Po thuaj o vella jam ndjekes i SIRATAL MUSTEKIJM.
Pse perdor nje fjale qe nuk e ka perdorur kurre profeti Muhamed a.s?
Pyetja ime eshte e qarte : Profeti Muhamed ka perdorur fjalen SIRATAL MUSTEKIJM apo MENHEXHI SALAFI?
Ti pergjigjesh MENHEXHI SALAFI.
Kur te them me sill argument.
Ti me sjell si argument SIRATAL MUSTEKIJM.
Kush eshte gabim ketu ti apo une ?
"And speak kindly to mankind '' Quran - 2:83"
Bashkimi në mes asaj se All-llahu na ka quajtur musliman dhe në mes të quajturit veten Selefi
Thotë Shejh Selimi në librin e tij ”Besair dhevish-sheref”- pasiqë e përmend argumentin e tetë prej argumenteve se menhegji i selefit është argument (për të argumentuar me të),e ai është fjala e All-llahut ne Kura’an ne suren el-Haxh ajeti 78 ku thotë: ”…Ai ju ka quajt juve musliman “- pasiqë e përmend këtë ajet ,thotë në fusnot të librit të tij në lidhje me pjesën e ajetiit : ” Ai ju ka quajt juve musliman më heret….”: I ka quajtur ata musliman poashtu edhe i dërguari i All-llahut –paqa dhe shpetimi i All-llahut qoft mbi të- siq ka ardhur në hadithin e Harith el-Eshariut : ”…thirni në thirrje të All-llahut i cili ju ka quajt juve musliman, rob të All-llahut”.
Hadithin e transmeton Tirmidhiu(2864-2863),poashtu edhe Ahmedi (4/202),dhe të tjeret me zinxhir të vërtetë.
Këtij emërtimi (musliman) ju kanë përmbajt shumica e bidatgjive ,vetem sa për të hudhur poshtë davetin e vërtetë të islamit si selefizmin, duke thënë : ”Se All-llahu na ka quajtur neve muslimanë,dhe nuk na ka quajtur selefitët sepse termi selefitët i përqan muslimanët”!!!
Sigurisht se edhe vetë po e shihni se cili është qëllimi i tyre me këtë ,e ajo është:
1- zhdukja e thirjes së vërtet,kështu që të përngjan me të kotën në të cilën thërasin në të, e ky maskim është shkopi i tyre i cili mbështeten në të: "…përse, duke qenë se ju e dini ,të vërtetën e ngatërroni me gënjeshtrën dhe mshifni realitetin?"-Ali Imran 71.
2.- dhe që të mos bëjë përpjekje dikush prej thirësve prej sunetit – prej atyre qe nuk ju ik ky veprim mashtrues –për tërhekjen e vërejtjes prej bidateve (risive) dhe epsheve të tyre.
E ky është një argumentim (me ajetin …dhe ju ka quajtur musliman) i kotë ,dhe një mendim i shtrembër ,dhe përgjigjeja për këtë është në dy mënyra:
Përmbledhëse, dhe detale ,e cila do ta përmendim në mënyrë graduale ,kështu që tua hedhim poshtë pasuesve të së kotës atë “mveshje” që e bejnë ata.
Sa i përket (përgjigjjes) në mënyrë përmbledhëse (të shkurtër) është se:
Ky emërtim hyjnor (musliman) ka qenë para kundërshtimeve dhe përqarjes që ka ndodhur tek ky ymmet islam, atëher, kur muslimanët ishin një ymet (i bashkuar) përkundër tjerëve .E në këtë gjendje (kur muslimanët ishin një) nuk ka ndonjë emer tjeter përveqse muslimanë ,apo ashtu siq është cekur në fe (Kur’an dhe Sunnet). Për këtë shkak kur të kthehen muslimanët ashtu siq ka qenë Muhammedi –paqa dhe shpetimi i All-llahut qoft mbi të-, dhe shokët e tij një ymmet dhe një xhemat (e jo shumë xhemate), atëherë bien poshtë të gjitha emërtimet menjëherë, dhe kush insiston (pas kësaj) ende ne to (në emertime), atëherë mund ti thuhet atij: ti dëshiron ta përqan xhematin e muslimanëve.
Mirëpo, kur të jetë ummeti në drejtime të ndryshme atëherë është e domosdoshme dallimi i pasuesve të së vërtetës dhe rruges që e ndjekin ata, kështu që të ndahen (dallohen) prej pasuesve të së kotës dhe epsheve të tyre. E tërë këtë (pergjigjjen përmbledhëse) e sqaron përgjigjeja detale e që është në varianta të shumta :
1. Së pari : se fjala muslimanët tani dotë thotë: njerzit që e kanë një kible (drejtim të të falurit)- ehlulkible-.
2. Dhe se ehlulkibles të gjith grupacionet e ymetit (musliman) i përkasin .
3. Dhe se të tëra grupacionet e ymmetit kanë devijuar nga rruga e drejt, përveç njëres, ashtu siq është transmetuar në hadithe (që flasin) për të përqarurit e umetit, e që janë në shkallën mutevatir të hadithit .
4. Se ky grup i shpëtuar (i vetmi) janë ata (që kapen për atë që ka qenë )i dërguari i All-llahut dhe shokët e tij.
5. Se bashkimi në mes grupës së shpëtuar dhe grupeve të humbura nën fjalën “muslimanët” në atë kuptim që e ka sot (që është cekur pak më lartë), nuk i veqon (dallon) pasuesit e të vërtetës nga pasuesit e të së kotës, duke pasur parasysh (e të mos harrohet me qëllim) se të dalluarit grupin e shpëtuar është prej qëllimeve të sheriatit ashtu siq ka ardhur në gjuhën e pejgamberit -paqa dhe shpetimi iAll-llahut qoft mbi të- i cili i ka quajtur “xhemate” , dhe “guraba “, dhe e ka bërë rrugën e tyre (metodologjin të cilën e ndjekin ata) simbol të tyre (për tu vequar nga të tjerët). Duke thënë (duke i cilësuar se kush janë ky grup) : “ ata që kapen për atë që jam unë dhe sahabet e mij”.
Kështu që (dijeni se) shtrembërimi i qëllimit të pejgamberit -paqa dhe shpetimi i All-llahut qoft mbi të- është lajthitje (devijim) .
6. Pasiqë dietarët e selefit e kanë kuptuar qëllimin e pejgamberit -paqa dhe shpetimi i All-llahut qoft mbi të- kanë thënë se grupi i shpëtuar dhe pala e ndihmuar janë: dijetarët e hadithit. Dhe nuk kemi ndëgjuar gjatë shekujve se dikush e ka mohuar këtë emertim,dhe se e ka cilësuar atë si një kundërshtim me qëllimet e sheriatit dhe, (dhe ne kundërshtim) me të emërtuarit e All-llahut robërit e tij “muslimanë”. Nga kjo kuptohet se dietarët e grupit të shpëtuar dhe palës së ndihmuar kanë bërë ixhmaa (kanë ra në pajtim) për këtë (emërtim) .
