Tema te ndryshme nga LinaNur

[Sayan2003]

Per te mesuar shkronjat qe te mund te lexosh Kur'an, te duhet mund, te duhet pune dhe bindje.

Disa ia dolen me kurse e mesues, e disa vet pa keto, ngase kerkuan ndihme tek Zoti me sinqeritet.

Po te ishte gje e veshtire nuk do e kishte lene Zoti kete si ngarkese, ne te vertete ketu lypset vetem te hedhesh hapin e pare dhe do te ia del.

Si ceshtja kur te duhet patjeter te besh dicka dhe e sheh se pate sukses, ashtu beje.

Njeriu kur nuk e konsideron nje gje aq te nevojshme dhe te ngutshme, atehere e le, thote 'Ka kohe.'

Do ngelesh pa dit te lexosh librin e ndritur per pak mund e sakrifice?!?

Lina e flet arabishten ti?

[Linë]

Nuk eshte pasim i te Derguarit kur merret dikush me hadithe te dobeta kur dihet sakte se vet i Derguari alejhisselem urdheroi te mos veprohet keshtu.

U formuan grupacione, devijuan, pasuan epshet duke ndjekur dhe punuar me keto 'hadithe'. Sot pa dyshim kur shohim se kemi te bejme me kete veper, shohim po ashtu se thehet nje dispozite e ngritet dicka e re qe nuk ishte ekzistente me pare ne Islam.

Faktikisht, kjo ishte rruga qe i lodhi disa ne krijimin e bidateve dhe angazhimin rreth tyre. E nje njeri i tille ngelet te mos pendohet, ngase ai me bidat adhuron Zotin, afrohet tek Ai dhe nuk kupton se nuk e ka te ligjesuar kete. Madje edhe me i keq behet kur therret ne bidatet qe i ben vet.


Keshtu, kjo ishte nje favor per ithtaret e feve (hebrej e krishter) qe te fusin hundet te demtojne muslimanet, e ndersa keta qendrojne te paditur per fene e tyre. Jo kot mbeti e shenjte fjala 'Ikre (Lexo)!'

[Linë]

Kur përmenden disa dukuri negative që janë aktuale tek ne sot, atëherë patjetër është edhe mosrespektimi ndaj fqinjit. Është kjo një dukuri që ndanë familjet me familjet, ndërprenë raportet njerëzore që i urdhëroi Allahu, shkakton shqetësim dhe ngushtim në gjokset e njerëzve. Më herët, në kohërat kur shqiptarët u identifikuan me ‘kodin moral’ të quajtur “Kanuni i Lekë Dukagjinit”, nuk u ndalën të këqijat duke pas parasysh se ishte hakmarrja një gjë mjaft e përhapur tek ta që vet Kanuni ia pat ndarë rregullat se si të realizohej gjakmarrja në shumë raste, gjë që kurrë nuk ishte gjë e mirë dhe e mbarë, madje është nga ato veprimet të çdo kush i largohet duke e quajt diçka primitive. Vritej njëri pastaj tjetri, deri sa familjet shuheshin dhe e gjitha kjo për gjëra mjaftë të vogla, të përditshme.

Në adresë së kësaj dukurie në fjalë, ishin kontribuuese edhe mungesa e mëshirës dhe nderimit për njerëzit, e që pa dyshim kjo kishte për rezultat mos praktikimin e Islamit. Kur njeriu njeh dispozitat islame që gërshetojnë në veten e tyre një nivel të lartë të kulturës, altruizmit, mëshirës, respektit, mirëkuptimit, faljes apo sakrificës atëherë do sheh se sa madhështore është kjo fe. Por me qenë se është e kundërta, atëherë nuk ka paqe. Ia shtojmë kësaj edhe një gjë tjetër, e që është interesi, pra dashuria sipërfaqësore për ndonjë interes reciprok në marrëdhëniet mes njerëzve. Kjo e ka ngelur shumë afrimitetin mes njerëzve, e ka mbyllur një derë të mëshirës, ngurtësoi shumë zemra ngase dashuria për këtë botë patjetër që është një shkatërrim permanent deri në vdekje. Edhe kjo si rastet tjera të lartshënuara, është si pasojë e mos praktikimit të Islamit.

