Mauzole per Ahmet Zogun?

[violativo]

Ej pse boni kot llapa lloqe ! Se kush ishte Zogu gjithe populli shqiptar e ka shume te qarte dhe gjithashtu historia e ka te dokumentuar figuren e tij ! Shume , shume 1000 shqiptare jane qe kane ndonje simpati per te ! Disa sepse jane fshatare lokaliste , disa sepse ne kohen etij e kane vjedhur dhe grire Shqiperine ose kane rrojtur vilave jashte shtetit me floririrn e ketij vendi , duke i bere hije "mbretucit" !

Me kete logjiken qe t'i ngreme mauzole , nje figure si Zogu , me rreth 1000 simpatizante , i bie qe greqerit qe dolen disa mije , te na e bejne Shqiperine , Greqi !

Po cfare t'i besh jetojme ne Albanistan , ku populli shqiptar nuk ekziston , por ekzistojne ca zogjer moderne , qe jane duke bere te njejtat poshtersi kunder ketij vendi !

Hajt mo , se nuk jane as te parat dhe as te fundit !

[derjansi]

Ej pse boni kot llapa lloqe ! Se kush ishte Zogu gjithe populli shqiptar e ka shume te qarte dhe gjithashtu historia e ka te dokumentuar figuren e tij ! Shume , shume 1000 shqiptare jane qe kane ndonje simpati per te ! Disa sepse jane fshatare lokaliste , disa sepse ne kohen etij e kane vjedhur dhe grire Shqiperine ose kane rrojtur vilave jashte shtetit me floririrn e ketij vendi , duke i bere hije "mbretucit" !

Me kete logjiken qe t'i ngreme mauzole , nje figure si Zogu , me rreth 1000 simpatizante , i bie qe greqerit qe dolen disa mije , te na e bejne Shqiperine , Greqi !

Po cfare t'i besh jetojme ne Albanistan , ku populli shqiptar nuk ekziston , por ekzistojne ca zogjer moderne , qe jane duke bere te njejtat poshtersi kunder ketij vendi !

Hajt mo , se nuk jane as te parat dhe as te fundit !

sa qesharak i numrove ti mo

po ske faj ti jo u tregun te zgjut edhe Tosi edhe ky pushti qe sot hiqet si i mire tu i ndertu mauzola qe ja vodhen votat e referendumit.

[Bajraku]