7.Për këtë shkak të njohurit e grupit të shpëtuar dhe palës së ndihmuar me emer legjitim (ligjistlativ) është gjë lëgjitime .
8.Të gjitha grupacionet e ymmetit pretendojn se ata thirrin në Kur’an dhe Sunnet (apo se punojnë me to), mirëpo ,ajo që e veqon atë që e ka qëlluar (të vërtetën) dhe atë që nuk ja ka qëlluar,është mënyra(metoda) e të kuptuarit të Kura’nit dhe të Sunnetit .E që kjo (mënyra e të kuptuarit) tek grupi i shpëtuar është pasimi i të kuptuarit të sahabëve( Kur’an dhe Sunnet).Kurse ,tek të tjeret është pasimi i rrugicave (qorsokaqeve) .
Për këtë, nuk ka mundesi të kupton ndëgjuesi prej ndonjë njeriu që thotë për veten e tij unë jam musliman, (nuk mund të kupton) se ai thërret në Kur’an dhe Sunnet sipas kuptimit të të parve (selefit) të ymetit, përkundrazi mund të bije mbi të gjitha emertimet e grupacioneve të ymetit .
9.Pasiqë fjala më e mirë është ajo e pakta, por,që është më aluduese(përmbledhëse), atëhere, muslimani i cili kapet për Kur’an dhe Sunnet sipas të kuptuarit të parëve të ymmetit- sahabëve- dhe ata që i kanë pasuar (në të mirë), ka të drejt që t’i thotë vetes (shkurt e me pak fjalë): selefi ( por ,me kuptim të gjërë), dhe vetem se ikemi përmendur në kaptinën e parë (të librit), e që i kanë përdorur dietarët për “selefizmin” si term që aludon në rrugën (metodën) e vërtete, dhe pasuesit e saj.
10. Se përdorimi i fjales musliman ne Kur’an dhe Sunnet është për sahabët dhe ata që i kanë pasuar dhe i pasojn me të mirë deri në ditën e gjykimit,mirpo pasi që kjo fjalë nuk e jep atë kuptim që është për qëllim me të në fjalën e All-llahut dhe të dërguarit të Tij,atëherë cdo njeri që insiston në atë (fjalë) duhet që të deklarohet (publikoj) për metodologjin e tij në cdo pyetje : se si është ?(te thotë): Musliman (punon) sipas Kur’anit dhe Sunnetit me kuptim të sahabeve të pejgamberit -paqa dhe shpetimi i All-llahut qoft mbi të- .Mirëpo , në këtë rast prapseprap do të del dikush që të i thotë atij ky detal (Kur’an Sunnet me kuptim te sahabeve) i përqan muslimanët.*
• Dmth: pamar parasysh se a i the ti vetes selefi apo i the vetes muslimna që punoj me Kur’an dhe Sunnet me kuptim të sahabeve prapseprap, kanë me të thën se ti je përqarës dhe po i përqan të tjeret . All-llahul-Mustean. (Zejdi).
11.Se kjo përqarje (ndarje) e e cila është për qëllim me të qortimi i selefizmit the thirrësve të saj; është përqarje legjitime; sepse Muhamedi është përqarës (ndarës) i njerzve, poashtu Kur’ani është ndarës në mes të vërtetes dhe kotës, dhe poashtu ehlus- suneti dhe xhemati janë ndarës në mes të grupit të shpëtuar dhe grupacioneve të humbura. Gjithashtu selefillëku është ndarës në mes rrugës (metodes) së vërtetë dhe rrugëve të kota .
Kjo është e tëra që u mundësua që të përmendet (në lidhje me këtë qështje),e të menqurit nuk i jet asgjë tjeter vetem se që ta fut në veprim mendjen e tij ,dhe mos të refuzoj përshkak të sherrit dhe kurthës së saj.
*Marrë nga libri “Besair dhevish-sheref bi sherh mervijat menhexhis-selef “
të autorit Shejh Selim Hilali një prej muhadithëve të njohur të Shamit në këtë kohe, njëherit një për ishnxënësve të afërt të Shejh Imam Albanit-All-llahu e mëshiroftë-.
Zejd Haziri -Jordan
Kush nuk është robi i All-llahut, ai është robi i shejtanit.
Pse të përdorim emrin " SELEFFIJ "?
Autor: Shejkh Muhamed Nasirud-Din el-Albani (rahimehullah)
Burimi: Shkëputur nga revista el-Esale, çështja n. 9
Pyetje:
Pse të përdorim emrin Selefij? A është kjo një thirrje për t’u anëtarësuar në ndonjë parti, grup apo medh’heb? Apo ai është një sekt i ri në Islam?
Përgjigje nga Shejkhul-Albani:
Në të vërtetë, fjala Selef është mjaft e njohur në gjuhën Arabe dhe poashtu në terminologjinë Fetare. Por ajo që na intereson tani është shtjellimi i saj në këndvështrimin fetar. Kështu, është transmetuar saktësisht se Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) gjatë sëmundjes nga e cila vdiq, i ka thanë Fatimes (radij-Allahu ‘anha):
“... kije frikë Allahun dhe bëj durim. Dhe unë jam Selefi më i mirë për ty.” [1]
Për më tepër, dijetarët e kanë përdorur fjalën Selef shumë herë, sa që zor se mund të numërohet. Neve na mjafton një shembull, që është fjala që kanë përdorur ata në luftën e tyre kundër bidateve:
“Çdo e mirë gjendet në ndjekjen e Selefëve (të Parëve), kurse çdo e keqe gjendet në bidatet e Khalefëve (të Mëvonshmëve).”
Megjithatë, janë disa që pretendojnë se kanë dije, të cilët e mohojnë këtë cilësim kinse nuk paska bazë për të!
Dhe ata thonë:
“Nuk i lejohet Muslimanit që të thotë: “Unë jam Selefij”. Pra, është njësoj sikur ai po thotë se nuk i lejohet Muslimanit që të thotë: “Unë ndjek të Parët e Mirë (es-Selefus-Salih) në Akijden, ibadetin dhe metodologjinë që kanë qenë ata!" Nuk ka dyshim se një refuzim i tillë - nëse ata kanë për qëllim këtë - kjo do të thotë në mënyrë të pashmangshme se ai po e distancon veten e tij nga Islami i saktë në të cilin kanë qenë të Parët e Mirë, në krye të të cilëve qëndronte Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), sikurse tregohet në hadithin muteuatir që gjendet tek dy Sahihët dhe në librat e tjerë, se ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:
“Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre, pastaj ata që vijnë pas tyre.”
Kështu që nuk i lejohet Muslimanit që ta distancojë veten e tij nga cilësimi me të Parët e Mirë, ndërsa nëse ai do të distancohej nga çdo cilësim tjetër, dijetarët nuk do të mund ta cilësonin atë me kufër apo me ndonjë gjynah.
Kurse ai që e mohon këtë emër për veten e tij, a nuk keni për ta parë atë që cilësohet me një nga këto medh’hebet?! Qoftë ky medh’heb që ka të bëjë me Akijden ose me Fik’hun? Kështu, ai ose është Esh’ari ose është Maturidi. Ose ndoshta ai është prej Ehlul-Hadithit, ose Hanefi, ose Shafi’i, ose Maliki ose Hanbeli ose çfarëdoqoftë tjetër që hyn në titullin e “Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah” (Pasuesit e Sunetit dhe Xhematit). Por pavarsisht kësaj, ai që cilësohet me medh’hebin Esh’ari apo me një nga katër medh’hebet (e fik’hut), ai në fakt cilësohet me individë që nuk janë të pagabueshëm - padyshim - megjithëse mes tyre ka patur dijetarë që kanë qenë të saktë (në fetvatë e tyre).
Do të doja të dija përse ai nuk i refuzon të tilla cilësime me individë që nuk janë të pagabueshëm?
Ndërsa ai që e cilëson veten e tij me të Parët e Mirë (es-Selefus-Salih), atëherë me të vërtetë ai e cilëson veten e tij me pagabueshmërinë (‘ismeh) në kuptimin e përgjithshëm të fjalës. Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka përmendur se një nga shenjat e Grupit të Shpëtuar (el-Firkatun-Naxhi’e) është se ata kapen fort pas rrugës së të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe rrugës së Shokëve të tij. Dhe kushdo që kapet fort pas rrugës së tyre, atëherë nuk ka dyshim se ai është në udhëzimin e Zotit të tij.
Dhe përveç kësaj,ai është një cilësim që i sjell nder atij që cilësohet me të dhe ia bën të lehtë atij rrugën e Grupit të Shpëtuar. Dhe kjo nuk zbatohet tek asnjë prej atyre që cilësohen me diçka tjetër, ngase ata nuk mund të shpëtojnë dot nga dy gjëra. Ose ai është cilësim me një individ të caktuar që nuk është i pagabueshëm, ose është cilësim me një grup njerëzish që ndjekin menhexhin (metodologjinë) e këtij individi që nuk është i pagabueshëm.
Pra, nga të dyja anët nuk ka pagabueshmëri (në cilësimet e tyre). Por ndryshe nga këto është pagabueshmëria (në tërësi) e Shokëve të Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem). Dhe kjo është ajo që ne jemi urdhëruar që të kapemi fort, pra është Suneti i tij dhe Suneti i Sahabëve mbas tij.
Dhe ne duhet të këmbëngulim dhe të theksojmë fuqishëm se kuptimi i Librit të Allahut dhe Sunetit të të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) duhet të jetë në përputhje me menhexhin (metodologjinë) e Sahabëve të tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), në mënyrë që ne të jemi tek e pagabueshmja, që të mos anojmë djathtas apo majtas, ose që të mos devijojmë me ndonjë kuptim që buron vetëm nga vetet tona, për të cilin nuk gjen argument as në Librin e Allahut dhe as në Sunetin e të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).
Për më tepër, përse është e pamjaftueshme për ne që të cilësohemi (vetëm) me Kur'anin dhe Sunetin? Arsyeja kthehet tek dy çështje: çështja e parë ka të bëjë metekstet fetare, kurse çështja e dytë ka të bëjë me ekzistencën e grupeve të shumta Islamike.
Për sa i përket arsyes së parë, ne gjejmë në tekstet fetare një urdhër për t’iu bindur diçkaje tjetër që lidhet me Kur'anin dhe Sunetin, siç gjendet në thënien e Allahut:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأمْرِ مِنْكُمْ
“O ju që keni besuar! Bindjuni Allahut dhe bindjuni të Dërguarit dhe atyre që janë në drejtimin dhe udhëheqjen tuaj.” [en-Nisa, 59]
Pra, nëse do të ishte dikush që udhëheq, të cilit Muslimanët i kishin dhënë besën, atëherë do të ishte obligim për ta që t’i bindeshin atij ashtu siç do të ishte obligim që t’u bindeshin Kur'anit dhe Sunetit. Edhe nëse ai apo ata që janë me të bëjnë gjynahe, prapëseprapë do të jetë obligim që t’i bindesh atij me qëllim që të largosh dëmin e mospajtimit në mendime. Por kjo duke qenë në përputhje me kushtin e mirënjohur:
“Nuk ka bindje ndaj krijesës duke mos iu bindur Krijuesit.” [2]
Dhe Allahu i Lartësuar thotë:
وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (١١٥)
“Dhe kushdo që kundërshton të Dërguarin pasi që i erdhi udhëzimi dhe ndjek rrugë tjetër veç rrugës së Besimtarëve, Ne do ta lëmë atë në rrugën të cilën e ka zgjedhur dhe do ta hedhim në Xhehenem – e sa përfundim i keq.” [en-Nisa, 115]
Vërtet, Allahu ‘Azze ue Xhel është i pastër dhe larg nga çdo e e metë apo mangësi. Dhe nuk ka asnjë hije dyshimi se fakti që Ai përmend këtu “Rrugën e Besimtarëve” është vetëm për një urtësi dhe dobi të jashtëzakonshme e gjithëpërfshirëse. Pra, aty tregohet një obligim i rëndësishëm: se ndjekja që i bëjmë Librit të Allahut dhe Sunetit të të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) duhet të jetë në përputhje me rrugën që ndoqën Muslimanët e parë. Dhe ata janë Shokët e të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), pastaj ata që erdhën pas tyre, pastaj ata që erdhën pas tyre. Dhe këtu thërret dhe fton Da’ueti Selefij. Dhe pikërisht ky është prioriteti kryesor në hedhjen e themeleve të Da’uetit dhe Menhexhit të Selefij në proçesin e edukimit.
Me të vërtetë, Da’ueti Selefij në realitet e bashkon Umetin, ndërsa çdo thirrje tjetër shkakton vetëm ndarjen e Umetit. Allahu ‘Azze ue Xhel thotë:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ (١١٩)
“O ju që besoni! Frikësojuni Allahut dhe bëhuni me ata që janë të sinqertë (në fjalë dhe në vepra)!” [et-Teube, 119]
Kështu që, kushdo që bën dallim midis Kur'anit dhe Sunetit nga njëra anë dhe Selefus-Salih nga ana tjetër, atëherë ai nuk mund të jetë kurrë i sinqertë.
Kurse për sa i përket arsyes së dytë: grupet dhe partitë e sotme nuk i kthehen aspak ndjekjes së “Rrugës së Besimtarëve” që është përmendur në ajet. Janë edhe disa hadithe që e konfirmojnë dhe e mbështesin më tej ajetin, siç është hadithi i shtatëdhjetë e tri sekteve. Të gjitha ato do të jenë në zjarr përveç njërit. I Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i përshkroi ata si:
“Ai (grup) që ndjek rrugën ku jam unë dhe shokët e mi sot.” [3]
Ky hadith i ngjan ajetit ku përmenet “Rruga e Besimtarëve”. Gjithashtu, është edhe hadithi i el-‘Irbad Ibn Sarije (radij-Allahu ‘anhu), ku ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:
“Mbahuni fort pas Sunetit tim dhe Sunetit të Khalifëve të udhëzuar mbas meje.” [4] Kështu që, paskemi dy Sunete: Suneti i të Dërguarit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe Suneti i Khalifëve të drejtë.
Prandaj, nuk ka dyshim se ne - të cilët kemi ardhur më mbas - duhet të kthehemi tek Kur'ani, Suneti dhe “Rruga e Besimtarëve”. Dhe neve nuk na lejohet që të themi: " Ne mund ta kuptojmë Kur'anin dhe Sunetin vetë, pa u kthyer në rrugën në të cilën kanë qenë Selefus-Salih (të Parët e Mirë).” Dhe duhet të ketë një cilësim në këtë kohë që të bëjë dallimin dhe të jetë i detajuar. Prandaj, nuk mjafton që ne të themi vetëm, “Unë jam Musliman!” ose “Medh’hebi im është Islami!” sepse çdo sekt e thotë atë! Rafiditë, Ibaditë, Kadijanitë si dhe mjaft sekte të tjera!! Atëherë çfarë të dallon ty nga ato sekte?
Edhe sikur ti të thoje, “Unë jam Musliman i kapur pas Kur'anit dhe Sunetit”, kjo poashtu nuk do të mjaftonte, për arsye se anëtarët e këtyre sekteve - të Esh’arive, Maturidive dhe Hizbive - ata që të gjithë pretendojnë se ndjekin këto burime poashtu. Kështu që, nuk ka dyshim se cilësimi i qartë, i dallueshëm dhe vendimtar është që të thuash:
“Unë jam Musliman i kapur pas Kur'anit dhe Sunetit dhe pas Menhexhit të Selefus-Salih.”
Dhe kjo mund të thuhet më shkurtimisht duke thënë: “Unë jam Selefij.” Dhe në bazë të kësaj, e vërteta e pamohueshme është që nuk mjafton që të mbështetesh tek Kur'ani dhe Suneti pa Menhexhin e Selefëve, sepse ai (Menhexhi Selefij) i shpjegon këto të dyja në kuptim dhe në ide, në dije dhe në vepra, në da’ue dhe në xhihad.
Dhe ne e dimë se ata (Sahabët) Allahu qoftë i kënaqur me ta, nuk kapeshin me fanatizëm pas një medh’hebi specifik apo pas një individi të caktuar. Nuk kishte mes tyre ndonjë që të ishte Bekrij (ndjekës i Ebu Bekrit) apo ‘Umerij (ndjekës i ‘Umerit) apo ‘Uthmanij (ndjekës i ‘Uthmanit) apo ‘Aleuij (ndjekës i ‘Aliut). Por, nëse ndonjëri prej tyre e kishte më të lehtë që të pyeste Ebu Bekrin apo ‘Umerin apo Ebu Hurejrën, ai pyeste njërin prej tyre. Kjo për arsye se ata besonin se përkushtimi i plotë e i pakushtëzuar ishte i ndaluar, me përjashtim të një njeriu të vetëm. Dhe me të vërtetë ai ishte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), ai që nuk fliste nga epshet e tij, por vetëm shpallje që i zbriste atij.
Dhe nëse do të uleshim përpara atyre që na kritikojnë - për hir të argumentit - që ne të quhemi vetëm ‘Muslimanë’ pa i cilësuar vetet tona me Selefët, ndonëse ky është një cilësim i nderuar dhe i saktë, atëherë a do hiqnin dorë ata nga emërtimi i veteve të tyre me emrat e partive apo medh’hebeve apo rrugëve të tyre, duke u mbështetur në faktin që ato emra as nuk kanë ardhur në Fe dhe as nuk janë të sakta?
“Dhe ky kundërshtim që kemi mjafton për ne të dy, dhe secili nxjerr ç’ka përbrenda e ta plas mu në sy.”
Allahu është Ai që të udhëzon në Rrugën e Drejtë. I pastër nga çdo e metë është Ai, prej të Cilit në kërkojmë ndihmë.
Fundnota:
[1] Transmetuar nga Muslimi (n. 2450).
[2] Shiko Silsiletul-Ehadithus-Sahiha, (n. 179).
[3] Shiko Silsiletul-Ehadithus-Sahiha (n. 203 dhe 1492).
[4] Shiko Iruaul-Galijl (n. 2455).
Përktheu Alban Malaj
Kush nuk është robi i All-llahut, ai është robi i shejtanit.
Selamun alejkum, un më sipër ti kam sjellur argumentet nga Kur'ani dhe Sunneti dhe atë që kanë spjeguar Dijetarët e Hakut me argumente. Për ata që duan ta gjejnë të vërtetën e kuptojnë atë. InshAll-llah do ta spjegojmë edhe njiherë:Postuar më parë nga angmokio
Rruga e Drejtë
Kush ka qenë ndjekës i kësaj rruge?
A mos janë devijuesit?
Jo, ata që e kanë njohur atë rrugë ishin Pejgamberët, sahabët, taibinët, taibin-taibinët dhe ata që kanë marrë nga ata, kurse të tjerët që mendojnë se nuk duhet quajtur njdekës të asaj rruge, ne i quajmë të devijuar, sepse rruga e vetme është pasimi i saj " Rrugës së Drejtë ". Pra, pasimi i asaj rruge të drejtë quhet " SELEF ", që e kemi shpjeguar më sipërm shumë herë kuptimin e saj.
A kaq e vështirë qenka për ta kuptuar këtë?
E kemi thënë edhe fjalën e Muhammedit salAll-llahu alejhi ve selm, kur Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) gjatë sëmundjes nga e cila vdiq, i ka thanë Fatimes (radij-Allahu ‘anha): “... kije frikë Allahun dhe bëj durim. Dhe unë jam Selefi më i mirë për ty.”
Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:
“Ky umet do të ndahet në shtatëdhjetë e tri sekte; të gjitha do të hyjnë në Zjarr përveç njërit prej tyre.” Ata (Sahabët) i thanë: “Kush është ai (që do të shpëtojë) o i Dërguari i Allahut?” Ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) u përgjigj: “Janë ata që ndjekin rrugën ku jam unë dhe shokët e mi sot.”
A mos vallë edhe këtë do ta mohojmë?
Kurse ai që e mohon këtë emër për veten e tij, a nuk keni për ta parë atë që cilësohet me një nga këto medh’hebet?! Qoftë ky medh’heb që ka të bëjë me Akijden ose me Fik’hun? Kështu, ai ose është Esh’ari ose është Maturidi. Ose ndoshta ai është prej Ehlul-Hadithit, ose Hanefi, ose Shafi’i, ose Maliki ose Hanbeli ose çfarëdoqoftë tjetër që hyn në titullin e “Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah” (Pasuesit e Sunetit dhe Xhematit). Por pavarsisht kësaj, ai që cilësohet me medh’hebin Esh’ari apo me një nga katër medh’hebet (e fik’hut), ai në fakt cilësohet me individë që nuk janë të pagabueshëm - padyshim - megjithëse mes tyre ka patur dijetarë që kanë qenë të saktë (në fetvatë e tyre). Do të doja të dija përse ai nuk i refuzon të tilla cilësime me individë që nuk janë të pagabueshëm?
Ndërsa ai që e cilëson veten e tij me të Parët e Mirë (es-Selefus-Salih), atëherë me të vërtetë ai e cilëson veten e tij me pagabueshmërinë (‘ismeh) në kuptimin e përgjithshëm të fjalës. Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka përmendur se një nga shenjat e Grupit të Shpëtuar (el-Firkatun-Naxhi’e) është se ata kapen fort pas rrugës së të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe rrugës së Shokëve të tij. Dhe kushdo që kapet fort pas rrugës së tyre, atëherë nuk ka dyshim se ai është në udhëzimin e Zotit të tij.
Rruga e drejtë.
Kjo rrugë e drejtë është pikërisht dhe vetëm:
Siratal-ledhine enamte alejhim - ﭫ ﭬ ﭭ ﭮ
Rrugën e atyre të cilët i begatove.
Rruga e profetëve, të sinqertëve (sidikinëve), dëshmorëve dhe të mirëve (salihine).
Gajril magdubi alejhim -ﭯ ﭰ ﭱ
Jo në rrugën e atyre që merituan zemërimin.
Pra, rruga e drejtë nuk është rruga që ndoqën të mallkuarit dhe ata që merituan zemërimin e Allahut, të cilët e njohën të vërtetën dhe më pas e braktisën atë, sikurse vepruan jehudët dhe shëmbëlltyrat e tyre.
Ue led-dal-lin - ﭲ ﭳ
Dhe as në rrugën e të humburve.
“Çdo e mirë gjendet në ndjekjen e Selefëve (të Parëve), kurse çdo e keqe gjendet në bidatet e Khalefëve (të Mëvonshmëve).”
Nuk ka dyshim se një refuzim i tillë - nëse ata kanë për qëllim këtë - kjo do të thotë në mënyrë të pashmangshme se ai po e distancon veten e tij nga Islami i saktë në të cilin kanë qenë të Parët e Mirë, në krye të të cilëve qëndronte Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), sikurse tregohet në hadithin muteuatir që gjendet tek dy Sahihët dhe në librat e tjerë, se ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:
“Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre, pastaj ata që vijnë pas tyre.”
Unë kaq kisha për ta vërtetuar se kjo që themi nuk është " Bidat ", por kjo është e saktë dhe e kundërshton bidatin. Nuk është as jashtë Kur'anit dhe Sunnetit dhe për këtë i kemi sjellur argumentet. Es-Selefus-Salih që dmth ndjekës i të Parëve të Mirë, a mos vallë kemi thënë diçka që nuk duhet thënë? Të pasosh Të Parët Të Mirë, për ne është obligim dhe kjo është ajo që ne e kemi detyrë që ti këshillojmë të tjerët që të ndjekin.
Dua të shtoj një gjë edhe pse nuk kam pas dëshirë ta them se, kur më kanë thirë në bisedë mbasi e hapëm një xhami të re ( flas para 7 viteve ) më pyetën se, në çfarë menhexhi e hapim këtë xhami? Unë ju thashë se ne jemi në Menhexhin es-Selefus-Salih, kur ata ( karabinierët ) e kishin parasysh se ka lloje të ndryshme të menhexhit dhe çka na mbet ne të mos e dijmë atë? A ka menhexh tjetër përveç " Menhexhit Selefij " që duhet pasuar?
Selamun alejkum.
Ndryshuar për herë të fundit nga ramazan_it : 14-10-2012 më 18:53
Kush nuk është robi i All-llahut, ai është robi i shejtanit.
Selefizmi
Çfarë është thirrja ‘Selefije’?
Thirrja “Selefije” është thirrja e Kur'anit dhe Sunetit, e pastër dhe e kulluar nga çdo shtesë, mangësim apo ndryshim. Ajo është rruga e tri brezave të parë të Muslimanëve; ajo është thirrja për në Fenë e Allahut ashtu siç e kuptuan dhe e praktikuan këto tri breza të arta. Prandaj i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre, dhe pastaj ata që vijnë pas tyre.” [Transmetuar nga Bukhari dhe Muslimi]
Kush janë ‘Selefët’ dhe kush janë ‘Selefitë’ ?
“Selefët” janë njerëzit e devotshëm të brezave të parë të Muslimanëve. Ky titull i referohet Shokëve (Sahabëve) të Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), ndjekësve të tyre (Tabi’inëve) dhe ndjekësve që erdhën pas tyre (Etba’u Tabi’in). Vlera e tyre është theksuar nga Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), i cili ka thënë: “Nuk do të pushojë së ekzistuari një grup nga Umeti im, fitimtarë në të vërtetën; ata nuk do të dëmtohen nga ata që do t’i braktisin apo do t’i kundërshtojnë. Ata do të vazhdojnë në këtë gjendje derisa të luftojnë Mesinë e rremë, Dexhalin.” [Transmetuar nga Muslimi]
Ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) sqaroi se ky grup i shpëtuar do të jenë Shokët e tij (radij-Allahu ‘anhum) dhe të gjithë ata që ndjekin rrugën e tyre. Ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Umeti i Muslimanëve do të ndahet në 73 sekte, të gjithë do të shkojnë në Zjarr me përjashtim të njërit.” Dhe kur ai u pyet se kush është grupi i shpëtuar, ai u përgjigj: “Ata që ndjekin rrugën ku jam unë sot dhe Sahabët e mi.” [Hadith Sahih, transmetuar nga Tirmidhiu]
Kështu që, “Selefij” është çdo njeri që ndjek me zell e me sinqeritet rrugën e Selefëve sa më shumë që të ketë mundësi.
Kush janë themelet kryesore të rrugës që ndoqën Selefët?
1- Nënshtrimi vetëm ndaj Allahut në Teuhidin e Tij (në Rububijen, Uluhijen dhe Emrat e Cilësitë e Tij).
