Poezi

[Estella]

Keto poezi jane shkruar nga "Che guevara"
Shkruan bukur por ma ka lene mua ne dore ti botoj ne forum.

BESOMENI


Besomeni per cka ju betohem

Se ishte vetem kori i qenve te terbuar

Qe vraponin me shekuj

Qysh ne ditet e foshnjerise

Bertitnin me mijera gjuhe

Anekend ketij planeti te qelbur

Si xhentelmene me **** te fryera

Qe zbulojne ndergjegjen e tyre

E urdherojne me kengen tone

Kengen qe degjohet ne sheshin qendror

Me denesje plakash ne gjendje te dehur

Larg vendtakimit te humbur me vite

Pa i cakeruar gotat e ahengut

Birra u ngrohet ngadale ne shishe

Ndersa shperthimi i vrullit te akumuluar afrohet

Cdonjerit do t`i numerohen oret e nates se fndit

Te varura ne qafesi myshqe e alga

E bythesite do t`i kemi deshmitare

Besomeni per cka ju betohem

Besomeni besomeni

[Estella]

REBELI I HESHTUR

Perpiqem t`u jap fund dhimbjeve

Dhimbjeve qe me nxoren gjalle

nga ky labirinth i pagezuar jete

e me futen ne kohe te humbura

te qendroja perballe meje

ne ca rruge te padukshme

perballe murit te gjalle

ku te munduarit bredhin zbathur

e une perseri desha t`u jap fund dhimbjeve

se s`ishte burg ai qiell dhimbjesh

derisa kohet e qeta kishin vdekur

duke u bere lutje hipikash vargonjve

qe mbajne vetem draftew ne duar te tyre

e une si t`ju rrefej valle me mire

kalbesirat do t`kendojne kengen time

pa turp dhe pa droje

aq embelsisht saqe

dhimbja e shkrete do te harohej per nje kohe

[Estella]

FUNDI I KOHES SE FTOHTE

Po shkruaj me gjakun e zemres sime

Per njerezit c`njerezor te kohes sone

Per bushtrat e kenaqura

Qe lepijne zuzat e veta

E zoti s`don ti vrase ata

Ata qe intrigojne te mendosh rrejshem

Nga fotot e gazetes se kaluar

Ndoshta pse lene fragmente lufte

Apo vetem kufoma prapa

Ku ta di une kaos

Ndersa teritoret e lira qeshin me ironi

Ku njyra eshte e zeze

Dhe pikellimi i buzeqesh mashtrimit

Flijues per te ardhemen e lire

Vetem pa miq dhe pa shoke

Duke bertiturprapa shpine

Derisa qielli e toka te copetohen

E te therrmohen krejt

Mbi tufa kujtimesdhe kengesh

Qe s`harohen aq lehte ne zemer te lidhur

E te flas fjale te pathena asnjehere

Fj ale qe deshirojme ti degjojme

[Estella]

Dëgjohet shushuritja e ujit të kulluar
Mes pejsazhit të ngrirë
Mpleksur nga mendimet shekullore
Të rreve të trazuara
Nga vala lozonjare që vjell katran
Në dhomën tënde që shkrihet
Si udhëtar i një bote tjetër
Në domosdoshmërinë e gjallëruar
Pritëse të dyshimit

[Estella]

LAJ TURPIN E KOHËS ME KLITHJE DASHURIE

Më zuri shekulli me librin tënd në duar
Tek përdridhet tymi i idhët i duhanit
Fejtoni vjell të zitë e ullirit
E ty të zunë duke bërë striptiz
Mbi syprinën e sheshit të unazës
Që vallëzonin turpin e kohës
Ngjizur me klithje dashurie
Befasuar nga heshtja misterioze
Në ditët e tretura të shpirtit
----------------------------------------------------------------------
RRUGËT E QYTETIT TË SHUAR

Vij e hyj por jashta s`di të dal
Si në përallën e dashur
Me sy të shkruar që vështirë i dallohen lotët
M`i lidh plagët të nëntat
Shuplakë e rrokullisur margaritari
Dhe fillon koha e varrit
Lëkurë gjrpërinjshë të varura
Në hyrje të arenës shpëtimtare
Rruajtur nga Zoti që shëtit
Rrugëve të qytetit të shuar
--------------------------------------------------------------
SHEKULLI I INSEKTEVE

Në maje të gishtërinjëve
Më vjen kujtesa
Plagë e skalitur nga ndërgjegja
Kureshtje kohe mizore
Dalur si kalli gruri bosh
Shekullit të insekteve
Në stinë të akullta
Me ethe dasmorësh të agimit
Që numëron jetërat tona
Si brinjët e viteve të njoma

[Estella]

TASH ASGJË NUK FLET

Me gojë bilbili të hakëruar
Që vazhdimisht akuzon
Notin e erërave të lulëzuara
Horizonteve të koqërremta
E syrri i vdekur
Përpiqet të ndërpresë
Trurin e praruar
Bartës të vdekjes
Ndjellëse e heshtjes
Së qiellit thumbues
-----------------------------------------------------------------------
TREGOVE VEHTEN TËNDE

Nga toka e zotërave të mallkuar
Ku s`kalon as dreri as qeni
Preke me duar të shëmtuara
Sheshin e qytetit të humbur
Tregove vehten tënde
Me rroba të kristalta
Sikur udhëtar i botës së amshuar
Në ftohtësinë e valëve të liqenit
Gjykuar nga rretë e zeza
Vërdallë që shkonin
-----------------------------------------------------------------------
AMANETET E LODHURA

Heronjtë kërkojnë vdekjen që reprizohet
Pas gëzimit të ahengut dehës
Që rrëshqet si ngjalë në jetën time
Të lodhur nga amanetet
Derisa kam ndjenja poeti
Me forcë veniten e vdesin
Kjo s`ka dyshim
Po mbresë të krijon në zemër
E s`të kujtohet asgjë më tutje
-----------------------------------------------------------------------------
ENDEM RRUGËVE I HUTUAR

Si barkë e vetmuar mbi kurriz deti
Hapi ndjek hapin
Nëpër ëndërr të bjondinës
Unë përsëri hapëroj i qetë
Drejt gjurmëve të së Bukurës së Dheut
Ndjekur nga Orët e liga
Që rrëfejnë për dashurinë në ethe
Ndërsa natës i rrjedhin pika loti
Korse unë mbetem në rrugët
E ngrehisë së natës i hutuar

ËNDËRRA EVJETËR

Ëndërra ime e vjetër
Fushë e një tablloje
Me ngjyrë të kishtarit të mjerë
Ec e s`arrin askund
Ajo s`ka mbaruar
Po vazhdon

[Estella]

FYTYRAT VETËM KËRKOJNË VARRE

Natën në bregun e paturpshëm
Përkulur mbi retë e lodhura
Që pikojnë pika loti të fyera rëndë
Për një puthje pulskuese
Pa e gëzuar jetën me ëndërra
Dhe pa pyetur më për zgjimin e shpresës
-----------------------------------------------------------------------
HEDH SYTË NGA VETVETJA

Shoh lumin vdekjeprurës të zgjeruar
I afrohet kokës sime
Si hije pa shpirt e lindjes së këngës
Së gruas që s`i do lulet
E kohës me fuqi çmendëse
Ngris dorën që ta thyej lirimin e vetes
Nga fluturimi i viteve
Gozhduar në besë ferri
Por s`mundem
--------------------------------------------------
HOMOSAPIENSI KRENAR

Kur freskia e natës
Të thotë lamtumirë
N`hapësirë të kufomës së tretur
Që pëlcet përbrenda
Me klithje aprovimi
Mbulon vargjet
Me oshëtima trmbëse
Të kohës së zhveshur nga mëkati
------------------------------------------------------------------
IKJA NGA LIRIA

Puhija vjeshtore ndihej
E zemra e përplasur në ëndërra
Lëkundte degët e drunjtve të varfëruar
Para pafundësive të universit
Të trumcakëve që fluturojnë
Ndër tokat dhe ishujt e dëshirës
Në mes melodisë së hollë të kohës
E unë po iki nga liria e shpirtit
Në drejtim të manthit vdekjeprurës
Si imshtak ligaç i pamoral
Në myzhdën e dimrit të vonuar
-----------------------------------------------
IMAZHI ARTISTIK

Radioja ekzekutonte muzikë të përmortshme
Me gojë të fëlliqur nga koha e ligë
Që do viktima të murrosura
Në kujtesën e ditëve të vona
Pasqyrim imediat i imazhit tënd
Zorrëshpues i melodisë së përvajshme

[Estella]

S`ËSHTË KOHË BRNGE KJO


Fshati s`po më pëlqen si dikur
As më tepër edhe qyteti
Gjithçka u fundos në atë luginë vitesh
Do të lë mjekërr dhe flokë të gjata
E me kokë nën sqetull të bredh
Që dritë territ t`i hedh
Dhe me frikën e Zotit
Të endem në fundin e kënetës së verbërt
Sepse s`është kohë brenge kjo jo
E nëse është nuk e mjeron aspak
Ndjenjën time të ndryshkur
---------------------------------------------------------------------
AGONIA E VDEKJES


