Qabja E Madhnueshme

[Mexhid Yvejsi]

QABJA E MADHNUESHME

SHEJH MUHAMMED IBN EL-ARABI
(1165-1240)

O Shtëpia e Zotit,
O Dritë e zemrës,
O freski e syve,
O Qabe e All-llahut,
O jeta ime,
O drejtim’ i lumturisë,
O udhëzim’ i fatmirësisë,
O zemra ime,
Vërtet – nata e jonë
Shpejtë ka kaluar,
Por qëllimi i dashurisë
Ende s’ka përfunduar…

Përktheu nga anglishtja:
Mexhid YVEJSI, Gjakovë


Shënime për autorin:

Emri i tij i plotë është: Abdullah Muhammed ibn’Ali ibn Muhammed ibn’Arabi. Lindi në Taifa, Murcia, Andaluzi, Spanjë, më 17 Ramazan 561 (27 Korrik 1165) në një familje të nderuar, ndrroi jetë në Damask më 10 Nëntor 1240.
U shkollua në Sevilje, Spanjë. Që në moshën njëzet vjeçare ai zotëronte një hapësirë të thellë shpirtërore. Më vonë atij i janë atribuar tituj të nderuar si Shejh Ekber (“Shejhu më i madh”), Muhji el-Din (”Ai që e bën të rijetojë fenë”, kurse në Evropë quhej Doktor Maximus.
Ka qenë dijetar, shkrimtar, poet, filozof, sufi dhe për të gjitha ka dëshmi. Dëshmohet se ai ka shkruar 289 vepra, prej të cilave 150 egzistojnë ende sot.
Kryevera e tij është “El-Futuhat el-Mekkijje (“Zbulesat e Mekkes” të cilën e ka shkruar për 30 vjet dhe ja ka përkushtue djalit të madh Imaduddin Muhammedit.
Kjo kryevepër ka 560 kapituj, 12 vëllime, është jo vetëm një Enciklopedi e Sufizmit, por dhe një ditar tridhjetë vjeçar i përvojave të tij shpirtërore; një përmbledhje e shkencave ezoterike të Islamit.
Në veprat e Ibn Arabiut është paraqitur kryesisht doktrina e sufizmit, e cila përmban teologjinë, metafizikën, kozmologjinë, filozofinë, psikologjinë, praktikën shpirtërore e shumë fusha të tjera....

Mexhid YVEJSI, Gjakovë

[ocean]

Esselamu Aleikum!

Kompasi I Muslimanëve vë në shënjestër pa lëkundur fare
fushën e unifikimit të koshiencës hyjnore
brenda së cilës shumëllojshmëria e botës paraqitet.

Syri që shikon në këtë drejtim vëren një thellësi të
njëshmërise, sheh të gjithë njerëzimin si një familje,
sheh të gjitha lutjet të drejtuara këtej. Si simbol dhe
fokus I këtij uniteti, na është dhuruar vendi I shenjtë
antik Qabja.

Ne të gjithë jemi të familiarizuar me skenat e udhëtarëve
që lëvizin përreth këtij kubi të zi misterioz, duke u perkulur
në unizon (njëzëshmërisht) – me miliona më shumë anekënd
botës duke u kthyer në këtë drejtim pesë herë në ditë në
valë të mëdha planetore.

Një drejtim I vetëm gjeografik për Lutje e transformon të
githë planetin në një vend të gjërë Lutjesh. Por përfundimisht,
ne nuk jemi drejtuar në një drejtim në univers, por në drejtim
të një vendi të nënshtrimit, zemrës së brendshme. Bashkimi I
vërtetë lëviz nga brenda në jashtë. Mund të reflektohet me një
rënditje madhështore të jashtme, por liria e shpirtit rrallë mund të
fitohet nga aranzhimi I jashtëm. Kthimi në këtë Drejtim është
një cështje delikate; e hap syrin ku nga shumëllojshmëria sheh Një.

Historia e Qabes tregon një mitodologji të pasur kuptimi.
Arrin poshtë gjerë tek rrënjët e përjetimit njerëzor, tek mërgimi
I Ademit as. dhe Haves as. Jashtë Kopshtit, siq tregon historia, cifti
I hershëm ndahet, dhe mbeten të vetmuar, secili duke u endur
jashtë, në botën e sëmundjes, moshës së vjetër, dhe vdekjes.

Si prindër të familjes njerëzore, Ademi a.s. dhe Hava jane
personifikimi I dy anëve të natyrës njerëzore: perceptues,
dhe krjues, shpirt dhe trup.
Tregimi I tyre është një misterie e pafund në botën e
brendshme, dhe ndarja e tyre është një ndarje në jetërat tona gjithashtu,
Parimi mashkull tërhiqet
larg e më larg, përderisa parimi femër fundoset edhe më tutje në thellësi.
Parajsa dhe Toka janë jashtë lidhjeve shpirtërore dhe të gjitha gjërat
janë mpirë. Cka është lart nuk ka lidhje me atë cë është poshtë, dhe
në botë, hutimi dhe crregullimi mbizotërojnë.

Kot cifti kërkonte botën për një vend të rehatshëm.
Në fund pendimi zgjohet, drita e zgjuarsisë agon,
dhe ata e gjejnë njëri tjetrin në një kodër të largët
të quajtur Arafat, Mali i Mëshires. Gëzim I madh
I këtij takimi! Eshtë kënaqësia e shpirtit kur
ribashkohet me Zotin dhe veten e tij.

Të nënshtruar prapë në një pëlqim Hyjnor,
ata udhëzohen të shkojnë tek një luginë e afërt,
“toka bëhej e gjelbërt nën këmbët e tyre përderisa
kalonin.” Kur mberrinë atje, ngren kokën lart, dhe
vënë re Kurorën e Parajsës me engjujt të panumërt
qe I silleshin përreth duke e adhuruar Allahun. Ashtu sikurse
zemra qe është qendra e trupit, njashtu është edhe
ky vend ku ata kane ardhur - është vendi i qendrës
së botës, qendra e katër drejtimeve, e katër
elementeve, vendi I bashkimit. Atje ata do te ndërtojnë
altarin e parë, shtëpinë origjinale të lutjes. Kjo lugine
quhet Meka, që në gjuhën Babilonase do të thotë
“Shtëpi e Shenjtë.”

Arritja e bashkimit, krijimi I këtij vendi të shenjtë,
Ademi dhe Hava e personifikojnë zgjidhjen e
konfliktit, unitetin mistik të opozitave. Në gjuhën
e simboleve, ky bashkim shpesh prezenton për femrën
një trekëndësh në drejtim poshtë dhe për mashkullin
një trekëndësh në drejtim lartë. Këta dy trekëndësha
janë të puthitur dhe formojnë një yll që është një
simbol universal I zemrës në harmoni.

Eventualisht vërshimi I madhë heq Qaben
nga tragu. Me vite të tëra kalojnë,
por ky është një vend I fatit dhe profetëve,
prandaj me fuqinë e atyre koherave Ibrahimi a.s.
dhe djali I tije Ismaili a.s. erdhën tek lugina e
Shtepisë së Shenjtë dhe e rindërtuan ate.
Gjenerata vinë e shkojnë. Kur kishte ardhur koha
e Muhamedit a.s. shtëpia e Atij të Shenjtit që
është Një ishte bërë një rrëmuj e idhujve fisnore.
Muhamedi a.s. është Rasul, drita e zemrës,
dëbues I dallimeve. Detyra e tij ishte ta
pastroj Qaben dhe ta restauroj zbrazëtirën e dëlire,
zbrazëtirën që mund ta mbush vetëm Ai që është Një
me Mëshirën e tij të Pafund dhe Dashurinë e Tij
të Pakrahasueshme.

Kthimi nga Qabja gjatë Namazit do të thotë
kthimi tek qendra, tek vendi i unionit mistike,
strehimi, tek I vetmi vend që është I njëjtë në
ju ashtu siq është në mua. Për njërin që kupton,
zemra është Qabja. Për ata që nuk kuptojnë,
Qabja është evidencë, që ata një ditë mund ta
kuptojnë.


Ibrahimi a.s. e ndërtoi Qaben, dhe e shfaqi
si një vend për Kujtimin e Allahut
-një shembull I jashtëm.


Kudo që njerëzit bashkohen në unitet
-ajo është Qabja.

Vendi ku djalli nuk mund të afrohet
-ajo është Qabja.

Atje ku pastërtia dhe fuqia e Allahut përzihen
-ajo është Qabja.

Ku Fillimi, është Tani, dhe Ku Gjithmonë do të takohet
-ajo është Qabja.

Vendi ku e gjenë unitetin tënd me Allahun
-ajo është Qabja.

Vendi ku lutjet tona bashkohen me Allahun
-ajo është Qabja.


Poeti Coleman Barks - Lutja e Ndricuar