Fatkeqësisht, ka shumë nga vendet tona që dy familje edhe pse një muri i ndanë, ato nuk flasin mes vete, nuk vizitohen, nuk interesohen për njëra-tjetrën në mirësi apo në fatkeqësi, përgojojnë, flasin gjëra që nuk janë të nevojshme të merren me to, përhapin të këqijat dhe e gjitha kjo sepse në zemrën e tyre nuk peshon një moral i lartë. Thotë Allahu: “Adhuroni Allahun dhe mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim); silluni mirë me prindërit, të afërmit, jetimët, të varfëritë, fqinjët e afërt dhe të largët...” {En Nisa, 36} Kjo ishte porosia e Allahut për njerëzit që i besojnë Atij, për të mirën e rendit në tokë dhe një nga ata që duhet të kemi sjellje të mirë ndaj tyre, është edhe fqinja i afërt apo i largët. Patjetër se kjo nënkupton që e keqja lihet me një anë në raportet mes fqinjëve, dhe çfarë ndodhë në të vërtetë në disa vende është se prishin marrëdhëniet mes vete, disa sepse nuk i duan ngase fqinjët janë të varfër, disa se u kanë inat për mirësitë që i kanë, disa sepse nuk dinë se ç’është dashuria. Nëse do kishim bërë një hulumtim rreth kësaj vetëm në një fshat të vendit ku flitet shqip, atëherë do gjejmë përgojime, inat, dëme reciproke, jomaturi në veprime, zhburrnim, madje ka që nuk flasin dhe nuk vizitohen, këtu hynë rastet edhe brenda lidhjeve farefisnore.

Në një hadith, Pejgamberi (paqja qoftë mbi të!) thotë: “O gra muslimane! Mos e dalloni njërën fqinjë nga fqinjët e tjera, qoftë edhe me një thundre dashi.” {Buhariu dhe Muslimi} Kjo ishte barazia në respektimin dhe dhurimin ndaj fqinjëve duke u treguar sa më të mirë në këtë çështje. Një porosi e tillë mbetet nga thëniet që dëshmon për Islamin tonë si humanizëm, gjë që nuk ka popull më të lartë në këtë se sa muslimanët. Megjithatë, këtu kemi përjashtime e nuk është çështje e përgjithshme tek të gjithë. Respektimin nda fqinjit nuk mund ta arrijnë të tjerët që e pretendojnë civilizimin, perëndimorët dhe intelektualët. Këta janë që tradhtojnë njëri-tjetrin, mashtrojnë, bëjnë edhe amoralitet me gratë e fqinjëve nëse kanë mundësinë, duke mos pasur frikë, madje edhe mund të vrasin.

Muslimanët janë vëllezër në të gjitha aspektet e jetës, megjithatë kjo nuk u kuptua mirë si pasojë e neglizhencës në fe. Nuk mund t’i mohojmë rastet kur muslimanët sot etiketohen me lloj lloj fyerje, ngase gabojnë, ngase nuk e kuptojnë mirë Kur’anin dhe sunnetin duke rënë në padrejtësi ndaj njëri-tjetrit apo ndaj tjerëve. E si rezultat i kësaj Islami po nënçmohet nga injorantët si zgjidhje për jetën, sepse moralet dhe zemrat e disa muslimanëve nuk janë në rregull. Aspak nuk është e duhur që për shkak të disa gabimeve individuale të nënçmohet Islami, kjo fe nuk ka faj nëse ata nuk janë të denjë, ne nuk identifikohemi me njerëzit po me vet Islamin e shpallur nga Zoti i Gjithësisë. Këtu mund të parashtrohet brenga se sa janë të mëdha gjasat që dikush të largohet nga pranimi dhe praktikimi i fesë Islame shkaku i moraleve të dobëta të disa muslimanëve naiv.

