Kush e vrau oficerin e policisë Naim Hyska?
Nga Bujar Ramaj
Dikush mund të thotë se ai nuk është i vrarë, ai është i plagosur.
Ai është i vrarë, sepse u nis për t’u vrarë dhe po lufton me vdekjen nga një plumb që i ka përshkruar kafkën tej përtej, vetëm Zoti dhe shkenca mund ta shpëtojë.
Ai është i vrarë dyfish, sepse në skenën makabre të vrasjes së tij mori pjesë dhe djali dymbëdhjetëvjeçar, që aq shumë e adhuronte babain e tij e që ëndërronte ndoshta të bëhej oficer policie si babai, por kjo vrasje e vrau dhe këtë filizë në shpirt, duke menduar tani vetëm për gjakun dhe jetën e babait të tij.
Ai është vrarë, se ka lënë të vrarë shpirtërisht familjen e tij dhe babain tetëdhjetëvjeçar, në pritje natë e ditë te porta e spitalit, se ndoshta oficer Naimi do të zgjohet nga gjumi tepër i dhimbshëm që ai po përjeton.
Ai është i vrarë, se vrau shpirtërisht shokët, kolegët, miqtë, bashkëfshatarët dhe mbarë opinionin shqiptar.
Ai është i vrarë, sepse u vra një shërbëtor i shtetit, u plagos vetë siguria e shtetarëve të këtij shteti.
Ai është vrarë, sepse po kalon dhimbjen më të rëndë të jetës në përpjekje për shpëtim. Pavarësisht se kush është autori i dorës kriminale, ai u vra nga krimi, nga urrejtja, nga pasiguria, nga indiferentizmi ynë, duke u vrarë një oficer policie është vrarë siguria jonë.
Naim Hyska është një oficer njëzetvjeçar në shërbim të shtetit dhe popullit, një nga oficerët më të bukur dhe më trima të policisë, një oficer që më 1998-n në Vlorë në qytetin e tij u përplas me shkelës të ligjit dhe në kushtet e një agresioni për t’i marrë jetën, ai kundërvepron me shpejtësi. Naimi ka shërbyer nga pika më e largët e Shqipërisë, nga Konispoli e deri në Tropojë, duke kërkuar vetëm në emër të ligjit dhe rendit.
Kush e qëlloi Naimin është pyetja që na mundon, sepse ai na ka qëlluar të gjithëve ne: policë, shtetarët e këtij vendi, politikanët dhe biznesmenët, ka qëlluar mbi të ardhmen tonë.
Vrasje gjyqtari, vrasje polici, vrasje oficeri, vrasje të prindërit, fëmijës, vëllait, komshiut, këto janë kronikat rëqethëse të muajve të fundit, një rritje e frikshme e krimit, gati–gati në prag të një anarkie kriminale e sidomos kjo në qendrat më të mëdha urbane: Tiranë, Durrës, Vlorë, Shkodër, Fier. Habia qëndron se më të shumtat e vrasjeve bëhen dhe nga vrasës me pagesë, një dukuri e rrezikshme, një antishtet paralel, një treg vrastar me pasoja të frikshme që ka bërë të tulaten dhe forcat e sigurisë.
Si ka mundësi që këta kriminelë që sigurojnë para me vrasje dalin më të fortë se forcat e sigurisë, ç’bëjnë qindra efektivë të shërbimeve antikrim, shërbimeve inteligjente për t’ju kundërvënë këtij kërcënimi gjithmonë në rritje, apo kur ata të vrasin dhe ndonjë politikan të rangut të lartë të japin llogari? Cilat janë sugjerimet konkrete për të dalë nga kjo situatë nga organet e specializuara dhe institucionet vendimmarrëse? Po opinioni publik pse rri kaq indiferent apo kur të vijë krimi te pragu i tyre do të reagojnë, pse bëjnë aq shumë mitingje e protesta politike e nuk kemi një protestë për të kundërshtuar rritjen e krimit dhe shtimin e vrasjeve pa autor? Pse diskutojmë kaq shumë për politikë dhe jemi gati të vëmë në satër cilindo që nuk na pëlqen, e kur është problem për t’u bërë bashkë kundër krimit. heshtim? Po masmedia, që më shumë ushqehet nga kronika e zezë, pse nuk sensibilizon opinionin publik? A nuk duhet të ndalemi e të analizojmë se çfarë nuk shkon në këtë kërcënim të ri ndaj sigurisë sonë: drejtësia apatike e paaftë apo e korruptuar? Forcat e sigurisë të paafta apo të tulatura nga krimi dhe lidhjet e tij me elementë brenda tyre? Institucione pa drejtim eficient e vendimmarrje të drejta në përballimin e situatave të vështira, apo përqendrimi pa kritere ligjore të popullsisë në qendrat e mëdha urbane ka rritur varfërinë dhe si pasojë kriminalitetin?
Nëse situata kriminale do të vazhdojë si ky vit që po lëmë pas, atëherë njerëzit do të heqin vëmendjen nga vlerat politike, duke u marrë më shumë me sigurinë vetjake, gjë që do të na shpierë në mosfunksionimin si duhet të institucioneve të sigurisë kolektive, duke rritur grupime të vetëmbrojtjes vetjake, të një vetëgjyqësie të heshtur që anon nga anarkia kriminale. Zot na ruaj!
Oficeri i policisë Naim Hyska po lufton me vdekjen, në kufirin midis jetës dhe vdekjes, ai në dhimbjen e thellë, duket sikur na thotë: Kush e ka radhën nesër?
Krijoni Kontakt