"Zogu braktisi vendin, poshtëroi veten dhe Shqipërinë"
» Dërguar më: 03/10/2012

Nga Prof. Arben Puto

Agresioni i 7 prillit dhe ikja e Zogut Nuk është rasti të bëhet një vështrim mbi politikën e jashtme të Zogut. Dihet se, me gjithë disa episode pavarësie, ishte një politikë nënshtrimi e lëshimesh të vazhdueshme që e bëri Italinë gati një fuqi kujdestare. Në fakt dhjetë vitet e fundit Italia ishte e vetmja palë në marrëdhëniet e jashtme. Madje vetë Zogu arriti t'i thotë Ministrit të Jashtëm italian Cianos një vit përpara agresionit se tanimë Italia mund ta quante çështjen shqiptare si një çështje të politikës së saj të brendshme.
Nga pikëpamja e italianëve kjo ishte një periudhë përgatitjeje për pushtimin e Shqipërisë. Agresioni i 7 prillit ka qenë një përfundim logjik. Një numër mërrëveshjesh kryesisht ekonomike të lidhura në mars 1936 i dhanë siguri Zogut se kishte marrë një garanci të fortë, si për atë vetë ashtu edhe për zhvillimin e vendit pa shumë kokëçarje.
Atmosfera e vetëkënaqësisë dhe euforisë arrin kulmin me martesën e Zogut me Geraldinën në mars 1938. Ftoi si dëshmitar kontin Ciano, të cilin mendonte se e kishte bërë mik personal. Ardhja dhe qëndrimi me rastin e festës i dha rast Cianos për të bërë një sondazh konkluziv. Menjëherë pas kthimit ai shkruante në Ditarin e tij (Diario) se çështja shqiptare tani duhej "zgjidhur në mënyrë integrale".
Nga disa të dhëna del se më në fund Zogu e ndien se diçka po përgatitej. Filloi të shprehej i shqetësuar në radhë të parë në Legatën britanike që në shkurt 1939. Shqetësimi ishte aq më i madh se vinin lajme që Ciano kishte në plan vrasjen e vetë Zogut si një nga variantet e planit të pushtimit.
Ngjarjet po precipitonin në fund të marsit. Vetëm disa ditë para agresionit, vjen në Tiranë një i dërguar i Cianos që i paraqiti mbretit një projekt-traktakt midis dy palëve që vendoste në fakt protektoratin e Italisë mbi Shqipërinë. Zogu nuk e pranoi, por ai vetë dy ditë para agresionit në 5 prill, propozoi një marrëveshje që hapte rrugën për një depërtim më të thellë, të plotë të interesave italiane. Si një garanci për zbatimin e marrëveshjes ai pranoi edhe vendosjen e trupave italiane brenda vendit. Zogu thirri ministrin italian të kohës në Tiranë F. Jacomoni dhe i dorëzoi projektin. Por Musolini nuk e përfilli dhe dha menjëherë urdhërin për fillimin e operacionit.
Qeveria mbante heshtje. Opinioni publik reagoi veçanërisht në Tiranë. U organizuan demonstrata në ditët e para të prillit. Qeveria merrte masa kundër tyre. Shumë demonstrues u arrestuan si "shkaktarë të trazirave, si komunistë". Turma kërkonte armë. Shkollat u vunë në lëvizje. Ministri i Brendshëm Musa Juka shkonte vetë t'i qetësonte me këto fjalë: "Rrini të qetë se ka qeveri e mbret, do të mbrojnë pavarësinë e integritetin tokësor deri në pikën e fundit të gjakut."
Zogu nuk pranoi të ishte mbret vasal por nuk ishte as i vendosur për luftë. Zgjodhi ta linte vendin, të ikte. Kjo për të ishte e vetmja mënyrë për të siguruar veten, Geraldinën që sapo kishte lindur djalë dhe pasurinë e përvetësuar.
Nuk rezulton që ai të ketë folur në radio duke bërë thirrje për rezistencë. Shtypi vendas i asaj dite, nuk përmend një gjë të tillë. Ka qenë vetëm Mehdi Frashëri që ka folur në Radio Tirana për të protestuar kundër agresionit. Italianët janë hakmarrë duke e internuar në Itali.
Se si është pritur ikja e mbretit del qartë nga një shkrim i Mirash Ivanajt, ministri i njohur i reformës së shkollës kombëtare në fillim të viteve '30. Ishte edhe ai në korteun e makinave që shkonin pas Zogut. Ai ka parë me sy mbretin kur kaloi kufirin dhe e ka përshkruar me disa radhë kur arritën në Kapshticë:
Qe në këtë gjendje isha unë në Kapshticë, vorrin e Shqipnisë, vorrin tim, vorrin e shumë kuj.
