Situata në Lindjen e mesme

[EuroStar1]

Një sprovë e re për Izraelin



Në vizitën e tij në Tiranë, ministri i Jashtëm i Izraelit, Lieberman, tha që vendi i tij ndodhet në rajonin më të turbullt në botë, atë të Lindjes së Mesme.

Nuk vonoi të vërtetohej.

Gjashtëmbëdhjetë ushtarë egjiptianë të vrarë në prag të iftarit në kufi, janë mjaft për një krizë midis vendit më të fuqishëm të rajonit, Izraelit, dhe atij më influent të botës arabe, Egjiptit. Dhe janë gjithë përbërësit që gjella të bëhet pikante dhe të djegë të gjithë rreth tryezës. Izraeli ka kohë që përgatitet për përplasje me Iranin, dhe mban gishtin në këmbëz. Vetëm kërkesa e Obamës për maturi në prag të zgjedhjeve amerikane e ka përmbajtur që mos ta tërheqë. Beniamin Netanjahut, i cili ndjen mungesën e karrierës ushtarake në biografi, mund t’i duhet një luftë. Është rruga që të mbesë në histori. Mungesa e eksperiencës luftarake, kompensohet me pasjen në qeveri të Ehud Barak, ushtari më i dekoruar në historinë e Izraelit. Gjithë ai testosteron i grumbulluar për Iranin, rrezikon shpërthim, qoftë edhe në drejtim tjetër. Egjipti përballë është në krizë konstitucionale dhe boshllëk pushtetesh. Presidenti i ri islamik ka deklaruar mbledhjen e parlamentit, i cili është shpërndarë nga Gjykata Kushtetuese nën ndikimin e ushtarakëve. Vendi ka mbi një vit në troshitje sociale, dhe shpesh lufta është rrugëdalje nga krizat. Një eksperiencë që Egjipti e njeh me Naserin dhe pastaj Sadatin. Fajësimi i Izraelit, është një “Causus Beli” e sprovuar.

Por për fat, në Izrael mbizotëroi maturia. Vizita e kryeministrit Netanjahu në vendin e atentatit, dha mesazhe qetësie. Në Jerusalem, kanë filluar ta shohin ndryshimin që po ndodh në rajon. Izraeli nuk ka qenë kurrë më i sigurtë se sot. Shtetet kufitare, ose janë në kaos politik, ose të frikësuar mos sherri iu plas brenda. Vështirë se ndonjëri do t’i hynte aventurës ushtarake. Pavarësisht fitores islamike, Egjipti me ngjarjet e fundit tregoi se nuk është shoqëri uniforme sipas modelit fondamentalist. Përkundrazi, u evidentuan larmishmëri shtresëzimesh, dhe islami i tij politik, ka ndjeshmëri ndaj diversitetit të shoqërisë dhe përgjegjësi ndaj votës e cila nuk ishte në mazhorancë absolute në favor të tij. Ndjehet në elitën e Kajros dëshira për imitim të Turqisë, dhe futjen e fesë në kornizën e institucioneve sekulare, sipas shembullit demokristian në shoqëritë evropianoperëndimore, siç e dinë që njerëzit që dolën në sheshin “Tahrir”, nuk janë gati të veshin uniformën ushtarake. Aspiruan për liri e prosperitet, dhe jo për luftë. Ushtarakët në vetvete, nuk janë kompaktë. Kaq vite aleancë me Shtetet e Bashkuara, kanë influencuar në mentalitetin e trupës së oficerëve. Vendi i dytë për sa i takon ndihmave nga SHBA, e ka të qartë që Uashingtoni nuk do jetë aspak i kënaqur që armatimet e tij të përdoren kundër aleatit më të ngushtë të tij, Izraelit. Dhe sa i takon këtij të fundit, nuk është subjekti me të cilin mund të mprehësh brirët për arsye politike të brendshme, dhe të dalësh pa u lagur në fund. Herën e fundit që e provuan, kolonat tankiste të Ariel Sharon, - ato mote, komandant ushtarak në terren, - u ndalën vetëm disa kilometra larg portave të Kajros, dhe jo për shkak të meritave të ushtrisë egjiptiane, por të presionit të Shtëpisë së Bardhë. Arabët po fillojnë ta kuptojnë se njëzet mijë kilometra katrorë tokë gjysmë e shkretë, e banuar nga hebrenjtë, nuk janë shkaku i varfërisë së tyre, por abuzimi i klasave politike vendase. Izraeli nga ana e tij, nuk ka asnjë arsye pse ta zhvendosë vëmendjen e opinionit publik arab.

Atëherë kush mund të jetë kjo dorë e fshehtë? Cilit i intereson një përplasje në rajon? E para që vjen në mend, është Siria. Një përplasje izraelito-egjiptiane, do ta zhvendoste vëmendjen e botës nga lufta civile siriane. Në këtë mënyrë Asad do ishte i lirë për të masakruar kryengritësit. Inteligjenca e Damaskut është e ngathët jashtë vendit, por shërbimi mund të bëhet me komision. Nuk përjashtohet Irani, i cili gjendet gjithmonë në shënjestrën e aviacionit izraelit. Një Lindje e Mesme në flakë ku Izraeli i ka të zëna duart me Egjiptin, ndërsa bota me Sirinë, do i jepte dorë në zhvillimin e programit të tij bërthamor. Logjika e ftohtë shtetërore, nuk do e këshillonte këtë hap, por duket se në republikën e ajatollahëve, ka disa rryma pushteti, të cilat mund të ndërmarrin një hap të tillë, pa parashikuar pasojat, ku një sulm i përbashkët amerikano-izraelit, do ta fshinte klasën politike aktuale nga faqja e dheut. Fati i Bin Ladenit në arratinë dhe fundin e tij, nuk frymëzon askënd, por shpesh izolimi, të humbet ndjenjën e masës në politikën e jashtme. Nëse vërtetohet që kjo është iniciativë e Teheranit, do sillte si pasojë humbje mbështetjeje në botën arabe. Alternativë e mundshme, mund të jetë edhe një segment i Al Qaedës. Por është e vështirë që kjo të veprojë në territorin e Gazës. Nëse ka ndodhur, atëherë është një risi.

Nga kjo ngjarje, do testohet lideri i ri egjiptian, dhe pjekuria e tij. Gjithashtu është prova e parë reale e Izraelit në një rajon tashmë me fqinjë që kanë klasë politike të ndryshuar, ose në evolucion. Me shpresën se ndoshta “Pranvera Arabe”, ndryshe nga frikërat e justifikuara të një vale fondamentaliste, ka sjellë filizat e demokracisë, me pasoja një shpresë e re për një paqe afatgjatë në rajonin më të trazuar të botës

b-w

[JuliusB]

