Unë po ik!..

[Agim Doçi]

Te dashur bashkeforumas. Po hap kete teme, me nje poezi nga vellimi im qe del ne shtyp keto dite. Vellimi do mbaj titullin "ZGJOJINI POETET!..."

Do të hapet qielli, do të hapet toka
Brenda t’më marrin porsi fëmi,
Do t’më fshikullojë erë e veriut
Dhe të më fikë porsi qiri!

Do të lë gjurmë në jetën tënde
Gjurmë aq të thella sa një greminë,
Të mbash në mend tërë jetën time
Të kujtosh në mua burrin dhe fëminë!

Pastaj kur të ik dhe më të mos jem
Peng do ua lë veç poezinë,
Që ta kujtoni vuajtjen time
Një jetë të tërë por pa rininë

[[Asteroid]]

Shume e bukur. Urime dhe per vellimin e ri

[AlbaneZ]

Vertete shume e bukur dhe i pershtatet shume mire titullit te vellimit.

Urimet me te mira.

[Pa_doreza2]

z.Agim Doçi, Urime per vellimet e reja me nje qasje krejt tjeter dhe shume domethense !!!
Urimet me te mira.

[USA NR1]

Respekte si gjithnje..

[mondishall]

Udhe te mbare per tek lexuesi libri juaj i ri, miku Agim! Shendet e pene te pashtershme, uroj.

[riza2008]

Urime Agim për vëllimin e ri poetik,por jeta juaj ka qënë dhe do të mbetet poezi..Respekte i nderuar

[Agim Doçi]

JU FALENDEROJ TE GJITHEVE.
Po vazhdoj me nje poezi tjeter.

Nganjëherë
......

Nganjëherë më duket Bota shumë e vogël.
Madje qielli, më ngjan sa një filxhan.
Shqipëria e Madhe, rrudhur sa një gogël...
Gjithë këtë sherrnajë, s’di se si e mban!...

Bëjmë sherr me vetveten, deri në pagjumësi.
Bëjmë sherr me stinët, që janë kokolepsur.
Bëjmë sherr me Statujat...që na sollën liri!
Bëjmë sherr me ëndrrat, që krejt janë molepsur...

Ngado nëpër ëndrra, na vijnë djaj me brirë
Dikush na ka mallkuar, që vuajmë kaq fort
Kur ishim shumë keq, na dukej shumë mirë
Tani...paradoks...veç mall...vetëm lot.

[Agim Doçi]

Mbijetesa…

Por jo or jo, dëgjomëni mua!
Ne kemi tokën, të larë me diell!
Në gjuhën tonë fjalët TË DUA
çuan Terezën si Shenjt në qiell!

Ne kemi Gjergjin e Kastriotëve!
Kemi dhe gjakun e çdo martiri!
Ne i përkasim një tjetër Bote
se jemi Komb - në glob më i miri!

Ne nëpër shekuj, kur mbijetuam
Erdhëm krenarë në mijëvjeçarë
Dhe brezat rriten, por nuk harruan
Atë gjak fisnik, gjakun shqiptar!

Ndonëse njerëzimi është plot me halle
dhe globi ka një stinë me ethe.
Ah Shqipëria, moj Nënë e Madhe
Pa zgjohu pak! Mjaft u rrënqethe.

Pa nxirre frikën, jashtë nga sokaku!
Dhe fol me gjuhën e të Mëdhenjve!
Se thirrja ime troket tek pragu:
Të shporrim kohën e Maskarenjve!"

[Agim Metbala]

I nderuar adash, urime për botimin e librit, Juve suksese të reja e librit rrugëtim të gjatë në të gjitha trojet e diasporën shqiptare...
Jetëgjatësi adash i repsektuar...