2- Ndjekja e Rrugës së Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) në çdo aspekt të jetës.
3- Pastrimi i shpirtit duke u bazuar në tekstet e qarta të Kur’anit dhe Sunetit.
Përse quhemi ‘Selefij’?
Ne i quajmë vetet tona Selefij sepse ne duam të cilësohemi me Selefët. Ata janë njerëzit të cilët i ka përmendur Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) kur ka thënë: “Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre, dhe pastaj ata që vijnë pas tyre.” [Transmetuar nga Bukhari dhe Muslimi]
Ky cilësim nuk është vetëm me një person apo me disa persona që ne i pasojmë verbërisht. Por ky cilësim është me të gjithë brezat e parë, për shkak se individët mund të bëjnë gabime, kurse për Muslimanët e parë në tërësi është premtuar se ata nuk kanë për t’u bashkuar kurrë në devijim, sikurse ka thënë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel’-lem): “Umeti im nuk ka për t’u bashkuar kurrë në devijim.” [Hadith Sahih, transmetuar nga Tirmidhiu]
A është përdorur më parë termi ‘Selef’ apo ‘Selefij’ nga Muslimanët e hershëm?
Po, ky term është përdorur edhe nga vetë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), kur ai i tha Fatimes: “Unë jam për ty një Selef i bekuar.” [Hadith Sahih, transmetuar nga Muslimi]
Gjithashtu, Imam Ebu Hanife dhe Imam el-Euza’i i urdhëruan njerëzit që të kapen pas rrugës së Selefëve, pa përmendur këtu Imamët e tjerë. Shohim poashtu se ky term është përdorur nga Imam Tirmidhiu, Imam Ahmed Ibn Hanbel, Imam es-Semani, Imam Darakutni, Imam Ibn Tejmije, Imam Ibn Kethir etj. Nga dijetarët e kohës së sotme që janë emërtuar me këtë titull (Selefij) janë, Shejkhul-Albani, Shejkh Ibn Baz, Shejkh Ibn ‘Uthejmin, Shejkh Salih el-Feuzan (Allahu pastë mëshirë për të gjithë ata) dhe shumë të tjerë. Kështu që, ky titull nuk është i ri dhe as nuk është shpikje e ndonjë grupi apo partie, por ai është përdorur për 1400 vjet me rradhë nga disa prej Dijetarëve më të mëdhenj të Islamit.
Kush janë synimet e Thirrjes Selefije ?
1. Kthimi tek Kur'ani dhe Suneti i Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) në çdo aspekt të jetës dhe kuptimi i tyre (Kur'anit dhe Sunetit) sipas kuptimit të Shokëve të Pejgamberit dhe atyre që i i pasuan (Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë ata).
Të vepruarit sipas thënies së Allahut:
“Dhe kushdo që kundërshton të Dërguarin pasi që rruga e drejtë iu bë e qartë dhe ndjek rrugë tjetër në vend të rrugës së Besimtarëve, Ne do ta mbajmë atë në rrugën të cilën ai e ka zgjedhur vet dhe pastaj do ta djegim në Xhehenem - e sa përfundim i keq!” [Nisa, 115]
Dhe thënies së Allahut:
“Dhe nëse ata besojnë sikur ju (d.m.th. ashtu siç beson Pejgamberi dhe Shokët e tij) ata janë vërtet në rrugën e drejtë.” [Bekare, 137]
2. Të pastrohet çdo gjë në jetën e Muslimanit nga shirku (të bërit shok Allahut në zotërimin, adhurimin dhe emrat e cilësitë e Tij) dhe të paralajmërohet kundër bidateve (risive) në besim dhe në veprat e ibadetit (adhurimit); të paralajmërohet kundër ideve të kota e të pabaza që janë importuar nga jashtë, si dhe kundër transmetimeve të shpikura që e kanë njollosur natyrën e kulluar të Islamit dhe janë bërë shkak për ndalimin e përparimit të Muslimanëve. Sikurse ka thënë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem): “Kjo dituri do të mbahet nga njerëzit më besnikë të çdo brezi; ata do të heqin prej saj ndryshimet që kanë bërë ata të cilët i kaluan kufijtë, pretendimet e pabaza të gënjeshtarëve dhe shpjegimet e shpikura të injorantëve.” [Hadith Sahih, transmetuar nga Ibn Adij dhe Ibn Asakir]
Dhe duke iu bindur urdhërit të Allahut:
“Bashkëpunoni në punë të mira dhe devotshmëri dhe mos bashkëpunoni në gjynahe dhe në shkeljen e kufijve.” [el-Ma’ide, 2]
3. Të edukohen Muslimanët me Fenë e tyre të vërtetë, duke i thirrur ata që të veprojnë sipas gjykimeve të Islamit, dhe të edukohen me moralin dhe sjelljet e Islamit, të cilat padyshim do t’u sjellin Kënaqësinë e Allahut si dhe mirëqenien dhe nderin në këtë botë, sikurse thotë Allahu:
“Dhe këshillojnë njëri-tjetrin për të vërtetën dhe për të qenë të duruar.” [el-Asr, 3]
Dhe thënia e Tij:
“Bëhuni edukatorë (me dije dhe urtësi) sepse ju u mësoni njerëzve Librin dhe e keni studjuar atë me zell.” [Ali Imran, 79]
4. Të ringjallet mendimi i vërtetë Islamik në dritën e Kur'anit dhe Sunetit sipas metodologjisë së Selefëve të këtij Umeti. Të shporret ndjekja e verbër e medh’hebeve dhe fanatizmi i verbër ndaj partive dhe grupeve të ndryshme që kanë pushtuar mendjet e shumë Muslimanëve dhe i kanë shkëputur ata nga vëllazëria e qartë dhe e pastër Islame, ashtu siç kërkohet nga urdhëri i Allahut:
“Kapuni të gjithë ju së bashku në Litarin e Allahut dhe mos u ndani nga njëri-tjetri...” [Ali Imran, 103]
Dhe thënia e Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem): “Bëhuni robër adhurues të Allahut dhe vëllezër mes veti.”
5. Të ofrohen zgjidhje të vërteta Islame për problemet aktuale dhe të bëhen përpjekje për një kthim tek mënyra e vërtetë e jetesës në Islam sipas rrugës së Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), duke nxjerrë një shoqëri të udhëzuar nga Shpallja, si dhe të zbatohen Ligjet e Allahut në tokë. Ky proçes fillon me tesfije (pastrim dhe korrigjim) dhe terbije (edukim), siç thotë Allahu:
“Mësoju atyre Librin dhe Urtësinë (Sunetin) dhe pastroji.” [Bekare, 129]
Ndërkohë që kemi të ngulitur në mendje thënien e Zotit tonë drejtuar Pejgamberit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):
“Edhe nëse Ne të tregojmë ty në këtë jetë ndonjë pjesë të asaj që Ne u kemi premtuar atyre, ose nëse ta marrim shpirtin para asaj, atëherë ata përsëri tek Ne do të kthehen.” [Gafir, 77]
Gjithashtu, duke kuptuar parimin Sheriatik: “Ai që kërkon të përshpejtojë diçka përpara se të vijë koha e caktuar për të, ai do të dënohet duke qenë i privuar nga realizimi i saj.”