Dikush vjen me këmbë të mallkuara
Bredh këndej me pishtar në dorë
Dhe pengon pëshpëritjen e të dashurës
Kjo i ndodh shpeshherë njeriut
Kur është në agoninë e vdekjes
Që pushtohet nga një frigë e madhe
E të fton përpara vdekjes dhe shikon fundin
Që e vulos me një puthje legjitime
E vdekjes dhe gjumit të përjetshëm
---------------------------------------------------------------------
DËNIMI I CUNGUAR


Çdo gjë ka rrënë poshtë
Është përmbysur krejt
Pas kataklizmave e luftërave
Në fillim të dimrit të cunguar
Të mbetur torzo pa duar e këmbë
Që pushton male betejash të pambaruara
Drejt lumit të rrudhur të shpejtë por pa ujë
E lotët përzihen me shiun e mbrëmjes
Në thellësinë e luginave të barit
Ku gjendet tyta e letërshkrimit

------------------------------------------------------------------
HERROI I DHEMBJES


Dëgjohet ulurima dhe rrëzimi i sorkadhes
Mbi kroin e pastër ku merimangat tjerin
Skëterë ndërsa
Poetët shikimmpirë shkruajnë poezi
Për fundin e natës së gjatë
Ku koha rri në pranga varrur
E herroi i dhembjes zgjuar

[Estella]

MËSO MES FJALËSH


Mes dhimbjesh
Fare të pakuptimta
Të një mizantropi të realtë
Një tullë në murre
Vërtetë po shtohet
------------------------------------------------------------------
NATA E SHENJTË


Ëndërat e vuajtjeve të mija
Që digjen shpatijeve të kuqëremta
Dhe plagosin zemra vajzash
Të shaluara në atin e zi
Për një puthje të pambaruar
Tretëse për t`iu përtrirë
Si fjolla bore në pranverën
Plehëruese të natës së shenjtë
Ulur këmbëkryq në ballë
Të valles së zogjëve të përgjumur

------------------------------------------------------------------
NË PRAG TË SHEKULLIT TË RI


Dërgoje ëndërren homogjene
Në agoninë e vdekjes
Agliçeve të pranverës bjonde
Pragut të shekullit pasues
Që kundërmon erë gjaku e toke
Nga mitropoli mizantrop i kohës
Njollosëse të sihariqit njerëzorë
---------------------------------------------------------------
POEZI E PAPËRFUNDUAR


Mesdita më është bërë mesnatë
E mesnata mesditë
E cila i ka ndezur pishat
Në duar të demonëve
Ndërsa unë po ofshaj
Më mirë se çdokush tjetër
Dhe Ju më keni dëgjuar dhe po më dëgjoni
Plagët e mia mund t`ju bien në sy
Ose mund të mos ju bien
Kjo s`ka rëndësi
Sepse unë ndjej vetëm tingëllima këmbësh
Mbi lëkurë dhe urrinë demonësh
Ndërsa unë verbohem e shurdhohem
Dhe nuk mendoj për asgjë
I prek plagët e pambyllura
Të trupit tim tash të ftohtë
Frymëmarrja po më lëshon të vdes
E Ju nuk do t`a dëgjoni
Zhurmën e dhënies së shpirtit
Sepse unë kaherë kam vdekur
Dhe kështu i vdekur po shkruaj
Në vargje të gjata e të papërfunduara
-----------------------------------------------------------------
PRITËSI I TRAGJEDIVE TË ËNDËRRAVE

Puhija e natës verore hynte
Me aromën e gjetheve
Që kumbonin thellë në zemrën time
Dëgjova një zë të mekur
Mi shtrëngoi duart
Në faqe ndjeva të puthurat e saja
Sytë m`u mbyllën të përlotur
E shikoja po i dorëzohem
Dashurisë së vogëlushes
Jo unë s`jam nisur drejt teje
Në shtratin e brengës sate
Sepse unë jam poet me kokë të ngrirë
Pa vetëdije por me dhembje
Dhe
Pres tragjedinë e ëndërrave moderne

[macia_blu]

vetem sa i kam prekur, kam frike ti lexoi se dyti..kur ti lexoji per te treten do te flas ...te lutem estella bej nje gje qe te rine me shume se nje jave ketu..duhen lexuar nga te gjithe nga tre deri ne pese here.
besoj nuk ke nevoj te te them faleminderit qe i solle se e thashe me duket...dua te uroj autorin, po e harrova emrin jam mbytur ne poezite...hrern e trete do ti shkruaj nje mesazh...
macia u cmend prap kenaqesisht....sa e bukur me duket kjo lloji cmendurie...me mban gjalle...mbame estella mbame.