Unė tė thash, si mik i yti (dhe ke privilegjin ta keni kete libėr), se vet unė jam duke e pėrgatitur njė libėr qe do te pėrshkruan se ēka ėshtė shpirti, pėr ndryshe besoj se ka libra.Sa i beson ti ato, kjo ėshtė njė diēka tjetėr?! Pra, ne anėn tjetėr, e thash se shpirti ėshtė natyra e njeriut, ėshtė vet njeriu qe u krijua, ai ėshtė shpirti (qeneje) e gjallė. Natyra njerėzore ėshtė shpirti.
Jo, asgjė e vėrtetė nga ajo qe thua. Shpirti nuk ėshtė burim i Zotit, as nuk ėshtė diēka e huazuar nga Zoti. Shpirti ėshtė i krijuar, Fryma jep JETEN. Zoti krijoj njeriun - nė njeriun e krijuar e dha jetėn, “frymė jete”. Fryma ėshtė ajo qe buron nga Zoti dhe qe njeriu e ka brenda vetit. Shpirti i njeriut nuk ėshtė i pa vdekshėm. Shpirti mėkatar shkon ne ferr, ferri ėshtė vdekje – ėshtė ndarje nga FRYMA – Zoti. Fryma e njeriut ėshtė JETA e jo shpirti, shpirti nėse bashkėpunon ne FRYMEN – atėherė natyra njerėzore – shpirti fiton jetėn e pėrjetshme. Pra, fryma ėshtė e pėrjetshme – nėse shpirti bashkėpunon dhe i nėnshtrohet frymės – jeton ne frymė = te pėrjetshme.
Jo, siē e thash edhe mė parė, shpirti nuk ėshtė i pėrjetshėm. Shpirti qė jeton jashtė marrėdhėnieve me Zotin – nėpėrmes FRYMES qe ka brenda vetes, ai shpirt do te vdes. – Ferri ėshtė vdekje, ferri ėshtė mungesė e Zotit – JETEĖ-s.
Shpirti nga fryma bėhet i gjallė – gjallėron:
“And the LORD God formed man of the dust of the ground and breathed into his nostrils the breath of life and man became a living soul”!
Siē e kam thėnė, njeriu nė krijim u bė “shpirti i gjallė”, fryma jep jetė. Njeriu si krijesė, brenda vetes e ka FRYMEN - JETA qe i ėshtė dhėnė njeriut dhuratė. “Fryma ėshtė JETĖ”. Jeta ėshtė e pa vdekshme, ėshtė BURIM i Zotit – jo krijesė. Ndėrsa, brenda njeriut; jeta errėsohet, robėrohet, vuan, lėndohet, thėrret, kritikon, qanė, ndalon, kėrkon, e fton njeriun, nuk pajton me njeriun..... – jeta – fryma ėshtė – “hukama” burimi i Zotit, fryma qe njeriu e ka brenda vetes ėshtė i pa vdekshmi – njeriu i brendshėm – nė pėrngjasimin dhe imazh i Hyjit. Njeriu, nė Kopshtin Eden kishte “pemėn e jetės” d.m.th., njeriu u mbush me jete. Kėto gjėra janė shume te thella dhe te gjata. Por nuk ėshtė shpirti pjesa kryesore tek njeriu, shpirti ėshtė shumė i rėndėsishėm, ėshtė vet natyra e njerėzore qe e krijoj Zoti por jo i pa vdekshėm. Varet dhe e ka kushtin para vetes; nėse.....?
Jo, ti mua mos me beso, unė vetėm e thash ashtu, njeriu ėshtė i lirė te veproj si te dojė. Por, njė gjė jam i sigurte; secili qe mohon Zotin dhe JETEN, ai njeri ėshtė duke vepruar kundėr Frymės – JETĖ qe ka brenda vetes. Kur vepron “keq” e ndie pa kėnaqėsinė dhe kritiken qe ja jep zėri frymor brenda njeriut, edhe pse njeriu e ndrydhe, e robėron dhe e errėson, pa tjetėr se ai zė shumėher dėgjohet dhe ėshtė kritik ndaj njeriut ne shumė raste. Ketė zė e pėrshkruan Bibla, kjo shpjegohet se “Zoti e thirri njeriun”, pra ky ėshtė zėri brenda njeriut, shumher e quajmė ndėrgjegje, ndėrgjegjja ėshtė njė emėrtim, por ky zė ėshtė JETA qe Zoti e ka vendosur brenda njeriut dhe qe ėshtė njeriu i brendshėm – ėshtė cingėrima, zilja – zėri i Zotit qe gjithnjė ėshtė ne lidhje me Zotin – Atin nga i CILI ka buruar “Zoti .... i futi frymėn e jetės”!
Krijoni Kontakt