A thua sa u zhytën në mosrespektimin ndaj fqinjëve?! Një numër mjaftë i vogël e dëshmon të kundërtën, pra mirësinë e mirësjelljes në përditshmëri, një gjë që është shumë e lavdëruar. Nëse ne nuk jemi ata që nuk mbajmë raporte të mira me fqinjin atëherë nuk dimë kush do jetë, një modernist materialist, një ateist kokë injoranti, një shijja i mallkuar që vepron me eshpet e veta të çoroditura, një patriot i flakur, një politikan i zbukuruar, një pasanik mendjemadh, një hajdut i fshehur, një terrorist i veshur nën petkun e fesë apo një xheloz dunjaje që nuk e do kënd pos vetës?!

Një personalitet i mirë do bëjë një familje të mirë, pastaj shumë familje të mira do bëjnë një shtet të fort të ngritur në nivel të edukatës dhe jetesës së qetë. Shikuar nga shumë aspekte, veprimi i të nderuarit ndaj të tjerëve në përgjithësi, është një nga cilësitë madhështore që mund të shfaqë njeriu. Pa dyshim se këtë e urdhëron Zoti i Lartëmadhëruar përmes shpalljes së Tij. Në këtë rast do ndalemi tek një hadith- pa tjetër se edhe jeta profetike është nga shpallja e Zotit- ku thuhet se Muhammedi (paqja dhe mëshira qofshin mbi të!) i drejtohet një shoku për t’ia mësuar moralin dhe edukatën e lartë, duke i thënë: “Frikësoju Allahut kudo që të jesh! Të keqën pasoje me të mirë që ta fshijë atë dhe me njerëzit sillu me moral të mirë!” {Tirmidhiu}
Sikur të pasonim vetëm këtë hadith, atëherë do shpëtonim nga kthetrat e së keqes së vazhdueshme në marrëdhëniet ndaj shoqërisë sonë që na rrethon, do ishte një kontekst tjetër nga që është, po ashtu do ishte edhe një pamje tjetër e Islamit ndër sytë e vendeve dashakeqëse të botës!

Vërtetë, vetëm morali e durimi janë nga gjërat frenuese tek njeriu ndaj shumë peripecive që i dalin përpara, veçanti këto që duhet të jenë shumë të pranishme në vetët tona. Po të mos ishte gjuha fjalëkeqe, morali i ulët dhe durimi i keq, atëherë do ishte shumë më në rregull gjithçka nga sa është. Andaj, një lidhje e tillë qëndron shumë ngushtë në të gërshetuarit e jetesës ku listohen edhe fqinjët. Sa njeriu u fye dhe heshti e nuk u bë gjë! Madje për këtë edhe iu shtua nderi në fytyrën e tij/saj ngase në këtë botë jemi për t’i kaluar gjërat që na dalin në rrugë me qetësi e maturi, jemi për t’i kapërdirë mundimet e fyerjet që të vazhdojmë pa konflikte të mëtejshme. E një nga bazat e së mirës së përgjithshme tek të gjithë, është edhe respektimi që duhet të jetë reciprok tek fqinjët e afërt apo të largët, siç jemi të mirë me familjet tona apo me miqtë.

Duhet të dimë secili sesa do na shërbejë një sjellje e keqe kur nuk duhet ta kemi, sa do shërbejë sot dhe në Ditë të Gjykimit, sa do jetë i kënaqur me ne Allahu sikur të tregohemi të durueshëm e të matur në krahasim me fjalët dhe veprat e këqija që mund t’i tregojmë përballë tjerëve. Po të jemi mirë me tjerët, atëherë pa diskutim do jetë dhe Allahu mirë me ne pastaj, je i butë me robërit e Tij atëherë do jetë Allahu me ty ashtu e edhe më shumë. E në mënyrë absolute ishte feja Islame që vendosi rregullat e moralit të mirë dhe mirësjelljes mes njerëzve.

