Irfan CANA. Vjersha për më të vegjëlit.

[Irfan Cana]

LUTJA E RESË

Djersën n'ballë
me dorë fshiu,
e rroku inati
nis t'këlthetë...
Lutej me ardh
nga larg veriu,
rejën së prapthi
ta kthej në det!

Ra vetëtima
anë m'anë,
nga drita qielli
tërë u kuqlua,
nis psherëtima
e resë matanë:
-Eh ky diell
qenka hidhëruar!

Shiu si flori
fushës u derdh,
u hap qielli
kaltëria ndritë,
natyrës si dhunti
freskia i erdh,
si sofër dielli
krenar shetit!

[Irfan Cana]

VAJZA BUZË DETIT

Vajza e bukur
fytyrëhanë,
rri buzë detit
të paanë!

Sikur pishë
trupin drejt,
shpirtin grish
dhe ata ment!

Shikon larg
në gjithësi,
kujton varg
jetën n'rini!

Ngadalë shetit
bregut vonë,
zjarr n'shpirt
seç po i vlon!

[Irfan Cana]

KURAJO PËR SHËNDET

N'mëngjes çohem
që në agim,
dhe drejtohem
kah vreshti im.

Shetisi fushës
eci ngadalë,
takoj rrugës
shumë vreshtarë.

Gjithësia n' qiell
po kaltëron,
i bukuri diell
kënaqësinë shton.

Shikoj n' vreshta
rrushin n'rrfanë,
këngë të lehta
në çdo anë.

Ulem nën arrë
me hije qetë,
zogj'të këng'tar
ende ndër fletë.

Melodia e tyre
sa më deh,
kënaqet syri
natyrën që sheh.

Vehtes bukur
ia shtoj rritën,
me punë i lumtur
e kaloj ditën.

Kurajo fitoj
për shëndet,
në mendje zgjoj
forcë për jetë.

Ata të shkretët
vetëm që rrinë,
dëmtojnë veten
dhe shoqërinë.

[Irfan Cana]

BUKUR NË VERË

Zogjët hareshëm
sa galdim kanë,
flut'rojnë rrufeshëm
enden në çdo anë.

Uh sa është freskët
thellë atje në pyll,
ndër degë shpezët
këndojnë si në lyrë!

Kërcejnë të llastuar
qengjat në luadh,
ndër bar të gufuar
lozin pa ia ndarë!

Ndërsa fushës atje
piqet gruri i ri,
puhia lehtë i krehë
kallinjtë si flori!

[Irfan Cana]

QERSHINUSJA

Kopshti i bukur
dhe i gjërë,
shumë i lumtur
qesh i tërë.

Rreth m'rreth
mirë i rrethuar,
trupin ngreh
qershia e gufuar.

N'degë të lehta
fryte janë lidhë,
bistekë të qeta
era i dridhë.

Kokrat në erë
seç vallëzojnë,
t'ëmbëla sheqer
gjithë i adhurojnë.

Klith dhe vogëlushi:
-Qershizë moj,
gojën mbushi
dhe e ëmbëlsoj!

E qershinusjes
me t'lartin shtat,
po i qesh buzja
si vocit n'shtrat!

[Irfan Cana]

ERA DHE LLASTARËT

Me timin et
motër e vëlla,
shkuam në vresht
të punonim na.

Thurnim ndër tela
t'njoma llastarë,
zotëronte hareja
puna ecte mbarë.

Kur dikur t'fryej
era ia nisi ,
llastarët e mbërthyer
t'gjitha i shprishi.

-Ndalu ti moj erë
veten pak qetëso,
punën me vlerë
mos e shkatërro!

-Të tallesh ke zënë
si e pafytyrë,
atë që po bën
bëhesh zemërsmirë?

S'deshti të dëgjoi
era kokëtrashë,
në vresht vazhdoi
t' bëj mish-mash!

[Irfan Cana]

ASHTU DUHET

Ditë pranvere
qielli plot kaltëri,
e dy pëllumba
fluturojnë n'ajri!

Hidhen të gëzuar
përpëliten lart,
puthje mes veti
shkëmbejnë gjatë!

Dielli hareshëm
ëmbël i shiqon,
rreze të arta
me afsh u dhuron!

Me tërë kërshëri
dy pleqtë thanë:
-Ashtu duhet t'puthen
gjithë në çdo anë!

Nga lindja,jugu
perëndimi e veriu,
të duhen bardhi
i kuqi dhe i ziu!

Atëherë edhe dielli
do t'nxejë më fortë,
kur t'sheh t'buzëqeshur
njerëzinë në botë!

[Irfan Cana]

FËMIJËT E BOTËS

Nëpër botë
fëmijtë jetojnë,
mes veti plotë
ata dallojnë:

Dikush është i hollë
në trup thatak,
dikush është si mollë
fytyrë rrumbullak!

Dikush në qytet
n'gjallëri jeton,
dikush në fshat
tërë kohën kalon!

Dikush është i bardhë
si bora në fytyrë,
dikush është i verdhë
e dikush i nxirë!

Dikush prore vesh
rroba të reja,
dikush nuk qesh
s'di 'është hareja!

Veq në një gjë
ata nuk dallojnë:
-Duan që të gjithë
n'liri të lodrojnë!

[Irfan Cana]

KOSTARI I RI

Që nga agu i freskët kostari
n'luadh t'gufuar,del kosit...
dielli rrezon,shkëlqen bari
djersa ballit po i valëvit!

Aty pranë përroi i kristaltë
trupin përdredh,këndon melodi:
-Vëzh e vëzh!.. dëgjohet qartë
zhurma e kohës e kostarit t'ri!

Bie ngadalë para këmb've bari
bie lehtë,merr tjetër ngjyrë,
tërë ditën kosit kostari
dielli fytyrën ia ka nxirë

N'mbrëmje krenar n'shtëpi niset
në luadh bari,flen,pushon...
Fytyra me buzëqeshje i qëndiset
zemra i kënaqet,mirë kur punon!

[Irfan Cana]

PJEPRI THëRRETë

Pjepri i verdhë
n'mes i çar,
erën derdhë
nëpër arë!

Po thërretë
me zë t'ultë:
-Eni shpejt
me më këputë!

-Se të rri
kështu i shtrirë,
do të humbi
ëmbëlsirë!

E merr vogëlushi
rrugës vrapon,
shtëpinë mbushi
me aromë!