Dijetarët e Hakut

[ramazan_it]

Dijetaret e Islamit - ndjekesit e Kur'anit dhe Sunetit te Profetit Muhammed (sal-lAllahu alejhi sel-lam)

Dis pyetje që janë bërë rreth emrit " SELEFIJ ":

Çfarë është thirrja ‘Selefije’?

Thirrja “Selefije” është thirrja e Kur'anit dhe Sunetit, e pastër dhe e kulluar nga çdo shtesë, mangësim apo ndryshim. Ajo është rruga e tri brezave të parë të Muslimanëve; ajo është thirrja për në Fenë e Allahut ashtu siç e kuptuan dhe e praktikuan këto tri breza të arta. Prandaj i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre, dhe pastaj ata që vijnë pas tyre.” [Transmetuar nga Bukhari dhe Muslimi]

Kush janë ‘Selefët’ dhe kush janë ‘Selefitë’ ?

“Selefët” janë njerëzit e devotshëm të brezave të parë të Muslimanëve. Ky titull i referohet Shokëve (Sahabëve) të Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), ndjekësve të tyre (Tabi’inëve) dhe ndjekësve që erdhën pas tyre (Etba’u Tabi’in).

Vlera e tyre është theksuar nga Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), i cili ka thënë:

“Nuk do të pushojë së ekzistuari një grup nga Umeti im, fitimtarë në të vërtetën; ata nuk do të dëmtohen nga ata që do t’i braktisin apo do t’i kundërshtojnë. Ata do të vazhdojnë në këtë gjendje derisa të luftojnë Mesinë e rremë, Dexhalin.” [Transmetuar nga Muslimi]



Ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) sqaroi se ky grup i shpëtuar do të jenë Shokët e tij (radij-Allahu ‘anhum) dhe të gjithë ata që ndjekin rrugën e tyre. Ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:

“Umeti i Muslimanëve do të ndahet në 73 sekte, të gjithë do të shkojnë në Zjarr me përjashtim të njërit.” Dhe kur ai u pyet se kush është grupi i shpëtuar, ai u përgjigj: “Ata që ndjekin rrugën ku jam unë sot dhe Sahabët e mi.” [Hadith Sahih, transmetuar nga Tirmidhiu]

Kështu që, “Selefij” është çdo njeri që ndjek me zell e me sinqeritet rrugën e Selefëve sa më shumë që të ketë mundësi.

Kush janë themelet kryesore të rrugës që ndoqën Selefët?

1- Nënshtrimi vetëm ndaj Allahut në Teuhidin e Tij (në Rububijen, Uluhijen dhe Emrat e Cilësitë e Tij).

2- Ndjekja e Rrugës së Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) në çdo aspekt të jetës.

3- Pastrimi i shpirtit duke u bazuar në tekstet e qarta të Kur’anit dhe Sunetit.

Përse quhemi ‘Selefij’?

Ne i quajmë vetet tona Selefij sepse ne duam të cilësohemi me Selefët. Ata janë njerëzit të cilët i ka përmendur Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) kur ka thënë: “Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre, dhe pastaj ata që vijnë pas tyre.” [Transmetuar nga Bukhari dhe Muslimi] Ky cilësim nuk është vetëm me një person apo me disa persona që ne i pasojmë verbërisht. Por ky cilësim është me të gjithë brezat e parë, për shkak se individët mund të bëjnë gabime, kurse për Muslimanët e parë në tërësi është premtuar se ata nuk kanë për t’u bashkuar kurrë në devijim, sikurse ka thënë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel’-lem):

“Umeti im nuk ka për t’u bashkuar kurrë në devijim.” [Hadith Sahih, transmetuar nga Tirmidhiu]

A është përdorur më parë termi ‘Selef’ apo ‘Selefij’ nga Muslimanët e hershëm?

Po, ky term është përdorur edhe nga vetë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), kur ai i tha Fatimes: “Unë jam për ty një Selef i bekuar.” [Hadith Sahih, transmetuar nga Muslimi]

Gjithashtu, Imam Ebu Hanife dhe Imam el-Euza’i i urdhëruan njerëzit që të kapen pas rrugës së Selefëve, pa përmendur këtu Imamët e tjerë. Shohim poashtu se ky term është përdorur nga Imam Tirmidhiu, Imam Ahmed Ibn Hanbel, Imam es-Semani, Imam Darakutni, Imam Ibn Tejmije, Imam Ibn Kethir etj. Nga dijetarët e kohës së sotme që janë emërtuar me këtë titull (Selefij) janë, Shejkhul-Albani, Shejkh Ibn Baz, Shejkh Ibn ‘Uthejmin, Shejkh Salih el-Feuzan (Allahu pastë mëshirë për të gjithë ata) dhe shumë të tjerë. Kështu që, ky titull nuk është i ri dhe as nuk është shpikje e ndonjë grupi apo partie, por ai është përdorur për 1400 vjet me rradhë nga disa prej Dijetarëve më të mëdhenj të Islamit.

Kush janë synimet e Thirrjes Selefije ?

1. Kthimi tek Kur'ani dhe Suneti i Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) në çdo aspekt të jetës dhe kuptimi i tyre (Kur'anit dhe Sunetit) sipas kuptimit të Shokëve të Pejgamberit dhe atyre që i i pasuan (Allahu qoftë i kënaqur me të gjithë ata). Të vepruarit sipas thënies së Allahut:

“Dhe kushdo që kundërshton të Dërguarin pasi që rruga e drejtë iu bë e qartë dhe ndjek rrugë tjetër në vend të rrugës së Besimtarëve, Ne do ta mbajmë atë në rrugën të cilën ai e ka zgjedhur vet dhe pastaj do ta djegim në Xhehenem - e sa përfundim i keq!” [Nisa, 115]

Dhe thënies së Allahut:

“Dhe nëse ata besojnë sikur ju (d.m.th. ashtu siç beson Pejgamberi dhe Shokët e tij) ata janë vërtet në rrugën e drejtë.” [Bekare, 137]

2. Të pastrohet çdo gjë në jetën e Muslimanit nga shirku (të bërit shok Allahut në zotërimin, adhurimin dhe emrat e cilësitë e Tij) dhe të paralajmërohet kundër bidateve (risive) në besim dhe në veprat e ibadetit (adhurimit); të paralajmërohet kundër ideve të kota e të pabaza që janë importuar nga jashtë, si dhe kundër transmetimeve të shpikura që e kanë njollosur natyrën e kulluar të Islamit dhe janë bërë shkak për ndalimin e përparimit të Muslimanëve. Sikurse ka thënë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):

“Kjo dituri do të mbahet nga njerëzit më besnikë të çdo brezi; ata do të heqin prej saj ndryshimet që kanë bërë ata të cilët i kaluan kufijtë, pretendimet e pabaza të gënjeshtarëve dhe shpjegimet e shpikura të injorantëve.” [Hadith Sahih, transmetuar nga Ibn Adij dhe Ibn Asakir]



Dhe duke iu bindur urdhërit të Allahut:

“Bashkëpunoni në punë të mira dhe devotshmëri dhe mos bashkëpunoni në gjynahe dhe në shkeljen e kufijve.” [el-Ma’ide, 2]

3. Të edukohen Muslimanët me Fenë e tyre të vërtetë, duke i thirrur ata që të veprojnë sipas gjykimeve të Islamit, dhe të edukohen me moralin dhe sjelljet e Islamit, të cilat padyshim do t’u sjellin Kënaqësinë e Allahut si dhe mirëqenien dhe nderin në këtë botë, sikurse thotë Allahu:

“Dhe këshillojnë njëri-tjetrin për të vërtetën dhe për të qenë të duruar.” [el-Asr, 3]

Dhe thënia e Tij:

“Bëhuni edukatorë (me dije dhe urtësi) sepse ju u mësoni njerëzve Librin dhe e keni studjuar atë me zell.” [Ali Imran, 79]

4. Të ringjallet mendimi i vërtetë Islamik në dritën e Kur'anit dhe Sunetit sipas metodologjisë së Selefëve të këtij Umeti. Të shporret ndjekja e verbër e medh’hebeve dhe fanatizmi i verbër ndaj partive dhe grupeve të ndryshme që kanë pushtuar mendjet e shumë Muslimanëve dhe i kanë shkëputur ata nga vëllazëria e qartë dhe e pastër Islame, ashtu siç kërkohet nga urdhëri i Allahut:

“Kapuni të gjithë ju së bashku në Litarin e Allahut dhe mos u ndani nga njëri-tjetri...” [Ali Imran, 103]

Dhe thënia e Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem): “Bëhuni robër adhurues të Allahut dhe vëllezër mes veti.”

5. Të ofrohen zgjidhje të vërteta Islame për problemet aktuale dhe të bëhen përpjekje për një kthim tek mënyra e vërtetë e jetesës në Islam sipas rrugës së Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), duke nxjerrë një shoqëri të udhëzuar nga Shpallja, si dhe të zbatohen Ligjet e Allahut në tokë. Ky proçes fillon me tesfije(pastrim dhe korrigjim) dhe terbije (edukim), siç thotë Allahu:

“Mësoju atyre Librin dhe Urtësinë (Sunetin) dhe pastroji.” [Bekare, 129]

Ndërkohë që kemi të ngulitur në mendje thënien e Zotit tonë drejtuar Pejgamberit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):

“Edhe nëse Ne të tregojmë ty në këtë jetë ndonjë pjesë të asaj që Ne u kemi premtuar atyre, ose nëse ta marrim shpirtin para asaj, atëherë ata përsëri tek Ne do të kthehen.” [Gafir, 77]

Gjithashtu, duke kuptuar parimin Sheriatik: “Ai që kërkon të përshpejtojë diçka përpara se të vijë koha e caktuar për të, ai do të dënohet duke qenë i privuar nga realizimi i saj.”

6. Kjo është thirrja dhe ftesa jonë që do t’i ringjallë dhe do t’i ngrejë lart Muslimanët - me Vullnetin e Allahut - dhe do të ndihmojë në përhapjen e vazhdueshme të mesazhit Islam në çdo cep të Tokës. Ndërkohë që kemi bindje të plotë në ndihmën e Allahut dhe në faktin që Ai padyshim do t’u japë autoritet robërve të Tij të devotshëm:

“Por nderi i përket Allahut, të Dërguarit të Tij dhe besimtarëve.” [el-Munafikun, 8]

Dhe thënia e Tij:

“Është Ai i Cili ka çuar të Dërguarin e Tij me udhëzimin dhe fenë e së vërtetës, që Ai ta bëjë atë ngadhënjyese mbi të gjitha fetë e tjera, edhe pse Mushrikët e urrejnë atë.” [Saff, 9]

Kështu që, çdo thirrje që nuk mbështetet mbi këto themele dhe çdo metodologji që nuk përkon me metodologjinë e të Dërguarve (paqja qoftë mbi të gjithë ata), atëherë ato do të jenë të dështuara dhe nuk do të kenë kurrëfarë dobie. Argumenti më i qartë për këtë është realiteti i atyre grupeve bashkëkohore që kanë vendosur një metodologji për vetet e tyre dhe thirrja e tyre bie në kundërshtim me metodologjinë e të Dërguarve.

“Dhe kush është më i humbur se sa ai i cili ndjek dëshirat e veta pa udhëzim nga Allahu?” [Kasas, 50]

“A t’ju tregojmë Ne humbësit më të mëdhenj për veprat e tyre? (Janë) ata përpjekjet e të cilëve janë harxhuar kot në jetën e dynjasë duke menduar se po përfitonin mirësi nga veprat e tyre!” [Kehf, 103-104]

Këto grupe e kanë lënë pas dore rëndësinë e Akides dhe në vend të saj ata thërrasin për korrigjimin e çështjeve që nuk janë po aq të rëndësishme sikurse Akideja. Por në të vërtetë, Teuhidi është ai që e forcon zemrën, shton diturinë dhe adhurimin e Allahut. Rrjedhimisht edhe punët e mira do të shtohen dhe atëherë Muslimanët do ta kuptojnë thënien e Allahut:

“Allahu u ka premtuar atyre nga mesi juaj që besojnë dhe që punojnë mirësi e drejtësi, se Ai patjetër do t’u sigurojë atyre vazhdimësinë (e autoritetit, pushtetit) në tokë, ashtu siç ua siguroi Ai këtë atyre përpara tyre dhe se Ai do t’u sigurojë fuqinë për të zbatuar e përmbushur fenë e tyre, atë të cilën Ai e ka zgjedhur për ta (Islamin). Dhe padyshim që Ai do t’u japë atyre në shkëmbim siguri e ruajtje pas frikës së tyre, (me kusht) që këta besimtarë të më adhurojnë vetëm Mua dhe të mos bashkojnë gjë tjetër (në adhurim) me Mua. Por kushdo që nuk beson pas kësaj, këta janë të pabindurit (ndaj Allahut).” [Nur, 55]

Kështu që, njeriu që ka aftësi për të kuptuar do ta shohë se adhurimi i Allahut të vetëm, besimi i saktë dhe punët e mira janë rruga drejt suksesit. Dhe ndihma kërkohet vetëm nga Allahu i Lartësuar. Ai është Zoti i Botëve!


All-llahu na udhëzoftë në rrugën e vërtetë dhe na bëftë prej besimtarëve muslimanë të devotshëm ndaj Tij.

Selamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu.

[ramazan_it]

Kush jane Selefet?

Autor: esh-Shejkh Muhamed bin Salih el-‘Uthejmin rahimehullahBurimi: Fetaua Nurun ‘ala Darb/ et-Teuhijd uel-Akijdeh



Pyetje: Po dëgjoj shumë rreth Selefëve. Kush janë Selefët o Shejkh i nderuar?



Përgjigje: “Selef do të thotë të Parët (el-Mutekaddimun). Dhe çdo person që i paraprin një tjetri është Selef për të. Por kur ky term përdoret në mënyrë absolute, ai nënkupton tre brezat e parë të lavdëruar, që nga Sahabët e deri tek Tabi’inët dhe Tabi’ Tabi’inët. E me të vërtetë ata janë të Parët e Mirë (es-Selefus Salih). Kushdo që vjen mbas atyre dhe ndjek Menhexhin (metodologjinë) e tyre, atëherë ai është si ata, në rrugën e Selefëve, ndonëse ai mund të ketë ardhur mbas tyre në aspektin kohor. Për arsye se Selefizmi është cilësim me Menhexhin që ndoqën Selefus-Salih (radij-Allahu ‘anhum), sikurse ka thënë Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):



(إني أمتي ستفترق على ثلاثة وسبعين فرقة كلها في النار إلا واحدة وهي الجماعة )



“Vërtet, Umeti im do të ndahet në shtatëdhjetë e tre sekte, të gjitha ato janë në Zjarr përveç se një, e ai është Xhemati.”



Kurse në një tekst tjetër:



(من كان على مثل ما أنا عليه وأصحابي )



“...kushdo që ndjek rrugën në të cilën ndodhem unë dhe Shokët e mi.”



Dhe në bazë të kësaj, Selefizmi këtu ka një kuptim specifik. Prandaj, kushdo që ndjek Menhexhin e Sahabëve, Tabi’inëve dhe të atyre që i ndoqën në mirësi,atëherë ai është Selefij edhe nëqoftëse ai është në kohën tonë, pra edhe nëse është në shekullin e 14-të mbas Hixhretit.”

[ramazan_it]

Çka është Selefizmi?

Autor: esh-Shejkh ‘Abdul-‘Azijz bin BazBurimi: Fetaua el-Lexhnetud-Da’imeh (2/165-166, n. 1361)



Pyetje: Çfarë është Selefizmi dhe ç’mendim keni ju rreth tij?



Përgjigje: E gjithë lavdia i takon Allahut të vetëm, lavdërimi dhe bekimi qoftë mbi të Dërguarin, si dhe mbi Familjen dhe Shokët e tij.



E më tej:



“Es-Selefijjeh” – Selefizmi është një lidhje apo atribuim me “Selefët”. Dhe “Selefët” janë Shokët e të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe Imamët e Udhëzimit (radij-Allahu ‘anhum) nga tri brezat e parë, mirësinë e të cilëve e ka dëshmuar i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) në thënien e tij:



“Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë mbas tyre, pastaj ata që vijnë mbas tyre. Pastaj do të vijnë njerëz që japin dëshmi përpara se të zotohen, dhe do të zotohen përpara se të japin dëshmi.” [1]



Dhe fjala “Selefijun” është shumësi i fjalës “Selefij”, që është lidhje apo atribuim me Selefët dhe kuptimi i saj u përmend më parë. Dhe Selefitë janë ata që ecin sipas Menhexhit të Selefëve në ndjekjen e Librit të Allahut dhe Sunetit, që ftojnë në to dhe veprojnë në përputhje me to dhe prandaj ata janë Ehli-Suneti dhe Xhemati.

__________________________________________________ _____________
Fundnota:[1] [Transmetuar nga Imam Ahmed Ibn Hanbel në Musnedin e tij (4/426), si dhe nga Bukhari (n. 2651) dhe Muslimi (n. 2535). Në transmetimin e Muslimit qëndron:

“Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë mbas tyre, pastaj ata që vijnë mbas tyre.” ‘Umran tha: “Nuk e di nëse ai përmendi dy breza mbas brezit të tij apo tre.” Pastaj vazhdoi Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem): “Pastaj do të vijë një brez që do të dëshmojnë pa i kërkuar njeri që të dëshmojnë dhe do të jenë tradhëtarë e të pabesë. Ata do të zotohen por nuk do t’i përmbushin zotimet e tyre dhe tek ata do të shikohet obeziteti.”

[ramazan_it]

Pse të përdorim emrin Selefij?

Autor: Shejkh Muhamed Nasirud-Din el-Albani (rahimehullah)Burimi: Shkëputur nga revista el-Esale, çështja n. 9



Pyetje: Pse të përdorim emrin Selefij? A është kjo një thirrje për t’u anëtarësuar në ndonjë parti, grup apo medh’heb? Apo ai është një sekt i ri në Islam?

Përgjigje nga Shejkhul-Albani: Në të vërtetë, fjala Selef është mjaft e njohur në gjuhën Arabe dhe poashtu në terminologjinë Fetare. Por ajo që na intereson tani është shtjellimi i saj në këndvështrimin fetar. Kështu, është transmetuar saktësisht se Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) gjatë sëmundjes nga e cila vdiq, i ka thanë Fatimes (radij-Allahu ‘anha):

“... kije frikë Allahun dhe bëj durim. Dhe unë jam Selefi më i mirë për ty.” [1]

Për më tepër, dijetarët e kanë përdorur fjalën Selef shumë herë, sa që zor se mund të numërohet. Neve na mjafton një shembull, që është fjala që kanë përdorur ata në luftën e tyre kundër bidateve:

“Çdo e mirë gjendet në ndjekjen e Selefëve (të Parëve),kurse çdo e keqe gjendet në bidatet e Khalefëve (të Mëvonshmëve).”

Megjithatë, janë disa që pretendojnë se kanë dije, të cilët e mohojnë këtë cilësim kinse nuk paska bazë për të! Dhe ata thonë: “Nuk i lejohet Muslimanit që të thotë, “Unë jam Selefij”. Pra, është njësoj sikur ai po thotë se nuk i lejohet Muslimanit që të thotë, “Unë ndjek të Parët e Mirë (es-Selefus-Salih) në Akijden, ibadetin dhe metodologjinë që kanë qenë ata! Nuk ka dyshim se një refuzim i tillë - nëse ata kanë për qëllim këtë - kjo do të thotë në mënyrë të pashmangshme se ai po e distancon veten e tij nga Islami i saktë në të cilin kanë qenë të Parët e Mirë, në krye të të cilëve qëndronte Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), sikurse tregohet në hadithin muteuatir që gjendet tek dy Sahihët dhe në librat e tjerë, se ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:

“Njerëzit më të mirë janë ata të brezit tim, pastaj ata që vijnë pas tyre, pastaj ata që vijnë pas tyre.”

Kështu që nuk i lejohet Muslimanit që ta distancojë veten e tij nga cilësimi me të Parët e Mirë, ndërsa nëse ai do të distancohej nga çdo cilësim tjetër, dijetarët nuk do të mund ta cilësonin atë me kufër apo me ndonjë gjynah.

Kurse ai që e mohon këtë emër për veten e tij, a nuk keni për ta parë atë që cilësohet me një nga këto medh’hebet?! Qoftë ky medh’heb që ka të bëjë me Akijden ose me Fik’hun? Kështu, ai ose është Esh’ari ose është Maturidi. Ose ndoshta ai është prej Ehlul-Hadithit, ose Hanefi, ose Shafi’i, ose Maliki ose Hanbeli ose çfarëdoqoftë tjetër që hyn në titullin e “ Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah ” (Pasuesit e Sunetit dhe Xhematit). Por pavarsisht kësaj, ai që cilësohet me medh’hebin Esh’ari apo me një nga katër medh’hebet (e fik’hut), ai në fakt cilësohet me individë që nuk janë të pagabueshëm - padyshim - megjithëse mes tyre ka patur dijetarë që kanë qenë të saktë (në fetvatë e tyre). Do të doja të dija përse ai nuk i refuzon të tilla cilësime me individë që nuk janë të pagabueshëm?

Ndërsa ai që e cilëson veten e tij me të Parët e Mirë (es-Selefus-Salih), atëherë me të vërtetë ai e cilëson veten e tij me pagabueshmërinë (‘ismeh) në kuptimin e përgjithshëm të fjalës. Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka përmendur se një nga shenjat e Grupit të Shpëtuar (el-Firkatun-Naxhi’e) është se ata kapen fort pas rrugës së të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe rrugës së Shokëve të tij. Dhe kushdo që kapet fort pas rrugës së tyre, atëherë nuk ka dyshim se ai është në udhëzimin e Zotit të tij.

Dhe përveç kësaj,ai është një cilësim që i sjell nder atij që cilësohet me të dhe ia bën të lehtë atij rrugën e Grupit të Shpëtuar. Dhe kjo nuk zbatohet tek asnjë prej atyre që cilësohen me diçka tjetër, ngase ata nuk mund të shpëtojnë dot nga dy gjëra. Ose ai është cilësim me një individ të caktuar që nuk është i pagabueshëm, ose është cilësim me një grup njerëzish që ndjekin menhexhin (metodologjinë) e këtij individi që nuk është i pagabueshëm. Pra, nga të dyja anët nuk ka pagabueshmëri (në cilësimet e tyre). Por ndryshe nga këto është pagabueshmëria (në tërësi) e Shokëve të Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem). Dhe kjo është ajo që ne jemi urdhëruar që të kapemi fort, pra është Suneti i tij dhe Suneti i Sahabëve mbas tij.

Dhe ne duhet të këmbëngulim dhe të theksojmë fuqishëm se kuptimi i Librit të Allahut dhe Sunetit të të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) duhet të jetë në përputhje me menhexhin (metodologjinë) e Sahabëve të tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), në mënyrë që ne të jemi tek e pagabueshmja, që të mos anojmë djathtas apo majtas, ose që të mos devijojmë me ndonjë kuptim që buron vetëm nga vetet tona, për të cilin nuk gjen argument as në Librin e Allahut dhe as në Sunetin e të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).

Për më tepër, përse është e pamjaftueshme për ne që të cilësohemi (vetëm) me Kur'anin dhe Sunetin? Arsyeja kthehet tek dy çështje: çështja e parë ka të bëjë metekstet fetare, kurse çështja e dytë ka të bëjë me ekzistencën e grupeve të shumta Islamike.

Për sa i përket arsyes së parë, ne gjejmë në tekstet fetare një urdhër për t’iu bindur diçkaje tjetër që lidhet me Kur'anin dhe Sunetin, siç gjendet në thënien e Allahut:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأمْرِ مِنْكُمْ

“O ju që keni besuar! Bindjuni Allahut dhe bindjuni të Dërguarit dhe atyre që janë në drejtimin dhe udhëheqjen tuaj.” [en-Nisa, 59]

Pra, nëse do të ishte dikush që udhëheq, të cilit Muslimanët i kishin dhënë besën, atëherë do të ishte obligim për ta që t’i bindeshin atij ashtu siç do të ishte obligim që t’u bindeshin Kur'anit dhe Sunetit. Edhe nëse ai apo ata që janë me të bëjnë gjynahe, prapëseprapë do të jetë obligim që t’i bindesh atij me qëllim që të largosh dëmin e mospajtimit në mendime. Por kjo duke qenë në përputhje me kushtin e mirënjohur: “Nuk ka bindje ndaj krijesës duke mos iu bindur Krijuesit.” [2]

Dhe Allahu i Lartësuar thotë:

وَمَنْ يُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَى وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِيرًا (١١٥)

“Dhe kushdo që kundërshton të Dërguarin pasi që i erdhi udhëzimi dhe ndjek rrugë tjetër veç rrugës së Besimtarëve, Ne do ta lëmë atë në rrugën të cilën e ka zgjedhur dhe do ta hedhim në Xhehenem – e sa përfundim i keq.” [en-Nisa, 115]

Vërtet, Allahu ‘Azze ue Xhel është i pastër dhe larg nga çdo e e metë apo mangësi. Dhe nuk ka asnjë hije dyshimi se fakti që Ai përmend këtu “Rrugën e Besimtarëve” është vetëm për një urtësi dhe dobi të jashtëzakonshme e gjithëpërfshirëse. Pra, aty tregohet një obligim i rëndësishëm: se ndjekja që i bëjmë Librit të Allahut dhe Sunetit të të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) duhet të jetë në përputhje me rrugën që ndoqën Muslimanët e parë. Dhe ata janë Shokët e të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), pastaj ata që erdhën pas tyre, pastaj ata që erdhën pas tyre. Dhe këtu thërret dhe fton Da’ueti Selefij. Dhe pikërisht ky është prioriteti kryesor në hedhjen e themeleve të Da’uetit dhe Menhexhit të Selefij në proçesin e edukimit.

Me të vërtetë, Da’ueti Selefij në realitet e bashkon Umetin, ndërsa çdo thirrje tjetër shkakton vetëm ndarjen e Umetit. Allahu ‘Azze ue Xhel thotë:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ (١١٩)

“O ju që besoni! Frikësojuni Allahut dhe bëhuni me ata që janë të sinqertë (në fjalë dhe në vepra)!” [et-Teube, 119]

Kështu që, kushdo që bën dallim midis Kur'anit dhe Sunetit nga njëra anë dhe Selefus-Salih nga ana tjetër, atëherë ai nuk mund të jetë kurrë i sinqertë.

Kurse për sa i përket arsyes së dytë: grupet dhe partitë e sotme nuk i kthehen aspak ndjekjes së “Rrugës së Besimtarëve” që është përmendur në ajet. Janë edhe disa hadithe që e konfirmojnë dhe e mbështesin më tej ajetin, siç është hadithi i shtatëdhjetë e tri sekteve. Të gjitha ato do të jenë në zjarr përveç njërit. I Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i përshkroi ata si: “Ai(grup) që ndjek rrugën ku jam unë dhe shokët e mi sot.” [3]

Ky hadith i ngjan ajetit ku përmenet “Rruga e Besimtarëve”. Gjithashtu, është edhe hadithi i el-‘Irbad Ibn Sarije (radij-Allahu ‘anhu), ku ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Mbahuni fort pas Sunetit tim dhe Sunetit të Khalifëve të udhëzuar mbas meje.” [4] Kështu që, paskemi dy Sunete: Suneti i të Dërguarit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe Suneti i Khalifëve të drejtë.

Prandaj, nuk ka dyshim se ne - të cilët kemi ardhur më mbas - duhet të kthehemi tek Kur'ani, Suneti dhe “Rruga e Besimtarëve”. Dhe neve nuk na lejohet që të themi: Ne mund ta kuptojmë Kur'anin dhe Sunetin vetë, pa u kthyer në rrugën në të cilën kanë qenë Selefus-Salih (të Parët e Mirë).” Dhe duhet të ketë një cilësim në këtë kohë që të bëjë dallimin dhe të jetë i detajuar. Prandaj, nuk mjafton që ne të themi vetëm, “Unë jam Musliman!” ose “Medh’hebi im është Islami!” sepse çdo sekt e thotë atë! Rafiditë, Ibaditë, Kadijanitë si dhe mjaft sekte të tjera!! Atëherë çfarë të dallon ty nga ato sekte?

Edhe sikur ti të thoje, “Unë jam Musliman i kapur pas Kur'anit dhe Sunetit”, kjo poashtu nuk do të mjaftonte, për arsye se anëtarët e këtyre sekteve - të Esh’arive, Maturidive dhe Hizbive - ata që të gjithë pretendojnë se ndjekin këto burime poashtu. Kështu që, nuk ka dyshim se cilësimi i qartë, i dallueshëm dhe vendimtar është që të thuash, “Unë jam Musliman i kapur pas Kur'anit dhe Sunetit dhe pas Menhexhit të Selefus-Salih.” Dhe kjo mund të thuhet më shkurtimisht duke thënë: “Unë jam Selefij.” Dhe në bazë të kësaj, e vërteta e pamohueshme është që nuk mjafton që të mbështetesh tek Kur'ani dhe Suneti pa Menhexhin e Selefëve, sepse ai (Menhexhi Selefij) i shpjegon këto të dyja në kuptim dhe në ide, në dije dhe në vepra, në da’ue dhe në xhihad.

Dhe ne e dimë se ata (Sahabët) Allahu qoftë i kënaqur me ta, nuk kapeshin me fanatizëm pas një medh’hebi specifik apo pas një individi të caktuar. Nuk kishte mes tyre ndonjë që të ishte Bekrij (ndjekës i Ebu Bekrit) apo ‘Umerij (ndjekës i ‘Umerit) apo ‘Uthmanij (ndjekës i ‘Uthmanit) apo ‘Aleuij (ndjekës i ‘Aliut). Por, nëse ndonjëri prej tyre e kishte më të lehtë që të pyeste Ebu Bekrin apo ‘Umerin apo Ebu Hurejrën, ai pyeste njërin prej tyre. Kjo për arsye se ata besonin se përkushtimi i plotë e i pakushtëzuar ishte i ndaluar, me përjashtim të një njeriu të vetëm. Dhe me të vërtetë ai ishte i Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), ai që nuk fliste nga epshet e tij, por vetëm shpallje që i zbriste atij.

Dhe nëse do të uleshim përpara atyre që na kritikojnë - për hir të argumentit - që ne të quhemi vetëm ‘Muslimanë’ pa i cilësuar vetet tona me Selefët, ndonëse ky është një cilësim i nderuar dhe i saktë, atëherë a do hiqnin dorë ata nga emërtimi i veteve të tyre me emrat e partive apo medh’hebeve apo rrugëve të tyre, duke u mbështetur në faktin që ato emra as nuk kanë ardhur në Fe dhe as nuk janë të sakta?

“Dhe ky kundërshtim që kemi mjafton për ne të dy,dhe secili nxjerr ç’ka përbrenda e ta plas mu në sy.”

Allahu është Ai që të udhëzon në Rrugën e Drejtë. I pastër nga çdo e metë është Ai, prej të Cilit në kërkojmë ndihmë.
__________________________________________________ _______________
Fundnota:[1] Transmetuar nga Muslimi (n. 2450).[2] Shiko Silsiletul-Ehadithus-Sahiha, (n. 179).[3] Shiko Silsiletul-Ehadithus-Sahiha (n. 203 dhe 1492).[4] Shiko Iruaul-Galijl (n. 2455).

[ramazan_it]

.................................................. .................................................

[ramazan_it]

Grupi i vetëm i shpëtuar

Autor: el-Alame, Doktor Salih Ibn Feuzan el-FeuzanMarrë nga: SalafiTalk.net



Ky grup është i vetmi që është i ruajtur nga devijimi. Emrat dhe veçoritë e ndryshme të tij duhet të mësohen në mënyrë që t’i ndiqni. Ai grup ka emra madhështorë që e dallojnë nga sektet e tjera, dhe emrat dhe veçoritë më të rëndësishme të tij janë:



Firkatun-Nexhije (Grupi i Shpëtuar), Tajfetul-Mensurah (Grupi Ngadhënjimtar) dheEhlus-Sunneh uel-Xhema’ah (Njerëzit e Sunetit dhe Xhematit). Kuptimi i tyre është si më poshtë:



Sa i përket emrit Firkatun-Nexhije, ata janë njerëzit që janë të shpëtuar nga Zjarri i Xhehenemit, ngase Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:

“Të gjitha (grupet) do të jenë në Zjarr përveç njërit.”

Kjo do të thotë se ata nuk janë në Zjarr.

Ata ndjekin Librin e Allahut dhe Sunetin e Pejgamberit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe të parët e tyre ishin Muhaxhirët dhe Ensarët, për të cilët Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:

“Ata që ndjekin atë që ndjek unë sot dhe shokët e mi.”

Njerëzit e tyre janë Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah (Njerëzit e Sunetit dhe Xhematit). Ata dallohen nga dy veçori madhështore:

1. Ata janë të kapur fort pas Sunetit të të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), saqë mu ata janë njerëzit e Sunetit. Kurse sektet e tjera kapen fort pas epsheve dhe tekave të tyre dhe nuk i atribuohen Sunetit, por i atribuohen bidatit dhe devijimit, ashtu si Kaderitë dhe Murrxhi’at, ose ata i atribuohen themeluesit të sekteve, sikurse Xhehmitë, ose ata i atribuohen veprave të tyre të shëmtuara, sikurse janë Rafidat dhe Khauarixhët.

2. Veçoria e dytë është: se ata janë njerëzit e Xhematit. Ata janë të bashkuar me njëri-tjetrin në Hak (tek e Vërteta) dhe jo në Teferruk (në ndarje e përçarje). Kurse sektet e tjera nuk bashkohen në Hak, por ata ndjekin vetëm epshet dhe tekat e tyre.

Ata janë Tajfetul-Mensurah (Grupi Ngadhënjimtar) deri në Ditën e Kjametit, sepse ata i japin ngadhënjim Fesë së Allahut dhe Allahu u jep atyre ngadhënjim. Allahu i Lartësuar ka thënë:

“Nëse ju e ndihmoni Allahun (d.m.th. nëse ndihmoni Çështjen e Tij), Ai do t’ju ndihmojë juve dhe do t’ju bëjë që të qëndroni fuqishëm me këmbët tuaja.” [Muhamed, 7]



Sikurse ka thënë edhe Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem):

“Ata që i braktisin nuk kanë për t’i dëmtuar, derisa të vijë Urdhëri i Allahut Tebarake ue Te’ala.”

[ramazan_it]

Autor: Shejkh Salih el-Feuzan (Allahu e ruajt)Burimi: Shkëputur nga kaseta e dytë me titull, “et-Tahdhir minel-Bid’ah” e inçizuar më 1416 Hixhrij në Heutah Sedir



Pyetje: A është Selefizmi një hizb (grupacion) mes hizbijeve (grupacioneve) të ndryshme dhe a është e qortueshme që të cilësohesh me ta?



Përgjigje: Selefizmi është Grupi i Shpëtuar (el-Firkatun-Naxhie), dhe ata janë Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah. Ai nuk është një grupacion mes partive të ndryshme, mes atyre të cilat sot quhen parti. Por ata janë Xhemati, Xhemati që ndjekin Sunetin dhe Fenë. Ata janë Ehlus-Sunneh uel-Xhema’ah. I Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë:

“Nuk do të pushojë së egzistuari një grup nga Umeti im që janë të qartë në të vërtetën, që nuk dëmtohen nga ata që i tradhëtojnë dhe as nga ata që i kundërshtojnë.”

Dhe ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë poashtu:

“Dhe ky Umet do të ndahet në shtatëdhjetë e tri sekte; të gjitha ato janë në Zjarr përveç njërit.” Ata thanë: “Kush është ky o i Dërguari i Allahut?” Ai u përgjigj: “Janë ata që ndjekin rrugën ku jam unë dhe shokët e mi sot.”

Kështu që, Selefizmi është një grup njerëzish që janë në medh’hebin e Selefëve, në rrugën në të cilën ishte i Dërguari (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe shokët e tij, dhe ai nuk është një grup mes grupeve bashkëkohore që gjenden sot.

Përkundrazi, ai është i njëjti Xhemat i vjetër që daton që nga koha e të Dërguarit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i cili e trashëgon këtë rrugë dhe vazhdon më tej, dhe nuk rresht kurrë së qënuri i qartë në të vërtetën derisa të vijë Ora e Fundit, siç na ka njoftuar ai (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).

[ramazan_it]

Autor: Shejkh Salih el-FeuzanBurimi: el-Munteka min Fetaua esh-Shejkh Salih el-Feuzan (1/459)



Pyetje: Dëgjohet shpesh nga gojët e disa njerëzve të cilët thonë se ky është “Selefij” kurse ai tjetri nuk është “Selefij”. Atëherë, çfarë nënkupton Menhexhi Selefij dhe kush janë thirrësat më të dalluar të tij nga mesi i Ulemave të Muslimanëve? Dhe a lejohet që t’i quash ata Ehli-Sunneh uel-Xhema’ah apo el-Firkatun-Naxhieh (Grupi i Shpëtuar)? Gjithashtu, a mund të konsiderohet kjo (d.m.th. emërtimi Selefij) si tezkije për veten?



Përgjigje: Ajo që nënkupton Menhexhit Selefij është rruga të cilën ndoqën Selefët (të Parët) e këtij Umeti, që nga Sahabët, Tabi’inët dhe Imamët e ndritur të Akijdes së saktë, Menhexhit të pastër dhe Imanit të vërtetë, si dhe të kapurit fort pas Islamit duke qenë i bazuar në Akijde, në Sheriat, në moral dhe edukatë, ndryshe nga rruga që ndjekin Bidatçijtë dhe njerëzit e devijuar.



Mes thirrësave më të dalluar të Menhexhit Selefij janë katër Imamët (Ebu Hanife, Imam Malik, Imam Shafi’i dhe Imam Ahmed), Shejkhul-Islam Ibn Tejmije, Shejkh Muhamed Ibn ‘Abdul-Uehab me studentët e tij, si dhe njerëzit e tjerë që sollën përmirësim, pasi çdo periudhë ka dikë që do ta ngrejë këtë thirrje për Allahun.



Nuk ka problem që ata i quajnë vetet e tyre Ehi-Sunneh uel-Xhema’ah, duke u dalluar kështu nga ata që ndjekin medh’hebet e devijuara dhe kjo nuk është vetëlavdërim (d.m.th. nuk është tezkije), por në të vërtetë ky është vetëm një dallim i njerëzve të Vërtetës nga njerëzit e të Pavërtetës.





All-llahu na udhezoftë në rrugën e vërtetë dhe na bëftë prej besimtarëve muslimanë të devotshëm ndaj Tij.

Selamun alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu.