Ta njohim se kush ka qenë Dijetari i njohur i shekullit Shejkh Albani

[ramazan_it]

Fragmente nga jeta e imam Albanit, mësime dhe përfitime (2)



Kanë thënë: "Fjalët e selefëve ishin të pakta, por me shumë begati-bereqet, ndërsa fjalët e të më vonshmëve (halefëve) janë të shumta, por me pak begati.”


“Ndonjëherë hadithi më merr disa orë, ndonjëherë disa ditë por ka raste që rri një javë për një hadith të vetëm.” Shejh Albani (Allahu e mëshiroftë!)


Djali i tij Abdul-latif tregon se babai i tij, shejh Albani, kur ishte në gjumë thoshte: “Më sillni librin “El Ilel”...më sillni këtë libër...më sillni atë libër...më sillni “El Xhehru uet Tadil”...Një herë tjetër ai, Allahu e mëshiroftë, gjatë kohës që ishte në gjumë tha, duke lëvizur gishtin “Më sillni “Sunenun Ebi Daud” që ta zgjidhim problemin.”


Kur shejh Albanit (Allahu e mëshiroftë!) iu rëndua sëmundja nga e cila edhe vdiq, familjes së tij u thoshte: “Më mbani dhe më çoni në bibliotekë.” Kur e çonin atje ai, Allahu e mëshiroftë, thoshte: “Më ulni.” Familja i thoshte: Nuk mundesh (të qëndrosh ulur). Ai, Allahu e mëshiroftë! qëndronte i shtrirë dhe urdhëronte që t’i sillnin librin dhe ia lexon atij.

Shejh Ali Khashan tregon se shejhu (Albani), disa ditë para vdekjes së tij, kur e merrte veten nga sëmundja thoshte: “Më sillni “El Xhehr-in” e dytë d.m.th. librin “el Xherhu uet Tadil” të Ibën Ebi Hatim.

6. Nuk e di, më pyet nesër.


Një prej nxënësve të shejh Albanit, Isam Hadi tregon: Njëherë e pyeta shejhun (Albanin) në lidhje me një çështje dhe ai më tha “Nuk e di, më pyet njëherë nesër se ndoshta Allahu na hap neve në lidhje me këtë çështje ndonjë gjë.” Të nesërmen e pyeta përsëri dhe ai më tha: “Allahu nuk më hapi asgjë në lidhje më këtë.”[1]


Ndërsa sot, me keqardhje, themi se janë shtuar injorantët në dhënien e fetuaue duke u futur kështu tek fjala e të Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i cili thotë: “Me të vërtetë Allahu nuk e largon dijen duke e larguar atë nga zemrat e dijetarëve, por e merr dijen duke marrë dijetarët, derisa të mos mbetet asnjë dijetarë, atëherë njerëzit do të marrin koka injorante e do t’i pyesin, e ata do të përgjigjen pa pasur dije, do të humbasin vetveten dhe të tjerët.” Transmeton Buhariu.


Një burrë e pyeti Seid bin Xhubejr-in: O Ebu Abdullah, kush është shenja e shkatërrimit të njerëzve? Tha: "Nëse vdesin dijetarët shkatërrohen njerëzit."

7. Unë nuk jam veçse një nxënës dije.


Njëherë shejhun (Allahu e mëshiroftë!) e lavdëroi dikush, në një prej ligjëratave që shejhu do mbante duke thënë “Shejhu dhe dijetari i madh...”Shejh Albani kur e dëgjoi këtë filloi të qajë dhe tha: “Nuk gjej ndonjë fjalë tjetër që të them përveç asaj që ka thënë besniku i këtij populli (Ebu Bekri): “O Zoti im, më bëj më të mirë nga ajo që ata mendojnë dhe më fal mua atë që ata nuk e dinë, mos më merr në përgjegjësi për atë që ata thonë.” Po ashtu ai, Allahu e mëshiroftë, gjithmonë thoshte: “Unë nuk jam gjë tjetër vetëm se një nxënës dije (tuuejlib ilm).”

8. Dora e djathtë ka më përparësi se e majta.


Imam Albani (Allahu e mëshiroftë!) asnjëherë nuk merrte asgjë që i afrohej atij me dorën e majtë. Ai (Allahu e mëhsiroftë!) i thoshte personit që do i jepte ndonjë gjë: “Allahu të udhëzoftë, Allahu të udhëzoftë”. E përsëriste këtë fjalë derisa personi ta kuptonte këtë dhe t’ia jepte (atë që kishte për t’i dhënë) me dorën e djathtë.”


Njëherë shejhu (Alahu e mëshiroftë!) vërejti një person i cili po hante me dorën e tij të majtë, e i tha atij: “Mos ha me dorën e majtë ngase shejtani ha me të majtën.” Pastaj filloi të tregonte hadithet të cilat kishin lidhje me këtë gjë.

9. Unë jam musliman.


Më herët, kur shejh Albani (Allahu e mëshiroftë!) punonte në dyqanin e tij si orë ndreqës kur i vinte ndonjë person që kishte nevojë për të ndrequr orën, shejhu (Allahu e mëshiroftë!) i linte atij një orarë të caktuar që të vinte për të marrë orën. Njëri prej peronave nuk i erdhi mirë për orarin që shejhu i vendosi dhe kërkoi prej tij (shejhut) që ta kalonte atë para ndonjë personit tjetër që e kishte rradhën më parë. Shejhu (Allahu e mëshiroftë!) i tha atij: “Unë jam musliman.” D.m.th. unë jam musliman dhe nuk i bëj kujt padrejtësi qoftë kjo edhe në diçka më të vogël siç është dhënia përparësi dikujt mbi të drejtën e tjetrit madje. Po sot, çfarë mund të themi ne për vetet tona...? Allahu el mustean!

10. Urdhërimi për të mira dhe ndalimi nga veprat e këqija.


Allahu i Madhëruar thotë: “Ju jeni populli më i mirë që i ka ardhur njerëzimit;[2] urdhëroni për mirë, ndaloni nga e keqja[3]dhe i besoni Allahut.[4] Sikur ithtarët e Librit të besonin[5], do të kishte qenë më mirë për ta.[6] Ka prej tyre që janë besimtarë[7], por shumica e tyre janë të pabindur.[8]” Al Imran 110


Imam Albani (Allahu e mëshiroftë!) kur kryente haxhin apo umran asnjëherë nuk ndalej nga të urdhëruarit njerëzit për vepra të mira dhe ndalimi nga të këqijat madje edhe kur ishte gjatë kryerjes së tauafit dhe sajit.

11. Allahu të zbukuroftë me atë që i ka zbukuruar burrat.


Një prej nxënësve të shejh Albanit tregon: "Një rast prezantova në një ngjarje kur shejhu ndodhej i sëmurë në spital. Në dhomën ku ndodhej shejhu hyri njëri nga infermierët me mjekër të rruajtur, e pasi i dha ilaçin shejhut, në momentin që po largohej tha: O shejh, bëji lutje Allahut për mua. Ai (Allahu e mëshiroftë!) tha: “Allahu të zbukuroftë me atë që i ka zbukuruar burrat.”

12. Përshëndet me selam kur futesh ashtu edhe kur del.


Një prej nxënësve të shejhut tregon: "Njëherë ishim në njërën prej shtëpive dhe shejhu po mbante ligjëratë. I zoti i shtëpisë, kur hynte dhe dilte prej dhomës nuk përshëndeste me selam duke menduar se kjo do na bezdiste. Shejhu iu drejtua atij dhe i tha: “Përse nuk përshëndet me selam në kohën kur futesh dhe del?” E më pas ligjërata e përqëndrua tek edukata e dhënies së selamit në kohën kur futesh dhe del, tek edukata e kërkimit të lejes dhe gjërave të ngjashme me këto."


Disa njerëz fillonin me pyetjen që kishin për shejhun dhe nuk fillon me dhënien e selamit. Shejh Albani (Allahu e mëshiroftë!) i urdhëronte ata me dhënien e selamit para se të fillonin me pyetjen, e pasi mbaronte përgjigjen ai, Allahu e mëshiroftë, thoshte: “Mos harro të më japësh selam në fillim.”

13. Kjo kohë është për mua.


Imam Albani (Allahu e mëshiroftë!) ishte shumë i kujdesshëm në shfrytëzimin dhe ruajtjen e kohës. Ai (Allahu e mëshiroftë!) kishte një orarë të posaçëm në të cilin priste telefonata, e kjo ishte prej orës nëntë (9) deri në orën njëmbëdhjetë (11). Njëherë shejhun, Allahu e mëshiroftë, e mori dikush në telefon disa minuta para orës nëntë, ndërsa ai (Allahu e mëhsiroftë!) i tha atij: “Kjo kohë është për mua, prandaj merr në telefon pas disa minutash.”


Shejh Muhamed Ijd el Abasij tregon: Ishim që kërkonim prej shejhut tonë (Albanit) që të na mbante mësim. Kurse ai na thoshte: “Nuk kam kohë. Në rast se dëshironi ejani këtu në dyqan dhe t’ju mbaj mësim në kohën që unë rregulloj orët.” E ashtu vepruam, shkonim tek ai në dyqan dhe ai (Allahu e mëshiroftë!) na mbante mësim dhe u përgjigjej pyetjeve tona ndërkohë që ai merrej me rregullimin e orëve.


“Kur të vdes Albani, atëherë keni për ta ditur se kush është Albani.” Kjo fjalë, ishte që më shumti dilte nga goja e shejhut, Allahu e mëshiroftë!

__________________________________________________ ________
[1]"Muhadithul Asr" fq. 105
[2]Populli më i mirë që ka krijuar Allahu dhe më i nderuar tek Ai.
[3]Urdhëron për bindje ndaj Allahut, për zbatim të urdhërave të Tij dhe për mirësi ndaj njerëzve dhe ndalon nga idhujtaria e mosbesimit dhe nga veprat e shëmtuara dhe të këqia.
[4]Besoni Allahun dhe jeni të sinqertë në njësimin dhe adhurimin e Tij.
[5]Muhamedin dhe atë që iu shpall nga Allahu.
[6]Më e mirë për veten e tyre në këtë botë dhe në botën tjetër para Allahut.
[7]Besojnë Muhamedin dhe atë që i është shpallur nga Allahu dhe ndjekinn atë, sik ka qenë Abdullah ibën Selam dhe vëllai i tij. Tjhealebe bin Seaje dhe vëllai i tij, e të tjerëve prej ithtarëve të Librit, në kohën e pejgamberit Muhamed (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të!)
[8]Të ndalë nga feja e tyre, sepse feja e jehudëve i mëson që të ndjekin atë që thuhet në Teurat dhe të besojnë Muhamedin si i Dërguari i Allahut te të gjithë njerëzit dhe si vulë të vargut të pejgamberëve. Kurse feja e krishterëve i mëson ata të ndjekin Inxhilin, ta besojnë atë dhe të besojnë atë që thuhet në Teurat dhe që në të dy librat e tyre përshkruhen cilësitë e Muhamedit, emri i tij, dërgimi i tTij dhe se ai është lajmëtari i Allahut. Por megjithë këtë, që të dy kjëto grupe, jehudët dhe të krishterët, e përgënjeshtrojnë profetësinë e Muhamedit dhe me këtë ata nuk i janë bindur Allahut dhe kanë dalë nga feja e tyre që pretenojnë se ndjekin.

Burimi: http://ril-al.com/islami/index.php?o...bani&Itemid=25

[ramazan_it]

Kështu që Albani tha: ‘Më fal nëse kam qenë i padrejtë me ty...” dhe filloi të qante

Përktheu: Avni Xhemajli (Ebuensarij)

Burimi: http://shaikhalbaani.wordpress.com/

Al-Imaam al-Albaani, Duroos, wa Mawaaqif, wa Ibar, of Abdul-Aziz ibn Muhammad Abdullaah as-Sadhaan, pp. 158-159.

Shejh Samir ez-Zuheiri i cili është nga nxënësit e shejhut, Allahu e mëshiroftë, tha:

“Një ditë në Jordani u takova me disa studentë të dijes. Ashtu siç ishte zakoni në tubime të tilla, u përmend edhe shejhu (rahimullah) dhe njeri nga studentet filloi që ta sulmonte vrullshëm për shkak të dallimit në metodologji ( në mes tyre).

Nuk e pash të udhës të debatoja me këtë njeri, së pari për shkak të mungesës së drejtësisë dhe paanësisë së tij dhe së dyti për shkak se zemërimi e shpuri larg kufijve të gjakftohtësisë dhe përmbajtjes. Prandaj i thash: Nëse ky është mendimi yt për shejhun – dhe ai nuk është ashtu siç ti mendon- atëherë përse nuk e këshillon drejtpërdrejtë, sepse ai është më i mirë sesa shpifja jote dhe përgojimi yt.?”

Ai u përgjigj: “el-Albani nuk e pranon këshillën.”

pyeta: ‘A e ke provuar?’

“Nuk e kam takuar kurrë, por kjo është unanime rreth tij.”-tha ai.

I thash vetvetes “Subhanallah! Ky njeri është ndikuar aq shumë nga shujuhet e tij pa e kërkuar kurrë të vërtetën për vete ose pa e takuar shejhun ndonjëherë, edhe pse ata që të dy për shumë vite jetojnë në të njëjtin qytet!"

Më vonë, një mbrëmje organizova në tubim me shejhun në shtëpinë time dhe ftova të gjithë nxënësit e dijes. E ftova edhe këtë person i cili kishte folur kundër shejhut por atij ( imam Albanit) nuk i thash gjë për këtë rast.

Shumica e tubimit ishte e monopolizuar nga njeriu që debatonte me shejhun, ngrinte zërin e tij dhe ishte i xhindosur ( ndaj shejh Albanit) deri në atë masë saqë u bë e qartë se unë isha i zemëruar dhe i turpëruar. Kur shejhu pa fytyrën time u kthye nga unë dhe duke buzëqeshur tha: “Mos u shqetëso për këtë/ mos e fajëso veten.”,

Pasha Allahun, buzëqeshja nuk u largua asnjë çast nga fytyra e shejhut dhe ai vazhdonte ti përgjigjej atij me fakte nga Libri dhe Suneti me durim të madh e zemër të hapur, ashtu siç ai (Allahu e mëshiroftë) e kishte zakon.

Në fund të tubimit, njeriu u ngrit në këmbë dhe i tha shejhut: “ E falënderoj Allahun e Madhërishëm që ju tashmë keni ndryshuar dhe që unë ju takova pas këtij ndryshimi.”

Shejhu tha: “ A më ke takuar më parë para ditës së sotme?

‘Jo,’ u përgjigj ai.

Atëherë shejhu bëri me shenjë nga njeri prej vëllezërve nga Siria i cili e shoqëronte në davetin selefij dhe që atëbotë ishte mysafir i shejh Albanit në Aman ( Jordani) dhe tha:

“Unë nuk kam ndryshuar dhe ky vëlla më ka shoqëruar në davet njëzetë vite, dhe ky e di këtë rreth meje. Sidoqoftë, Allahu të shpërbleftë me të mira, e sa më takon mua, atëherë të kërkoj që të më falesh nëse unë kam gabuar diç apo kam qenë i padrejtë në lidhje me ty. Dhe lus Allahun e Madhërishëm që të më fal nëse kam gabuar apo u kam hyr në hak ndokujt prej muslimanëve.”

Pastaj ai, Allahu e mëshiroftë, filloi të qante.

Dhe ky njeri ( që debatonte me shejhun) nuk mundi të bënte asgjë veçse të qante edhe ai, dhe filloi ta puthte shejhun në duar dhe kokë.

Pas kësaj atë e njihnim si selef i cili pasonte argumentet dhe që e donte dhe e nderonte shejhun tej mase.

[urtesia]

Selam Alejkum,

Ashtu sikurse jemi mesuar qe shpeshhere ne ligjeratat tona per Islamin argumentojme me Kuran por dhe me Sunet ku si per te qene te sigurte ne argumentet tona perdorim hadithet e Bukhariut.

Sipas Sheikh Albanit ne hadithet e Bukhariut jane gjetur gabime dhe shume prej ketyre haditheve Sheikh Albani i ka quajtur jo te sakte.

Nje pyetje kam per ato qe jane kompetente ne kete fushe.

Sikur viteve ne vazhdim te vijne dijetare te tjere si Albani te cilet vazhdimisht do ndjekin kete linje duke gjetur gabimet e Bukhariut atehere a duhet te jemi skeptike ne besimin e ketyre haditheve?

Te lumte vellai.
Jo pse mua me erdhi mire kjo qe e ke shkruar, por vertet u lodha nga disa shkrime absurde me pasoja trashanike.

Ate dite kur te zbulohet nje hadith jo i sakte i Buhariut, ate dite bien poshte tere permbledhjet e haditheve te Tij.

A nuk mjafton thenja e Aliut kur thot:
Sikur te ishte Islami me hamendje dhe logjike te shendosh, mes'h mesteve duhet tju jepnim nen e jo siper, sepse nenkembe pluhnosen.

edhe njeher te falenderohem angmokio.

[urtesia]

{Fragmente nga jeta e imam Albanit}

1. Kujdesi ndaj sunetit të pastër profetik.

Shejhu i nderuar Ali Khashan në artikullin e tij me titull “Ndihmuesi i hadithit dhe ringjallësi i sunetit Nasirudin el Albani” thotë: [B]“Pasha Allahun, nuk më kanë parë sytë, me aq sa di, askënd që të jetë shumë i kujdesshëm ndaj Sunetit, ndihmues dhe pasuesi i tij sesa Albani. [/url]

Selamu alejkum vella ramazan

Ka mundesi te dij kur ka vdek syneti qe Albani e ringjalli?
Bota ka 6 miliard njerez prej se cileve afer 2 miliar musliman mos edhe me teper.
Pyes, syri i njeriut brenda jetes se tij, sa nga keta musliman ka mundesi ti sheh te pakten nga 1 minut secilin prej tyre?
Lere me te dijme kush prej tyre sa dhe si e zbaton synetin e Muhamedit a.s. !!!

