Irfan Cana: "Buzëdjegurit e Lirisë"

[irfancana]

10


Atë ditë,
digjej me furi:
I tërë pylli,
i tërë mali,
i tërë fshati...
çdo gjë anash
gëlltiste flaka
e bëhej shkrum!..
Ranë shumë trima
filizat e rinj,
sokola të pa epur,
me besë në gojë
e zjarr në gji,
u derdhë gjaku
e njomi tokën-
rrodhi si lumë!

[irfancana]

11.



Atë ditë,
në duart e çelikta
të trimave,
shtrëngohej flamuri
sa fuqishëm...
Buzë kodrës
skaj sukës,
ja shihni-
ende derdhet gjaku!
I tërë shpati,
i tërë pylli,
i tërë dheu...
Mori ngjyrë,
ngjyrë zambaku!

[irfancana]

12.



Atë ditë,
sa luftë
u bë këndej,
të gjitha gurët,
të gjitha lisat,
e istikamet
do t'dëshmojnë
devotshëm n'grykë!
Dhuruan jetën
trimat tanë,
për t'ardhmen
e brezërive,
për atdheun
e dashur,
ku përgjithmonë
do bëhen yjtë!

[irfancana]

13.




Atë ditë,
trimat fortë
dëshiruan,
të ngadhnjejnë
e të mbjellin:
Fisnikërinë,
trimërinë,
farën e re!..
T'i mposhtin
rrënjësisht,
gjakpirësit,
tiranët,
gjithë fatzinjtë
e tradhtarët
në këtë dhe!

[irfancana]

14.



Dhe mirë
duhet ta dimë:
Se gjithë armiqtë
fytyrëzi,
të njejtën feqkë
e kanë!
Rruga e juaj
s'do të shembet
në greminë
ashtu lehtë!
Por guximshëm
do t'merr agimet,
kodrave,shpateve...
Që të gjenin:
Rrugën bajrak!
Rrugën e drejtë!

[irfancana]

15.



Se këtë rrugë
të shenjtë
të herojve,
prore mund ta lagi:
Edhe breshëri,
edhe bora,
edhe ai shi,
porse gjithmonë
te vatra e vetë,
do të shkëlqejë,
si pirg i lirisë,
ballëlartë
e shtatselvi!

[irfancana]

16.


Do të ndrisin
diejtë
edhe pak ditë,
në troje tona
çdo gjë
gjallëruar
do t'i çeli sytë!
Porosinë,
bekimin,
që lanë
të urtët
atëllarë,
në vend
do ta çoni
dhe do të ktheheni,
me pëllumba
të bardhë!

[irfancana]

17.



Sa vrull,
sa flakë
e sa dëshirë,
patët brenda
në zemër,
dhe arritët
në cak
ju o dëshmorë!
Veprat e juaja
të madhërishme,
të mbjellura
me gjak të njomë,
n'ato shkrepa
do shndërisin
në çdo kohë-
si meteorë!

[irfancana]

18.


Shih sa bukur
është stolisë
historia e re,
veprat e shumta
guximtare
i dhanë vendit
ylberin magjikë!
çdo gjë
zgjoi nga gjumi:
Edhe malin,
edhe shpezët,
edhe diellin!..
Që të ndjekin
cicërimën e ëmbël
të lirisë,
të dëgjohet përditë,
e të hidhej lart-
në kupë të qiellit-
në zenit!

[irfancana]

19.



Vrushkujt e kuq
të gjakut
që u derdhën
në:Pllajë,sukë
e në shpat...
ende janë t'freskët
dhe ku;
As shiu,
e as bora
s'do ti laj!
Gjakun që ka pirë
toka nënë,
as rrezet e forta
të diellit,
që binë mbi trup
të martirëve-
s'do t'i thaj!