… Ushtarët qindrojshin ende të rreshtuem me fytyrë kah rruga. Atëherë ndërsa Mbreti u zhdukej pamjes, çka kaloi atëherë nëpër trutë e tyne, tue mbajtë një pushkë në krahë dhe … pesë napolona në dorë?
Drejt doganës greke
Autot e para kishin nxanë vend përpara ndërtesës së doganës greke.
Prej një auto, nga ma të parit doli një njeri. Ky njeri ishte Mbreti ynë.
Ceremonia e dorëzimit qe e shkurtër. Dera e huaj u hap. Mbreti hypi në auto…
Ah! Kapshticë tradhtare! Pse s'u çave pesëqind pash thellë?
Pse s'na përpine!
U nisëm. Ndër shkambinj, që për shekuj pritën prijësin e shqiptarëve me shikim shqypeje, me kordhë të zhveshur, me flamur të zhvilluem në erë, të dhjetë ushtarë grekë, me pushkë në dorë - e ndoshta me buzë në gaz po nderojnë.
Mbreti i shqiptarëve kokëulun e pa armë, po parakalon…
Mbreti Zog në Londër
Me braktisjen e vendit Zogu poshtëroi veten por dhe Shqipërinë. Ciano do të mburrej që "kishte fabrikuar Shqipërinë pa e shkrepur fare".
A. Zogu, bashkë me familjen dhe suitën që e shoqëronte, nuk qëndroi veçse disa ditë në Greqi. Këtu ai u ndesh me shqetësimet e autoriteteve greke se mos kjo shkaktonte zemërimin e Romës. Kryeministri Metaksa e informoi menjëherë Romën dhe e siguroi atë se mbreti, bashkë me suitën e tij prej 113 vetash, nuk do të lejoheshin të zhvillonin asnjë veprimtari politike në territorin grek. Ndalesa e tij e dytë ishte Turqia ku Zogu qëndroi për një kohë më të gjatë. Që këtu ai filloi përpjekjet për të qenë prezent në politikë nëpërmjet kontakteve që u ndërprenë nga okupacioni italian. Si hap të parë, në maj ai i drejton qeverisë britanike kërkesën për t'u strehuar në Londër bashkë me familjen dhe suitën që e shoqëronte. Në Turqi Zogu gjeti një pritje tjetër, aq më tepër që Ankaraja nuk e njohu okupacionin italian. Vlen të përmendet vërejtja që i bëri Zogut Presidenti Inonu kur u takuan në Stamboll. I tha se kishte një ushtri sado të vogël. Ai si mbret ishte komandant. Edhe pesë ditë të kishte luftuar duke u tërhequr në male mund ta kishte ruajtur sadopak prestigjin e tij dhe të vendit të tij.
Kërkesa për t'u vendosur në Londër ishte e llogaritur mirë. Kishte rëndësi që ai të ndodhej në një qendër të politikës së madhe, si ishte Londra, sesa të mbetej i harruar në një qoshe të mënjanuar. Veç asaj, gjatë sundimit të tij ai kishte ndier gjithnjë një përkrahje nga ana e të dërguarve të Londrës në Shqipëri. Në fakt ata do të jenë në krah të tij, do ta ndihmojnë në marrëdhëniet me Foreign Office-in.
Në kryeqytetin britanik kërkesa u shqyrtua seriozisht. Në arkivat angleze ka një dosje të veçantë që tregon se me këtë çështje u morën sferat më të larta qeveritare: Ministria e Jashtme, Ministria e Brendshme deri dhe Buckingham Palace (Pallati i Bakingamit) d.m.th. pallati mbretëror. Si rezultat, kërkesa e Zogut u pranua. Por qëndrimi i Zogut shtronte disa probleme. Së pari, qeveria italiane u informua se "Londra e kishte të vështirë të refuzonte kërkesën e një "ish-mbreti", por ai dhe grupi i tij nuk do të lejoheshin të zhvillonin asnjë lloj veprimtarie politike gjatë qëndrimit në territorin britanik. Për këtë kusht u vu në dijeni edhe vetë Zogu që ishte ende në Turqi dhe ai u përgjigj se "nuk do të abuzonte me mikpritjen angleze".
Kishte edhe një çështje tjetër për të cilën autoritetet britanike nuk mund të ishin indiferente. Sa i siguruar ishte Zogu nga ana financiare, aq më tepër që do të vinte me një grup prej 32 vetash (radhët me kohë u rralluan). Dikush kishte shprehur frikën se mos Thesari anglez e pësonte si me perandorin e Abisinisë, Haile Selasie, që kishte qenë më "nevojtar" sesa pritej. Por nga informatat që u morën doli se Zogu kishte depozita të konsiderueshme në banka amerikane dhe angleze. U mor vesh po ashtu se, duke ikur nga Shqipëria, Zogu kishte "rregulluar" (managed) të merrte me vete shtatë arka me flori. Në një shkresë të fundit të majit, pranimi i kërkesës së Zogut arsyetohet edhe kështu në një relacion të hartuar nga funksionari i Foreign Office-it, A. Noble: "Zogu nuk ishte një mbret i kënaqshëm dhe ai e braktisi vendin kur plasi kriza. Por sulmi italian dhe emocioni që ka ngjallur gruaja e tij e bukur që sapo ka lindur djalë, i kanë sjellë shumë simpatira", prandaj "po të refuzojmë ka rrezik t'u ekspozohemi sulmeve të forta". Përveç sa më sipër, nuk përjashtohet që Zogu të futej edhe ai në arsenalin e diplomacisë angleze, të mbahej si një rezervë për çdo eventualitet që mund të paraqitej në kombinacionet politike lidhur më të ardhmen e Shqipërisë.
Pranimin e kërkesës së tij për strehim në Angli, Zogu e mori vesh nga Ambasada Britanike në Ankara që në mes të qershorit. Por ai nuk u vendos menjëherë në Londër. Rezulton se përpara se të largohej nga Ankaraja, ai ka bërë një "vizitë" të shkurtër në Londër (sipas çdo gjase incognito, me emër tjetër) ditët e para të shtatorit, ditët e plasjes së luftës në Evropë. Ai erdhi këtu për të tërhequr nga llogaria e tij në Bankën Lloyd (Lloyd's Bank) shumën prej 50 mijë sterlinash. Kjo nuk kaloi pa u vënë re. Reagoi menjëherë Thesari, i cili vendosi që të mos lejonte në të ardhmen të nxirrte shuma të tilla valute jashtë Anglisë. Njëkohësisht dogana mori urdhër të konfiskonte çdo sasi që ai mund të tentonte të kalonte pa marrë leje të posaçme.
Përkrahjen që nuk e gjeti në Londër për të zhvilluar veprimtari politike, Zogu provoi ta gjente në Paris. Ai shkoi atje ditët e "debaclé", d.m.th. të rënies së Francës në qershor 1940 përballë sulmeve të trupave hitleriane. Ministri i Jashtëm francez Bonnet dha po ashtu përgjigje negative. Madje kjo lëvizje e Zogut ishte e tepërt kur dihej se ç'qëndrim mbajti Franca një vit më parë, kur u shtrua çështja e strehimit të tij në Angli. Kryeministri Daladier (Daladie) në bisedë me ambasadorin anglez, mbajti një gjuhë fyese duke thënë se "nuk kishte ndër mend të lejonte vendosjen në territorin francez të një "gangsteri të tmerrshëm" që kishte marrë ryshfete nga Italia". Në Foreign Office kjo u duk e tepërt. Funksionari A. Noble pak ditë më vonë do të vërente: "Mbreti Zog pa dyshim nuk është një mbret shumë i kënaqshëm, ai nuk ishte as edhe njeri shumë i qytetëruar, por unë nuk do ta quaja "gangster të tmerrshëm" dhe do të doja të dija se çfarë provash kanë francezët që italianët i kanë dhënë ryshfete". Provat janë dokumentat italiane. Ato tregojnë se për çdo traktat që nënshkruante Zogu merrte miliona pa riçevutë.
Me vizitën e tij në Paris Zogu kaloi një rrezik të madh, zgjodhi kohën më të pavolitshme, sepse desh humbi në gjendjen kaotike që u krijua në prapavijat franceze pas rënies së Parisit. Në këtë moment të vështirë, përsëri anglezët i hodhën dorë. Ai u largua me familjen në një anije angleze që e nxori në brigjet britanike. "Suita" do të vinte më vonë duke kaluar nga Spanja. Vjen si e papritur që në dokumentet e Foreign Office-it të ketë një korrespondencë të gjerë vetëm për bagazhet e Zogut. Është fjala për 150 valixhe e baule me "sende personale", të cilat duhej të transportoheshin. Nga Franca ato mbërritën në San Sebastian dhe kishin ngelur aty, sepse nuk ishte e lehtë të gjeje anije për në portet britanike. Zogu kërkoi edhe një herë ndihmën e Foreign Office-it. Navllo e vaporit, navllo e sigurimit, dogana spanjolle, dogana britanike etj., këto janë çështjet që trajtohen në dhjetëra shkresa të këmbyera midis Zogut, Foreign Office-it, Ambasadës Britanike në Madrid dhe konsullatës së San Sebastianit. Më në fund, plaçkat zbritën në Liverpool në shkurt 1941, por dogana nuk pranoi t'i lëshonte pa taksa, sepse Zogu nuk kishte imunitet. U pyetën për këtë nëpunësit e Ministrisë së Jashtme, ata u përgjigjën se, vërtet Zogu nuk kishte imunitet, por mund të bëhej një lëshim "për mirësjellje". Ndërsa po bëheshin bisedime, plaçkat u bënë shkrumb e hi në depot e Liverpool-it në një nga netët e sulmeve të shpeshta gjermane. Zogu nuk e la me kaq. Një vit më vonë, ai kërkoi "dëmshpërblime lufte" dhe autoritetet pranuan t'i kthenin 20% të vlerës si ndihmë për këtë "ish-sovran që ndiqet në mënyrë kaq të pamëshirshme nga fati".
Kur u kthye në Londër gjendja kishte ndryshuar. Italia pas një faze pritmërie, hyri edhe ajo në luftë kundër Francës dhe Anglisë. Në këto kushte Zogu shtroi përsëri çështjen e pozitës së tij me shpresë se ajo mund të ndryshonte për mirë. Ai pyeti në Foreign Office "nëse duhej të kryente ndonjë veprim protokollar të veçantë" tani që kishte vendosur të qëndronte në Londër; mos duhej të takonte kryeministrin Chamberlain ose të bënte edhe një vizitë në Pallatin Buckingham (Bakingam) te Mbreti George (Xhorxh).
Përgjigjja ishte krejt e ndryshme nga ajo që mund të priste Zogu. Në fillim të korrikut nga Foreign Office i thanë se qëndrimi i tij në Angli "duhej konsideruar i përkohshëm" dhe në rrethanat e krijuara ishte më mirë që ai të shkonte të vendosej në SHBA. Ishte rezultat i një mbledhjeje që u mbajt në Foreign Office, në të cilën shumë pjesëmarrës u shprehën për largimin e Zogut nga Anglia, sepse ishte një sundimtar i diskretituar në vendin e vet, ndërsa rrethi i tij prej 34 vetash, malësorë nga fiset shqiptare, madje me pushkë të fshehura, ngjallnin dyshim. Vetëm njëri, ish-ministri britanik në Shqipëri, A. Ryan (Rajan), u shpreh se mund ta sillte puna që në të ardhmen Zogu të përdorej përsëri si "kryefigurë" në Shqipëri. Të gjithë të tjerët shprehën mendimin se ishte një kartë e djegur. Mbledhja ngarkoi pikërisht Ryan-in t'i njoftonte Zogut "rekomandimin e qeverisë britanike që ai të largohej menjëherë për në Amerikë".
Por Zogu nuk shkoi në Amerikë. Autoritetet angleze ndryshuan qëndrim dhe e mbajtën në Londër. Ato ditë çështja shqiptare do të jetë marrë në shqyrtim përsëri me iniciativë të një përfaqësuesi të Partisë Liberale, Hodgkinson (Hoxhkinson), i cili propozoi që të krijohej një "zyrë shqiptare" pranë Ministrisë së Jashtme. Kanë ndikuar edhe rekomandimet e personaliteteve si gjeneral Jocelyn Percy (Xhoselin Persi), që shërbeu disa vjet me radhë në Shqipëri si organizator i xhandarmërisë. Ai ndërhyri në Ministrinë e Luftës (War Office) për të thënë, ashtu si A. Ryan përpara tij, se Zogu mund të bëhej i dobishëm në vazhdim të ngjarjeve në Shqipëri, konkretisht si prijës i një rezistence kundër pushtimit italian. Ka të dhëna se edhe Thesari nuk qëndroi indiferent kur u mor vesh se Zogu kërkoi shpjegime se si do të sigurohej transporti i arkave me flori, të cilat ai i mbante pas vetes në hotelin ku kishte zënë vend. Madje, qarkullonin zëra se, veç arkave, Zogu kishte një sasi të konsiderueshme gurësh me vlerë (një qyp të madh) si dhe depozita në 10 milion dollarë dhe 4 milion sterlina.
Për këtë ka një dosje me të dhëna të rëndësishme në një rubrikë të veçantë "Albania 1941", në arkivin e ministrisë së Jashtme angleze. (Pro-Fo/371). Veç asaj autorja franceze J. Dedet në një libër që ka shkruar për takimet e saj me Geraldinën sjell këtë dëshmi nga vetë goja e Geraldinës "Zogu u largua nga Shqipëria me një kuti me bizhuteri me vlerë të madhe dhe dy valixhe me monedha floriri nga shitja e pronave private të Matit tek italianët"?!
