Bidati ( risia ) sipas Ehli Suna Uel Jemaa

[ramazan_it]

Bidati-definicioni, llojet dhe dispozita

Bidati në kuptimin gjuhësor (etimologjik) dmth. është marrur nga fjala: risi, pra diçka e shpikur pa shembull të mëparshëm, si p.sh., fjala e Allahut:

"Ai është shpikësi i qiejve dhe i tokës-pa kurrfar shembulli të më parshëm." El-Bekare: -117.

Gjithashtu fjala e Allahut:

"Thuaj: "Unë nuk jamë risimtar prej të dërguarve". El-Ahkaf: 9.

Pra nuk jam pejgamberi i parë e as shpikës i kësaj rruge mirëpo kam pasur shembuj para meje.

E nëse thua: Fulani ka shpikur risi, pra kuptohet; Fulani ka bërë një vepër pa shembull të mëparshëm.

Bidati ndahet në dy pjesë kryesore:

1-Bidat apo risi në zakone, sikurse zbulimet e reja shkencore etj. e kjo gjë është e lejuar sepse origjina e dispozitave në zakone është e lejuar derisa të vijë argumenti nga feja për ndalimin e tij (e nëse nuk ka argument për ndalimin e tij atëherë pra është i lejuar).

2-Bidati në fe, e ky lloj i bidatit është i ndaluar-haram, sepse origjina e dispozitave fetare është: mosveprimi derisa të vie argumenti për lejimin e tij ( e nëse nuk ka argument për lejimin e tij atëher është i ndaluar). Thotë Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem: "Kush shpik në fenë tonë atë që nuk është prej saj, ajo është e refuzuar"1 , kurse në një transmetim tjetër thotë: "Kush punon një punë që nuk e kemi punuar ne, ajo është e refuzuar". 2

Llojet e bidateve në fe:

Bidati në fe ndahet gjithashtu në dy lloje:

Lloji i parë: Bidati në fjalë dhe besim në zemër, sikurse fjalët dhe besimi i Xhehmijëve3, Mu`tezilëve4, Rafidijëve1 dhe grupacioneve tjera, e të cilat janë të humbura në qështjet e besimit.

Lloji I dytë: Bidati në adhurime, pra; adhurimi i Allahut në mënyrë të cilën nuk na ka mësuar Ai e as Pejgamberi i Tij, e ky lloj i bidatit ndahet në disa nëngrupe:

A: Adhurim i shpikur nga fillimi i tij deri në fund, psh, shpikja e ndonjë lloji të namazi, agjërimi apo festa si mevludi etj.

B: Shtojcë e një pjese të adhurimit e ky adhurim në esenc është i lejuar si psh, shtimi i rekatit të pestë në farzin e namazit të drekës apo ikindisë etj.

C: Bidat në cilësinë apo mënyrën e kryerjes së këtij adhurimi si psh, bërja e dhikrit pas namazit (pra kjo gjë është e lejuar), mirpo nëse bëhet me zë dhe në mënyr të përbashkët (me xhemat) atëher ndalohet, ose mundimi i vetes në kryerjen e adhurimevedhe dalja nga kufinjët e normales.

D: Caktimi i ndonjë kohe apo vendi për adhurimtë cilin feja nuk e ka caktuar si psh, caktimi i ditës së pesëmbdhjet të muajit Shaban dhe agjërimi i saj apo falja namaz nafilekëtë nat. . Pra origjina e agjërimit dhe namazit janë të lejuara në përgjithësi por përcaktimi i kësaj për të cilën nuk ka argument është bidat.

Dispozitat e bidatit me llojet e tij:

Çdo bidat në fe është i ndaluar dhe lajthitje nga rruga e drejtë, thotë Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem: "Keni kujdes nga shpikjet në fe, sepse çdo shpikje –risi- është bidat e çdo bidat është humbje". 1, gjithashtu thotë Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem: "Kush shpikë në fenë tonë atë që nuk është prej saj, ajo është e refuzuar"2, e në një transmetim tjetër thotë: "Kush punon një punë që nuk e kemi punuar ne, ajo është e refuzuar"3.

Pra këto hadithe argumentojnë se çdo shpikje në fe është bidat dhe çdo bidat është i ndaluar dhe i refuzuar, mirpo duhet ta dimë se kjo ndalesë apo ky haram është shkallë apo gradë, sipas llojit të bidatit, pra ka të rrezikshëm por ka edhe më të lehtë e prej tij ka kufër të qartë si psh, tavafi rreth varreve1, lutja e të vdekurve dhe kërkimi i të mirave apo ndihmës prej tyre, apo është mjet që të dërgon në shirk si psh; ndërtimi i xhamive mbi varreza, falja në varreza dhe lutja në to, apo është dyfytyrësi në besim si psh; bidatet e Havarixhëve2, Kaderijëve3 dhe Murxhive4 në fjalët e tyre të cilat janë në kundërshtim me argumentet e fesë tonë, apo është mëkat si psh; mosmartesa pa arsye, agjërimi në këmbë duke qëndruar në diellë etj. 1

Vërejtje :

Ata që e ndajnë bidatin në bidat të mirë dhe të keq kan gabuar në ndarjen e tij dhe e kanë kundërshtuar Pejgamberin sal-Allahu alejhi ve selem i cili ka thënë: (Çdo bidat është humbje), pra Pejgamberi thotë çdo bidat është humbje e këta persona thonë jo, nuk është ashtu mirpo ka edhe bidate të mira.

Thotë Hafidh iben Rexhebi në librin e tij të njohur ``Xhamiul ulumi vel hikem``: Fjala e Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem: (اdo bidat është humbje) është prej fjalëve përmbledhëse të tij me të cilën e ka përmbledhur çdo gjë, dhe ka vendosur një rregull të madhë në fe, i cili është i përngjashëm me fjalën tjetër të tij sal-Allahu alejhi ve selem: (Kush punon në fenë tonë atë që nuk është prej saj, ajo është e refuzuar), pra çdokush që shpikë në fe diçka e nuk ka bazë, ajo është humbje, dhe feja jonë është larg tij, pa marrë prasysh a është kjo shpikje në qështjet e akides –besimit-, adhurimeve apo në fjalë. 1

E ata që thonë se ka bidat të mira nuk kanë argument përveq fjalës së Omerit radij-Allahu anhu i cili ka thënë në qështjen e teravisë: (Sa bidat i mire që është ky), gjithashtu këta persona thonë se në kohën e selefit –të parëve tanë të mirë-ndodhën shumë gjëra që nuk kishin ndodhur më parë e ata nuk i kundërshtuan si psh; mbledhja e Kur`anit në një libër, shkrimi i haditheve etj., mirëpo këta persona duhet ta dinë se këto vepra, pra qoftë fjala e Omerit apo të tjerat kishin bazë në fe e nuk u bënë për herë të parë.

Sa i përket fjalës së Omerit radij-Allahu anhu ``Sa bidat i mire që është ky``, ai pati për qëllim kuptimin e tij gjuhësor, e jo fetar, pra vepra e tij kishte bazë në fe, sepse Pejgamberi e kishte falur këtë namaz me shokët e tij disa ditë, e pastaj më nuk doli në xhami për këtë namaz, e kur u pyet se ku qëndron shkaku në mosdaljen e tij në xhami për këtë namaz tha se kam frikë mos po u obligohet e nuk mund ta kryeni, e pastaj filluan shokët e tij të fallen në xhami grupe të voglasa ishte Pejgamberi gjallë, e pas vdekjes së tij, Omeri radijAllahu anhu i bashkoi besimtarët që të fallen pas një imami të caktuarashtu siq faleshin në fillim pas Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem, pra puna e Omerit nuk konsiderohet bidat, e sa i përket fjalës së tij ajo ka qëllim kuptimin gjuhësor.

Edhe mbledhja e Kur`anit në një libër ka bazë në fe sepse Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem i urdhëronte shokët e vet me shkrimin e Kur`anit, mirëpo ishte i shkruar nëpër vende të ndryshme, e sahabët e mblodhën në një vend që të ruhej më mirë. Kurse sa i përket qështjes së mbledhjes dhe shkrimit të hadithit kjo vepër ka gjithashtu bazë në fenë tonë, sepse Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem sa ishte gjallë urdhëronte të shkruhej hadithi i tij për disa shokë që kërkonin tu shkruhej ndonjë qështje fetare e kishin frikë nga harresa e të ngjashme, edhepse në mënyrë të përgjithshme i pat ndaluar nga shkrimi i hadithit por shkaku i ndalesës ishte se frikësohej sal-Allahu alejhi ve selem nga përzierja mes Kur`anit dhe hadithit, e për këtë arsye urdhëroi të shkruhej vetëm Kur`ani, e pas vdekjes së tij ky problem më nuk ekzistonte sepse Kur`ani u plotësua dhe u shkrua sa ishte gjallë Pejgamberi e disa sahab e mësuan përmendësh para vdekjes së tij e disa të tjerë më vonë. Kështuqë pasi u zgjidh problemi i Kur`anit sahabët filluan ta shkruanin hadithin me qëllim që mos të zhdukej, Allahu I shpërbleftë për këtë punë, sepse ata u bënë shkaktarë që të ruhej libri i Allahut dhe suneti i Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem nga çdo ndryshim dhe zhdukje.

Shënime:

1-Transmeton Buhariu dhe Muslimi.

2-Transmeton Muslimi.

3 Një nga grupet e pasuesve të mendjes të cilët i pasuan bidatet dhe mendimet që ishin në kundërshtim me akiden e Selefit, u ndikuan me të madhe nga Jëhudët dhe të krishterët.

4 Grupacion u paraqit në fund të sundimit Emevij dhe u zhvillua gjatë sundimit Abasij besimin e tyre e ngritën në bazë kuptimit të mendjes e jo në argumente gjithashtu patën ndikim nga filozofia.

5 Grup shiit që beson se hilafetin (sundimin) pas Pejgamberit e meritonte Aliu e jo Ebu Bekri e as Omeri radijallahu anhum dhe besojnë se kjo qështje është prej bazave të besimit. (El-Mevsuatu el-mujesere fil edjani vel medhahib).