Për Izraelin, sulmi kundër Iranit do të nisë në
vjeshtë, ndoshta në tetor. Të premten, në
faqet e para të shtypit izraelit përmendej një
raporti i "National Inteligence Estimate", ku
paralajmerohej se prej qershorit deri më sot,
aftësitë bërthamore të Iranit janë shtuar. Madje ka dhe një datë, 1 tetori që burime
izraelite e cilësojne të sigurt. Pikërisht këtë
dite, Teherani do të ketë 250 kg uranium të
pasuruar deri në masen 20 %, përtej kufijve të
lejuar.
Kjo sasi është e mjaftueshme për të prodhuar dy apo katër "superbomba", për t'i montuar në
raketat e reja "Shahab3" dhe për t’i lëshuar më
larg se 1300 km, deri në shkretëtirën Negev
apo në centralin bërthamor të Dimones, ku
shteti hebraik ka prodhuar arsenalin e tij të
fshehte. Ështe kjo vetëm një strategji për të ushtruar
presion ndaj perëndimit apo ekziston frika se
zgjedhjet presidenciale në Shtetet e Bashkuara
janë një pengesë për një zgjidhje ushtarake?
Sinjalet e deritanishme janë kontradiktore.
Shefi i Shtabit të Ushtrisë, Benny Gantz, parashikon "fronte të shumëfishtë". Ushtria
dyfishon për ushtarët të ashtuquajturat
ushqimore "racionet k" si dhe përgatit
sistemin e sms-ve në katër gjuhë.
Përmes tyre do të njoftohen izraelitët për
sulmet e mundshme. Sipas sondazheve, 35% e opinionit publik përkrah sulmin pa
mbështetjen e domosdoshme politiko-
ushtarake të Shteteve të Bashkuara.
Nëse zyrtareve izraelite do t’i bëhej një
pyetje, se çfare do të ndodhte ditën tjeter pas
sulmit, përgjigjia do të ishte e njëjte; Shtetet e Bashkuara nuk janë dhe në këte rast pasojat do
të ishin të frikshme.
Me shume se 500 të vdekur, të pakten siç
parashikon ministri izraelit i Mbrojtjes, Ehud
Barak. E po njesoj do të pergjigjeshin edhe
diplomatët amerikanë. Nëse Izraeli godet përpara 6 nëntorit, ata parashikojnë që Obama,
në fund të fushatës zgjedhore, nuk mund të
mos i qëndroje në krah Benjamin Netanjahut.
Dhe për këtë presionet e Uashingtonit janë të
mëdha. Për të arritur reaktoret bërthamore të
Ahmadinexhadit, jane tre korridore ajrore, por njeri po mbyllet, ai i Arabise Saudite, që
megjithëse dy vjet më parë i kishte vënë në
dispozicion, por tani rimendon. Madje
paralajmeron izraelitet që nuk do të lejojë
fluturime pa "zgjidhje te miratuara".

[EuroStar1]

Për Izraelin, sulmi kundër Iranit do të nisë në vjeshtë, ndoshta në tetor. Të premten, në faqet e para të shtypit izraelit përmendej një raporti i "National Inteligence Estimate", ku paralajmerohej se prej qershorit deri më sot, aftësitë bërthamore të Iranit janë shtuar.



Madje ka dhe një datë, 1 tetori që burime izraelite e cilësojne të sigurt. Pikërisht këtë dite, Teherani do të ketë 250 kg uranium të pasuruar deri në masen 20 %, përtej kufijve të lejuar.

Kjo sasi është e mjaftueshme për të prodhuar dy apo katër "superbomba", për t'i montuar në raketat e reja "Shahab3" dhe për t’i lëshuar më larg se 1300 km, deri në shkretëtirën Negev apo në centralin bërthamor të Dimones, ku shteti


Ështe kjo vetëm një strategji për të ushtruar presion ndaj perëndimit apo ekziston frika se zgjedhjet presidenciale në Shtetet e Bashkuara janë një pengesë për një zgjidhje ushtarake?

Sinjalet e deritanishme janë kontradiktore. Shefi i Shtabit të Ushtrisë, Benny Gantz, parashikon "fronte të shumëfishtë". Ushtria dyfishon për ushtarët të ashtuquajturat ushqimore "racionet k" si dhe përgatit sistemin e sms-ve në katër gjuhë.

Përmes tyre do të njoftohen izraelitët për sulmet e mundshme. Sipas sondazheve, 35% e opinionit publik përkrah sulmin pa mbështetjen e domosdoshme politiko-ushtarake të Shteteve të Bashkuara.

Nëse zyrtareve izraelite do t’i bëhej një pyetje, se çfare do të ndodhte ditën tjeter pas sulmit, përgjigjia do të ishte e njëjte; Shtetet e Bashkuara nuk janë dhe në këte rast pasojat do të ishin të frikshme.

Me shume se 500 të vdekur, të pakten siç parashikon ministri izraelit i Mbrojtjes, Ehud Barak. E po njesoj do të pergjigjeshin edhe diplomatët amerikanë. Nëse Izraeli godet përpara 6 nëntorit, ata parashikojnë që Obama, në fund të fushatës zgjedhore, nuk mund të mos i qëndroje në krah Benjamin Netanjahut.

