Per cfare arsye duhet te jete optimist nje person qe ka kaluar periudha te errte?

[citrusse]

Sic e kam ceke edhe me heret, une kam kaluar nje periudhe shume te erret ne jete qe zgjati shume vite. Tani kam filluar ta marr veten, por secilen here qe zgjiohem ne mengjes e kam te ngulitur ne mendje se sa mbrapa botes jam, ndihem sikur ta kem thyer kurrizin por tani i kam vene plastike ketij kurrizi. Kam pershtypjen se asnjehere nuk do te jem shuume i lumtur, shume i kenaqur duke mos ia falur vetes se sa i dobet u tregova ne ate periudhe te erret dhe u dorezova duke menduar se u shkaterrova, kur kam mundur te ngritesha qe atehere. Optimizmi qe kam eshte shume artificial dhe kurrsesi te pajtohem me kohen e humbu.
He, pra si thoni? Per cfare arsye duhet te jem une optimist ne jete pas kaq vitesh erresire?

[mia@]

Pse mendon se je mbrapa? Cfare do thone ata shqiptar qe lane punera te mira ne Shqiperi dhe jashte e filluan nga zeroja dhe bene punera nga me te rendomtat? Asnjehere nuk eshte vone. Pse duhet te jesh optimist? Gjersa i ben kete pyetje vetes do te thote qe akoma se ke lene mbrapa ate periudhe te erret. Me habit fakti qe je mashkull dhe nuk gjen forca te besh dicka per veten tende. E kemi te veshtire te te ndihmojme nese nuk njohim se cfare periudhe te erret ke kaluar. Ke bere krim? Ke qene ne burg? Jo te gjitha "periudhat e errta" mund te kalohen lehte e te mos lene pasoja. Po kjo varet vetem nga ty sa ke deshire ta lesh prapa ate periudhe te jetes tende.

[s0ni]

Sinqerisht ke nevoje per ilace qe te ndihmojne te dalesh nga depresioni qe ende ke.

[Fleur Blanche]

Në ato çaste të errëta, i them gjithmonë vetes: "Unë i përkas Dritës, ndërsa errësira nuk është për mua!"
Ja, kjo është arsyeja.

[uj me gaz]

thjesht harro. dhe ndiej. ler menjane gjithcka te ben te mos ndihesh mire dhe kerko te bukuren. do e gjesh kudo, nese deshiron t'a gjesh. bota fillon e mbaron brenda teje...

[ROE]

Ke problem inferioriteti, nuk ben keq te fillosh ndjehesh ne kete menyre


Ne pergjithesi kjo ndjesia e te qenit vetem ne bote, eshte e perzier me nje ndjenje krenare superioriteti, i percmoj njerezit, i shoh te piset, te shemtuar, te paafte, te limaksur, te trashe, meskine. Vetmia ime nuk me tremb, eshte pothuaj olimpike.

[ROE]

Nuk je ti prapa botes, bota eshte prapa teje, eshte e qelbur, e piset, e felliqur, e padrejte, injorante ne kulm......sipas meje ke pak ose aspak stime per veten.

[ROE]

Sinqerisht ke nevoje per ilace qe te ndihmojne te dalesh nga depresioni qe ende ke.

Asnje ilac nuk te nxjerr nga depresioni. On the contrary ilacet do ta fundosin edhe me shume ne probleme. Ilaci me i mire eshte te terhiqet mbrapsht dhe mundesisht ta shikoje dhe analizoje problemin ne veten e trete (sikur i ka ndodhur nje tjetri dhe jo atij). Shume shpejt ky problem do zvogelohet aq shume sa ne disa raste do kthehet edhe ne qesharake....ne kuptimin qe po e pa problemin ne Kohen e Shkuar dhe ne Veten e Trete do vije nje kohe qe do thote - Pffff, per kete paskam vuajtur une?!

[Force-Intruder]

He, pra si thoni? Per cfare arsye duhet te jem une optimist ne jete pas kaq vitesh erresire?

Nuk ke asnje arsye. E verteta eshte se ti shpresoje e ne nje fare menyre prisje te vdisje duke e pare vdekjen si shpetim. Por shpetimi nuk erdhi. Tani cdo mengjes, zgjohesh dhe urren veten qe je zgjuar. Do te doje te flije gjumin e perjetshem apo jo?

Me ler te te them dicka ndryshe nga keshillat fallco qe ke per te marre ketu, apo eksperiencat e dhimbshme te atyre te cileve problemin me te madh ne jete kane patur thyerjen e nje thoi. Me ler te behem zeri i vrazhde i se vertetes qe askush nuk ta thote, e as ti nuk ja pranon vetes.

Ti je praktikisht nje zero. Njerezit zgjohen ne mengjes e vijojne jetet e tyre, duke punuar, qeshur, gezuar, jetuar e dashuruar, pa e ditur se ti ekziston. Nese nje mengjes ti nuk do te ishe me fare, askujt jashte nuk do t'i behej vone dhe askush nuk do ta vinte re mungesen tende. Me shume mundesi ata qe te njohin, do te mendonin "shpetuam nga ky". Koha qe cove dem nuk do kthehet me kurre dhe as mos ushqe iluzione te kota. TI NUK KE ASNJE ARSYE PER TE QENE OPTIMIST! As edhe nje ne bote.

Ne fund te fundit, edhe fakti qe ke ardhur ne nje forum te shtrosh nje pyetje si kjo, e di per cfare flet?
Flet per nje njeri te squllet qe kerkon vemendje ne nje vend te tille. Gjeje pak? Lexoji me rradhe postimet edhe shiko se si te kane treguar ose sa te zote jane ata, ose sa i dobet je ti. Ne kete pike ka dy zgjedhje:

1. E lehta... Vrit veten! Mos harxho kohe ne kete forum, por gjej nje menyre ne internet e cila nuk shkakton dhembje dhe eshte efikase.
Nese ke ndermend ta besh, sigurohu ta besh sakte, perndryshe ka rrezik te mbetesh i gjymtuar edhe atehere nuk do kesh mundesi ta provosh as per here te dyte.

2. E veshtira.... Vazhdo te jetosh! Ketu ka nje hile te vogel. Ti je ne fund te nje pusi 1000 metra te thelle e lart ka vetem pak drite... vetem pak shprese. Ne fund te fundit ti perton te marresh mundimin te ngjitesh, sepse me shume mundesi do rrezohesh prape poshte. Ndoshta ke edhe te drejte.
Pooooor... mos harro se kur ke prekur fundin, nuk ke ku shkon me poshte. Prandaj ne kete pike, cdo gje qe ben mund te jete vetem per perpjete.
Mos degjo asnje ze te brendshem a te jashtem qe te thote "e kote". Rinis gjithcka ngadale nga fillimi, nuk ka rendesi se si e se ku. Mos harro qe je gjithmone ne fund te pusit. Me poshte... nuk ka.

Pasi te lexosh kete postim, vendos qe eshte koha qe te ndalesh se qurravituri e kerkuari vemendje ne forume te mbushura me kafshe te pandjeshme si une.
Mbylle faqen, dhe guxo te kapesh timonin e anijes se jetes qe e ke lene te lire me shprese te perplasesh ne ndonje shkemb. Merr kontrollin.
Ose behu trim edhe na kurse te gjitheve ca oksigjen!

[uj me gaz]

ti vete je arsyeja... jeta eshte e bukur... dhe llogjika shpeshhere teper e panevojshme...