Borxhi, një brengë e madhe!

[ramazan_it]

Esselamun alejkum we rahmetullahi we berekauthu!

Falënderimi i takon Allahut, të vetmit që meriton adhurim, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të dërguarin e tij, Muhammedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, mbi sahabët dhe ata që i pasuan.

Në këtë temë kam qëllimin që të njihemi me nji qështje që shpesh ndodhën, jo vetëm në trojet tona, por anë e mbanë botës. Ajo është " borxhi ", me të cilën përballohen gadi shumica e njerëzve. Dikush i ka marrë borxh nga dikush, e dikush ka dhënë borxh dikujt. Por, ne na intereson të cekim problemet që ndodhen mes borxhlive. Çfarë janë ato probleme? Këta probleme janë të shumëllojshme, por ne do ti cekim disa shembulla për ta kuptuar qëllimin se ku është gabimi i shumicës që e bëjnë, për shkak se nuk e dinë argumentin që ti shmangem problemeve që ndodhin, ndërmjet atij që ka të jep dhe atij që ka të mer. Do të mundohem që të jem i shkurtër në këtë postim, që të mos thuhet pastaj se është shkruar shumë.

Pra, shembull kemi shumë, por të cekim disa:

d- Nji person që mer borxh dikuj dhe i thotë që për nji afat prej ... ditësh do ta kthej borxhin. Por në të shumtën e rasteve nodh që nuk e kthen borxhin në atë kohë që është caktuar dhe faktorët janë të shumta: nuk më eci puna mirë ( arsyetime sa të duash ), më janë mbëledhur lamsh punët dhe s'kam mund me ti bë gati, më ka ndodhë kështu e ashtu, e shumë arsye të tjera që vetë ju mund ti dini ma mirë.

Unë ju pues pse po ndodh kjo? Desha me ditë mendimin e juaj, se ku ndodh problemi dhe si duhet me i gjetë nji rrugëdalje këtij fenomeni që ndodh shpesh tek njerëzit?

Ju lutem që të jeni të sinqertë në postimet e juaja dhe të mos tallemi, se nuk e kam hapur për atë qëllim, por për të përfituar diçka që ne ndoshta nuk e dimë, ose ka ndonjë që nuk ka ra ende në asi situate dhe ndoshta do të ketë një rrugëdalje për t'ju shmangur këtyre problemeve, se metëvërtetë ka shumë njerëz që kanë shkuar shumë mirë me njëri-tjetrin nji kohë të gjatë dhe erdhi ai borxhi që i ka nda ata të dy, që ata të mos shihen më. Pse ndodhi kjo? A mos vallë ajo dashni që ka qenë më parë ka qenë false? Apo?

Presim mendimet e juaja që të gjejmë nji zgjidhje më të mirë, se si duhet reaguar me njerëzit që kërkojnë borxh dhe si duhet të reagojmë ne me ata që ju kërkojmë borxh?



All-llahu va shtoftë diturinë e hajrit inshAll-llah.

Esselamun alejkum, nga Ramazani.

[ramazan_it]

Mbasi asnjëri nuk ka dhënë mendimin e vet, deshta t'jua bëj me dije, se argumentin e keni pasur në vetë Kur'anin Famëlartë, ku All-llahu s.v.t. na thotë:

" O besimtarë, kur merrni hua prej njëri-tjetrit për një afat të caktuar, shkruajeni atë. Dhe nga gjiu juaj le të shkruajë një shkrues i drejtë dhe të mos ngurrojë nga të shkruarit ashtu siç e ka mësuar All-llahu. Le të shkruajë, e atij le t'i diktojë ai që pranon borxhin, le t'i frikësohet All-llahut, Zotit të tij e të mos lëre mangut asnjë send nga ai. E në qoftë se ai që ngarkohet me borxh është i paaftë mentalisht, është i mitur ose nuk është në gjendje të diktojë, atëherë le të diktojë drejt kujdestari i tij. Kërkoni të dëshmojnë dy dëshmitarë burra nga mesi juaj, e në qoftë se nuk janë dy burra, atëherë një burrë e dy gra, nga dëshmitarët që i pëlqeni. (Dy gra në vend të një burri) Për atë se nëse njëra prej tyre gabon, t'ia përkujtojë tjetra. Dëshmitarët të mos refuzojnë kur të thirren. Dhe mos përtoni për ta shkruar atë dhe afatin e tij, i vogël qoftë ose i madh, sepse kjo është më e drejtë tek All-llahu, më e fortë për dëshmi dhe më afër mosdyshimit. Vetëm nëse është tregti e menjëhershme (dora-doras) që e praktikoni midis jush, atëherë nuk është ndonjë mëkat të mos e shënoni. Por, kur bëni shitblerje, dëshmojnie. E ai (pronari i pasurisë) nuk dëmton as shkruesit as dëshmitarët, e nëse bëni (dëmtimin), ai është mosrespekt juaji (ndaj dispozitave të All-llahut). Kini frikë All-llahun se All-llahu ju dhuron dituri (të jashtëzakonshme), All-llahu është i gjithëdijshëm për çdo send. " ( 2-282 ), ajeti më i gjatë në Kur'an.

Në postimin e ardhshëm, inshAll-llah, kam me pru një formular se si duhet shkruar borxhi.

[ramazan_it]

BORXHI

1.- Përkufizimi

Borxh ( el-kard ), sipas kuptimit leksikor, në gjuhën arabe, do të thotë: " prerje ", ndërsa sipas terminologjisë Islame, do të thotë : " pasuri e dhënë dikujt, i cili përfiton prej saj, e që më vonë i kthen të zotit diçka të barazvleshme me atë që mori. " Një rast i tillë është , për shembull, kur një nevojtar i drejtohet dikujt me zotësi të plotë për të vepruar: " Më jep borxh kaq para ( kafshë apo mallra ), se do të t'i kthej më pas " , dhe kështu bën.

2.- Dispozita

Dhënia e borxhit është veprim i pëlqyer ( mustehab ), bazuar në thënien e All-llahut të Madhëruar: " Kush është ai që i jep All-llahut një hua të mirë, që Ai t'ia shumëfishojë atë, ndërkohë që ai ka një shpërblim ( tjetër ) të mirë " ( Hadid, 11 ) Profeti ( paqja dhe bekimi i All-llahut qofshin me të ), ka thënë: " Kush i lehtëson vëllait të vet një hall të kësaj bote, All-llahu i lehtëson atij një hall në Ditën e Kijametit. " ( Muslimi )

Marja e borxhit është e lijuar, pasi Profeti ( paqja dhe bekimi i All-llahut qofshin me të ), ka marë borxh një deve të vogël dhe e shleu me një deve të zgjedhur, duke thënë: " Një nga njerëzit më të mirë është ai që e shlyen më mirë borxhin "( Buhariu )

3.- Kushtet e borxhit:

1. Të njihet sasia e borxhit me peshë apo numër
2. Të njihet përshkrimi dhe mosha, nëse është kafshë
3. Borxhi të jepet nga një person me zotësi të plotë veprimi. Si rrjedhojë, personi që nuk ka pronësi e diçkaje, nuk lejohet të japë borxh atë. Po ashtu, borxhi nuk mund të jepetnga një minoren me zotësi të kufizuar për të vepruar.

4.- Rregullat e borxhit:

