Arrestohet vrasesi i arketares (dhe i argjendarit)

[Duaje Siveten]

Agjensia e Lajmeve 01 Prill 2012

Policia e Shtetit, kjo piramidë e paaftë mashtruesish

Thuajse në të njëjtën orë kur drejtuesit e Ministrisë së Brendshme dhe shefat e rajoneve të Tiranës po shikonin me një ndjenjë euforie videon e intervistës së Viktor Gushit, papritur erdhi njoftimi se një person i paidentifikuar është futur në qendrën tregtare ETC, duke terrorizuar njerëzit për t’i marrë atyre kursimet që kishin nëpër xhepa.

Dhe në këtë mënyrë mjaftoi vetëm një minutë që qytetarët të bindeshin për propagandën boshe të krijuar nga shteti shqiptar dhe Drejtoria e Policisë, për gjoja zotërimin e situatës apo vënien e gjendjes nën kontroll. Policët paguhen nga taksapaguesit vetëm për atë minutë, por atëherë kur duhen ata mungojnë.

Kjo minutë që terrorizoi të gjithë të pranishmit e qendrës tregtare hodhi poshtë me neveri fjalimet e Berishës për stabilitetin e rendit publik, apo leksionet e konferencave të Ministrisë së Brendshme për gjoja izolimin dhe skedimin e elementëve të rrezikshëm që qarkullojnë në kryeqytet. Mjaftoi ajo minutë që qytetarët ta kuptonin se policia e shtetit shqiptar jo vetëm që nuk ka asgjë nën kontroll por ajo është kthyer në një lloj piramide manipuluese që interesohet vetëm për imazhin.

Në Tiranë çdo ditë kërcënohen dhe grabiten me dhunë pronarët e dyqaneve, punonjësit e lokaleve, njerëzit e thjeshtë që kalojnë nëpër rrugë pasi kanë marrë ndihmën sociale, pleqtë e vjetër që mbështeten mbi bastun pasi kanë marrë pensioni, vajat dhe gratë, të cilave në mënyrë mesjetare i shkulin nga qafat ndonjë zinxhirë floriri, apo çantat e përditshme, fëmijët e shkollave të cilëve u rrëmbejnë celularët, etj. Duket se Tirana është kthyer në një perandori të pasigurisë ku jeta e përditshme komandohet nga krimi.

Më shumë se sa në një metropol, Tirana eshët kthyer në një panair hajdutësh. Këtu është bërë shumë më keq se sa në Palermon e dikurshme dhe po aq keq sa në Bogota të Kolumbisë. Këtu të vrasin me pistoletë, po nuk u dorëzove shumën e parave, të tërheqin zvarrë derisa të shkulin zinxhirin nga qafa, të thyejnë xhamin e makinës për të vjedhur celularin, të presin dorën me thikë derisa të lëshosh çantën, dhe të futen natën nga dritarja për të vjedhur kursimet e muajit.

Një alarm i paparë është ngritur sot para forcave të rendit, në formën e një emergjence por në fakt përgjigja konkrete e këtyre strukturave mungon. Në vend të platformave kundër krimit, policia bën shou me video-intervistën e Viktor Gushit ku tregohet se si ata i ndezin cigaren të akuzuarit, midis të qeshurave, duke e pyetur me fjalët: “A e ke larë gjakun nga këpucët, apo nuk e ke larë”?

Çdo njeri që shkon sot për të denoncuar një vjedhje, apo një vjedhës e di fare mirë se nuk ka për zgjidhur asgjë në zyrat e policisë, ku madje sot nuk të pranojnë as të protokollojnë denoncimin. Kjo për shkak të ruajtjes së imazhit që të mos koleksionohen shumë krime të pazbuluara dhe në mënyrë që në mbledhjen e ardhme, Berisha t’u japë uniformave blu, ndonjë medalje tjetër trimërie.

Sot ka qindra makina e motorrë që u vidhen qytetarëve por askush nuk ka shpresë se mund të zgjidhë ndonjë gjë në zyrat policore. Humbja e besimit të qytetarëve tek uniformat blu është një nga fatkeqësitë më të mëdha të krijuara gjatë kësaj qeverisjeje ku më shumë se kurrë, policia është bërë pjesë e problemit dhe jo pjesë e zgjidhjes. Policia kriminale kap në rastet më të shumta, të pafajshmit, ndërsa policia rrugore gjobit më shumë shoferët që janë në rregull. Kohët e fundit kjo polici, por edhe kryeministri ynë kanë shpërthyer në eufori për kapjen e Viktor Dushit, por ky është një truk, është një mashtrim.

Por edhe nëse policia arrin të neutralizojë një Viktor Dush, pasi ai ka vrarë e plagosur disa qytetarë të Tiranës, kjo është shumë pak. Përsëri dhjetëra hajdutë e vrasës të tjerë qarkullojnë në Tiranë, të gatshëm për të vjedhur e për të shkaktuar viktima të tjera të pafajshme.

Disa prej këtyre hajdutëve iniciohen nga nevoja për bukën e gojës, të tjerë nga vesi i krimit. Dhe këta të dytët nuk janë si Viktor Gushi i Videos, që mbante ndonjë qese me vete. Këta nuk janë si Viktori që pasi bënte vrasjet, dilte përsëri në rrugë me të njëjtat rroba e të njëjtat atlete. Ata mund të jenë me silenciatorë dhe të shoqëruara me grupe banditësh. Për këtë arsye kryeqyteti është i pasigurtë dhe qytetarët ecin mbi mina. Atyre sikur të mos u mjaftonte papunësia, vështirësia ekonomike, sëmundjet, apo problemet e tjera, tani duhet të kenë kujdes edhe nga “kolera” e re, që ka rënë në Tiranë në formën e një epidemie, nëpërmjet grabitjeve dhe vrasjeve, të cilat po shtohen çdo ditë e më shumë.

Por viktimat e vjedhjeve nuk guxojnë të shkojnë në polici, sepse e dinë që atje nuk zgjidhin gjë. Ngaqë policët e shërbimit mund të jenë në kulmin e ekstazës, duke parë videot e triumfit të tyre mbi krimin. Të asaj Videoje, ku Viktor Dushi u tregon policëve se si e vinte në kokë kapelen-maskë dhe se si merrte qesen e zezë me vete kur fillonte “ditën e punës”.

Ilir Bushi

[Brari]

kulishi i bllokqenve ilir bushi.. i dujrucit..eshte murzitur pse u kap gushi i rames..

merziten se.. mund tu dali ne videot e 21 janarit ki trimi.. si " Protestuso paqosoro per liri demokraci me edvinin o parti"..

ja me te tille ishin plot per plot o ilir bush i dujrucit.. fallangat e 21 janarit..

merzitet dujruci e ilir bushi se u paksohen atentatoret e kanibalet..

kurse ne populli..gezonemi o dujgush..

nejse..



