Kurban Bjarami?

[Diella1]

Une nuk e kuptoj se cka per t'u mos kuptuar nga vargjet e Bibles. Sigurisht qe Zoti do t'a vinte Abrahamin ne prove me locken e zemres se tij -pra, me djalin e gruas se zemres se tij, Sares - Isakun, trashegimtarin e tij te ligjshem, birin e premtimit...

Sa per ty qe gjykon Zotin e te krishtereve, prapeseprape ja ku i ke vargjet qe plotesojne gjithe kuadrin:

9 Kur Sara pa se biri i Agarës egjiptiane po e përqeshte Izakun, djalin e saj, i tha Abrahamit: 10 “Dëboje atë shërbëtore dhe djalin e saj; sepse djali i shërbëtores nuk bën të jetë trashëgimtar me djalin tim Izakun”. 11 Kjo gjë i erdhi e rëndë Abrahamit, sepse edhe Ismaeli ishte djali i tij.


Kjo i ploteson te gjitha.

[Ceni-1]

I shkreti toni nuk shikon nga syte manipulimin ne bibel.Vete aty thuhet qe Ismaeli ishte djali i madh dhe ka lindur para Isakut.Ndersa bibla thote merr birin tend te vetem Isakun

Ibrahimi a.s , e kishte vetem nje djale te vetem sic po citohet ne bibel , apo Ibrahimi i kishte dy djem ?! Me sa po kuptoj ketu bibla eshte ne kunderthenje !
Pastaj cili ishte djali i madhe dhe cili i dyti ?!
E spo mund ti kuptoj , antaret me larte se per cfare arsye e mbrojn librine tyre te supozuar se kinse eshte i Zotit . A ne te vertete ka shume kunderthenje ky liber !
E pse e mohojn Kuranin i cili ne menyre te perkryer si nga ana gjuhesore , si nga ana logjike dhe argumentuese e sqaron realitetin si ka ndodhur .

Kam nje pyetje per tonin ! Cka te shtyn ore toni ta mohojsh Kuranin ???

[Diella1]

Ore, a qorr jeni ju, apo s'po e marr vesh une, vete i sajoni faktet e po vete kerkoni pergjigje. Ku thote Bibla 'birin tend te vetem' njehere. Lexo:


1 Pas këtyre ngjarjeve Hyji e vuri në provë Abrahamin e i tha: “Abraham”! Ai iu përgjigj: “Tek jam”! 2 I tha: “Merre djalin tënd të dëshirit, Izakun, të cilin e do e shko në trevën Moria, e atje ma kushto fli shkrumbimi mbi njërin ndër malet që do të ta tregoj”.

[Ceni-1]

Per ata qe sipas teje pse "zoti i krishter eshte i lig" bota e krishtere ka ece dhe eshte e avancuar, ndersa ju qe besoni atij far psikopatit te shemtuar qe veq epshet i kishte prioritet - keni ngelur rrogtar dhe e mbushet boten e krishtere duke kerkue azil... jeni bë per turp....

Bota e Krishtere ka ecur perpara jo si shkak i fese se tyre i nderuar . Po si shkas i ndarjes dhe largimit nga feja . E myslimanet kane ngencur mu shkak i ndarjes -largimit nga feja e tyre .

E per fjalorin tend te ulet qe ke , s'besoj se bibla-kisha te motivon per keto fjale ofenduese !

[Ceni-1]

E per kete ke ndonje sqarim ?!

[Ceni-1]

Dhe Perëndia tha: "Merr tani birin tënd, birin tënd të vetëm, atë që ti e do, Izakun, shko në vendin e Moriahve dhe sakrifikoje në një nga malet që do të të tregoj". (22; 1-2)

Ky i nderuar ka dallim me citatin tend te cilin e ke sjelle biblike . Me duket se eshte ne kunderthenje me ate qe e ke sjellur !

[Diella1]

Ku, ti jo i krishteri, e more kete citat, qe une e krishtera t'a jap ne versionin tjeter:


1 Pas këtyre ngjarjeve Hyji e vuri në provë Abrahamin e i tha: “Abraham”! Ai iu përgjigj: “Tek jam”! 2 I tha: “Merre djalin tënd të dëshirit, Izakun, të cilin e do e shko në trevën Moria, e atje ma kushto fli shkrumbimi mbi njërin ndër malet që do të ta tregoj”.


http://www.bibla.net/?cid=1,34

[Ceni-1]

Zoti i premton Abrahamit!
Zakonisht, kur njeriut i mungon diëka, ajo atëherë edhe e mundon, apo më mirë të themi nga ajo mungesë edhe tundohet, kjo është thuaja te secili njeri, Abrahamit në at kohë i mungonte trashigimtari, ai ende nuk kishte fëmi edhe pse ishte shumë i moshuar. Por, mendoj se ai kishte edhe më shumë se një trashigimtar, sepse ai kishte besimin në Zotin, atëher ajo mungesë e trashigimtarit të Abrahamit ishte vetëm një proces kohe. Njëher, në një vëgim, Zoti i premtoj atij duke i thënë se; "unë jam mburoja jote, dhe shpërblimi yt do të jetë shumë i madh". Abrami ndinte në shpirtë mungesen e trashigimtarit, kështu që i tha; "Zot, Perëndi, ëfarë do të më japësh, sepse unë jam pa fëmijë dhe trashëgimtari i shtëpisë sime është Eliezeri i Damaskut?". Ai gjatë vëgimit foli me Zotin dhe kërkoj nga Hyji të ja jepte një fëmi njëkohsisht u ankua para Zotit duke i thënë; "Ti nuk më ke dhënë asnjë pasardhës; dhe ja, një i lindur në shtëpinë time do të jetë trashëgimtari im". Mirpor Hyji iu drejtua duke i thënë: "Ai nuk do të jetë trashëgimtari yt, por trashigimtari i yt do të jetë pinjolli i yt që do të rrjedhë prej teje". Jo vetëm aq, por Hyji i premtoj se sikurse yjet në qiell që as qe mund të numrohen ashtu do të shtojë edhe pasardhësit e Abrahamit duke i thënë: "Vështro me kujdes qiellin dhe numëro yjet, në rast se mund t`i numërosh", pastaj shtoi: "Kështu kanë për të qenë pasardhësit e tu". (zan 15; 7).
Abrahamit ju premtua nga Zoti edhe vdekja e mirë, atij ju tha se; "do të shkosh në paqe pranë prindërve të tu dhe do të varrosesh pasi të kesh arritur një pleqëri të bukur." edhe kjo është një ndër gjërat shumë të rendësishme gjatë jetës së njeriut, të premtohet nga Zoti se do të arritësh një pleqëri të bukur është gëzim dhe lavd i madh, edhe më shumë kur dihet se sa njerëz në botë përjetojnë një pleqëri të merzitshme dhe në shumë raste të turpshme. Zoti e bëri me dije të dashurin e vet se me siguri pasardhësit e tu do të qëndrojnë si të huaj në një vend që nuk do të jetë i tyre, dhe do të jenë skllevër dhe njerëz të shtypur për katërqind vjet. Njëkosisht i premtoj se në brezin e katërt ata do të kthehen prap këtu. Të gjitha këto premtime; Abrahami i ka besuar, Zoti ja mori për drejtësi dhe të gjitha ja plotësoj: "Abrahami i besoj Zotit dhe ju ëmua për drejtësi". (zan 15; 6).

Zoti ndëgjon Abrahamin, lindja e Ismailit!
Në at kohë, kur ishin bërë diku rreth dhjetë vjet që Abrahami kishte banuar në vendin e Kanaanëve, jetonte bashk me gruan e vet dhe të vetmen, Saraj. Edhe pse jetonin bashk dhe tash disa vite Saraj, gruaja e Abramit, ende nuk i kishte dhënë asnjë fëmijë. Saraj e mundonte ajo dhe si duket shumë ishte e lënduar në ndërgjegje se pse ende nuk kishte fëmi dhe për këtë arsye ajo e ndinte një faj. Ajo në at kohë e kishte një shërbyese të vetën sikurse ishte edhe tradita e atëhershme, sherbyesja e Sarajs ishte një egjiptase që quhej Agar. Kështu Saraj duke vërejtur se nuk po lindë, e shtyrë nga kjo arsye, i tha Abramit: "Ja, Zoti më ka ndaluar të kem fëmijë; oh, futu te shërbysja ime, ndoshta mund të kem fëmijë prej saj". (zan 16; 1-2) Abrahami dëgjoi zërin e Sarajt dhe ashtu bëri. Agara egjiptase pra, me sygjerimin e Saras, u bë gruaja e dytë e Abrahamit.
Pasi që u martua Abrahami me Agari, pas një kohe ajo edhe mbeti shtatzënë. Ajo u tregue e pa sjellshme sepse pasi që ajo kuptoj se ishte shtatzënë, ajo filloj të përbuzë Saren dhe e shikonte në nasgjëllak dhe me përqeshje zonjën e saj. Këtu tani filloj edhe konflikti dhe, Sara nuk mundi edhe ta toleronte më sherbyesen e vet që të sillej në këtë formë. Ajo atëher duke reaguar i tha Abramit: "Përgjegjësia për fyerjen që m`u bë le të bjerë mbi ty. Kam qënë unë që të hodha në krahët e shërbyeses sime; por që kur e mori vesh që është me barrë, ajo më shikon me përbuzje. Zoti le të jetë gjykatës midis meje dhe teje" (zan 16; 4-5). Ky reagim ndikoj shumë ndaj Abrahamit.
Abrami gjatë gjithë jetës së tijë vërehet të ketë qenë një njeri shumë i dashur, i sinëert dhe mirënjohes ndaj të mirës, kjo tregon edhe në rastin se si ai u sjellë me gruan e vet Saren, edhe pse ajo në at kohë nuk kishte fëmijë, ai u sjell mirë me gruan e vet edhe pse as nuk kishte shpresë për fëmi nga ajo sepse ishte edhe e shtyrë në moshë. Ëka i tha Abrahami Sares në reagimin e saj ndaj gruas së dytë? Ai iu përgjegj Sara: "Ja, shërbyesja jote është në dorën tënde; bëj me të ë`të duash". (zan 16;6) Ai e lejoj për të vendosur ndaj saj, ai nuk ja kthej shpinden mirësisë së Sares. Atëherë, pasi që mori lejen nga Abrahami; Saraj e trajtoi në mënyrë të ashpër dhe e detyroj dhe ajo iku nga prania e saj.
Agara, gruaja e dytë e Abrahamit, e cila ishte shtatzënë nga Abrahami dhe priste një fëmi, u detyruat të ik, as vet nuk e dinte se nga të shkojë, doli nga shtepia dhe zuri dhe u ndal në një shkretëtirë, dhe ja; Zoti i mëshirshëm, Zoti që ka mëshirë për njeriun edhe pse njeriu shumë her nuk është mirnjohës. Aty u ndëgjua Zëri i Zotit. Aty te një burim i ujit në shkretëtirë, në rrugën e Shurit; u paraqit Engjulli i Zotit dhe e thirri Agar! duke i thënë se; "nga vjen dhe ku po shkon"? Ajo ju pergjigjë se; "Po iki nga prania e zonjës sime Saraj". (16; 7-9)
Engjulli i Zotit e këshilloj të kthehet duke i premtuar ditë të bukura në të ardhmën. Engjulli i Zotit i pati thënë: "Kthehu tek zonja jote dhe nënshtroju autoritetit të saj". Engjëlli i Zotit i tha akoma se : "Ja, ti je me barrë dhe do të lindësh një djalë dhe ngjitja emrin Ismael, sepse Zoti ndëgjoj vuajtjen tënde." (zan 16;11). Pastaj Engjëlli i Zotit vazhdoi duke percjellur premtimin e Zotit që ja kishte drejtuar Agar duke i thë se: "Unë do t`i shumëzoj fort pasardhësit e tu aq sa të mos mund të llogariten për shkak të numrit të tyre të madh. Ai do të jetë ndërmjet njerëzve si një bishë i egër; dora e tij do të jetë kundër të gjithëve dhe dora e të gjithëve kundër tij; dhe do të banojë në prani të të gjithë vëllezërve të tij".
Ishte një moment i Agares kur fliste me Engjullin e Zotit, sipas klithjes së saj, ajo ishte shumë e gëzuar dhe në atë moment ajo tha: "Atëherë Agari thirri emrin e Zotit që i kishte folur: "Ti je Hyji që më sheh", sepse tha: "Vërtetë e pashë atë që më shikon". (zan 16;13). Qe nga ajo ditë ai pus u quajt "Pusi i Lahai-Roit". që do të thotë; Pusi i atijë që jeton dhe më sheh. Ai ndodhet midis Kadeshit dhe Beredit.
Pas kësaj Agara u kthye prap te Abrahami, në at kohë Abrami ishte tetëdhjetë e gjashtë vjeë, kur Agari lindi djalin. Abrami i vuri djalit që Agari kishte lindur emrin Ismail sikurse edhe ishte porositur nga Engjëlli i Zotit. Djali i Abrahamit që lindi nga egjiptianja, sherbetorja e Sarajs ishte djali i par i Abrahamit dhe quhet; Ismail.

Zoti filloj të përmbushë premtimin, lindja e Izakut!
Në kohën kur lindi Ismaili, Abrahami kishte tetëdhjetë e gjashtë vjet, kështu që kaluan tremëdhjetë vjet dhe ai nuk kishte ende fëmi me Saren. Kur ai ishte nëntëdhjetë e nëntë vjet, iu dëftua Zoti dhe i tha se; "Un jam Hyji i gjithpushtetshëm! Ec para meje dhe je i persosur!". (zan 17;1) Me këtë thirrje Zoti deshi ti thonte se ec para meje në praninë time. Zoti e këshilloj të jetoj ashtu si duhet të jetohet në praninë dhe dashurinë e Zotit.
Në atë kohë, pra 13 vjet pasi që i kishte lind Ismaili, Fjala e Zotit i qe drejtuar Abrahamit dhe i tha se Sarajt, gruas sate, mos e quaj më Saraj, por emri i saj do të jetë Sara! Zoti i tha se do të bekonte dhe do të bëj atë që ajo do të japë edhe një bir; po, edhe më tepër, Zoti i tha se: "unë do ta bekoj dhe prej saj do të lindin kombe; mbretër popujsh do të dalin prej saj". (zan 17; 15) Sipas Shkrimeve të shenjëta, kur Abrahami e ndëgjoj këtë fjalë nga Zoti ai u shtri me fytyrë për tokë dhe qeshi; dhe tha në zemër të tij: "A do të lindë vallë një fëmijë nga një njeri njëqindvjeëar? Dhe do të lindë Sara që është nëntëdhjetë vjeë?". Abrahami nuk mendonte se do të ketë më fëmi sepse vërtetë ai dhe Sara ishin të shtyrë shumë në moshë, bile Abrahami ishte 99 vjeq dhe ai shpresonte në Ismailin dhe ju drejtua Zotit në lutje duke i thënë; "E paqa me jetë Ismailin"! (zan 17; 18). Por Perëndia u përgjegj Abrahamit duke i thënë se: "Jo, por Sara gruaja jote do të lindë një djalë, dhe ti ngjitja emrin Izak; dhe unë do të lidhi beslidhjen me të, një besëlidhje të përjetshme me pasardhësit e tij. Edhe për Ismaelin, unë ta kam plotësuar dëshirën. Ja unë do ta bekoj, do ta bëj të frytshëm dhe do ta shumoj fort. Ai do të bëhet babai i dymbëdhjetë princërve, dhe unë do të bëj prej tij një popull të madh. Por, besëlidhjen time do ta lidhi me Izakun që Sara do të lindë në këtë kohë, vitin e ardhshëm". (zan 17; 20-21)

Zoti e vizitoj Abrahamit!
Shumë herë kemi dëgjuar se mikpritja dhe bujaria janë dhuratë e Zotit, këtë dhuratë ne shqiptarët deri tash vonë e kemi ëmuar. Shqiptarët me bujari dhe mikpritje janë lavdëruar dhe mburrur. Në Bibel duke mësuar lidhur me lajmin e Zoti për lindjen e djalit të Abrahamit, Izakut, mund të mësojmë se njeriu duhet gjithmonë të jetë i gatshëm për të hapur deren, për të dëshiruar mirseardhje atyre që thërrasin në derë. Kështu pra bëri edhe Abrahami në kohen e vet, ai tregoj mikpritje për tre njerëz pa e ditur fare rëndësinë e tyre, pa menduar fare se ëfar do të njoftohet nga këta, në at kohë pra, Abrahami ishte në (hije të Lisit) Qarret e Mambres, nën hije, ishte i ulur në hyrje të Tendes sepse sië thot Bibla, ishte "pika e zhegut". Abrahami ngriti sytë dhe pau tre burra rrinin më këmbë pranë tij. Sa i pa, vrapoi në drejtim të tyre nga hyrja e ëadrës, duke i pershendetur ai u tha: "në rast se kam gjetur hir para teje, të lutem mos kalo pa u ndalur para shërbëtorit tënd"! Poashtu ai i këshilloj të pushojnë në shtëpinë e tijë dhe meqe ishte zheg, u tha që të sjellin pak ujë që ata të mund të lanin këmbët e tyre, dhe të ëlodhen nën hijen e atij Lisi.
U pajtuan të ulen dhe, atëherë Abrahami shkoi me ngut në ëadër, te Sara, dhe i tha: "Merr shpejt tri masa majë mielli, gatuaj brumin dhe bëj me to kuleë". Pastaj Abrahami shkoi në kopenë e bagëtive, zgjodhi një vië të njomë dhe të mirë, ia dha një shërbyesi dhe nxitoi ta përgatisë. Po sa i pergaditi ai i mori pastaj gjizë, qumësht dhe viëin që kishte përgatitur dhe i vuri para tyre; ndërsa ata hanin, ai qëndroi më këmbë, në mikpritje pranë tyre nën hije të pemës. Pastaj ata i thanë atij: "Ku është Sara, gruaja jote?". Abrahami u përgjegj: "Është atje në ëadër". Ai i tha: "Do të kthehem me siguri vitin e ardhshëm te ti në po këtë kohë; dhe ja Sara, gruaja jote, do të ketë një djalë". Derisa Ai folte me Abrahamin, Sara dëgjonte në hyrje të ëadrës, që ishte prapa tij. Kur dëgjoj duke i thënë Abrahamit kështu, Sara qeshi me veten e saj, e ëuditur duke thënë veti: "Plakë si jam, a do të kem unë gëzime të tilla, me qënë se vetë zotëriu im është plak?". Kjo vërtetë ishte e quditshme dhe për njerzit ishte e pa mundur derisa Abrahami dhe Sara ishin pleq, në moshë të kaluar, dhe Sara nuk kishte më të përmuajshmet e grave. Kjo vërtetë për njeriun në mish dhe gjak ishte e pa mundur, por se jo edhe për Hyjin. Atëher, Zoti ju drejtua duke i thënë Abrahamit: "A ka vallë diëka që është shumë e vështirë për Zotin? Ndëgjo; në kohën e caktuar, brenda një viti, do të kthehem te ti, dhe Sara do të ketë një bir". (zan 18; 14)

Zoti përmbush premtimin, lindi Izaku!
Kështu u përmbush premtimi i Hyjit, Sara u ngjiz. Ajo edhe lindi një djalë me Abrahamin në pleqërinë e tij, në kohën e caktuar që Hyji i kishte thënë. Pastaj Abrahami ia vuri emrin sikurse ishte urdhëruar nga Zoti, djalit të posalindur ja ngjiti emrin Izak. Në at kohë Abrahami ishte njëqind vjeë, kur i lindi biri i tij Izaku. Kështu, pra, fëmija u rrit dhe u zvordh; dhe ditën që Izaku u zvordh Abrahami shtroi një gosti të madhe. Gjithka shkoj ashtu sikurse Hyji e kishte paralajmruar.

Zoti dëboj Ismailin, Izaku djal i premtuar!
Është e vërtetë se kur don të arrinë dicka, edhe dickaja e tjetër është arsyeja, në at kohë, Sara jetonte bashk me sherbyesen, nënën e Ismailit sepse edhe ajo perpos që ishte sherbëtorja e sajë, ajo ishte edhe gruaja e Abrahamit. Egjiptasja, Agara filloj ta perqeshte Izakun, poashtu atë e qeshte edhe djali që i kishte lindur Abrahamit nga Agari, Ismaili. Sara këtë gjë nuk e pelqej fare dhe ishte e pa durueshme në këtë rast. Ajo kur pau se po ia perqeshnin djalin, atëherë i tha Abrahamit: "Përzëre këtë shërbyese dhe birin e saj, sepse i biri i kësaj shërbyese nuk duhet të jetë trashëgimtar me birin tim, me Izakun". (zan 21; 9-10). Sipas shkrimeve kjo e lëndoj rëndë Abrahamin dhe kjo gjë s`i pëlqeu aspak atijë, arsyeja ishte e natyrshme sepse Ismaili ishte djali i tij dhe për shkak të djalit ai edhe u lëndua. Kur pau Zoti hidhërimin e tij, Zoti i tha Abrahamit: "Mos u hidhëro për shkak të djalit dhe të shërbyeses sate; dëgjo tërë ato që të thotë Sara, sepse nga Izaku do të dalin pasardhës që do të mbajnë emrin tënd. Edhe nga djali i kësaj shërbyeses unë do të bëj një komb, sepse është një pasardhës i yt".(zan 21; 12-14) Ismaili është djal i dëshirës, ndersa Izaku është djali i premtuari, i premtuari i Zotit.
Tani Abrahami u ngrit herët në mëngjes, mori bukë dhe një calik ujë dhe ia dha Agarit; vuri gjithëka mbi shpatullat e saj dhe e nisi bashkë me fëmijën. Kështu ajo u nis dhe filloi të bredhë nëpër shkretëtirën e Beer-Shebas.
Ëka ndodhi me Agaren dhe Ismailin në at kohë? Agares ju mbaruan të gjitha shpresat e jetës, u perzu, z'dinte nga te shkonte, si të jetonte, ishte në shkretëtirë, edhe uji i pijes i mbaroj. Kur uji i calikut mbaroi, i mbaroj edhe ideja se do ti jetonte më djali, ajo u ngushtue shumë, ajo e vuri fëmijën (Ismailin) poshtë një kaëubeje sepse e printe vdekjen e të birit, pastaj ndoshta edhe të veten. Ajo u largua dhe shkoi e u ul përballë djalit, në një largësi sa një goditje me hark, sepse thoshte vetit: "Nuk dua ta shoh fëmijën të vdesë!" Kështu ajo u ul përballë tij, qante dhe vajtonte me zë, edhe Ismaili e ngriti zërin duke qa sa që Zoti dëgjoi zërin e djaloshit, tani u duk dhe engjëlli i Perëndisë, engjulli i Zotit thirri Agarin nga qielli dhe i tha: "Ëfarë ke, Agar? Mos ki frikë, se Zoti ka dëgjuar zërin e djaloshit aty ku ndodhet."Ëohu", i tha engjëlli, "ëoje djaloshin dhe mbaje fort me dorën tënde, sepse unë do të bëj prej tij një komb të madh".(zan21; 17-18) Pas këti zëri të Zotit, atëherë Agares iu hapen sytë dhe ajo pa një pus uji; kështu vajti të mbushë calikun me ujë dhe i dha të pijë djaloshit. Kështu që Ismaili shpetoj , shpetoj edhe Agara. Sipas Bibles Ismaili u rrit dhe Zoti ishte me djaloshin; ai u rrit, banoi në shkretëtirën e Paranit. Sipas shkrimeve nëna e tij e martoi me një grua nga Egjipti. U shtua shumë me pasardhës të tij, nga pasardhësit e Ismailit u bënë dymbëdhjet fiset dhe që sejcili pasardhës mbante emrat simbas fshatrave dhe fushimeve të tyre. Ata qenë dymbëdhjetë princërit e kombeve të tyre përkatës. Quhen Ismailitët. Ismaili jetoj gjithsej njëqind e tridhjetë e shtatë vjet; pastaj ai dha jetë dhe vdiq, dhe u bashkua me popullin e tij. Ismailitët banuan nga Havilahu deri në Shur, që është në lindje të Egjiptit, në drejtim të Asirisë. Sipas tradites ata u vendosën përballë të gjithë vëllezërve të vet.

Zoti kërkon flijimin e Izakut!
Gjatë e gjithë historisë së njerëzimit, kudo dhe sido që të shiqojmë apo të studiojmë, mund të kuptojmë se Zoti shumë her dhe në forma të ndryshme, Ai e ka vu njeriun në provë. Këtë e thotë qartë shumë her Bibla. Kjo pra ndodhi edhe me Abrahamin. Disa herë gjatë njëqind vjetëve të Abrahamit, Zoti ka folur me të, i ka premtuar dhe Ai e ka përmbushur premtimet ndaj tij, Por, Hyji deshi edhe ta provojë atë. Zoti e vuri në provë Abrahamin dhe i kërkoj duke i thënë: "Abraham!" Ai u përgjegj: "Ja ku jam". Dhe Perëndia tha: "Merr tani birin tënd, birin tënd të vetëm, atë që ti e do, Izakun, shko në vendin e Moriahve dhe sakrifikoje në një nga malet që do të të tregoj". (22; 1-2) Abrahami ashtu edhe bëri, kështu Ai u ngrit herët në mëngjes, i vuri samarin gomarit, mori me vete dy shërbyes dhe të birin Izak dhe ëau dru për sakrificën; pastaj u nis drejt vendit ku i kishte thënë Perëndia të shkonte. Ditën e tretë Abrahami ngriti sytë dhe pa së largu vendin. Atëherë ai u tha shërbyesve të tij: "Rrini këtu bashkë me gomarin; unë dhe djali do të shkojmë deri atje dhe do të adhurojmë; pastaj do të kthehemi pranë jush". Kështu Abrahami mori drutë e sakrificës dhe i ngarkoi mbi Izakun, birin e tij; pastaj mori në dorë të vet zjarrin dhe u nisën rrugës që të dy. Izaku ishte i ëuditur për këtë rast sepse i ati nuk kishte qengj fare, bile Izaku i quditur e pyti të atin të tij Abraham dhe i tha: "Ati im!". Abrahami iu përgjegj: "urdhëro, biri im". Dhe Izaku tha: "Ja zjarri dhe druri, po ku është qengji për sakrificën?". Abrahami natyrisht se duke u ndie keq lidhur me pytjen por me një shpresë në Zotin ju pati përgjegjë: "Djali im, Zoti do ta sigurojë vetë qengjin për sakrificën". Dhe vazhduan rrugën të dy bashkë deri sa edhe arritën në vendin që Hyji i kishte treguar. Kur arriten te vendi që Hyji i kishte thënë atij, aty Abrahami ndërtoi altarin dhe sistemoi drutë; pastaj e lidhi Izakun, birin e tij, dhe e vendosi mbi altar sipër druve. Pastaj Abrahami shtriu dorën dhe mori thikën për të vrarë të birin. Por, Zoti ishte me sy në të, Zoti e pranoj flijën dhe dashurin e Abrahamit ndaj Tij, dhe ja; Engjëlli i Zotit thirri nga qielli dhe i tha: "Abraham, Abraham!". Ai u përgjegj: "Urdhëro". Engjëlli i tha: "Mos e zgjat dorën kundër djalit dhe mos i bëj asnjë të keqe. Tani e di mirë që ti i trembesh Perëndisë, dhe per shkak timin nuk e kurseve as djalin tënd të vetmin që ke". Atëherë Abrahami ngriti sytë dhe shikoi; dhe ja prapa tij një dash i zënë për brirësh në një kaëube. Kështu Abrahami shkoi, mori dashin e tij dhe e ofroi si sakrificë në vend të të birit. Ai vend që nga ajo ditë është quajtur nga Abrahami; "Zoti sheh". Prandaj edhe sot e kësaj dite thuhet: "Në malin Zoti shihet". (zan 22)
Ky është një shembull i shquar i njeriut i cili, pranoi dhe i besoj Zotit, Bibla thotë se gjithqka i urdhëroj Hyji Abrahamit, ai e bëri, pranoi pra dhe me sukses përfundoi shumë prova të vështira, ai për shkak të besimit në Fjalën e Zotit nuk e kursei as Izakun. Andaj Engjëlli i Zotit e thirri për të dytën herë Abrahamin nga qielli duke i premtuar: "Unë betohem për veten time, thotë Zoti, se ti e bëre këtë dhe nuk kurseve tët bir, të vetmin bir që ke, unë me siguri do të të bekoj fort dhe do të shumoj pasardhësit e tu si yjet e qiellit dhe si rëra që ndodhet në brigjet e detit dhe trashëgimtarët e tu do të zotërojnë portat e armiqve të tij. Dhe tërë kombet e tokës do të bekohen te pasardhësit e tu, sepse ti iu binde zërit tim". (zan 22)

Zoti i bëri premtime të mëdha Abrahamit për shkak të besimit të tij!
Pas gjitha këtyre se u than më naltë, pastaj Abrahami u zuri vend në Beer-Sheba. Izaku u rrit dhe Zoti ishte me të deri në fund të jetës së tij. Abrahami tash më ishte i moqem dhe shumë i shtyrë në moshë. Ai kërkoj të betohen se Izaku nuk do të martoj ndonjë bi të Kanaanit, ai u tha që "do të shkoni në vendin tim" dhe vetem me një vajzë të vendit tim të martohet djali i im Izaku. Kështu edhe u bë sepse Izaku u martua, ai për grua mori të bijen e Batuelit, birit te Melkës, grues së Nehorit nga fisi i të vëllait të Abrahamit.Vajza që martoj Izaku quhej Robeka.
Gruaja e Abrahamit, Sara, jetoj njëqind e njëzet e shtat vjet, ajo pas këtyre viteve me një pleqëri të mirë edhe vdiq. Vendi ku vdiq ishte Karatarbee d.m.th në Hebron, në dheuin e Kananit. Abrahami bleu një arë katërqind ciklash argjendi dhe në at arë e varrosi Saren, gruan e vet, në shpellen e arës së Makpelës, që është kundruall Mabresë - dmth Hebronit, në dheun e Kanaanit.
Abrahami jetoj njëqind e shtatdhjetë e pes vjet dhe vdiq. Ai përjetoj një pleqëri të lumtur. E varrosen të bijt e tij; Izaku dhe Ismaili. Edhe ky qe varrosur në të njëjtën shpell sikurse Sara, në shpellen Makpela, që është në aren e Efronit, d.m.th Hemroni.
Abrahami gjatë jetës së tij tregoj një besnikri heroike ndaj Zotit. Besimi i tij u ngrit mbi premtimet e bekimit që shoqëruan urdhrin e Zotit. Ai besoj thellë në zemer se kur Zoti bën premtime, Ai me siguri do të përmbushë. Kjo ke edhe shkaku që Hyji t'ia sforcojë premtimin që i pat dhënë duke i thënë; "Unë prej teje do të bëj një komb të madh, do të të bekoj dhe do ta bëj të madh emrin tënd, dhe ti do të jesh një bekim. Dhe unë do të bekoj të gjithë ata që do të të bekojnë dhe do të mallkoj ata që do të të mallkojnë, te ti do të jenë të bekuara tërë familjes e tokës" (Zanafilla 2 v 2-3).
E gjithë jeta e tij, është percjellur me premtime nga Hyji, shumica nga këto premtime gjatë historisë së Beslidhjes së Vjetër janë përmbushur. Premtimi u permbush me Beslidhje e Re, me ardhje e Jezusit - Shelbuesit të njerzimit. Gjatë jetës dhe vepres së Abrahamit mësojmë se si Zoti ka planin e shpetimit, mësojmë se plani i Zotit për shpëtim, është zbuluar në premtimet që ai u bëri njerëzve besnikë; që nga ajo kohë e deri te ardhja e Jezu Krishtit, dhe deri në ditët e sotme. Këtu mundë të mësojmë se si në mënyrë të mrekullueshme, në mënyrë të dukshme na është zbuluar Zoti. Zoti na është zbuluar se i bëri premtime të mëdha Abrahamit për shkak të besimit të tij, nepërsecilës Ai na zbulon neve se nëse i përngjajmë Abrahamit në besim të drejt dhe dashuri me Hyjin, ne do të jemi të bijt e tij.

Ne kete shkrimin e morra ate fjalin .

[toni77_toni]

Ceni-1 mire bere qe ri-postove at shkrim, por kishte me qene mire qe ta kuptosh ti njeher per veti...
ti nuk je nje mysliman por ke qellim qe te ndezesh konfliktet. Keshtu qe nuk ja velen qe dikush te debatoj me ty.

[ane]

Bota e Krishtere ka ecur perpara jo si shkak i fese se tyre i nderuar . Po si shkas i ndarjes dhe largimit nga feja . E myslimanet kane ngencur mu shkak i ndarjes -largimit nga feja e tyre .

E per fjalorin tend te ulet qe ke , s'besoj se bibla-kisha te motivon per keto fjale ofenduese !

Mirret me fe dikush me shume se muslimanet ?
Islami si fe "gjymton" njeriun ,ky eshte realitet ,nuk mund te jete krijues njeriu paranojak ,e per kete "cilesi" islami eshte kampion.Shembull ,hyr per kuriozitet neper forumet islame shqiptare dhe do shohesh ne rubriken pyetje/pergjigjje ... cdo pyetje fillon ... eshte gjynah(mekat) ose a eshte i lejuar X veprimi ,e njejta ndodhe edhe ne pyetje drejtuar hoxhallareve !!
Une e kam ndjek nje dite Shefqet Krasniqin ne TV-VALI, TRISHTUES ishte fakti qe cdo pyetje fillonte me ..eshte gjyhah e ende me trishtues se frikoheshin se hynin ne mekat per gjera te parendesishme , ja nje shembull:

salam aleikum vellezer musliman
desha tju bej nje pyetje:
kom desht me punu ni postaj (lekur e qingjit e rexhur ) besoj qe e dini qfar eshte kta te shpis din me punu po kom pas deshir me perdor si sexhde po nuk e di se a guxoj per kete arsye e shpreha edhe tek ju ket pytje ?
Ju pershendes all-llahu ju shperbleft