"Sulejmani i Madherishem"

[ATMAN]

Speciale/Histori të mëdha dashurie të të gjitha kohërave: Hyriemi dhe Sulejmani i madhërishëm

Sulejmani i Madhërishëm është një nga ato historitë e famshme e të papërsëritshme të dashurisë dhe urrejtjes, që kanë hyrë nëpër faqet e historisë së njerëzimit si dashuri të rralla, por makabre të një çifti të pashpirt. Është një rast shumë i rrallë dhe si i tillë ka hyrë në faqet e historisë së njerëzimit. Një skllave ruse i pushtoi zemrën dhe shpirtin Sulltanit dhe ia doli mbanë t’i qëndronte në krah si bashkëshortja e tij deri në fund të jetës.

Nuk ishte e bukur, por më mirë të thuash ishte “shumë e dashur”, në pamjen e jashtme. Por mbi të gjitha ishte shumë e zgjuar dhe përshtatej shpejt, ambicioze çdo gjëje ia dinte përfundimin, deri e pashpirt drejt qëllimit që donte të arrinte për t’u bërë Sulltaneshë. Në fund ia arriti qëllimit, duke shfrytëzuar dashurinë pa fund që kishte Sulejmani i Madhërishëm për të. Fatin e kishte të shkruar…

Aleksandra apo Anastasija (Nastja) Lisovska u lind më 1506, në familjen e një prifti nga Rogatini, në atë kohë ai ishte një qytet fare i vogël, në Ukrainën e sotme. Më 1522, vajzën e kishin kapur skllave në një nga betejat e zakonshme të tatarëve. Sipas legjendës, historia kishte ndodhur gjatë darkës në dasmën e saj. Por tatarët të magjepsur nga sharmi i saj vendosën të fitonin duke e shitur në Stamboll. Ajo pati fat, sepse e bleu një tregtar i mallrave të rralla. Arsyeja fshihej jo vetëm tek sharmi i saj, por edhe sepse qeshte me gjithë shpirt e tregtarët nuk kishin takuar një të dytë si ajo. Kjo ishte arsyeja që vajza e priftit arriti të hynte në sarajet e Sulltanit e në haremin e tij. Me emrin Hyriem (e gëzuara, e qeshura) dyert e rënda të haremit u mbyllën pas saj, kur ishte 15 vjeçe (disa kronikanë thonë se kjo histori ndodhi kur ajo ishte 19 vjeçe). Askush nuk i dëgjoi më emrin e saj të vërtetë Roksollana. Më pas ajo u bë Sulltanesha Haseki, në Evropë ajo është njohur si Roksollana.



Takimi i parë

Ekzistojnë shumë legjenda se si Roksollana ra në sy të Sulltanit. Në njërin nga versionet thuhet se ditën që eunukët e paraqitën para Sulltanit, kishte skllave më të bukura e më të hijshme se ajo. Një figurë e imët femre kërceu para të tjerave në sy të Sulltanit duke u hedhur në vallen e shfrenuar dhe duke qeshur me zërin e saj kumbues e më pas ia kishte marrë një kënge të çuditshme. Haremi kishte rregullat e veta shumë të rrepta e një sjellje e tillë deri më atëherë nuk ishte takuar më parë. Prandaj eunukët prisnin shenjë negative nga sytë e Sulltanit, t’i përgatisnin rroba të shtrenjta apo të bashkoheshin disa burra e ta mbytnin apo t’i bënin rrobat gati e ta kthenin mbrapsht nga kishte ardhur… Por Sulltani ishte shumë i interesuar dhe i mahnitur nga sjellja e saj e pazakontë e po atë natë Roksollana mori dhuratën e parë nga Sulltani; ajo ishte shenja që Sulltani do ta priste në dhomat e tij. Më tej ftesat pasuan njëra-tjetrën, darkave ajo i bënte shoqëri Sulltanit.

Në fillim ajo nuk ishte grua me pretendime, i përulej, i plotësonte dëshirat. Dëshira e saj e vetme ishte të përdorte bibliotekën e oborrit. Sulejmani u habit nga dëshira e saj dhe urdhëroi që asaj t’i lejohej të hynte e të dilte nga biblioteka në çdo kohë dhe sa herë të donte.

Sulejmani, pasi u kthye në sarajet e tij, ku kishte munguar për një kohë të gjatë për arsye të luftërave të shumta, i çuditur zbuloi se vajza kishte mësuar disa gjuhë të huaja. Fale dijeve të saj dhe dashurisë së Sulltanit, Roksollana bëhej përherë e më e famshme. Gojët e këqija flisnin se ajo e mashtronte Sulltanin e madhërishëm, i prishte mendjen duke i bërë magji dhe duke i futur energji të këqija. Roksollana nuk mërzitej dhe as që merrej me thashetheme. Mësonte nga çdo gjë, mori gjithçka të mirë që i servirte jeta. Historianët dëshmojnë se Roksollana e vogël fliste lirshëm turqisht, persisht dhe arabisht. Vallëzonte në mënyrë të shkëlqyer vallet karakteristike turke dhe arabe, recitonte vargjet e poetëve të asaj kohe. Jo vetëm kaq, por pranoi me kënaqësi edhe fenë myslimane, kështu që askush nuk mund ta ndalonte e ta pengonte të luante lojën e saj në Atdheun e saj të ri.

Ndërsa Sulltani, ai ishte marrosur krejtësisht pas saj, i dashuruar marrëzisht. Nuk shikonte e nuk besonte askënd përveç saj, Roksollanës… Askush nuk mendonte se kjo sllave do të arrinte të bëhej bashkëshortja e tij e ligjshme.



Gruaja e vetme intelektuale e Sulltanit



Intrigat e vazhdueshme në pallatin e Sulltanit e kthyen Roksollanën në një psikologe të vërtetë. Ajo i studionte njerëzit dhe veprimet e tyre, gjithmonë dinte çfarë të thoshte, si të reagonte. Mësoi t’u lexonte njerëzve që kishte rreth saj mendimet dhe qëllimet. E Sulltani zbuloi një këshilltar të zgjuar e të urtë dhe shpesh këshillohej me të edhe për çështje të ndryshme shtetërore, politike etj. Ajo gjithmonë ishte e përgatitur për çdo situatë, sepse në perandori kishte një ligj themelor të pashkruar: po nuk e zhduke armikun tënd, ai do të zhdukë!

Marrëdhëniet e Sulejmanit me Roksollanën kaluan nëpër faza të ndryshme, por arritën deri në përfundimin logjik – Ai e bëri gruan e tij të ligjshme. Dasma u bë në vitin 1530 dhe Sulltani ishte shumë i lumtur;

Të dy flisnin pafund për dashurinë, për çështje shtetërore, artin… Shpesh bashkëbisedonin me vargje poezish. Si një zonjë e vërtetë. Roksollana dinte mirë kur duhet të fliste e kur nuk duhet të fliste, kur të merrte pamje serioze e kur të buzëqeshte. Shfaqej para Sulltanit dhe miqve e pambuluar me fytyrë të zbuluar, por megjithatë turqit e respektonin si një myslimane të ndershme dhe shumë fetare. Ndërsa ajo nuk mendonte vetëm për vete. Në kohën e saj haremi u kthye në qendër bukurie. Ndërtoi për jeniçerët kazerma të reja, u dhuroi privilegje të reja. Ndërsa Sulejmani pushtonte toka të reja dhe luftonte me muaj në toka të largëta, Sulltanesha restauronte dhe rinovonte pallatin Topkapë, ndërtoi edhe minare të reja

.

Viktimat e Roksollanës: e vërtetë apo gënjeshtër?



Roksollana u bë nënë dhe i dhuroi Sulltanit 5 fëmijë, 4 djem dhe një vajzë, dhe këtu u përball me një problem shumë të madh - pasardhës i fronit ishte djali i Sulltanit nga gruaja e parë - Gulbeher. Ndërsa Roksollana e kishte të qartë se edhe pse sulltani e donte pa kufi gjendjen nuk e kishte të stabilizuar, nëse djali i saj nuk e trashëgonte dot fronin, filloi të kurdiste plane makabre. Viktima e parë e saj u bë Veziri Ibrahim, i akuzuar si simpatizant i tejshëm i Francës e më pas u gjend i vrarë, por me urdhrin direkt të Sulltanit. Në vendin e tij vunë Rustem Pashanë, i cili simpatizonte Rokosllanën dhe mori si shpërblim vajzën 12-vjeçare të Roksollanës. Por kjo gjë nuk e shpëtoi. Në një moment ai u mundua të keqpërdorte të shoqen dhe të vepronte kundër vjehrrës - u akuzua për tradhti dhe dhunë ushtruar në familje. Me shumë mundim dhe lutje ajo kishte arritur ta bindte Sulejmanin se i biri i tij Ibrahimi ishte duke kurdisur një atentat kundër tij. Sulltani pas shumë vuajtjesh të brendshme arriti t’i kurdiste vrasjen e tij dhe fëmijëve të tjerë. Nga dhimbja dhe vuajtjet e rënda dhe marazi vdiq edhe e ëma- Gulbeheri.

Por Roksollana nuk u mjaftua me kaq. Urdhëroj të zhduken e të vriten të gjithë fëmijët djem të grave të tjera të haremit me Sulejmanin. Për 40 vjet martesë Roksollana kishte arritur të pamundurën: e siguroj titullin e Sulltaneshës, dhe i biri Selimi u bë mëkëmbës i fronit të Sulltanit. Pasi ndërkohë u kujdes që të vrisnin djalin tjetër që ajo kishte me Sulejmanin, Bajazidin. Të gjitha ëndrrat e qëllimet që ja vinte vetes i arrinte.

Më pas u mundua të kalonte një jetë të qetë. Roksollana vdiq më 18 prill 1558 (të tjerë thonë -1561 ose 1563). Pas vdekjes së saj Sulejmani kishte ndërmarrë veprimtari të ndryshme në emër të saj, në të gjithë Perandorinë ndërtuan shumë ndërtesa, në emër dhe për nder të Roksollanës. Thuhet se Sulejmani nuk kishte ftuar asnjë nga gratë e haremit në ceremoninë e vdekjes së Roksollanës së tij të dashur. Oborrtarët ishin ofenduar nga sjellja e Sulltanit. Por Sulejmani nuk donte të shihte askënd dhe e ndjeu thellë vdekjen e saj. Sulltani vdiq në natën e 5 shtatorit më 1566, gjatë kohës së luftës. Trupi i Roksollanës (pa organet e brendshme) u çua në Stamboll dhe u varros së bashku me Roksollanën.

Ajo ishte dëshira e tij - të varrosej me Roksollanën në të njëjtin mauzole, me gruan e tij të dashur. Ndoshta janë qetësuar në botën tjetër se në këtë tonën bën vetëm keq, thonë romantikët. A është Parajsa e vështirë ta thuash, duke pasur parasysh viktimat e pafajshme, që i la gjatë rrugës së saj të lyera me gjak njerëzish të pafajshëm për të kapur majat e qëllimeve të saj ogurzeza. Por megjithatë historia do të flasë për gjithmonë për dashurinë e tyre të madhe – të një skllaveje dhe të një sulltani. Të një burri e të një gruaje, të cilët zbuluan të njëjtën ndjenjë të madhe mes tyre “dashurinë”, që e shijuan dhe e patën deri në fund të jetës si në ditën e parë, gjithmonë sipas mënyrës së tyre. Do ta mbyllja me këto fjalë: “Nuk janë të frikshëm të frikshmit, por e frikshme është frika…” Filozofi populli.

[MI CORAZON]

A po e ndiqni sezonin e ri te 'Sulejmanit' o shoke?

[Çaushi]

Po moj shoqe po !
Po Ti moj shoqja Lenka e ndoqe ...?

[MI CORAZON]

[maratonomak]

kur injoranca flet ,inteligjenca hesht .

[MI CORAZON]

Nuk pranon me shume se nje video? Po mire...

[PINK]

Cfare kanali e shef mi Cora. Ta shoh une qe te bej shoqeri Ty.

[MI CORAZON]

[MI CORAZON]

Ne celular e shoh tek:

http://webtv.albanianscreen.tv/pages...sodi_1_126/ALB

Sezoni i trete eshte ky qe po shfaqet tani, seria e pare e ketij sezoni ( e 126 gjithsej), djathtas i shikon videot sipas radhes.

[PINK]

Nga celli po e shoh kete faqen dhe une, po nuk e fillon videon ky imi.