Zogui vogel:
Ne ate mengjes te ftohte
ku era te perpinte
nje zog te vogel pashe
ne debore i plagosur po rrinte
I shkova une prane
me dore ta ledhatoj
por zogu i vogel nga frika
mundohej te fluturoj
I thashe: ti mos ki frike!
se une do te ndimoj
por i mjeri zog
nuk donte te besoj.
E mora ne duar
me kraharorin tim e mbulova
dhe nxetesine e zemres time
une zogut i dhurova
E kaluam dimrin sebashku qe te dy
ne strehun e nxet
qe une thura per ty.
Ne mbremjet e gjata
me fletet e vogla me lethatonte
dhe ne cdo mengjes
me cicerimen e embel
nga gjumi me zgjonte.
Oh! sa i gezuar jam tani
qe me ty o zog i vogel une po rri.
Por ja qe erdh pranvera lulet lulezuan
dhe bukuria e diellit
eshte me e bukur ndoshta
nga bukuria e strese
qe ne zemren time per ty une thura.
Prandaj ti u largove
dhe ste mbaj meri
se ndoshta dimrin tjeter
ti do te kthehesh perseri.............
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt