Dashuria - kjo Fytyrë e Zotit

[Spleen1]

Spleen

Sonte sikur ta kisha afër me deshirë,
Do ia puthja puthjen ashtu në flagrancë
Nuk di pse mendon se jam i pa meshirë,
Dashuria nuk duron fragrancë.

Sonte do ia laja lotin me lotin e ngrohtë,
Do ia jepja sytë e mi dhuratë për ditëlindje,
Të ngrohet me ta kur natën të ketë ftoftë,
Kam frikë për té e për veti, flas me bindje.

Herë më thotë se jam gjithçka, edhe Zot
Pesë minuta më vonë më quan zemër dry
Kur duket që gjithçka merrë formë të kot
Me paraqitet si ëndërr mes ëndërrash mbëthy’

[Spleen1]

Spleen1

Tymi
i cigareve
dhe një filxhan
plot kafe,
mbi tavolinë
në vijën imagjinare,
mbi të cilën
shpejtësia e fjalëve
mbështet
dhe i dërgon sinjal
heshtjes sime
të lënduar.

Papritmas
tymi mbështjell
pikën limpide
ti flet me qirin
flakë holluar
herë përkulet
herë mezi drejtohet
ti i lutesh
të qëndroj edhe pak
ai nis të leshojë tym
fiket pak pa lëshuar ti ofshamën
edhe pika
nga tëmthet,
lëshohet ngadalë faqeve
mbytet në buzë

Zgjimi tremb
ëndrrën që kërkon
të kuptoj
pse kjo shtrëngatë

Pika çuditërisht
shndërrohet në rrugicë
e pafajshëm
grrith shkallë-shkallë
tmerrshëm grrrith...
lëkurën time
deri në zemër
atje...
kjo perlë e lëngët
shkruan lutje
për dashurinë
unë...
sa herë dua t’i flas
më kujtohet
refreni e një kënge
“s’ka njeri që nuk gaboi
që një zemër s’e lëndoi”?
...

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.

Tani është momenti!!!!!

Marquez

[Spleen1]

Spleen 2

Koha i shënon pamëshirshëm kujtimet
Përkëdheljet e ëmbla, edhe më shumë lëndimet
Se Dashuria duron hidhërime dhe gëzime shumë
Me kohë do të kuptosh pse t’u bërë det i pafun’.

Tash rri e qetë perdja ngadalë, ngadalë po bjen
Një agim, një ditë tjetër, me rreze dielli po vjen
Më vjen keq që unë do jem larg nga ky shkëlqim
Jam vetja ime, krenar, fal i qofsha Yllit tim.

Me (…) gjaku me të cilat shkrova këtë poezi
Ta dedikova ty në këto orë të vona se ndjeva mërzi
Pata shumë nevojë, ndjeva edhe shumë mall
Ishte një përsiatje zemre, një rënkim shpirti i rrallë.




_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.

Tani është momenti!!!!!

Marquez

[Spleen1]

Spleen

Kur qielli mbush’ me re, peshon rëndë si kupolë
Mbi shpirtin që gjëmon, pré e hidhërimeve t’gjata,
Dhe nga horizonti përqafon, qarkun aureolë
Na dhuron ditë të zeza, më të trishta se nata;

Kur toka ndërrohet me një kthinë të lagësht
E Shpresa, si lakuriq nate, stisur,
Duke rrahur muret ik me krih të plogësht
Dhe qëllon me kokë, në tavane të prishur;

Kur shiu shtreson gjurmë të përlyera
Nga një burg i madh imiton barriera prej murit,
Dhe kur një popullit memec, cergë të ndyra
Vijnë e ia endin rrjetat në thelb të trurit;

Kambanat papritmas kërcejnë me hidhërim
E dërgojnë kah qielli ulërimë – çmendurie,
Ashtu sikur shpirtra të pa atdhe që bredhin
Dhe shkrehen në gjëmë prej kokëfortësie;

E karrocat me te vdekur, pa daulle, pa muzikë
Defilojnë ngadalë në shpirtin tim, Shpresa,
Dhe i mundur qan, Ankthi mizor, despotik
Mbi kafkë të përkulur, ngul flamurin natë zeza


Baudelaire, Les fleurs du mal LXXVIII.


_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.

Tani është momenti!!!!!

Marquez

[Cupke_pe_Korce]

tani, te tuat jane keto me lart apo te Baudelaire?

[Fiori]

Me sa di unë Baudelaire ka katër krijime të titulluara "Melankoli" (Spleen në këtë rast) tek vëllimi "Lulet e të keqes".

Por vetëm krijimi tek posti #4 është përkthim i njërës prej poezive të Baudelaire, të tjerat nuk më duken si krijimet e tij (mund të jem dhe gabim pasi ka që në gjimnaz që s'kam lexuar nga shkrimtari në fjalë).


p.s. Spleen1 e ke "Albatross" në shqip ?!

[Spleen1]

Çupke dhe Fiori

Vetëm postimi # 4 është poezi e Baudlaire, tjerat janë të miat. Por edhe poezinë e Baudlaire e kam përkthyer unë.

Falemderit
Spleen

[Spleen1]

Spleen 3

Kur vjen nata mbi liqe
Puthjet tua i kujtoj
E pyes mallin, tash ku je
Hëna sonte më dërmoi

Më munduan valët e qeta
Vezullonin në dritë të hënës
Sa herë mbete, e pa gjumë mbeta
Evokim puthjet e mbrëmjes

Kur të pash yllin e Gorit
Bëhu të lutem ti Anitë
Të shikoj me sy t’Amorit
Malli më djeg të shoh çdo ditë.

_______________________________ E dashur! ________________________________

[...] “Mbaj ata që dashuron pranë vetes, thuaju duke mërmëritur se sa shumë ke nevojë për ta, dashuroj, sillu mirë, gjej kohën për ta, thuaju "më vjen keq", "më fal", "të lutem", "faleminderit" dhe të gjitha fjalët e dashurisë që di. Asnjëri nuk do të mbaj mend për mendimet e tua të fshehta. Kërko nga Zoti fuqinë dhe zgjuarsinë t`i shprehesh. Tregoju të tjerëve domethënien e tyre. Fillo të besh realitet ëndrrat e tua.

Tani është momenti!!!!!

Marquez

[Dea_a]

Spleen

Sonte sikur ta kisha afër me deshirë,
Do ia puthja puthjen ashtu në flagrancë
Nuk di pse mendon se jam i pa meshirë,
Dashuria nuk duron fragrancë.

Sonte do ia laja lotin me lotin e ngrohtë,
Do ia jepja sytë e mi dhuratë për ditëlindje,
Të ngrohet me ta kur natën të ketë ftoftë,
Kam frikë për té e për veti, flas me bindje.

Herë më thotë se jam gjithçka, edhe Zot
Pesë minuta më vonë më quan zemër dry
Kur duket që gjithçka merrë formë të kot
Me paraqitet si ëndërr mes ëndërrash mbëthy’

Se besoj se do kishte dhurate më të bukur.!
Për të, se syte e tu dhurate për ditëlindje.
Por qe do se ata sy i zotroj dikush tjeter që moti,
e ajo mundohej me kote të jete shkëlqim i tyre...

E... loti i saj sikur su tha dot,
siq duket kishte qare nëna në lindjen e saj.
Se di nga te ftohtit në janar apo sepse priste nje djal.

[Spleen1]

Se besoj se do kishte dhurate më të bukur.!
Për të, se syte e tu dhurate për ditëlindje.
Por qe do se ata sy i zotroj dikush tjeter që moti,
e ajo mundohej me kote të jete shkëlqim i tyre...

E... loti i saj sikur su tha dot,
siq duket kishte qare nëna në lindjen e saj.
Se di nga te ftohtit në janar apo sepse priste nje djal.

Dea, unë e respektoj shkrimin e tënd. Je e lirë, të komentosh, ashtu si e ndien, çdo varg timin. Falemnderit që më lexon.