ZEKATI - pastrimi i njeriut

[ramazan_it]

Kapitulli I:

Hyrje në temat e Zekatit

Definicioni i Zekatit

Fjala “zekat”, në Gjuhën Arabe, dmth: shtim dhe rritje.
Në terminologjinë e Sheriatit, zekati është: E drejtë obliguese në pasuri e cila ka arritur një kufi të caktuar, me kushte të caktuara, që i takon grupit të caktuar të njerëzve. Zekati është pastrim dhe dëlirje për shpirtin e njeriut. All-llahu thotë:

“Merr nga pasuria e tyre lëmoshë me të cilën do t’i pastrosh ata dhe do t’ua rrisësh veprat e mira!” (et-Teube: 103)

Zekati është një ndër shkaqet e përhapjes së afrimit, dashurisë dhe solidaritetit mes individëve të shoqërisë muslimane.

Dispozita e zekatit dhe argumenti për të Zekati është njëri ndër obligimet e Islamit dhe njëra prej pesë shtyllave të tij. Zekati është shtylla më e rëndësishme pas namazit. All-llahu thotë:

“Faleni namazin, jepeni zekatin ...” (el-Bekare: 43);

“Merr nga pasuria e tyre lëmoshë me të cilën do t’i pastrosh ata dhe do t’ua rrisësh veprat e mira!” (etTeube: 103)

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Islami ndërtohet mbi pesë shtylla: dëshmia se nuk ka të adhuruar të drejtë pos All-llahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i All-llahut, falja e namazit, dhënia e zekatit, vizita e Qabesë – haxhxhi, dhe agjërimi i Ramazanit.”1

Kur Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem, e dërgoi Muadh ibën Xhebelin radijAll-llahu anhu në Jemen, e porositi:

“Ftoi që të dëshmojnë se nuk ka të adhuruar të drejtë përveç All-llahut dhe se unë jam i Dërguar i All-llahut! Nëse ata të binden në këtë, atëherë lajmëroi se All-llahu ua ka bërë obligim pesë namaze gjatë secilës ditë dhe natë! Nëse ata të binden për këtë, atëherë mësoi se All-llahu ua ka bërë obligim një lëmoshë nga pasuria e tyre, e cila u merret të pasurve dhe u jepet të varfërve në mesin e tyre.”2

Të gjithë muslimanët, në secilin kënd të botës janë të njëzëshëm se zekati është obligim dhe sahabet kanë qenë të njëzëshëm për luftimin e atyre që nuk e japin zekatin.

__________________________________________________ _____________________
1 Buhariu nr. 8 dhe Muslimi nr. 16 i transmetuar nga Ibën Omeri radijAll-llahu anhuma.
2 Buhariu nr. 1359 dhe Muslimi nr. 19 i transmetuar nga Ibën Abbasi radijAll-llahu anhuma.Sipas kësaj, fakti se zekati është obligim, vërtetohet me Kur'an, Sunnet dhe Ixhma – konsensus.
__________________________________________________ _____________________


Gjykimi për atë që e mohon zekatin

Kush e mohon obligueshmërinë e zekatit, për shkak të padijes së tij dhe është njeri që ka mundësi të mos e dijë këtë gjë, si p.sh. është njeri i sapo konvertuar në Islam, ose është rritur në shkretëtirë larg vendbanimeve ku dihet për obligueshmërinë e zekatit, i tilli mësohet se zekati është obligim dhe nuk gjykohet se është kafir, sepse ai është i arsyetuar.

Nëse mohuesi është musliman i rritur në vend islam, mes dijetarëve, i tilli është renegat (murted) i dalë prej Islamit dhe për të vlejnë normat e riddes3: tri herë i kërkohet të pendohet dhe nëse pendohet lihet, nëse jo vritet. Kjo sepse argumentet që vërtetojnë obligueshmërinë e zekatit janë të qarta në Kur'an, Sunnet dhe në Ixhmain e tërë Ummetit.

Prandaj, ai që e ka këtë gjendje, nuk ka mundësi të mos e dijë këtë dhe nëse e mohon ai e përgënjeshtron Kur'anin dhe Sunnetin dhe nuk u beson atyre.

Gjykimi për atë që nuk e jep zekatin për shkak të koprracisë

Kush nuk e jep zekatin për shkak të koprracisë, duke qenë i bindur se ai është obligim, i tilli është mëkatar, por kjo nuk e nxjerr prej Islamit, ngase zekati është një prej degëve të Fesë dhe lënësi i saj nuk del prej Islamit vetëm për shkak të lënies. Pejgamberi sal-lAllllahu alejhi ue sel-lem, për lënësit e dhënies së zekatit ka thënë: “... Pastaj ai e sheh rrugën e tij, ose për në Xhenet ose për në Zjarr.”4

Nëse ky ishte kafir, atëherë nuk do të kishte për të rrugë për në Xhenet. Njeriut të këtillë pushteti duhet t’ia marrë zekatin me detyrim dhe duhet ta disiplinojë duke e ndëshkuar. Nëse lufton për ta mbrojtur atë pjesë të pasurisë, atëherë duhet të luftohet deri sa t’i nënshtrohet urdhrit të All-llahut dhe ta japë zekatin.

All-llahu thotë:

“Por, nëse pendohen, falin namazin dhe japin zekatin, atëherë i lini të qetë!” (et-Teube: 5)

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Jam urdhëruar t’i luftoj njerëzit, derisa të dëshmojnë se nuk ka të adhuruar të drejtë përveç All-llahut dhe se Muhamedi është i Dërguar i All-llahut, ta falin namazin dhe ta japin zekatin. Nëse ata e bëjnë këtë, atëherë prej meje e kanë të siguruar gjakun dhe pasurinë e vet, përveç me hak të Islamit, kurse llogaritja e tyre është tek All-llahu.”5

__________________________________________________ ______________
3 Ridde është heqje dorë nga Islami. Murtedd – një musliman që ka hequr dorë nga Islami – renegat. (sh.p.)
4 Muslimi nr. 987. Kjo është pjesë e hadithit të gjatë që flet për mëkatin e mos-dhënësit të zekatit, në të cilin mes tjerash thuhet se: ai që nuk e jep zekatin e arit dhe të argjendit, me to do të dënohet në zjarrin e Xhehenemit, pastaj do ta shohë rrugën e tij, për në Xhenet ose për në Xhehenem. 5 Buhariu nr. 2946 dhe Muslimi nr. 21.
__________________________________________________ ______________

Ebu Bekr esSiddiku radijAll-llahu anhu ka thënë:

“Nëse nuk ma japin edhe një kece të cilën ia jepnin të Dërguarit të All-llahut, unë do t’i luftoj.”6 Kece është e vogla femër e dhisë, deri sa të mbushë një vjet.

Këtë mendim e kanë ndarë edhe tre halifët e tjerë, si dhe të gjithë sahabet. Kjo ishte konsensus për luftimin kundër atyre që e patën ndalë zekatin. Edhe ai që nuk e jep zekatin për shkak të koprracisë, gjithashtu bën pjesë në këto tekste.

Pasuritë për të cilat obligohet dhënia e zekatit

Zekati është obligim të jepet prej pesë llojeve të pasurive:

1) Bagëtitë: devetë, lopët dhe dhentë e dhitë. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sellem thotë:

“Secili pronar i deveve, lopëve dhe dhenve që nuk e ka dhënë zekatin e tyre, do
të dalë Ditën e Gjykimit dhe do t’i vinë ato më të mëdha e më të majme sesa kanë qenë dhe do ta godasin me brinjët e do ta shkelin me këmbët e tyre. Sa herë që kalon e fundit, kthehet e para dhe kështu vazhdon deri sa të mbarojë gjykimi mes njerëzve.”7

2) Ari dhe argjendi, si dhe çdo gjë që e zë vendin e tyre, siç janë valutat në letër që përdoren në kohën e sodit.

All-llahu thotë:

“Ata që grumbullojnë ar dhe argjend dhe nuk e shpenzojnë për hir të Allahut, paralajmëroji me dënim të dhembshëm.” (et-Teube: 34)

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Secili pronar i arit dhe argjendit që nuk e jep hakun e tyre, kur të vijë në Ditën e Gjykimit atij do t’i bëhen pllaka prej zjarri të cilat do të nxehen në zjarrin e Xhehenemit dhe me to do t’i fërgohen balli, shpina dhe krahët. Sa herë që ftohen nxehen përsëri. Kjo i
ndodh në një ditë që është sa pesëdhjetëmijë vite.”8

3) Malli i tregtisë: ai është secili send që është bërë gati për shitblerje me qëllim
përfitimi.

All-llahu thotë:

“O besimtarë! Jepni pa u kursyer nga të mirat që keni fituar ...” (el-Bekare: 267)

Shumica e dijetarëve thonë se qëllimi është për zekatin e mallit të tregtisë.

4) Drithërat dhe frutat. Drithërat janë të gjitha farat që hahen dhe deponohen, si gruri, elbi etj. Me fruta është qëllimi për hurmat dhe stafidhet.

All-llahu thotë:

“...dhe nga ato që jua kemi nxjerrë Ne nga toka!” (el-Bekare: 267);

“Jepni atë që është detyrë (zekatin) në ditën e vjeljes së tyre!” (el-En’am: 141)

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem thotë:

“Për prodhimet që ujiten nga shiu, lumenjtë ose nga vetvetiu9 jepet një e dhjeta, kurse nëse uji për ujitje bartet, atëherë jepet gjysma e një të dhjetës.”10

__________________________________________________ ____________________________
6 Buhariu nr. 1400 dhe Muslimi nr. 20.
7 Muslimi nr. 987 nga Ebu Hurejra radijAll-llahu anhu.
8 Muslimi nr. 987 nga Ebu Hurejra radijAll-llahu anhu.
9 Nëse aty mblidhet uji i shiut, ose pi prej damarëve të ujit, si p.sh. nëse është afër ndonjë lumi etj.
10 Buhariu nr. 1483 nga Ibën Omeri radijAll-llahu anhuma.
__________________________________________________ ____________________________

5) Mineralet xeherore dhe thesaret e fshehura. Minerale xeherore janë çdo gjë që del prej toke, që është e krijuar në të, pa e vënë aty dikush, e që ka vlerë, si: ari, argjendi, bakri etj.

Thesare janë pasuritë që gjenden në tokë, të cilat i ka fshehur aty dikush më parë.
Argument për dhënien e zekatit prej xeheve dhe thesareve është kuptimi i përgjithshëm i ajetit:

“Jepni pa u kursyer nga të mirat që keni fituar dhe nga ato që jua kemi nxjerrë Ne nga toka!” (el-Bekare: 267)

Kurtubiu në tefsirin e tij ka thënë: “Dmth: bimët, xehet dhe thesaret.” Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Për thesaret jepet një e pesta.”11

Për obligueshmërinë e zekatit prej xeheve, ka konsensus në Ummet.

Urtësia e obligimit të zekatit dhe kush e ka obligim (kushtet për të qenë zekati obligim)

a) Urtësia e obligimit të zekatit:

Zekati është bërë i ligjshëm për urtësi të larta dhe ideale fisnike të cilat nuk mund të numërohen. Ja disa prej tyre:

1) Pastrimi dhe shtimi i pasurisë, zbritja e bekimit në të, largimi i dëmit dhe mynxyrave të saja, si dhe mbrojtja e saj prej dëmtimeve dhe shkatërrimit.

2) Pastrimi i dhënësit të zekatit prej koprracisë, fëlliqësive të mëkateve dhe gabimeve, si dhe stërvitja e tij për të shpenzuar në rrugën e All-llahut.

3) Solidarizimi me të varfrin dhe plotësimi i nevojave të të mjerëve, të vobektëve dhe të skamësve.

4) Përforcimi i solidaritetit, bashkëpunimit dhe dashurisë mes individëve të shoqërisë.

Kur i pasuri t’ia japë vëllait të vet të varfër zekatin e pasurisë, ndoshta ajo bëhet shkak që të fshihet prej zemrës së tij urrejtja që e ka pasur për të pasurin dhe dëshira që t’i humbë ajo e mirë që e ka i pasuri. Me këtë largohen mëritë dhe kaplon siguria.

5) Dhënia e zekatit përmban falënderim ndaj All-llahut për dhuntinë e pasurisë që ia ka dhuruar muslimanit dhe përmban bindje ndaj urdhrave All-llahut.

6) Dhënia e zekatit është argument për sinqeritetin e besimit të atij që e jep zekatin, sepse pasuria është e dashur, kurse njeriu nuk e jep gjënë e dashur, përveç nëse atë e jep për një më të dashur.


__________________________________________________ ___________
11 Buhariu nr. 1499 dhe Muslimi nr. 1710 nga Ebu Hurejra radijAll-llahu anhu.
__________________________________________________ ___________


7) Zekati është shkak për kënaqësinë e All-llahut, zbritjen e mirësive, faljen e
mëkateve dhe shumë të mira të tjera.

b) Kush e ka obligim dhënien e zekatit (kushtet që zekati të jetë obligim): Zekati është obligim për atë që i plotëson këto kushte:

1) Islami. Zekati nuk është obligim për mosbesimtarët, sepse është ibadet me pasuri, me të cilin muslimani i afrohet All-llahut. Kafirit nuk i pranohen ibadetet, për sa kohë ai nuk hy në Islam.

All-llahu thotë:

“Ndihmesat e tyre nuk do të pranohen, ngase ata janë njerëz që nuk besojnë në Allahun dhe të Dërguarin e Tij” (etT-eube: 54)

Pasi që nuk u pranohen, atëherë nuk ka pse të detyrohen ta japin. Të njëjtën e vërteton kuptimi i fjalëve të Ebu Bekrit radijAll-llahu anhu:

“Kjo është lëmosha e detyrueshme të cilën i Dërguari i All-llahut ua ka bërë obligim muslimanëve.”12 Megjithëkëtë, kafiri do të llogaritet në Ditën e Gjykimit për mosdhënien e zekatit, sepse, sipas mendimit të vërtetë, ata janë të obliguar edhe me degët e Fesë.

2) Liria. Zekati nuk është obligim për skllavin dhe për mukatebin13, sepse skllavi nuk posedon pasuri, kurse posedimi i mukatebit është i dobët. Çdo pasuri e skllavit i përket pronarit të tij, prandaj pronari e ka obligim ta japë zekatin.

3) Posedimi i plotë dhe i qëndrueshëm14 i nisabit15, i cili është jashtë nevojave të patjetërsueshme të njeriut, të cilat nuk mundet t’i lërë anash, siç janë: ushqimi, veshmbathja dhe banimi. Zekati është solidarizim me të varfrit, prandaj duhet të kihet parasysh, në posedimin e nisabit, pavarësia e njeriut prej tij. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem thotë:

“Nën pesë barrë16 nuk ka zekat, nën pesë deve nuk ka zekat dhe nën pesë okë17 nuk ka zekat.”18

4) Të kalojë një vit. Kjo dmth që duhet nisabit t’i kalojnë dymbëdhjetë muaj hënor në pronësinë e pronarit. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë: “Nuk jepet zekat për pasuri, deri sa t’i kalojë asaj një vit.”19 Ky kusht vlen për bagëtitë, arin e argjendin dhe mallin e tregtisë, kurse për të vjelat e frutat dhe xehet e thesaret, ky kusht nuk vlen.

All-llahu thotë:

“Jepni atë që është detyrë (zekatin) në ditën e vjeljes së tyre!” (el-En’am: 141)

Xehet dhe thesaret janë pasuri e cila fitohet prej tokës dhe për shkak të kësaj nuk duhet konsideruar kalimin e një viti për t’u bërë obligim zekati, por zekati i tyre jepet në ditën e posedimit, sikur për të korrurat dhe të vjelat.

__________________________________________________ ____________
12 Buhariu nr. 1454. Këtë e ka thënë Ebu Bekri radijAll-llahu anhu në letrën të cilën ia ka shkruar Enes ibën Malikut radijAll-llahu anhu kur e ka dërguar në Bahrejn.
13 Ai që ka marrëveshje me zotërinë e vet për ta liruar veten, që ka aktlirim. Për më tepër shih temat në Librin mbi Trashëgiminë, Testamentet dhe Lirimin e skllevërve! (sh.p.)
14 I qëndrueshëm dmth: që nuk është i kanosur me shkatërrim. Nëse pasuria është e nënshtruar ose e ekspozuar për shkatërrim, atëherë nuk jepet zekati.
15 Nisab = sasi e caktuar, prej së cilës fillon dhënia e zekatit.
16 Njësi matëse arabe për sasi, që me peshë mund të krahasohet me rreth njëqind e pesëdhjetë kilogramë. Këtu bëhet fjalë për nisabin frutave të tokës. (sh.p.)
17 Njësi e vjetër peshe rreth një kilogram e një çerek deri një kilogram e gjysmë (sipas krahinave të ndryshme), kurse në Gadishullin Arabik ka qenë e barabartë me 118,824 gramë. Këtu bëhet fjalë për ar dhe argjend. (sh.p.)
18 Buhariu nr. 1447 dhe Muslimi nr. 979 nga Ebu Seid elHudriu radijAll-llahu anhu.
19 Transmeton Ibën Maxhe dhe të tjerë. Albani e bën sahih në Irvaul Galil 3\254 nën numrin 787.
__________________________________________________ _____________________________


Llojet e zekatit

Zekati është dy lloje:

1) Zekati i pasurisë: ai është zekati që ka të bëjë me pasuritë e ndryshme;
2) Zekati i trupit: ai është zekat që ka të bëjë me njerëzit. Ky është zekatul fitr (që te ne njihet si: sadakatul fitr ose vitra – sh.p.).


Zekati i borxhit

Nëse njeriut i ka borxh dikush që nuk mund t’ia kthejë, atëherë pronari duhet ta japë zekatin e tij për një vit, pasi që ta marrë atë borxh. Kurse, nëse njeriu ka borxh te dikush që ka dhe mund ta kthejë borxhin, atëherë ai jep zekat për të secilin vit, ngase kjo pasuri është njësoj sikur të ishte e pranishme në posedimin e tij.

Esselamun alejkum

[ramazan_it]

Kapitulli II


Zekati i arit dhe argjendit


Dispozita e zekatit të arit dhe argjendit

Dhënia e zekatit për ar dhe argjend është obligim.

All-llahu thotë:

“Ata që grumbullojnë ar dhe argjend dhe nuk e shpenzojnë për hir të Allahut, paralajmëroji me dënim të dhembshëm.” (et-Teube: 34)

Ky kërcënim, për dënim të tillë, bëhet vetëm për lënien e obligimit. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Secili pronar i arit dhe argjendit që nuk e jep hakun e tyre, kur të vijë në Ditën e Gjykimit atij do t’i bëhen pllaka prej zjarri të cilat do të nxehen në zjarrin e Xhehenemit dhe me to do t’i fërgohen balli, shpina dhe krahët. Sa herë që ftohen, nxehen përsëri. Kjo i ndodh në një ditë që është sa pesëdhjetëmijë vite, deri sa All-llahu të gjykojë mes robërve.”20

Të gjithë dijetarët janë të një mendimi se për dyqind dërhemë21 jepen zekat prej pesë dërhemë, kurse ari, nëse është njëzet mithkalë22, ose nëse e ka vlerën dyqind dërhemë atëherë obligohet zekati.