1. Borxhi quhet i tillë në çastin e marrjes në dorëzim. Kur huamarrësi e merr në dorëzim huanë, ai e zotëron atë dhe e ka detyrim në përgjegjësinë e tij pasurore.
2. Borxhi mund të jepet me afat. Megjithatë, lënja pa afat është më mirë, pasi tregon dhembshuri dhe dashamirësi për huamarrësin.
3. Në sendin e marrë borxh ka mbetur ashtu siç ka qenë ditën e marrjes borxh, atëherë duhet kthyer në atë gjendje. Nëse sendi i marrë borxh ka ndryshuar duke u zvogëluar apo zmadhuar, kthehet një send tjetër i ngjajshëm me të, po pati një të tillë, ndryshe kthehet vlera e tij.
4. Nëse nuk ka shpenzime për transportin e huasë, huadhënësi mund ta kërkojë shlyerjen e saj në çdo vend që dëshiron ai. Në rast të kundërt, huamarrësi nuk detyrohet ta shlyejë borxhin në një vend të ndryshëm nga ai në të cilin ndodhet.
5. Për huadhënësin ndalohet çdo lloj përfitimi që mund t'i sjellë borxhi, qoftë kjo shtesë mbi huanë, përmirësimi i cilësisë së sendit të dhënë hua dhe çdo lloj përfitimi tjetër, nëse vendoset si kusht mes palës. Por, nëse përfitimi është thjesht një shfaqje mirësie nga ana e huamarrësit, nuk ka problem. Profeti ( paqja dhe bekimi i All-llahut qofshin me të ), i ka kthyer huadhënësit një deve të zgjedhur katërvjeçare për një deve të vogël, duke thënë: " Një nga njerëzit më të mirë është ai që e shlyen borxhin më mirë " ( Buhariu )

Vazhdon inshAll-llah...

[ramazan_it]

DHËNIA HUA PËR NJË AFAT TË CAKTUAR

Falenderimi i takon Allahut, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi Pejgamberin al-lAllahu alejhi ve sel-lem, mbi familjen e tij dhe shokëve të tij dhe mbi të gjithë ata që ndjekin rrugën e tij.

Allahu Subhanehu Te'ala, thotë: ” O besimtarë, kur merrni hua prej njëri-tjetrit për një afat të caktuar, shkruajeni atë. Dhe nga gjiu juaj le të shkruajë një shkrues i drejtë dhe të mos ngurrojë nga të shkruarit ashtu siç e ka mësuar All-llahu. Le të shkruajë, ndërsa atij le t'i diktojë ai që pranon borxhin, le t'i frikësohet All-llahut, Zotit të tij e të mos lërë mangët asnjë send nga ai. E në qoftë se ai që ngarkohet me borxh është i paaftë mentalisht, është i mitur ose nuk është në gjendje të diktojë, atëherë le të diktojë drejt kujdestari i tij. Kërkoni të dëshmojnë dy dëshmitarë burra nga mesi juaj, e në qoftë se nuk janë dy burra, atëherë një burr e dy gra, nga dëshmitarët që i pëlqeni. (Dy gra në vend të një burri) Për atë se nëse njëra prej tyre gabon, t'ia përkujtojë tjetra. Dëshmitarët të mos refuzojnë kur të thirren. Dhe mos përtoni për ta shkruar atë dhe afatin e tij, i vogël qoftë ose i madh, sepse kjo është më e drejtë te All-llahu, më e fortë për dëshmi dhe më afër mosdyshimit. Vetëm nëse është tregti e menjëherëshme (dora-doras) që e praktikoni mes jush, atëherë nuk është ndonjë mëkat të mos e shënoni. Por, kur bëni shitblerje, dëshmojeni. E ai (pronari i pasurisë) nuk dëmton as shkruesit as dëshmitarët, e nëse bëni (dëmtimin), ai është mosrespekt i juaj (ndaj dispozitave të All-llahut). Keni frikë All-llahun se All-llahu ju dhuron dituri (të jashtzakonshme), All-llahu është i Gjithdijshëm për çdo send. “

Mbasi jemi besimtarë dhe ky ajet u drejtohet besimtarëve, atëherë jemi të detyruar me e respektu fjalën e Allahut Subhanehu Te'ala, me bindje se fjala e All-llahut është Hak dhe se All-llahu ndihmon besimtarët.

