Firmat piramidale/rentiere shqiptare

[Brari]

g 55 shkruan:


------------

Z.Arapi ku përfunduan 39,7.000.000$ që "VEFA" kishte në llogaritë e saj bankare?

Sipas raportit ekonomik të shoqërisë në momentin e marrjes në dorëzim të saj nga administratorët, ka patur gjëndje mallra të konsumit të gjerë 30.000.000$ dhe që sot nuk dihet se cfarë është bërë me to

"Veprimtaria e "Grupit Mbikëqyrës" me në krye z.Farudin Arapi dhe e firmës së huaj "Deloitte Touch", jo vetëm që nuk është e saktë, por është në kundërshtim të hapur me ligjin e shtetit shqitar nga ku i është shkaktuar një dëm kolosal interesave të shoqërisë. Pasuria e shoqërisë "VEFA" është tjetërsuar dhe shkatërruar në mënyrë të paligjshme duke e vjedhur atë".

I vetmi organ i drejtësisë në Shqipëri, që është Prokuroria e Apelit ka guxuar të akuzojë veprimtarinë e grupit mbikëqyrës dhe të kompanisë së huaj "Deloitte Touch", lidhur me mënyrën se si administruan pasuritë e kompanisë "VEFA".

Duke e cilësuar si të padrejtë dhe në kundërshtim të plotë me ligjin, cdo masë dhe veprim që u ndërmor ndaj kompanisë "VEFA" dhe në mënyrë të vecantë ndaj pronarit të saj legjitim, Prokurori i apelit të asaj kohe kur edhe përfundoi hetimi gjyqësor ndaj Vehbi Alimucajt, Skënder Demiraj, për gjithë shkeljet që konstatoi, vuri zyrtarisht në dijeni institucionet më të larta të shtetit, në mënyrë që të ndërhynin ndaj këtij precedenti kaq të rëndë. Në një shkresë që mban datën 20.11.2001, pra vetëm pak ditë pasi u mor masa e dënimit ndaj Alimucajt, prokurori Demiraj i drejohet Presidentit të Republikës të asaj kohe, Kryetarit të Parlamentit, Kryeministrit dhe kryetarit të Gjykatës Kushtetuese, ku thekson ndër të tjera se "hetimi ndaj Alimucajt ka qenë krejt i cekët për të mos thënë që nuk është bërë hetim fare".

Më tej ky organ argumenton fakte shumë të rëndësishme që provojnë mënyrën se si u kryen hetimet ndaj Alimucajt.

Në shkresën drejtuar institucioneve të lartëpërmendura, theksohet se "ndonëse bëhet fjalë për 67.800 të dënuar, asnjë prej tyre nuk është pyetur dhe se ekspertimi kontabël është bërë tërësisht i gabuar e për rrjedhojë nga plotësimi i tij me të njëtët ekspertë konkluzioni i tyre ka ndryshuar plotësisht".

Mjaft tronditës paraqitet fakti tashmë i njohur për të gjithë, se, që në fillim administratorët vendas dhe ata të huaj kanë dëbuar pronarin legjitim dhe kanë marrë në administrim shoqërinë pa praninë e pronarit apo të përfaqësuesve të tij dhe se nuk kanë marrë në dorëzim sipas ligjit asnjë vlerë materiale-monetare të shoqërisë e në këtë mënyrë e kanë trajtuar si mallë pa zot, fenomen të cilin e kemi interpretuar edhe nëpërmjet botimeve të kaluara. Vet ky organ në bazë të informacionit që disponon, shprehet se "sipas raportit ekonomik të shoqërisë në momentin e marrjes në dorëzim të saj nga administratorët ka patur gjëndje mallra të konsumit të gjerë 30.000.000$ dhe që sot nuk dihet se cfarë është bërë me to".

Mëgjithëse prokuroria e Apelit kishte ndërhyrë disa herë pranë bankave në të cilat kompani kishte llogaritë e saj, asnjëherë nuk kishte marrë informacion se ku kishin përfunduar 39,7.000.000$ që sipas dokumentave autentike, kjo shoqëri kishte më datë 24.11.97 në llogaritë e saj bankare.

Po ashtu është provuar se administratorët në kohën e marrjes në dorëzim të shumë objekteve të kompanisë si, fabrika, ndërmarrje, punishte, markete, supermarkete dhe lokale të ndryshme i kanë gjetur në gjendje pune. Dhe në vend që ato të mbaheshin në gjëndje pune dhe të vazhdonin prodhimin i kanë mbyllur menjëherë me qëllim për të ligjëruar shitjen e tyre me cmime qesharake, element ky që provon qëllimin e përbashkët të kompanisë së huaj, grupit të mbikëqyrjes dhe qeverisë shqiptare për shuarjen e "VEFA"-s. Pra është një organ drejtësie që akuzon në mënyrë të drejtëpërdrejtë që "shitjet e aseteve që ka bërë grupi i mbikëqyrjes me Arapin në krye, kurrsesi nuk mund të quhen akt-shitje por vecse vjedhje e hapur"

Për të krjuar bindje tek opinioni, nëpërmjet kësaj shkrese vinë raste konkrete.

Gjykata e Shkallës së Parë, Tiranë, më dt. 27.06.97, licenson gjashtë ekspertë për vlerësimin e objekteve, të cilat pas një harku kohor prej pesë muajsh shiten nga Grupi i Mbikëqyrjes në këtë mënyrë.

1-Lokali i Klubit "Partizani", Tiranë

vlerësohet 15.000$ - shitet 700.000 lekë

2-Arka e Kreditit, banesë me tre kate, në Tiranë me sip.400m2,

vlerësohet 1.644.780$ - shitet 2.800.000 lekë

3-Nyje e inerteve, Cekrezë

vlerësohet 14.160.000$ - shitet 26.801.000 lekë

4-Fabrika e vajit në Përmet

vlerësohet 1.500.000$ - shitet 868.000 lekë

5-Hotel Turizmi Përmet

vlerësohet 2.457.400$ - shitet 3.920.000 lekë

6-Hotel Turizmi Skrapar

vlerësohet 4.241.000$ - shitet 13.300.000 lekë

7-Hotel restorant Molla, Tiranë

vlerësohet 1.167.000$ - shitet 19.502.000 lekë

8-Objekte në plazhin e Patokut me 20.000m2 truall të zënë dhe 10.000 m2 truall i lirë

vlerësohet 4.5.000.000$ - shitet 3.000.000 lekë etj, etj.

Vec të tjerash këto objekte theksohen sa për të patur të qartë idenë për shitjet, pasi të gjitha pronat e kësaj shoqërie janë shkatërruar në të njëjtën mënyrë.


-------------


Nga gaz 55
---

A mund të vazhdojë më tepër kjo hipokrizi?

Përse Arapi nuk ballafaqohet me M. Sahitin në debat televiziv?

Indrid PEMA

Misret Sahiti ka një mandat: Të humburit e firmave huamarrëse e kanë zgjedhur lirisht si përfaqësuesin e tyre.Ai i ka dalë për zot kësaj pune me artikujt të shumtë, me paraqitje dikumentesh, me pjesëmarrje në gjyqe, etj. Në njërin prej këtyre gjyqeve, ata që i shkatërruan firmat për interesa të tyre, kërkuan që VEFA të shpallej ligjerisht si piramidale. Nuk ia arritën dot këtij qëllimi.

Z. M. Sahiti, duke rënë ndesh me grupin e z. Arapi, që u zotua për transparencë brenda një viti ( por kjo transparencë nuk është bërë as sot e kësaj dite), ka patur konsekuenca të hidhura nga ky përkushtim, të cilat nuk do t'i përmendim në këtë shkrim.

Por ajo që ka rëndësi të përmendet, dhe të theksohet, madjè, është se Misret Sahiti e ka ftuar në ballafaqim publim televiziv Farudin Harapin, ftesë të cilën ky i fundit e ka refuzuar, në heshtjen e tij karakteristike, domethënë në prirjen për të bërë të kundërtën e transparencës.

Një gjë të tillë ka pasë bërë edhe para pak ditësh, kur doli në një media për të justifikuar veprimtarinë e tij, për disa pyetje as mish as peshk, që i bëri intervistuesja.

Sahiti, i ballafaquar me Arapin, do ta vinte në vështirësi nga të cilat nuk do të dilte dot Arapin, në saje të dokumenteve të tij me firmë e vulë, dukmente autentike, që dëshmojnë abuzimet e mëdha jo vetëm me transparencën, por edhe me nepotizmin që përfitoi sa mundi, me personat që këmbëngulën për shpërblime si eksponentë të zullumit grekokomunist të '97‑s, për përsona konkretë që u pasuruan sa hap e mbyll sytë, me një pasuri që s'ishte e tyrja, për ato që Arapi i quajti tendera, etj.