Përgatiti: A. O.

[Linë]

Nuk erdhen me njerez te mire e te medhenj sic ishin ata. Shembujt me te spikatur te miresise, meshires, udhezimit e te luftetareve te shenjte. Me te nderuarit e njerezve, krijesa keto qe Allahu, i Lartesuari ua dha xhenetin duke i pergezuar sa ishin gjalle, ishin keta shoket e Muhamedit paqja qofte mbi te, sahabet e mrekullueshem. A ka lavdi me te madhe?!

A u nderuan keshtu shkencetaret, poetet, mesuesit, kengetaret, artdashesit, mbreterit, presidentet, pasaniket, te bukurit te cilet aq shume e ngritin veten?!

Sahabet ishin ata qe dhane pasurine ne rruge te Zotit, qe kane dhene shpirtin e trupin, jane ata qe deri ne kulminacion perjetuan udhezimin. Te cilet ben vepra adhurimi nga me te lartat, qe ngriten flamurin e teuhidit, qe zhduken shirkun e kufrin. E deshen kete bote aq sa Allahu dhe i Derguari ua lejoi, e kerkuan Firdeusin me zemer, gjuhe e vepra.

Me ta ishte i kenaqur Allahu, e kush jane shijat (rafidite) t'i shajne ata?!

[Linë]

Nganjehere, vihesh ne nje sprove qe edhe nese eshte ndonje ceshtje farzi ne fe, nuk mund ta plotesosh per disa arsye. Megjithate, te duhet te ruash anen e brendshme nese e jashtmja eshte ne ate gjendje mangesie.

Ruaje brendesine te paster para Zotit, mbaj shprese te mire se do behet se shpejti, thjesht harroje pesimizmin, kush mund te jete ndihmetar me i mire se Allahu?! Ai t'i ben edhe sebepet po deshi, per kete ruaje Ate. Ai nese do e ben te pamunduren, kjo e lehte eshte per te, Ai ka nen sundim cdo gje.

Arma jote mbetet duaja, nje dua e sinqerte qe nuk kthehet dot. Prit se do te pranohet, perkunder voneses!

Shkurt, Allahu po te sprovon, besimin dhe bindjen tende, mendimin dhe zemren tende. Nuk ka pesimizem ne asnje rast, nuk ka dorezim prej cytjeve nga djalli.

Pasha Allahun, Ai la zgjidhje per kedo qe ka mend!

[Linë]

Ngase ai nuk te kerkon llogari per shoqerimin me te, nuk te kerkon falenderim, nuk te thote 'ta dua te miren' e tjetren ane te te sakatoje, nuk te kerkon madherim duke te t'i permendur te mirat qe t'i dha, te keshillon pa pertese, te qorton me dashamiresi, te eshte afer kur do qe te duhet, ai eshte faqe e bardhe...

... nuk ta ka inat nese ti behesh nje dite me i/e ditur se vargjet e tij, te cmon duke qendruar ne duart e tua, te jep te drejten ta shfletosh duke ta dhuruar aromen e tij te cmuar me ngrohtesi, te duron kur ankohesh, te meson me te miren rruge, nuk ta kthen shpinen, nuk te hidherohet po e gjuajte prape do kthehet tek ti duke harruar gabimin tend, t'i mban lotet e tua ne fleten e vet te paster, ta shikon buzeqeshjen sa here qe je drejtuar nga ai, eshte gjithmone aty sa here qe e kerkon...

Ky ishte pershkrimi metaforik i librit, qe rezulton ne realen.

[Linë]

"... Pastaj pas jush do te kete njerez qe deshmojne, por nuk u kerkohet deshmia, tradhetojne dhe nuk jane te besueshem, zbatohen dhe nuk e zbatojne zotimin dhe shfaqet tek ata trashesia."