Vëllau/motra ............................... kërkon borxh nga vëllau/motra............................ me somën prej ..................... .........( specifikoje motivin ) për një afat deri më datë ......................., kështu që borxhliu duhet me ja kthyer borxhin vëllaut/motrës të tij/saj në Islam në datën e caktuar ( me mundësinë edhe ma para afatit ). Mbasi marrëveshtja është bërë nëpërmjet dëshmitarëve dhe vendosëm që të shkruhet kjo ashtu sikurse jemi të detyruar nga ajeti i mësipërm, sepse besojmë në Allahun dhe fjalët e Tij. E lusim Allahun Subhanehu Te'ala, që ti ndihmojë besimtarët kudo që janë, Amiiin.

Dëshmitarët janë:


emri dhe mbiemri firma
...................................( dëshmuesi - marrësi i borxhit )______________________



emri dhe mbiemri firma
...................................( dëshmuesi - dhënësi i borxhit )______________________



emri dhe mbiemri firma
....................................( dëshmuesi – perzent )____________________________






Data/Dita


Shënim: Në rastëse janë dy gra, atëherë duhet shtuar edhe nji dëshmues.
Betohem në All-llahun se kjo është mënyra më e mirë që edhe vetë e kam provuar se ka efekt si për atë që merr, por edhe për atë që jep.



Selamun alejkum.

[USA NR1]

Esselamun alejkum we rahmetullahi we berekauthu!

Falënderimi i takon Allahut, të vetmit që meriton adhurim, paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të dërguarin e tij, Muhammedi sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, mbi sahabët dhe ata që i pasuan.

Në këtë temë kam qëllimin që të njihemi me nji qështje që shpesh ndodhën, jo vetëm në trojet tona, por anë e mbanë botës. Ajo është " borxhi ", me të cilën përballohen gadi shumica e njerëzve. Dikush i ka marrë borxh nga dikush, e dikush ka dhënë borxh dikujt. Por, ne na intereson të cekim problemet që ndodhen mes borxhlive. Çfarë janë ato probleme? Këta probleme janë të shumëllojshme, por ne do ti cekim disa shembulla për ta kuptuar qëllimin se ku është gabimi i shumicës që e bëjnë, për shkak se nuk e dinë argumentin që ti shmangem problemeve që ndodhin, ndërmjet atij që ka të jep dhe atij që ka të mer. Do të mundohem që të jem i shkurtër në këtë postim, që të mos thuhet pastaj se është shkruar shumë.

Pra, shembull kemi shumë, por të cekim disa:

d- Nji person që mer borxh dikuj dhe i thotë që për nji afat prej ... ditësh do ta kthej borxhin. Por në të shumtën e rasteve nodh që nuk e kthen borxhin në atë kohë që është caktuar dhe faktorët janë të shumta: nuk më eci puna mirë ( arsyetime sa të duash ), më janë mbëledhur lamsh punët dhe s'kam mund me ti bë gati, më ka ndodhë kështu e ashtu, e shumë arsye të tjera që vetë ju mund ti dini ma mirë.

Unë ju pues pse po ndodh kjo? Desha me ditë mendimin e juaj, se ku ndodh problemi dhe si duhet me i gjetë nji rrugëdalje këtij fenomeni që ndodh shpesh tek njerëzit?

Ju lutem që të jeni të sinqertë në postimet e juaja dhe të mos tallemi, se nuk e kam hapur për atë qëllim, por për të përfituar diçka që ne ndoshta nuk e dimë, ose ka ndonjë që nuk ka ra ende në asi situate dhe ndoshta do të ketë një rrugëdalje për t'ju shmangur këtyre problemeve, se metëvërtetë ka shumë njerëz që kanë shkuar shumë mirë me njëri-tjetrin nji kohë të gjatë dhe erdhi ai borxhi që i ka nda ata të dy, që ata të mos shihen më. Pse ndodhi kjo? A mos vallë ajo dashni që ka qenë më parë ka qenë false? Apo?

Presim mendimet e juaja që të gjejmë nji zgjidhje më të mirë, se si duhet reaguar me njerëzit që kërkojnë borxh dhe si duhet të reagojmë ne me ata që ju kërkojmë borxh?



All-llahu va shtoftë diturinë e hajrit inshAll-llah.

Esselamun alejkum, nga Ramazani.