Sipas Sahitit nuk u zbatua aspak marrëveshja politike e 9 dhe e 28 marsit të vitit 1997. Ishte një marrëveshje ndërmjet 10 partive politike, që u injorua, u neglizhua dhe u la në harrësë, sikundër premtimi i bujshëm për rimbursimin me 100 %, që u katandis tani në 10‑11 % ( për kreditorët e VEFA‑s), siç u shpreh Arapi në intervistën e tij shfajësuese të këtyre ditëve. Për të sqaruar atë që sapo u tha, të gjitha partitë politike u impenjuan që të zbardhnin fenomenin fajde. Angazhimin kryesor e kishte PS‑ja. Por angazhimet e kësaj partie ishin vetëm për fushatë elektorale.

E ashtuquajtura "Transparencë" tani po hyn në vitin e gjashtë, kur sqarimet që priteshin mund të bëheshin brenda një viti. Në këto kushte tingëllon si tepër false e hipokrite, përmendja endé e fjalës transparencë, nga Farudin Arapi.

Megjithatë ai i ka hyrë këtij refreni dhe nuk shkëputet dot, tashmë.

Është karakteristike se Arapi del në skenë gjithmonë në vigjilje fushatash elektorale. Ishte një gjendje e tille kur, pas një heshtjeje të tejzgjatur, ai doli me një artikull në një gazetë për të përligjur e shpëlarë mëkatet e zotërinjve të tij, në krye të pushtetit, si edhe të tijat, vetjake.

Pikërisht aty për aty Sahiti e ftoi për atë debat që e përmendëm në krye të këtij shkrimi, debat që u kërkua në shunmë shkrime nga Sahiti në atë kohë. Daullja kishte rënë në vesh të shurdhër.

Sahiti merr përsipër të vërtetojë se 10‑11% është vetëm toka e shitur në dëm të një firme, pa futur në llogari asnjë aset tjetër.

M.Sahiti do të mund të vërtetonte, në një përballje të tillë publike, se vetëm një helikopter është shitur 6000 dollarë, sa vlera e një makine jo të re! Por rëndësi ka të deshifrohet edhe se kush është blerësi, jo vetëm për këtë rast, por edhe për prona të tjera të firmave, që janë shitur 10 deri 20 herë më lirë se çmimi real i tyre. Duhet bërë transparencë edhe për këtë, sepse Arapi, në miniintervistën formale të këtyre ditëve, ngulmoi se ishte në rregull, meqë shitjet janë bërë përmes "tenderave". Kjo nuk bind, tashmë asnjerí. Ai nuk tha se kush i kishte "fituar" këta tendera. Pista "Iliria" në Durrë dhe Hotel Molla, sa për të sjellë një shembull, nga cilët janë blerë? A mund të vërtetojë F. Arapi se shitjet janë bërë me çmimin real të tregut? Po s'qe në gjendje ta bëjë këtë, atëhere dalin në shesh abuzimet, që kanë të bëjnë, siç mund të provojë Sahiti, me shpërblyerjen për kontributin e mbajtësve dhe zbrazjet në hava dhe në trupa njerëzish të kallashëve, që iu rrëmbyen depove!

Arapi nuk mund ta hedhë lumin me pseudointervista të tilla, për t'u hedhur hi syve kreditorëve të cilët pretendojnë se nuk janë sqaruar aspak nga ana e tij dhe se transparenca e Arapit ka marrë, tashmë, trajta tragjikomike!

Sahiti ka kërkuar, në disa shkrime të tij të kohëve të fundit ( "Dita, "Albania", etj.), si edhe në një letër‑peticion drejtuar presidentit të Republikës, për ngritjen e një Komisioni të përbashkët hetimor me persona nga shoqata e kreditorëve të humbur, të përfaqësuar nga ai, me përfaqësues të qeverisë, të parlamentit, të drejtësisë, për të bërë një transparencë të vërtetë, meqë "transparenca" e premtuar nga Arapi u bë për të qeshur hidhur...

Ç'u bë, për shembull, dokumenti zyrtar i kompanisë Deloitte & Touche? Ka shumë gjëra të çuditshme që do të dilnin në dritë nga një hetim i paanshëm.

Duke përfunduar, po japim edhe një herë sfidën e Misret Sahitit, për përballimin në një media publike me F. Arapin, që të humburit dhe njerëzit në përgjithësi të shohin objektivisht sesi qëndron e vërteta. T'i jepet fund, pra, përfoljeve tepër njollosëse për Arapin, nëse ai është në gjendje që të vërtetojë se e ka bërë punën paanësisht dhe me ndërgjegje.