6Transmeton Ebu Davudi dhe Tirmidhiu dhe thotë : hadithi ëhstë I mirë dhe I vërtet.

7 Transmeton Buhariu dhe Muslimi.

8 Transmeton Muslimi.

9 Siq janë tek ne në disa vende adhurimi i teqeve dhe tyrbeve.

10 Quhet çdokush që mundohet ti bëj puç prijësit të cilin e kan pranuar muslimanët për udhëheqës të tyre.

11 Grupacion islam i cili pason mendime të gabuara në çështjet e kaderit dhe thotë se njeriu është i lirë ne kryerjen e punëve të tij e Allahu nuk mund të përzihet në to. (El-Mevsuatu el-mujesere. . . )

12 Grupacion islam i cili gaboi në kuptimin e imanit të cilët gjithashtu u ndanë mes vete në definicionin e imanit disa thanë imani është besim me zemër dhe shqiptim me gojë të tjerët thanë mjafton vetëm shqiptimi etj.

13 Shih ``El-I`tisam`` 2-37.

14 Xhamiul ulumi vel hikem 223.


1-Transmeton Buhariu dhe Muslimi.

2-Transmeton Muslimi.

3 Një nga grupet e pasuesve të mendjes të cilët i pasuan bidatet dhe mendimet që ishin në kundërshtim me akiden e Selefit, kan ndikim të madhë nga Jëhudët dhe të krishterët.

4 Grupacion u paraqit në fund të sundimit Emevij dhe u zhvillua gjatë sundimit Abasij besimin e tyre e ngritën në bazë kuptimit të mendjes e jo në argumente gjithashtu patën ndikim nga filozofia.

5 Grup shiit që beson se hilafetin (sundimin) pas Pejgamberit e meritonte Aliu e jo Ebu Bekri e as Omeri radijallahu anhum dhe besojnë se kjo qështje është prej bazave të besimit. (El-Mevsuatu el-mujesere fil edjani vel medhahib).

6Transmeton Ebu Davudi dhe Tirmidhiu dhe thotë : hadithi ëhstë I mirë dhe I vërtet.

7 Transmeton Buhariu dhe Muslimi.

8 Transmeton Muslimi.

9 Siq janë tek ne në disa vende adhurimi i teqeve dhe tyrbeve.

10 Quhet çdokush që mundohet ti bëj puç prijësit të cilin e kan pranuar muslimanët për udhëheqës të tyre.

11 Grupacion islam i cili pason mendime të gabuara në qështjet e kaderit dhe thotë se njeriu është i lirë ne kryerjen e punëve të tij e Allahu nuk mund të përzihet në to. (El-Mevsuatu el-mujesere. . . )

12 Grupacion islam i cili gaboi në kuptimin e imanit të cilët gjithashtu u ndanë mes vete në definicionin e imanit disa thanë imani është besim me zemër dhe shqiptim me gojë të tjerët thanë mjafton vetëm shqiptimi etj.

13 Shiqo ``El-I`tisam`` 2-37.

14 Xhamiul ulumi vel hikem 223.


Salih el-Fevzan,
3.9.2004

[ramazan_it]

Bidati - domethënia e tij, aspektet, rreziqet, dhe zgjidhja

Feja Islame, feja e Muslimanëve, është e bazuar vetëm në një mësim. Me fjalë tjera, ekziston vetëm një Islam i vërtetë. Nuk ka diçka si versione dhe klasa të ndryshme të kësaj feje. Shtegu i vërtetë është vetëm një rrugë e cila shtrihet nën hijen e Kur’anit, Sunetit dhe të kuptuarit e Sahabëve.

Siç qe sqaruar nga pejgamberi jonë i dashur (salallahu alejhi ue selam) dhe transmetuar nga Ibn Mes’ud, se një ditë pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) tërhoqi një vijë të drejtë në tokë dhe tha, “Kjo është rruga e Allahut.”

Pastaj, ai tërhoqi disa vija tjera në të majtë dhe në të djathtë dhe tha, “Këto janë rrugët e gabuara dhe në secilën nga këto rrugë është një shejtan i cili thërret në të,” dhe lexoi vargun Kur’anor:

“Dhe kjo është rruga ime e drejtë, pasojeni këtë e mos pasoni rrugë tjera që do t’ju largojnë nga rruga e vërtetë.”

Në të vërtetë, nëse e shikojmë Kur’anin, kur Allahu e përshkruan të vërtetën, ajo gjithmonë është e cekur si njëjës. Për shembull, fjala ‘el-nur’ e cila është njëjës, përdoret për të vërtetën, në kundërshtim me ‘Dhulumet’ e cila është në shumës.

Ky është shembull parësor nga Kur’ani i cili qartazi tregon se rruga e duhur është vetëm një rrugë. Çfarëdo devijimi nga rruga e vërtetë s’është ‘degë’ e pranueshme e Islamit por siç e quajnë dijetarët - ‘Bidat’.

Fatkeqësisht, për shkak të disa arsyjeve, koncepti i ‘Bidatit’ nuk i është qartësuar gjithkujt ashtu siç duhet të jetë. Arsyeja për këtë është se shumë njerëz janë në konfuzion në lidhje me ‘bidatin e mirë’ apo ‘bid’a-e-hasene’.

Së dyti, ka shumë gjëra të cilat ne i bëjmë tash, e të cilat s’janë bërë në kohën e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam). Me një nisje të një përhapjeje të tillë të bidatit, njerëzit janë në konfuzion, dhe këtë me të drejtë, për atë se çka është në të vërtetë Sunet dhe çka s’është Sunet – d.m.th. Bidat.

Këto keqkuptime thërrasin për nevojën e vendosjes së hapit fundamental i cili është që të njihet bidati, konceptet e bidatit sipas Ehl-Sunne Uel Xhemat dhe aspektet e bidatit. Bidat: herezi, shpikje,
“Çfarëdo akti apo rrugë e shpikur, që është bërë që t’i bëjë konkurrencë apo t’i ngjasojë Sheriatit, dhe ajo pasohet për të njëjtin qëllim për të cilën Sheriati duhet të pasohet.”

Nga ky definicion dhe nga thënia e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) në lidhje me bidatin apo risinë, ne mund të dalim me disa ide gjenerale apo koncepte në lidhje me bidatin të cilat e sqarojnë këtë definicion.

Aspektet e bidatit

Disa nga aspektet e bidatit janë siç vijojnë:

1. Çdo bidat është Dalele (devijim)

Gjuhësisht, bidati është diçka që është e re apo diçka që s’është bërë më parë, d.m.th., ajo të cilës nuk i ka paraprirë ndonjë gjë. Nga pikëvështrimi i Sheriatit, çdo bidat është dalele dhe s’ka diçka të tillë si ‘bidati i mirë’. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) ka thënë në hadith, “Kulu daleletin fin nar (çdo devijim është në Zjarr).”

Dalele do të thotë të jesh i devijuar apo të jesh larg së vërtetës. Nëse shikojmë në Kur’an, ne do të shohim se si Allahu e ka përdorur fjalën ‘dalele’ apo ‘dal’. Kjo nuk përdoret për atë i cili bënë mëkat apo gabon në lidhje me fe, por përdoret për ata njerëz të cilët kanë devijuar nga rruga e drejtë apo ata të cilët e kanë ndarë fenë. Për shembull, në Suren Fatiha (kaptina e parë), fjala ‘Dalin’ s’përdoret për mëkatarët e thjeshtë por përdoret për njerëzit që kanë devijuar nga shtegu i vërtetë, të Krishterët.

Pra, kur pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) e përshkroi bidatin, ai përdori një formë të ashpër të devijimit, d.m.th. dalele, siç ai tha: “Kulu bidatin dalele (çdo bidat është dalele).” Ai nuk tha vetëm atë se çdo bidat është mëkat apo e gabuar por në fakt, kjo është diçka shumë më e madhe se kjo. Është devijim, diçka që na largon nga rruga e drejtë.

2. Bidati bëhet si mënyrë e afrimit dhe kënaqjes së Allahut.

Me fjalë tjera, kur dikush e pason një bidat, ai pohon se duke e bërë këtë ai do të afrohet më shumë ndaj Allahut. Kjo është krejt ndryshe nga të bërit mëkat. Siç ka thënë Ahmed Ibn Hanbel, “Mëkatari më i madh (fasik) prej Ehl-Sune Uel Xhemat është më i mirë se personi më i devotshëm prej Ehl-Bidat.”

Mëkatari, së paku, e di se çfarëdo qoftë që bën është e gabuar dhe nuk pohon se ajo është hallall dhe duhet të bëhet që të kënaqet Allahu, dhe kështu me radhë. Sidoqoftë, ai që e bën bidatin jo vetëm që shkon kundër Kur’anit dhe Sunetit por po ashtu pohon se ajo që është duke e bërë është e kënaqshme për Allahun dhe mënyrë e të afruarit ndaj Tij. Dhe kjo është një prej gënjeshtrave më të mëdha që personi mund ta bëjë, që të thotë se një akt është i kënaqshëm për Allahun dhe s’ka dëshmi prej Allahut për këtë pohim.

Pra, pjesë e konceptit të bidatit është ajo se, ai që e bën atë pohon se ajo është miratuar nga feja dhe Sheriati dhe se është e dashur për Allahun. Kjo njëherit është edhe pikë e ndarjes në mes asaj se çka është dhe çka s’është bidat.

3. Bidati mund të jetë në shpikjen e një vepre të re apo në të shmangurit nga një vepër.

Do të thotë, kur dikush e fillon një praktikë të re duke thënë se ajo është e miratuar nga Sheriati pa dëshmi, është bidat. Në mënyrë të njëjtë, kur dikush i shmanget një vepre duke pohuar se në të shmangurit e këtij veprimi ai është duke e kënaqur Allahun dhe s’ka dëshmi për të në Kur’an apo Sunet, kjo po ashtu është bidat.

