Fjale te urta Islame

[tetovarja87]

Sa here kemi qare kur eshte dasht te qeshim..
Sa here kemi folur kur eshte dasht te heshtim..
Sa here kemi humbur ne ruget e jetes sa here ne ket bote ishim kunder vetes
Ngjyre me u be detet smunden me shkru fjalet Dielli e humb driten pluhur behen malet kur mbi faqe te dheut hije ska me mbet hijen me te bukur 7 vete kan me gjet.
Sa her ne mes detit valet sjellin vdekjen te lusnim vec Ty qe na e fale jeten
e me urdherin Tend ne kete bote shpetonim kur dilnim ne brigje perseri te haronim
Balli e puth token zemra kerkon falje se jan mbyllur rruget ska me tjeter dalje
zemra mbaka brenda ckas mund te mbajn malet
pena me nuk shkruan nbuz po vdesin fjalet..

[tetovarja87]

Jehudit e pyetën një fëmi musliman: Pse ne i djegim të vdekurit tanë ndërsa ju i varrosni të vdekurit tuaj?

Fëmiu heshti për një moment, e pastaj i tha:

A nuk është e natyrshme që thesaret të varrosen ndërsa plehrat të digjen..

[thirsty]

me falni

jam ne vendin e gabuar

fajeso moderatorin

[tetovarja87]

“Në qoftë se ju u shmangeni gjynaheve të mëdha, që ju janë ndaluar, Ne do t’jua falim gabimet tuaja të vogla dhe do t’ju shpiem në një vend të nderuar.”

(En-Nisa: 31)

[tetovarja87]

O Allah, na bëj të jetojmë modestë dhe të përulur, na bëj që të vdesim modestë dhe të përulur, dhe na ringjall në mesin e njerëzve modestë dhe të përulur!
Amin

[tetovarja87]

Prove e besimit te vertete eshte kur nuk ke marr asnjehere ate qe ke deshiruar, dhe perseri nuk heziton te thuash.. "Faleminderit ZOT"

[tetovarja87]

"O Allah, Ti je Zoti im, nuk ka te adhuruar tjeter me merite perveq Teje, Ti me ke krijuar dhe une jam robi Yt, do te qendroj besnik ndaj marrveshjes dhe premtimit Tend, sa te kem mundesi, kerkoj mbrojtjen Tende nga e keqja qe kam vepruar, une jam mirenjohes ndaj dhuntive te Tua, i pranoj mekatet e mia, prandaj me fal, sepse mekatet nuk mund t'i fal askush perveq Teje"

[tetovarja87]

Sigurohu që veprat tuaja të jenë sikur pema, rrënjët e së cilës janë thellë në tokë, ndërsa degët e saj lart në qiell!

[tetovarja87]

Kur Bilalit, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, iu afrua vdekja dhe e kapën agonitë e saj, shoqja e tij, qante dhe thoshte: Ah, brenga ime! Bilali i tha: Jo, por ah gëzimi im, nesër do t’i takoj të dashurit e mi, Muhamedin me grupin e tij.

(shpesh e them edhe une kete,se kur te vdes do te takoj te dashurit e mi,Zoti na takofte ne Xhenet,Amin)

[tetovarja87]

U pajtuan të sapo martuarit në ditët e para të martesës së tyre

që mos t'ia hapin derën asnjë vizitori kushdo që të jetë.

Dhe me të vërtet erdhën familja e burrit, trokitën derën,

e shikuan dhëndëri dhe nusja njëri tjetrin me shikim të vendosur

dhe nuk ia hapën derën.

Nuk shkoi shumë kohë derisa erdhën familja e nuses, trokitën derën,

e shikoi dhëndëri nusen e tij e pa që i rridhinin lotët

kurse ajo duke qar tha:

Pasha Allahun nuk mundem që ti lë prindërit e mi para derës

e mos t'ua hap atyre e ti fus brenda.

Heshti dhëndëri dhe ajo u ngrit dhe ua hapi derën prindërve të saj.

Kaluan vitet dhe i furnizoi Zoti këtë familje me katër djem një pas një,

kurse fëmija i pestë u lindi vajzë.

U gëzua babai tepër shumë për lindjen e vajzës,

saqë në punën e tij të gjithë kolegëve ua pagoi nga një drek,

dhe kolegët u çuditën nga veprimi i tij

dhe e pyetën se pse je gëzuar aq shumë ndryshe nga djemtë e tu!

Buzëqeshi dhe u përgjigj me krenari: kjo është ajo që do të ma hap mu derën.