Mendoj se shumica qe marrin borxh ne kete variant qe ty ke shkruar nuk marrin borxh per kafshaten e bukes apo ka mbet pa buk ..pra secili e din se si eshte mbarimi (ketu duhet shume per te shkruar sepse ka shume varianta)

Pershendetje ne Shqip

[ramazan_it]

Borxhi dhe rregullat e tij

Borxh, në terminilogjinë fetare është: dhënia e një pasurie dikujt tjetër që të përfitojë prej saj, dhe kthimi i kësaj pasurie përsëri të zotit.

Borxhi është lehtësim i madh dhe ndihmesë, sepse ai që e merr përfiton prej tij dhe mbaron një hall apo një punë që s’mund ta bënte dot pa të, pastaj detyrimisht ia kthen huadhënësit.

Huadhënia është e pëlqyeshme në Islam dhe ka një shpërblim të madh. Profeti (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë:

“Një muslimani që i jep dy herë hua një muslimani tjetër, i konsiderohet sikur ka dhënë një herë lëmoshë.”[1]

Thuhet se të japësh borxh është më mirë se të japësh lëmoshë, sepse borxh merr vetëm ai që ka hall. Në një hadith të saktë përcillet:

“Kush e liron një besimtar nga një hall i dynjasë, Allahu do ta lirojë atë nga një hall i Ahiretit.”[2]

Pra, huadhënia është një bamirësi, lehtësim për një musliman dhe zgjidhje për hallin e tij. Ajo nuk është diçka e papëlqyeshme, pasi edhe vetë Profeti (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka marrë hua[3].

Për të dhënë një hua është kusht që huadhënësi ta japë atë nga pasuria e tij; kujdestarit të një jetimi nuk i lejohet të japë borxh nga pasuria e jetimit.

Po ashtu është kusht të përcaktohet shuma që jepet borxh dhe lloji i tij, në mënyrë që të dihet se sa duhet t’i kthejë huamarrësi huadhënësit. Borxhi është amanet në përgjegjësi të huamarrësit; ai duhet t’ia kthejë menjëherë huadhënësit sapo të këtë mundësi ta bëjë këtë, pa vonesë.

Është e ndaluar që huadhënësi t’i vërë kusht huamarrësit t’ia kthejë borxhin me një shtesë. Dijetarë janë të një mendjeje se nëse huadhënësi vë një kusht të tillë dhe e merr atë shtesë, padyshim ka marrë kamatë, siç bëjnë bankat sot duke dhënë hua (kredi) me interes, qoftë kjo kredi konsumatore ose biznesi, apo sido që t’i emërtojnë ato. Nuk i lejohet huadhënësit (qoftë individ, bankë apo shoqëri) të kushtëzojë dhe të marrë një shtesë nga huamarrësi, çfarëdo emri që të ketë ajo, si: fitim, interes apo dhuratë etj., përderisa kjo shtesë, dhuratë apo interes është marrë si kusht për huadhënien.

Në një hadith përcillet se:

“Çdo huadhënie që tërheq interes, është kamatë.”[4]

dhe në hadithin e Enesit përcillet se:

“Nëse dikush nga ju jep një hua dhe për këtë i bëhet një dhuratë ose bartet mbi një kafshë (transporti), atëherë të mos e pranojë atë dhuratë dhe të mos hipë mbi atë kafshë, vetëm nëse kjo gjë ka ndodhur që më parë.”[5].

Përcillet se Abdullah ibn Selami ka thënë:

“Nëse dikush të ka një borxh dhe të jep dhuratë qoftë edhe sa një fije kashte, mos e merr, sepse ajo është kamatë.” Prandaj nuk i lejohet huadhënësit të pranojë ndonjë dhuratë apo ndonjë shërbim nga huamarrësi, nëse kjo bëhet për shkak të huasë, sepse kjo gjë është e ndaluar dhe sepse huaja është për ta lehtësuar nevojtarin dhe për t’iu afruar Allahut. Nëse vihet kusht që të merret shtesë mbi totalin e huasë ose nëse kërkohet – bile edhe nëse nuk përmendet, por thjesht shpresohet kjo gjë – atëherë huaja është larguar nga qëllimi i saj – i cili është afrimi tek Allahu i Lartësuar – duke e kthyer nevojën e huamarrësit, në përfitim të huadhënësit nga ai, e kështu ajo s’quhet më hua.