Nëse edhe kjo thirrje për sqarim të përbashkët bie sërishmi në vesh të shurdhër, kjo gjë nuk është, natyrisht, në favor të pafajësisë së Arapit.

Nëse mëkatarët heshtin ( sepse Arapi është vetëm një instrument i mëkatit të madh), domethënia është tepër lënduese.

Dhe jo vetëm për të humburit, që tani po pretendohet të marrin thërrimen, por edhe për mashtrimin që ka nxjerrë vetëm majën e ajsbergut, por nuk do të vonojë që të dalin edhe të palara të tjera.

Sahiti na thotë, duke ngulmuar në provat që ka në dorë, se P. Socialiste në këtë çështje djegëse, që përmbysi institucionet e ligjshme, ka dorë në 90 % të implikimit në firmat piramidale dhe jopiramidale.

A do të mundet Arapi të provojë të kundërtën?

Sesa e rëndësihme është kjo çështje, përmbahet në frazën e shkurtër, që e përmendëm, domethënë në përmbysjen e institucioneve legale!

Të humburit kanë të drejtë të indinjohen dyfish, nëse Arapi do t'i shmanget edhe këtë herë debatit të kërkuar për sqarim të fakteve: për humbjen dhe për tendenciozitetin e kësaj humbjeje, për t'u bërë shpërblyes me pronat e tjetërkujt!


-------------------------------------------------

[Brari]

g55

-------

Për shuarjen e "VEFA"-s, duhej më parë "eleminimi" i Alimuçajt

".....kjo tregon që ai (Alimuçaj) nuk ka të drejtë firmosjeje në llogaritë bankare të kompanisë "Vefa Holding". Kështu, pas marrjes së firmës së zotit Alimuçaj, kompania "Deloitte & Touche" e përdor atë përveç të tjerash, për të kryer veprime bankare, sipas qëllimeve dhe interesave që, sa janë të enigmatike, aq edhe të qarta

Pr shkatërrimin e kompanisë "VEFA", tre komponentët "Deloitte & Touche", Farudin Arapi dhe qeveria shqiptare, panë si hap të parë domosdoshmërinë e largimit nga drejtimi i kompanisë, të pronarit te saj legjitim, z.Vehbi Alimuçaj.

Kështu, një ndër çështjet të cilat duheshin trajtuar si prioritare nga ana e kompanisë së huaj "Deloitte & Touche", ishte "heqja e pronarit dhe drejtuesve të kompanisë"

Në raportin e "D&T" heqja e Alimuçës përcaktohet qartë si çështje primare për vijimësinë e punës administrative të kompanisë.

"Pa heqjen e z.Alimuçaj, vendimet e administratorëve asnjëherë nuk do të zbatohen, ashtu siç duhet. Përkundrazi, do të jetë një luftë e vazhdueshme për të detyruar kryerjen e vendimeve, duke shkaktuar humbje të mëtejshme për kreditorët", citohet në raport. Kjo kërkese i drejtohet qeverisë për realizim, por më pas vendimi ekzekutohet nga vetë kompania në huaj, e cila natyrshëm kishte marrë miratimin e qeverisë.

Por për të larguar pronarin legjitim nga drejtimi i kompanisë pronë e tij, duheshin edhe arsyet që motivonin këtë veprim.

Në këto kushte, "Deloitte & Touche", publikon motivet, edhe pse ato ishin totalisht jo të qëndrueshme dhe formalitete, të cilët vetë raporti në pikat vijuese të tij i hedh poshtë.

Një ndër këto elementë që tronditën pozitën e Alimuçajt, ishte deklarata e "D&T" për mungese bashkëpunimi mes saj dhe "VEFA"-s.

Megjithëse aspak në mënyrë konkrete dhe të detajuar, "D&T" akuzon se "Z.Alimuçaj dhe stafi i tij janë përpjekur të pengojnë administratorët dhe stafin tonë në çdo hap gjatë ushtrimit të përgjegjësive tona, duke shkelur në mënyrë të hapur ligjin".

Por vetëm pak kohë më pas, në një përgjigje që "D&T" i kthen disa kërkesave të shtruara nga Alimuçaj, hedh totalisht poshtë deklarimin e saj që "Vefa" nuk ka bashkëpunuar me kompaninë e huaj, e për më tepër, të ketë penguar veprimtarinë e saj.

Në paragrafin 2.2 të kësaj shkrese, "D&T" i drejtohet z.Alimuçaj:

"Ju falenderojmë për ndihmën tuaj të vazhdueshme. Ne do të vizitojmë qytetet dhe do të konsultohemi me stafin tuaj për secilin nga bizneset më të mëdha dhe bëshkëpunimi i tyre do të jetë thelbësor, në qoftë se dëshirojmë të përmbushim dëshirën tonë".

