Molieri (Zhan Batist Poklen)

[Fleur Blanche]

Ku e gjen tere kete durim per te shkruar gjithe kete? Me beso askush nuk do ta dije per nder! Ata qe jane te interesuar shkojne ne biblioteke e lexojne vete?

E para, s'është çështje durimi; letërsia, libri, s'do durim - do thjesht pasion.
Metoda e përzgjedhjes së fragmenteve të parapëlqyera nga një libër, për mua ka vite; ato që lexoj i hedh vazhdimisht si në bllok shënimesh, po ashtu njëkohësisht edhe në dokumente në pc.

Dmth, së pari e bëj për kënaqësinë time; së dyti kur e shoh të udhës mund ta ndaj edhe me të apasionurit e tjerë të letërsisë siç është ky rast. Po të shohësh forumin e letërsisë në tërësi, unë s'kam bërë asgjë krahasimisht me ata para meje. Dhe jo vetëm këtë forumin, por ke edhe nën - forumet e tjera, psh të arkeologji - antropologji, ku një grup anëtarësh (për fat të keq të larguar tashmë)kanë hedhur në forum, në diskutime, shkrime që të habisin dhe mëson diçka prej tyre. Ke dhe nga ata që kanë hedhë në forum apo në net, libra të shqipëruar nga ata vetë, pa pasur qëllim që t'ia dijë njeri për nder. Kështu që mos shpreh ndonjë habi rreth meje, se s'kam bërë kushedi se ç'a.

Tani dhe më e rëndësishmja, s'e bëj ta ma dijë njeri për nder, aq më tepër që s'i bëra nder askujt. Dhe tjetra, sa për interesimin në bibliotekë, hedhja e ca fragmenteve të përzgjedhura, mund të shërbejë edhe për të cytur kureshtjen për të lexuar një shkrimtar apo vepër të caktuar.
Së dyti, ke dhe anëtarë që i ka marrë malli të lexojnë fragmente librash të shqipëruar sepse jetojnë jashtë.

S'ka asnjë farë lodhje apo durimi të madh, të ndash pak 'Dije' me të tjerët, përkundrazi është kënaqësi.

Se u zgjata shumë më duket

[Endless]

e drejte fleur, robi ndihet mire dhe kur ndane dicka me te tjeret pa pik interesi

[Fleur Blanche]

Akti II
Skena I

Alcesti:
“Për besë! Duhet t’ju dashuroj!
Sikur ta shqisja zemrën nga duart tuaja, pa fjalë
I lumtur do isha, o Zot, të qofsha falë!
Se nuk e fsheh aspak sa kam fuqi
Kët’ dashuri të egër nga zemra ta fshi;
Por kot vetja ime mundohet e orvatet!
Duke ju dashtë aq shumë, si duket, laj mëkatet!”

Selimena:
“Vërtetë, nuk ka një tjetër me afsh të tillë t’më dojë.”

Alcesti:
“E pra, nuk ka në botë njeri të ma kalojë,
Se dashuria ime s’është e lehtë për t’u kuptuar
Dhe aq sa dua unë, asnjë s’ka dashuruar.”

Selimena:
“Në fakt metoda juaj e re është krejtësisht
Dhe me ata që doni grindeni vazhdimisht.
Ndjesia juaj shpërthen ngaherë me egërsi
Dhe kurrë s’është parë një e tillë dashuri!”


Akti IV
Skena I
Elianta: (për Alcestin)
“Është i çuditshëm me atë sjelljen e tij
Por unë e them me bindje: si ky nuk ka njeri
Ai sinqeritet që shpirtin ia përshkon
Ka diçka heroike, fisnike që e nderon.
Është një virtut i rrallë për kohën q’është tani
Do t’doja që dhe të tjerët të ishin si ai.”


Skena II
Elianta:
“Kur fyerjen na e bën dikush që dashurojmë
Sado bëjmë plane (hakmarrëse) aspak nuk i zbatojmë!”


Skena III
Alcesti:
“E di, mbi dashurinë s’vepron asnjë fuqi
Se shpirti është i lirë të zgjedhë, të dashurojë.
Me forcë askush s’arrin që zemrën ta pushtojë!”

[Fleur Blanche]

Akti V

Alcesti:
Në kët’ shekull ku jetojmë sundon kudo zvetnimi
Prandaj dua t’tërhiqem nga bota, njerëzimi
Çudi! Çdo gjë duket se është kundra tij:
Dhe nderi, dhe turpi dhe ligjet n’veçanti
Që kam të drejtë, e thonë kudo me zë të lartë
Dhe unë fle i qetë se e drejta duket qartë
Po ja, që gënjehem i dehur me suksesin
Këndej më japin hak, andej humbas proçesin!
.... ..... .....
Dhe pikërisht pse desha më shumë ndershmëri
T’mos tradhtoj t’vërtetën, të jem korrekt ndaj tij
.... ..... .....
Kështu, dreqi ta marrë, na qenka njerëzia
Që në të tilla vepra e shtyn kotësia!
Dhe ja zell i virtutshëm dhe mirëbesimi, ja:
Dhe nderi e drejtësia që kanë në shpirt ata!
Po nuk durohen më vuajtjet që na kurdisin
Nuk rrihet më këtu ku të gjithë ta neverisin
Se ju me njëri - tjetrin si ujqërit jetoni
Prandaj, tradhtarë, askurrë mes jush nuk do më shikoni

*

Ngado i tradhtuar padrejtësisht m’sulmojnë
Do zhdukem nga ky pus ku veset triumfojnë
Do të kërkoj në botë një vend sado të mjerë
Ku, duke qenë i lirë, të mund të jetoj me nder.