Ja cka hequr nje grua trime fisnike prej ketij gush- ziverit te llumit ed rucist..


-------------


panorama


--

Arkëtarja e Postës: Në nëntor 2010 ishte pa maskë, më plagosi pasi i thashë maskara
Argumente Dielë, Prill 1st, 2012


Viktor Gushi dje ne gjykate

I pashë fytyrën, kam qenë në ankth derisa u arrestua.

E plagosura Malva Dako: Ishte pa maskë, më qëlloi me plumb në kokë, s’i dhashë paratë.

Arkëtarja e Postës Shqiptare, Malva Dako, është përballur në rrethana të frikshme me Viktor Gushin. Më 12 nëntor 2010, 44-vjeçari nga Patosi ishte një grabitës i rrezikshëm që vriste pa frikë nëse ia thoshte truri, larg imazhit të shfaqur dy ditë më parë në një video të shpërndarë nga policia.
Atë ditë ai hyri në sportelin e Postës te Medreseja dhe qëlloi me armë në kokë Malva Dakon, duke e plagosur rëndë. Pasi ka parë fytyrën e Viktor Gushit në videon që publikoi policia, Malva Dako ka dëgjuar edhe zërin në video, dhe në fund është bindur për autorin. Llogaritarja 53-vjeçare që mbeti e plagosur gjatë tentativës për grabitjen e postës te Medreseja në vitin 2010, e ka njohur menjëherë personin. Ajo thotë se nuk ka asnjë dyshim se personi me armë që hyri në filial dhe qëlloi ndaj saj ishte pikërisht Viktor Gushi. Ajo thotë se i arrestuari është personi që e plagosi, e madje desh i mori jetën, vetëm pse ajo e ofendoi duke i thënë “maskara” teksa grabitësi i kishte drejtuar armën. Edhe këtë ofendim ndaj tij, llogaritarja e postës e kishte harruar nga tronditja, por ishte vetë i arrestuari që ia kujtoi këtë detaj teksa tregonte para policëve mënyrën se si i kishte bërë krimet. Në një intervistë për gazetën “Panorama”, Malva Dako tregon momentin si ka ndodhur ngjarja, dialogun me Viktor Gushin dhe peripecitë që ajo ka kaluar nëpër spitale për t’u shëruar dhe për t’u rikthyer në jetë. Llogaritarja e postës rrëfen se në momentin kur autori i krimit është futur me armë për ta grabitur, ajo ka dyshuar se pistoleta ishte lodër, ndaj dhe nuk i është bindur. Edhe një vit para se të plagosej kishin tentuar ta grabisnin me pistoletë lodër. Dako tregon me detaje edhe se sa i kujdesshëm ishte Gushi për të mos lënë prova në vendin e ngjarjes, duke mos prekur asgjë me dorë, madje duke marrë me vete edhe gëzhojat e pistoletës, si dhe gjakftohtësinë me të cilën kryente veprimet.
Personi që u arrestua të enjten për vrasjen e arkëtares së bankës, Viktor Gushi, ka pranuar që është edhe autor i plagosjes suaj gjatë tentativës për t’ju grabitur. Është vërtet ai autori?
Po, ai është. E njoha sa e pashë që doli në foto kur u arrestua nga policia. Nuk mund ta harroja kurrë fytyrën e atij njeriu. Pastaj, kur u transmetua edhe videoja kur ai pranonte gjithë ato krime me aq gjakftohtësi, i njoha edhe zërin. Ai është, e kam shumë të sigurt, 100 për qind. Si mund ta harroj unë atë? Vetëm se atëherë, kur më ka plagosur më 12 nëntor 2010, i ka pasur flokët shumë të shkurtër, gati tullac, dhe ia mbaj mend edhe formën e kokës.
Atë ditë që të plagosi ishte me maskë, apo pa maskë?
Jo, pa maskë ishte. Prandaj edhe unë e kisha shumë të fiksuar fytyrën e tij. E kisha përshkruar disa herë kur më kanë pyetur, qoftë njerëzit e mi, kolegët, por edhe policia. Po tani atij i ishin rritur flokët, por edhe njerëz me tipare të atij ka plot. Pastaj, kujt ia merrte mendja? Ju e patë vetë. Kush e mendonte se një njeri si ai të arrinte të vriste dikë?
Ai në polici ka deklaruar se ju e ofenduat, ndaj edhe ju qëlloi, sepse nuk u sollët mirë. Ju kujtohet dialogu me të?
Po, e dëgjova edhe vetë në video kur thoshte që unë e kisha ofenduar dhe i kam thënë “maskara”. Të them të drejtën fillimisht nuk më kujtohet që i kisha thënë ashtu. Madje po e shihja në shtëpi me bashkëshortin dhe me djalin. Dhe burri qeshte. “Ashtu i ke thënë, – më thoshte, – se të njoh unë ty”. Po realisht mua nuk më kujtohet. Por e pyeta atë kolegen time, arkëtaren që ishte atë ditë te posta kur ndodhi ngjarja dhe ajo ma kujtoi. Tani po, e mbaj mend që vërtet i kam thënë ashtu.
A mund të na tregoni si ndodhi ngjarja atë ditë?
Po. Ka qenë ditë e premte, data 12 nëntor. Unë sa kisha përcjellë një grua të moshuar, së cilës i plotësova disa dokumente, sepse nuk i kishin zgjidhur punë te Sigurimet Shoqërore dhe erdhi duke m’u lutur mua që ta ndihmoja. Pasi i plotësova asaj disa dokumente, rreth orës 12:00 nuk kisha persona të tjerë aty. Madje edhe arkëtarja kishte lëvizur nga vendi i saj, ndërsa unë isha te sporteli tjetër, sepse jam llogaritare dhe po merresha me borderotë. Brenda hyri një djalë i imët, ezmer, jo shumë i gjatë, që tashmë dihet se kush është, dhe fillimisht u drejtua tek arka. Duke qenë se nuk e gjeti aty arkëtaren, erdhi tek unë. “Lekët, shpejt lekët…”, më tha. “Çfarë lekësh ore çun? Ku kam lekë unë?”, i thashë. Në atë moment më kishte drejtuar pistoletën, një pistoletë e vogël, që gjithnjë unë mendova se ishte lodër, ndaj nuk po e merrja shumë seriozisht. Ai u nxeh kur unë iu përgjigja ashtu. “Shpejt lekët se…”, më tha dhe ndërkohë pistoletën e kisha shumë afër fytyrës. Dorën e majtë e kishte mbështetur në banak dhe dorën që mbante pistoletën e kishte vënë mbi të. “Mirë, – i thashë, – vetëm 9 mijë lekë kam (të vjetra). I do këto të t’i jap, se lekë të tjera nuk kam?”. “Me kë tallesh ti? Nxirri lekët shpejt…”, më tha. Në atë moment unë i thashë: “Po ik ore maskara, çfarë lekësh do ti?!”. Dhe lëviza pak anash që të kisha mundësi të aktivizoja edhe alarmin. Po tani them shyqyr deshi Zoti që të lëvizja dhe plumbi nuk më goditi përballë. Ai e shkrepi pistoletën dhe plumbi më kapi poshtë buzës së poshtme, më kaloi në dhëmbët e poshtëm dhe më kishte ngecur në faqen djathtë, në pjesën e brendshme.