Për shembull, gjatë kohës së pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) erdhën tre njerëz te pejgamberi duke ofruar llojet e tyre të bidatit. Njëri pohonte se do të falet tërë natën, çdo natë për pjesën tjetër të jetës së tij. Tjetri pohonte se do të agjërojë çdo natë në të ardhmen dhe i treti tha se kurrë s’do të martohet.

Pejgamberi ishte i shpejtë në mospajtimin e tij ndaj këtyre ‘bidateve të mira’ (fillimisht, njeriu mund të mendojë se çfarë mund të jetë gabim në adhurimin e Allahut gjatë gjithë kohës). pejgamberi u tha këtyre njerëzve se ai ishte më i miri nga i gjithë njerëzimi dhe se ai falej një pjesë të natës dhe flinte pjesën tjetër, dhe atë se ai agjëronte disa ditë ndërsa nuk agjëronte të tjerat dhe ai ishte i martuar. Derisa dy të parët donin që ta shtojnë adhurimin e tyre përtej asaj çka Sheriati kërkon, personi i tretë kishte qëllimin që t’i shmanget martesës apo të lë diçka e cila plotësisht është e lejuar në Sheriat dhe e miratuar nga Allahu.

Ngjashëm, edhe pohimi i priftërinjve dhe murgjve Krishterë dhe Sufive ‘Musliman’ se duke mos u martuar ata janë duke e kënaqur Allahun, është bidat dhe kundër Islamit. Apo nëse vegjetariani pohon se duke mos e dëmtuar asnjë gjallesë me shpirt, ai është duke e kënaqur Allahun gjithashtu është bidat, sepse Allahu e ka lejuar atë dhe e ka bërë të lejuar për ne mishin e shtazëve (natyrisht, vetëm ato kafshë të cilat Ai i ka bërë hallall).

4. Çfarëdo qoftë në Sheriat mund të ketë një bidat të krijuar për të apo që është në lidhje me të.


Sheriati e përfshinë Akiden, besimet, aktet e adhurimit dhe biznesit apo transaksionet publike (mu’amelat). Pra, bidati s’është vetëm në çështjet e Akides apo aktet e adhurimit, por ai mund të jetë edhe në biznes apo transaksionet publike. Për shembull, nëse personi pohon se 4 dëshmitarë janë të duhur për marrëveshje biznesi më parë sesa dy, sa është e vendosur nga Islami, atëherë ai ose ajo i tejkalon kufijtë e Sheriatit dhe bie në bidat.

5. Bidati s’ka as burim as dëshmi në Kur’an, Sunetin e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) dhe vepër apo Ixhma (koncenzus) të Sahabëve.

Një prej shembujve të famshëm i cili citohet nga pauesit e bidatit në dëshirën e tyre që t’i bëjnë disa forma të bidatit hallall, është shembulli i Umerit (ra) dhe i namazeve të teravijes. Ata pohojnë se meqë Umeri (ra) i filloi teravijet ditore në Ramazan derisa pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) i ekzekutoi vetëm 3 netë, dhe Umeri (radijAllahu anhu), tha se e ka filluar një bidat të ‘mirë’, ne mund të pranojmë konceptin e bidatit. Sidoqoftë, ky është dështim që të dallohet kuptimi 4 gjuhësor i bidatit nga kuptimi i tij Sheriatik. Për shembull, Allahu i referohet në Kur’an Sunetit të Tij. Evidentisht, kur personi i referohet Sunetit, kjo është referencë në Sunetin e pejgamberit dhe aspekteve Sheriatike të tija.

Ngjashëm, kur Umeri (radijAllahu anhu) iu referua namazeve të rregullta të teravijes, ai i referohej vetëm kuptimit gjuhësor. Dëshmia për këtë pohim është e qartë. Namazet e teravijes nuk ishin diçka e re në fe. Namazet e teravijes i ka vendosur pejgamberi (salallahu alejhi ue selam). Arsyeja e vetme që e bëri të ndalet pas 3 netëve qe sqaruar në thënien e tij se ai s’donte që namazet e teravijes të bëhen obligim për Muslimanët. Sidoqoftë, me vdekjen e pejgamberit, porosia e Islamit kishte qenë përsosur dhe namazet e teravijes gjithnjë do të jenë të rekomanduara, e jo të detyrueshme. Kështu, Umeri (ra) e filloi vetëm praktikën e bërjes së rregullt të një Suneti, e nuk filloi ndonjë Sunet të ri.

Që të përfundojmë këtë seksion të artikullit, duhet të kuptohet se bidati s’është vetëm një shpikje e re në fe që pohohet të jetë e kënaqshme për Allahun, por ai që krijon dhe ai që pason bidatin në të vërtetë thekson atë se në fe ka mangësi. Në të vërtetë, ata deklarojnë se ka rrugë të afrimit ndaj Allahut dhe kënaqjes së tij e cila s'gjendet në Kur’an dhe Sunetin e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam). Dhe atë se ata kanë gjetur një mënyrë të besimit apo veprimit dhe të adhurimit që të kënaqet Allahu, dhe e cila është më e MIRË se rruga e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam). Dhe atë se fesë Islame të përsosur i mungon diçka, dhe ajo është për atë se ata i shtojnë asaj apo se kjo fe ka patur diçka të tepërt dhe për këtë ata heqin prej saj. Kjo, në esencë, është bidat – koncepti i një feje jo edhe aq të plotë.

Kjo është ofendim ndaj Allahut të thuhet se Ai s’ka mundur t’i shpall apo t’ia mësojë pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) rrugën më të mirë, kështu që ata vetë është dashur që ta gjejnë rrugën më të mirë. Kjo po ashtu është një mohim në atë çka vetë Allahu ka thënë në Kur’an:

“Sot, Unë ua kam plotësuar dhe përsosur fenë tuaj për juve dhe zgjodha për ju Islamin si fe.”

Prej këtu, ne duhet që ta urrejmë bidatin. Dhe ky është përfundimi. Kjo urrejtje është një prej aspekteve të dashurisë suaj për Allahun dhe pejgamberin e Tij (salallahu alejhi ue selam) dhe dashurisë për fenë të cilën ne e dimë se është e përsosur dhe do të mbetet e tillë përgjithmonë.

Rreziqet e bidatit

Shejh Muhamed Sharut shkroi në librin e tij mbi bidatin se sikur rreziqet e bidatit të ishin kufizuar vetëm në personin që e pason atë, atëherë ndoshta s’ishim shqetësuar apo merakosur aq shumë siç jemi tash, por në të vërtetë, rreziqet e bidatit, dëmet dhe të këqijat përhapen nga personi i cili e pason atë tek njerëzit në rrethin e tij dhe përfundimisht në tërë Umetit. Feja si tërësi ndikohet për shkak të herezisë dhe shpikjeve të tyre.

Këto janë disa rreziqe të bidateve:

1. Bidati shkakton përçarje në Umet.

Kjo është e para dhe më e theksuara, sepse për shkak të Ehl-Bidatit ka ndarje dhe fraksionalizime në mesin e Umetit. Kjo është dëshmuar shumë qartë nga historia. Të gjithë sahabët e pasuan rrugën e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam). Ata të gjithë duheshin dhe kujdeseshin për njëri-tjetrin edhe kur ata kishin dallime në ixhtihad (nxjerrjen e përfundimeve) pas Uthmanit (radijAllahu anhu). Ata luftuan me Aliun (radijAllahu anhu) dhe Muauijen (radijAllahu anhu) kundër njëri-tjetrit por ata megjithëkëtë do ta merrnin hadithin prej njëri-tjetrit, faleshin bashkë dhe i martonin vajzat e tyre me njëri-tjetrin. Lufta e tyre ishte për shkak të dallimit të tyre në ixhtihad por dashuria e tyre ende ishte për hir të Allahut, dhe ata ende ishin të bashkuar në rrugën e Allahut. Mirëpo, kur Havarixhët i nxorrën idetë e tyre gjatë betejës së famshme të devesë në mes të Muavijes dhe Aliut (radijAllahu anhu), shumë Muslimanë i ndanë nga rreshtat e Ehl-Sunet dhe kështu u bën të parët nga Ehl-Bida (Njerëzit e Bidatit). Është interesant të përmendet se asnjë prej Sahabëve s’ishte i pranishëm në mesin e Havarixhëve, çka në veten e vet flet për shumë mësime.

Prej këtu, kur është fjala për Ehl-Bidat, situata bëhet krejtësisht e ndryshme. Umeti u nda për shkak të Ehl-Bidatit. Kur ata i sjellin idet e reja të tyre dhe aktet e adhurimit në fe, grupi i cili gjithmonë duhet të mbahet për të vërtetën (siç e ka përmendur pejgamberi) d.m.th. Ehl-Sunet, i refuzojnë këto ide heretike. Ata refuzojnë që t’i pranojnë konceptet dhe metodologjinë e Ehl-Bidatit.

Deklarata e përgjithshme e bërë nga ‘dijetarë’ të ndryshëm sot: “Ne të gjithë duhet t’i kapërcejmë dallimet tona dhe të jemi të bashkuar për t’i luftuar jobesimtarët”, është thënie e mirë teorikisht. Sidoqoftë, praktikisht s’është e pranueshme sepse ne s’mund të bashkohemi me njerëzit të cilët s’pajtohen me të gjitha parimet e Kur’anit dhe Sunetit. Është detyrë e jona që t’i kundërshtojmë njerëzit kur t’i shohim ata duke e pasuar Bidatin pasi të vendoset dëshmia .

2. Bidati është shkak i Fitnes (sprovave dhe testeve) apo dënimit të ashpër për këtë Umet.

Sipas definicionit, njerëzit e Bidatit refuzojnë pasimin e urdhrave të pejgamberit (salallahu alejhi ue selam). Allahu thotë në Kur’an:

“Atyre njerëzve të cilët dallojnë nga urdhrat e pejgamberit, do t’ju vijë ndonjë Fitne (test ose sprovë nga Allahu) apo dënim i ashpër.”