Dhe për këtë presionet e Uashingtonit janë të mëdha. Për të arritur reaktoret bërthamore të Ahmadinexhadit, jane tre korridore ajrore, por njeri po mbyllet, ai i Arabise Saudite, që megjithëse dy vjet më parë i kishte vënë në dispozicion, por tani rimendon. Madje paralajmeron izraelitet që nuk do të lejojë fluturime pa "zgjidhje te miratuara".

[EuroStar1]

Kryeministri izraelit, Benjamin Netanjahu, deklaroi se garancitë e Shteteve të Bashkuara për ndërhyrje ushtarake nuk janë të mjaftueshme që Irani të heqë dorë nga arma bërthamore.

Netanjahu tha se iranianët besojnë se bashkësia ndërkombëtare nuk ka vullnetin për ta ndaluar Iranin. Ai u takua në Jeruzalem me Sekretarin Amerikan të Mbrojtjes, Leon Pannetta.

"Ju deklaruat disa muaj më parë se kur gjithçka të dështojë, SHBA do të veprojë, por këto deklarata ende nuk i kanë bindur iranianet t’i japin fund programit të tyre. Deklaratat e forta nuk e kanë bindur Iranin se ne jemi seriozë dhe do të bëjmë gjithçka për t’i ndalur.

Aktualisht, regjimi iranian beson se bashkesia ndërkombetare nuk ka vullnetin për të ndalur programin bërthamor. Kjo duhet të ndryshoje dhe duhet të ndryshojë shpejt, sepse koha për të zgjidhur këtë çështje në mënyre paqësore po mbaron".

Panetta, gjatë turit një javor në Lindjen e Mesme dhe Afrikën e Veriut, ka përsëritur se Shtetet e Bashkuara nuk do të lejojnë Iranin të sigurojë armën bërthamore, një qëndrim i nënvizuar edhe të merkuren, por sipas tij ndërhyrja ushtarake duhet të mbetet mundësia e fundit.

"Nuk do të lejojmë që Irani të zhvillojë armën bërthamore dhe ne do të shterojme të gjitha mundësite, në përpjekje që kjo të mos ndodhë".

Më herët, Panetta vizitoi "Iron Dome”, sistemin e mbrojtjes me raketa, në jug të Tel-Avivit, bashkë me ministrin izraelit të Mbrojtjes, Ehud Barak.

Ky i fundit tha se janë të pakta mundësite që sanksionet ekonomike të ndalojne Iranin. Vizita e Panettas në Izrael vjen pasi administrata Obama miratoi ndihmën ushtarake prej 70 milionë dollarësh, per zgjerimin e sistemit "Iron Dome".

Ndërsa kandidati republikan, Mit Romney, gjatë vizitës në Izrael akuzoi administratën Obama se nuk po e mbeshtet sa duhet Izraelin.

[EuroStar1]

Irani ka nisur punën për mbushjet bërthamore të raketave. Lajmi është shkruar në dy gazeta izraelite: liberalen “Haaretz”, kritike e Benjamin Netanjahut dhe "Israel Hayom", pro-qeveritare.



"Haaretz" shkruan se dokumentet e Shërbimeve Kombëtare, të hartuara nga administrata Obama përfshijnë përditësime të minutës së fundit për progresin e shënuar në zhvillimin e mbushjeve bërthamore të raketave "përtej qëllimit të njohur".

Nga inspektorët e Kombeve të Bashkuara "Israel Hayom" nënvizon se vlerësimet e shërbimeve sekrete amerikane dhe atyre izraelite përputhen. Asnjë prej gazetave nuk citon apo nuk jep fakte të detajuara.

Kryeministri izraelit, Benjamin Netanjahu pas mbledhjes së qeverisë tha: "E kam përsëritur disa herë se Irani nuk duhet të ketë armë bërthamore".

Nga Uashingtoni nuk është bërë asnjë koment zyrtar. I pyetur për raportimet në media, Ministri i Teknologjisë dhe Shkencës, Daniel Hershokovitz tha se sanksionet që i janë vendosur Iranit duket se nuk po japin asnjë rezultat.