Po ky Albani a nuk e ka obligimsi cdo nje musliman tjeter qe te zbatoj synetin e pejgamberit, apo eshte ndonje risi dhe ka zbuluar synete te reja nga Muhamedi a.s. qe te tjeret para tij nuk i paskan hasur brenda kohes se Muhamedit a.s.?

Sikur te kishte kundershtuar politiken angleze dhe ndikimin e saj ne familjen e mbretnise saudite, sa ka kundershtuar duke i quajtur te devijuar dijetaret islam une do te isha me i lumtur.
Por perseri me gojen plot e them qe shejh albani si nje hoxhe qe nuk kishte diplomuar ne shkencen e hadithit, ishte nje dijetar i shquar i asaj lemie. Vertet tere jeten ia kushtoi po kesaj shkence te hadithit.
Por nese je muhadith i mire, nuk do te thote se je edhe fakih i shquar.
Islami nuk rumbullaksohet vetem me njohjen e nje shkence.
Ishte dijetar, por mbi te gjitha ishte njeri si cdo njeri tjeter ne kete bote, fetishizmi dhe te taptisurit ne nje imam, me duket shume e ngjajshme me gjuhen e shijave dhe thirjen e tyre ne imamate.
Prandaj, te lutem,
me shume me trego mbi jeten dhe vepren e Muhamedit a.s. se sa mbi biografin e nje njeriu si gjithe njerezit dhe dijetaret e tjere.

[ramazan_it]

Shejh Albani kur iu tregua rreth vizitës në Spanjë

Al-Imaam al-Albaani, Duroos, wa Mawaaqif, wa Ibar, of Abdul-Aziz ibn Muhammad Abdullaah as-Sadhaan, p. 138.

Es- Sadhani përmend se: “ Shejh Isam Hadiu, Allahu e ruajtë tha: “Kur u ktheva nga Spanja fola me shejhun rreth kushteve të muslimanëve atje. Dhe nga gjërat që i tregova ishte drejtësia me të cilën trajtoheshin muslimanët në vendet e kufrit në lidhje me lirinë e tyre në adhurim dhe tubime. Deri në atë masë sa, për shembull, që ata mund ti bënin një kërkesë komunës që ti lejonte ata të faleshin në vend të hapur ( mësalla), dhe komuna do t’ua përgatiste vendin dhe do dërgonte një polic që t’ua lehtësonte parkingun dhe kalimin e sigurtë e gjëra të ngjashme."

Prandaj shejhu filloi të qante dhe tha: “Allahu Ekber. Muslimanët trajtohen me drejtësi në vendet e kufrit gjë që nuk e kanë në vendet e islamit! Nga Allahu kërkojmë ndihmë, nuk ka forcë as fuqi veçse me Vullnetin e Allahut.”

_____________________

Burimi(perkthimi): http://imamalbani.wordpress.com/2011...tes-ne-spanje/

Per t'i shikuar te gjitha artikujt e Imam Albanit, kliko ketu: http://imamalbani.wordpress.com/

[ramazan_it]

Pavarësia e shejh Albanit nga sundimtarët

Përktheu: Avni Xhemajli

Al-Imaam, al-Mujaddid, al-Allaamah, al-Muhaddith, Muhammad Naasirud-Deen al-Albaani, pp. 63-64.

Shejh Muhamed Musa Nasr tha: Ne nuk dimë nga jeta e shejhut tonë dhe gjatë kohë që e kemi shoqëruar atë në një periudhë njëzetë vjeçare se ai ka hyrë ndonjë here tek ndonjë sundues, apo ata që kanë autoritet apo tek ndonjë gjykatës, dhe ai kurrë nuk u bë servil i ndonjërit prej tyre, ai madje kurrë nuk u caktua në ndonjë pozitë fetare prej tyre, madje as nuk ka ngrenë në një tryezë me ta: kjo gjë e bëri atë të pavarur në qëndrimet që mori dhe vendimet e tij fetare nuk u dhanë për shkak të presionit politik apo fetar…..

Pra, gjykimet e tij fetare kurrë nuk u bënë për të kënaqur Zaidin apo Amrin. Allahu e bëri atë të mos ketë nevojë për njerëzit, dhe e pajisi atë me fitim nga duart e tij gjatë kohës që punoi si ndreqës orësh për shumë vite me radhë: “ Gjeja më e mire që ha njeriu është ajo që ka fituar me duart e tij…”

Një ditë i mora dorën dhe e pyeta: “ O shejhu ynë! A i ke shtrënguar duart ndonjë here me ndonjë tiran të kësaj bote?”

Ai u përgjigj: “Jo”

Pastaj e pyeta: “A ke ngrenë ndonjë here në tryezë me ta apo ke hyrë tek ndonjëri prej tyre?”

Ai mu përgjigj: “Jo.”

Atëherë i mora duart që t’ia puthja por ai u mundua që të më ndalonte nga kjo, mirëpo e munda dhe i putha. Pas kësaj ai më qortoi ashpër, prandaj i thash: E pse të mos e puth një dorë që kurrë s’ka shtrënguar dorën e një tirani? Dhe që i ka shërbyer Sunetit të Dërguarit të Allahut صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ më shumë se gjysëm shekulli.

Kurse shejhu shpesh here më qortonte për teprimin e dashurisë që kisha për të, mirëpo sipas mendimit tim kjo ishte më pak nga sa ai mëritonte.

Mirëpo kjo nuk na pengonte që ta kundershtonim atë, nganjëherë, në disa prej gjykimeve ( ixhtihadit) në të cilat ai arrinte. Sepse ashtu siç ka thënë Imam Maliku:

“ Thënia e secilit mund të pranohet e pastaj të refuzohet, përveç banorit të këtij varri ( d.m.th pejgamberit salallahu alejhi we selem. ) "


___________________________

Burimi: http://www.albselefet.com/sira-histo...ndimtaret.html

[ramazan_it]

Bisedë me gruan e shejh Albanit

Përktheu: Avni Xhemajli ( Ebuensarij)


“A mund të na tregoni vendin e lindjes?”

Jusra Abdu Rrahman Abidin, Umm el-Fadl. Vendi i lindjes: Salt [Jordani], dhe në çertifikatën e lindjes shkruhet Jerusalem, 1929.

“ Oj hallë, a mund të na tregosh për fëmijërinë tënde dhe edukimin para se të martoheshe me shejhun, Allahu e mëshiroftë?”

Jam rritur në Jerusalem, në zonën e Xhamisë Al-Aksa. Babai im ka punuar si tregtar, por unë kurrë nuk e kam njohur sepse ai vdiq kur unë isha ende e re. Kështu që unë u rrita nga vëllai im, Nadhmi, Allahu e mëshiroftë.

Qëndrova në Jerusalem deri në 1948, pastaj u zhvendosa për të mirë në Jordani. Shejhu, Allahu pastë mëshirë ndaj tij, më propozoi martesë në vitin 1981. Unë jetoja në Markan Veriore, kështu që ai më mori në Markan Jugore, një vend për të cilin kisha dëshirë të dija më tepër, prandaj shejhu më vendosi atje, Allahu i Madhërishëm e mëshiroftë.

Shejhu u martua me gruan e tij të parë, Umm Abdu Rrahman në Damask, ajo ishte jugosllave dhe i lindi fëmijët Abdu Rrahmanin, Abdul Latifin dhe Abdu Rrezakun dhe të tjerët të cilët vdiqën. Më pas edhe ajo vdiq.

Pastaj shejhu u martua me gruan e tij të dytë, Naxhien, e cila ishte jugosllave po ashtu. Me të ai kishte nëntë fëmijë, katër djem dhe pesë vajza. Djemtë ishin: Abdul Musowiri, Abdul Ala, Muhamedi dhe Abdul Muhaimni. Vajzat quheshin: Enisa, Asije, Selmah, Hasanah dhe Sukajneh.

Ai u martua me gruan e tretë gjatë kohës sa ishte i martuar me gruan e dytë. Ajo quhej Hatixhe el Kadiri dhe ishte nga Siria. Ajo është motra e gruas së dr. Muhamed Amin el Misri, mësuesit të njohur të universitetit të Medinës dhe shok i shejhut, Allahu i mëshiroftë të dy.

Me Hadixhen, shejhu kishte një vajzë, Hibatullah. Dhe ai u nda nga gruaja e tij e dytë e cila jetonte në kampin e Jarmukut të Damaskut.

Pastaj ai migroi bashkë me Hadixhen në Jordani në vitin 1980 dhe u vendos në Markan Jugore të Amanit, pranë shejh Ahmed Atijes i cili ishte njeri i afërt i shejhut. Por më pas Atije u veçua nga shejh Albani dhe metodologjia e tij dhe u bë sufi e më vonë hyri në Bahaizëm.

Gruaja e tij e tretë qëndroi në Aman për ca kohë e më pas u vendos në Damask dhe refuzoi të qëndronte në Aman. Pas përafërsisht gjashtë muajsh, shejhu i dërgoi asaj letrat e divorcit.

Në vitin 1981, Ahmed Atije së bashku me kushëririn e tij, Shejh Xhemilin, erdhën në Markan Jugore, në dyqanin e vëllait tim dhe në emër të tij ( shejh Albanit) kërkuan dorën time për martesë.

Aktin e martesës e bëmë ( nikahun) në shtëpinë e kushëririt tim në Marka. Shejhu vet caktoi prikën, dhe na lajmëroi se kjo ishte një gjë e ligjshme, që do të thotë se ai që propozon martesë, cakton atë prikë që e sheh si të mjaftueshme dhe që prika e gruas së tij të jetë në mjetet e tij, kështu që në atë kohë më dha dyqind dinarë. Dhe ai nuk caktoi ndonjë prikë e cila do vonohej sepse kjo nuk është prej Sunetit.

Shkova me të në treg dhe blemë disa rrethore që nuk ishin prej ari, sepse ai nuk e konsideronte të lejueshme të vishje rrethore ari.

Ne ramë dakord që të martohemi pas rreth dy muajsh, derisa shejhu të përfundonte shtëpinë e tij të re në jug të Markas. U martuam diku nga mesi i muajt të bekuar të Ramazanit.

A e ndihmonte familjen apo i neglizhonte ata si pasojë e angazhimit të tij në mësimdhënie?

"A mundeni , oj hallë, të na tregoni shkurt për kohen që shejhu u zhvendos? "

Shejhu emigroi nga Shqipëria në Damask së bashku me të atin kur ishte rreth dhjetë vjeç. Më pas në vitin 1980 emigroi në Jordani dhe u vendos në Marakan Jugore. Pastaj iu desh të kthehej në Damask dhe prej aty në Bejrut të Libanit në vitin 1981. Shej Zuhair esh Shaushi e priti si mysafirë në shtëpinë e tij. Më pas udhëtoi në Sharxhah dhe qëndroi aty për dy muaj duke thirrur në menhexhin Selefije. Më pas shkoi në Katar për një muaj, pastaj Kuvajt ku qëndroi dhjetë ditë. Pastaj udhëtoi për në Shaxhrah e prej aty u kthye në Jordani ku qëndroi gjersa vdiq ditën e shtunë 2.10.1999.

Duke qenë gruaja e këtij dijetari fisnik, a keni vërejtur se kjo dituri, kërkimi i saj dhe të mësuarit e të tjerëve i ka marr kohë nga bashkëjetesa me ju si kreu i familjes? Dhe a ka pasur kjo ndikim negative tek fëmijët e tij? Dhe nënë e dashur, a mund t'ju kërkoj që të më veçoni në disa lutje sepse kam nevojë të ngutshme për to. Allahu u ruajt dhe u dhentë çdo të mire?

Ju falënderoj për ndjenjat tuaja të ngrohta dhe dua që ju ta dini se kërkimi i diturisë nuk e pengonte shejhun në kryerjen e detyrave familjare.

Përkundrazi, e kundërta e kësaj ishte e vërtetë. Ngase ai, Allahu e mëshiroftë, ishte një shembull i kryefamiljarit duke bashkëpunuar me familjen e tij.

Dhe më beso, biri im se ai jepte ndihmësen e tij në punët e përditshme shtëpiake saqë unë turpërohesha shumë për këtë. Një here ai ishte duke e pastruar oborrin bashkë me mua saqë i thash: O shejh. Mos më turpëro përpara fqinjëve, sepse do thonë se ti po i kryen punët e gruas tënde"

Ai mu përgjigj: "Ky nuk është turp. A nuk e di ti se profeti salallahu alejhi we selem ishte në shërbim të familjes së tij?'

Kur i kërkoja ndonjë gjë ( të nevojshme ) për shtëpinë, për shembull ndonjë rafte shtesë, ai do e shqyrtonte situtatën dhe mendonte rreth saj dhe nëse ishte e duhur shkonte dhe e bënte me duart e tij. Dhe nëse kishte nevojë për të blerë ndonjë gjë, shkonte dhe e kryente me veturë atë që unë kisha kërkuar.

Njëri nga gjërat që ai i kishte qejf ishin udhëtimet, ashtu siç bëjnë sirianët, dhe shporta ( e piknikut) ishte gjithmonë në veturën e tij. Ne dilnin së bashku gjatë pranverës, verës e madje edhe gjatë dimrit duke shikuar borën dhe peizazhin e natyrës gjatë dimrit. Ai më lavdëronte duke pirë çaj dhe kafe, edhe pse nuk e kishte zakon që të pinte asnjërën prej tyre.

Por, në çdo shëtitje që shkonim, ai kurrë nuk i linte librat ( i merrte gjithmonë me vete). Librat ishin shokët e tij kudo që ai shkonte.

Në fakt, ka ndodhur shumë herë kur unë zgjohesha dhe nuk e shihja atë në shtrat. E kërkoja dhe e gjeja në dhomën e tij të studimit, me dritën ndezur, i tërhequr në librat e tij. Unë befasohesha dhe ai, Allahu e mëshiroftë, thoshte:

"Këto janë të dashurat e mia."

Allahu u dhentë sukses, ua largoftë vuajtjet dhe ju beftë prej atyre që janë të lumtur në këtë dhe në botën tjetër. Amin.

“Nëna jonë fisnike, ne do të donim që të na jepni një përshkrim të një dite të plotë nga jeta e tij, Allahu pastë mëshirë ndaj tij, që nga koha që ai do zgjohej për namazin e sabahut deri në kohën kur ai shkonte për të fjetur "

Përshkrimi i ditës nga jeta e shejhut.

Shejhu, Allahu e mëshiroftë, zgjohej për namazin e sabahut, në mos më herët, dhe gjithashtu me anë të telefonit zgjonte edhe disa nga nxënësit e tij. Pastaj, për aq kohë sa ishte në gjendje fizike, shkonte dhe i merrte nxënësit e tij nga shtëpitë e tyre apo nga rruga ku ata e prisnin. Ata namazin e sabahut e falnin në një xhami ku imami i saj përpiqej të zbatonte Sunetin dhe i shmangej bidateve, siç është kunuti në namazin e sabahut, dhe pjesën më të madhe të kohës, xhamia ishte larg nga zona ku ne jetonim.

Pastaj nëse nuk ulej me nxënësit e tij në xhami, shejhu do të kthehej në librarinë e tij dhe qëndronte në mes të librave dhe kërkimeve deri në orën shtatë të mëngjesit, kohë kur unë i përgatisja mëngjesin. Ai hante mëngjes dhe serish kthehej në librari ku qëndronte deri në kohen e gjumit të pasdrekes, kohë kur shejhu fillonte të përgjumej. Flinte për një kohë të shkurtër dhe serish kthehej në librari.

Kështu ishte edhe dreka e tij, në orën një. Ndërsa darken shejhu nuk e dëshironte. Ai mund t’u përgjigjej telefonatave pas namazit të jacisë, sepse kishte caktuar dy orë për vendimet e çeshtjeve fetare. Sa u takon vizitave, atëherë kur ia lejonin rrethanat një gjë të tillë, ai e kishte ndarë kohën në mes akshamit dhe jacisë.

“Si reagonte shejhu me ato që ngjanin në botën muslimane dhe si ndikonin këto ngjarje tek ai? ”

Sa i përket reagimit të shejhut rreth asaj që ngjante në umetin Islam, atëherë ne nuk kishim televzor në shtëpi, sepse shejhu nuk e donte një gjë të tillë, dhe ai nuk blinte gazeta, mirëpo në të njëjtën kohë ishte tej mase i lënduar me atë që u ndodhte muslimanëve në Palestinë, Irak, Afganistan dhe vendet e tjera Islame.

Dhe ai shpesh herë zhvendosej tek vëllezërit e tij musliman në Siri, sidomos gjatë kohës së ngjarjeve të viteve të tetëdhjeta me Alawitet. E shpeshë herë shumë të rinjë musliman vinin tek ai për tu këshilluar e ai i nderonte dhe i priste në mënyrën më të mire të mundur.

Si e ndihmonte Umu el Fadl shejhun në diturinë e tij?

““Nënë e nderuar, a kishit ndonjë rol në arritjen e shkallës që dijetari ynë shejh Albani arriti në përsosmërinë e fesë së Allahut dhe praktikimin e Sunetit të Tij, salallahu alejhi we selem. Sepse kjo është një çështje që na intereson shumë? A ka patur ndonjë hulumtim apo mendim rreth ndonjë çështjeje dije që keni mundur ta ndani me shejhun, Allahu e mëshiroftë dhe a keni përfituar nga dija e tij?

Falënderimi i takon vetëm Allahut, ne kemi përfituar shumë nga ai. Në të vërtetë, pas martesës sime, familja ime, Aal Abidiin, dhe të tjerët përfituan shumë. Shpesh njerëzit më pyesin për ndonjë vendim apo çështje kështuqë u përgjigjëm: “Shejhu thoshte këtë e këtë” e nëse nuk e di atëherë pyes ndonjë nga nxënësit e tij tek te cilët ai kishte besim.