Sasia

Sasia e obliguar e zekatit të arit dhe të argjendit është një e katërta e një të dhjetës që dmth në njëzet dinarë të arta jepet gjysmë dinar23. Përmbi njëzet dinarë, pa marrë parasysh a është shumë a pak më tepër, llogaritet me këtë përqindje. Në dyqind dërhemë jepen pesë dërhemë dhe ç’ka më tepër llogaritet me këtë përqindje. Pejgamberi sal-lAllllahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Për argjend, në çdo dyqind dërhemë jepet një e katërta e një të dhjetës.”24, kurse në hadithin tjetër qëndron: “... Nuk ke obligim gjë deri kur të bëhen njëzet dinarë. Kur të jenë njëzet dinarë dhe t’u kalojë një vit, atëherë jepet gjysmë mithkal.”25
__________________________________________________ ____
20 Muslimi nr. 987 nga Ebu Hurejra radijAll-llahu anhu. U përmend edhe më herët.
21 Monedhë e vjetër Bizantine, që më vonë është përvetësuar nga shoqëria muslimane. Njësi e vjetërpeshe, e barabartë me një të dyzetën e okës ose 2,97 gramë. (sh.p.)
22 Njësi peshe që është e barabartë me 4,243 gramë. (sh.p.)
23 Monedhë e vjetër romake, pesha e të cilës ka ndryshuar nëpër kohë, prej 3 deri në 4,5 gramë. Dinari Islam është farkëtuar prej ari në fillimin e halifatit të Aliut radijAll-llahu anhu dhe ka vazhduar deri në fund të shtetit Osman. Ai peshon rreth 4,25 gramë. (sh.p.)
24 Buhariu nr. 1454 nga Enes ibën Maliku radijAll-llahu anhu.
25 Ebu Davudi nr. 1573 dhe të tjerë nga Aliu radijAll-llahu anhu me sened hasen ose sahih, siç pohon imam Neveviu.
__________________________________________________ ______



Gjithashtu, transmetohet se Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem “Në çdo njëzet mithkalë merrte një mithkal.”26

Kushtet

Që zekati në ar dhe argjend të bëhet obligim, duhet plotësuar këto kushte:

1) Arritja e nisabit, i cili për ar është njëzet mithkalë, në bazë të hadithi të Aliut
radijAll-llahu anhu: “... Nuk ke obligim gjë deri kur të bëhen njëzet dinarë. Kur të jenë njëzet dinarë dhe t’u kalojë një vit, atëherë jepet gjysmë mithkal.” Kjo është e barabartë me 85 gramë.

Nisabi i argjendit është dyqind dërhemë të argjendtë, në bazë të hadithit: “Nën pesë okë nuk ka zekat.” Oka është e barabartë me dyzet dërhemë, pra pesë okë bëjnë dyqind dërhemë. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem thotë: “Në argjend jepet një e katërta e një të dhjetës. Nëse janë njëqind e nëntëdhjetë dërhemë, atëherë nuk duhet të jepet zekat, përveç nëse do vetë i zoti që të japë.”27

Dijetarët kanë ixhma për atë se nisabi i argjendit është pesë okë, ndërsa nisabi i arit është njëzet mithkalë.

2) Kushtet e tjera janë ato të përgjithshmet të cilat u përmendën më lart: Islami, liria, posedimi i plotë dhe kalimi i një viti, kushte për të cilat u bë fjalë më herët.

Bashkimi i njërit – arit ose argjendit – me tjetrin

Sipas mendimit më të vërtetë të dijetarëve, ari dhe argjendi nuk e plotësojnë njëri-tjetrin që të arrihet nisabi, sepse ato janë lloje të ndryshme dhe nuk mund të bëhen një, siç nuk mund të bashkohen devetë me lopët, ose gruri me elbin, edhe pse qëllimi për ligjshmërinë e dhënies së zekatit në to është një, e ajo është: për devetë dhe lopët është fakti se ato shtohen, kurse te gruri dhe elbi se të dyja janë ushqim. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem thotë: “Nën pesë okë nuk ka zekat.”, kurse sipas mendimit që thotë se ari dhe argjendi e plotësojnë njëri-tjetrin për arritjen e nisabit, edhe njeriu që ka nën pesë okë argjend obligohet të japë zekat, në rast se ka pak ar që mund ta plotësojë argjendin. Kurse, hadithi i lartpërmendur e mohon këtë dhe kuptimi i tij e përfshin edhe njeriun që ka ar i cili do të kish plotësuar pesë okë. Dmth: nëse një njeri ka dhjetë dinarë dhe njëqind e nëntëdhjetë dërhemë, ai nuk ka obligim të japë zekat, sepse zekati i arit llogaritet veç dhe ai i argjendit veç.
__________________________________________________ _
26 Ibën Maxhe nr. 1791; Darektuniu nr. 199. Hadithi është sahih. Shih Irvaul Galil 3\289.
27 Buhariu nr. 1454 nga Enesi i cili transmeton nga Ebu Bekri radijAll-llahu anhuma.
__________________________________________________ __




Zekati i stolive


Nuk ka kundërshtime mes dijetarëve se është obligim të jepet zekat për stolitë të cilat janë përgatitur për t’u deponuar ose për t’u dhënë me rentë dhe për stolitë e ndaluara, si p.sh: nëse një burrë mban unazë të artë, gruaja nëse mban stoli në formë të ndonjë kafshe, apo që ka gravura në formë të kafshëve etj. Kurse, sa u përket stolive që janë për shfrytëzim, ose të marra me qira, ka dy mendime, por mendimi më i vërtetë është se edhe për to obligohet dhënia e zekatit. Kjo rrjedh në bazë të këtyre argumenteve:

1) Përgjithësimi i teksteve që tregojnë obligueshmërinë e zekatit për ar dhe argjend. Në këtë përgjithësim hyjnë edhe stolitë si edhe gjërat e tjera.

2) Hadithi të cilin e transmetojnë Sunenet, nga Amr ibën Shuajb, i cili transmeton nga i ati, e ky nga gjyshi: “Një grua erdhi te Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem me një vajzë të vogël. Vajza e saj në dorë kishte dy byzylykë të trashë prej ari. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem i tha: “A e jep zekatin për këto?” Ajo tha: “Jo.” Ai tha: “A dëshiron që All-llahu të të vërë dy byzylykë të zjarrtë?!” Atëherë ajo i hoqi dhe ia hodhi Pejgamberit sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem.”28
Ky hadith shprehimisht e shtjellon këtë temë, kurse kuptimin e tij e përmbajnë edhe hadithe tjera që transmetohen në Sahiha dhe në libra tjerë.

3) Ky mendim është më i sigurt dhe është që më mirë e pastron ndërgjegjen.
Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem thotë: “Lëre atë për të cilën ke dyshim dhe bëje atë në të cilën nuk ke dyshim!”


Zekati i mallit të tregtisë


Malli i tregtisë është secila gjë të cilën njeriu e bën gati për shitblerje, pa marrë
parasysh se çfarë lloji është. Malli i tregtisë është pasuria më e gjerë prej të cilës jepet zekati. Quhet kështu, sepse nuk është pasuri e përhershme, por ndryshon dhe largohet, pasi që tregtari nuk e ka qëllim atë mall, por e ka qëllim përfitimin prej tij, që është ar dhe argjend.

Zekati i mallit të tregtisë është obligim, në bazë të kuptimit të përgjithshëm të ajetit:

“Në pasuritë e tyre ka pasur pjesë për lypësit dhe nevojtarët.” (edh-Dharijat: 19)

dhe ajetit:

“O besimtarë! Jepni pa u kursyer nga të mirat që keni fituar ...” (el-Bekare:
267), si dhe në bazë të hadithit, ku Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem i thotë Muadh ibën Xhebelit radijAll-llahu anhu:

“Mësoi se All-llahu ua ka bërë obligim një lëmoshë nga pasuria e tyre, e cila u merret të pasurve dhe u jepet të varfërve në mesin e tyre.”

Nuk ka dyshim se malli i tregtisë është pasuri.

Kushtet për të qenë ky zekat obligim

1) Ta posedojë atë mall përmes veprës së tij vetë, si: me blerje, pranim të dhuratës etj.

Në këtë nuk bën pjesë malli i trashëguar ose diçka që është futur me forcë.

2) Ta posedojë me qëllim të tregtisë.

3) Vlera e saj ta arrijë vlerën e nisabit; duke ia shtuar kësaj pesë kushtet që u
përmendën në fillim të temës së zekatit.

Kur t’i kalojë kësaj pasurie një vit, ajo duhet të vlerësohet me vlerën e arit ose të
argjendit dhe nëse në atë kohë e arrin vlerën e nisabit, është obligim të jepet një e katërta e një të dhjetës. Gjatë vlerësimit, nuk merret parasysh çmimi me të cilin ai mall është blerë, sepse çmimi dallon, por ajo që merret në konsideratë është çmimi i kohës kur ka kaluar një vit.

Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

Kapitulli III:

Zekati i asaj që del prej toke

Kur është obligim të jepet dhe argumenti për këtë?

Argument për atë se kjo pjesë e zekatit është obligim, është ajeti:

“Jepni pa u kursyer nga të mirat që keni fituar dhe nga ato që jua kemi nxjerrë Ne nga toka!” (el-Bekare: 267)

Për drithëra zekati bëhet obligim kur të arrihen kokrrat dhe të bëhen të forta, kurse te frutat, atëherë kur të duket se janë bërë të mira që mund të hahen dhe nuk është kusht që të kalojë një vit.

All-llahu thotë: “Jepni atë që është detyrë (zekatin) në ditën e vjeljes së tyre!” (el-En’am: 141)

Zekati është obligim të jepet për secilin prodhim të tokës që mund të matet me sasi dhe që mund të deponohet, qofshin drithëra, qofshin fruta, siç janë: gruri, elbi, misri, orizi, hurmat dhe stafidhet. Zekati nuk jepet për pemët dhe perimet.
Kushtëzohet që të jetë prej llojeve që mund të maten me sasi, ngase Pejgamberi sallAll-llahu alejhi ue sel-lem nisabin e tyre e ka llogaritur me barrë, e cila është një
ngarkesë e kafshës. Kurse, mundësia e deponimit është kusht, sepse vetëm kështu vjen në shprehje domethënia e obligueshmërisë së zekatit.
Në bazë të kësaj, për ato fara dhe fruta të cilat nuk maten me sasi ose që nuk janë për deponim, nuk jepet zekat.

Kushtet

Për të qenë obligim zekati i drithërave dhe frutave, kushtëzohen dy kushte:

1) Ta kenë arritur nisabin, i cili është pesë barrë, në bazë të hadithit: “Nën pesë barrë nuk ka zekat.”29

Barrë dmth një ngarkesë deveje, e cila është e barabartë me gjashtëdhjetë tasa30.

Pra, pesë barrë bëjnë treqind tasa, që dmth se pesha e nisabit, nëse peshohet një drithë i mirë, është shtatëqind e njëzet kilogramë, nëse e marrim parasysh se pesha e një tasi është 2,4 kg.2) Ky nisab të jetë në pronën e njeriut atëherë kur është obligim zekati.

____________________________________
29 Buhariu nr. 1484 dhe Muslimi nr. 979.
30 Arabisht “Saë’ është njësi matëse për sasi.
____________________________________


Sasia që duhet dhënë

Sasia që është obligim të jepet prej drithërave dhe frutave është një e dhjeta, nëse ato nuk kanë pasur nevojë të ujiten – janë ujitur vetvetiu, ose janë ujitur prej ujit të lumenjve dhe burimeve. Kurse, gjysma e një të dhjetës, nëse janë ujitur me ujë të bartur, si p.sh: duke bartur ujë me kova prej pusit, ose duke shpënë ujë atje me kafshë a me mjet tjetër.

Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Prej asaj që e ujit shiu, lumenjtë dhe burimet, ose që pi vetë, jepet një e dhjeta, kurse prej asaj që ujitet me kova ose me spërkatje, gjysma e një të dhjetës.”31

Zekati i mjaltit

Ibën AbdulBerri thotë se shumica e dijetarëve janë të mendimit se për mjaltë nuk jepet zekat. Ky duhet të jetë mendimi më i vërtetë, ngase në Kur'an dhe në Sunnet nuk ka argument të vërtetë dhe të qartë që obligon dhënie të zekatit për mjaltë. Në esencë – sipas rregullave të Sheriatit – asgjë nuk është obligim, përderisa ndonjë argument nuk bën një gjë obligim.

