Nje poezi vetetimthi.

[Ke-ler]

Fatit

Perpiqem te mendoj nganjehere per fatin…
Veç me te fshehta na rron ky derzi!
Eshte nje porte qe te gjithe mundohen ta hapin,
Dhe kur hapet vete nuk hyn njeri…
Megjithese shpeshhere ndal frymen dhe hapin.

Ndonjehere shfletoj faqet e jetes time te shkurter
Dhe me dalin mbushur me nje gjuhe te huaj
Sikur dikush,me cinizem,t’i kish shkruar me thuper
E cila dalengadale behej kamzhik per mua
Dhe me detyroi ta quaja jeten nje bushter.

Malet shkulte ky fat e m’i hidhte me hobé…
Hijet e tyre ma mbulonin diten me nate!
Une nuk dija ku veja e zvarritesha neper dhé,
Ndaj rruga me dukeshe njemije here me gjate
Saqe ndihesha mergimtar kur shkoja aty,atje...

“E di Fat,te gjithve u çon vdekjen per paje!
Mendon se,meqe linda,patjeter do me japin
Se jeta eshte premtim per vdekjen,prandaj
Te gjithe,perjete,do ndalin frymen dhe hapin
E do flene qetesisht si te gjallet ne maj.”

Une vdekjes kurrsesi nuk mund t’i shmangem,
Por s’i nenshtrohem fatit,sado te me rrezoj!
Pasardhesit e mi,si mua,do luftojne malet
Se ata jane e vetmja arsye per te cilen rroj,
Siç kur linda une,stergjysherve u folen varret.

[Ke-ler]

Duke qeshur

Te gjithe u gezuan kur linda,
Ndersa une ia plasa te qarit:
Te gjithe qane kur vdiqa,
Une kisha kohe qe i qeshja varrit.

Askush s'me ndihmoi kur u rrita,
Se u rrita ne mes te zjarrit:
Askush s'me ndezi kur u fika,
As me hodhi ne kazan te Djallit!

Por,dhe une askend nuk prita
Te zbriste prej altarit.
Mbi kurriz i mbajta te gjitha,
Duke qeshur i zbrita varrit.

[ajzberg]

Duke qeshur

Te gjithe u gezuan kur linda,
Ndersa une ia plasa te qarit:
Te gjithe qane kur vdiqa,
Une kisha kohe qe i qeshja varrit.

Askush s'me ndihmoi kur u rrita,
Se u rrita ne mes te zjarrit:
Askush s'me ndezi kur u fika,
As me hodhi ne kazan te Djallit!

Por,dhe une askend nuk prita
Te zbriste prej altarit.
Mbi kurriz i mbajta te gjitha,
Duke qeshur i zbrita varrit.

Me pelqeu shume..........

[ajzberg]

Vetem

Mund te ftohem
Tej te shpohem
Zemres

Ne dobesohem
S’i nenshtrohem
Femres

Une zemer-zjarrti
Une kryelarti
Une

Une embelmjalti
Une fjale-tharti
Shume

Se ti me deshe
Kurre s’me qeshe
Kurre

Dora t’heshtte
Me s’me zhveshe
Kurre

E mbylla syne
E fika yllne
N’qiell

Lotova gjyme
E mora fryme
Thell ‘

Se neser zgjohem
E neser çohem
Kthjellet

Se nuk dorezohem
E mbys dhe kohen
Vetem

Hem..........

[Ke-ler]

Te falenderoj ajzberg,shume!

[Xhenet.M.S.]

Duke qeshur

Te gjithe u gezuan kur linda,
Ndersa une ia plasa te qarit:
Te gjithe qane kur vdiqa,
Une kisha kohe qe i qeshja varrit.

Askush s'me ndihmoi kur u rrita,
Se u rrita ne mes te zjarrit:
Askush s'me ndezi kur u fika,
As me hodhi ne kazan te Djallit!

Por,dhe une askend nuk prita
Te zbriste prej altarit.
Mbi kurriz i mbajta te gjitha,
Duke qeshur i zbrita varrit.

Magnifique!

[Ke-ler]

Dashuri e ndrojtur

Beja shetitjen e perditshme
Per t’u shplodhur diku pyllit
Mes cicerimave te magjishme
Te bilbil sqep-fyellit.
Kishte paqe rretherrotull,
Kisha paqe brenda trupit:
Larg qytetit te pluhurosur
Qe qetesine fshihte gjekundi.

Ne shetitjen e perditshme
Zbulova ballkonin tend
Me lloj-lloj lulesh,si lulishte
Pezull,dukej nen hen’!
Njeri-tjetrin shihnim perhere,
Ti zgjatje koken per t’u dukur,
Ty,doja te te merrja ere
Se ishe lulja me e bukur.

Ndonjehere me shihje ngultas,
E ata sy mua me dehnin:
Fantazoja per kembt’ e tua
Dhe nuk ta dija as emrin.
Mendoja:ç’endrra ke valle?!
Ç’shije mund te kesh ne puthje?!
A ben si une,paksa me rralle,
Qe te te puth dergoj lutje?!

Sa here kemi zgjatur gishterinjte
Njeri-tjetrit per t’u prekur:
Une te kam kerkuar gjinjte
Dhe ti ne qafe me je hedhur.
Jemi gjendur neper deshira,
Se s’behej ndryshe per te folur:
Kjo u dukerka me e veshtira
Kur komshinjte sillen rrotull.

Oh sa llafe mbajne muret
E ballkoneve dhe dritareve;
Pergojime nga goje-shthurjet
Qe qellojne me fjale parvazeve.
Se sorra-grate e kane per pune
Te te damkosin me llafe,
Flasin per ty dhe naten ne gjume,
Shohin filxhanin dhe pa kafe.

Si do veje kjo puna jone?
Ti me dukesh zog ne qiell!
Folene ke ngritur ne ballkon,
Une dot nuk vij se tokes shkel.
Ah,sikur ne pyll te me vije!
Ne qiell ku je,kthehu ne yll!
Dashte Zoti nje yll qe bie,
Te bie tek une atje ne pyll.

[Ke-ler]

Sipas udheheqesve

Zbrita me shapka te bar’ i lagjes,
M’u ul Skenderbeu ne tavoline.
Me tha:shqiptaret per lufte shume dine
Por jane me budallenjte gjate paqes.

Shkoj Skenderbeu u ul Ali Pasha:
Per kusare e trima jemi te paret,
E nesermja te vije si te vije per shqiptaret
Ndaj shprehja “ku rafsha mos u vrafsha”.

Qemali erdhi shume i mendueshem:
Dhe pse shqiptari eshte trim i vertete
Fatkeqsisht perçahet shume lehte…
Keshtu ka qene,nga mot i dikurshem!

Pashe se karrigia ia nisi vete te levize,
Papritur Zogu u ul siper saj:
Shqiptarin veshtir’ e blen por e shet kollaj
Siç bera une me gjysmen e Shqiperise.

Enveri erdhi karizmatik me dy fatosa;
Njeri me duket se vertete ashtu kish emrin!
Por Ai kish pike te dobet ate tjetrin:
Shqiptarit,duhet mbyllur gjer ne gryke kopsa!

Erdh Sala duke thene:Pa dyshim!
U shfaq me dy gishta ngritur perpjete
Qe po na i fut mbrapa,ka njezet vjet…
Me shtyu mua e u ul ne vendin tim.

[Ke-ler]

Diejt

Te pash nje diell ne gjoks,
Tek vije per tek une.
Qiellin le krejt bosh,
E vure thelle ne gjume.

Sa me shume aviteshe,
Gjoksi me shume ndizej.
Siper nise te zhvisheshe
Gjinjte t’u ben diej.

Dy gjinj per syte e mi…
Te dy,o m’i verbofsh!
Dy buze kam per te dy,
Te t’i kafshoj,te josh.

Kur larg te shkosh nga une
Ne ndonje mal te larte,
Do dergosh yjet ne gjume
T’u vjedhesh dritn’e zjarrte.

Dhe mali do fsheh’ hijen,
Do ta gropos’ nen vete,
Do thahet,do t’i pihet
Do vej te pij ne dete.

Dhe ti ne det do shkosh
Te lahesh,per inat:
Diten ta perendosh,
Yjte te marrin flake.

N’u vonofsh e s’del,
Ku te kerkoj me sy?
O je e zhytur thell’
Ose lundron me yjt’!

Une koken do ngre lart
Ne gjithesit’ gjumashe,
Ne detn’e Ethirit,valle,
Si perendesh do lahesh?!

S’e di nese do flesh
Me qiell’ ne hapesira.
Cili yll do jesh?
Oh,do jesh te gjitha.

[Ke-ler]

Cmendine e zgjuar

Vajta ne pyll,preva nje ah,
Doja te çmendesha patjeter,
Ndaj dhe ndertova nje shah
E nisa te luaja vetem.