Sa i takon rolit tim në dituri, unë as që jam nxënëse e dijes, e si mundet dikush si unë të ndaj në dituri diturinë dhe kërkimet e tij të përpikta të bazuara në dituri?

Mirëpo unë i përgatisja ambientin siç thuhet me aq sa kisha mundësi. I shërbeja atij, mysafirëve dhe nxënësve të tij aq sa mundja sepse ai nuk kishte shërbyese dhe kurrë nuk pranonte të kishte shërbyese në shtëpi.

“Çfarë ndikimi pati largimi nga Medina al Munewra tek dijetari ynë i madh, d.m.th kur ju u zhvendoset këtu?”

Shejhu u ndikua shumë pas largimit nga Medina- qyteti i Pejgamberit. Ai i cilësonte ato ditë të jetuara në Qytetin e Pejgamberit salallahu alejhi we selem si ditët më të mira të jetës së tij. Mirëpo në të njëjtën kohë ai nuk ndalej në kërkimin e diturisë.

“ Cila ishte ngjarja më e shquar në të cilën ai ka marrë pjesë derisa jetonte në Medine–al Munewra?”

Sa i takon ngjarjes më të famshme islame që ka ndodhur atje unë nuk e di sepse nuk isha me të.

“Si e nderoni sipas mendimit tuaj një dijetarë të madh siç ishte ai?”

Sa i përket nderimit të shejhut nuk ka asgjë si lutja për të dhe zbatimi i metodologjisë në të cilën ai gjithmonë thërriste dhe të cilën e përmblidhte me dy fjalë: dëlirje dhe kultivim. Gjegjësisht, pastrimi i metodologjisë së muslimanëve dhe trashëgimisë së risive ( në fe), paragjykimet heretike, hadithet e dobëta etj, dhe kultivimi i metodologjisë së duhur dhe fesë së vërtetë.

Shejhu shqetësohej për njërin nga problemet me të mëdha të muslimanëve, veçanërisht për ata që pretendonin se e pasonin Sunetin, që të jenë kultivues të saktë dhe metodologji të shëndoshë. E në përgjithësi kjo metodologji kërkon kohë të gjatë e përpjekje të mëdha.

Këshillë motrave dhe reagimi i saj ndaj atyre që gënjenin për shejhun

“A e ndjeni dashurinë e muslimanëve për burrin tuaj, Allahu e mëshiroftë, apo keni ndjesinë se dashuria e tyre ndaj tij është e pamjaftueshme?”

Po, fëmijët e mijë, e njoh nivelin e dashurisë së njerëzve për shejhun, Allahu e mëshiroftë, dhe kam dëshirë që ata ta kujtojnë atë në lutjet e tyre, dhe ta lusin Allahun ta shpërblejë atë me shpërblimin më të mirë në interesin e muslimanëve. Unë personalisht kam blerë një apartament përballë varrezave ku ai është varrosur në Markan Jugore të Amanit.

Dhe më besoni, gjithmonë zgjohem natën, i shikoj varrezat dhe lutëm për të dhe nxënësin e tij Ebu Muadhin dhe vajzën e vëllait tonë Abul Jaman, Sumejen, Allahu i mëshiroftë që të gjithë dhe na bashkoftë në Xhenet me prijësin e pejgambereve, amin.

“Si mundemi ne që jem jemi të privuar nga prania e një dijetari të madh, ti kujtojmë kohërat kur shejhu do të mbante ligjërata në të cilat ne nuk ishim të pranishëm, nivelin e të cilave e di veç Allahu ?”

Vëllai im, kjo është e mundur që ju ti kujtoni ato kohë të bukura me shejhun nëpërmjet regjistrimeve në audio kaseta të cilat janë të shumë të shpërndara dhe e njëjta vlen edhe për librat e tij në librarit islame.

A e ka ndjekur ndonjë nga bijtë e shejhut shembullin e tij në kërkimin e diturisë dhe përsosmërinë në Shkencën e Hadithit? Dhe a ka patur shejhu ndikim në këtë?”

Ajo që e ka ndjekur më së shumti shembullin e tij në shkencën e hadithit, është vajza e tij, Umu Abdullah, Allahu e ruajt.

“Ju kërkoj që të mos i privoni zonjat të cilat këshillojnë në atë se cili duhet të jetë roli i tyre në edukimin e një brezi të ri dhe si duhet të përpiqen që ta bëjnë këtë? Dhe po e përsëris falënderimin dhe mirënjohjen për ata që dolën me këtë ide dhe u përpoqën që ta zbatojnë atë”

Këshilla ime për vajzat e mia, vajzat muslimane është që ato ti frikësohen Allahut subhane we teala, të mësojnë fenë e tyre veçanërisht në rolin e gruas muslimane në shtëpinë e sajë dhe në çështjet qe kanë të bejnë me rritjen e fëmijëve të tyre. Dhe që motrat muslimane të përqendrohen në çështjet e shtëpisë dhe familjes, duke i rritur dhe edukuar vet ata, dhe të kenë kujdes ndaj bashkëshortit në pajtim me thënien e Allahut:

“ Dhe qëndroni në shtëpitë tuaja... ( Ahzab 33:33).

Dhe profeti, salallahu alejhi we selem ka thënë:

“ Kur gruaja falet pesë herë ( në ditë), agjëron Ramazanin, ruan dëlirësinë e sajë, i bindet burrit, asaj i thuhet: Hyn në Xhenet nga cila derë të duash,” çfarë doni më tepër?

“Cili ishte reagimi i shejhut, Allahu e mëshiroftë, ndaj njerëzve me akide të prishur që janë shumë të përhapur në Jordani dhe vende të tjera kur ata e sulmonin dhe gënjenin për të në gazeta e media të tjera?

Shejhu i trajtonte ata që e sulmonin dhe gënjenin rreth tij ashtu siç bejnë njerëzit fisnik. ( Shembulli i tyre është) si cjapi i alpeve që godet shkëmbin me brirë, ( në fund vetëm se e dëmton bririn e tij).

Më kujtohet një herë kur isha bashkë me të në makinë, ai lëshoi një kasetë me një fjalim të dërguar nga një njeri që e sulmonte dhe gënjente ndaj shejhut, Allahu e mëshiroftë, duke e cilësuar atë jobesimtarë e kështu me radhë.
Unë isha gati të shpërtheja nga tërbimi.

E shikoja shejhun ( d.m.th reagimin e tij) dhe ishte sikur asgjë të mos kishte ndodhur. Derisa më në fund i thash: “ Si është puna me ty? A nuk e dëgjon se çfarë po thotë?” Ai më bëri më shenjë që nuk ishte ndonjë problem dhe të mos shqetësohesha.

Gjëja më e rëndësishme është që Allahu ta pranoj atë, Allahu e mëshiroftë dhe na beftë ne dhe juve prej atyre veprat e të cilëve pranohen ( tek Allahu).

“ Duhet të ketë patur ndonjë situate që ka ndikuar shumë tek shejhu. Diçka, ndikimi i së cilës nuk mund të harrohej nga shejhu, a mund të na tregoni se cila ishte kjo ndodhi, dhe a ishte ndodhi që e ka bërë të lumtur apo e ka pikëlluar atë? ”

Sa i takon asaj që ngjau gjatë kohës sime e që pati ndikim të madh tek shejhu, kjo ishte mospajtimi me shejh Zuhejr esh Shaweshi, Allahu e ruajt. Dhe kjo sepse Zuhejri ishte nga njerëzit e afërt dhe më të dashur te shejhut. Dhe mospajtimi me njerëzit të cilët i do dhe të cilët janë të përkushtuar është diçka që gjithmonë ndikon tek njeriu.

I lutem Allahut që të ketë mëshirë për të dy shejhut dhe ti bashkoj në kopshtet e përhershme të Xhenetit, Amin.

Nëna ime fisnike, si do ta ndante Shejhu kohën në mes të mësimeve të davetit, gruas, shtëpisë dhe rritjes së fëmijëve?

Shejhu, Allahu e mëshiroftë, kohën e tij e kishte shumë të organizuar dhe shpesh thoshte: "Profesioni im si orë-bërës më ka mësuar saktësinë dhe organizimin.” Ai nuk linte asgjë nga punët e tij të linin pas me diçka tjetër, çdo gjë kishte radhën e saj.


“Cila është historia e daljes së tij nga Emiratet dhe Saudia ( dhe fakti ) që ai atij i ishte refuzuar hyrja në Jordani dhe se ka pritur në kufi derisa dikush me ndikim në Jordani u mor me rastin e tij? Do doja të dija më shumë për këtë histori , nëse ju do të ishit e sjellshme të na tregoni .”

Sa për historinë e daljes së tij nga Jordania, shejhu, Allahu e mëshiroftë, u përjashtua në vitin 1982 për në Siri, qeveria e së cilës i ishte venë pas , sa që shërbimi sekret i dha atij një cope letër duke i kërkuar atij që të kthehej në date të caktuar, mirëpo shejhu kërkoi këshillën e vëllezërve të tij në Siri dhe menjëherë u largua për në Bejrut ku shoku i tij Shej Zuheir Shawashi e priti atë. Ai qëndroi si musafirë i tij për tre muaj pastaj njeri nga nxënësit e tij e mori në Emirate në Sharxhah kështuqë ne shkuam tek ai dhe qëndruam dy muaj. Pastaj vajtëm në Katar për një muaj dhe qëndruam në hotelin Wahah. Pastaj (qëndruam) në Kuvajt dhjetë ditë e më pas në Emirate.

