Dallimi në mes shqiptimit (të kufrit) dhe në mes të caktimit (gjykimit me kufër)

[Abdur-Rahman70]

Sa interesant janë berë keta Medkhalijt. Në forumin e tyre, po gjejë kunderpergjigje në keto tekste dhe shpifje. Pra, ky tekst që e poston ky "Thirrja në Islam" therret në arsytim të mushrikeve (gjë që është kufr i paarsytueshem sipas të gjithë muslimaneve), ndersa në të njejtin forum, janë postuar kunderpergjigjet për keto shpifje ndaj sheikhu-l-islamit. (Shumicen e fetvave ne i përkthyer para 3 viteve dhe dihet emri i librit).

Kështu ndodh, kur njerzit nuk din akiden e saktë, dhe e bejnë një pershesh duke pasuar të pakjarten në Kuran, sunnet dhe fjalet e Ulemave. Shiqoni kunderpergjigjen (dhe kjo vlen gjithëashtu për ty Moderator Smth_Poetic - Allahu ta mundosftë arritjen deri tek e verteta.) Behu i sinqert dhe gjyko drejt, edhe pse ke urrejtje kunder meje dhe vllezerve të mij musliman.

Ja pra teksti dhe kunderpergjigja nga vetë forumi i ketyre që kanë berë një miks në akideh:




Teksti

Demantim ndaj fjalsë "Nuk i thuhet njeriut kafir por vepra është kufr"





9. Tekstet e shejh Is’hak b. AbduRrahman, për të shpjeguar qëndrimin e Ibn AbdulVehabit.



Ai ka një broshurë të veçantë për këtë temë, të cilën e shkroi për arsyje se disa të cilët pretendojnë se janë në metodën e shejhut, thanë se ai nuk e shpall kafir njeriun konkret dhe se fjalës apo veprës i thotë kufër por njeriut konkret jo.

Duke pasur para sysh se kjo broshur fletë për palcën e temës tonë, do të përmendim vetëm vendet ku përmend qëndrimin e shejh Muhamed b. AbdulVehabit.

A. Shkaku i shkrimit të kësaj broshure, shejh Is’hak b. AbduRrahmani, tha: “Kemi dëgjuar nga një grup i cili pretendon se ka dituri. Të cilët pretendojnë se Muhamed b. AbdulVehabin e kanë shëmbëlltyrë, se ai i cili bën shirk ndaj Allahut, i cili adhuron idhujt, atij nuk i thuhet kafir dhe mushrik në mënyrë konkrete. Këtë e thanë disa të cilët folën me mua, dhe kur dëgjuan disa nga vëllezërit duke i thënë kafir apo mushrik atij i cili i lutet Pejgamberit salAllahu alejhi we selam, njëri prej tyre tha: “Mos i thuaj kafir derisa ta njoftosh me të vërtetën”. 39

Prej këtij teksti kuptuam shkakun e shkrimit të kasaj broshure. Pra, kur kjo mesele është e paqartë për disa nxënës të diturisë, ata menduan se me kufër nuk cilësohet njeriu konkret, por i thuhet fjalës apo veprës dhe se ky është mendimi i shejh Muhamed b. AbdulVehabit.

B. Shejh Is’haku, transmeton nga ata fjalën e tyre: “U themi ithtarëve të tyrbeve të cilët i adhurojnë: vepra jote është shirk ndërsa ai nuk është mushrik. Ai u përgjigjj:

Falëndëro Zotin tënd dhe kërko të të ruaj, ngase kjo përgjigjje është një nga përgjigjjet e Irakijut, të cilës i përgjigjet shejh AbduLatifi. Ai i cili më tregoi për këtë se i ka pyetur disa nga talebet të cilët thanë se e bëjmë tekfir llojin, mirpo njeriun konkret nuk e shpallim vetëm pas njoftimit. Ata janë mbështetur në atë që kemi parë në disa prej letrave të shejh Muhamedit, i cili u ndal nga tekfiri i atyre të cilët adhurojnë tyrben e Kavazit dhe Abulkaderit prej injorancës, ngase nuk kishte kush t’ua tërheqë vërejtëjen”. 40.

C. Shejh Is’hak b. AbduRrahmani, duke i demantuar ata, thotë: “Meseleja ynë është për adhurimin e Allahut: Një dhe braktisja nga çdo lloj adhurimi i dikujt tjetër pos Tij dhe se ai i cili adhuron me Allahun dikë tjetër, ai vetëm se ka bërë shirk të madh, që të nxjerr nga feja, gjë kjo e cila është bazë e bazave. Për të cilën Allahu i dërgoi Pejgamberët dhe i zbriti librat. Andaj, njerëzve argumenti u është ngritur me Pejgamberin dhe Kuranin. Këtë përgjigjje e gjejmë tek imamët e fesë për tekfirin e atij i cili i bën shirk Allahut. Prej tij kërkohet të pendohët, nëse nuk pendohet, ai vritet. Ata nuk përmendën njoftimin me të vërtetë në meselë bazë. Njoftimi e përmend në meseletë e panjohura, argumenti itë cilës mund të mos jetë i njohur. Siç janë meseletë polemike mes ithtarëve të bidatit dhe ehli Sunnetit, si kaderijtë, apo murrxhitë, apo në mesele të fësheta sikur sarfi dhe atfi (magji për të afruar apo larguar burrin)”. 41

D. Shejh Is’hak, pas transmetimit të teksteve të gjyshit të tij, tha: “Mendo dhe kërko prej Allahut udhëzim, këto janë tre vende ku ai përmend se argumenti i ngrihet me Kuran çdonjërit të cilit i arrin dhe e dëgjon ate edhe nëse nuk e kupton. Këtë e beson çdo besimtar i cili ka dëgjuar Kuranin. Pastaj, mendo për fjalën e shejhul Islamit si i gjykoi ata me kufër. A thua ai se nuk shpallen kafir derisa të njoftohen me të vërtetën? Apo se nuk quhen mushrikinë dhe se shirk quhet vetëm vepra e tyre”. 42.

E. Shejh Is’haku, thotë: “Mendo rreth fjalëve të shejhut, te Allahu këkojmë kuptim të mirë, kur tha se çdonjeri të cilit i arrin argumenti, atij argumenti vetëm se i është ngritur. Edhe nëse nuk e kupton ate. Ai e konsideron edhe këtë arsyje të gabimit tek ata të cilët gabuan në këtë mesele. Ndërsa njoftimin me të vërtetën ai e konsideron vetëm në meseletë e panjohura. Ndërsa këta për të cilët flasim ne njotftimin e konsiderojmë edhe në meseletë bazë të fesë. Pas ardhjes të Dërguarit salAllahu alejhi we selam, dhe Kuranit, vallë a duhet njoftim!”. Pastaj tha: “Ky është besimi ynë dhe i hoxhallarëve tanë, nga Allahu kërkojmë të mos largohemi nga e vërteta. Kjo mesele përmendet shum në librat e shejh Muhamedit rahimehullah Ngase, dijetarët e kohës së tij e kundërshtuan për tekfirin konkret”. 43.

F. Shejh Is’hak, duke transmetuar nga AbduLatif b. AbduRrahmani b. Hasen, i cili tha: “Ndalu dhe shiko këtë sqarim të mrekullueshëm, ai (Ibn Kajmi) nuk përjashtoi vetëm atë i cili nuk ka mundësi të arrijë të vërtetën edhe pse është munduar shumë dukë kërkuar ate. Pra të ngjashmit si ky, si i përket Irakijut dhe vëllezërve të tij të kotë, të cilët i thonë se shejhu nuk e shpall kafir injorantin. Ata thanë fjalë të përgjithshme dhe morën këtë dyshim si mbulesë”. 44

Këto janë disa prej teksteve të dijetarëve të thirjes edhe pse ka shumë tekste, nuk i përmendën që mos të zgjatet ky studim.