Buhariu 3449, Muslimi 2535

[Linë]

- se ajo qe eshte e dashur tek Zoti dhe e kerkon njeriu me zemer, i jepet nga Ai;

- se nefsin nuk mund ta shkelesh per asgje tjeter perveq per hater te Zotit;

- se dija dhe morali jane grade mbi grade;

- se njeriu vetveten e poshteron;

- se sa peshon ne Islam aq njerezit te duan;

- se permendja e Zotit te bene njeri te qete;

- se lidhja emocionale me krijesat mund te te largon nga Krijuesi;

- se ata qe jane te udhezuar mire s'mund te genjejne per asgje;

- se vendi me i denje per femren eshte shtepia dhe ngrohtesia familjare.

[Linë]

-disa merzisin tjeret me keshilla te vazhdueshme;

-disa me ngritje te zerit duke ju shkaktuar tjereve edhe kokedhembje;

-disa perfundojne duke fyer dhe nencmuar kundershtaret e praktikimit te islamit;

-disa nuk dijne dhe pesojne te injoruar;

-disa kendojne dhe leshojne Kur'an me ze te madh para tjereve duke shkaktuar nervoz tek te tjeret;

-disa i shqetsojne tjeret duke ua permenduar zjarrin e xhehenemit, e duke perdorur edhe tregime frikesuese.




Nga keto forma mund te mos arrihet rezultat fare. Dhe duhet vepruar ashtu sic thote Zoti:

"Ne saje te meshires se Allahut, u solle butesishte me ta (o Muhamed). Sikur te ishe i ashper dhe i vrazhde, ata do te largoheshin prej teje."
Ali Imran 159

Dhe : Thirr ne Udhen e Zotit tend me urtesi dhe me keshilla te mira, si dhe polemizoji ata ne menyren me te mire."
Nahl 125

[Linë]

- 'Lodhem nga orari i punes;
- 'pertoj;
- 'nuk mund te zbukurohem pastaj;
- 'nuk eshte me rendesi se nuk te shpeton pa e pasur zemren e mire;
- 'eshte budallallek;
- ' kur te plakem;
- 'ngarkese;
- ' nuk di;
- 'ka gjera me te mira...'

... dhe te tjera reagime keto te atyre qe nuk falin namaz po t'i pyesesh pse nuk falesh.

E kur Allahu i permend cilesite e trasheguesve te xhenetit Firdeus, permend edhe namazin, thote:
"Padyshim qe kane shpetuar besimtaret. Ata te cilet ne namazin e tyre jane te perkushtuar." Muminun 1

Namazi eshte cilesi e atyre qe jane te zgjedhur, sic thote Allahu:
"Vertete qe njeriu u krijua shume i padurueshem. I pakenaqur kur i bie e keqja. Dhe doreshtrenguar kur i bie e mira. Pervec atyre qe falin namaz." Mearixh 19-22

Ndersa i Derguari salAllahu alejhi ue selem thote:
"Gjeja e pare qe per te robi llogaritet ne Diten e Gjykimit eshte namazi, nese ate e ka ne rregull atehere tere veprat e tjera i ka ne rregull, e nese jo, atehere as veprat tjera nuk i ka ne rregull."
e saktesoi Albani, 1358.

E per me teper se kjo, namazi eshte shtylla e dyte e Islamit pas deklarimit te shehadetit, kete e gjejme ne pergjigjjen qe jep i Derguari kur pyetet nga Xhibrili alejhi selem se cfare eshte Islami, dhe Pejgamberi alejhi ue selem ia kthen:
"Islami eshte te deshmosh se nuk ka te adhuruar tjeter me merite pervec Allahut dhe se Muhamedi eshte i derguar i Tij, te falesh namazin..."
Muslimi nga Jahja bin Jamar