Fetva të Dijetarëve për Akiden

[ramazan_it]

Si të realizohet dashuria ndaj të Dërguarit (salallahu alejhi ue selam)?

Fetawa Nurun ala ed-Derb, vëll.2, faqe 522, pyetja 414

Pyetje: Si mund ta realizojë personi dashurinë ndaj të Dërguarit (salallahu alejhi ue selam)?

Përgjigje: Dashuria ndaj të Dërguarit (salallahu alejhi ue selam) dhe ndaj Allahut të lartësuar realizohet duke pasuar të Dërguarin. Dhe çdonjëri që pason të Dërguarin, është më i pranueshëm për dashurinë e Allahut dhe të Dërguarit të Tij (salallahu alejhi ue selam).

Allahu fuqimadh thotë:

“Thuaj:Nëse e doni Allahun, atëherë pasomëni mua (Muhamedin) dhe Allahu do t’ju dojë”. (Al-Imran, 31)

Shenjë e dashurisë ndaj të Dërguarit (salallahu alejhi ue selam) është që personi të interesohet rreth Sunetit dhe ta pasojë atë, dhe të mos shtojë a të heqë diçka prej tij.

Bazuar në këtë, ata që shpikin ndonjë gjë lidhur me pejgamberin (salallahu alejhi ue selam) dhe thonë se kjo është nga dashuria e tyre dhe nderimi që i bëjnë atij, ata nuk e duan atë e as që e nderojnë. Kjo sepse dashuria e vërtetë dhe nderimi ndaj tij bëhet duke i pasuar thëniet e tij, jo duke i shtuar sheriatit të tij apo tëheqësh diçka prej tij.

Dhe, vërtet, kushdo që dëshiron të shpikë në Sheriatin e Allahut atë që s’i takon (Sheriatit), dashuria e tij ndaj Allahut dhe ndaj të Dërguarit të Tij padyshim që është e kufizuar, sepse përmbushja e mënyrave dhe e nderimit nuk do të thotë ta qesësh veten para Allahut dhe të Dërguarit të Tij.

Allahu i patëmeta thotë:

“O ju që besoni, mos e qitni veten para Allahut dhe para të Dërguarit, dhe kini frikë Allahun. Vërtet, Allahu dëgjon e di gjithçka. O ju që besoni, mos i ngrini zërat mbi zërin e pejgamberit kur të flisni me të ashtu siç bëni kur flisni me shoqi-shoqin, që mos t’ju shkatërrohen veprat ndërsa nuk e kuptoni”. (el-Huxhurat, 1-2)

Burimi:http://mburoja.net/pdf_files/a0a8534...69bbe5a7a2.pdf

[ramazan_it]

Shejh Uthejmini thotë ndalu aty ku janë ndalur sahabët në lidhje me veprat e imanit

Besimi është vepër dhe qëllim, se Muhamedi alejhi selam i bëri këto nga shkallet e Besimit, ndryshimi me dorë është vepër, me gjuhë gjithashtu është vepër e me zemer është qëllim-njetë, dhe ai është gjithashtu, pra Besimi i përfshin të gjitha veprat, e nuk është i posaqen vetëm në Akide bazuar në fjalën e Muhamedit alejhi selam : " Besimi është shtatdhjetë e sa pjesë apo gjashtdhjet pjesë, më e larta fjala Nuk ka Zot i cili meriton të adhurohet pos Allahut, dhe më e ulta largimi i pengesës nga rruga", fjala Nuk ka Zot që meriton të adhurohet pos Allahut, është shprehje me gojë, dhe largimi i pengesave nga rruga vepët e gjymtyrëve, dhe turpi është vepër e e besimit të zemrës, e nuk kemi nevoj të themi atë e cila vërdallet mes të rinjëve dhe kërkuesëve të dituris, se veprat a janë plotsuese të besimit apo përbërëse?

Kjo pytje nuk ka nevoj të bëhet , e çdo person i cili pyet, se veprat a janë plotsuese të besimit apo përbërëse?

I them atij se Sahabet Allahu qoftë i kënaqur me ta janë ma të ndershëm dhe më të ditur se ti dhe ma të kujdesëshëm në të mirë dhe nuk e kan pyetur Muhamedin alejhi selam këtë pytje , andaj kënaqu me atë që jan kënaqë edhe ata.

Nëse argumenton argumenti se një vepër e largon njeriun nga islami , atëher kjo vepër është kusht përbërës i besimit, e nëse argumenton argumenti se një vepër nuk të largon nga islami atëher kjo vepër është kusht plotsues i besimit, edhe mbaroj kjo tem, mirëpo të vazhdojm me pranime e kundërshtime dhe polemika , pastaj nëse dikush të kundërshton ta etiketosh si Murxhi, e kush të përshtatet të jesh i kënaqur me të e nëse shton diqka, atëher kalon në Havarixh, e gjithë kjo nuk është e vërtetë.

Andaj këshilla ime për të rinjët është të largohen nga kjo tem, mirëpo themi, atë vepër që Allahu dhe i dërguari i tij e kanë bërë kushtë përbërës dhe mbetje të besimit ajo është kushtë përbërës e atë që nuk e kan bë nuk është.

_____________________________________

Burimi: Komentimi i 40 haditheve(Imam Neveviut)-nga Shejh Uthejmini rahimehullah

[ramazan_it]

Shejh Ibën Bazi për dervishët
http://www.binbaz.org.sa/mat/2108



Pyetja: Çfarë medoni rreth atyre që vetëquhet ‘dervishë’ dhe e godasin veten e tyre me thika etj. Ata përpara se të thojnë: O All-llah! Ata thojnë: O Rifai! Cili është mendimi Sheriatit lidhur me këtë? A kanë argument këta njerëz për veprën e tyre? All-llahu ju shpërbleftë!

Përgjigja: Këta njerëz janë gënjeshtarë dhe hileqarë. Veprimi i tyre nuk ka bazë, përkundrazi ata janë gënjeshtarë të cilët përdorin mjete (të ndryshme) për t’i mashtruar njerëzit, në mënyrë që njerëzit të mendojnë se ata e godasin veten e tyre (me thika) në një kohë kur nuk është ashtu. Veprimi i tyre është mashtrim i syve dhe magji e njerëzve, sikurse ka thënë All-llahu për magjistarët e Faraonit, të cilët i frikësonin njerëzit dhe u bënin magji syve të tyre. Ajo që është për qëllim rreth kësaj kategorie njerëzish – nga mesi kriminelëve hileqarë – të cilët nuk kanë bazë për veprimin e tyre; ata nuk duhen besuar, përkundrazi ata janë gënjeshtarë, hileqarë dhe mashtrues të njerëzve. Nëse ata i bëjnë thirrje Rifaiut apo dikujt tjetër veç Rifaiut, atëherë kjo është prej shirkut të madh, sikurse ai i cili thotë: O Rifai, ose o i Dërguari i All-llahut na ndihmo! Na bëj shefat! O Ali, o zotëriu im Ali, apo o Hysen, o filan, o zotëriu im Bedeui etj; të gjitha këto janë prej shirkut të madh. Të gjitha këto bëjnë pjesë tek adhurimi i dikujt tjetër përveç All-llahut. Të gjitha këto bëjnë pjesë tek veprat e adhuruese të varreve; adhuruesve të Latit, Uzzasë apo të ngjashëm me ta. Kjo është prej shikrut të madh, dhe tek All-llahu kërkojmë strehim nga kjo gjë. Këta njerëz të cilët e godasin veten e tyre me thika, nuk bëjnë tjetër veçse mashtrojnë dhe nuk kanë bazë në Fe, përkundrazi me veprimin e tyre, ata janë gënjeshtarë kriminelë. Detyra që kanë prijësit – nëse në vendin e tyre ka prijës musliman – është që t’i marrë këta njerëz dhe t’i ndëshkojë derisa të pendohen nga veprat e tyre të fëlliqura.

[ramazan_it]

Rëndësia Teuhidit dhe Sunetit në jetën e Muslimanit

Burimi: Pyetje & Përgjigje me
Shejh: Ahmed Ibn Umer Bazmul ( hafidhahullah)


Pytje 1:
Çfarë është rëndësia e Teuhidit dhe Sunetit në jetën e Muslimanit?

Përgjigje:
Pa asnjë dyshim çështja e Teuhidit është madhështore dhe se virtyti i tij është madhështor tek Allahu Aze ue Xhel.

Allahu thotë:


"Sigurisht që Allahu nuk e fal (gjynahun e) të vënit shok Atij në adhurim, por Ai i falë kujtdo që Ai dëshiron gjynahe të tjera përveç këtij… "[An-Nisa: 116].