Njëherë Imam Maliku qe pyetur në lidhje me vendosjen e Ihramit nga xhamia e pejgamberit më parë se nga Mikati. Ai tha: “Frikohem për atë person se mos do t’i vijë ndonjë Fitne.” Njeriu tha: “Pse? Unë vetëm po i shtoj pak kufijve të Ihramit.” Meqë me të vepruarit e këtillë, ai shkonte kundër urdhrave të pejgamberit (salallahu alejhi ue selam), Imam Maliku recitoi vargun e mësipërm të Kur’anit.

3. Bidati është burimi i fesadit (të këqijave) në Umet

Nëse shikojmë në Sheriat (ligjet e Kur’anit dhe Sunetit), shohim se ai është menduar për mirëqenien e njerëzimit në këtë botë dhe në Jetën e Përtejme. Kurdo që ne devijojmë prej mësimeve të vërteta dhe pranojmë tjetër ligj përveç ligjeve të Kur’anit dhe Sunetit, atëherë ne e humbim atë mirëqenie (maslaha) dhe e ndërrojmë atë me fesad. Duke sjell metodologji dhe koncepte të reja, Ehl-Bidati në fakt ndryshojnë rrugën e cila do të sjellë lumturinë këtu dhe në Jetën e Përtejme në një rrugë që s’do të sjellë mirëqenie.

4. Bidati shkakton vdekjen e Sunetit dhe krijon urrejtje ndaj Sunetit.

Kurdo që njerëzit prezantojnë ndonjë bidat, kjo zakonisht e zëvendëson ndonjë Sunet. Apo njerëzit shtojnë në Sunet deri në atë pikë ku Suneti s’praktikohet më në mënyrë korrekte.

Ibn Abas ka thënë: “Kur Bidati krijohet, Suneti vdes dhe kjo vazhdon derisa bidati të jetë gjallë ndërsa Suneti të vdesë.”

Hasan ibn Atija, njëri prej Ta’bi-inëve ka thënë: “Kur njerëzit ta pranojnë bidatin, Allahu e largon Sunetin prej tyre dhe nuk e kthen atë deri në Ditën e Gjykimit.”

Pra, jo vetëm që bidati e shkakton vdekjen e Sunetit por në të njëjtën kohë kjo shkakton urrejtje ndaj Sunetit. Ehl-Bidat jo vetëm që refuzon praktikimin e Sunetit të vërtetë, por gjithashtu i shmangen xhamive apo vendeve ku Suneti praktikohet. Për shembull, ata shfaqin neveri ndaj Muslimanëve që falen me këpucët e tyre ndonëse ky është Sunet i vërtetuar. Është gjë e rëndomtë të shihet sesi Ehl-Bidat e zgjasin duke e përshkruar ndyrësirën të cilën e bartin këpucët, dhe atë se s’do të ishte në ‘rregull’ që ti bartim kur jemi duke u falur.

Pse këta njerëz harrojnë se s’është në ‘rregull’ që të nxirren vendime në fenë e Allahut, poseduesin e vetëm të kësaj feje?

Allahu e di se çfarë ka nën këpucët tona apo çfarë ka patur nën këpucët e Sahabëve apo këpucët e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) por Ai e lejoi këtë dhe si Muslimanë, ne jemi që të dëgjojmë dhe respektojmë (ashtu siç na udhëzon Kur’ani) dhe nuk nxjerrim vendime. Kjo është ajo që ndodh kur bidati përhapet. Ndaj Sunetit është krijuar aq urrejtje sa që është bërë vështirë për njerëzit që ta pasojnë Sunetin. Ata janë në presion të vazhdueshëm që t’i ndryshojnë mënyrat e tyre. Edhe nëse ka njerëz të cilët vërtet dëshirojnë që ta pasojnë Sunetin, Ehl-Bidati i ngatërron ata aq shumë dhe i përziejnë gënjeshtrat me të vërtetën aq shumë sa që ata bien në mëdyshje nga argumentimi i Ehl-bidatit dhe përfundojnë duke e pasur Ehl-Bidatin. Ata tërhiqen në bidat dhe ata s’janë në gjendje ta shohin më të vërtetën, ndonëse ata janë të sinqertë ndaj Allahut. Pra, Inshaallah, Allahu do t’i gjykojë ata sipas qëllimeve të tyre por ne e dimë se veprat të cilat s’janë brenda suazave të Kur’anit dhe Sunetit janë të papranueshme pa marrë parasysh qëllimin pas tyre.

5. Bidati është gurë vau (mënyrë e përparimit) për Kufrin.

Njëri prej dijetarëve të hershëm, El-Berbehari, njëri prej shoqëruesve të Ahmed ibn Hanbelit, ka thënë: “Ruajuni nga bidati, sepse çdo bidat ka filluar si diçka e vogël dhe që i gjasonte të vërtetës, dhe njerëzit qenë mashtruar nga ai dhe e pasuan atë derisa ai u bë më i madh dhe qenë kurthuar nga ai, dhe ai i nxori nga Islami.”

Ibn Tejmije e ka një pasazh të bukur në njërën nga librat e tija që tregon atë se: “Në fakt, kufri i Çifutëve dhe i Krishterëve është për shkak të bidatit. Ata prezantuan gjëra të reja në fe dhe ato gjëra i zhvendosën ata plotësisht nga porosia e vërtetë e Musait dhe Isait (Alejhume selam).”

6. Për Umetin si tërësi, Bidati e lëndon përhapjen e Islamit dhe Daues (thirrjes) për hir të Allahut.

Njëra prej mënyrave më të lehta është ajo se zakonisht idetë e Ehl-Bidatit përdoren nga armiqtë e Islamit në portretizimin e Islamit. Shumicën e rasteve TV programet e portretizojnë Islamin si Sufitë duke bërë ‘dhikr’, e cila në fakt s’ka të bëjë asgjë me Islamin. Ata i paraqesin këto gjëra që t’i bëjnë njerëzit të ikin nga Islami sepse besimi i Ehl-Bidatit s’është prej ‘fitres’ (natyrë së pastër). Vetëm Islami i vërtetë përmban fitre dhe njerëzit s’do të tërhiqen nga diçka e cila shkon kundër fitres.

7. Individualisht, Bidati shkatërron Ahiretin (Botën Tjetër) e personit.

Shembulli më i mirë është sikur buburreci që lejohet të jetojë në dru. Imagjinojeni buburrecin të jetë bidati dhe personi është druri. Herët a vonë personi do të shkatërrohet, për shkak se kjo është paraqitur qartazi nga disa hadithe të pejgamberit (salallahu alejhi ue selam). Bidati do të hedhet poshtë në Zjarr. Allahu vendos barrierë në mes personit që e bën bidatin dhe pendimit. Ky njeri dhe përkrahësit e tij janë mallkuar nga Allahu dhe engjëjt. Ai do të largohet nga pellgu i pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) në Ditën e Gjykimit. Veprat e tija do të refuzohen përderisa ai e bën bidatin. Ai do të mendojë në këtë botë se ai është duke bërë diçka të kënaqshme për Allahun, ndonëse, në Jetën e Përtejme, ai do të shohë se s’ka pasur dobi në atë që e ka bërë. Ai s’do ta bartë vetëm barrën e bidatit të tij por po ashtu edhe të çdonjërit që e pason atë.

Zgjedhje për mënjanimin e bidatit:

Së pari, njerëzit që pohojnë se e pasojnë Sunetin dhe janë prej Ehl-Sunet uel Xhemat duhet t’i kuptojnë rreziqet e bidatit dhe atë se është obligim për ta që ta urrejnë dhe kundërshtojnë bidatin. Për shembull, nëse një grup përpiqet që të kundërshtojë një bidat, njerëzit e parë të cilët 8 do ta mbrojnë bidatin janë ata që pohojnë se janë prej Ehl-Bidatit. Ata thonë se ata s’duhet t’i imponojnë gjërat dhe t’u japin njerëzve liri në atë që e bëjnë, dhe kështu me radhë.

Kjo në më të mirën është e çuditshme sepse kur diçka shkon kundër Kur’anit dhe Sunetit, atëherë nuk ka një gjë të tillë siç është dhënia e lirisë të tjerëve të bëjnë çfarë të duan. Kjo në parim është për shkak të mangësisë në të kuptuarit e bidatit.

Së dyti, ne duhet ta vendosim “Amere bil ma’ruf ue nehin anil munker (të urdhëruarit në të mirë dhe ndalimin prej të keqes).” Bidati është një lloj i të keqes së madhe dhe pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) qartazi na ka thënë në hadith se ne duhet ta ndalojmë të keqen me mundësitë më të mira.
Dhe së fundi, por jo edhe më pak e rëndësishme, ne duhet që ta edukojmë vetveten në lidhje me Sunetin e vërtetë të pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) dhe të mësojmë se çka është dhe çka s’është bidat. Ne duhet që të shikojmë në tefsirin (interpretimin) e Kur’anit dhe hadithin e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam). Kur të kuptohen ajetet e Kur’anit dhe hadithi i pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) ne duhet të marrim në konsideratë kontekstin dhe kohën e shpalljes së këtyre ajeteve apo hadithit të pejgamberit (salallahu alejhi ue selam).

Për shembull, shumë njerëz e interpretojnë hadithin e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) ku ai përmend shpërblimin e atyre që prezantojnë një praktikë të mirë në Islam, me prezantimin e ‘risive’ në Islam. Sidoqoftë, nëse lexohet pjesa e parë e këtij hadithi në Muslim, kjo do ta sqarojë keqkuptimin. Pejgamberi (sallallahu alejhi ue selam) e tha këtë kur pa disa njerëz të varfër të ulur jashtë xhamisë dhe askush nuk i ndihmonte ata. Ai (salallahu alejhi ue selam) qe i brengosur dhe mbajti një ligjëratë për t’i përkujtuar njerëzit që t’i frikohen Allahut. Pas fjalimit, dikush solli një ngarkesë të madhe me lëmoshë dhe ua dha atyre njerëzve. Kur të tjerët e panë atë duke vepruar kësisoj, ata të gjithë filluan të japin lëmoshë këtyre njerëzve derisa shprehja e fytyrës së pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) ndërroi nga hidhërimi në gëzim.