Po me anë të kësaj përgjigjeje, vetë kreyadministratori i "D&T" Cameron Eliass, bën edhe disa premtime ndaj Alimuçajt, të cilat për hir të së vërtetës asnjëherë nuk e njohën realizimin.

"Ne i kemi mirëpritur komentet tuaja mbi historinë, rritjen dhe statusin e kompanisë suaj në ekonominë shqiptare, në mënyrë të veçantë çështjet që kanë të bëjnë me humbjet që ka pësuar kompania gjatë muajve të parë të këtij viti, të cilat janë shënuar dhe do të konsiderohen gjatë rishikimit të operacioneve të kompanisë", thuhet në përgjigjen e Eliass.

Më tej vazhdon: "ne e kuptojmë që ky përcaktim do të jetë pjesë e auditingut që do të kryhet nga një auditor i pavarur më vonë në procesin e transparencës...Shqyrtimi i shtrirjes së dëmeve do të formojë një pjesë të rëndësishme të punës tonë për muajt e ardhshëm...Ne do të rishikojmë ngjarjet e së kaluarës, vetëm nëse nga ato mund të përfitojnë aktivitetet e ardhshme të kompanisë". Por fatkeqësisht, asgjë nga ato çfarë shkruante Eliass, as që u tentua të futej në rrugën e realizimit. Të gjithë këto ashtu si gjithçka tjetër, mbetën thjesht deklarative.

Më tej, duke e parë që largimi i Alimuçajt nga drejtimi i kompanisë përbënte shkelje flagrante të ligjit, këtij hapi i paraprin një precedent tjetër, ai i marrjes së firmës së tij. Lidhur me këtë çështje, Eliass shprehet, se "firma është thjesht një shenjë kortezie ndaj Alimuçajt dhe se kjo tregon që ai nuk ka të drejtë firmosjeje në llogaritë bankare të kompanisë "Vefa Holding". Kështu, pas marrjes së firmës së zotit Alimuçaj, kompania "Deloitte & Touche" e përdor atë, përveç të tjerash, për të kryer veprime bankare sipas qëllimeve dhe interesave që, sa janë të paqarta, aq janë edhe të qarta. Dhe veprimet në llogaritë bankare fillojnë menjëherë pas marrjes së firmës. Marrja e firmës u krye më 5 dhjetor të vitit '97, ndërsa veprimet me firmën e tij filluan të kryhen vetëm dhjetë ditë më pas, pra më dt.15 dhjetor '97, me një tërheqje prej 27 milionë lekësh të reja.

E më pas, kur qëllimet e përbashkëta të "D&T", Arapit dhe qeverisë po përmbusheshin, vendimi për "eleminimin" e Vehbi Alimuçajt duhej ekzekutuar. Kështu në mënyrë mëse absurde, duke u përdorur edhe "Kodi i Punës" në të cilin u mbështetën për të realizuar qëllimin, Vehbi Alimuçaj largohet nga drejtimi i kompanisë së tij, duke mos u njohur më si pronar legjitim i saj.

-----------------------

[MENI]

O Briri... o vellai i Fahri Balliut....detyre te veshtir ke marr o bur i dheut.Mase paguhesh mire per bishtat qe i shton Fahriut.Ekonomi tregu.

[Brari]

Men Menushi c'thot zan Caushi.
A i po coni ne burg pak raki rrushi.
Mue nuk me blen as Fahri fukarai
E as Ben Malo - Fahrudin Miliardari.


----
Cka po thot Shemsia
Flak le t' kallet qelia..
ta marr vesh shqipnija
Sa ka vjedh fahrudini me shok..



Ne g 55 lexojme:

-----------




Shemsie Kadria : Farudin Arapi më ka kërkuar të pastrojmë para

Zoti Drejtor i Redaksisë "55"

Tiranë

Ju lutem më bëni të mundur publikimin e këtij shkrimi në gazetën tuaj, pasi kam nevojë të pasqyroj me detaje aktivitetin tim dhe nëpërmjet shkrimeve nuk dua të paragjykojnë personat që unë kam patur direkt kontakt, por mesazhet e sakta fjalë për fjalë kanë ardhur nga personat që kanë qënë të autorizuar si nga shteti dhe kreditorët e Gjallicës, edhe përse në pamundësi të marr kontakt ose të ballafaqohem të paktën nëpërmjet shtypit më bën të mundur publikimin e këtij shkrimi, pasi nuk dua të lëndoj asnjë person, pasi fati im më solli në këto tela, gjemba-hekura, nga puna e pandërgjegjshme e personave përgjegjës, që shteti i përfaqësuar nga persona të korruptuar i pëlqeu të penetrojë në këtë mjegull që më ka verbuar padrejtësisht me 17 vjet burg dhe jo të dënojë autorët realë të nenit që më akuzon mua.

Burgu 325

Dt. 10.03.2003

Me respekt

Shemsie Kadria

Redaksisë së gazetës "55"

Tiranë

Lënda: Më bëni të mundur publikimin e kësaj replike kundrejt z.Farudin Arapi

Unë Shemsie Fejzi Kadria, në cilësinë e Themelueses dhe Ortakes së vetme të të gjitha kapitaleve të shoqërisë "Gjallica shpk" të investuar totalisht me kapitalin tim, pa detyrime ndaj asnjë personi fizik apo juridik, si brenda vendit dhe jashtë saj në objekte të rëndësishme dhe bashkohore në rrethet Tiranë, Vlorë, Gjirokastër, Libohovë, Përmet, Pogradec, Kukës etj, etj, me një vlerë prej 45.688.814 USD, të fituar që nga viti 1989 - 26.12.1996, me kapitalin tim fillestar, të shtuar me anën e qarkullimit të tregtisë të artikujve artizanal, cigareve, karburanteve e këmbimeve valutore nëpërmjet Bankës së Shqipërisë dhe tregut të lirë financiar, të dokumentuara me dokumenta kontabël të datës 27.11.1994, të investuara sipas programit të investimeve të parashikuar me dt. 30.6.1992 - dhe 5.02.1995, të puthitura 100% me aktin e ekspertimit kontabël të datës 25.02.1995 dhe me 26.12.1996. Kjo datë shënon largimin tim si Presidente e Shoqërisë "Gjallica" shpk, në Vlorë dhe Përmet, duke transferuar me kontratë dhurim të parevokueshme në bazë të kërkesës më shkrim të datës 12.11.1996, me dëshirë e me vullnet të plotë përpara noterit me nr.kal. 12.817 datë 26.12.1996, pronar ekskluziv bëhet Fitim Kërxhaliu, i cili merr përsipër në pikën 8 të kësaj kontrate të parevokueshme shlyerjen e të gjitha detyrimeve që ka agjensia e kambizmit në Vlorë që nga data 27.11.1994 e krijuar nga ana ime me kapital fillestar prej 8.200.000 USD, pa asnjë detyrim moral e as material ndaj asnjë personi fizik apo juridik si brenda vendit dhe jashtë tij, duke u emëruar Drejtor Administrativ për ta qarkulluar këtë kapital timin me 84% në vit. Fitim Kërxhaliu, i cili punonte në pikshitjen tregtare Vlorë që me 4.11.1992 me kontratë pune me Shoqërinë "Gjallica" shpk.

Pra, kam poseduar kapitaluin e mësipërm, e kam vënë në qarkullim për shtesë burime investimesh, sipas planit të investimeve të datës 2.05.1995, ku është i nënshkruar nga Fitim Kërxhaliu dhe Hysen Velia në cilësinë e Drejtorit të Financës për investimet, i cili ka filluar punën në këtë Shoqëri me dt. 30.06.1994 me kontratë pune.

Theksoj, se asnjë person nuk ka qënë i paisur nga ana ime me prokurë të posaçme, për të grumbulluar mjete monetare jashtë tejkalimit të kopetencave që përqindja për kreditorin do të ishte 6%, ndërsa për menaxherin 01-1%, kush tejkalonte nuk do t'i njihej detyrimi nga ana ime, urdhri ka qënë i formës së prerë dhe i nënshkruar nga Drejtori i emëruar Fitim Kërxhaliu me dt. 27.11.1994.

Pra, data 26.12.1996, shënon shlyerjen time morale e materiale totalisht në cilësinë e Presidentes, duke dokumentuar në bazë dokumentash kontabli, vërtetime, akt-rekomandimeve të çdo lëvizje të mjeteve monetare, duke u miratuar dhe nga Gjykata e Rrethit Tiranë, me nr.8128/1 datë 30.12.1996, kohën e Shoqerisë Gjallica në Vlorë dhe Përmet Fitim Kërxhaliu.