Prandaj (duke u bazuar në ajetin), Allahu i falë mëkatet e të gjithë atyre që nuk ju bindën prej Muslimanëve, nëse Ai dëshiron t'ia falë. Ashtu siç ka ardhur në Hadith Kudsi:


"O biri i Ademit, nëse ti vjen tek Unë, me gjynahe plot sa toka, e më pas më drejtohesh Mua duke mos më shoqëruar asgjë (dmth; partner në Adhurim), Unë do të vijë tek ti me falje po aq të madhe."

Megjithatë, Allahu nuk fal asgjë që i është bashkangjitur Atij si partner. Edhe nëse ajo është Rija (syfaqësi) në vepër, e cila është forma më e vogël e Shirkut, Allahu nuk e pranon veprimin në të cilin Rijaja është përzier me të. Ashtu siç ka ardhur në Hadith Kudsi:

" Unë jam i panevojshmi për ortak; Kush bën një vepër duke më shoqëruar Mua të tjerë në të, Unë e braktisë atë dhe ortakun që më shoqëroj. " (Muslimi, 2989)

Prandaj, çështja e Teuhidit dhe statusi i tij është madhështor.

Allahu Azze ue Xhel thotë:

"Ata që besojnë (në Njësinë e Allahut dhe nuk adhurojnë tjetër përveç Atij) dhe nuk e ngatërrojnë besimin e tyre deri me Dhulm (me të gabuarën, duke adhuruar tjetër përveç Allahut), (mu këta janë ata) për të cilët ka siguri të plotë. (dhe mu këta janë ata) që janë të udhëzuarit." [En-Aam: 82]

Kuptimi i ajetit është; ata që besojnë në Allahun Azze ue Xhel si Zotin e tyre, Islamin si Feja e tyre, Muhamedin si Profetin e tyre, dhe ata nuk vijnë me asgjë nga punët e Shirkut; këtu është për qëllim fjala keqbërësit, ku Pejgamberi (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) e ka sqaruar se kjo është Shirk. “Mu këta janë ata për të cilët ka siguri të plotë”. Ajo që kuptohet nga ajeti është se: Ai që e përzien Imanin e tij me Shirk, atëherë për te nuk ekziston siguri në ahiret dhe as që ka siguri apo relaksim në jetën e kësaj dunjaje.

Përsa i përket Sunetit Profetik, statusi i tij është madhështor. Ajo është shpallje prej Allahut Azze ue Xhel, sikurse Kur'ani.

Siç thotë Allahu Azze ue Xhel:

"Dhe ai (Pejgamberi) nuk flet nga dëshira (e vetes tij). Vërtet, kjo është vetëm shpallje që i frymëzohet atij "[En-Nexhm:. 3_4]

Prandaj, Sunneti siç përmendet prej Imam Barbahari (rahimehUllah):

"Sunneti është Islami dhe Islami është Sunneti".

Sunneti është udhëzim i përgjithshëm i Pejgamberit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem. Të bazuarit mbi këtë, ka ardhur në hadithin e Pejgamberit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, ku ai ka thënë:

"Vërtet, unë ju kam lënë dy gjëra, nëse kapeni fort mbas tyre nuk do të devijoni: Libri i Allahut dhe Suneti im. Këto dyja nuk ndahen asnjëherë derisa të më vijnë tek Haudi."

Po ashtu, Profeti (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) ka përmendur në hadithin që është në autoritetin e el-Irbad Ibn Sarijeh (rahimehUllah) se ndryshimi (përçarja në grupe) do të ndodhë:

"Vërtetë që kush jeton prej jush (pas meje) do të shohë mospajtime të shumta. Prandaj me ju është (të ndiqni) Suneti im."

Thënia e Pejgamberit (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem):

"Me ju është (të ndiqni) Suneti im."

Kuptimi, se rruga e shpëtimit dhe e largimit prej sprovave dhe mundimeve është vetëm prej mënyrës së mbajtjes (dhe ndjekjes) fortë për Sunet. Ajo që kuptohet prej thënies së Pejgamberit (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) lidhur me vërejtjen e shumë ndryshimeve pas vdekjes së Tij, (do të thotë se) ai që nuk mbahet fort pas Sunetit të tij, ai definitivisht do të bie në këto çështje (dmth, në këto ndryshime / përçarje / grupacione etj) të ndryshme. Edhe nëse ai pretendon se është në të drejtën ose e do të mirën dhe këshillën, ky qëllimi i të dashurit mirë nuk do ti mjaftojë atij, nëse ai nuk është duke ndjekur dhe përmbajtur fortë për Sunnetit të tij (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem).


