Nje poezi vetetimthi.

[Ke-ler]

Kenga e pyllit

Ne parkun e Liqenit ne Tirane,
Kundroja pemet ulur ne stol.
Nje zog m’u ul fare prane,
Nis’ u hodh,nis’ u perdrodh.

Ia muar kenges qete-qete.
Kengen pyllit perhapi era.
Rrinim afer si shoke te vertete,
Sikur njiheshim nga perhera.

Era kengen merrte me vete
Dhe pemet nisen te leviznin,
I mbanin ison veç me gjethe.
Pylli dremitjen nise braktisi.

Hardhuckat dolen me te shpejte,
Bretkosat embelsuan guakjet,
Gjinkallat u bene tenor’ te vertete,
Pylli zemrave po u merrte rrahjet.

Per nje cast u nderpre kendimi,
Sikur gjitha kafshet u habiten,
Dhe era vete ndaloi vershimin
Se bulkthi po kendonte diten.

Atehere kenga u derdh me vrullshem,
Dielli pasqyrohej gjithe me harqe
Kur Liqeni befas u be i zhurmshem…
Kjo kenge ishte himn per paqe.

[Ke-ler]

Mendimi

Paqartesia e mendimit ne poezi,
Te humbet vetem kohen.
Qartesia e ndjenjave ne mendim,
Sa me thelle te fut,kthjellohesh.

[Ke-ler]

Qiell i Tokes ku ecin Njerzit

Naten e mire o Bote e mbare!
Si do gdhihesh ne mengjes?!
Jam nje i gjalle e kureshtar,
Agimin ulur do te pres.
Kur Sy i Diellte te dale hovè
Fushes permbi Kalterosh
Si i vervitur me hobè,
Atehere o Bote do shikosh:
Malet e larta si shigjeta,
Qe i versulen ne zemer Qiellit,
Fushat e gjera te blerta
Me lisa,qe duar i mbjellin.
Ne trupin tend bregoret
Do u hapin udhe perroit,
Kalimtari,pakez,doren
Do fuse,buzet te freskoj.
Do ndjesh dhe gudulisjet
E hapave te njerezve,
Bashke me ato rrokullisjet
Per ne varre,prej shtreterve.
Dhe ti,e madherishmja Bote,
Ku na shpie me kaq fshehtesi?
Se ndaj shpikem ne nje Zot,
Por s’tregoi gje as Ai!
Kerkuam pergjigje Qiellit,
Harruam qe shkelim Tokes:
E kur vdesim na percjellin
Drejt teje…!Oh drejt gropes…
Por prap ti s’flet moj Toke,
Asnje fjale,as pipetime,
As Qielli gje nuk do te thote,
Veç rrallhere nje bubullime.
E keshtu,une pres shiun
Qe kur me zbret me te ngadale,
S’e di,por…vetvetiu
Me thote diçka…diçka pa fjale.

[Ke-ler]

........

Te zbresin Djajte qiellit
E te futen tokes:
Te çojne te vdekurit
E keta te ecin botes.

O lutjuni Zotit
Duke pare poshte.
Nese syt s'ju shohin
Hapini vetes grope.

Sa gjera do zbuloni...
Sa t'ju merren mente.
Do kuptoni se rroni
Neper toke me qente.

Qen te jargosur dhembesh,
Qen te shpifur dykembesh.

[Ke-ler]

E trendafilte

Te kerkoja kur isha ne pergjumje,
........Ti ishe ne ndjesite e brenges se pafund.
Ta fitova dashurine me kaq e kaq humbje:
........Zvordha aq deshira te te puthja gjithkund.

Po s’qenka e thene te jem i lumtur,
........Lumturia te hyn aq thelle sa te dhemb:
Nje trendafil vajta per te keputur,
........E ai me aromen me fali nje gjemb.

Zemra s’e shuan zjarrin e syve qe pane
........Bukurine tende qe askush s’mund ta prekte…
Dhe u zgjova nga kujtim’ i puthjes se pare.
........Gishti qe preku trendafilin me dhembte.

[[Perla]]

Me kujtove gjimnazin dhe komentet letrare Mund ta quajme stil romantik , stilin qe ju perdorni ne poezite tuaja, eshte i bukur pa dyshim, por pak i lodhshem. Pershendetje e suksese te metejshme

[Ke-ler]

Ke te drejte edhe une ashtu mendoj,te falemnderit.

[Ke-ler]

Mijra nentore

Pranvera e nje kombi te tere
…..Kur gjethet bien qete-qete
……….Te ndezura flake,as ze pa bere,
……………Butesisht fiken mbi xhadete.

Oh jo,vendi im s’eshte aspak i vogel,
Ka nje gjatesi
Dhe nje gjeresi marramendese.
Nuk mund ta mohosh!
Eshte i madh ky vend,eshte i rritur,
Eshte i pjekur,ndershekullor e i urte.
Per ju eshte i vogel?!
Por ju jeni te verber dhe Zoti ua dha
Mprehtesine dhe guximin
T’i mbushni faqet tuaja te historise
Me luftrat dhe paqet
E vendit tim.
Adriatiku dhe Joni s’ju dhane veç aromen e tyre
E per ju qé aq shume
Sa bete ç’do gje tuajen.

Historia e ka fjalen e rende or mik!
Ketu u hodh fara e luftes se Peloponezit,
Ketu kishte mbretereshe para se Kleopatra te behej kurve,
Ketu luhej shah ku rreth-e-gjetke jetonin guvave,
Ketu u çua i pari i vdekur nga varri dhe nuk desh te behej Zot,
Ketu u kalua per Kryqezatat,
Ketu ne u mbrojtem nga shfarosja
Dhe per dike qe veç mbrojtja e Krishtit;
Rruga qe i çonte armiqte ketu e kishte emrin “jezitjoll”
Qe per ne s’kish kuptim
Per ata donte te thoshte “Udha e Djallit”,
Ketu u shfarosen dhe tregtare te krishtere,
Prej ketej u çua dikush kunder Portes se Larte
Dh’u desh t’i keputnin kembe,koke e duar per te besuar se kish vdekur,
Kendej doli dhe zgjuarsi kunder shtypjes,zgjuarsia qe mbytet veç me helm,
Kendej kane kaluar perhere
Enderrat e Sulltaneve dhe te Papeve
Gjersa u ndalen pas shume shekujsh po te kjo toke,
A e dini pse?sepse ç’do gje qe shkel ne kete toke
Mikpritet.

Une tregoj per madheshtine e vendit tim.
Ju te verber e shpirtvegjel
Tregoni per vendet tuaja te medha
Dhe une po ju them se Shqiperia
Eshte sofra me e madhe ne bote.

[Ke-ler]

Mall

Eshte çudi si me merr malli
Kur ka pak dite qe nuk te shoh:
Une digjem brenda per segjalli
Dhe bota jashte nis e me ftoh.

Çdo gje e ngurt’ eshte,si qyteti,
Gur i akullt qe veç ftoh,
Dhe keta njerez jan’ prej mermeri…
Dal ne rruge,askend nuk njoh.

Keto statuja gdhendur keq,
Cili skulptor i pat genjyer?!
Ecin,bien,shkojne per dreq:
Djerse-ftohte e qafethyer.

“Te vdekshem te jene valle?!
Dhembet prej guri ç’m’i tregojne!
Asgje n’ket bote s’eshte me e rralle,
As keto statuja qe rruges shkojne.”

Ky skulptor nuk pat jetuar
Asnjehere ne jete te jeteve.
Sa keq eshte kur rri vetmuar
Ne mes qeshjeve te njerezve!

Asgje s’ka jete rreth e perrotull,
Asgje shpirtin nuk ma ngroh,
Mall ne gjoks e gjoksgroposur,
Kur ka pak dite qe nuk te shoh.

[Ke-ler]

Shqiperise

Se kenga me ka thene çdo gje
Per bashkimin e Shqiperise,
Une ia marre isos gjithe me ze
Kur ti i bie çiftelise.