Në parim, njeriu dha lëmoshë, e cila është e lejuar prej Sheriatit dhe një akt i mirë. Pra, nëse dikush e bën një vepër të cilën njerëzit e kanë lënë mbas dore, dhe ajo është akt i lejuar dhe në pajtim me Sheriatin dhe njerëzit e pasojnë atë, atëherë ai fiton shpërblimin e tij dhe shpërblimin për atë se pasohet pa u pakësuar shpërblimi i të tjerëve. Prej këtu, ndonëse kjo përbën domethënien e saktë të bidatit hasene (të mirë), kjo s’ka kurrfarë lidhje me domethënien Sheriatike të bidatit. E njëjta aplikohet për një vepër të keqe.

Lusim Allahun që të na mbron nga bërja e bidatit dhe të na udhëzojë të gjithëve në Rrugën e Tij dhe të na ndihmojë që ta forcojmë besimin tonë. E tërë e mira është prej Allahut dhe të Dërguarit të Tij (salallahu alejhi ue selam) dhe e tërë e keqja është prej Shejtanit.

[ramazan_it]

Bidati-shkaqet e shfaqjes dhe qëndrimi ndaj tyre


Shkaqet e shfaqjes se bidateve ne mesin e muslimaneve

1- Paraqitja e bidateve tek muslimanët

A-Koha kur u shfaqën bidatet:

Thotë Shejhul-Islam Iben Tejmije rahimehullah: “ Dije se shumica e bidateve u paraqitën kah fundi i sundimit të hulefaurr-rrashidinëve1, ashtu siq tha edhe Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem: (Kush do të rroj prej jush pas meje do të sheh përqarje dhe kundërshtime të shumta, u këshilloj ta pasoni sunetin tim dhe sunetin e prijsave të drejtë që do të vijnë pas meje të cilët do të jenë të udhëzuar” 2
Bidati i parë i cili u paraqit është ai i Kaderive, i Irxhasë, i Shiitëve dhe i Havarixhëve3 të gjitha këto bidate u shfaqën në shekullin e dytë të hixhretit, e sahabët ishin akoma gjallë, të cilët i kundërshtuan pasuesit e këtyre bidateve, e më vonë u paraqit bidati i I`tizalit1 dhe ndodhën përqarje mes muslimanëve dhe u pasuan epshet. Pastaj u paraqit bidati i Sufive2 dhe i ndreqjes së xhamive nëpër varreza, të gjitha këto të fundit u paraqitën pas tre shekujve të vlefshëm, e kështu sa më shumë largohej koha e Pejgamberit shtoheshin bidatet.

B: Vendi i paraqitjes së bidateve:

Bidatet u paraqitën në qytete të ndryshme të shtetit Islam, thotë Shejhul-Islam Ibën Tejmije: Vendet më të mëdha të cilët i banuan shokët e Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem, dhe nga të cilat doli dituria dhe imani janë pesë: Meka, Medina, Basra, Kufa dhe Shami, nga këto vende u përhapën dituritë e Kur`anit, Hadithit, Fikhut dhe dituritë tjera Islame, mirpo gjithashtu nga këto vende dolën dhe u përhapën bidatet kryesore përveq Medinës së Pejgamberit, e sa I përket Kufës nga ajo oli bidati i Shiitëve dhe i Murxhive e pastaj u përhapën në vendet tjera, nga Basra doli bidati i kaderit, I`tizalit dhe u përhap në vendet tjera, kurse në Sham u përhap bidati i kaderit, nasibijve, e sa i përket bidati i Xhehmijve ai u paraqit në Horasan i cili ishte bidati më i rrezikshëm, pra sa më larg Medinës ishin këto vende lindnin nga to bidate më të rrezikshme. Pas vdekjes së Uthmanit radij-Allahu anhu u paraqit bidati I harurijve1, e sa i përket Medinës ajo ishte e pastër nga këto bidate, edhepse kishte njerëz që fshehurazi i punonin dhe i besonin këto bidate mirpo ishin të frikësuar dhe të nënqmuar, ku në anën tjetër pasuesit e bidateve në vendet tjera të lartpërmendura vepronin haptas dhe pa frikë. Nuk është për tu habitur qështja e Medinës sepse Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem ka thënë se në të nuk do të hyjë Dexhalli (i cili është më i rrezikshëm se bidatet, për shkak se Allahu do e ruaj Medinën, kështuqë Allahu e ka ruajtur edhe nga bidatet. ) E kështu vazhdoi dituria dhe imani në Medine deri në kohën eshokëve të Imam Malikut, pra deri në shekullin e katër hixhrij.

Pra në tre shekujt e parë në Medine nuk pati bidate haptas , e as që doli ndonjë bidat në qështjet thelbësore të fesë sikurse ishte gjendja në qytetet tjera.

2-Shkaqet shtytëse të paraqitjes së bidateve:

-Gjëja në të cilën nuk ka dyshim është se kapja për Kur`an dhe sunet dhe pasimi i tyre janë shkaku kryesor pë mosrënjen në bidate (dhe në kurthat) e pasuesve të tyre, thotë Allahu subhanehu ve teala: "Dhe se kjo është rruga –feja- Ime e drejtë (që e caktova për ju), pra përmbajuni kësaj, e mos ndiqni rrugë të tjeraqë t`ju ndajnë nga rruga e Tij" S. el-En`amë-153.

E këtë ajet e komentoi Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem në hadithin të cilin e transmeton ibën Mesudi radij-Allahu anhu, i cili thotë:

Pejgamberi e bëri një vijë të drejtë e tha:

“ Kjo është rruga e Zotit” , pastaj i bëri disa vija në të djathtë dhe në të majtë të saj e tha: “ Këto janë rrugë që në krye të secilës është nga një shejtan që të thërret të hysh në të” , pastaj e lexoi ajetin” Dhe se kjo është rruga ime e drejtë, pra përmbajuni kësaj e mos ndiqni rrugë të tjera që t`ju ndajnë nga rruga e Tij. Këto janë porositë e Tij për ju, ashtu që të ruheni. “

Pra ai që largohet nga Kur`ani dhe suneti do e përfshijnë valët e bidateve dhe do e fundosin në humbje. Shkaqet shtytëse të paraqitjes së bidateve mund ti bërmbledhim në disa pika më kryesore: mosnjohuria e dispozitave fetare, pasimi i epsheve, pasimi i mendimeve të paargumentuara me fanatizëm, dhe pasimi i verbër i tyre. E ndoshta do të ishte e udhës ti përmendim këto shkaqe më hollësisht.

Shkaku i parë: Mosnjohuria (Injoranca) e dispozitave fetare.

Sado që kalojnë vitet apo largohet koha e Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem dhe largohen njerëzit nga gjurmët e tij përhapet mosdituria, për të cilën thotë Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem:

“ Kush do të rrojë prej jush pas meje do të sheh përqarje dhe kundërshtime të shumta” .

Kurse në një hadith tjetër thotë: "Allahu nuk e ngrit diturinë duke e marrur nga gjoksi i dijetarëve, mirpo e merr duke i vdekur dijetarët, e kur të mos mbetet asnjë dijetarë njerëzit i marrin prijësa të tyre të pa diturit, i pyesin, e ata përgjigjen pa dituri kështuqë e humbin veten dhe të tjerët nga rruga e drejtë. "

Pra asgjë nuk mund ta pengojë përhapjen e bidateve përveq diturisë dhe dijetarëve, të cilët nuk i japin mundësi e as nuk i lënë derë hapur bidatxhinjëve që ti përhapin bidatet e tyre.

Shkaku i dytë: Pasimi i epsheve.

Ai i cili largohet nga pasimi i Kur`anit dhe sunetit do i pasojë epshet e tij, thotë Allahu xhel-le she`nuhu :

"E nëse ata nuk të përgjigjen ty, atëher dije se ata ndjekin vetëm epshet e tyre, e kush është më i humbur se ai që duke mos pasur fakt prej Allahut, ndjek epshin e vet. " El-Kasas-50.

Gjithashtu thotë Allahu:

"A e ke parë ti -Mihamed- atë që duke e ditur, dëshirën e vet e rrespekton si zot të vetin, atë Allahu e ka humbur, ia ka mbyllur të dëgjuarit dhe zemrën e tij, i ka vërë perde mbi të parit e tij, më thuaj, pos Allahut, kush mund ta udhëzoj atë? " El-Xhathije-23.

Pra bidatet janë edhe rezultim i pasimit të epsheve.

Skaku i tretë: Pasimi me fanatizëm i mendimeve të dijetarëve (medhhebeve).

"Pra edhe kjo gje është shkakë i paraqitjes së bidateve mirpo duhet ta kemi parasyshë kushtin e lartpërmendur, pra nëse këto mendime të tyre nuk janë të bazuara në Kur`an e as në Hadith e nëse është e kundërta atëher jemi të obliguar ti pasojmë këto mendime pa marrë parasyshë kush është ky dijetar, thotë Allahu subhanehu ve teala në Kur`an: ( E kur u thuhej atyre -idhujtarëve- : Pranoni atë që Allahu e shpalli! Ata thanë: Jo, ne ndjekim atë rrugë në të cilën i gjetëm prindërit tanë! " El-Bekare-170.

Pra këtij shembulli i përngjajnë pasuesit e medhhebeve1 të cilët nuk dalin nga fjalët e dijetarit të tyre edhe nëse janë gabim dhe se e vërteta qëndron me ndonjë dijetarin tjetër, të cilët nëse i argumenton me ndonjë ajet Kur`anor apo hadith të Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem thonë: Kështu është medhhebi ynë apo kështu i kemi gjetur gjyshërit dhe baballarët tanë.

Shkaku i katërt: Përngjarja apo pasimi i jobesimtarëve nga disa pauses të medhhebeve.