Ministri i Financave Juval Steinitz kritikoi diskutimin e panevojshëm publik, sipas tij, për çështje delikate të sigurisë. Në Jeruzalem, banorët janë të ndarë për një sulm të mundshëm të Izraelit kundër Iranit.

"Yedioth Ahronot" sugjeroi të premten se një sulm kundër Iranit do të minonte rizgjedhjen e Obamës në Shtëpinë e Bardhë, marrëdhëniet e të cilit me Netanjahun kanë qenë jo fort të mira. Kjo do të ndihmonte republikanin Mit Romni që tashmë haptazi e quan veten një mik të shtetit hebre.

Por, një zyrtar i lartë izraelit i cituar nga "Haaretz" nënvizoi se cilido qoftë fituesi i zgjedhjeve presidenciale në SHBA, kjo është e parëndësishme kur flitet për Iranin sepse izraeli beson se nuk mund ta mbështesë fatin në duart e të tjerëve.

Përshkrimet e gazetës të sugjeronin një emër të vetëm, atë të Ehud Barakut, Ministrit të Mbrojtes.

top media

[cincinati5]

haha e din shum mire qe po beri bomben IRANI ahmadinexhadi eshte i cmendur direkt e ne TELA VIV
I KA RAKETAT kryeministri Izeaelit...nji shfarosje totale e hebrenjve ahmadinexhadi do ta bente me
kenaqesin me te madhe.Izraeli ka qene eshte dhe do te mbetet ne goje te ujkut edhe pse ka 50 vjet shtet
dhe me i fuqishmi ushtrakisht ne Lindjen e mesme.armagedoni do tu qendroj mbi kok
gjithmon nqs nuk nderrojne politike.

[EuroStar1]

Pas retorikave të ashpra të zyrtarëve izraelitë, që vunë në sprovë tregjet financiare, sekretari amerikan i mbrojtjes Leon Panetta deklaron se Shtetet e Bashkuara nuk besojne qe vendi hebre e ka marre vendimin e tij lidhur me nje sulm mbi republiken islamike per shkak te programit berthamor.

Dy jave pas vizites ne Izrael, Panetta theksoi para reportereve ne Pentagon rendesine e te konsideruarit te nderhyrjes ushtarake "si opsionin e fundit ne tryeze", ndersa edhe nje here i meshoi iedese se sanksioneve dhe presionit diplomatik.

"Muk besoj se kane marre nje vendim per te goditur Iranin. Sigurisht eshte nje vend i pavarur, sovran, e ne fund do te dalin me nje vendim per te cilin mendojne se bazohet tek interesat e sigurise se tyre kombetare, por per momentin them se nuk kane vendosur asgje", tha Panetta.

Komentet e shefit te Pentagonit kontrastojne thelle me paralajmerimet izraelite te ketyre diteve te fundit mbi mundesine e nje sulmi. I derguari i Izraelit ne Washington, Michael oren tha te henen ne nje interviste per CNN se dritarja e kohes perpara se sulmi te shnderrohet ne domosdoshmeri, eshte e vogel e po tkurret cdo dite me e shume.

Ora e Izraelit, eshte shprehur ai, ecen me shpejt se ajo e ëashingtonit. Pozicioni i Teheranit mbetet ai i perhershmi. Shteti islamik insiston se ambicjet e tij nukleare jane paqesore, ama nuk druhet te kercenoje me raprezalje ne shkalle te gjere ne rast se sulmohet. Nje pergjigje agresive nga ana e Iranit me te gjithe gjasat do te rrise mundesine e terheqjes se Shteteve te Bashkuara ne konflikt. Tregjet financiare te izraelite pesuan luhatje te medha te henen pas intensifikimit te debatit mbi perspektiven e nje lufte me Iranin, edhe pse e moren disi veten nje dite me pas.

[EuroStar1]

Era e një lufte kundër Iranit ndjehet prej ditësh në shtypin izraelit. Parashikohet të jetë një sulm i koordinuar kibernetik, i papreçedent, që do të ndërpresë brenda pak minutash internetin, lidhjet telefonike, radion, televizionin, komunikimet satelitore dhe lidhjet e fibrave optike të ndërtesave strategjike të Iranit.