Prandaj muslimani duhet të ketë kujdes që t’i largohet këtij veprimi dhe ta ketë qëllimin të pastër për huanë dhe për të tjera punë të mira. Qëllimi i huasë nuk është që ta shtojë kapitalin e huadhënësit në aspektin material, por në atë moral dhe ky është afrimi tek Allahu, duke i hequr një hall nevojtarit dhe duke kthyer vetëm kapitalin pa shtesa. Nëse ky është synimi i njeriut për huadhënien, Allahu do t’i japë pasurisë së tij një begati dhe zhvillim të mirë.

Megjithatë, duhet të dihet se shtesa e ndaluar në hua është ajo shtesë e kushtëzuar, si në rastet kur thuhet:

“Të jap kaq hua, me kusht që të më kthesh lekët e mia me një shtesë prej kaq lekësh.”, “…të më japësh shtëpinë apo dyqanin tënd ta shfrytëzoj unë për kaq kohë.” ose “…të më japësh një dhuratë kaq e aq.”.

I njëjti gjykim është edhe për rastet kur kushti nuk përmendet me fjalë, por huadhënësi e synon dhe e dëshiron atë; kjo është ajo që ndalohet.

Ndërsa në rastet kur huamarrësi jep një shtesë nga vetja e tij dhe me dëshirë, pa asnjë kusht, synim apo dëshirë nga huadhënësi, nuk ka problem që të merret ajo shtesë, sepse kjo konsiderohet si shlyerje me mirënjohje e huasë, dhe sepse Profeti (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) mori hua një deve të vogël dhe e ktheu huanë duke dhënë një tjetër më të mirë se ajo që mori e pastaj tha:

“Më i miri nga ju është ai, i cili e shlyen më mirë (borxhin).”[6].

Ky është tregues i një morali të lartë që e lëvdon edhe zakoni, edhe feja dhe nuk bën pjesë në atë huadhënie që tërheq interes; përderisa nuk është kushtëzuar në hua nga huadhënësi dhe as është rënë në ujdi për të, atëherë ajo është dhënie me vetë dëshirën e huamarrësit.

Po kështu, nëse huamarrësi i sjell huadhënësit një përfitim që e kanë pasur zakon edhe para huasë, atëherë nuk ka ndonjë të keqe, sepse kjo nuk bën pjesë në atë çka është e ndaluar.

Huamarrësi duhet të interesohet që ta shlyejë huanë dhe t’ia kthejë atë të zotit, pa shtyrje e vonesa, në rastin më të parë që ka mundësi, sepse Allahu i Madhëruar thotë:

“A shpërblehet bamirësia ndryshe, përveçse me bamirësi!?”[7].

Disa njerëz i shpërfillin të drejtat në përgjithësi dhe në çështjen e borxhit në veçanti. Kjo është një cilësi e ulët, që i ka bërë shumë njerëz të mos japin hua dhe të mos i ndihmojnë nevojtarët, gjë që mund ta detyrojë nevojtarin të shkojë në bankat kamatore dhe të krijojë me to marrëdhënie që Allahu i Lartësuar i ka ndaluar. E gjithë kjo, sepse nevojtari nuk gjen një njeri që t’i japë atij hua të pastër dhe huadhënësi nuk gjen një njeri të rregullt që t’ia kthejë atij huanë me pastërti, e në këtë mënyrë zhduken nderet dhe bamirësitë mes njerëzve.

__________________________________________________ _______________
[1] Ibn Maxhja.

[2] Buhariu, Muslimi.

[3] Mutefekun alejhi.

[4] Bejhekiu.

[5] Ibn Maxhja.

[6] Mutefekun alejhi.

[7] Rrahman, 60.