Kam themeluar shoqërinë anonime "Arbër Hollding" me kapitalet e mia totalisht kompleksin turistik në Gjirokastër "Adi Petrol" dhe Fabrikën e Qumështit në Libohovë, ngastrat e tokës në Pogradec e Tiranë, ku do bëja të mundur nga një trust zviceran për të marrë një kredi 50 milionë dollarësh, për të vazhduar më tej 400 vila, 9 kulla në Gjirokastër për rreth investimit të kompleksit, si dhe në Libohovë disa fabrika në Pogradec një hotel me "5 yje", si dhe në aksin rrugor Tiranë-Durrës, në afërsi të Coca-Colës do të ngrihej Qëndër komerciale e hotel me "5 yje" e kazino me teknologji bashkohore, kjo shoqëri u miratua nga Gjykata e rrethit Tiranë me nr.16.599 datë 30.12.1996 më gjatë nuk po i bëj koment strategjisë të investimeve të mia që do t'i realizoja se s'bën, dua dhe një herë të sqaroj publikun dhe kreditorët e Gjallicës për të vërtetën, se çfarë nxjerr nga goja dhe e publikoj, është tepër e vërtetë, fjalë pas fjale do t'i citoj edhe një herë, që të mos më paragjykojnë as z.Albert Shyti, pasi vetëm një herë jam takuar me të, që e dëgjova me respekt dhe isha e gatshme me ndershmërinë time dhe me dokumenta origjinale të shkoja në Vlorë, për t'u ballafaquar, se unë Shemsie Kadria që kam investuar në Vlorë të gjitha kapitalet e mia deri në datën 26.12.1996, të jepja të dhëna të sakta se unë nuk kisha bërë asnjë shkelje financiare ose ligjore që të dëmtoja ose të grabisja pasurinë e të tjerëve, ndërsa mbas datës 26.12.1996, unë jam larguar nga Vlora vetëm me një fletë kontrate dhe pasojat e ardhura pas kësaj date nuk jam unë as skenariste dhe as autore e tragjedisë për motive politike për marrje pushtetesh etj, etj.

Kaq janë marrëdhëniet dhe biseda me Albert Shytin, Azem Lame dhe Luftar Petroshati, të autorizuar nga kreditorët e Shoqërisë "Gjallica" në Vlorë, ky takim është kërkuar nga ana ime duke njoftuar edhe K/parlamentit, K/ministrin, prokurorin etj, me dt. 27.09.1997 jam kthyer nga Turqia me guxim dhe inisiativën time për t'u ballafaquar me akuzat që më bëheshin, padrejtësinë nga Drejtësia, pa asnjë argument e fakt ndaj meje.

E dyta:

Eshtë më se e vërtetë fjalë për fjalë se takimi që kam patur me Farudin Arapin në cilësinë e Kryetarit të Mbikqyrjes në Tiranë gjatë muajit shkurt 1998, po e përsëris edhe një herë se më tha: Ke të fala shumë nga (përmendi dy drejtues të lartë të PS -së) dhe vazhdoj më tej duke thënë se unë kam ardhur të bisedoj se po pate ndonjë mundësi të pastrimit të parave mos nguro se ke mbështetjen time jo vetëm që nuk bëhet fjalë që prokuroria të të arrestojë, se unë para se të vijë i kam bërë një kërkesë me firmën e kryeministrit që ju të merrni pjesë në transparencën e lirë dhe do të vëmë në dispozicion Bankën e Kursimeve "top sekret" veç kësaj mundësie, lejohesh të sjellësh me çanta, thasë KASH, etj, etj para tek unë, që t'ua japim njerëzve.

Unë nuk e shpika nga vetja, por ai ma afroi ndihmën, sepse FMN nuk lejon të vazhdosh punën, tha pasi edhe ne kemi nevojë për 5 miliardë dollarë amerikanë që të na garantojë dikush ose juve që të jeni garant për hapjen e negociatave nga Banka Botërore. Pra, këtë propozim më vonë në muajin maj-qershor 1997, e kam përsëritur në një formë tjetër nga Azem Lame, i cili ishte i shoqëruar nga dy punonjës të ministrisë së Rendit.

Unë iu përgjigja se jam e gatshme të vë në dispozicion këtë shumë të cilën është kapitali im fizik dhe e kam tek firmat greke "Sabo" dhe "Sionis" dhe me këto fjalë unë kam qenë e gatshme të kontribuojë në radhë të parë për të dalë e vërteta dhe pastaj të vazhdojë punën, ku kam paraqitur strategjinë e shoqerisë "Arbër Hollding", që jam e gatshme të bëjë transparencë vetë në prezencë të shtetit kreditorëve një për një të Gjallicës, të dalë përgjegjësia dhe duke punuar në shoqërinë time do të ringrija objektet nga e para dhe do të bëja të mundur shlyerjen e të gjithë kreditorëve realë dhe jo me dokumenta të falsifikuar e veprime fiktive. Z.Farudin Arapi dhe Azem Lame më kanë thënë një për një dhe jam e gatshme të ballafaqohem me këdo, qëndrojnë apo nuk qëndrojnë për ato që më kanë thënë.

Meqenëse unë i kam shkruar për këtë akuzë që më bëhet padrejtësisht nga autorë që janë të korruptuar me përfitimet që kanë abuzuar tek ndershmëria ime, spekulluar e përvetësuar pasurinë e kreditorëve dhe unë me pasurinë time dënohem me 17 vjet burg. Spekullimet ndaj personit tim kanë autorët e vet, ku kam njoftuar Ambasadorin Amerikan, Fondin Monetar, Bankën Botërore dhe të gjithë organizmat ndërkombëtare se si shkelet e drejta e fjalës, e veprës, lirisë, punës, biznesit, sidomos të gruas shqiptare.M esazhet më kanë ardhur nga z.Farudin Arapi gjatë takimit 3 herë që nga periudha shkurt 1998 e 13 shtator 1998, kjo ditë shënon përsëri largimin tim nga shqipëria, me dijeninë e prokurorisë dhe të shtetit shqiptar për në Turqi, ku unë isha në pritje nga z.Farudin që të vija legale sa herë të kishte nevojë transparenca, por fatkeqësisht vetëm sa i dorëzova të gjitha dokumentat origjinale, ku pastaj organi i akuzës formuloi akuzën të kundërtën e realitetit, duke më akuzuar për të gjitha vjedhjet që i kishin bërë vetë, duke fshehur dokumentacione origjinale, duke bashkëpunuar me Hysni Broshën, i cili kishte formuluar kontratë, regjistra fallco dhe pasqyra fiktive pa asnjë nënshkrim timin dhe ai ishte i denoncuar nga Fitim Kërxhaliu se kishte vjedhur 51 milion dollarë, ai u la i lirë nga Prokuroria se ia arriti qëllimit të organit të akuzës, sepse Hysni Broshën e kishte denoncuar vetë Agjensia e Kambizmit në Vlorë.

Denoncimi ishte nga Fitim Kërxhaliu që me dt. 24.12.96, pra hajdutët që militojnë në zemrën e shtetit rrinë e bëjnë sehir dhe shpifje, si dhe z.Farudin Arapi ka mbyllur denoncimin që i ka bërë Hysni Brosha se Remzi Sula Drejtor i Bankës së Kursimeve kishte marr 350.000 USD nga Agjensia e Kambizmit në Vlorë, ku me ndërhyrjen e z.Farudin ai nuk del debitor, se sigurisht i kanë ndarë së bashku, pasi ato janë pasuri e kreditorëve se janë të dokumentuar dhe jo pasuria e ime është e imja dhe e askujt tjetër dhe mos tento të më akuzosh padrejtësisht, sepse unë them të vërtetën e vetëm të vërtetën se jam betuar që kur kam qënë anëtare partie e pranuar që në moshën 18 vjeçe dhe kam punuar nëpër institucione si në Komitetin e Partisë Kukës, në Institutin Hidrometalurgjik, në Kryeministri, në Biblotekën Shkencore, kam shoqëruar bashkëshortin në Përfaqësinë Tregtare të Ambasadës të Shqipërisë në Jugosllavi, kam punuar në Klinikën Universitare në Tiranë që nga viti 1970-1991 dhe nga viti 1991-26.12.1996 me biznes, i bëra këtë analizë punës time që kudo që kam punuar jam vlerësuar si një femër korrekte si në moral, shoqëri e familje, pale që edhe bashkëshorti im ka qenë oficer dhe tepër korrekt si me punën që ka kryer dhe në biznesin e tij, pra kurrsesi ne nuk kemi qënë familje, për të na akuzuar për gjëra të paqëna.

E gjithë kjo nuk do koment, por i shërben politikës në Shqipëri që drejtësia është partiake dhe kush pasurohet me djersë dhe i deklaron e pëson siç e pësuan në familjen Kadria, dhe kush pasurohet duke ia xhvatur të tjerëve, bëhen deputetë dhe pushtetarë.

Me respekt

Shemsie Kadria


-----------------------------------g 55