Pasi ju qëlloi, u largua?
Jo. Qëlloi edhe një herë në drejtim të arkëtares që po futej brenda, por atë nuk e kapi plumbi dhe pastaj u largua. Pak sekonda mbaj mend, se pastaj kur pashë gjakun fillova të këputesha dhe kisha një si gjendje të fikëti, nuk po kuptoja çfarë kishte ndodhur. Pastaj e pashë veten në spital. Po ashtu siç isha unë, nuk e besoja kurrë se mund të jetoja. Zoti e di se si kam shpëtuar!
Ju mbani mend çdo veprim të tij atë ditë?
Për ca kohë nuk arrija t’i kujtoja të gjitha. Më vinin në mendje fragmente nga ngjarja, por pastaj fillova t’i lidhja dhe tani më kujtohet gjithçka. Ai dukej që kishte studiuar gjithçka aty, ashtu siç edhe e thoshte vetë. E dinte ku ishte arka, sepse aty u drejtua fillimisht. Është e vërtetë që ai nuk linte gjurmë dhe prova askund. Po e shihja me vëmendje dhe ai dorën që mbante pistoletën e kishte pa dorezë, ndërsa dorën tjetër që e kishte mbi banak, e kishte me dorezë, në mënyrë që të mos linte asnjë shenjë. Madje ai me dorën tjetër mblidhte edhe gëzhojat e armës, sepse policia aty nuk gjeti gëzhoja, nuk gjeti asgjë.
Po në fillim pse menduat që ishte pistoletë lodër?
Sepse rreth një vit para se të më plagoste, në të njëjtin vend, tek Posta Nr. 31, tentuan të më grabisnin. Atëherë ishte me maskë, nuk e di është i njëjti apo jo. Erdhi më drejtoi pistoletën dhe unë e kundërshtova. Siç më kishte drejtuar armën, i rashë tek duart me dy duart e mia dhe pistoleta ra në banak. Pasi ra ajo u nda në pjesë dhe unë e pashë që ishte lodër. Dhe grabitësi iku pa marrë para. Prandaj edhe në këtë rast unë nuk e mendova se ky kishte armë të vërtetë, ndaj dhe nuk iu binda.
Sa kohë qëndruat në spital pas ngjarjes?
Të them të drejtën kam vuajtur shumë. Fillimisht më çuan tek Spitali Nr. 2, te “Nënë Tereza”, aty nuk kishin çfarë të më bënin sepse plumbin në faqe e kisha shumë keq dhe ndërhyrja rrezikonte që të përkeqësonte gjendjen. Aty kam qëndruar gjysmë dite, pastaj më çuan te Spitali Francez. Edhe aty më thanë të njëjtën gjë. Pastaj më kanë çuar te Spitali Ushtarak e më pas te Spitali Amerikan.
Po tani si ndjeheni?
Nga ana shëndetësore tani jam mirë. Nuk kam asnjë shenjë, siç e shihni edhe vetë. Dhëmbët që m’i kishte thyer plumbi i kam në rregull tani, gjithashtu kam bërë edhe një operacion plastik, pasi pas goditjes isha shpërfytyruar. Të gjitha shpenzimet e mjekimit tim dhe një shpërblim që mora pas ngjarjes, m’i ka dhënë të gjitha Posta e Shqipërisë. Po ashtu ndjehem edhe e qetë tani që ai u arrestua. Jam shokuar nga rrëfimi i tij. Aq i qetë! I tregonte krimet që kishte bërë pa iu dridhur qerpiku. Nuk e di si mund të jetë ai njeri.
Po gjatë kohës që ai ishte i lirë, që ende nuk e kishin identifikuar, si ndjeheshin?
Gjithë frikë kam jetuar, unë dhe familja ime. Sa dëgjoja ndonjë ngjarje të tillë të ngjashme me timen, më kapte ankthi. Për shkak të asaj ngjarjeje kam kaluar probleme të rënda me zemrën, që unë jam 53 vjeçe dhe nuk kisha vuajtur kurrë nga zemra. Kam bërë 3 koronare, unaza… Isha në ankth. Fillimisht ndërruam shtëpi. Ndërrova edhe vendim e punës. Nga Posta Nr. 31, kalova te Posta Nr. 22, te Profarma, bashkë me kolegen, arkëtaren që ishte atë ditë me mua. Tani jam e qetë. Shyqyr që e arrestuan më në fund, se ai njeri çfarë nuk do kishte bërë. Ndjehem e gëzuar që u kap, e njëkohësisht e trishtuar për atë që i ndodhi asaj arkëtares së bankës, që la dy vajza jetime. Më vjen keq për të dhe e përjetoj njësoj si atë ditë që më ndodhi mua. Falënderoj nga zemra atë njeri që kishte vendosur atë kamera aty te rrugica ku ishte filmuar ai, se nga kamerat e bankave ai s’do ishte zbuluar kurrë, sepse siç e tha edhe vetë, i studionte të gjitha. U bë më shumë se një vit e gjysmë nga koha që ai më plagosi dhe nuk kishte natë që unë të mos e shihja në ëndërr atë njeri. Dhe gjithmonë e shihja sikur ai ikte me vrap dhe unë e ndiqja nga pas për ta kapur. Por nuk e kapja asnjëherë. Madje sa herë më ka zgjuar djali nga gjumi dhe më dukej sikur po e shihja vërtet. “Mos, – i thosha, – se sapo isha duke e kapur”.
Si e përjetuat ngjarjen ku mbeti e vrarë arkëtarja e bankës, Leonora Kaloçi?
Ishte një tmerr. Burri kishte parë shumë policë aty, sepse atë bankën e kemi shumë afër shtëpisë. Pastaj kishte marrë vesh se çfarë kishte ndodhur dhe më telefonoi menjëherë e më tha se çfarë kishte ndodhur. Më këshilloi të kisha kujdes. U frikësova jashtë mase. Ajo që i ndodhi asaj gruaje të gjorë mund të më kishte ndodhur dhe mua. Ndiqja lajmet dhe më dhimbsej në shpirt ajo grua. Mjerë familja e saj, vajzat e saj. Që atë ditë që e mora vesh ngjarjen, e ndieja se ishte i njëjti person që më qëlloi mua, që kishte bërë edhe atë vrasje.