10. Shejh Muhamed b. Ibrahim Ali Shejh, thotë: “Sa i përketë meselesë së tekfirit konkret, ka prej njerëzve të tillë të cilët argumentohen me disa fjalë të Ibn Tejmijes të cilat i kuptojnë gabimishtë. Mendoj se nuk i shpallin kafirë vetëm atë të cilët i shpalli Kurani, si firaoni etj. Tekstet nuk përmendin çdonjërin me emër. Si mund të mësohet kaptina e murtedit dhe mos të praktikohet. Kjo është një devijim i thellë duket injorancë e madhe. Kjo kaptinë përdoretë, por me kushte. Pastaj, ata të cilët u ndalën sa i përketë tekfirit konkret për disa gjëra të cilat janë të panjohura, ku nuk shpallet kafir derisa t’i ngrihet argumenti në vërtetësi dhe kuptim. Nëse i sqarohet sa duhet, ai bën kufër, kupton apo jo.

Edhe nëse thotë se nuk kam kuptuar, kufri i kafirave nuk është i tëri nga inati. Sa i përketë gjërave të cilat njihen detyrimisht nga feja se i Dërguari erdhi me ato, nëse kundërshton në këto gjëra, ai në automatizëm është kafir. Ky person nuk ka nevojë të njoftohet, qoftë kjo mesele nga baza apo degët e sheriatit nëse nuk është i ri në islam.

Lloji i tretë i gjërave janë të paqarta, për ato njeriu nuk pallet kafir edhe pas ngritjes së argumentit, qofshin këto prej bazave apo degëve të sheriatit. P.sh. njeriu i cili porositi familjen e tij ta djegin kur të vdes. Imami i thirrjes, shejh Muhamed b. AbdulVehabi, shkroi një libër të cilin e quajti “Mufid mustefid fi kufri tariki teuhidi”, ku shpjegoi se sipas kushteve të sheriatit nuk mund të iket nga tekfiri konkret.

Pastaj kur përmendet tekfiri, dije se njerëzit janë tre lloje, dy të skajshëm një në mes. Njëri grup i shpall për njerëzit kafir me mëkate të thjeshta, këta janë havarixhët të cilët e nxjerrin nga imani, ata e fusin mëkatarin në radhën e kafirave. Mu’tezilitë e nxjerrin nga imani, por nuk e fusin në kufër, mirëpo e gjykojnë se është përgjithmonë në zjarrë.

Sa i përketë ithtarëve të vërtetës, këtë nuk e besojnë kështu për mëkatarët. Nuk është e panjohur jo saktësia e mendimit të havarixhëve dhe mu’tezilive. Njashtu, nuk është i panjohur mendimi jo i saktë i atyre të cilët thonë se kush thotë: “La ilahe il-lallah” ai është muslimanë edhe nëse vepron çfarë të dojë” 45.




---------------------
39. Fetava Eimeti Nexhdije 116/3
40. Fetava Eimeti Nexhdije 116/3
41. Fetava Eimeti Nexhdije 118/3
42. Fetava Eimeti Nexhdije 125-125/3
43. Fetava Eimeti Nexhdije 128/3
44. Fetava Eimeti Nexhdije 138/3
45 Fetava Muhamed b. Ibrahim 73-75/1




Marrur nga: Të nxituarit në Tekfir sipas Shejhul islam Ibn Tejmije
Autor: Rashid bin Ebi Ula
Librin e lexoi dhe lavdëroi Shejh Salih el Feuzani

Përgatiti: ummuMuxhahid

Vazhdon inshAllah teala

[Abdur-Rahman70]

Ka thenë Allahu i Plotëfuqishem në Librin e Tij:

ادْعُ إِلَىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ ۖ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ

"Ftoji në Udhën e Zotit tënd me urtësi dhe me thirrje të ndershme dhe të bukur dhe bisedo me ta në mënyrën më të mirë. Nuk ka dyshim se Zoti yt e di më së miri se kush është larguar e ka humbur nga Rruga e Tij dhe Ai është më i Dituri për ata që janë udhëzuar."