[EXODUS]

Kjo teme me kujtoi "Tartufin" i cili them se eshte personazhi "kryesor"(gati-gati nje lloj muze, e shnderruar ne nje shtytje psikologjike te pa rreshtur qëlluese ndaj 'rrethit' qe perfaqesonte ai personazh si dhe ndikimi tek menyra se si rreshtoheshin personazhet e tjere rreth tij) i te gjithe repertorit te tij si dramaturg! Thene ndryshe: 'hija' qe e mundonte Molierin!

[urtesia]

Akti V

Alcesti:
Në kët’ shekull ku jetojmë sundon kudo zvetnimi
Prandaj dua t’tërhiqem nga bota, njerëzimi
Çudi! Çdo gjë duket se është kundra tij:
Dhe nderi, dhe turpi dhe ligjet n’veçanti
Që kam të drejtë, e thonë kudo me zë të lartë
Dhe unë fle i qetë se e drejta duket qartë
Po ja, që gënjehem i dehur me suksesin
Këndej më japin hak, andej humbas proçesin!
.... ..... .....
Dhe pikërisht pse desha më shumë ndershmëri
T’mos tradhtoj t’vërtetën, të jem korrekt ndaj tij
.... ..... .....
Kështu, dreqi ta marrë, na qenka njerëzia
Që në të tilla vepra e shtyn kotësia!
Dhe ja zell i virtutshëm dhe mirëbesimi, ja:
Dhe nderi e drejtësia që kanë në shpirt ata!
Po nuk durohen më vuajtjet që na kurdisin
Nuk rrihet më këtu ku të gjithë ta neverisin
Se ju me njëri - tjetrin si ujqërit jetoni
Prandaj, tradhtarë, askurrë mes jush nuk do më shikoni

*

Ngado i tradhtuar padrejtësisht m’sulmojnë
Do zhdukem nga ky pus ku veset triumfojnë
Do të kërkoj në botë një vend sado të mjerë
Ku, duke qenë i lirë, të mund të jetoj me nder.

Te falenderoj nga zemra per punen tende me perkushtim

[Mr-Bledi]

flm shume fleur... po me pelqejne shume keto fragmentet qe ke shkruar, sapo e porosita Mizantropin e Molierit, s'me pritet sa ta lexoj te gjithin!

[Fleur Blanche]

E lexove Bledi, librin? :)
Nga veprat e perzgjedhura qe kam lexuar nga Molieri, Mizantropi do ngelet gjithmonë vepra e parapëlqyer... në fakt është edhe pak më ndryshe nga komeditë që ka shkruar si: "Tartufi", "Shkolla e grave", "Harpagoni", "Borgjezi fisnik" dhe "I sëmuri për mend" (ndërsa Don Zhuanin s'e kam lexuar) sepse tek Mizantropi ka më shumë anë psikologjike të personazhit kryesor dhe trazime shpirtërore... vuajtje të vërtetë dhe shpërthim karakteri që, arrin kulmin kur Alcesti dëshiron që të largohet nga të gjithë e nga gjithçka jo e vërtetë... më shumë dëshiron vuajtjen që vjen nga vetmia sesa të durojë vuajtjen që i sjell hipokrizia njerëzore, veset, servilizmat e tyre. Ndërsa në komeditë e tjera që citova, vërtetë që Molieri sulmon veset e njerëzve të asaj kohe dhe kasta të caktuara shoqërore, por është një sarkazëm që sinqerisht të bën të qeshësh me shpirt... sidomos mua "shkolla e grave" dhe "harpagoni" më bëjnë të qeshi edhe kur i përmend :D

Ka nga ata që i bëjnë një paralelizëm "Mizantropit" me veprën "Timoni nga Athina" të Shekspirit... për mendimin tim, sado që kanë një farë ngjashmërie, "urrejtja " që ndjen Alcesti ndaj njerëzimit s'është si ajo që ndjen Timoni, sepse ky i fundit e urren kur i hapen sytë dhe e sheh në të vërtetë që njerëzit që u shtronte gosti vetëm sa i serviloseshin dhe i lajkatoheshin dhe Timoni ndjehej mirë nga kjo... madje i pëlqente që të mirat që u bënte njerëzve ta bënin të njohur në qytet atë... ndërsa tek Alcesti është ndryshe: ai i bën mirë njeriut duke i thënë të vërtetën në sy, duke thënë gjithmonë atë që mendon dhe duke mbajtur larg lajkatarët... dhe meqë nuk ndihej i mirëpritur mes njerëzish me vese të tilla, ai në një shpërthim të tijin shprehet se e urren njerëzimin... por në të vërtetë ai nuk e urren.
E, në fakt Alcesti është një personazh shumë i dashur për lexuesin, sepse, pasi e ke lexuar "Mizantropin" do lërë gjurmë tek ty... nuk je më i njëjti që ishe para se ta kesh lexuar. S'ka gjë më të mirë sesa të shprehësh atë që mendon dhe t'ua thuash të tjerëve në sy... s'humbet kurrë asgjë, veçse fiton karakter, dinjitet, bëhesh më i fortë kur përballesh, më i sigurtë dhe mbi të gjitha ndihesh aq i çliruar... dhe kjo e fundit është vërtetë kënaqësi :D

[Mr-Bledi]

Po e lexova, te gjithin menjehere!! Edhe me keto qe shkrove ti, coulnd't agree more!

[Prudence]

qe kur e ka shkruar MOlieri edhe deri me sot....njesoj qenka kjo bote.


keshtu qe dhe per Alcestin edhe ne/ ata/o si ai....u dashka reflektuar :P