Në atë kohë shejh Muhamed Ibrahim Shakrah përpiqej që ta kthente prapë në Jordani duke përdorur kanalet që e kuptonin gjendjen e shejhut, dijen dhe qëndrimin e tij në shërbim të Sunetit të profetit. Prandaj e lejuan që të kthehej në Jordani… u kthyem nëpër rrugën e aeroportit dhe nuk kishte pritje në kufi ashtu siç ju e përmendet. Dhe nuk harrojmë përpjekjet e shejh Muhamed Ibrahim Shakrahut; Shejh Albani i qe mirënjohës dhe e falënderonte gjatë gjithë jetës së tij, Allahu e shpërbleftë me të mira. Allahu e mëshiroftë shejhun dhe ia regjistroftë këtë vepër në peshoren e së mirës.

Ndërsa sa i takon shejh Albanit, atëherë ai nuk kishte asnjë lidhje me politikanët që ishin në pushtet as në token arabe apo ndonjë vend tjetër islamik. Ai pasonte thënien e profetit salallahu alejhi we selem: "Kushdo që shkon në dyert e sundimtarit, do të vihet në sprovë."

Pas leximit të biografisë së tij, mësova se ai në testamentin e tij shkroi që librat e tij duhet ti lihen në trashëgimi Medinës dhe se asgjë nga gjërat e tij nuk ngelen në shtëpi, siç janë shënimet e tij në të cilat ka shkruar dhe që kurrë si përfundoi, mus’hafi i tij, etj në mënyrë që të dinim se çfarë kishte në ato dokumente dhe në dokumente të tjera që ai nuk arriti ti mbaronte? Allahu ju bekoftë.!

Po, shejhu i la trashëgimi bibliotekës islame të Universitetit të Medinës gjitha librat dhe letrat që kishte shkruar me dorën e tij. Asgjë nga to nuk ngeli në shtëpi. Shejhu nuk kishte fletore, fletoret e tij ishin librat dhe studimet në të cilat ai vendoste përmbledhjen e mendimeve dhe përvojën e tij. Shejhu nuk kishte mus’haf të veçantë, mirëpo kishte shumë mus’hafe në të cilat ai lexonte.

Ndërsa ato që nuk i ka përfunduar, ato janë shumë, dhe ato janë projektet e tij të bazuara në dituri e që kërkonin shumë kohë nga jeta e shejhut që të mbaronin. Lusim Allahun që ti përgatisë muslimanët në përfundimin e tyre dhe ti shpërblejë ata me shpërblimin më të mire.

Kemi dëgjuar për situatat që e bënin shejhun të qante, por cilat ishin ato situata që e bënin shejhun, Allahu e mëshiroftë, të qeshte?

Sa i takon situatave kur ai ka qeshur, Allahu paste mëshirë ndaj tij, ai pak qeshte dhe nuk gëzohej për asgjë nga punët e botës, përkundrazi ai gëzohej dhe kënaqej me bindje ndaj Allahut subhane we teala dhe duke e ndihmuar sunetin profetik.

Aq sa kur erdhi lajmi për Çmimin e Mbretit Faisal tek ai nuk u pa ndonjë shenjë lumturie, mirëpo ai tha: “Erdhi shumë vonë.” Sepse erdhi në fillim të sëmundjes nga e cila edhe vdiq, Allahu e mëshiroftë,

Shejhu nuk kishte llogari në asnjë prej bankave ( që janë të përhapura shumë dhe lehtë të arritshme) dhe refuzoi të hapte një llogari bankare për të marrë çmimin e mbretit Faisal. Këtë çmim në emër të tij e mori shejh Ebu Malik Shakrahu, Allahu e ruajt.




Burimi: http://shaikhalbaani.wordpress.com/

[ramazan_it]

Prej perlave të imam Albanit Shejh Muhammed Nasiruddin Albani

Pyetësi: Ai që e don dikë për hir të All-llahut, a e ka për detyrë që t’ia thotë atij që e don për hir të All-llahut?

Shejhu: Po! Mirëpo, dashuria për hir të All-llahut ka kosto të lartë dhe janë të pakët ata që e paguajnë këtë kosto. A e dini cila është kostoja e dashurisë për hir të All-llahut? A e din ndonjëri prej jush koston? Kush e din të na përgjigjet...

Njëri nga të pranishmit: Thotë Pejgamberi (sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem): “Shtatë grupe njerëzish do të jenë nën hijen e All-llahut, Ditën kur nuk ka hije përveç hijes së Tij; prej tyre janë dy burra që janë dashur për hir të All-llahut, janë bashkuar dhe ndarë mbi këtë dashuri”.

Shejhu: Në esencë, kjo është një përgjigje e saktë, mirëpo nuk është përgjigja e pyetjes që bëra. Përafërsisht, ky është një përkufizim i dashurisë për hir të All-llahut, por, nuk është përkufizim i plotë. Pyetja ime është rreth kostos që duhet t’ia paguajnë njëri-tjetrit dy persona që duhen për hir të All-llahut. Nuk kam për qëllim shpërblimin në Ahiret, por nga pyetja kam për qëllim, se cili është fakti (me anë të veprave) i dashurisë për hir të All-llahut mes dy personave? Ndoshta dy persona e duan njëri-tjetrin, mirëpo dashuria e tyre është formale. Cila është dashuria reale dhe cili është fakti që tregon se kjo dashuri është reale?

Një nga të pranishmit: “Të duash për vëllaun, atë që e don për veten tënde”.

Shejhu: Kjo është cilësi e dashurisë, apo një nga cilësitë e dashurisë...

Një nga të pranishmit: Thotë All-llahu i Lartësuar: “Thuaj: Nëse ju e doni All-llahun, atëherë më ndiqni mua, që All-llahu do t’ju dojë”. Ali Imran: 31

Shejhu: Kjo është përgjigje e saktë, por për një pyetje tjetër...

Një nga të pranishmit: Përgjigja mund të jetë tek hadithi i saktë: “Tre cilësi nëse gjinden tek një njeri, atëherë ai ka gjetur ëmbëlsirën e imanit” prej tyre janë ata që duhen për hir të All-llahut.

Shejhu: Ky është ndikimi që ka dashuria për hir të All-llahut. Cili është ai ndikim? Ai ndikim është ndjenja e ëmbëlsirës së imanit në zemër.

Një nga të pranishmit: Thotë All-llahu i Lartësuar: “Për kohën! Me të vërtetë, njeriu është në humbje, përveç atyre që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, i këshillojnë njëri-tjetrit të vërtetën e i këshillojnë njëri-tjetrit durimin”. El Asr: 1-3

Shejhu: Të lumtë! Kjo është përgjigja. Komentimi i kësaj është se nqs unë realisht të dua për hir të All-llahut, unë do të vazhdoja në këshillimin tënd, ndërsa ti do të ma ktheje me të njëjtën gjë. Për këtë, vazhdueshmëria në këshillim, është shumë e pakët në mesin e atyre që pretendojnë dashurinë për hir të All-llahut. Kjo dashuri mund të përmbajë sinqeritet, mirëpo nuk është e plotë. Kjo ndodh sepse secili prej nesh i matet tjetrit, frikësohet mos i ngel hatri, mos largohet... etj. Nga kjo kuptojmë se dashuria për hir të All-llahut, ka për kosto që secili të jetë i sinqertë ndaj tjetrit përmes këshillës; e urdhëron për mirë, e ndalon nga e keqja gjithmonë dhe në çdo rast. Me anë të këshillimit që ti i bën, i je ngjeshur më shumë sesa vetë hija që ai ka. Është vërtetuar se prej veprave të sahabëve kur ata ndaheshin nga njëri-tjetri, njëri prej tyre i lexonte tjetrit: “Për kohën! Me të vërtetë, njeriu është në humbje, përveç atyre që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, i këshillojnë njëri-tjetrit të vërtetën e i këshillojnë njëri-tjetrit durimin”. El Asr: 1-3


Nga libri: el Haui min fetaua el Albani fq. 165-166
Përshtati: Besmir Cacani

[ramazan_it]

Mendimet e dijetarëve selefi të këtij shekulli mbi shejhun Muhammed Nasirud-din Albani

1.Shejh Abdul Aziz bin Bazi -All-llahu e mëshiroftë-.
2.Shejh Muhammed bin Salih el-Uthejmin - All-llahu e mëshiroftë-.
3.Shejh Muhammed el-Emin esh-Shankiti- All-llahu e mëshiroftë-.
4.pr. Muhibud-din el-Hatib.
5.Shejh Muhammed el-Faki - All-llahu e mëshiroftë-.
6.Ish-Muftiu i Saudisë, shejh Muhammed bin Ibrahim Aal shejh - All-llahu e mëshiroftë-.
7.Shejh Zejd bin Fijad - All-llahu e mëshiroftë-.
8.Shejh, muhadithi nga Jemeni Mukbil el-Vadi - All-llahu e mëshiroftë-.
9.Dr. Emin el-Misri.