Le ta kuptojnë të gjithë ata, që deri më tani kanë besuar së verpruesi i shirkut të madh, ende mundet më mbet musliman, së besimi i tillë është injorance në Teuhid dhe qonë në humbje pa dyshim.



Atë qka deshiroj ta them gjithëashtu është së kur janë paraqit keto fetva nga ne, shumica e xhahilave kanë thenë: "Keto fetva janë keqkuptuat nga tekfircat, ata nuk i kuptojnë fare.." Ndersa, tani po ndodh e kunderta: Vetë keto tekste perdoren per ta vertetuar dhe mbrojtur atë që kemi thenë dhe në qka kemi berë thirrje gjatë terrë kohes: Secili që nuk e njef dhe mohon shirkun e madh, i tilli nuk mundet më qenë prej pjestarve të Islamit, dhe kush nuk e ka kuptuar ketë, ende nuk e ka kutpuar Thirrjen e të gjithë derguarve dhe Islamin.

Shpresoj, që keto dy tekste të fundit (edhe pse unë nuk pajtona më autorin dhe "lavderuesin" në disa mesele) do të jenë shkak që njerzit tä kuptojnë së thirrja e Ulemave të nexhdit është e njejt sikur thirrja jonë, pa perjashtim. Dhe Librat që i kam postuar më parë, permbajnë të gjitha keto shkrime, dhe shumë të tjera.

Allahu-l-Musteaan



Tekstet sqaruse mbi metodën e shejh Muhamed b. AbdulVehabit
në meselenë e tekfirit konkret





Nuk ka dyshim se njerëzit më të dijëshëm për metodën e shejh Muhamed b. AbdulVehabit, janë nxënësit e tij, të cilët morën diturinë nga ai. Njashtu, edhe nipat e tij të cilët mblodhën fjalë dhe librat e tij. Ata janë shumë më të dijëshëm se këta të fundit, të cilët nuk mësuan tek ai dhe të cilët nuk kuptojnë synimet e tij.

Meseleja e tekfirit konkret, është hapur edhe në kohën e tyre, andaj ata kanë tekste sqaruese. Saqë kanë edhe broshura të veçanta mbi këtë temë. Do t’i sjellim tekstet e tyre, duke e lënë lexuesin të kthehet në ato broshura, për më shumë:

1. Shejh AbduRrahman b. Hasen, nipi i shejhut dhe nxënës i tij, thotë: “Pra, qëllimi ynë është të sqarojmë ate në të cilën ishte shejhul Islam dhe vëllezërit e tij nga ehlu Sunneti, si e refuzuan me të madhe shirkun e madh në kohën e tyre. Ai përmendi argumentet nga Kurani dhe Sunneti mbi kufrin e atij i cili vepron shirk, apo të atij i cili e beson ate. Kjo elhamdulilah, hedh poshtë atë që deklaroi ky injorantë dhe shpifës". 31.

2. Shejh AbduRrahman b. Hasen rrahimehullah , thotë: “Andaj thuhet: “Çdo kafir ka ra në gabim, edhe mushrikët kanë te’vile të shumta patjetër”. Ata mendojnë se shirku i tyre përmes njerëzve të mirë, është madhërim dhe respektim i tyre, dhe se kjo i mbron dhe u sjell dobi. Mirëpo, nuk arsytohen me këtë gabim, as me këtë te’vil". 32.


3. Shejh Ebu Betin Nexhdij, duke sqaruar metohën e imamëve të thirrjes, thotë: “Prej asaj që argumenton se injoranca nuk është arsyje e përgjithëshme, është fjala e Pejgamberit salAllahu alejhi we selam, për havarigjët edhe pse përmendi ibadetin e tyre të shumtë. Është e njohur se në atë që arritën nuk i shpiu diç tjetër, vetëm se injoranca, mirëpo kjo injorancë a u bë arsyje për ta? Këtë e bën të qartë ajo se dijetarët prej çdo medhhebi në librat e fikhut, përmendin dispozitën e murtedit, që është muslimani i cili bën kufër pas Islamit të tij.