Kështu Zogu u la në Londër ku qëndroi gjatë gjithë viteve të Luftës II. Autoritetet angleze e trajtonin jo si "mbret në mërgim", por si person privat. Kjo lidhej me faktin se, si u pa, Anglia e pati njohur aneksimin e Shqipërisë nga Italia fashiste në tetor 1939 dhe këtë qëndrim nuk e ndryshoi as pas hyrjes së Italisë në luftë. Nuk ndryshoi as kushti që i ishte vënë Zogut se nuk mund të zhvillonte asnjë aktivitet politik në territorin e Britanisë së Madhe.
Me gjithë kufizimet që iu vunë, Zogu nuk shpërfillej krejt. Me të mbaheshin herë pas here kontakte pak a shumë të rregullta. Selia e tij ishte një nga hotelet më luksoze të kryeqytetit anglez "Ritz" ku ai mbante, veç dhomave mbi tokë, edhe një apartament nën dhe, tërë beton, që e garantonte nga bombat e aeroplanëve gjermanë. Bashkë me të ishte edhe oborri "në miniaturë me mbretëreshën, foshnjën princ trashëgimtar dhe suitën".
Nga pikëpamja zyrtare gjatë gjithë kohës së qëndrimit të tij Zogu ka qënë trajtuar si azilant. Ai nuk kishte as "imunitetin e sovranit dhe as imunitetit diplomatik". Kjo do të thotë se ai nuk kishte vetëm trajtimin që kanë sovranët në fuqi, por as trajtimin që u rezervohet diplomatëve. Kjo ishte një pasojë e drejtpërdrejtë e arratisjes së Zogut. Vendi mbeti pa zot. Anglezët nuk e ndryshuan pozitën e Zogut as pas hyrjes së Italisë në luftë me Greqinë në fund të tetorit 1940. Ata përsëritën edhe një herë kushtin që i kishin vënë që në filllim që të mos zhvillonte asnjë aktivitet politik në territorin e Britanisë së Madhe. Por kontaktet me të nuk u ndërprenë. Ish-ministri në Tiranë Ryan, ka hyrë e ka dalë te Zogu edhe si mik i shtëpisë. Ai ka paraqitur raporte në Ministrinë e Jashtme. Nga këto raporte del se Zogu është përfshirë, qoftë edhe përkohësisht, në ndonjë plan të Foreing-Officce, për zhvillimin e ngjarjeve në Shqipëri veçse ia kanë prerë shkurt kur ai është përpjekur të dalë me inisiativë të vet. Diku në një nga dosjet e marsit 1941 mund të lexohen këto shënime që ka shkruar për Zogun ndihmëssekretari O. Surgent, shënime tejet poshtëruese: "Mund të mos bëhemi merak për atë që thotë. Është krejt në dorën tonë. S'ka ku vete gjetkë… Edhe sikur ta poshtërojnë, nuk guxon as të pështyjë se i bie mbi fytyrë".
Plane për veprime në
prapavijat italiane
Vjen një ditë që çështja shqiptare tërheq vëmendje. Interesimi vjen nga Ministria e Luftës. Kjo Ministri kishte në varësi të saj një numër organizatash të fshehta, që kishin si detyrë organizimin e "aktiviteteve subversive" në prapavijat e armikut. Degët e këtyre organizatave, që vepronin në këtë kohë në territoret e Jugosllavisë dhe të Greqisë, i kthyen sytë edhe nga Shqipëria që në pranverë të vitit 1940, kur po bëhej e qartë se Italia do të hynte në luftë. Kur kjo u bë fakt, në korrik-gusht filloi të merrej në studim konkretisht edhe "mundësia e provokimit të trazirave në prapavijat shqiptare".
Zogu e ndjeu dhe u vu në lëvizje. Filloi t'u mbushë mendjen anglezëve se ai, dhe vetëm ai, kishte në dorë kyçin e suksesit të operacionit në prapavijat greke. Ai bëri një tablo impresionuese të forcave që ai mund të shtinte në veprim. Ai tha se kishte fshehur me kohë në krahinën e tij të lindjes rreth 20 mijë pushkë. Malësorët prisnin vetëm fjalën e tij që të ngriheshin në këmbë. 30 mijë mund të bëheshin në pak ditë kryengritësit në krahinat e veriut. Pastaj, ai e njihte mirë vendin dhe mund të jepte këshilla të vlefshme për drejtimin që duhej të merrte sulmi i mëtejshëm i trupave greke në front.
Shënim: Ky shkrim është mbështetur kryekëput në burime origjinale:
Dokumente Italiane (DDI)
Në Dokumente Britanike (BD), (PRO/371)
Dokumente Diplomatike Franceze
Në arkivat e Ministrisë së Jashtme në Romë, Paris, Londër
Ditari i kontit Ciano (Diario)
(Vijon nesër)
http://www.balkanweb.com/gazetav5/ar....php?id=122280