6. Kjo është thirrja dhe ftesa jonë që do t’i ringjallë dhe do t’i ngrejë lart Muslimanët - me Vullnetin e Allahut - dhe do të ndihmojë në përhapjen e vazhdueshme të mesazhit Islam në çdo cep të Tokës. Ndërkohë që kemi bindje të plotë në ndihmën e Allahut dhe në faktin që Ai padyshim do t’u japë autoritet robërve të Tij të devotshëm:
“Por nderi i përket Allahut, të Dërguarit të Tij dhe besimtarëve.” [el-Munafikun, 8]
Dhe thënia e Tij:
“Është Ai i Cili ka çuar të Dërguarin e Tij me udhëzimin dhe fenë e së vërtetës, që Ai ta bëjë atë ngadhënjyese mbi të gjitha fetë e tjera, edhe pse Mushrikët e urrejnë atë.” [Saff, 9]
Kështu që, çdo thirrje që nuk mbështetet mbi këto themele dhe çdo metodologji që nuk përkon me metodologjinë e të Dërguarve (paqja qoftë mbi të gjithë ata), atëherë ato do të jenë të dështuara dhe nuk do të kenë kurrëfarë dobie. Argumenti më i qartë për këtë është realiteti i atyre grupeve bashkëkohore që kanë vendosur një metodologji për vetet e tyre dhe thirrja e tyre bie në kundërshtim me metodologjinë e të Dërguarve.
“Dhe kush është më i humbur se sa ai i cili ndjek dëshirat e veta pa udhëzim nga Allahu?” [Kasas, 50]
“A t’ju tregojmë Ne humbësit më të mëdhenj për veprat e tyre? (Janë) ata përpjekjet e të cilëve janë harxhuar kot në jetën e dynjasë duke menduar se po përfitonin mirësi nga veprat e tyre!” [Kehf, 103-104]
Këto grupe e kanë lënë pas dore rëndësinë e Akides dhe në vend të saj ata thërrasin për korrigjimin e çështjeve që nuk janë po aq të rëndësishme sikurse Akideja. Por në të vërtetë, Teuhidi është ai që e forcon zemrën, shton diturinë dhe adhurimin e Allahut. Rrjedhimisht edhe punët e mira do të shtohen dhe atëherë Muslimanët do ta kuptojnë thënien e Allahut:
“Allahu u ka premtuar atyre nga mesi juaj që besojnë dhe që punojnë mirësi e drejtësi, se Ai patjetër do t’u sigurojë atyre vazhdimësinë (e autoritetit, pushtetit) në tokë, ashtu siç ua siguroi Ai këtë atyre përpara tyre dhe se Ai do t’u sigurojë fuqinë për të zbatuar e përmbushur fenë e tyre, atë të cilën Ai e ka zgjedhur për ta (Islamin). Dhe padyshim që Ai do t’u japë atyre në shkëmbim siguri e ruajtje pas frikës së tyre, (me kusht) që këta besimtarë të më adhurojnë vetëm Mua dhe të mos bashkojnë gjë tjetër (në adhurim) me Mua. Por kushdo që nuk beson pas kësaj, këta janë të pabindurit (ndaj Allahut).” [Nur, 55]
Kështu që, njeriu që ka aftësi për të kuptuar do ta shohë se adhurimi i Allahut të vetëm, besimi i saktë dhe punët e mira janë rruga drejt suksesit. Dhe ndihma kërkohet vetëm nga Allahu i Lartësuar. Ai është Zoti i Botëve!
1 Ramadan 1429 Hixhrij / 1 Shtator 2008 Miladi
Përshtatur nga: Troid.org
Kush nuk është robi i All-llahut, ai është robi i shejtanit.
Alejkum Selam
Mos manipuloni me fjale o vella Ramazan, profeti Muhamed a.s ka thene qe une jam profet dhe i derguar a mos valle dhe ne do quhemi te derguar dhe profete?
Kur profeti a.s thote me ndiqni mua dhe sahabet ka parasysh rrugen e drejte qe eshte siratal mustekijm dhe jo rrugen e sahabeve.
Ka pasur prej sahabeve qe kane bere sex anal me grate e tyre, kane pire alkool, kane bere zina e mos valle kjo eshte rruga qe duhet te ndjekim? Estagfirullah!!!
Hiq dore nga Vehabizmat o vella Ramazan se je koke e kembe gabim. Mos u manipulo nga fjalet e bukura te ashtequajturve dijetare te mbreterve maskarenj te Arabise Saudite.
Mbeshtetu tek libri i allahut dhe suneti i pejgamberit a.s dhe mos u beni si Shiat me Aliun e ju me Sahabet.
Allahu na udhezohte te gjitheve.
Selam Alejkum
Ndryshuar për herë të fundit nga angmokio : 14-10-2012 më 23:41
"And speak kindly to mankind '' Quran - 2:83"
All-llahu na ruajt nga shejtani i mallkuar.
Kush nuk është robi i All-llahut, ai është robi i shejtanit.
Kush janë Selefët?
Autor: esh-Shejkh Muhamed bin Salih el-‘Uthejmin rahimehullah
Burimi: Fetaua Nurun ‘ala Darb/ et-Teuhijd uel-Akijdeh
Pyetje: Po dëgjoj shumë rreth Selefëve. Kush janë Selefët o Shejkh i nderuar?
Përgjigje: “Selef do të thotë të Parët (el-Mutekaddimun). Dhe çdo person që i paraprin një tjetri është Selef për të. Por kur ky term përdoret në mënyrë absolute, ai nënkupton tre brezat e parë të lavdëruar, që nga Sahabët e deri tek Tabi’inët dhe Tabi’ Tabi’inët. E me të vërtetë ata janë të Parët e Mirë (es-Selefus Salih). Kushdo që vjen mbas atyre dhe ndjek Menhexhin (metodologjinë) e tyre, atëherë ai është si ata, në rrugën e Selefëve, ndonëse ai mund të ketë ardhur mbas tyre në aspektin kohor. Për arsye se Selefizmi është cilësim me Menhexhin që ndoqën Selefus-Salih (radij-Allahu ‘anhum), sikurse ka thënë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):
(إني أمتي ستفترق على ثلاثة وسبعين فرقة كلها في النار إلا واحدة وهي الجماعة )
“Vërtet, Umeti im do të ndahet në shtatëdhjetë e tre sekte, të gjitha ato janë në Zjarr përveç se një, e ai është Xhemati.”
Kurse në një tekst tjetër:
(من كان على مثل ما أنا عليه وأصحابي )
“...kushdo që ndjek rrugën në të cilën ndodhem unë dhe Shokët e mi.”
Dhe në bazë të kësaj, Selefizmi këtu ka një kuptim specifik. Prandaj, kushdo që ndjek Menhexhin e Sahabëve, Tabi’inëve dhe të atyre që i ndoqën në mirësi, atëherë ai është Selefij edhe nëqoftëse ai është në kohën tonë, pra edhe nëse është në shekullin e 14-të mbas Hixhretit.
Përktheu Alban Malaj
Kush nuk është robi i All-llahut, ai është robi i shejtanit.
Çfarë është Selefizmi?
Autor: Shejkh Salih el-Feuzan
Burimi: ‘el-Bejan li-Akhta’i Ba’dil-Khutab’ (vëll. 2, fq. 173-174)
www.SalafiTalk.net
Selefizmi është që të ndjekësh Medh’hebin e të Parëve tanë të Mirë (es-Selefus-Salih) nga Sahabët, Tabi’inët dhe brezat e virtytshëm. Allahu i Lartësuar ka thënë:
“Sa u përket besimtarëve të parë, prej muhaxhirëve dhe ensarëve, Allahu është i kënaqur me ata dhe me të gjithë të tjerët që i pasuan me vendosmëri e përkushtim në besim; edhe ata janë të kënaqur me Atë.” [Teube, 100]
Dhe Allahu i Lartësuar ka thënë për Sahabët:
“Vërtet, ata që besuan dhe mërguan (për hir të besimit), e më pas luftuan me pasurinë dhe jetën e tyre në rrugën e Allahut dhe ata që u dhanë strehim e i ndihmuan, janë miq e mbrojtës për njëri-tjetrin.” [Enfal, 72]
e deri aty ku Allahu i Lartësuar ka thënë:
“Edhe ata që u bënë besimtarë më vonë, që mërguan dhe luftuan bashkë me ju, janë vëllezërit tuaj.” [el-Enfal, 75]
Allahu i Lartësuar ka thënë në suren el-Hashr:
“Një pjesë e plaçkës i takon edhe mërgimtarëve të varfër, të cilët u përzunë nga vendlindja dhe pasuritë e tyre, duke kërkuar mirësinë dhe kënaqësinë e Allahut dhe duke ndihmuar Allahun dhe të Dërguarin e Tij. Pikërisht ata janë besimtarët e sinqertë. Ndërsa ata që banojnë në Medinë dhe që e kanë pranuar besimin qysh më parë, i duan mërgimtarët që vijnë në Medine.” [el-Hashr, 8-9]
e deri tek thënia e Tij:
“Edhe ata që erdhën pas tyre, thonë: “O Zoti ynë, falna neve dhe vëllezërit tanë, të cilët kanë besuar para nesh.” [el-Hashr, 10]
Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:
“Ky umet do të ndahet në shtatëdhjetë e tri sekte; të gjitha do të hyjnë në Zjarr përveç njërit prej tyre.” Ata (Sahabët) i thanë: “Kush është ai (që do të shpëtojë) o i Dërguari i Allahut?” Ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) u përgjigj: “Janë ata që ndjekin rrugën ku jam unë dhe shokët e mi sot.”
Ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Kapuni pas Sunetit tim dhe Sunetit të Khalifëve të udhëzuar pas meje.”
Kështu që, Selefizmi është menhexhi të cilin ne e kemi obligim që ta ndjekim dhe ne duhet të braktisim të gjitha menhexhet (metodologjitë) e tjera që bie në kundërshtim me të. (Njerëzit e Selefizmit) janë grupi i shpëtuar, Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah dhe ata janë grupi i ndihmuar deri në Ditën e Kijametit. Allahu na bëftë prej tyre.
Megjithatë, cilësimi me këtë menhexh kërkon dituri rreth bazave të tij, në mënyrë që Muslimani të mund ta ndjekë atë. Gjithashtu kërkohet që të kesh dituri rreth menhexheve (metodologjive) të tjera që bien në kundërshtim me Selefizmin, në mënyrë që të ruhesh prej tyre. Pra, Selefizmi në rrugën e të Parëve të Mirë (es-Selefus-Salih) duhet të jetë i bazuar në dituri dhe mendjemprehtësi. Nuk mjafton për njeriun që të cilësohet me Selefizmin ndërkohë që ai është injorant rreth tij apo ai e kundërshton atë. Prandaj Allahu i Lartësuar ka thënë:
“...dhe me të gjithë të tjerët që i pasuan me vendosmëri e përkushtim në besim.”[Teube, 100]
Ata i pasuan me dituri. Ata nuk kaluan në ekstrem dhe as në ashpërsinë e ndaluar. Ata nuk kalojnë në ekzagjerim dhe as në neglizhim, sikurse ata që cilësohen me medh’hebet e katër Imamëve (Ebu Hanife, Malik, Shafi’i dhe Ahmed Ibn Habel) ndërkohë që i kundërshtojnë ata në Akijden dhe Ibadetin e tyre. Dhe jo si puna e atij që cilësohet me menhexhin e Selefëve, por nga ana tjetër ai i shpall Muslimanët qafira ose rebelohet kundër ushëheqësve Muslimanë, ose shkon në një drejtim tjetër të ekstremizmit. Ky person nuk është Selefij, por ai quhet Khauarixh ose Mu’tezil. Apo si puna e atij që cilësohet me menhexhin e Selefëve, por flet me fjalët e Murrxhi’ave për çështjet e Imanit dhe Kufrit. Ky nuk është Selefizëm.
Kështu që, është obligim që t’i kushtohet rëndësi kësaj çështjeje dhe të mos përzihet menhexhi Selefij me menhexhet e tjera që e kundërshtojnë atë dhe pastaj të thuhet: “Të gjitha këto menhexhe (përfshi edhe menhexhin Selefij) nuk janë të Islamit.” Kjo është një thënie mashtruese, është devijim në gjykim dhe ajo shkakton çoroditje tek njerëzit me anë të dyshimeve.”
Përktheu Alban Malaj
Kush nuk është robi i All-llahut, ai është robi i shejtanit.
Coroditjen po e shkaktoni ju. Ju po fusni gjera te reja ne Islam qe nuk kane egzistuar ne kohen e profetit a.s.
Kush e shpiku Menhexhin Selefi edhe njehere po te pyes ?
Mos mi dridh fjalet sic e ke zakon por thuaje qarte? Ka thene profeti ndiqni menhexhin Selefi apo Siratal Mustekijm= Rrugen e Drejte?
"And speak kindly to mankind '' Quran - 2:83"
Regullat e Postimit
Krijoni Kontakt