Suneti Profetik! është udhëzim i përgjithshëm i Pejgamberit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, që ka ardhur me fjalët e tij, veprat e tij dhe besimin e tij, kjo është rruga e shpëtimit. Kjo është Arka e shpëtimit me lejen e Allahut Azze ue Xhel. Kushdo që hip mbi të është i ruajtur (dmth; ka shpëtuar) dhe kush qëndron prapa saj është i shkatërruar.


Këtu unë dua të bëjë citim për diçka shumë të rëndësishme sa i përket Sunetit. Është ajo që, ky Sunet Profetik nuk mund të kuptohet (në asnjë formë, metodë apo mënyrë tjetër) përveç, vetëm sipas të kuptuarit të parëve tanë të mirë Selefus-Salih (Radija_Allahu ' anhum exhma'iin). Ne nuk jemi në gjendje (të aftë) të mbeshtetemi (në të kuptuarit) e Kur'anit dhe Sunetit (për praktikimin e Islamit) prej vetes tonë, pa e kuptuar dhe mësuar atë, sipas të kuptuarit e Selefus-Salih (Radija_Allahu ' anhum exhma'iin). Në të vërtetë prej çështjeve më të rëndësishme të Sunetit dhe çështjeve më madhështore të Sunetit është mbajtja (të kapurit fort dhe të kuptuarit drejtë / saktë) në Menhexhin e Selefus-Salih (Radija_Allahu ' anhum).


Prandaj, kushdo që e ndan të kuptuarit e Selefus-Salih prej Sunetit, ai ka ndarë Sunetin dhe nuk e ka pranuar atë (në tërësi). Ky individ ka hequr / larguar prej Sunetit një gjë e cila është pjesë e saj (dmth- Menhexhin e Selefus-Salih Radija_Allahu ' anhum exhma'iin ) dhe një bazë (madhështore) e të mrekullueshme të saj, e cila është të kuptuarit dhe të kapurit shumë fort në atë që ishin Selefët tanë (Radija_Allahu anhum exhma'iin)."


Fund. Shkodër Qershor 26, 2012

http://www.salafyink.com/studentsofknow ... awheed.pdf

Përshtati dhe përktheu: Ebu Jusuf (Arbrit Kraja)
Shkodër Qeshor 26, 2012

[ramazan_it]

Kuptimi i Istivas (ngritjes mbi Arsh).

Fjala e All-llahut të lartësuar: “Mëshiruesi është ngritur mbi Arsh” (Ta ha 5), cili është kuptimi i Istivas (ngritjes) ?

Fjala e All-llahut të lartësuar: “Mëshiruesi është ngritur mbi Arsh” (Ta ha 5), dijetarët e sunetit e kanë komentuar që me fjalën Istiva është për qellim: ngritje, ngritje nga poshtë, lartë, që do të thotë ngritja e All-llahut të lartësuar mbi Arsh dhe qëndrim mbi të duke mos pyetur për mënyrën e ngritjes.

Ehlu sunneh uel-xheme'ah janë sahabët e të Dërguarit salAll-llahu alejhi ue sel-lem si dhe gjithë ata që i pasojnë me të mirë, kurse sa i përket cilësive të All-llahut të plotfuqishëm thonë: është obligim pohimi dhe pranimi i tyre ashtu siç transmetohen pa pyetur për mënyrën e tyre.

Do të thotë: i pohojmë për All-llahun si cilësi, i besojmë, i pranojmë që janë të vërteta, mirëpo nuk themi: si është mënyra e tyre, nuk themi: cilësitë janë në këtë formë apo në atë formë.

Është pyetur Imam Malik ibën Enes, imami i shtëpisë së hixhretit në kohën e tij, njëri nga katër imamët e medh’hebëve, All-llahu e mëshiroftë, në lidhje më fjalën e All-llahut të lartësuar: “Mëshiruesi është ngritur mbi Arsh” (Ta ha 5); “Si është Istivaja (ngritja)? Ka heshtur pak pastaj ka thënë: ngritja është e pranuar për ne, mënyra e ngritjes është e panjohur, kurse besimi në të është obligim”.