Gushi pranoi plagosjen te arka e Postës
Plagosjen e llogaritares 53 vjeçe, Malva Dako, më 12 nëntor 2010 te filiali i Postës te Medreseja, Viktor Gushi e ka pranuar edhe vetë gjatë deklarimeve në polici. Ai ka treguar se gruaja ka refuzuar t’i jepte paratë, për të cilat ai kishte shkuar, madje edhe e ka ofenduar, duke i thënë “maskara” dhe për këtë arsye e ka qëlluar me armë. “Unë i thashë dua lekë dhe i drejtova qesen. Ajo më ofendoi, më tha maskara. Kaq. Përgjigjej keq, apo edhe veprimi i keq, apo i binte butonit, unë nuk e falja asnjëherë”, ka rrëfyer Gushi për policinë, kur është pyetur për rastin e Malva Dakos.

Ekspertiza
Grupi i hetimit ka pohuar se Viktor Gushit mund t’i bëhet edhe një ekspertizë mendore. Për shkak të veprimeve që ka kryer në disa prej ngjarjeve, por edhe për shkak të temperamentit dhe qetësisë me të cilën tregon krimet e tij, 44-vjeçari për efekt procedural në procesin e hetimit, mund t’i nënshtrohet një ekzaminimi psikik, në mënyrë që të konfirmohet gjendja e tij mendore.

Akuza: Gushi pranon pa fund, verifikim dëshmive
Prokuroria e Tiranës ka pohuar se në deklarimet që referohen në dosjen e hartuar nga Policia, Viktor Gushi del se ka pranuar autorësinë e dhjetëra ngjarjeve. Duke shpjeguar me detaje, me data, me veprimet që ka kryer dhe me fakte të tjera të hollësishme, 44-vjeçari tregon se si i ka kryer grabitjet në filialet e Ujësjellësit, bankave dhe argjendarive. Për shkak të numrit të madh të ngjarjeve që Gushi pranon, Prokuroria ka vendosur që të verifikojë me radhë secilën nga këto ngjarje. Konkretisht, Prokuroria pohon se do të rihapë të gjitha dosjet e këtyre ngjarjeve për të ballafaquar dëshmitë e Gushit me provat e mbledhura gjatë hetimeve përkatëse në secilin rast.

ETLEVA DELIA


panorama

[Duaje Siveten]

merzitet dujruci e ilir bushi se u paksohen atentatoret e kanibalet..

bizhdile me çibane puniste te kupoles, duhet ti matesh fjalet qe shkruan ...

se neqoftese ai paskesh qene atentator i njeres pale, nuk do te thote se pala tjater eshte "e pafajshme" ... me fjale te tjera, ti kerkon te thuash se ai argjendari, ajo arketarja e bankes etj qe ki krimineli ka vrare, qenkan ne kupolen e PD, prane salijevit ...

i ka hyp inati salijevit, do te shprazet ndonji dite tani afer permbi ty, çelbesire qibaniste ...

[Noellag]

Menyra se si e shpjegon krimet i qete, tregon psikopatine. E vetmja menyre per te dhene drejtesi per kete kriminel psikopat eshte denimi me vdekje.

[Labiiiii]

Nuk ka kumarxhi bingoje qe nuk eshte psikopat neollag djaliiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Te gjithe bingoxhinjt kur dalin nga bingoja, jane kail te vrasin kedo per 1 miljon leka,

Bingot duhet te mbyllen sa me shpejt qe eshte e mundur ne shqiperi

[Duaje Siveten]

Nuk ka kumarxhi bingoje qe nuk eshte psikopat neollag djaliiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Te gjithe bingoxhinjt kur dalin nga bingoja, jane kail te vrasin kedo per 1 miljon leka,

Bingot duhet te mbyllen sa me shpejt qe eshte e mundur ne shqiperi

nuk mbyllen bingot, jo - nuk i hapi kot salijevi ... aty ben pastrimin e parave kupola xhahilo-hoxha-kapo-gjoniste ...

[Labiiiii]

DS ne kete teme me je bere krye i merzitshem kur kritikon policin dhe mbron kriminelin vetem dhe vetem se edi rames ju paksua nje vot.

ketu jane vrar dy veta jane plagosur dy dhe jane terrorizuar dhjetra kurse ti mbron kriminelin

Egzakt komunist me yll ne bal je

[Brari]

Arkëtarja e CEZ: Kam ende një plumb në trup nga Gushi, grabiste me pistoletë dhe pa maskë
Argumente Martë, Prill 3rd, 2012


ISH-ARKËTARJA E CEZ, VJOLLCA TOBLI, DUKE RRËFYER PËR “PANORAMA”. MAJTAS, VIKTOR GUSHI NË GJYKATË

Flet e plagosura: Më qëlloi tri herë me armë.

Vjollca Tobli: Në grabitjen e 28 majit 2010 e identifikova, në korrik u kthye për të më vrarë.

Vjollca Tobli, arkëtare e CEZ-it, ka marrë tre plumba nga Viktor Gushi, njërin prej të cilëve e ka ende në trup. Dy herë me radhë ajo është përballur me supergrabitësin nga Patosi, i cili akuzohet për 16 episode kriminale. Dy prej këtyre grabitjeve Viktor Gushi i ka kryer në filialin ku punonte e dëmtuara Vjollca Tobli, te Shkolla e Baletit.
Ajo e ka parë me kapele në kokë të dyshuarin, por nuk është nxituar në akuza. Edhe kur nipi i saj, që punon në polici, i ka treguar se Viktor Gushi e ka pranuar edhe plagosjen e saj gjatë tentativës për grabitjen e arkës së CEZ-it më 7 korrik 2010, ajo ka kërkuar një fotografi të tij për të pohuar nëse është ai apo jo. Pasi ka parë fytyrën e 44-vjeçarit të arrestuar ditën e enjte në Tiranë, ka dëgjuar edhe rrëfimin e tij për të gjitha krimet, 58-vjeçarja Vjollca Tobli nuk ka pasur më as dyshimin më të vogël. Në një intervistë për gazetën “Panorama” ajo tregon që Viktor Gushi është personi që e plagosi më 7 korrik 2010 te Shkolla e Baletit. Dhe po ai kishte tentuar të grabiste në të njëjtën arkë, më 28 maj të po atij viti, 2010. Arkëtarja shpjegon që herën e dytë që Gushi u shfaq sërish përballë saj, kishte si qëllim ta vriste, sepse ajo tashmë e njihte, i kishte parë fytyrën nga ngjarja e kaluar. “Mendova se ka ardhur më tepër që të hakmerret ndaj meje, sepse ia hodha me lojën që bëra me derën më 28 maj dhe lajmërova policinë”, u shpreh Vjollca Tobli. Arkëtarja tregon dy ngjarjet që i kanë ndodhur kur punonte në arkë dhe këmbëngul që të dyja janë kryer nga i njëjti autor. Mban mend gjithçka që i ka ndodhur në të dyja rastet, dialogun me autorin, fytyrën e tij, pistoletën që ishte e njëjta, madje edhe rrobat që kishte veshur. Gjithashtu, e detyruar të kalojë jetën me një plumb në shtyllën kurrizore, Vjollca Tobli tregon se kompania ku ajo punonte, të cilën e mbrojti me gjak, i ka dhënë asaj vetëm 1300 euro dhe asgjë më shumë. Të gjitha shpenzimet e spitalit në Tiranë dhe në Itali i ka paguar vetë, me një mal me borxhe.
Një ndër 16 krimet që ka pranuar t’i ketë kryer i arrestuari Viktor Gushi, është dhe tentativa e grabitjes së arkës së OSSH-së, ku mbetët e plagosur rëndë edhe ju. Është i vërtetë rrëfimi i tij në lidhje me këtë ngjarje?


Vjollca Tobli, ish-arkëtare e CEZ-it

Është 100 për qind i vërtetë. Dhe jo vetëm ngjarja e datës 7 korrik 2010 ku ai më plagosi me 3 plumba, por ai ka tentuar edhe një herë tjetër të më grabiste, disa muaj para se të më qëllonte me armë, por herën e parë pati dështuar.
Pra ju thoni që jeni përballur dy herë me të njëjtin person, Viktor Gushin?
Po, dy herë. Por herën e parë pata fat dhe u tregova më e shpejtë se ai, ndërsa herën e dytë sërish tentova që të lajmëroja policinë, por ai më plagosi.
A mund të na flisni për këto dy ngjarje?
Hera e parë ka ndodhur më datë 28 maj 2010. Ka qenë ditë e premte. Ka qenë ora 15:05 dhe kemi qenë dy arkëtare te Shkolla e Baletit. Unë që merresha me faturat e OSSH-së dhe kolegia ime, Fatbardha Taka, që ishte për faturat e Ujësjellësit. Në atë moment na vjen një person në sportel. Nuk kishte njerëz në arkë, madje edhe rruga ishte bosh, nuk kishte kalimtarë. Ky person vjen dhe mbyll sportelin me gjoks, ndërsa përpara kishte një pistoletë. Pistoleta ishte ngjyrë gri, dukej si e re, por ishte e shkurtër. Domethënë ishte pistoletë e vogël. Nuk ishte nga ato pistoletat e mëdha të kohës time, që përdornim kur bënim zbor. Kishte veshur një bluzë të vjetër, si ato veshjet e ushtarakëve, dhe një kalepë të vjetër ngjyrë bezhë. Nuk kishte maskë, vetëm strehën e kapelës e mbante të ulur. Kishte pak mjekër dhe ngjyrën e lëkurës e kishte të errët. Më dukej si i komunitetit rom, por nuk isha e sigurt, mund të ishte edhe ezmer. Më tha: “Paret…”. Ndoshta ai ishte i mirinformuar se në ditët e fundit të muajit arka ka shumë para dhe se pikërisht në ato momente nuk kishte asnjë klient tjetër, por vetëm unë dhe arkëtarja e faturave të ujit, Fatbardha. I nxora dorën para dhe i thashë: “Prit të keqën nëna, ta hap unë derën”, dhe bëra sikur do e hapja. Se ne punonim në një kioskë te Shkolla e Baletit dhe derën ku ishin paratë e kisha unë afër, jo arkëtarja tjetër. Në këtë moment u afrova afër derës. Kur dola te dera ai i drejtoi pistoletën shoqes time, arkëtares së ujit, dhe asaj i tha që donte paret. Unë i thashë: “Hajde te dera, ta hap derën nëna, vetëm mos gjuaj me armë”. Në këtë moment me punoi truri diçka, që po e hapa derën, ishte data 28 që ne bënim shumë lekë, pasi ishte fund muaji. Aty kishte miliona, nga faturat e energjisë dhe të Ujësjellësit. Unë futa çelësin dhe e provoja duke e mbyll e duke e hapur derën, që ai të mendonte sikur m’u bllokua çelësi. Dhe flisja me kolegen time, Bardhën: “Ua, m’u bllokua moj Bardha, m’u bllokua çelësi”. Ndërkohë tërhoqa celularin që e kisha shumë afër me tavolinën time, u përkula pak poshtë dhe duke e mbajtur celularin vazhdimisht të fshehur nga ai, i rashë 129-s. Për fat të mirë, për sekonda më është përgjigjur një burrë. I them: “Policia?” “Po, policia”, më tha. “Jam arka e KESH-it te Shkolla e Baletit. Kam një hajdut me pistoletë. Të lutem…”, edhe e mbylla. Në këtë moment te sporteli vjen vajza ime të më merrte, se kisha orarin që vinte vajza, dhe ndalon te sporteli i Fatbardhës dhe i thotë që t’i hapja unë derën. Ajo ishte ngrirë dhe nuk i kthente dot as përgjigje, dhe as të hapte derën. Ai vazhdonte të priste aty me një qese në dorë që ma kishte drejtuar për t’i futur lekët brenda. Erdhi dhe një burrë që u afrua aty dhe në atë moment ai dëgjoi edhe sirenat e policisë. Sapo dëgjoi sirenat e policisë, që të them të drejtën erdhën për sekonda, ai u zhduk në moment.
Dhatë deklarime apo ndonjë përshkrim të autorit kur erdhi policia?


Arka e ujesjellesit dhe e CEZ tek shkolla e baletit

Po, tregova gjithçka. Ata dyshonin se mos ka qenë ndonjë person me pistoletë lodër ose ndonjë person që përdor drogë. Unë vazhdoja ua përshkruaja se si ishte, sepse e kisha të fiksuar shumë mirë. Por kjo ngjarje u mbyll me aq. Mua më thërriste vazhdimisht policia dhe unë vazhdimisht u tregoja me detaje gjithçka që kishte ndodhur dhe përshkruaja autorin me detaje, si ishte, si ishte veshur, sepse e kisha të skalitur në tru fytyrën e atij njeriu.
Po ngjarja e dytë si ndodhi?
Po. Pas ngjarjes së parë, erdhi data 7 korrik 2010. Ishte ditë e mërkurë, ora ishte diku 14:30. Prapë ishim ne të dyja arkëtaret. Unë te dritat dhe Fatbardha te uji. Ishte e njëjta fytyrë, kishte të njëjtën pistoletë, të njëjtën kapele ngjyrë bezhë, vetëm bluzën e kishte ndryshuar, nuk kishte atë ushtaraken që kishte atë ditë, por një bluzë bezhë. Atë ditë sa kisha mbyllur në polici çështjen e parë. Atë ditë nuk kishte shumë lëvizje, sepse fillim muaji dhe nuk është se vijnë shumë njerëz për të paguar dritat apo ujin. Madje atë ditë edhe po të më kishte thënë që t’i jepja lekët, do t’ia jepja, se për një milion lekë të vjetër që mund të ishin atë ditë aty, nuk do rrezikoja të humbja jetën. Në atë moment që ka hyrë ky aty, isha duke bërë mbylljen, se do vinte vajza të më merrte. Ai erdhi te banaku. Sapo e pashë e njoha që ishte ai i pari. Përmendi vetëm fjalën pare dhe unë kam patë grykën e pistoletës që e kisha vetëm disa centimetra larg ballit. Kam bërtitur duke lëshuar vetëm një tingull dhe kam nxjerrë krahun e djathtë para pistoletës së tij dhe plumbi i parë më ka goditur në pjesën e parakrahut. Po të mos kisha nxjerrë krahun para, plumbi do më kishte goditur në lule të ballit.
Bëtë ndonjë lëvizje që ju qëlloi? Sepse ai kështu shprehej, që “kush sillej keq unë e qëlloja”?
Po, normalisht që “u solla keq”. Se herën e parë unë lajmova policinë dhe ai nuk arriti të bënte asgjë.
Pra ju thoni që herën e dytë ai erdhi me qëllim për t’ju vrarë?
Unë ashtu mendoj. Sepse nuk bëra asnjë veprim përveçse i nxora dorën para pistoletës. Këtë mendova, se ka ardhur më tepër që të hakmerret ndaj meje, sepse ia hodha me lojën që bëra me derën më 28 maj. Dhe në momentin kur ai e shkrepi armën, unë kam parë vetëm flakën që doli nga gryka e pistoletës. Të them të drejtën nuk ndjeva që më kishte goditur. Pastaj më ka qëlluar edhe dy herë të tjera, dhe të dy plumbat e tjerë më kanë kapur në anën e djathtë të kraharorit, pranë supit. Njëri, siç duket, ka qenë tërthorazi dhe vazhdoj ta kem në trup. Më ka ngecur pranë shtyllës kurrizore. Pastaj u kthye nga Bardha. Unë nuk kisha ndjerë asgjë, edhe pse kisha 3 plumba në trup. Dhe mendova me vete se kishte ndonjë pistoletë me kapsolla, nga ato që përdoren për ndonjë film. Por në momentin që kthehet nga arkëtarja tjetër dhe i kërkon paratë, i thotë: “Paret shpejt se shoqen ta vrava”. Aty fillova të pyes veten çfarë kishte ndodhur. “Çfarë thotë ky që më ka vrarë?”, thosha me vete. Dhe në një moment tentova të ngrihem në këmbë nga karrigia ku isha ulur, dhe aty kuptova që nuk po e lëvizja dot trupin. Filluan të më erreshin sytë. Filloi gjaku të më rridhte mbi tavolinë. Direkt më shkoi mendja te familja dhe te telefoni. Mora telefonin dhe nuk po i shihja më numrat, po më merreshin mendtë dhe më vinte si për të fikët. E kam formuar numrin 129 vetëm me mendje, duke i shtypur butonat e celularit pa parë asgjë, sepse nuk shihja. Në atë moment ma ka hapur telefonin një vajzë. “Jam arkëtarja te Shkolla e Baletit, më kanë plagosur. Hajduti është këtu me pistoletë”, i thashë vajzës pa e pyetur në ishte policia apo jo. Pas telefonatës fillova të këputesha. Nuk mbaj mend se çfarë bëri ai, ku iku apo çfarë. Mbaj mend që janë afruar njerëzit aty, ka zbritur nga pallati një vajzë që ishte mjeke. Një burrë ka hequr këmishën e tij dhe ma ka vendosur te plaga ku po më dilte gjak. Pastaj shihja si nëpër tym që erdhën makinat e policisë dhe disa djem të rij policë më kanë hipur në makinën e tyre dhe më kanë çuar në Spitalin Ushtarak. Mua më duket sikur ngjarja ka zgjatur shumë, por e di që bëhet fjalë vetëm për disa minuta.
Po nga spitali çfarë kujtoni?
Në spital dëgjoja njerëzit që thoshin me njëri-tjetrin që duhej të lajmërohet familja. Më ka pyetur doktori për emrin dhe për të gjitha dhe i jam përgjigjur. Nuk i kisha humbur ndjenjat akoma. Madje duke mos e ditur nëse do shpëtoja apo jo, mendova me vete që sa jam ende në gjendje të flas, duhet t’i them doktorit diçka për autorin. E kapa nga krahu dhe i thashë: “Kur të flasësh me policinë, të lutem mbaji mend mirë fjalët që do të them tani. Do t’u thuash që autori është i njëjti person që ishte edhe herën e parë. Është i njëjti, e mbaj mend shumë mirë. Bazohuni te përshkrimet që ju kam dhënë herën e parë, sepse është ai…”. Kaq i kam thënë doktorit, pastaj më kanë futur në sallën e operacionit. Kur po futesha në sallë, që fillimisht më hapën plagën dhe më shpërtheu hemorragjia, aty kam parë deputeten dhe mjeken Lajla Përnaska, që më është dukur njeriu më i afërt në botë, meqenëse unë e njoh, pasi jam anëtare e Partisë Demokratike, dhe dy doktorë të mrekullueshëm. Gjithë personeli i spitalit ka qenë në këmbë atë ditë. Nuk gjej dot fjalët e duhura për të falënderuar Spitalin Ushtarak.
Tani që e keni parë fytyrën e Viktor Gushit, i keni dëgjuar edhe zërin, ju thotë ndonjë gjë ai njeri?
Unë nuk e diskutoj fare. Është ai njeri që më ka plagosur mua, që desh më vrau. I njëjti njeri që tentoi të grabiste më 28 maj dhe që më plagosi më 7 korrik, prapë duke dashur të më grabiste, por mbase edhe duke dashur të më vrasë, sepse unë e njihja, ia kisha fiksuar fytyrën nga hera e kaluar.
Ju e kishit parë para se të arrestohej, në foto dhe në videon që e kishte regjistruar kur dilte nga “NBG Bank”, që vrau arkëtaren?
Po, e kisha parë. Dhe e dija që ishte ai. Nuk i dukej e qartë fytyra, por që nga mënyra si ecte, forma e kokës, gjerësia e shpatullave, unë isha e sigurt që ishte i njëjti person. Dhe kam dyshuar për të pas çdo ngjarje të ngjashme që ndodhte në Tiranë. Edhe kur u vra argjendari. Sa mora vesh se çfarë kishte ndodhur, shihja vetëm lajmet. Dyshova pak kur në lajme dëgjova se ai ishte me maskë, sepse kur më plagosi mua ishte pa maskë, vetëm me kapele. Por kur mora vesh që u arrestua edhe kosovari, aty pastaj mendova që nuk paska qenë ai. Sepse unë atij ia mbaja mend shumë mirë gjuhën, dialektin. Nuk kishte ai dialekt kosovar.
Po pas vrasjes së arkëtares së bankës, Leonora Kaloçi?
Të njëjtat dyshime edhe për atë. Gjithë ditën shihja lajmet. Dëgjoja çdo detaj që raportonin gazetarët dhe policia për të. Gjatësinë e trupit, ngjyrën e fytyrës. Mënyrën se si ishte futur në bankë, që kishte vepruar vetëm, që kishte qëlluar drejtpërdrejt policin te dera dhe pastaj arkëtaren. Isha e bindur që ishte ai. Fillimisht i thashë burrit që ishte duke parë edhe ai lajmet. Pastaj kam shkuar te vëllai im dhe i kam thënë edhe atij. Këmbëngulja që ishte i njëjti person që deshi të më vriste mua. Nuk kam fjetur 3 net, vetëm shihja lajmet. Njerëzit e mi nuk më besonin, mendonin se po kaloja ndonjë krizë nervore. Por kur mua nuk më mposhtën dot tre plumba, nuk më mposht ky plumb që unë vazhdoj e jetoj me të në shtyllën kurrizore, nuk do më mposhtin as nervat. Pastaj e kam ndjekur ngjarjen çdo ditë me shumë vëmendje. Dhe kur pashë edhe fotografinë e tij në momentin e arrestimit, e pashë edhe kur fliste e tregonte të gjitha ato krime me gjakftohtësi dhe pa asnjë dridhje qerpiku, nuk pata më asnjë dyshim për të. Edhe pse vazhdoja të mendoja rastin e kosovarit që e arrestuan gabimisht. Nuk ia uroj kurrë njeriu që të bëjë burg kur është i pafajshëm. Ndaj dhe unë nuk doja të nxitohesha që të tregoja në polici që është i njëjti person, edhe pse ai e kishte pranuar vetë edhe rastin tim.
Ju kanë pyetur në polici pas arrestimit të tij?
Jo, nuk më kanë pyetur. Më ka marrë nipi im, që punon me Qarkullimin. Ai më uroi për memorien time, për këmbënguljen që u thosha vazhdimisht që është i njëjti person. Dhe unë vazhdimisht i thosha që dua t’ia shoh një herë fytyrën, pastaj të flas, sepse nuk dua të arrestohet njeri gabimisht. Mendoja që në shumë raste ndodh që edhe e detyrojnë dikë të pranojë e të pohojë krime që ndoshta nuk i ka bërë, apo arrestojnë dikë dhe pastaj atij i bashkëngjisin edhe ngjarje të tjera që mund të mos i ketë bërë. Por, në fakt, jo. Në këtë rast është ai, është i njëjti person. Dhe unë e falënderoj drejtorin e Policisë së Tiranës, Bernard Çaushaj, për punën që ka bërë. Përgëzoj të gjithë ata punonjës policie që arrestuan atë njeri, sepse ai nuk do të ndalte në rast se nuk do ta kapnin. Po të ishin dhënë si shpërblim për informatorin, qoftë edhe 1 mijë euro kur u plagosa unë, ai njeri do të ishte kapur. Kështu që duhet të jepen më shpesh shpërblime që të kapen kriminelët. Se ndonjëherë i kemi shumë afër dhe nuk i njohim dot. Në rast se do të ishin dhënë para si shpërblim që pas plagosjes time, argjendari dhe arkëtarja sot mbase do të ishin gjallë. Sepse ai njeri të vret pa iu dridhur syri, unë jam përballur vetë me të dhe e njoh. Unë jam vetë militante dhe përkrahëse e Partisë Demokratike, por të paktën në Policinë e Shtetit nuk duhet të ngatërrohet puna me partinë. Duhet të zgjidhen njerëz të përgatitur, njerëz të aftë, që të luftohet krimi, siç janë tani njerëzit që drejtojnë policinë.
Po tani, vazhdoni të punoni?
Jo, tani nuk punoj më, jam invalide nga plumbi që kam në shtyllën kurrizore. Kam qenë edhe në spital në Itali dhe mjekët atje më thanë që duhet të jetoj me plumbin në trup, pasi është e pamundur që ta heq. Kam punuar edhe dy muaj të tjerë pasi dola nga spitali, por nuk mund të punoja më. Nuk kisha as mundësi nga ana financiare, sepse duheshin shumë para për t’u kuruar.
Pse, të gjitha shpenzimet e mjekimeve i keni hequr vetë?
Po, të gjitha vetë. Nga CEZ kam marrë vetëm 1300 euro, me të cilat s’kam mundur të paguaj as skanerët e spitalit. Në Itali më kanë çuar djemtë e mi. Edhe këto para, jam e bindur që i ka dhënë për mua Lajla Përnaska. Ndërmarrja ime me ka dhënë edhe një copë letër ku shkruhej “heroinë”. Unë nuk kisha nevojë për atë copë letër. Kisha nevojë për para, se jam mbytur në borxhe nëpër spitale. Kur u kujtova unë që të merrja avokat për atë që më kishte ndodhur, e para ishte vonë, e dyta nuk kisha as para të merresha me atë punë. Jetoj me djersën time dhe them shyqyr që jam akoma gjallë, po paratë shkojnë e vijnë. Na bënë edhe një mbrëmje për Vitin e Ri për punëtorët më të dalluar, në dhjetor të 2010-s. Aty në atë mbrëmje na dhanë nga një kupë, që ishte për punonjësit më të dalluar. Ndërsa mua m’u duk si një vazo për të futur brenda lule dhe për ta vendosur në varreza. Të gjithë duan ta mbyllin pleqërinë me paqe, mua m’u mbyll me plumba. Kjo është ajo që më dhemb më shumë në shpirt. E nisa jetën që fëmijë me internime, që kur isha 13 vjeçe, kur më çuan nga Kukësi në Thirrë të Fanit për 5 vjet dhe e mbylla jetën me gjak e me një plumb në trup. Kam qenë e shkëlqyer, me dhjeta e më hoqën nga bankat e shkollës duke më çuar në mes të maleve vetëm sepse vëllai im 10 vjeç grisi foton e Enver Hoxhës. Ndërsa tani jam në KEMP dhe me ilaçe.


Akuzat
Policia e Tiranës, tashmë edhe Prokuroria, kanë ngritur 16 akuza për grabitje me armë ndaj Viktor Gushit. Aktiviteti i tij kriminal ka nisur në qershor 2008 me grabitjen e filialit të një banke pranë Zogut të Zi në Tiranë. Ky aktivitet ka vazhduar deri në datën 27 mars 2012, te filiali i NBG Bank në zonën e Xhamllikut. Gjatë krimeve të tij Viktor Gushi ka vrarë dy persona dhe ka plagosur tre të tjerë.

Pendesa
Viktor Gushi i ka pranuar me qetësi akuzat e ngritura ndaj tij. Fillimisht me anë të një dëshmie të regjistruar në video në banesën ku u arrestua në rrugën “Don Bosko”, e më pas edhe gjatë rrëfimit në Gjykatë, 44-vjeçari nga Patosi ka thënë se i pranon akuzat e ngritura ndaj tij. Ai në polici ka shpjeguar edhe ku i blinte amët që përdorte, ka shpjeguar kujdesin që tregonte që të mos kapej nga kamerat dhe mandej ka sqaruar se si është larguar nga vendngjarjet. Ai ka shpjeguar edhe pse i qëllonte arkëtaret me armë zjarri për shkak se, sipas tij, ato e vononin duke i prishur planin standard që ai kishte për të realizuar grabitjen brenda tri minutave. Nëse zgjaste më shumë, ai rrezikohej të kapej nga policia.

Provat
Pistoleta “TT” e sekuestruar me gjashtë plumba në banesën e Viktor Gushit në rrugën “Don Bosko”, e lidh atë me vrasjen e argjendarit Rrapo Sinanaj më 21 tetor 2011 dhe më pas me vrasjen e Leonora Kaloçit më 27 mars 2012. Po këtë ditë, Viktor Gushi ka qëlluar dhe ka lënë të plagosur edhe policin privat që ruante te filiali i bankës te Xhamlliku. Në tri këto raste i akuzuari ka përdorur armën “TT”. Më parë ai kishte përdorur një armë më pak të fuqishme, një “Mini Bllow”, të cilën ka thënë se e ka hedhur në Lanë pranë urës së ish-Ekspozitës. Kjo pistoletë nuk është arritur të gjendet nga policia, edhe pse është kërkuar për disa ditë.

Malva Dako
Arkëtarja e Postës Shqiptare, e cila është qëlluar me një plumb në kokë nga Viktor Gushi më 12 tetor 2010, Malva Dako, në një intervistë për gazetën “Panorama” tri ditë më parë, ka pohuar se është pikërisht Viktor Gushi ai që e ka plagosur atë me një plumb në kokë. Arkëtarja e Postës Shqiptare ka pohuar pas arrestimit të 44-vjeçarit se është e bindur se autori i ngjarjes është ai. Sipas saj, Viktor Gushi ka qëlluar me armë ndaj saj në filialin e Postës Shqiptare te Medreseja, pasi ajo nuk i ka dhënë paratë. “I thashë se kam vetëm 9 mijë lekë, por me pyeti me kë po tallesha. Më pas më qëlloi me armë”, ka shpjeguar Malva Dako.

Gjurmët
Ditën që ka hyrë në filialin e NBG Bank, Viktor Gushi ka gabuar jo vetëm me kamerën që filmoi imazhin e tij. Gabimi tjetër ishte se ai kishte marrë me vete një qese plastike, të cilën e hodhi në vendngjarje, pasi nuk arriti të merrte paratë. Pikërisht në këtë qese hetuesit kanë gjetur shenja gishtash që rezultuan të njëjta me ato të Viktor Gushit. Qesja ndërkohë ishte hedhur brenda bankës gjatë grabitjes ku mbeti e vdekur Leonora Kaloçi dhe u plagos rëndë roja i bankës, Skënder Elmazi.

Një polic gjeti strehimin e Gushit
Ndryshe nga versionet e dhëna më parë në lidhje me gjetjen e vendstrehimit të Viktor Gushit në një banesë me qira në rrugën “Don Bosko”, dje është mësuar se ndihmesë në lëndën e parë ka pasur edhe një oficer policie i Kontrollit të Brendshëm. Ky efektiv mësohet se banonte në të njëjtën zonë në rrugën “Don Bosko”, ku jetonte me qira edhe Viktor Gushi. Me sa duket, polici dhe i dyshuari ishin shkëmbyer në rrugë në këtë zonë disa herë, pasi ditën që u bënë publike imazhet e kamerës që ndodhet pas filialit të NBG-së në zonën e Xhamllikut, efektivi i Policisë ka konfirmuar informacionet e mbledhura nga kolegët e tij. Ai ka thënë se ndonëse imazhet e kamerës ishin të mjegullta, personi i filmuar nga kamera e një biznesi privat pranë filialit të bankës ngjante shumë me komshiun e tij. Informacioni është marrë nga Shërbimi i Kontrollit të Brendshëm, i cili pasi ka njoftuar Policinë e Tiranës, ka ndërhyrë me atributet e Policisë Gjyqësore duke vënë në pranga 44-vjeçarin e shumëkërkuar.

Ekspertiza
Prokuroria e Tiranës ka thënë se do ta analizojë në dy drejtime personalitetin e Viktor Gushit. Ndaj tij do të zhvillohet një analizë biologjike nëse ka përdorur lëndë alkoolike apo drogë dhe po ashtu një analizë tjetër do të bëhet për aspektin e tij mendor dhe psikologjik. Grupi i hetimit i ka marrë atij mostrat e urinës dhe të gjakut për të parë nëse ka qenë konsumues droge, ndërsa pritet që javët e ardhshme, një komision mjekësor të kalojë në skaner gjendjen e tij mendore. Të dyja këto ekspertime kryhen në kuadër të përgjegjësisë ligjore dhe penale të 44-vjeçarit.

ETLEVA DELIA

panorama

.

[daniel00]

Mesa duket nje grua ka dhene informacionin :

TIRANE- Një grua e cila ka kryer disa herë marëdhënie seksuale me të arrestuarin Viktor Gushi, ka qënë njeriu që çoi policinë e Tiranës në arrestimin e vrasësit të arkëtares Leonora Kaloci dhe argjendarit Rrapo Sinanaj. Sapo e ka parë në faqet e gazetave dhe ekranet e televizioneve, ajo ka njohur dashnorin e saj Viktor Gushi. E vënë në dijeni edhe për shumën prej prej 10 mijë euro të vënë në dispozicion nga ana e policisë për çdo person që do tregonte vendndodhjen e vrasësit, kjo shtetase rreth orrës 16:25 ka telefonuar në sallën operative të Drejtorisë së Policisë Tiranë, ku ka njoftuar se personi që policia ishte duke kërkuar, qëndron me banesë në rrugën “Don Bosko” afër hotel “Ferrarit”.

Fillimisht ky informacion i është transmetuar disa oficerëve të policisë dhe SHKB për të shkuar në zonë dhe bërë verivikimet e mundshme. Ndërkohë që nga ana tjetër një person në sallën operative, ka mbajtur kontakte të vashdueshme telefonike me gruan që dha informacionin. Siç mësohet nga burime pranë policisë së Tiranës, pasi është konfirmuar se të dhënat kanë qënë të sakta, është vendosur që gruas që telefonoi t`i jepet shuma prej 10 mijë euro e vënë në dispozicion për këdo që do tregonte vendodhjen e autorit të krimit.


(sg/shqiptarja.com)

Ja edhe anonimati qe premton policia e shtetit

[altint71]

Ketyre shtazave duhet ti japin nje denim ezemplar qe te behen mesim per te gjith.
Te pakten tani familja e kesaj gruaje Nen qe e vran per kurgja mund ti shohi pak drejtesi .