Mallkimi
Shejh Muhamed ibėn Salih el-Uthejmin, All-llahu e mėshiroftė
Mallkim do tė thotė: Largim dhe pėrjashtim nga mėshira e All-llahut tė lartėsuar, nėse thua: O All-llahu im mallkoje filanin, ti do tė thotė ke pėr qellim qė All-llahu ta largojė dhe pėrjashtoj nga mėshira e Tij, All-llahu na ruajt.
Pėr kėtė mallkimi i personit tė caktuar konsiderohet nga mėkatet e mėdha, do tė thotė nuk lejohet qė tė mallkohet personi i caktuar, duke thėnė:
O All-llahu im, mallkoje filanin, ose Mallkimi i All-llahut qoftė mbi ty, apo ngjashėm me ketė.
Sa qė edhe nėse ėshtė pa besimtarė, mirėpo akoma ėshtė gjallė, gjithashtu nuk lejohet mallkimi i tij, ngase Pejgamberi sal All-llahu alejhi ue sel-lem kur filloj ti mallkojė disa, duke thėnė: o All-llahu im mallkoje filanin, o All-llahu im mallkoje filanin, duke i cekur me emra, atėherė All-llahu i lartėsuar i tha:
Ty nuk tė takon asgjė rreth ēėshtjes se a do t'ua pranojė Ai pendimin apo do t'i dėnojė ata, nė tė vėrtetė ata janė zullumqarė (Ali Imran 128).
Ka disa njerėz, xhelozinė qė e kanė, ajo e shtyn qė ta mallkojė ndonjė person konkret qė edhe nėse ėshtė pa besimtarė nuk lejohet, ngase ti nuk e di, ndoshta All-llahu e udhėzon.
Sa prej njerėzve ishin agresiv ndaj muslimanėve dhe islamit, mirėpo i udhėzoi All-llahu dhe u bėnė prej me tė mirėve nga robėrit e All-llahut besimtarė!
Tju sjellim njė shembull konkret, Umer ibėn Hatab, radijAll-llahu anhu, njeriu i dytė pas Ebu Bekrit nė kėtė umet, ishte prej armiqve me tė ashpėr ndaj islamit, mirėpo All-llahu ia hapi gjoksin dhe e pranoj islamin.
Halid ibėn Velid, radijAll-llahu anhu, i luftojė muslimanėt nė betejėn e Uhudit, ishte prej atyre qė iu shkaktojė muslimanėve disfatė dhe humbje, po ashtu Ikremete ibėn Ebi Xhehel, e shumė prej sahabėve tė mėdhenj tė cilėt ishin prej armiqve me tė ashpėr ndaj islamit, mirėpo All-llahu i plotfuqishėm i udhėzoi.
Pėr kėtė All-llahu i lartėsuar thotė:
Ty nuk tė takon asgjė rreth ēėshtjes se a do t'ua pranojė Ai pendimin apo do t'i dėnojė ata, nė tė vėrtetė ata janė zullumqarė (Ali Imran 128).
Kurse, nėse vdes njeriu si pa besimtarė, e dimė qė ka vdekur si pa besimtarė, nuk ka tė keqe qė ta mallkojmė, ngase ėshtė humbur shpresa nga udhėzimi i All-llahut ndaj tij, ngase ka vdekur nė kufėr.
Mirėpo, ēfarė ėshtė dobia nga mallkimi i tij, ndoshta kjo mund tė hyjė nė fjalėn e Pejgamberit salAll-llahu alejhi ue sl-lem:
Mos i ofendoni tė vdekurit, ngase ata shkuan tek ajo qė e punuan.
Ne i themi kėtij njeriu qė e mallkon pa besimtarin i cili ka vdekur nė kufėr, i themi:
" Mallkimi yt ndaj tij nuk ka dobi nė realitet, sepse ai vetėm sė e ka merituar pėrjashtimin dhe largimin nga mėshira e All-llahut, ai assesi nuk bėnė pjesė nė mėshirėn e All-llahut, pėrkundrazi ėshtė nga banoret e pėrhershėm tė zjarrit."
Gjithashtu edhe kafshėt, nuk lejohet tė mallkohet kafsha, deveja, gomari, lopa, delja, nuk lejohet qė ti mallkosh kėto, insheAll-llah do tė flasim prapė tek hadithet tjera.
Shejh Muhamed ibėn Salih el-Uthejmin, All-llahu e mėshiroftė
Sherh Rijadus-salihin (4/117-118)
Krijoni Kontakt