Qëllimi: "Regjimi iranian nuk duhet të kuptojë asgjë se çfarë ndodh brenda kufirit të tij". Pjesë të skenarit, i cilësuar nga mediat si “hollivudian”, u publikuan nga Richard Silverstein, i njohur nga të gjithë si "Wikileaks-i i Izraelit".

Në faqen e tij online, "Tikum Olam" (Të ndreqim botën), ai publikoi një copëz të dokumentit që do t’i kalojë ekipit të sigurisë, i cili merr vendime të rëndësishme për vendin.


një teknologjie shumë të avancuar, do të nxirren jashtë përdorimit bazat nëntokësore të raketave të Korramabadit dhe Isfahanit. Çentralet elektrike do të paralizohen nga qarqet e shkurtër të shkaktuar nga municione në fibra karboni.

Faza e dytë: Dhjetëra raketa balistike, që do të godasin nga një distancë prej 300 km, do të lëshohen nga nëndetëset izraelite të vendosura pranë Gjirit Persik.

Faza e tretë përfshin raketa “Cruise” që do të godasin sistemet e komandës, të kërkimit dhe zhvillimit, si dhe shtëpitë e personelit të përfshirë në planet e pasurimit të uraniumit.

Pas kësaj sateliteti “TekSar” do të kalojë mbi Iran, për të vëzhguar dëmet që u janë shkaktuar objektivave. Informacioni do t’i përcillet avionëve në fluturim mbi Teheran dhe aleatit, SHBA.

Objektivi është dyplanësh: Të shkatërrohet aftësia e zhvillimit bërthamor të regjimit islamik dhe shmangia e një kundërsulmi, duke vënë në shënjestër bazat e raketave.

Në faqet e të përditshmes hebraike "Ma'ariv", ish-gjenerali Matan Vilnai thotë se konflikti mund të zgjasë 30 ditë dhe mund të jetë në disa fronte njëherësh. Kundërpërgjigjia e artilerisë së Iranit mund të shkaktojë 500 viktima. Sipas tij, Izraeli duhet t’i bëjë ballë edhe raketave të Hezbollahut nga Libani dhe atyre të Hamasit nga Rripi i Gazës.

Frika e izraelitëve shtohet edhe pas operacionit të së mërkurës nga rreth 90 policë gjermanë në Hamburg, Oldenburg dhe Vajmar, ku të paktën katër persona u arrestuan, 1 shtetas me pasaportë nga Gjermania dhe tre të tjerë me shtetësi të dyfishtë, gjermane dhe iraniane.

Ata akuzohen se kanë eksportuar në Iran pjesë për ndërtimin e një reaktori bërthamor, duke shkelur embargon në fuqi përmes kompanive në Turqi e Azerbajxhan, në këmbim të miliona eurove.

[EuroStar1]

Katër persona u arrestuan në Gjermani me dyshimin e furnizimit ilegal të Iranit me pjesë të nevojshme për ndërtimin e një reaktori bërthamor.

Të dyshuarit u prangosën te merkuren pas disa kërkimeve në shtëpi dhe biznese në Hamburg, Oldenburg dhe Vajmar.

Ata besohet se shfrytëzuan kompani të rreme në Turqi dhe Azerbajxhan, për të furnizuar pjesët në këmbim të miliona eurove shpërblim.

Gjermania ka vendosur një embargo disa-vjeçare ndaj Iranit, në lidhje me armatimet dhe teknologjinë bërthamore.

Sipas prokurorëve, grupi që përfshin një shtetas gjerman dhe tre mbajtës të pasaportës gjermane dhe iraniane njëkohësisht,

furnizonte Teheranin me disa valvula të posaçme të përdorura në reaktorët e ujit të rëndë.

Ka prova se Rudolf M., Kianzad Ka., Gholamali Ka. Dhe Hamid Kh. ishin të vetëdijshëm për çfarë do të përdoreshin pjesët e furnizuara dhe se po thyenin embargon e vendosur nga Berlini.
Irani