Imam Shafiu, All-llahu e mëshiroftë, thotë:

“Hadithi që thotë se për mjaltë jepet një e dhjeta është i dobët. Edhe hadithi që thotë se prej mjaltit nuk jepet zekat është i dobët, por e vërteta është se këtë e ka thënë Omer ibën AbdulAzizi. Unë mendoj se prej mjaltit nuk jepet zekat, ngase hadithet dhe etheret që i tregojnë pasuritë prej të cilave jepet zekati janë të vërtetuara dhe nuk ka gjë të vërtetuar për mjaltin, që dmth se All-llahu e ka falur atë.”

Ibnul Mundhiri thotë:

“Nuk ka hadith të vërtetë që argumenton obligueshmërinë e zekatit për mjaltë.”


Thesaret

Thesar është secila pasuri që është gjetur e që ka qenë e groposur në Xhahilijet, qoftë ar, qoftë argjend, apo diçka tjetër që ka shenja të kufrit dhe që nuk është kërkuar duke dhënë pasuri, ose duke derdhur mund dhe punë të madhe. Nëse kërkohet me pasuri ose me mund dhe punim të madh, atëherë ajo nuk hyn në këtë temë.

__________________________________________________ __________
31 Buhariu nr. 1483 nga Ibën Omeri radijAll-llahu anhuma. Transmeton edhe Ebu Davudi nr. 1596 dhe teksti është prej tij.
__________________________________________________ __________

Për thesar jepet një e pesta, qoftë pak qoftë shumë dhe nuk është kusht që t’i kalojë një vit, as që kushtëzohet të arrijë nisab, në bazë të hadithit: “Për thesaret jepet një e pesta.”32

Kjo pjesë që jepet llogaritet sikur trofeu i luftës dhe shpenzohet për mirëqenien e përgjithshme të muslimanëve. Nuk është kusht që thesari i gjetur të jetë prej një lloji të caktuar të pasurisë dhe zekati duhet të jepet pa marrë parasysh a është ar, argjend apo diç tjetër.

Vallë ka qenë e groposur prej njerëzve të Xhahilijetit, njihet nëse në të ka shenja të kufrit, siç janë: nëse janë emrat e tyre të shkruara në të, nëse ka të gdhendura piktura të tyre, si dhe shenja të tjera.

Minerale xeherore janë të gjitha gjërat që i formon toka, përveç bimëve. Ato mund të jenë të lëngshme, siç është nafta, ose të ngurta, si: hekuri, bakri, ari, argjendi, zhiva etj.

Për të gjitha këto është obligim zekati edhe atë me ixhma, siç u sqarua më herët, sepse argumentet që flasin për obligueshmërinë e zekatit për ato që dalin nga toka, kanë kuptim gjithëpërfshirës, siç është ajeti:

“Jepni pa u kursyer nga të mirat që keni fituar dhe nga ato që jua kemi nxjerrë Ne nga toka!” (elBekare: 267)

__________________________________________________ __________
32 Buhariu nr. 1499 dhe Muslimi nr. 1710 nga Ebu Hurejra radijAll-llahu anhu.

Esselamun alejkum.

[iliria e para]

A e kryen ti vet kete "obligim" ?

[ramazan_it]

A e kryen ti vet kete "obligim" ?

Iliria e dyta, a aq shumë të interesonte ti që bëre këtë pyetje?

A mos valë obligimi i Zekatit m'varet nga nji personi?

Duhet me e ditë nji gjë, se në Islam nji person para se të jep këshilla të tjerëve, duhet me i praktikuar vetë. Ne nuk jemi si ju që i anashkalloni fjalët e juaja. Pra, shih vehten tënde dhe leri të tjerët, sepse të garantoj që nuk ka për me të mjaftuar koha të miresh vetëm me vehten.

Në rastëse ke diçka të thuash në lidhje me temën urdhëro, në rastëse futesh vetëm për të shitur mend, atëherë e paske gabuar Komunitetin.

Nuk e dij se si munden mos me ndejt pa thanë diçka, vetëm se ta devijojnë temën.

Merre dhe lexoje temën në përgjithësi dhe atëherë nuk do të kesh kohë për të pyetur, por un jam i sigurtë që ti as sytë nuk ja ke lishuar, por vetëm ajde ti bëj nji pyetje Ramazanit se un e njoh nirë Ramazanin se ai nuk e praktikon këtë që ka shkruar, apo?

Shumë bre e keni qejf me u përzitë në gjëra që nuk ju përkasin.

[iliria e para]

Pse ky reagim me kete ze?!
Thjeshte pyeta se kam me dhjetra shoke dhe shoqe muslimane dhe asnje nga keta qe i njoh nuk paguan zeqat.Netevertete nuk njoh asnje njeri qe ben kete pune. Ti qenke nga ata te rrallet.

[referi_1]

A e kryen ti vet kete "obligim" ?

Zekatin dhe rregullat e tij i rregullon shteti ( shteti islamik).Pra ai vendos mbi këto regulla dhe ZBATIMIN E TIJ NË PRAKTIK.
Kurse sot pasi nuk kemi shtet sheriajtik ose ndonji grup ku zbatohet sheriati atëhe ky obligim është individual pra kjo don të thotë zbato vetë rregullat e zekatit aq sa ke mundësi dhe dituri..
Për fat të keq na sot kemi bashkësirat (jo) islamike të cilët nuk kujdesen për implementimin e ligjeve dhe normave fetare (sheriatit) në mesin e njerëzve.Përkundrazi këto bashkësiar të kufrit janë parazitë dhe shaktërruesit e fesë islame duke trembur njerëzit nga Zoti vetëm për interesat e tyre.Ska dyshim se ata janë njerë[zit ma të këqinj sot në rruzulllin tokësor që udhëheqin me njerëzit.Kurse profeti jonë i dashur na ka paralajmëruar prej tyre pra prej tyre qërrojnë nga feja (leximi i jasinave,talkinave,mevlydeve,kelimeve atë e këtë..)
Për këtë shkak o njeri mendo mirë se kujt do tja japish zekatin?Bashkësis së kufrit që janë armiqt e këtij dini dhe armiqt e popullit të tyre?

[IslamInfo]

Pse ky reagim me kete ze?!
Thjeshte pyeta se kam me dhjetra shoke dhe shoqe muslimane dhe asnje nga keta qe i njoh nuk paguan zeqat.Netevertete nuk njoh asnje njeri qe ben kete pune. Ti qenke nga ata te rrallet.

Shume ke deshire mor burr vetem te tallesh dhe te ironizosh cdo teme qe ka te beje me Zotin dhe Islamin!

C'eshte me ty dhe me ju ateistet ne pergjithesi qe nuk mundeni te rini rehat...