Pasimi i jobesimtarëve në punët dhe adhurimet e tyre është shkaku ndoshta me kryesorë dhe më i rrezikshëm i largimit nga suneti dhe i pasimit te bidateve. Thotë Ebu Vakid El-Lejthi: Shkuam me Pejgamberin sal-Allahu alejhi ve sel-lem në Hunejn e ne sapo patëm pranuar Islamin, e mushrikët -jobesimtarët e kishin një pemë në të cilën i vendosnin armët për bereqet-bekim, e kaluam rreth një peme të ngjashme me të e i thamë Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve sel-lem: O Pejgamber i Allahut, na e cakto neve një pemë ti vendosim edhe ne armët tona sikurse mushrikët, e tha i habitur: "Allahu ekber, kjo nuk është asgjë tjetër vetëmse pasim i jobesimtarëve, pasha Allahun thatë ashtu siq i patën thënë Benu Israilët Musait alejhis-selam: " O Musa, na e bën edhe ne një zot –statujë- si zotët që i kanë ata -ai popull-. Ai -Musai- tha: " ju jeni popull që nuk dini." A`rafë-138, do ti pasoni traditat e popujve para jush."


1 Ky hadith tregon se përngjarja apo pasimi i jobesimtarëve është shkaku i cili i shtyri Benu Israilët e gjithashtu edhe disa shokë të Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem të kërkojnë kërkesën e tyre të turpshme nga pejgamberët e tyre.
Gjithashtu edhe sot është e njejta gjendje pra muslimanet i pasojne jobesimtarët në festat e tyre si psh, mevludi të cilin e kanë marrë nga krishtlindjet, veqimi i ndonjë dite apo jave me punë të caktuara, ndreqja e përmendoreve për përkujtimine të vdekurve, pastaj bitatet që kanë të bëjnë më xhenazen si psh, tubimi i njerëzve ditën e shtatë në ish shtëpinë e të vdekurit, ditën e dyzetë këndojnë Kur`an apo diç tjetër oër shpirtë të të vdekurit pastaj ngritja e tepërt e varrezave mbi tokë, ndreqja e tyre me mermer etj.

[ramazan_it]

QËNDRIMI I EHLU SUNETIT DREJT BIDATXJINJËVE DHE MثNYRA E KUNDËRSHTIMIT TË TYRE

Qëndrimi i Ehlu Sunetit drejt bidatgjinjëve:

Ehlu Suneti gjithmonë i kan kundershtuar dhe i kundershtojne bidatgjinjet dhe rugen e tyre e gjithashtu ata mundohen ta ndalojne përhapjen e mendimeve të tyre. Ja disa shembuj që vërtetojnë këtë gjë:

1-Transmeton Umu Derdai dhe thotë: " Hyri tek unë Ebu Derdai (pra burri i saj) i hidhëruar dhe e pyeta se q`farë ke? Më tha: Pasha Allahun nuk po shoh tek këta njerëz asgjë nga punët e Muhamedit sal-Allahu alejhi ve selem përveq faljes së namazit akoma me xhemat." 1(Transmeton Buhariu).

2-Thotë Amër ibën Jahja: "E kam dëgjuar babain tim duke transmetuar nga babai i tij i cili ka thënë: Ishim ulur para derës së Abdullah ubën Mesudit duke e pritur para namazit të që të dalë nga shtëpia e të shkonim së bashku në xhami, kur papritmas erdhi Ebu Musa el-Eshariu the pyeti: a është me ju Ebu Abdurr-Rrahmani (pra Abdullah ibën Mesudi)? i thamë: jo. E u ul me neve duke pritur derisa doli e pastaj i tha: O Ebu Abdurrahman pashë pak më herët në xhami ca punë që nuk i pëlqeva, edhepse (në shiqim të parë) ishin të mira. Ibën Mesudi e pyeti se qfarë pe? Tha: Prit pak e edhe ti do i sheh, e pastaj i tha: i pashë ca njerëz ishin mbledhur grupe dhe ishin bërë rrethe e e pritnin namazin, në duar kishin ca guralecë, n çdo grup ishte nga një prijës i cili u thoshte: Thoni Allahu Ekber njëqind herë, ata thonin, pastaj u thoshte thoni La ilahe il-lAllah njëqind herë e ata thonin. Tha Abdullah ibën Mesudi: Përse nuk u the ti numërojnë të këqijat e tyre, e ti siguroje se të mirat janë të rezervuar tek Allahu dhe nuk humbin e as nuk ka nevojë ti numërojnë ato. Pasi hyri në xhami shkoi tek një grup prej tyre dhe u tha: Qfarë është kjo që po u shoh duke bërë? Thanë: O Ebu Abdurrahman guralecë me të cilët po i numërojmë tesbihët tanë. Tha numëroni mëkatet tuaja e sa u përket të mirave unë ua sigurojë ato se nuk do tu humbin tek Allahu, të mjerët ju o umeti i Muhamedit sal-Allahu alejhi ve selem sa shpejt do të shkoni në humbje e akoma në mesin tuaj janë gjallë shokët e tij,
akoma nuk i janë kalbur teshat e as nuk i janë thyer enët. Pasha Allahun ju ose jeni më të udhëzuar se Muhamedi sal-Allahu alejhi ve selem ose jeni hapës te dyerve të humbjes ! ! ! . Thanë: O Ebu Abdurrahman pasha Allahun me këtë vepër nuk dëshirojmë asgjë tjetër përveqse shpërblimin e Allahut. Tha: sa njerëz dëshirojnë shpërblim nga Allahu por nuk dinë si ta kërkojnë, Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem na ka thënë: (Do të vijn disa njerëz që do e lexojnë Kur`anin e ai nuk i kalon as fytat e tyre), kam frikë se shumica e këtyre njerëzve do të jenë prej jush, e pastaj u largua. Tha transmetuesi i hadithit Amër ibën Seleme: Shumicën prej tyre i kam parë në luftën e Nehrevanit ishi në grup me Havarixhët duke luftuar kundër nesh” 1

3-Erdhi një njeri tek Imam Maliku dhe e pyeti atë nga cili vend ti veshi ihramat për haxh? Tha Imam Maliku: Veshi nga vendi të cilin e ka caktuar Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem. Tha: A lejohet ti veshi diku më larg ? Tha Imami: Jo. Pyeti pse? Tha Imami: Kam frik për ty nga fitneja2. Tha: Qfar fitne ka në shtimin e punëve të mira? Ia ktheu Imam Maliku: A nuk e ke dëgjuar fjalën e Allahut Subhanehu ve Teala: "Prandaj le të ruhen ata që e kundërshtojnë rrugën e tij
-Pejgamberit- se ata do ti godit ndonjë fitne -sprovë- apo ndonjë dënim i idhët". 3, e a ka fitne më të madhe se të shtoshë në fe një punë të cilen nuk e ka vepruar Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem. 4

Këta janë vetëm disa shembuj, e dijetarët akoma vazhdojnë ndjekjen e të parëve të tyre duke i kundërshtuar bidatet në çdo kohë, vel hamdu liL-Lah.

Ehlu suneti dhe metodologjia1 e tyre në kundërshtimin e bidatxhinjëve
Metodologjia e tyre në kundërshtimin e bidatxhinjëve është e ngritur mbi argumentet e Kur`anit dhe Sunetit, e cila është rruga e vetme bindëse, me të cilën së pari i paraqesin bidatet dhe dyshimet e bidatxhinjëve rreth tij e pastaj i kundërshtojnë ato me argumente nga Kur`ani dhe Suneti.

Në kët qështje dijetarët kanë shkruar shumë libra dhe i kanë kundërshtuar në to të gjitha grupet (e ashtëquajtura islame) siq janë shiinjët, havarixhët, xhehmijët dhe esh`arinjët etj. Prej të parëve që shkroi në këtë qështje është Imam Ahmedi, Uthman ed-Darimij, pastaj ibën Tejmiu, ibnul-Kajimi dhe të tjerë.

Siq thamë më herët librat e dijetarëve për këtë qështje janë të shumta, prej tyre
ka te pergjithshme por gjithashtu ka edhe të veqanta pra që flasin kundër bidateve të caktuara, prej ketyre librave si me kryesore mund ti përmendim:

Nga librat e dijetarëve të vjetër:

1-El-I`ëtisam - Imam Shatibiu
2-Ikditaus-sirat el-mustekim - Ibën Tejmijje
3-Inkar el-havadith vel bideu - Ibën Ved-dah
4-El-havadith vel bideu - Tartushij
5-El-baith alainkaril-bidei vel havadith - Ebi Shame
6-Minhaxh es-sunetin-nebevije fir-redi aler-rafidati vel kaderije - Ibën Tejmijje


Nga librat e dijetarëve bashkohor:

1-El-ibdau fi medar-ril ibtidai - Alij Mahfudh
2-Es-suneh vel mubtediat el-mutealikatu bil edhkari ves-salavat - Muhamed ibën Ahmed esh-Shukajrij el-havamedij
3-Et-tahdhiru minel bidei -AbdulAziz ibën Baz

Shembuj nga bidatet bashkohore

Bidatet në këtë kohë janë të shumta duke i pasur parasyshë shkaqet shtytëse të tyre si psh. largimi i kohës së Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem, mosangazhimi me dituritë fetare, shtimi i thirrësve në bidate, pasimi jobesimtarëve në zakonet e tyre për të cilët patë thënë Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem: “ Do ti pasoni zakonet e popujve para jush…” 1


Prej bidateve bashkohore janë:

1-Festimi i mevludit
2-Kerkimi i bereqetit (bekatisë) nga apo në vende të caktuara, apo nga të vdekurit etj.
3-Bidatet e ndryshme në adhurime dhe në afrim tek Allahu.

Vazhdon...