[violativo]

sa qesharak i numrove ti mo

po ske faj ti jo u tregun te zgjut edhe Tosi edhe ky pushti qe sot hiqet si i mire tu i ndertu mauzola qe ja vodhen votat e referendumit.

Lexo sa perkrahes dhe ndjekes ka pase Zogu ne kohen me te mire te tij , pa llogaritur serbet dhe bjelloruset , para se te fillonte te bente armiq shqiptaret , dhe pastaj eja ketu dhe na trego perralla me numerime dhe referendume !

[derjansi]

Lexo sa perkrahes dhe ndjekes ka pase Zogu ne kohen me te mire te tij , pa llogaritur serbet dhe bjelloruset , para se te fillonte te bente armiq shqiptaret , dhe pastaj eja ketu dhe na trego perralla me numerime dhe referendume !

ka te lexoj paskal milon?
ik e mos em trego prralla ktu pash zotin lexo thot.

[Brari]

bajrak..

sa ka vler nje leter fshirse bithe..aq kan vlere studimet e arben puto polpotistit..

ka nje fakt te madh..

zogu beri shtet..

kte e pohon dhe putua qe nxjerr nga hipotekat letrat e kohes se zogut.. per te vertetuar se vila e bukur ne qender te sarandes.. eshte e babait te arben putos qe e ndertoj ne koh te zogut..
dhe putua sot eshte trashegimtar i asaj vile ..

kaq mjafton..

putua si person.. vjen nga nje familje e mire gjiroksatritesh..

mirpo me von putua behet shum aktiv ne rinine komuniste te viteve 44-45..

per tu treguar shum i devotshem.. kur ishte nxenes i "eksportuar" ne gjimnaz te shkodres.. ben lufte kllase kunder nxenesve dhe profesoreve me bindje nacionaliste apo demo-kristiane..

duke shfrytzuar shtetin e asaj kohe.. pra degen e perbrendeshme.. te sigurimit.. ne shkoder.. puto mutaj.. me dhune.. u a merr kryet disa nxensve me "biografi te keqe" dhe u a fut ne hale..pra ne qenef..
nje akt sadist e rrugaceror i pa pare..
ki eshte arben putoja.. shefi i rexho qoses..

ne vitet 70-ta putua me porosi nga lart.. vete ne londer e hap arkivat..
dhe "zbulon" me porosi nga lart..pra nga Ramiz Nexho enveri.. se Noli na e paska qelbur ne fund..se na qenka pajtuar me Ahmet Zogun..

Pra erdhi nga londra si trimfator qe kish zbuluaR TEK nOLI DHE ANEN E KEQE.. pRA.. NUKU DO I BENET ME NDERIM I MADH..

kESHTU NE fakt ishte porosia e Birose..

Ki eshte putua..

dhe tani ate pun ben ki muto muti.. puto polpotisti..

dhe ju enveruco klosisto qosistet e kini puton si Mentor e Tutor ne ceshtjet ideologjike demagogjike anti Demokratike e mutavike..

vazhdoni..

po bllaca po nxjerr cd e trete..

..

[violativo]

bajrak..

sa ka vler nje leter fshirse bithe..aq kan vlere studimet e arben puto polpotistit..

ka nje fakt te madh..

zogu beri shtet..

kte e pohon dhe putua qe nxjerr nga hipotekat letrat e kohes se zogut.. per te vertetuar se vila e bukur ne qender te sarandes.. eshte e babait te arben putos qe e ndertoj ne koh te zogut..
dhe putua sot eshte trashegimtar i asaj vile ..

kaq mjafton..

putua si person.. vjen nga nje familje e mire gjiroksatritesh..

mirpo me von putua behet shum aktiv ne rinine komuniste te viteve 44-45..

per tu treguar shum i devotshem.. kur ishte nxenes i "eksportuar" ne gjimnaz te shkodres.. ben lufte kllase kunder nxenesve dhe profesoreve me bindje nacionaliste apo demo-kristiane..

duke shfrytzuar shtetin e asaj kohe.. pra degen e perbrendeshme.. te sigurimit.. ne shkoder.. puto mutaj.. me dhune.. u a merr kryet disa nxensve me "biografi te keqe" dhe u a fut ne hale..pra ne qenef..
nje akt sadist e rrugaceror i pa pare..
ki eshte arben putoja.. shefi i rexho qoses..

ne vitet 70-ta putua me porosi nga lart.. vete ne londer e hap arkivat..
dhe "zbulon" me porosi nga lart..pra nga Ramiz Nexho enveri.. se Noli na e paska qelbur ne fund..se na qenka pajtuar me Ahmet Zogun..

Pra erdhi nga londra si trimfator qe kish zbuluaR TEK nOLI DHE ANEN E KEQE.. pRA.. NUKU DO I BENET ME NDERIM I MADH..

kESHTU NE fakt ishte porosia e Birose..

Ki eshte putua..

dhe tani ate pun ben ki muto muti.. puto polpotisti..

dhe ju enveruco klosisto qosistet e kini puton si Mentor e Tutor ne ceshtjet ideologjike demagogjike anti Demokratike e mutavike..

vazhdoni..

po bllaca po nxjerr cd e trete..

..

Kjo metoda jote , qe kur nuk ke se cfare thua , per m..utin qe ka mbuluar figuren e Zogut , fillon dhe hedh m...ut mbi Puton , eshte shume e vjeter dhe e dale boje ! Nje njeri qe ka dy fije , jo me shume , mend ne koke e kupton se ndodhesh ne pozite te veshtire , duke pohuar se sa ka "thene" Putua ( qe ne fakt e thone dokumentet) , eshte e vertete !

E verteta eshte e dhimshme ! Por ti ke ne dore te dalesh nga gropa septike ku rri me qejf ! Te lahesh dhe per nje kohe te gjate te hedhesh parfum per te hequr eren !

Eshte ceshtje vullneti dhe deshire se cfare ere kerkon te mbash !

[Brari]

illbardh..


barjaku solli puton ketu.. per te share zogun..
ti po sjell auron taren.. gjithashtu per te share zogun..
keto dite auron tarja u be deputet i ed rucit meqe harasani e dorzoj mandatin..
pra tare auroni eshte laps i vjeter mashtrues ne industrin selim roziste te demagogjise..
kuptonet se putua eshte me i vjeter ne zanatin e mashtrusit..

auron tarja dhe putua..kan te njejtin shef.. kan edvin rucon.. pra komitet qendrorin e ppsh-se..
pra te dyve u intereson te nxijne zogun.. sic e ka nxire ppsh 50 vjet..

mirpo fal demokracise qe solli berisha azemi e dhjetori.. sot edhe se ata vazhdojn ta nxijne zogun.. dalim ne qe nuku i duam genjeshtrat dhe flasim e shkruajm..

dhe ..ketu eshte lezeti.. qe putua e tarja nuku na fusin dot ne burg.. sikurse do na kishin futur 23 vjet me pare po te levdonim pak zogun..

pra ju enveristet e shkiperise e kosoves.. vazhdoni shani zogun.. meqe ashtu u a do partia.. po dhe ne pa parti do perpiqemi ta mbrojme vepren e tij..


volo..

mir je mo..
cthot lufta kunder "stalinistit te fundit qe ka bota"..sali berishes..
mir po shkon o stalinist 24 karatc?
po ju udheheq mire shtabi 28 karatc i profesoreve staliniste te atashuar pran selim roz-ruspijes..

lol

[murik]

Edhe mu po te me japi serbi ca lek , behem mbret kur te duash ti ! Atehere ku do t'ia mbash ti qe tani perfiton dhe po shan Mbretin tend d.m.th. MUA ? Do ta hash si Bajram Curri apo si Luigj Gurakuqi ....... ha...ha....ha..... !

Rri i qete , se jo une, por as pasardhesit e mi nuk kane per te qene ndonjehere vegla dhe te shitur tek serbi apo greku ....... Eshte ceshtje geni dhe edukimi familjar me breza ....!

Bac Bajrami ishte i ngarkuar (reservist) per te ruajtur kufirin ne rast nevoje dhe per kete paguhej bujarisht nga Zogu. Baca i ktheu pushken shtetit qe mezi po krijohej me nje mije veshtiresi. Policia nderhyri dhe e asgjesoi. Kaq. Sa per Luigjin nuk ka asgje te sakte pervec pacavureve qe na treguan per gjysem shekulli ata te "zones se pare operative". Ka hipoteza se Gurakuqi eshte vrare per arsye personale,ndoshta thuhet per nje lidhje me nje femer.

[murik]

Ne kohen e Zogut u njoh reciprokisht minoriteti shqiptar ne greqi dhe ai grek ne Shqiperi, dhe per kete Zogu mund vetem te lavdrohet. Ca eshte bere per 65 vjet nga ata qe pasuan Zogun dhe keta tani per minoritetin shqiptar ne Greqi?