1.Shejh Abdul Aziz bin Bazi -All-llahu e mëshiroftë

Në këtë kohë nuk kam parë në sipërfaqen e tokës dijetar të hadithit si dijetari (alametu) Muhammed Nasirud-din Albani. Po ashtu është pyetur shejh bin Bazi për hadithin e Pejgamberit alejhi selam: "All-llahu dërgon për këtë ymmet në krye të çdo njëqind viteve dikënd që e rigjallëron fenë e Tij, dhe se kush është ai që e rigjallëron fenë në këtë shekullë e ai -Allahu e mëshiroftë - u përgjegj: Sipas mendimit tim, ai që e rigjallëron fenë në këtë shekull është Shejh Muhammed Nasirud-din Albani. All-llahu e di më së miri.

2. Shejh Muhammed bin Salih el-Uthejmin - Allahu e mëshiroftë

Ajo çka unë di për shejhun (Albanin) është përmes disa takimeve që kam pasur me të - e që janë të pakta - se ai kujdeset dhe përpiqet shumë që të punojë me sunnet dhe (perpiqet) në qortimin e bidatit, pa marrë parasysh se a ka qenë bidati në akide apo në vepra. Po ashtu këtë e kam mësuar edhe nëpërmjet librave të tija që i kam lexuar, si dhe (përmes librave te tij) kam kuptuar se ai në shkencën e hadithit është ekspert dhe se Allahu i Lartësuar ua ka bërë të mundshme muslimanëve që të kenë shumë dobi prej asaj që ka shkruar ai, qoftë dituri (fetare), qoftë në metodologji, apo në të nxiturit ata në të mësimin e shkencës së hadithit. Dhe e tërë kjo është një dobi e madhe për muslimanët, e falënderimi i takon vetëm All-llahut.

Po ashtu ka thëne me një vend tjetër, kur është pyetur për të - Allahu e meshiroftë -:

Albani - Allahu e mëshiroftë - është dijetar, muhadith, fakih, edhepse në hadith ka qenë më i fortë sesa në fikh, dhe nuk di ndonjë fjalë të tij që aludon se ai është murxhëia. Mirëpo, ata që dojnë t'i bëjnë njerëzit kafira shpifin kundë tij dhe të ngjashmit me të (prej dijetarëve), gjoja se janë murxhëia! Dhe kjo nuk është tjetër vetëm se nënëmim dhe ofendim me etiketime të këqija (shpifëse). Dëshmoj për shejh Albanin - Allahu e mëshiroftë - për qëndrimin, mendimet e shëndosha dhe qëllime të mira; mirëpo me këtë nuk themi se ai është i pagabueshëm, sepse nuk ka të pagabuar pos pejgamberëve - paqa dhe mëshira e All-llahut qoftë mbi ta. është pyetur shejh Muhammed bin Salih el-Uthejmin - All-llahu e mëshiroftë - për atë që thotë se shejh el-Albani është murxhëia. Ai është përgjegjur duke thënë: ëKush thotë se shejh el-Albani është murxhëia vetëm se ka gabuar. Ai ose nuk e njeh Albanin, ose ai nuk i njeh murxhiat.

Albani është burrë prej ehlu-sunnetit - Allahu e mëshiroftë - dhe mbrojtës i saj (sunnetit), imam në lëminë e hadithit dhe nuk njoh njeri që mund të krahasohet me të, mirëpo disa njerëz - e lusim Allahun që t'i falë - kanë në zemrat e tyre smirë (xhelozi) dhe të tillët nëse shohin se një njeri është ngritur me dituri, fillojnë që të shpifin gjëra kundër tij, sikur gjestet e hipokritëve të cilët shpifin për muslimanët e sinqertë.

Këtë burrë - Allahu e mëshiroftë - e njohim përmes librave të tij dhe përmes disa takimeve: Selefi në akide (besim) dhe menhexh (metodë) të pastër. Mirëpo disa njerëz dëshirojnë t'i bëjnë kafira robërit e Allahut, ata të cilët nuk i ka bërë kafira All-llahu, pastaj thërret në atë se kush e kundërshton mendimin e tij në këtë tekfir, ai është murxhëia - gënjeshtra të qarta dhe fjalë të kota - dhe mos dëgjoni fjalë të tilla prej cilitdo njeri që të burojnë (të thotë). Allahul mustean.
Ue la haule ue la kuvete il-la bil-lahil alijjul adhimë.

3.Shejh Muhammed el-Emin esh-Shankiti -All-llahu e mëshiroftë

Shejh Muhammed el-Emin esh-Shankiti - All-llahu e mëshiroftë - ka qenë deti (në dituri fetare) që nuk njihet si ai në kohën e tij në lëminë e tefsirit dhe gjuhës arabe. Ai e ka respektuar shejh Albanin me një respekt të ëuditshëm, sa që kur e ka vërejtur duke kaluar në xhaminë e Pejgamberit - paqja dhe mëshira e All-llahut qoftë mbi të - e ka ndërprerë ligjeratën (dersin) është ngritur dhe e ka përshëndetur atë (Albanin) me një respekt të ëuditshëm ndaj tij. (shejh Abdul Aziz el-Hedehu)

4. pr. Muhibud-din el-Hatib

Prej thirrësve të sunnetit, i cili tërë jetën e kaloi në rigjallërimin e tij (sunnetit) është Ebu Abdurrahman Muhammed Nasriud-din Nuh Nexhati - Albani.

5. Shejh Muhammed el-Faki -All-llahu e mëshiroftë

Vëllai selefi shejh Muhammed Nasriud-din Albani.

6. Muftiu i Saudisë shejh Muhammed bin Ibrahim Aal shejh -All-llahu e mëshiroftë-

Ish-muftiu i Saudisë, shejh Muhammed bin Ibrahim Aal shejh - Allahu e mëshiroftë kur ka folur për shejh Albanin ka thënë se, ai është pasues i sunnetit dhe ndihmues i së vërtetës, pengesë për ithtarët e së kotës.

7.Shejh Zejd bin Fijad - Allahu e mëshiroftë

Shejh Zejd bin Fijad - Allahu e mëshiroftë - ka thënë për shejh Albanin: Me të vërtetë shejh Albani është prej flamujve më të njohur në kohën tonë dhe ai i cili na i tregoi (qartësoi) rrugët e transmetimit të hadithit, njerëzit, shkallën dhe gjendjen, i vërtet apo i dobët, dhe kjo është një punë e shkëlqyeshme, prej më të mirave, e cila u sjelli dobi të shumta muslimanëve, dhe ai (Albani) është si dijetarët e tjerë: ia qëllojnë dhe gabojnë, mirëpo ne obligohemi që të njohim mirësitë e tija dhe të falënderojmë për kujdesin ndaj këtij kërkimi të hadithit.

8.Shejh Mukbil el-Vadi, muhadith nga Jemeni -Allahu e mëshiroftë

Si shejh Albani nuk ka njeri në lëmin e hadithit, dhe nga ai dhe librat e tija përfituan shumë njerëz. Dhe ajo në të cilën unë jam i bindur është se: shejh Albanin është prej atyre që rigjallërojnë, mbi të cilin bie fjala e pejgamberit - paqa dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të - ëAllahu do të dërgojë për këtë popull në krye të ëdo 100 viteve dikënd që e ripërtrin fenë e tijë trans. Ebu Davudi dhe e ka vërtetuar el-Iraki dhe të tjerët.

9. pr.dr.: Emin el-Misri

Pr.dr. Emin el-Misri - Allahu e mëshiroftë - kryetar i shkallës së tretë në fakultetin Islamik të Medines (ka qenë më herët): "Për fat të keq, jemi zgjedhur për shkak se mbajmë doktoratura në ligjërimin e lëndës së hadithit në fakultete, kurse ka të atillë që janë më të mirë se ne (ka pasur për qëllim shejh Albanin), që nuk e meritojmë të jemi nxënës të tij në këtë lëmi, por kjo është rregull dhe pasimë".

E pas gjithë kësaj që lexove më lart, vëlla i dashur, prej fjalëve dhe lavdërimeve nga dijetarët (e selefit) eminentë të këtij shekulli, a thua ka zbrazëti që dikush të del (dhe kjo pas vdekjes se tyre, sepse sa ishin gjallë nuk kanë pasur dituri - dhe ende nuk kanë - që t'i kontestojnë vendimet e tyre) e të thotë fjalë të tilla, si ata të mjerët të cilët nuk janë gjë tjetër vetëm se pengesë e thirrjes së shëndoshë, thirrje të cilën e kumtoi Pejgamberi - paqa dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të - shokët e tij dhe pasuesit e tij deri në ditët tona dhe e cila (thirrje) do të vazhdojë deri në ditën e Gjykimit; a thua a do të jemi ne nga ata që kapemi për këtë thirrje...?????

[ramazan_it]

SHEJH ALBANI, SHKODRANI QË TRONDITI ORIENTIN!

