Para se të kthehej, Rudi e dinte se në vendin e lindjes mungonin shpesh dritat e uji, por ishte betuar se gruaja dhe djali i tij nuk do t’i ndienin të gjitha këto, për sa kohë do të rrinin në Shqipëri...
An Frensis kishte sallonin e vet të bukurisë në Skoci, madje më parë kishte bërë edhe modelen. Pra ishte mësuar me një jetë të pasurish. Ndaj edhe Rudi i ishte betuar vetes, se ajo do të vazhdonte të bënte këtë lloj jete, edhe kur ai ta sillte si nuse në Shqipëri.
Pasi luajti disa muaj me fanellën e skuadrës “Tirana” në trup, futbollisti shkodran u nis kushedi për të satën herë larg vendit të tij të lindjes. Nuk është as i pari dhe nuk pritet të jetë as rasti i fundit. Edhe pse mbrapa ka lënë shumë pengje dhe keqardhje, Rudi Vata nuk mund të qëndronte më në këtë tokë. “Këtu ka shumë shefa e pak punëtorë, kështu nuk bëhen punët”, - pohon futbollisti bjond, vetëm disa ditë para se të merrte rrugën për në Japoni. Po ikën, por jo për të mos u kthyer më.
Ka ardhur në Shqipëri pesë muaj më parë, mes zagushisë së gushtit të kaluar. Nuk ishte vetëm, e as vetëm me atë që dashuronte, me An Frensis, skocezen bjonde. Këtë herë ishin tre. Një muaj më parë se të mbërrinin, më 25 korrik, u kish ardhur në jetë një djalë me sy blu, si të nënës. Emri i tij, Ruan, nuk është veçse një bashkim rrokjesh, të parat e dy emrave të prindërve. Gjithsesi për Rudi Vatën ky djalë i sapolindur, ka një emër tjetër. “I thërras Bobi, me përkëdheli”, - thotë ai. Shkodrani nuk mund ta fshehë se çmendet pas të birit, ashtu siç çmenden tifozët pas një idhulli. Ai i ka vënë numrin 25, (dita e lindjes së djalit), fanellës së tij, kur luante për skuadrën e Tiranës.
Ditët e qëndrimit në Tiranë
Kur i zbritën avionit, ata e mbajtën frymën drejt e tek “Tirana Iternational Hotel”, një nga më luksozët e kryeqytetit. “Ndenjtëm 3-4 javë aty, deri sa gjetëm këtë apartament të përshtatshëm, - thotë ai. - Unë s’mund të pranoja që gruaja dhe djali im të qëndronin në një shtëpi me qera 200-300 mijë lekë në muaj”. Në këtë apartament të rehatshëm e të madh, në njërën nga rrugicat e Bllokut, futbollisti ia ka dalë të mos i ndiejë thuajse fare as ikjen e ujit e as atë të dritave, aq të zakonshme për të tjerët. Të tre e kaluan vjeshtën e po ashtu do ta kalonin edhe një pjesë të dimrit. Nuk patën munguar as vizitat në qytetin e lindjes, në Shkodër. An Frensis e dashuron këtë qytet, të paktën kështu pohon teksa flet për të. I kanë pëlqyer sidomos shkodranët, të cilët i janë dukur shumë të sjellshëm dhe të thjeshtë.
Histori dashurie
Ata të dy janë njohur disa vite më parë, në një lokal nate, të ngjashëm me pub-et shqiptare. “Ishte një natë e zakonshme, si gjithë të tjerat, por për mua qëlloi me shumë fat”,- thotë Rudi, teksa vështron i ulur në kolltuk gruan e tij. Kur e kishte parë për herë të parë, ai kishte mbetur pa gojë nga flokët dhe zëri i saj, por kur ishin njohur më shumë, kishte mbetur po aq i mrrekulluar nga thjeshtësia e saj. Ishte kjo e fundit që ia mori mendjen fare dhe që e bëri t’i kërkonte të martohej me të. An Frensis kishte sallonin e vet të bukurisë në Skoci, madje më parë kishte bërë edhe modelen. Pra ishte mësuar me një jetë të pasurish. Ndaj edhe Rudi i ishte betuar vetes, se ajo do të vazhdonte të bënte këtë lloj jete, edhe kur ai ta sillte si nuse në Shqipëri.
Rudi Vata: Iki se nuk më vlerësuan
Çfarë mendonit se ju priste në Shqipëri, kur vendosët të ktheheshit?
E dija se do të ishte vështirë, se jeta do të ishte më e rëndë sesa aty ku jetoja unë. Më priste futbolli shqiptar dhe unë erdha që t’i shërbej vendit tim.
Erdhët në Shqipëri, ndenjët pesë muaj dhe tani po ikni. Pse?
Unë e dua Shqipërinë dhe e di se kudo që të shkoj, luaj dhe fitoj si shqiptar. Por ishte e pamundur që të qëndroja akoma. Futbolli ynë është amator, nuk ka profesionalizëm. Unë jam futbollist profesionist dhe nuk mund të luaj me amatorë. Këtu nuk gjeta asnjë lloj motivimi për të qëndruar.
Më konkretisht, për çfarë lloj motivimi flisni?
Për gjithçka. Në Shqipëri nuk të njihen vlerat dhe unë kam ngelur shumë i zhgënjyer. Po iki sepse nuk e gjej veten këtu. Përveç kësaj, Shqipëria ka terrene shumë të dobëta për të luajtur futboll. Meqë cilësia e tij është shumë e dobët, ka edhe shumë pak atmosferë të ngrohtë nga publiku. Stadiumet tona janë bosh, kurse unë jam mësuar të luaj në stadiume të mbushura plot njerëz. Unë kam dëgjuar 50-60 mijë të huaj të bërtasin emrin tim dhe ky ishte një trill i vërtetë që më jepte zemër të luaja.
Është lënë përshtypja sikur ju nuk keni qenë në lartësinë e duhur gjatë ndeshjeve të fundit që keni luajtur?
Thashë që parë që në Shqipëri nuk të njihen vlerat. Askush nuk ta thotë një fjalë të mirë, nuk kujtohen për ty. Gjithë kësaj iu shtua edhe ndjenja e stadiumeve bosh dhe mua filloi të më pritej oreksi për të dhënë më shumë. Nuk kisha çfarë të sfidoja më, ndaj dhe po iki.
Çfarë ju shtyu të pranonit këtë ofertë?
Mezi po prisja të bëja diçka të re dhe përveç kësaj mua më pëlqejnë shumë eksperiencat e reja. Japonia është një vend krejtësisht tjetër, me kulturë e zakone të tjera. Mendoj se njeriu duhet të mësojë gjëra të reja dhe se do të jetë një aventurë e re për mua dhe familjen time. Përveç kësaj, ftesën për të luajtur me këtë skuadër ma ka berë vetë trajneri i saj, Pier Lidbarski, një ish-kampion bote i Gjermanisë në Evropë e Botë.
Për çfarë shifre keni pranuar të nënshkruani kontratën me skuadrën japoneze?
Kjo është diçka private. Por mund të them se bëhet fjalë për një shifër të kënaqshme, që i plotëson të gjitha kërkesat e mia.
Po ikni i zhgënjyer. A ju ka mbetur ndonjë peng këtu në Shqipëri?
U përpoqa të jap maksimumin, por më vjen shumë keq që nuk fitova kampionatin kombëtar me Tiranën. Megjithatë i uroj shumë fat shokëve të skuadrës dhe kam besim se mund ta fitojnë kampionatin
Bukuroshja që nuk mundi të mësojë shqip
An Frensis ia ka marrë dorën për bukuri disa zakoneve shqiptare, madje edhe gjuhës. Edhe pse nuk ka qëndruar shumë kohë në Shqipëri (gjithë-gjithë këto 5 muaj edhe disa javë të tjera, mbledhur nga vizitat e mëparshme ), ajo e di se sipas zakonit të vjetër shqiptar, më parë qerasej burri, pastaj gruaja. Pas pijes, ajo sjell biskotat, karamelet e pastaj si një grua e thjeshtë, edhe pse me një tualet perfekt e taka të larta, ajo fillon të ushqejë të birin. Me një zë tepër të hollë, ajo i shqipton Ruanit të mitur ca fjalë përkëdhelëse, gjysmë-shqip, gjysmë-anglisht “My zemër, my baby”. I shoqi tregon se askush nga fisi e as nga familja e tij nuk e ka provuar t’ia mësojë me zor të gjitha këto. Ajo i ka mësuar të gjitha vetë dhe ai nuk ngopet së dëgjuari teksa flet shqip me theks shkodran.
Cila ishte përshtypja juaj e parë kur erdhët në Shqipëri?
Kisha qenë më parë, gjatë disa vizitave të shkurtra. Rudi më kishte folur për të, edhe para se të vija për herë të parë. Ndaj më dukej se e njihja.
Ju e keni vizituar disa herë Shkodrën. Si ju duket qyteti i lindjes së burrit tuaj?
Më pëlqen, është qytet i bukur. Shkodranët janë njerëz të thjeshtë dhe jo hundëpërpjetë. Por mendoj se ata janë mbajtur vite larg zhvillimit të këtyre viteve dhe se ata meritojnë të kenë shansin e tyre për të jetuar më mirë.
Po Tirana?
E njoh shumë pak. Nuk kam dalë shumë dhe kohën e kam kaluar zakonisht me njerëzit e familjes së Rudit. Gjithsesi është qytet i madh, ku mund të jetohet.
Keni ardhur në Shqipëri vetëm disa muaj më parë dhe ndërkaq keni prezantuar një festival Kombëtar. Si ju duk kjo eksperiencë?
Sigurisht ishte një nder i madh për mua të prezantoja një festival bashkë me Adi Krastën. Dhe ishte një eksperiencë e re. Kam dëgjuar të thonë sikur unë kërkova që ta prezantoj atë, por kjo nuk është e vërtetë. Mua m’u propozua një gjë e tillë dhe pranova sepse doja të isha më afër shqiptarëve. Doja të bëja diçka për ta.
E kujt ishte ideja, që ju të ishit përkrah Adi Krastës?
Një komshia jonë, që banon në katin e katërt, Mira Çausholli, asistent-regjisorja e Pali Kukes, më kishte parë dhe i kishte thënë atij që unë të prezantoja festivalin. Ai pranoi sepse ideja iu duk një gjetje e re. Më vonë më thanë mua, dhe, megjithëse pata mjaft emocione, (ishte një festival kombëtar), pranova. Ka qenë një eksperiencë shumë e bukur dhe unë i falenderoj për propozimin
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt