Nje poezi vetetimthi.

[Ke-ler]

Pesha e saj

M'u zhduk si hija pas muzgut
dhe terri gjurmet ja perpiu:
ashtu si loteve neper faqe,
qe s'u ngelet gjurme nga shiu.

Seç kish nje duf te brendshem,
urtesisht te papermbajtshem.
Kryelarte me syte e ulur,
per nje falje te pafalshme.

Nje heshtje-varr me pushtoj,
me erdh nga klithma e vonuar:
Heshtja klithmen ma deboj
se klithma heshtjen pat liruar.

Qé nje gjendje e perhumbur
si e deshirave nga mplakja.
Nje turm' mendimesh per t'i zhdukur
ja i vrisja,ja i flakja!

Perbrenda breja çfare nuk ishte:
ajo qe s'qé me ishte qasur.
Pra mungesa 'sht' m'e pranishme,
te kujton se çfare ke pasur.

"Me ndiznin flaket e deshires
per t'marre fryme nga fryma jote."
Ai epsh qé krejt gjakpires:
dy gjokse t'kisha t'mi shkallmonte.

Ne dremitje enderrimesh
humbisja e rigjendesha,
ku mes shpresash e kujtimesh
N'vegim te saj rimekembesha.

Por ja,vegimi mori forme:
hena e pa dhe pastaj
zemra nisi t'me rrahi fort
kur era me solli aromn' e saj.

Me syte njomur nga ves'e majit,
me tha gjithçka me ate kthim.
Dashuria ben qe faji
te zvogelohet ne gabim.

"Nuk flas dot dhe po te dua,
goja fjalet m'i gremis.
Bota 'sht' m'e leht' nen kembt'e tua...
ato mbajne peshn'e dashurise."

[Xhenet.M.S.]

Shume poezi e bukur,do ju keshilloj te kerkoni nga Moderatoret ta hedhin ne vendin e duhur,po ashtu shpreso se do vazhdoni me te tjera.
Respekt.

[Ke-ler]

Te falemnderit Xhenet,me behet qefi qe te pelqen.Gjithe te mirat.

[Ke-ler]

Dhurate per Zotin

Kur Zoti te me marri,
S'di ç'do t'mendoje;
Se do shohi se pari
Me ç'fare po i shkoje.

Do marr' me vete
Nga kjo toke,shkulur,
Stuhira neper dete,
Arsyen e pergjumur:

Termete mortore
Qe shkulin dhe ishuj;
Dhe qarje njerezore
Bashke me idhuj.

Ka shume mundesi
Me helme ta ngop,
Keshtu dhe Ai perseri
Do me shpjeri ne toke.

[tetovarja87]

Pesha e saj

M'u zhduk si hija pas muzgut
dhe terri gjurmet ja perpiu:
ashtu si loteve neper faqe,
qe s'u ngelet gjurme nga shiu.

Seç kish nje duf te brendshem,
urtesisht te papermbajtshem.
Kryelarte me syte e ulur,
per nje falje te pafalshme.

Nje heshtje-varr me pushtoj,
me erdh nga klithma e vonuar:
Heshtja klithmen ma deboj
se klithma heshtjen pat liruar.

Qé nje gjendje e perhumbur
si e deshirave nga mplakja.
Nje turm' mendimesh per t'i zhdukur
ja i vrisja,ja i flakja!

Perbrenda breja çfare nuk ishte:
ajo qe s'qé me ishte qasur.
Pra mungesa 'sht' m'e pranishme,
te kujton se çfare ke pasur.

"Me ndiznin flaket e deshires
per t'marre fryme nga fryma jote."
Ai epsh qé krejt gjakpires:
dy gjokse t'kisha t'mi shkallmonte.

Ne dremitje enderrimesh
humbisja e rigjendesha,
ku mes shpresash e kujtimesh
N'vegim te saj rimekembesha.

Por ja,vegimi mori forme:
hena e pa dhe pastaj
zemra nisi t'me rrahi fort
kur era me solli aromn' e saj.

Me syte njomur nga ves'e majit,
me tha gjithçka me ate kthim.
Dashuria ben qe faji
te zvogelohet ne gabim.

"Nuk flas dot dhe po te dua,
goja fjalet m'i gremis.
Bota 'sht' m'e leht' nen kembt'e tua...
ato mbajne peshn'e dashurise."

Vertet poezi e bukur Ke-ler...

komplimente!

[Ke-ler]

Shpikjet e njerzve

Te medhenj kinezet qe shpiken barutin,
Te medhenj hebrenjt qe shiten hirren,
Romaket qe diten ku te cojne m***n,
Asnjeri si egjiptianet qe shpiken birren.

[Ke-ler]

Zili

Kohes i kam zili njerzimin,
Qiellit i kam zili shqiponjen,
Shpirtit i kam zili frymezimin,
Henes i kam zili ulkonjen.

Koha me ka zili vdekjen,
Qielli me ka zili Token,
Shpirti me ka zili tretjen,
Hena me diellin s'takohen.

[Ke-ler]

Njerzimi i epshit demoniak

Ky epsh ne ngerdheshje shkrihet,
Ne mua rri, ze pret naten:
Ngerdhesja e tij esht' qenerishte,
Parajses ia kallin daten.
Viktima e tij e vetedishme
Nguron nguron,te ngjise shkallet:
Me dhurohet,sa harron te zhvishet
Dhe engjejt ndalin vallen.
Yjet zgjohen-dhe ju o engjej-
Jetoni ne nje gjithesi jetime.
Ne dashurine lidhim me premtime,
Ndaj ju vereni sy-venger.
T'ia keni kete cmire njerzimit
Dhe ta veshtroni nga lart!-
Ku dhe ti ndeze frumezimin
O epsh i pakohe demoniak.

[Ke-ler]

KUSHTIM

Tokes qe me fali afshin,
Maleve te shqiponjes se lire
Dhe gureve,u thash' mirupafshim
Qe tjeter s'qè veç lamtumire.
Atij qe iku e s'u kthye kurre,
Kujt iku djale e u kthye burre:
Asaj nene qe pret ne porte
Me trup te lodhur e zemer t'forte:
E pritjes pritjes pritjes...!
Seç u mplakem me ket' fjale
Qe vitet shekuj ben ngadale,
A prej ardhjes e prej ikjes.
Qysh ngjame kaq shume me valet
Q'u sulen shkembit me rrembim!
Apo kur vijne,kujtojme vellane,
E na duket shpesh si perqafim.

[Ke-ler]

MONOLOGU I FOSHNJES 1986

Diten qe separi mberrita
Kendej shtatori ndizte vjeshte:
S'e di,Engjellin ma zuri frika
Apo djalli nisi t'me qeshe?!
Erdha ne kete toke te lagur
Qe qarjen te paren ta mesonte.
Kujtoja me pak nga kisha ardhur
Sa me shume mesoja prej kesaj bote.
Dhe kur qeshe ende ne bark,
Pa ditur gje per hijen dhe driten,
Zeri i nenes me vinte nga lart...
Perpara jetes me dhuroj muziken.
C'krahe te ngrohta kish kjo grua!
Nuk e di se pse me qeshte!
E rrinte me shikonte,a thua
Kish c'do gje dhe tjeter s'deshte.
Me pas nje burre me dha nje emer
Qe mandej ashtu do t'quhesha.
Ky kish mustaqe dhe pak mjekerr
Ku shpesh me perkedhelje kruesha.
Me mijra te qara,britma e zgjime,
Dikush me bente t'pushoja vaji.
Pandehja se ishte gjysma ime,
Me vone kuptova qe qé vellai.
Dita e dyte,m'u be cudi
Kur e pashe se erdhi prap!
Frika s'kish emer vec qe ndjesi,
Kur mbuloje e dyta nate!
Ja,keshtu m'u njoh gjithe bota
Ne ditet-netet e mevonshme:
Kur dielli,qielli,era e toka
Filluan t'me beheshin t'zakonshme.