Sendin e parë të cilin e përmendin, me të cilën ia fillojnë, është shirku. Ata thonë; “Kush bën shirk ndaj Allahut, ai bën kufër”. Ngase shirku është lloji më i madh i kufrit. Ata nuk thanë se nëse çifti i tij nuk ka injorancë ai bën kufër, siç thanë për të tjerët të cilët janë më të vogla”. 33.

4. Duke e shpjeguar qëndrimin e Ibn Tejmijes për tekfirin konkret, thotë: “Përmendëm trensmetimin e ixhmasë së muslimanëve nga Ibn Tejmije se ai i cili merr ndërmjetësues mes tij dhe Allahut, të cilëve u mbështetet, kërkon prej tyre dobi dhe lragim nga të këqijat, se ky person është kafir mushrik dhe kjo ngërthen edhe injorantin edhe të tjerët”. 34.

5. Shejh Ebu Betin Nexhdij, për meselenë e tekfirit konkret, thotë: “Ajo që Kurani dhe Sunneti aludojnë, po ashtu edhe ixhmaja se është kufër, është shiku ndaj Allahut. Kush vepron diç prej kësaj, apo e pëlqen ate, nuk ka dyshim rreth kufrit të tij. Andaj, nuk ka të keqe për ate i cili vepron diç prej kësaj, të thuhet filani ka bërë kufër me këtë vepër”. 35.


6. Shejh AbduLatif b. AbduRrahman b. Hasen, thotë: “Dijetarët nuk kanë polemikë mes vete se personi nga i cili del fjalë apo vepër e cila është kufër, shikr apo fisk, se ai gjykohet sipas asaj çfarë ka bërë prej këtyre, edhe nëse ai pohon shehadetin”. 36.

7. Shejh AbduLatifi, tha: “Fjalët e Ibn Tejmijes dhe Ibn Kajimit, në çdo vend ku përmenden janë të mjaftushme se tekfiri mohohet sa i përket fjalëve dhe veprave përderisa ato janë prej meseleve të fshehta ku argumenti nuk është me dënimin para se ti ngrihet argumenti dhe se mohimi i tekfirit ka të bëjë në veçanti vetëm për meseletë rreth të cilave ka polemikë mes imamëve”. 37.


8. Shejh AbduLatifi rrahimehullah tha: “Si nuk gjykojnë (Ibn Tejmije dhe Ibn Kajimi) asnjëri me kufër dhe shirk, kur Allahu dhe i Dërguari dhe të gjithë dijëtarët i gjykojnë si të tillë. Çdonjëri i cili vepron kufër apo ridde, këta dy dijetarët e gjykojnë sipas asaj çfar ka bërë, kufër, shirk apo fisk. Vetëm nëse ka ndonjë pengesë të sheriatit e cila pengon që mos t’i thuhet. Kjo ka forma të veçanta. Në këtë nuk hyn ai i cili adhuron idhujt, varr, njeri apo gurrë, ngase argumenti për këtë është i qartë nga ngritja e tij (argumentit) është bërë përmesë të Dërguarit salAllahu alejhi we selam .”38.




-----------------
31. Fetava Eimeti nexhdije 155/3
32. Fetava Eimeti Nexhdije 168/3
33. Dureru Senije 391-392/10
34. Dureru Senije 393/10
35. Mexhmu Resail ve Mesail 658/1
36. Mexhmu Resail ve Mesail 225/3
37. Minhaxhu tesis f.315
38. Minhaxhu tesis f.315




Marrur nga: Të nxituarit në Tekfir sipas Shejhul islam Ibn Tejmije
Autor: Rashid bin Ebi Ula
Librin e lexoi dhe lavdëroi Salih el Feuzani