[ramazan_it]

FESTIMI I MEVLUDIT

Nga pasimi i zakoneve të krishtere është edhë festimi i mevludit apo lindjes së Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem të cilën e festojnë të paditurit dhe “ dijetarët” e humbur në muajin Rebiul ev-vel të çdo viti, prej tyre kush e festoon në xhami, e të tjerë nëpër shtëpi apo vende të caktuara, ku prezentojne grupe të mëdha njerëzish. Nuk ka dyshim se kjo vepër është më se e ngjashme me festën e të krishterëve të ashtëquajtur krishtlindje1, me të cilën e festojnë lindjen e Isaut alejhis-selam.

Kjo festë jovetëm që është bidat dhe pasim i traditave krishtere mirpo ajo në të njejtën kohë është edhe shtytës i madhë për në kufër-mosbesim, gjithashtu aty lavdërohet Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem aq shumë sa që të kërkojnë njerëzit ndihmë prej tij e jo prej Allahut, e në anën tjetër Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem na ka ndaluar nga të lavdëruarit e tij të tepërt, i cili thotë: "Mos më lavdëroni siq e lavdëruan të krishterët Isaun të birin e Merjemes, un jamë vetëm rob, prandaj më thoni Rob I Allahut dhe Pejgamber I Tij." 2

Ka prej tyre që besojnë se Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem merr pjesë në këto tubime, shoqërohen ne disa vende këto tubime me muzikë, bëjnë ziqre të ndryshme me të cilat i përngjajnë sufinjëve, ndoshta edhe përzihen burra dhe gra. Por duhet pasur parasyshë se edhe nëse në këto tubime nuk gjinden këto harame mjafton për të qenë i ndaluar mevludi qështja se kjo vepër është bidat pra diçka e shpifur që nuk ka bazë në fe, për të cilat thotë Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem: “ Ç`do shpikje në fe është bidat e q`do bidat është humbje” .

Thamë se kjo vepër është bidat, e kjo për arsye se nuk ka kurfar argumenti për të në Kur`an, Sunet, e as në veprat e muslimanëve të mirë të cilët jetuan në tre shekujt e parë, mirpo ky bidat u paraqit për herë të parë në shekullin e katërt hixhrij, të cilin e shpikën një grup shiinjësh të ashtëquajtur Fatiminj.

Thotë Imam Ebu Hafs Taxhud-din el-Fakihani -Allahu e meshiroftë: "Shumkush më ka pyetur për festën të cilën e festojnë disa njerëz në muajin Rebiul ev-vel të cilin e quajnë mevlud a ka bazë në fe apo jo? E unë pasi mbështetem në Allahun dhe kërkoj nga Ai ndihmë them për këtë qështje: Muvludi nuk di të ketë bazë në Kur`an, Sunet, e as nuk është transmetuar se ndonjë nga imamët e muslimanëve ta ketë punuar, me këtë kam për qëllim imamët të cilët i pasojnë argumentet e jo secilin që e quan veten imam, por kjo është vepër të cilën e shpikën të larguarit nga rruga e të parëve tanë dhe pronarët e barqeve të mëdhenjë. "1

Thotë dijetari islam Ibën Tejmiu (Allahu e mëshiroftë): "Gjithashtu kjo vepër të cilën e bëjnë disa njerëz eshtë përngjarje me të krishterët ose e veprojnë nga dashuria e madhe e tyre për Pejgamberin sal-Allahu alejhi ve selem edhepse për diten e saktë të lindjes së ti jdijetarët nuk janë dakort, por sido që të jetë kjo është vepër që nuk e vepruan të parët tanë, e po të ishte vepër me vlerë dhe e dobishme patjetër ata do e kishin vepruar para neshë duke e pasur parasyshë se ata ishin më të kujdesshëm se ne dhe se çdo gjeneratë per veprimin e punëve të mira, ata e donin më shumë se ne Pejgamberin sal-Allahu alejhi ve selem, ishin më të kujdesshëm në pasimin dhe ngjalljen suneteve të tij. Pra dashuria ndaj Pejgamberit nuk vërtetohet në festimin e festave që nuk kan bazë askund në fe, por vërtetohet me pasimin e sunetit, përhapjen e tij mbrojtja e tij me çdo kusht, e kjo pra është rruga e të parëve tanë -sahabëve, dhe e atyre që erdhën pas sahabëve e i pasuan ata në të mirë. "1

Në qështje me kundërshtimin e këtij bidati janë shkruar shumë libra dhe broshura si në këtë kohë ashtu edhe më herët, pra duhet ditur se kjo vepër jo vetëm që është bidat por ajo është shkaka për shpikjen e shumë bidateve tjera të ngjashme me të si psh. Festimi i ditëlindjeve të shumë njerëzve të mirë, njerëzve me pozitë në shoqëri apo në shtet etj. pra kjo vepër është shkaktar për hapjen e shumë dyerve të sherrit.

Kërkimi i bereqetit –bekimit- nga vendet apo njerëz të caktuar qofshin të gjallë apo të vdekur këta të fundit

Me fjalën kërkim të bereqetit kemi për qëllim bekimin e një sendi të caktuar e nëse është i bekuar atëher shtimin e këtij bekimi në këtë gjë. E ky bereqet duhet të kërkohet nga ai i cili e posedon këtë mundësi, e ai është Allahu subhanehu ve teala, e sa i përket krijesës qoftë ky njeri apo diç tjetër nuk ka mundëesi veprimin e një gjëje të tillë. Pra duke e pasur parasyshë këtë qështje të lartpërmendur e cila është një prej bazave të akides -besimit- Islame (pra qështjen e kërkimit të bereqetit nga Allahu) atëher kjo vepër nuk lejohet ti drejtohet dikujt tjetër pos Allahut subhanehu ve teala. Nëse kjo vepër bëhet duke besuar me zemër dhe duke qenë i bindur se ky njeri ka mundësi ta plotësoj dhe ta pranoj këtë lutje atëher kjo gjë konsiderohët shirk, e nëse beson se ky person është ndërmjetësues tek Allahu për arritjen e këtij bereqeti atëher kjo vepër është shtytëse për në shirk.

E sa i përket qështjes se shokët e Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem merrnin bereqet nga flokët, djersët apo ndonjë pjesë tjetër e trupit të tij kjo është cilësi me të cilën Allahu subhanehu ve teala e dalloi Pejgamberin sal-Allahu alejhi ve selem sa ishte gjallë, argument për të cilën është fakti se sahabët pas vdekjes së Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem nuk kërkuan bereqet nga varri, teshat apo nga dhoma e tij. Gjithashtu nuk shkonin të faleshin në vendet të cilat ishte falur ai, apo të pushonin aty ku kishte pushuar ai me qëllim që të kërkonin bereqet, gjithashtu ata nuk kërkuan bereqet as nga Ebu Bekri, Omeri e as nga sahabët e tjerë. Pra sahabet nuk kërkuan bereqet, as nga Pejgamberi e as nga njerëzit më të mirë pas pejgamberëve siq ishin Ebu Bekri dhe Omeri, atëher si lejohet të kërkojmë këtë gjë nga dikush tjetër ! ? . 1



Vazhdon...

[ramazan_it]

BIDATET E NDRYSHME QË KANË BËJNË ME ADHURIMIN DHE AFRIMIN E NJERIUT TEK ALLAHU

Bidatet që kan të bëjnë me adhurimet janë të shumta në këtë kohë duke e pasur parasyshë se në qështjet e adhurimit nuk lejohet të shtohet asgjë derisa të gjejmë për at qështje argument, e nëse ky adhurim nuk ka argument atëher nuk është adhurim por bidat, për të cilën thotë Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem:

"Kush shpik në fenë tonë atë që nuk është prej saj, ajo është e refuzuar."

E prej bidateve bashkohore në këtë qështje janë edhe:

Bërja e nijetit të namazit me zë -pra thotë: vendosa ta fali filan namazin… apo fjalë të ngjashme me të, e vendi i nijetit nuk është gjuha dhe shqiptimi i tij mirpo është zemra, sepse dijetarët nijetin e llogaritin prej punëve të zemrës e jo të gjuhës.

Pastaj bërja e duave dhe dhikrit pas namazit me xhemat, i cili sipas normave të sheriatit duhet të bëhet individualisht dhe me zë të ulët.

Pastaj kërkimi i leximit të sures Fatiha -Elhamit- nga imami osa muezini apo nga dikush tjetër pa marrë parasyshë kush është ai nëpër tubime, pas duave të ndryshme, apo tek varrezat etj. 1

Mbajtja zi për të vdekurin, përgaditja ushqim nga familja e të vdekurit, pagesa e disa njerëzvë për ta lexuar Kur`anin për shpirt të të vdekurit2, duke menduar se këto punë janë të dobishme për të vdekurin, por në realitet të gjitha këto janë biidate për të cilat Allahu nuk ka zbritur kurrfar argumenti.

Festimi i të ashtëquajturave festa fetare, si psh.Festimi I netëve të mëdhaja, i hixhretit -shpërnguljes- së Pejgamberit sal-Allahu alejhi ve selem në Medine.

Ngritja e varrezave apo ndërtimi i tyre me mermer, ndreqja e xhamive në varreza, kërkimi ndihmë nga të vdekurit, gjithashtu i ka mallkuar Pejgamberi sdal-Allahu alejhi ve selem ata të cilët falen në varreza dhe ata që ndezin në to qirinjë, e bidate të tjera që nuk mund ti përmendim në këtë broshurë të vogël.

Dhe në fund themi se bidati është urë e cila të dërgon në kufër -mosbesim-, është shtojcë në fe të cilën nuk e ka zbritur Allahu e as nuk na e ka mësuar Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem, e bidatet janë më të dëmshme se mëkatet e mëdha, dhë me këtë vepër shejtani gëzohët më tëpër se sa me mëkatet e mëdha sepse mëkatari e bën mekatin e madhë duke e ditur se është mëkat e ndoshta ndonjëher pendohet prej tij, kurse bidatxhiu e bën bidatin me bindje se është duke bërë vepër të mirë e kështuqë nuk pendohet nga ajo. Veprimi i bidateve është shkak për vdekjen e suneteve, është shkak për urrejtjen e suneteve dhe pasuesve të tij nga bidatxhinjët, bidatet të largojnë nga Allahu, e hidhërojnë Atë, dhe janë shkak për largimin e zemrës nga e drejta dhe prishjen e saj.