Nese s'keni dicka per te treguar dhe s'keni asnje vlere apo miresi per te kontribuar, ateher bejini te gjitheve nje ndere dhe mbylleni gojen nje here e pergjithmone, sepse jeni bere si QENT te cilet i lehin secilit udhetare qe kalon pran tyre.

[ramazan_it]

Kapitulli IV

Zekati i bagëtive

Bagëti janë: devetë, lopët dhe dhentë. Nën lopë hyjnë edhe buajt, kurse nën dhen hyjnë edhe delet edhe dhitë.

Kushtet që të jetë obligim dhënia e zekatit për to

Që të jetë obligim dhënia e zekatit për bagëti, kushtëzohen këto kushte:

1) Kafshët ta arrijnë numrin e caktuar sipas nisabit të ligjshëm, i cili: për deve është pesë, për lopë – tridhjetë dhe për dhen – dyzet. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Nën pesë deve nuk ka zekat.”33 Muadhi radijAll-llahu anhu tregon: “I Dërguari i All-llahut më dërgoi që ta mbledh zekatin në Jemen dhe më urdhëroi që në çdo tridhjetë lopë të marr një viç të moshës njëvjeçare, kurse në çdo dyzet një viç dyvjeçar.”34 Argument për nisabin e dhenve është hadithi: “Nëse kopeja e dikujt ka nën dyzet dele, atëherë ai nuk e ka obligim të japë zekat ...”35

2) Këtij numri të kafshëve t’i kalojë një vjet nën pronën e pronarit, sepse Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Nuk jepet zekat për një pasuri deri sa t’i kalojë asaj një vjet.”36

3) Kafshët të jenë kullotësore, që dmth të kullosin nëpër kullota hallall të cilat i ka
mbirë All-llahu i Lartësuar dhe nuk i ka mbjellë askush edhe atë për një vjet ose më tepër. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“Për dhentë kullotësore, nëse janë prej dyzet deri në njëqind e njëzet, jepet një dele.”37 Në tjetër hadith thotë: “Në dyzet deve kullotësore jepet një deve prej dy vite.” Nëse pjesën më të vogël të vitit kullosin, kurse pjesën më të madhe pronari i ushqen me bar, atëherë nuk llogariten se janë kullotësore dhe nuk jepet zekat për to.

4) Të mos jenë kafshë që punojnë, të cilat përdoren për lëvrim, ose për bartjen e
mallrave. Kafshët e tilla janë pjesë e nevojave bazike të njeriut sikur teshat. Nëse jepen me rentë, atëherë jepet zekat për përfitimin prej qirasë së tyre, pasi që asaj t’i kalojë një vjet.

_____________________________________
33 Buhariu nr. 1447 dhe Muslimi nr. 979.
34 Hadith sahih të cilin e transmetojnë: Ahmedi 5\240; Ebu Davudi nr.1576; Tirmidhiu nr. 623 dhe të tjerë. Albani e bën sahih në Irva nr. 795.
35 Buhariu nr. 1454.
36 Tirmidhiu nr. 631; Ibën Maxhe nr. 1792. Albani e bën sahih në Irva nr. 787.
37 Buhariu nr. 1454.
_____________________________________

Sasia që obligohet të jepet

1) Sasia e obligueshme për deve

Për pesë deve jepet një dele e re që ka mbushur një vjet dhe posa ka hyrë në vitin e dytë, ose një dhi dyvjeçare që posa ka hyrë në vitin e tretë. Për dhjetë deve jepen dy dele, në pesëmbëdhjetë – tri dele dhe në njëzet – katër dele. Prej njëzetepesë deri në tridhjetepesë deve jepet një deve njëvjeçare që ka hyrë në vitin e dytë. Nëse nuk ka deve të tillë, atëherë lejohet të japë një deve mashkull dyvjeçar.

Prej tridhjetegjashtë deri në dyzetepesë deve jepet një deve dyvjeçare.
Prej dyzetegjashtë deri në gjashtëdhjetë deve jepet një deve trevjeçare që ka hyrë në vitin e katërt. Prej gjashtëdhjetë e një deri në shtatëdhjetë e pesë deve jepet një deve që ka mbushur katër vite dhe ka hyrë në vitin e pestë. Prej shtatëdhjetë e gjashtë deri në nëntëdhjetë jepen dy deve dyvjeçare. Prej nëntëdhjetë e një deri në njëqind e njëzet jepen dy deve trevjeçare.

Nëse njeriu ka mbi njëqind e njëzet deve atëherë në çdo dyzet llogaritet një deve
dyvjeçare, kurse në çdo pesëdhjetë nga një deve trevjeçare. E tërë kjo bazohet në hadithin e transmetuar nga Enesi radijAll-llahu anhu, në të cilin qëndron:

“Në njëzetekatër e më pak deve, për çdo pesë jepet nga një dele. Që prej njëzetepesë deri në tridhjetë jepet një deve njëvjeçare ...”38

Po e japim një sqarim për mënyrën e dhënies së zekatit për deve:


Prej 5 Deri 9 Sasia që obligohet të jepet është: Një dele
10 - 14 Dy dele
15 - 19 Tri dele
20 - 24 Katër dele
25 - 35 Një deve njëvjeçare
36 - 45 Një deve dyvjeçare
46 - 60 Një deve trevjeçare
61 - 75 Një deve katërvjeçare
76 - 90 Dy deve dyvjeçare
91 - 120 Dy deve trevjeçare

Mbi njëqind e njëzet deve llogaritet, për çdo dyzet deve një deve dyvjeçare, kurse për çdo pesëdhjetë një deve trevjeçare.
_________________________________
38 Buhariu nr. 1454.
_________________________________


2) Sasia që duhet dhënë për lopë

Prej tridhjetë deri në tridhjetë e nëntë lopë jepet një viç njëvjeçar. Prej dyzet deri në pesëdhjetë e nëntë lopë jepet një viç dyvjeçar. Prej gjashtëdhjetë deri në gjashtëdhjetë e nëntë jepen dy viça njëvjeçarë.
Pas kësaj, në çdo tridhjetë llogaritet një viç njëvjeçar, në çdo dyzet llogaritet një viç dyvjeçar dhe kështu vazhdon sado që të arrijë numri.
Kjo është në bazë të hadithit të transmetuar nga Muadhi radijAll-llahu anhu:
“... dhe më urdhëroi që në çdo tridhjetë lopë të marr një viç të moshës njëvjeçare, kurse në çdo dyzet një viç dyvjeçar.”

Në vijim po japim një sqarim mënyrën e llogaritjes së zekatit në lopë



Prej 30 Deri 39 Sasia që obligohet të jepet është: Një viç njëvjeçar
40 - 59 Një viç dyvjeçar
60 - 69 Dy viça njëvjeçarë
70 - 79 Një viç njëvjeçar dhe një dyvjeçar

Mbi këtë, në çdo tridhjetë lopë llogaritet një viç njëvjeçar dhe në çdo dyzet një viç
dyvjeçar.

3) Sasia e obliguar në dhen

Prej dyzet deri në njëqind e njëzet krerë dhen jepet një dele. Prej njëqind e njëzetenjë deri në dyqind jepen dy dele. Prej dyqind e një deri në treqind jepen tri dele. Mbi këtë numër, llogaritja e zekatit vazhdon në çdo njëqind krerë.
Kjo është në bazë të hadithit të transmetuar nga Enesi radijAll-llahu anhu në të cilin qëndron:

“Për dhentë kullotësore, nëse janë prej dyzet deri në njëqind e njëzet, jepet një dele. Nëse janë mbi njëqind e njëzet e deri në dyqind jepen dy dele. Mbi dyqind e deri në treqind jepen tri dele. Mbi treqind, në çdo njëqind llogaritet nga një dele.”39
_____________________
39 Buhariu nr. 1454.
_____________________

Ja edhe sarimin e zekatit në dhen:

Prej 40 Deri 120 Sasia që obligohet të jepet është: Një dele
121 - 200 Dy dele
201 - 300 Tri dele

Mbi këtë numër, në çdo njëqind shtohet një dele.

Cilësitë që duhet t’i kenë kafshët që jepen për zekat Islami, përmes Sheriatit të tij të drejtë, mban baraspeshë mes interesave të të varfërve dhe interesave të të pasurve. Islami nxit që i varfëri ta marrë të drejtën e tij të plotë dhe pa mungesë, por nxit që të ruhet e drejta e të pasurit në pasurinë e tij. Për këtë shkak ka
caktuar që ajo që jepet për zekat të jetë mesatarja e pasurisë së dhënësit: as mos jetë më e mira, as më e keqja. Mbledhësi i zekatit duhet të ketë kujdes që mosha të jetë ajo që është caktuar në Sheriat, sepse më pak se ajo moshë nuk mjafton për plotësimin e obligimit dhe kjo është shkelje e të drejtave të të varfërve, kurse nëse i merr kafshë mbi moshën e caktuar është dëmtim për të pasurin.

Nuk lejohet të merret kafsha e sëmurë, ajo me të meta, kafsha e plakur dhe e dobësuar, sepse kafsha e tillë nuk i bën dobi të varfërve. Nuk lejohet, gjithashtu as të merret kafshë e majme që është bërë gati të theret për ushqim, kafsha që është duke rritur të vogla, kafsha mbarsë, mashkulli që ruhet për ndërzim.
Gjithashtu nuk lejohet të merret pasuria më e shtrenjtë të cilën njeriu mundohet ta ruajë, sepse ajo është pasuria që më së shumti e do dhe marrja e saj e dëmton të pasurin. Pejgamberi sal-lAll-llahu alejhi ue sel-lem ka thënë:

“... të qortoj të largohesh prej pasurive më të vlefshme të tyre! ...”.40

Transmetohet se Omeri radijAll-llahu anhu, nëpunësit të tij Sufjanit, i ka thënë:
“Thuaji popullit tënd: ‘Ne nuk jua marrim atë që rrit të vogël, atë që është mbarsë, atë që ka mish shumë, deshët e dhenve, por i marrim kafshët e rritura të reja dhe të shëndosha. Kjo është kompromisi mes nesh dhe jush për pasurinë.”

__________________________________________________ _________
40 Buhariu nr. 1395 dhe Muslimi nr. 19 nga Ibën Abbasi radijAll-llahu anhuma.
__________________________________________________ _________

Përzierja e bagëtisë

Përzierja është dy llojesh:

Lloji i parë: përzierje e pronarëve. Ajo është kur pasuria është e përbashkët mes dy ose më tepër pronarësh dhe nuk dallohet pjesa e njërit prej tjetrit. Ky lloj i përzierjes ndodh prej trashëgimisë ose prej blerjes së përbashkët.

Lloji i dytë: përzierje e pasurive. Ajo është kur pjesa e secilit është e njohur dhe e
dalluar, por janë bashkë. Në të dy këto raste pasuritë llogariten si një, nëse ato së bashku e arrijnë nisabin e zekatit dhe pronarët janë prej atyre që e kanë obligim dhënien e zekatit. Nëse njëri prej tyre është kafir, atëherë përzierja nuk merret parasysh dhe nuk ndikon në llogaritjen e zekatit. Kushte tjera janë: që ato ta kenë ahurin e përbashkët, mejdanin e përbashkët – kullosat, mjeljen, shkuarjen dhe ardhjen; si dhe ta kenë mashkullin që ruhet për ndërzim të përbashkët.

Nëse realizohen këto kushte, atëherë të dy pasuritë bëhen sikur një. Pejgamberi sallAll- llahu alejhi ue sel-lem thotë:

“Nuk bën të bashkohen të ndarat, ose të ndahen tëvbashk arat prej frikës së zekatit. Ajo që është e bashkuar kthehet barabartë.”41

Përzierja ndikon në detyrimin ose heqjen e obligimit të dhënies së zekatit. Kjo vlen për bagëtitë dhe nuk vlen për pasuritë tjera.

Shembull për bashkimin e pasurive të ndara: Tre veta kanë nga dyzet krerë dhen. Së bashku ato bëjnë njëqind e njëzet. Nëse i llogariten secilit veç e veç, atëherë duhet të japin tri dele. Mirëpo, nëse llogariten si një pasuri, atëherë duhet të jepet vetëm një dele. Dmth: në këtë rast ata i bëjnë bashkë pasuritë e ndara, me qëllim që mos japin tri, por vetëm një dele.

Shembulli për ndarjen e të bashkuarës: Një njeri ka dyzet krerë dhen dhe kur ta marrë vesh se po vjen nëpunësi i zekatit, i ndan dhe në një vend lë njëzet, e në një vend tjetër njëzet. Në këtë rast nuk i merret zekat për shkak të mosarritjes së nisabit.

________________________________________
41 Transmeton Tirmidhiu nr. 621 dhe të tjerë. Tirmidhiu e bën hasen. Kjo është pjesë e një hadithi të gjatë që bën fjalë për zekatin. Albani e bën sahih në Irva nr. 792.
________________________________________
Esselamun alejkum.

[ramazan_it]

................................................