Është me të vërtetë për të ardhur keq që shqiptarët e sotëm njohin kaq shumë nga bota që ata i rrethon por njohin shumë pak nga vetvetja. Nëpër faqet e shtypit tonë herë pas here ne mund të gjejmë artikuj që flasin për jetën e këtij pape apo atij prifti, këtij shkencëtari apo atij poeti perëndimor, por rrallëherë ne mësojmë mbi njerëzit me famë që ne i kemi dhuruar botës. Një nga personat më me famë që ne i kemi dhuruar botës së shekullit të 20-të nuk ka qënë Aleksandri i Madh. As Skënderbeu apo Nënë Tereza e Kalkutës, por një shkodran i quajtur Nasirudin dhe i mirënjohur në orient si Nasirudin Al-Albani. Mbiemri i tij të lë të kuptosh fare qartë se ai nuk ishte anonim për kombësinë e tij Shqiptare, gjë që mund të çojë ndonjë antishqiptar të spekullojë për origjinën e tij. Ai nuk u njoh kurrë si Nasirudini i Kalkutës apo i Rijadit, por si Shejh Albani, apo në shqip Zotnia Shqiptar. Ai ishte aq krenar për identitetin e tij kombëtar saqë atë e pllakosi në mbiemrin e tij Al-Albani që në shqip nga arabishtja përkthehet ‘shqiptari’.


Emri original i Shejh Albanit për të cilin ky shkrim flet, ishte Nasirudin Nuh Nexhati. Ai u lind në Shkodër në vitin 1914 në një familje të varfër muslimane shkodrane. Babai i tij quhej Haxhi Nuhu. Ai kishte studiuar për disa vite me radhë në Stamboll përpara se të kthehej në Shkodër. Gjatë qëndrimit në Shkodër Haxhi Nuhu u morr me edukimin fetar. Por shpejt ai, ashtu si shumë shqiptarë të tjerë të kohës së tij u detyrua të largohet nga vendlindja. Familja e Haxhi Nuhut emigroi në Damask të Sirisë, gjatë kohës kur Shqipëria ishte nën rregjimin e Zogut. Në këtë qytet Haxhi Nuhu i Shkodrës rriti një djalë të quajtur Nasirudin i cili në të ardhmen do të bëhej me famë. Nasirudini i vogël kaloi fëmijërinë dhe kreu shkollën fillore në Damaskun e famshëm, mes rrënojave të të kaluarës Bizantine, Emevite, Abaside dhe Otomane të këtij qyteti me famë të botës Islame ku jetoi Gjon Pagëzori dhe themeluan kryeqytetin Kalifët e famshëm Emevij. Duke qenë një student i zellshëm dhe ndikuar nga dijet fetare të të atit, te Nasirudin Albani shpejt do të lindte gjeniu i ardhshëm i shkencës fetare të hadithit për botën muslimane të shekullit të 20-të.


Nasirudin Albani mbahet në botën moderne islame si rilindësi i shkollës se studimit të kronolgjisë së hadithit / apo kronologjisë së historisë profetike. Interesi i Nasirudin Nexhatit për shkencën e hadithit lindi kur ai ishte 20 vjeç nga një artikull i revistës "Menar". Shkrimi në fjalë merrej me një analizë të librit "Ringjallja e diturive fetare" të filozofit të madh musliman, Imam Gazaliut. Analiza rreth gabimeve dhe arritjeve të Imam Gazaliut ishin ato që do ta shndërronin Nasirudin Albanin në studiuesin dhe kritikun më gjenial të shkencës së historisë profetike islame të shekullit të 20të. I kredhur në studime nga 8 deri 12 orë në ditë në bibliotekat e Damaskut të famshëm Emevit ku fshihen pasuritë e së kaluarës së famshme të botës arabe, Albani i hyri rrugës së vështirë të riekzaminimit dhe revizionimit të shkencës së hadithit – apo historisë profetike islame. Revizionimit të vërtetësisë shkencore të sa e sa shkrimeve mbi historinë profetike të islamit të cilat ndër shekuj kishin kaluar mes shumë njerëzish, rracash dhe rregjimesh që Dar-Al-Islami historik ka përjetuar.


Duke ngulmuar me këmbëngulje shkencëtari Sheh Albani arriti të analizonte sa e sa hadithe nga e kaluara islame; të vërtetojë apo rrëzojë saktësinë dhe kronologjinë e tyre, të analizonte zinxhirin e transmetimit të hadithit nga dishepujt e hershëm të Islamit të cilët në shumë raste përdornin analogji gojore për të rregjistruar historitë e së kaluarës. Duke përdorur një talent historiani të paepur Albani arriti deri aty sa të rivlerësoj historianët e hershëm të Islamit, saktësinë e transmetimit të tyre dhe ndërthurjen e drejtë të bazave shkencore të kësaj historie të shenjtë. Puna kolosale e Shejh Albanit e cila për nga ana shkencore gërmonte në dokumentat më të hershme të historisë islame e bën atë të përsërisi punën ngulmuese që vetëm klasikët e Islamit si Bukhari, Muslimi dhe Tirmidhi mbahet mënd të kenë bërë gjatë shekullit të 9-të.

Shejh Nasirudin Al-Albani ishte revolucionar i shkencës hadithike islame të shekullit të 20-të. Ai pati guximin intelektual që t’iu hapi shkollarëve musliman dyert e Ixhtihadit / apo mendimit alternativ dhe riekzaminimit të dogmave fetare, të cilat qëndronin të mbyllura nga ortodoksia sunite prej shekujsh. Si rrjedhojë e famës dhe dijeve shkencore që kishte, Shejh Albani u thërrit në Arabinë Saudite si lektor i shkencave te hadithit në Universitetin Islamik të Medines. Ai lektoroi aty për rreth 3 vjet për tu kthyer sërisht më pas në Damask. Jeta e Shejh Albanit e pa atë të jetojë në Jordani, Liban, Emiratet e Bashkuara Arabe, dhe finalisht në kryeqytetin e Jordanisë në Aman, në të cilin edhe ndërroi jetë më 2 Tetor 1999.


Duke qënë ndjekës i shkollës Saudite të Islamit, asaj Selefije, Shejh Albani shihet si një nga dijetarët më kryesor të kësaj shkolle gjatë shekullit të 20-të. Së bashku me muftiun e Arabisë Saudite, Sheh Ibn Baazin, Albani ka qënë një nga autoritetet kryesore të shkollës Saudite të shekullit të kaluar. Fetvatë (gjykimet fetare) të Albanit kanë patur forcë të bindin muslimanët nga Maroku e deri në Çeçeni, nga Indonezia e deri në Bosnje. Duke qënë se shkolla ‘selefite’ e islamit pa bumin e saj më të madh gjatë revolucionit ekonomik që nafta i solli vendeve arabe në vitet 80’, fama e Albanit ishte gjithashtu pjesëmarrëse e këtij revolucioni ideologjiko – ekonomik të botës Arabe të Gjirit. Megjithatë guximi revolucionar i Albanit për të riekzaminuar themelet e historiografisë Islame e bën atë në shumë raste pre të sulmeve nga sektarët.


Për ndjekësit e shkollës selefite Shejh Albani ngelet një nga autoritetet më të rëndësishme të tyre, ndoshta pas vetë Muhamed Ibn Abdul-Vehabit që e reformoi këtë shkollë Islame gjatë shekullit të 18të. Historia e tre mbretërive Arabo Saudite, duke përfshirë edhe Arabinë Saudite të sotme është jashtëzakonisht e lidhur dhe ndërtuar mbi shkollën selefite apo siç ajo njihet nga armiqtë e saj Vehabite. Për arsyen e lartpërmendur Shejh Albani është një nga personalitetet më të dashura dhe njohura në mbretërinë Saudite, në botën arabe dhe ndjekësit e shkollës Saudite nëpër botë.

Shejh Nasirudin Al-Albani nuk jetoi në Kalkuta për të ushqyer të varfërit e as nuk pushtoi Indinë si Aleksandri i Madh. Por ai arriti të pushtojë zemrat e miliona muslimanëve anembanë globit, të cilët kur dëgjojnë emrin e tij luten me rrespekt ndaj Krijuesit të Madh që ti dhurojë mëshirë shqiptarit me famë. Më 2 Tetor 1999 kur Hoxha me famë shkodran ndërroi jetë e gjithë bota muslimane shkroi për këtë shqiptar me famë. Që nga Sarajeva e deri në Xhakarta muslimanët përkujtuan këtë kolos të madh që po i largohej botës së shkencave Islame. Këtij revizionisti që pati guximin intelektual të riekzaminojë kronologjitë historike të të kaluarës Islame.


I vetmi vend në të cilin asnjë gazetë nuk u kujtua të shkruaj për Shejh ALBANIN ishte padyshim atdheu i tij: Shqipëria. Ky shkrim mundohet të mbuloj këtë turp historik tonin me këtë përpjekje modeste. Kujtimi i tij qoftë i gjallë përjetë dhe historia pastë mëshirë për ne, popullin që nuk kemi mësuar kurrë të vlerësojme vetveten dhe historinë tonë.