Vazhdon...

[ramazan_it]

SJELLJA ME BIDATXHIUN

Ndalohet vizita dhe ndejtja me të përveq nëse kjo gjë bëhet për shkak të këshillimit dhe kundërshtimit të tij, sepse ndejtja me të ka rrezik të ndikoj tek ti dhe të përhapet e keqja e tij, gjithashtu është obligim ti paralajmërojmë të tjerët për ta dhe për sherrin e tyre, kjo bëhet nëse nuk kemi mundësi ti ndalojmë nga punimi i bidateve dhe nga përhapja e tyre, e nëse kemi mundësi atëher është obligim i dijetarëve dhe i udhëheqësve ti ndalojnë bidatet dhe vepruesit e tyre, sepse rreziku i tyre është i madhë, gjithashtu duhet ditur se jomuslimanët i ndihmojnë bidatxhinjët në çdo mënyrë ti përhapin bidatet e tyre, sepse kjo don të thotë shkatërrim i muslimanëve dhe i Islamit.

Dhe në fund e lusim Allahun -az-ze ve xhel- që ta ndihmoj fenë e Islame, ta ngrej fjalën e Tij mbi çdo fjalë tjetër, dhe ti poshtroj armiqët e muslimanëve. E përshëndetjet qofshin mbi Pejgamberin tonë Muhamedin sal-Allahu alejhi ve selem.

Shjeh Salih el-Fevzan


Shënime:

1 Katër sunduesit e drejtë pas vdekjes së Pejgamberit salallahu alejhi ve selem e ata janë: Ebu Bekri, Omeri, Uthmani dhe Aliju radijallahu anhum.
2 Mexhmu-ul-fetava 10-354
3 Definicionet e tyre i përmendëm më herët.
1 Shiqo tek definicioni i Mu`tezilëve.
2 Në fillim ishte lëvizje islame e cila thërriste në urrejtjen e kësaj bote dhe në adhurim të shumtë, derisa arritën të jenë grupe që u ndikuan nga filozofia dhe nga besimet e kota indiane, perse dhe greke.
1 Quhen Havarixhët.
2 Mexhmu-ul-fetava 20-300, 303.
1 Transmeton Ahmedi, iben Hibani dhe Hakimi.
1 Xhamiu bejanil-ilmi ve fadlihi. Iben Abdul-Berr 1-180.
1 Medhheb quhet drejtimi shkollor I një dijetari të caktuar, dhe çdo medhheb emërtohet zakonisht sipas themeluesit të tij.
1 Transmeton Tirmidhiu dhe thotë hadithi është sahih.
1 Transmeton Buhariu.
1 Transmeton Tirmidhiu.
2 Fjala Fitne dmth. sprovim në fe. Shiqo Muhtarus-sihah
3 S. Nur-63.
4 El-Baithul-hathith ala inkaril-bidei vel-havadith.
1 Në kuptimin gjuhësor dmth. drejtimi apo rruga e qartë. Shiqo Muhtarus-sihah. Kurse në kuptimin terminologjik dmth. Metodologji, e autori ka për qëllim kuptimin e dytë të fjalës.
1 Transmeton Tirmidhiu.
2 Këtu hyjnë edhe qelimet të cilat bëhen në vendin tonë.
1 E për fat të keq sot në Kosovë festohet kjo festë krishtere e të ngjashme me të si dita e shën Valentinit apo e quajtur dita e dashurisë.
2 Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
1 Risaletul mevrid fi amelil mevlid.
1 Iktidaus-siratul mustekim 2-610.
1 Më gjërësisht për këtë qështje shiqo librin Iktidaus-siratul mustekim 2-795/802.
1 Pra thënja e fjalës -Lilahi el fatiha- e xhemati e lexojnë suren Fatiha në vete apo me zë. (Sh. P. ).
2 Siq është praktik tek ne leximi i Kur`anit , i Jasinit, sures Bekare etj.

www.realitetiislam.net

[urtesia]

Bidati-definicioni, llojet dhe dispozita

Bidati në kuptimin gjuhësor (etimologjik) dmth. është marrur nga fjala: risi, pra diçka e shpikur pa shembull të mëparshëm, si p.sh., fjala e Allahut:

"Ai është shpikësi i qiejve dhe i tokës-pa kurrfar shembulli të më parshëm." El-Bekare: -117.

Gjithashtu fjala e Allahut:

"Thuaj: "Unë nuk jamë risimtar prej të dërguarve". El-Ahkaf: 9.

Pra nuk jam pejgamberi i parë e as shpikës i kësaj rruge mirëpo kam pasur shembuj para meje.

E nëse thua: Fulani ka shpikur risi, pra kuptohet; Fulani ka bërë një vepër pa shembull të mëparshëm.
Lloji I dytë: Bidati në adhurime, pra; adhurimi i Allahut në mënyrë të cilën nuk na ka mësuar Ai e as Pejgamberi i Tij, e ky lloj i bidatit ndahet në disa nëngrupe:

A: Adhurim i shpikur nga fillimi i tij deri në fund, psh, shpikja e ndonjë lloji të namazi, agjërimi apo festa si mevludi etj.

B: Shtojcë e një pjese të adhurimit e ky adhurim në esenc është i lejuar si psh, shtimi i rekatit të pestë në farzin e namazit të drekës apo ikindisë etj.

B: Shtojcë e një pjese të adhurimit e ky adhurim në esenc është i lejuar si psh, shtimi i rekatit të pestë në farzin e namazit të drekës apo ikindisë etj.
[/QUOTE]

Kush do nga besimtaret qe e ben kete shtojce, obligohet ( vaxhib e ka) te bej sehvi sexhde, sepse e ka vonuar kaden e fundit, ndersa kadja e fundit eshte farz.
Vanimi i farzit e kerkon sehvi sexhden.

Me fal ramazan_it por rregullat e fikhut jane te tilla dhe keto nuk mund te ndryshohen per deshiren e ndokuj nga ne ne forum.
ndersa sa i perket namazit te vitrit, ateher PO, mund te jene 3, 5, 7, 9 dhe 11 rekate.

[urtesia]

BIDATET E NDRYSHME QË KANË BËJNË ME ADHURIMIN DHE AFRIMIN E NJERIUT TEK ALLAHU

Bidatet që kan të bëjnë me adhurimet janë të shumta në këtë kohë duke e pasur parasyshë se në qështjet e adhurimit nuk lejohet të shtohet asgjë derisa të gjejmë për at qështje argument, e nëse ky adhurim nuk ka argument atëher nuk është adhurim por bidat, për të cilën thotë Pejgamberi sal-Allahu alejhi ve selem:

Transmetohet nga Enesi r.a. që thotë: “Pejgamberi s.a.v.s. kaloi pranë një
gruaje e cila qante mbi një varr dhe i tha:

“Frikësoju All-llahut dhe bëj durim”
.
Gruaja i tha: “Largohu prej meje, sepse ty nuk të ka goditur fatkeqësia ime!”
Ajo nuk e njihte Të Dërguarin. Kur i treguan se ai ishte Pejgamberi s.a.v.s. ajo shpejtoi deri te dera e shtëpisë së Pejgamberit dhe pasi nuk gjeti roje te dera, e hapi derën dhe tha: (O I Dërguari i All-llahut) “Unë ty nuk të kam njohur”. (Pejgamberi) Tha: “Durimi është në goditjen e parë

(sepse atëherë është më së vështiri)”. (Muttefekun alejhi)

Në Sahihun e Muslimit qëndron: “Gruaja qante për fëmijën e saj (të vogël)”.

Pyetem:
Si mendon ramazan_it, pse i derguari i Allahut nuk e deboj nga varrezat ku e kishte varrosur birin e saj?
- Me se e deshmon durimim muslimani?
duke u mbeshtetur fuqimisht ne Allahun xh.sh.
duke bere dhiker ne madherimin e Allahut xh.sh.
ilaci - bari me i mire per sherimin e shpirtit te lenduar eshte leximi i Kur'anit.
Lexoni Kur'an dhe luteni Allahun xh.sh. sepse meshira e Tij eshte e madhe.

Vdekja eshte mesim - nasihat per neve, vizitoni varrezat qe te rikujtoni vdekjen.
Kur te kaloni nga varrezat e muslimaneve jepni selam - pershendetni ata.
Selamu alejkum ja ehli kubur.

sa i perket lutjes se imamit bashkarisht me xhemat, neve ate e kemi brenda ne namaz dhe e bejme me kenaqesine me te madhe sidhe jashta namazit.

ja psh. shikoni materialin:

[ramazan_it]

Njeherit personi ne fjale askund asgje nuk me ka pyetur, por Ai imponon mendime dhe fyen te tjeret, ofendon, ...
dhe ti deshiron te me bindish se duhet kuptuar si normale dhe ben per aplikuar ne jeten praktike martesen me vajzen e axhes.
Jeni ne vete ju ?
e dini se cka pretendoni dhe ku e con popullin nje propagande e tille?

Nuk eshte ISLAMI thjesht etikete dhe kush te mrije, pshty e ngjit.

pune e madhe se kam ofenduar albanin, pse nuk eshte njeri si gjith dijetaret tjere?
po jam BIDATCI qe e mbroj TRADITEN ,edhe i forte bile, sepse me fanatizem ne prizmen kombetare mbroj kostumin , vallen, kengen qe jane tradite dhe pasuri e jona kombetare.
Asnjeher dhe kurren e kurres nuk e pranoj qe shqipetari edhe si musliman te hece ne tirane, prishtine, shkup, podgorice me fustan te grave, nese done e ka fustanellen e vet si pjese e etnokostumografise shqipe.
mjafte me selefizem, vehabizem, ... aj pak mendoni me ISLAMIZEM.

Mjafton fjala jote e mësipërme për ta kuptuar me kë kemi të bëjmë.