Është obligim i dijetarëve dhe i gjithë muslimanëve që t’i besojnë emrat dhe cilësitë e All-llahut që janë cekur në Kur’an dhe Sunet, t’i pranojnë ashtu siç janë potencuar, pa i shtrembëruar, pa i mohuar, duke mos ju dhënë formë dhe as përngjasim.

Përkundrazi duhet besuar që janë prej cilësive të All-llahut dhe prej emrave të Tij, janë të vërteta dhe kuptimi i tyre është i drejtë ashtu siç i përket All-llahut të madhërishëm, nuk i ngjason krijesave të Tij në asgjë nga cilësitë.


Pra, istivaja është ngritja, ngritja nga poshtë, lartë mbi Arsh, gjithashtu edhe në gjuhën arabe qëndron kështu, mirëpo mënyra e ngritjes është e panjohur për ne, nuk e dimë së si është ngritur, mirëpo themi: Është ngritur mbi Arsh dhe qëndron mbi Arsh.

Ngritje që i përket krenarisë dhe madhështisë së Tij, nuk i ngjasojnë krijesat e Tij në cilësi, e as në ngritje, dhe në asgjë tjetër, bazuar në fjalën e Tij të lartësuar: “...Asnjë send nuk është si Ai; Ai është dëgjuesi, shikuesi...” (Shura 11), po ashtu: “Pra, mos i përshkruani All-llahut shembuj! All-llahu i di të gjitha e ju nuk dini” (Nahl 74), po ashtu: “Dhe Atij askush nuk i është i barabartë” (Ihlas 4).

All-llahu i lartësuar është i përkryer në vetën e Tij, në emra, cilësi dhe vepra, askush nuk i ngjason, nuk emërtohet askush me emrat e Tij, askush nuk është i barabartë me Të si dhe nuk ka shok i Lartësuari.

Ky është obligimi i pasuesve të islamit, duhet ta besojnë me këto cilësi, ngritjen, mëshirën, dëgjimin, shikimin, hidhërimin, fytyrën, dorën, këmben dhe gishtat, si dhe cilësi të tjera të All-llahut të lartësuar.

Gjitha cilësitë e All-llahut të lartësuar duhet pohuar për All-llahun ashtu siç i përkasin All-llahut të lartësuar pa i shtrembëruar apo mohuar, duke mos i krahasuar apo ngjasuar me cilësitë e krijesave të Tij.

Duhet të thuhet që ato janë të drejta, janë të sakta për All-llahun ashtu siç i përkasin madhërisë së Tij, askush nga krijesat nuk i ngjason cilësive te të Plotfuqishmit, ngase All-llahu i lartësuar s’ka shëmbëlltyrë as në veten e Tij e as në cilësitë e Tij.
All-llahu iu begatoftë.


Shejh Abdul-Aziz ibn Baz, All-llahu e mëshiroftë

Burimi: http://www.binbaz.org.sa/mat/10277

[ramazan_it]

-Besimi i shi'iteve-

Burimi: Besimi i shi'iteve


Pyetje: Cila është akidja e shi'itëve? Ju lutem na e shpjegoni këtë.

Përgjigjje: Shi'itët përbëhen nga sekte të shumta; disa janë ekstremiste dhe disa të tjera jo. Prandaj, ne ju këshillojmë juve, të lexoni librat e dijetarëve mbi sektet e tyre dhe akiden e tyre.

Këtu bëjnë pjesë librat si:

- ''Makalat el-Islamijjin“ nga Ebu Hasan el-Eshari
- ''Minhaxh es-Sunneh'' nga Ibn Tejmijje
- ''El-Fark bejne el-Firak'' nga Abdulkadir el-Bagdadi
- ''El-Milal uen Nihal'' nga el-Shahristani
- ''El-Fisal fi el-Milal ua-l-Nihal'' nga Ibn Hazmi
- ''Mukhtasar Kitab el-A'immah el-Issna Eshrijjeh'' dhe të ngjashme.

Aty ju do të gjeni informacione të mjaftueshme për ta (shi'itët).


Komisioni i Përhershëm

Fetava Lexhnetu ed daimeh lil-Buhuth el-ilmijjeh uel-lfta; Fetva nr. 7308