Pershtypje dhe ndjesi

[Fleur Blanche]

"Femra ndryshon dhe nuk ndryshon. Ajo është e paqëndrueshme dhe besnike. Ajo e ndërron lëkurën paprerë në gjysmëerrësirën e hijeshisë. Ajo që ti e do sot në mëngjes, nuk është më femra e mbrëmshme. Ai që do ta dëgjonte e do ta vështronte një femër në të gjitha shndërrimet e saj - nuk do të mërzitej kurrë; mund t'i pëlqente ose mund të fyhej por, kurrë nuk do të mërzitej. Prandaj mund ta them me zjarr fjalinë që i përmbledh të gjitha: mos ki frikë se do të mërzitesh sepse, ajo do të ndryshojë pa pushim. Mos ki frikë t'i besosh sepse, ajo nuk do të ndryshojë."

(Zh. Mishle)

[daniel00]

Flm për këtë përshkrim kaq të bukur dhe të këndshëm për femrën. E bukura është se të jep një lloj qetësie dhe sigurie, besoj se bëhet fjalë për këto lloj femrash ama

Janë femrat e vështira që kanë më shumë dashuri për të dhënë, por nuk ja japin kujdo. Ato që kanë mësuar të vetëmbrohen dhe të mbrojnë. Ato që nuk kënaqen më. Janë femrat e vështira, ato që dinë të dallojnë buzëqeshjet e njerëzve. Ato që ja vlen mundi. Ato që shohin me një mijë mënyra të fshehta. Janë ato që, kur jeta nuk ka më asnjë shije, i japin shije jetës.

Bagatella

[daniel00]

Pjesa më e madhe e njerëzve nuk di të dashurojë as të lejojë t'i dashurojnë, sepse është frikacake apo "e përkryer", sepse ka frikë dështimin. Turpërohet për t'iu dhënë një personi tjetër, e akoma më shumë për t'iu hapur përballë, sepse ka frikë se zbulon sekretin e vet. Sekretin e trishtuar të çdo qënieje njerëzore: një nevojë të madhe për të marrë dashuri, pa të cilën nuk mund të rezistojë.

Marai


Ka njerëz që nxjerrin më të keqen tënde, të tjerë nxjerrin më të mirën, e pastaj është i rrallë ai person prej së cilës bëhesh i varur, që nxjerr prej teje përherë e më shumë. Të bën të ndjehesh kaq i gjallë sa do ta ndiqje kudo, vetëm të drogoheshe edhe një herë prej saj.

Moning

[daniel00]

Është bukur t'i lexosh njerëzit. Ata që janë të gjithë njësoj kërkojnë të ngjajnë të ndryshëm, të ndryshmit tentojnë të ngjajnë njësoj si të tjerët. Çdo rrudhë një shenjë, çdo mimikë një përshkrim, çdo gogësimë një aforizëm që i përket. Njerëzit janë një bibliotekë publike. Dhe nuk e dinë.

Pinketts.


Nuk e kuptoj më nëse nuk gjej atë që dua apo nëse i bëj dëshirat e mia aq të ndërlikuara sa ia bëj vetes të pamundura për t'i kënaqur. E pra, një lloj alibie e mallkuar.

Bukowski.


Atë që ke brenda vetes e di vetëm ti. Unë nuk mund të kuptoj deri në fund askënd, siç askush nuk mund të më kuptojë deri në fund mua, edhe pse me raste bëhet një pretekst sepse kemi të gjithë një nevojë të dëshpëruar për të na kuptuar.

Serra

[daniel00]

E mbaja nga duart dhe ishim të pasigurtë, nuk e dinim nëse duhej të gërshetonim gishtat. Në fund atë bëmë. Është kujtimi më i kthjellët që kam. Historia e gishtërinjve tanë.

Eugenides


Mua nuk më mungojnë njerëzit, më mungon çfarë kanë reshtur së qëni.

Flaiano


Le të rrimë këtu, kështu, gjithmonë, të përqafuar. Të mbyllemi brenda dhe të lemë të vdesi pjesa tjetër e botës.

Cotroneo

[daniel00]

Duhet të kesh durim, me të paditurit, sepse gabimet që bëjnë janë pa të keq. Është ligësia që të bën me nerva.

Bukowski.


Unë e gjej gjithmonë përgjigjen e duhur pesë minuta më vonë e pastaj e ripërsëris dialogun me vete.

Barbery



Të nisësh një ecje të re sjell frikë. Por pas çdo hapi që përshkojmë kuptojmë se sa e rrezikshme ishte të rrije i ndalur.

Benigni

[daniel00]

Unë nuk besoj tek : Është shumë herët, është shumë vonë, janë justifikime. Ndjenjat bëjnë pjesë tek një botë irracionale që nuk është e përcaktuar nga orare, egzaktësisht korrekte ose jo. Nëse një person ndjen dashuri për ty, mund ta ndjejë edhe pas një dite që u njohët. Nëse një person do të kthehet, kthehet edhe pas dhjetëvjeçarësh.

Ortolani

[daniel00]

Nuk besoj tek marrëdhëniet perfekte.
Ato që shemben.
Besoj tek zënkat, në boshllëkun që mungesa e një personi lë.
Besoj në atë heshtje që të shtyn ta kërkosh kudo që të jetë, të bësh gjithçka për mos ta humbur.
Nuk besoj në marrëdhënie perfekte.
Besoj në marrëdhëniet e vërteta.

Manduca

[daniel00]

Le Lethe* Charles Baudelaire

Eja ne zemrën time , shpirt i rreptë i shurdhër,
Tigër i adhuruar , përbindësh në dukje i plogësht;
Unë dua prej kohësh të zhyt gishtat e mi të dridhur
Në dendësinë e krifës tënde të rëndë;

Në këmishat e tua të mbushura me parfumin tënd
Të struk kokën time plot dhembje,
Dhe të marr frymë , si nga një lule e vyshkur,
Duhmën e rëndë të dashurisë time të vdekur.

Unë dua të fle! Të fle se sa të jetoj!
Në një gjumë aq të ëmbël sa vdekja,
Do të mbuloj me puthjet pa pendesë
Trupin tënd të bukur të lëmuar si bakri.

Për të kapërdirë dënesat e mia të qetësuara
Asgje nuk me vlen sa hiret e tua;
Fuqia e harresës banon në buzët e tua,
Dhe Lethe* rrjedh në puthjet e tua.

Fatit tim ,tashmë kënaqsisë time,
Do ti bindem si nje i paracaktuar;
Martir i urtë,i pafajshëm i dënuar,
Te cilit entuziazmi i nxit torturën,

Do të thith, për të mbytur mllefin,
Eliksiret dhe helmin e fortë
në rrëzën e magjepsur te asaj gushe të hollë
që nuk ka burgosur kurrë zemër.

* Lethe - Pas nje numri shekujsh te kaluar ne vendin e te vdekurve Hades , shpirtrat e te drejteve por edhe te keqinjve qe i kishin lare fajet e tyre kerkonin nje jete te re dhe merrnin si favor mundesine per te ardhur perseri ne toke per te banuar nje trup dhe per te pasur fatin e tij . Por me pare duhet te humbnin kujtimet e jetes se tyre te meparshme , per kete arsye duhet te pinin ujrat e lumit Lethe , qe sillnin harresen , amnezine .

[inez]

Janë femrat e vështira që kanë më shumë dashuri për të dhënë, por nuk ja japin kujdo. Ato që kanë mësuar të vetëmbrohen dhe të mbrojnë. Ato që nuk kënaqen më. Janë femrat e vështira, ato që dinë të dallojnë buzëqeshjet e njerëzve. Ato që ja vlen mundi. Ato që shohin me një mijë mënyra të fshehta. Janë ato që, kur jeta nuk ka më asnjë shije, i japin shije jetës.

Bagatella

te gjitha pjeset jane zgjedhur vertet me kujdes e finese. Kjo me beri vecanerisht pershtypje