Më lindi një dëshirë e çmendur
Tek isha shtrirë mbrëmë në krevat
Sapo të vij mëngjezi i nesërm
Do ta përzë...t’i jap dajak!
Dhe pse i shtrirë në det vetmije
Në shpirt më lindi idé e mbrapshtë
Mbulova kokën me batanije
Era memece rënkonte jashtë...
A pash një endërr, a isha zgjuar
A ishte thjesht një iluzion
Në pus të thellë isha rrëxuar
Kërkoja ndihmë...askush s’dëgjon.
Nuk kisha zë...më zihej fryma
Nga lart nuk zbriste asnjë litar...
Dëgjoja zhurmë...kova dhe gjyma
Në Gryk të Pusit një kalimtar
u ul dhe pa, pastaj bërtiti:
“A ka ujë brenda ky pus i thellë!?...”
hodhi një gurë...u ngrit të iki...
në fund të pusit, unë kisha ngelë.
...dhe ja kështu u ndjeva mbrëmë
kur hapa sytë ishte mesditë
mëngjezi i bardhë më kishte lënë
shkrova kto vargje, pa i larë sytë...
Krijoni Kontakt