Shqiptarinë e kam si fe

[maratonomak]

midis shume fatkeqesive qe i kane ndodhur popullit tim , me te keqijat jane 3 prej tyre ;


dyndjet sllavo barbare
skllaverimi 500 vjecar otoman
diktatura 45 vjecare komuniste .


te treja keto kane demtuar shtyllen kurozore te popullit tim dhe eshte mrekulli qe ende ky popull ka mbijetuar .

kur u clirua greqia e vitit 1830 ishin dy rryma politike kryesore qe pretendonin te mirnin pushtetin ;

1- fanariotet bizantino-ortodokse qe kishin si qellim ortodoksizmin dhe rilindjen e perandorise bizantine , te ndihmuar dhe nxitur nga rusia ortodokse ;

2- greko europianet demokrate qe kishin si qellim rilindjen e greqise se lashte ne kulture , demokraci dhe qytetrim .

krysisht greqia u clirua prej luftetareve arvanitas te cilet dalloheshin prej grekeve dhe lufta e tyre nuk ishte nje lufte e shenjte fetare , por thjesht nje lufte me karakter clirues dhe te ndihmuar shume prej dipomacise dhe reagimit europian , ia dolen mbane te clironin nje pjese te vogel te greqise sotme .

kur u krijua shteti i pare grek me 1830 keto dy ryma politike ishin ne kundershtim me njera tjetren ne lidhje me politikat qe ndiqnin , dhe shume arvanitas mbeshteten greko europianet demokrate dhe shume here kerkuan te clirohej dhe te krojohej nje mbreteri greko-arberore pa dallim feje por fatkeqesisht apo fatmiresisht , fanariotet greko bizabtine ortodoks kryesuan dhe fituan epersi ne politike dhe pushtet duke marre ne duar edhe atere edhe me pas kryesimin e vendit ku me politiken e tyre te helenizimit jo vetem te greqise se vogel te sapo cliruar qe kishte nje komunitet muslimane , po edhe te viseve te tjera qe u cliruan , te helenizonte , te asimilonte dhe te bente nje si lloj politik fetare duke i kthyer komunitete te tera ne ortodoke dhe greke .



kurse shqiperia gjate viteve 1900 -1912 duke shfrytezuar kryengritjet fshatare dhe popullore , u shfaqen dy ryma politike ;

1-rilindasit me politika demokratike dhe patriotike me ide europiane , dhe me aleat si italia dhe austro-hungaria , me qellime kombetare si pavaresine e krejt trojeve kombetare shqiptarfolese ,
keta frymezuan popullin me politikat e tyre cliruese pa dallim feje dhe krahine me qellim bashkimin dhe krijimin e nje kombi dhe nje shteti te perbashket .Duke ditur ndasite fetare qe egzistonin ne shqiperi krijuan termin e famshem -feja e shqiptarit eshte shqiptaria - me qellim qe clirimi te behen nga te gjithe po ashtu edhe krijimi i shtetit , duke e paraqitur kombin dhe shtetin shqiptar si nje komb dhe shtet europian dhe demokrat dhe jo nje shtet fetar dhe te prapambetur .

2-bejlero agallaret , shtresa e larte apo turko filet te cilet nuk kishin nje politike te theksuar patriotike kombetare por kishin nje politike fetare dhe turko file , te cilet te nxitur nga cfare kish mbetur nga perandoria turke hodhen si qellim politik , thjesht autonimine e vendit dhe jo pavaresi dhe kishin te tjera politia ne ekonomi , kulture e te tjera .

keto dy ryma politike luftuan me njera tjetren dhe fatmiresisht mbizoteroi politika e rilindasve duke krijuar nje shtet te pavarur por fatkeqesisht te ndare nga trojet ewtnike shqiptare per arsye qe nuk mund ti shkruaj dot ketu pasi eshte nje ceshtje tjeter dhe shume e madhe per tu diskutuar .

duke pare se nuk mund te mbijetonin si nje shtet fetar per shkak te ndasive fetare , u pa e arsyeshme qe te ndiqej politika e rilindasve nga ku trasheguam shume te mira prej tyre te cilat eshte edhe toleranca fetare dhe vellazerimi ne baze gjuhe kulture , zakomesh dhe dokesh dhe jo ne baze feje .

nese do ndiqnim shembullin e krijimit te shtetit grek , pra krijim shtet-komb dhe patriotizem ne baza fetare , atere nuk do ishim nje komb i mirefillte shqiptare por do ishim ose shqiptaro greko-serbo ortodokse ose shqiptaro turq ashtu sic klasifikoheshin shqiptaret e kohes se ali pashe tepelenes dhe nuk do kishim as shtet as komb te mirefillte dhe te pavarur .

do ishim pakica etnike ne greqi , bullgari dhe turqi dhe nuk di kishim as mundesine e mesimit te gjuhes , historise dhe as shtet e as komb.


ndoshta jam gabim per nga menura se si i kam hedhur ne sqarim kete ceshtje por mendoj se shume kush prej jush do jete dakord me mua .

kini durim dhe lezojeni dhe une mirepres cdo korigjim prej jush .

[maratonomak]

http://youtu.be/KiqZwqhIl4k


o sa mire me qen shqiptar .


sa here e degjoj kete kenge me ndodhin dy ndjenja ;

deshperimi dhe fyerja qe kam pesuar , racizmi dhe vecimi qe kam pesuar i te qenurit shqiptar , vuajtja dhe problemet qe kam pasur ne emigrim nga shoqeria dhe organet shteterore te vendit ku jetoj ;dhimbja dhe veshtirerite qe kam pasur sa kam jetuar ne vendin tim , pesimizmi per nje shqiperi te pasur me mireqenie dhe paqe , dhimbja qe ndiej per deshtimet dhe prapambetjen e vendit tim , inatin dhe mosmirenjohjen ndaj vendit tim pasi nuk kam perfitiar asgje prej tij , percarhen dhe ndasite politike dhe fetare te vendit tim.korupsionin , varferine dhe kriminalitetin .

por edhe krenaria disi e cuditshme dhe deshira e forte e te qenurit shqiptar , ngazellimi dhe malli per vendin , shpresa dhe besimi per kombin tim dhe bukuria dhe virtutet e popullit tim ,
kreanaria dhe vleresimi qe kam per historine dhe zakonet dhe doket e vendit tim , besa dhe mikpritja e popullit tim .

pavareisht se i ushqej te dyja keto ndjesi , perseri ndjesia e mire qe kam per vendin tim kryeson dhe nuk shuhet .

kjo eshte romantike , budallallek apo absurde , quajeni si te doni , por une di qe ndodh dhe me pelqen .

[maratonomak]

http://youtu.be/QKyRoYEPBxs


Jeronin de Rada


vleresojme shume kontributin letrar te arberesheve ndaj kombit tone , te cilet nuk na harruan dhe nuk e mohuan origjinen e tyre , ne krahasim me arberoret e greqise te cilet u asimiluan dhe u helenizuan nga ku shume pak literature dhe histori e tyre u trashegua dhe u shfaq per ceshtjen shqiptare .












Kenget e Milosaos - Kenga I
E diel, 14-01-2007, 08:58pm (GMT)

Bota kish nderruar lisa,
uji i ri ne det
kaltronte n`ditn` e re;
por lumbardha e Anakreontit
ne Temp rronte e mocme.
Nd`uj nje dit` vate te mali
e s`u kthye si e kish zakon.
Vec`qe ate s`e thau bora,
s`e pergjaku heshteza,
po u largua gjersa ra
tek e bardha shpia ime.
Kur n`agim toke edhe shpi
u zbuluan bashk` me detin,
si hareja qe del sysh,
me zgjoi duke ferfelluar
qelqeve t`dritares.
U pataksa e ruajta jashte:
rrusht` , pak aguridhe,
dheut tone i kishin hie;
lule liu te hapura,
n`i tund era e i perzien,
ne ate ninull qeshin;
si ato ljulje qielli.
Ti ruaje e se kuljtoje.
nje mbuim njerezish.
Kallezoret mbe dhemat
mbajn kangjelje.Ka i goi
ahjena nder time motera
kishi arren e mema ime
emerin tim thoj per nde shpi.
Nje gare m`u rodh te kurmi,
si garea mbremjes te shtrati,
kur vajza e ngrohet
ndien per te parezen
sist ce m`i frihjen.
Si ato lule –qielli.
Ti veshtroje dhe s`kujtoje
asnje mbehi njerezish.
Kallezoret neper duajt
po kendonin.Dheut huaj
ahere nder time motra
kisha arritur; mema ime
emrin tim thosh neper shpi.
Nje hare me rrodhi kurmit,
si hareja kur te shtrati,
mbremanet, vajza e ngrohte
ndien per te parazen
siset qe m`i fryhe





Kenget e Milosaos - Kenga II
E diel, 14-01-2007, 08:59pm (GMT)

Vreshtat ishin verdhellore.
Erdh nga mali dhelpera
Me te lodhurat te bijat,
me te mbaruar te vjelat;
e at`here kur nder sheshe
fshihet dielli ( si nen toke
memat qe kenduan ne valle),
kur ne Fjokat une rashe.
E perveshur e e larte,
me gershet te pleksur
ne nje lidhese te bardhe,
ish te kroi nje vash`.Te balli
nje mendim i kishte hie.
I lidhur te brezi i kalter,
mbi truall i cik mandili.
Posa qe me ndjejti,
vasha drejt nga une u suall,
gjifyre edhe plot hie,
me nje te trembur hare.
Trimi : - Vajze, a m`ep ti nje pike uje?
Vajza: - sa te duash t`i , bir zoti.
- kuja bije je ti, vashe?
Mos me je ti e dheut guaj?
Kur jesh djalj e Salloniq
vajta, vajza neng ishin
nde katund me aq gadhi,
Nde ceret e dhezures,
vucen ajo ngrenej,
- Jam e bilje kollogres,
ngrejti ballet e sbuljuar.
Na vejim asaj udh,
gjembat ce vireshin tek udha
se gervishtetin at kopilje :
me llort te pergjakura,
ka ballt u me ja reshta.
Di buz te qesheme,
nje herje te bardh,
at mbrema dukeshim.
Mos me je nga dheu i huaj?
Kur, djalosh, ne Selanik
vajta, vashezat nuk ishin
ne katund me kaq hir.
Ne ceret e ndezur,
vucen ajo ngrinte:
-Jam e bije e Kollogrese,
ngriti ballet e zbuluar.
Duke shkuar asaj udhe,
gjembat qe vareshin udhes
s`e gervishtnin ate cupe:
me lleret pergjakur,
une nga ballet ia reshtja.
Dy buze te qeshura,
njej here te bardhe,
at mbremje dukeshim.

[maratonomak]

Dora d' Ístria

Dora d’Istria, patriotja për zemër e Kamardës
E martë, 12 Prill 2011 06:09 | |
Kulture
Prof. dr. Tomor Osmani
140 vjet më parë, më 1870, arbëreshi Dhimitër Kamarda botoi në Livorno të Italisë përmbledhjen në italisht me titull “Dora d’Istrias - shqiptarët” (A Dora d’Istria - gli albanesi”), një botim me mjaft vlerë për kohën. Dora d’Istria ka komunikuar me një numër të konsiderueshëm patriotësh shqiptarë dhe arbëreshë, si me De Radën, Dh. Kamardën, Z. Jubanin, Th. Mitkon etj., me të cilët ka pasur një korrespondencë të pasur.
Një fakt i tillë vërehet edhe tek miqësia që ka pasur me Kamardën dhe veçanërisht respekti që ka gëzuar arbëreshi ynë për të, me të cilën ishte njohur edhe personalisht.

Një popull si ky yni nuk duhet të vdesë dhe unë dua të besoj se ne nuk do të vdesim pa e parë atdheun të çliruar nga zgjedha e robërisë. Dora d’Istria

140 vjet më parë, më 1870, arbëreshi Dhimitër Kamarda botoi në Livorno të Italisë përmbledhjen në italisht me titull “Dora d’Istrias - shqiptarët” (A Dora d’Istria - gli albanesi”), një botim me mjaft vlerë për kohën.

***

Dh. Kamarda ishte bërë për kohën kur jetoi një personalitet i njohur, që e nderonin dhe e çmonin, si arbëreshët e Italisë, ashtu edhe shqiptarët për kontributin që dha për gjuhën shqipe në veçanti dhe për kulturën shqiptare në përgjithësi.

U lind në Sicili në Horën e arbëreshëve pranë Palermos, më 23 tetor 1821 dhe vdiq në Livorno në moshën 61-vjeçare, më 13 mars 1882. Vdekja e tij preku pa masë, opinionin arbëresh e në veçanti të atyre fshatrave ku vazhdon të flitet edhe sot arbërishtja, si ato të krahinës së Kozencës, Katanxarës, Torantos, Foxhias, Avelinos, Kampobasos, Peskarëz, si dhe të ngulimeve të tjera.

Kamarda nga natyra ishte shumë inteligjent dhe kjo vihet re edhe në rezultatet që pati gjatë arsimimit të tij. Kolegjin e Propagandës Fide e mbaroi me vlerësimin shkëlqyeshëm, gjë që i gëzoi pa masë bashkëfshatarët e tij, që, sipas Antonio Guxetës, kur u kthye në fshatin e lindjes i bënë një pritje festive, duke vlerësuar në mënyrë të veçantë ndershmërinë e tij.

Dh. Kamarda sa ishte fetar, pasi në moshën 24-vjeçare u dorëzua prift dhe shërbeu si famullitar i kishës greke, aq ishte edhe pjesëmarrës në jetën politike dhe kulturore të kohës gjatë qëndrimit në Napoli. Por në këtë qytet u njoh për herë të parë më arbëreshin e madh Jeronim de Radën. Ndonëse De Rada ishte shtatë vjet më i madh se Kamarda dhe ishte i bërë i njohur me poemën “Këngët e Milosaos”, edhe Kamarda gjithnjë e më shumë po afirmohej si një personalitet me emër, kryesisht në fushën e gjuhësisë. Takimi qe me vlera, ndonëse miqësia e tyre më pas të linte për të dëshiruar.
Marrëdhëniet në mes tyre ne i vërejmë nga korrespondenca që kanë pasur dhe një pjesë e tyre ruhet edhe në Arkivin tonë të Shtetit, por edhe në arbëreshët e Italisë, të cilët gjithnjë e më shumë po rrisin inventarin e dorëshkrimeve dhe të letërkëmbimit në mes tyre. Ky letërkëmbim midis dy personaliteteve më të shquara të kulturës arbëreshe na njeh me pikëpamjet që kanë pasur ato për problemet politike të kohës, të kulturës dhe të gjuhës, që jo gjithnjë puqen, por edhe kundërshtohen, duke mbrojtur secili mendimin e tij.

***

Elena Gjika, e njohur me pseudonimin Dora d’Istria, ishte një shkrimtare, publiciste, piktore, një personalitete e njohur në Evropë, me origjinë shqiptare që u interesua për vendin e të parëve të saj dhe për ngjarjet që po ndodhnin në Shqipëri në atë kohë. Ajo veprimtarinë e saj e zhvilloi, kryesisht në gjysmën e dytë të shekullit XIX deri në vitin 1888, vit që ajo vdiq pa mbushur ende 60 vjetët. Nuk jetoi shumë, por qe shumë aktive, duke botuar studime dhe monografi me karakter historik dhe folklorik.

Zotëronte pothuajse të gjitha gjuhët e Evropës, rreth nëntë gjuhë (italisht, anglisht, frëngjisht, gjermanisht, rusisht, rumanisht, shqip, greqisht dhe latinisht). Botoi në vitin 1866 studimin “La nationalité albanaise d’aprè les chant populaires (Kombësia shqiptare sipas këngëve popullore), “Gli scrittori albanese del’ Italia meridionale” (1867) (Shkrimtarët shqiptarë të Italisë Jugore) “Gli albanesi in Rumania” (1873), (Shqiptarët e Rumanisë) etj.

Dora d’Istria ka komunikuar me një numër të konsiderueshëm patriotësh shqiptarë dhe arbëreshë, si me De Radën, Dh. Kamardën, Z. Jubanin, Th. Mitkon etj., me të cilët ka pasur një korrespondencë të pasur. Një fakt i tillë vërehet edhe tek miqësia që ka pasur me Kamardën dhe veçanërisht respekti që ka gëzuar arbëreshi ynë për të, me të cilën ishte njohur edhe personalisht.
Një vit pasi Dora d’Istria botoi studimin “Kombësia shqiptare sipas këngëve popullore”, Dh. Karmarda e përktheu në shqip, duke e titulluar “Fylétia arbënoré prej kënekate te laóshima” (Livorno, 1867). Në këtë përkthim Kamarda deshi të provonte mundësinë e krijimit të gjuhës së përbashkët shqipe me anë të përzierjes së dialekteve dhe të folmeve. Qe një përpjekje e dështuar e autorit, gjë të cilën nuk e përsëriti në ndonjë vepër tjetër. Por nga Dora d’Istria nuk hoqi dorë, pasi ishte një patriote që e kishte për zemër.

Elena Gjika në vitin 2002 u dekorua nga Presidenti i Shqipërisë me Urdhrin “Nderi i Kombit”.

***

Dhimitër Kamarda, në vitin 1870, 140 vjet më parë, botoi një përmbledhje poezish kushtuar Dora d’Istrias nga patriotët shqiptarë, pasi kontributi i saj për çështjen shqiptare ka qenë i madh. Dora d’Istria është vlerësuar si një ndër figurat më të shquara të shekullit XIX që luajti një rol të rëndësishëm në lëvizjen kulturore të Rilindjes sonë, që autori ynë e ka quajtur “unazë e qytetërimit midis Lindjes dhe Perëndimit”.
Ajo, përmes letërsisë gojore donte të provonte lashtësinë e popullit tonë, njëkohësisht edhe të drejtat që ai duhet të gëzonte. Dhe Dhimitër Kamarda e hap këtë vëllim me përkushtimin “Princeshës së ndritshme Elana Gjikës - Dora d’Istrias”. Vepra pati jehonë të menjëhershme, dhe siç është theksuar “Libri u bë manifesti i parë i përbashkët i lëvizjes kulturore kombëtare që po rritej në ato vite”. Në këtë vëllim kontribuuan me krijimet e tyre autorë nga Veriu dhe Jugu, të cilët lavdëruan Dora d’Istrian për kontributin që po jepte për çështjen shqiptare në ato vite të robërisë shekullore, si: Zef Jubani, Thimi Mitko, Spiro Dine, Jani Pema, Zef Serembe, De Rada, Preng Doçi, Anton Santori, Gjergj Driva nga Hidra e Greqisë etj. Janë 12 poezi të përfshira në këtë vëllim.

I paraprin kësaj përmbledhjeje një parathënie e gjatë e Dhimitër Kamardës që i kushtohet problemit të alfabetit të përbashkët të gjuhës shqipe. Në ato 13 faqe autori jo vetëm që merret me historinë e shkrimit të shqipes (Della scrittura albanese, p. 9-22), por edhe paraqet dy variante të alfabetit të tij, të publikuara edhe më parë, njëri me bazë alfabetin grek, të cilin autori nuk e përdori më pas dhe një variant tjetër mbështetur në alfabetin latin, të shoqëruar me një tekst të shkurtër ku i përdor të dy variantet. Ai mendonte se ndihmesa e tij ishte shumë e madhe dhe do të zgjidhej njëherë e mirë çështja e alfabetit të përbashkët të gjuhës sonë. “Duke pranuar sistemin e paraqitur këtu , shkruan Kamarda, do të marrë fund konfuzioni i vajtueshëm që ekziston në fushën jo të qetë të të shkronjave shqipe”. Për Kamardën alfabetet e veçanta ishin të papranueshme.
Nuk e dimë se a i ka njohur abetaret e Naum Veqilharxhit, tek të cilët ai përdor një alfabet origjinal. Për këtë ai shkruan: “Të gjitha kombeve evropiane e në veçanti shqiptarëve, nuk u nevojiten shkronja të reja , por një metodë e mirëfilltë dhe e mirë për t’i përshtatur ato shkronja , të cilat i kanë në përdorim që prej kohësh që s’mbahen mend”. Kamarda mendonte se po i jepte shqipes një sistem shkrimor racional, të lehtë dhe të bukur, gjë që nuk ishte e saktë dhe shpejt jehona e tij vjen e zbehet.

***

Përmbledhja “Dora d’Istrias - shqiptarët” hapet me poezinë “Elenica”, shkruar nga poeti dhe iluministi rumun Eliadh Radulesku, personalitet i lëvizjes kombëtare dhe kulturore të kohës, mik i Dora d’Istrias dhe mbyllet me poezinë e Thimi Mitkos “O vëllezër shqypëtarë, pse duroni halldupnë”.

Poezia e Raduleskut prej disa strofash, e përkthyer në shqip nga Dhimitër Kamarda, është konsideruar “një lirikë e shkathët, mund të thuhet elegante që përkëdhelte hiret e vashës”

Pashë një motërë të vogël

T’ambl’ e but sa mun të jëtë

Kaq e bukur posi engjëll

......................................

Shtati i saj i holl e i lartë

hiret gjith i jesin ndaj

rreth nd’ate’pra kush do t’artë

gjen lumnie perqark të saj

po njeher ta kesh ti pare

s’e harron aq ësht’ haidhiare,



Poezia e dytë është e De Radës, e titulluar “Kënkë” që i kushtohet arkivistit të Venedikut Bernardo Ceketi, mik italian i Dora d’Istrias. Përmbledhja e këtij vëllimi fillon me poezinë e Zef Jubanit, shkruar në shkurt të vitit 1868. Autori e ka titulluar “Kangë kushtue për zonjën Dora d’Istria Begtaresha prej fisitë zotniive të Shqypeniisë”. Vetë titulli i poezisë është kuptimplotë, duke e cilësuar Dora d’Istrian Begtoreshë dhe prej fisit të zotnive të Shqipnisë. Është një poezi prej 10 strofash, me vlerësime për Doren e kjo vihet re që në vargjet e para të kësaj poezie ku thuhet:

Tin je një yll e na shendrit Arbëniin,

Me dije, me t’mira e me bukuri;

Me dashtniin tande je tui n’përterin,

Një gazmend të madh e një lumëni.

Dhe autori ka një besim të madh te roli i saj për kontributin që mund të japë për të mirë të të parëve të saj, siç vërehet në dy vargjet e mëposhtme:

Perendia për t’mir ton t’ka krijue

E me sjellun mmar dhën ton’ ti kë lë.



Dhe Zef Jubani e mbyll këtë poezi me vargjet:

Po shpenessa e ambel jë per në,

Pse zemra jote asht fort e mirë

Sjelli syt tuu e mos harro ket dhé

E t’keshe dhe për ne t’madh dëshirë.



Preng Doçi, me pseudonimin “Nji djalë prej Shqypnijet” i ka kushtuar edhe ai një poezi Dora d’Istrias që është një nga krijimet më të bukura dhe më të realizuara të Doçit deri në atë kohë, që tregon se kemi të bëjmë me një poet të talentuar, ndonëse ishte 24 vjeç. Autori shpreh keqardhjen për Shqipërinë e pushtuar dhe shpreson se Elena Gjika do të lozë një rol për çështjen kombëtare dhe në veçanti për çlirimin e popullit shqiptar. Poezia është mjaft e fuqishme dhe me të drejtë është theksuar se me atë poezi “ Kemi...një paraardhës të denjë të Pashko Vasës e të Mjedës, jo të Mjedës së “Vajit të bylbylit” vetëm, ndaj të cilit duket autori është më pranë, por edhe të Mjedës së “Lirisë”, tek i cili të përcjellin , pas më se një të tretë të shekulli, vargjet e mirditorit”. 7 Si autorët e tjerë, edhe Doçi nuk i kursen vlerësimet, duke venë në dukje virtytet e saj morale dhe fizike. Kështu i këndon autori Dora d’Istrias:

Prej Istries s’lume një trimneshë ka dalë

E ty t’nderon, Shqypni, si vajzë e dêjë

Vên buzën n’gaz për te, dhe i em!

Dhe në vargjet e tjera vazhdon:

Ip dorën, Dorë, gjind’s sate . Një kunorë,

Po t’falim na, po t’ njohim t’gjith’ për Zojë.

Thimi Mitko ka pëfshirë në këtë vëllim dy poezi: Poezia e parë titullohet “Të fortëndritçimesë Zonjësë Dora Istriadë”. Nuk ka ndonjë vlerë. Është më shumë një vlerësim për Dora d’Istrian e asgjë më tepër.

Poezia e dytë “Ende këtë vetë zonjë” është një poezi e shkruar me ndjenjë dhe frymëzim dhe është një nga krijimet më të bukura të Thimi Mitkos. Në një nga vargjet e kësaj poezie e quan Dora ‘Istrian “ Nishan për Shkypërinë”.

Më pas kemi një poezi të korçarit Jani Pema, i cili vlerëson kontributin e Dora d’Istrias për afirmimin e grues shqiptare:

Zgjove çupat e i ljevdove,

Një të drejtë u rrëfeve;

Shumë herë i qertove,

Që të hapim syjtë neve



Fjaljët tënde të vërteta,

Shqipëtari i ndëgjon,

Po ç’të bënjë, kur e shkreta,

Skllavëria e mundon.

Gjergj Driva nga ishulli Hidra i Greqisë shkruan poezinë me titull “Të ndriçimesë zonjësë Elenë Gjika (Dorë Istriadë), Hymnoa”. Dhe së fundi përfshihen në këtë përmbledhje krijimet kushtuar Dora d’Istrias nga arbëreshët e Italisë, si: Zef Serembe, F.A.Santori, Zef Kamarda dhe Dhimitër Kamarda.

Dhe kjo përmbledhje mbyllet me një poezi të njohur, si shtesë të Thimi Mitkos, që nis me vargjet:

O vëllezër shqipëtarë!

Pse duroni halldupnë?

Mblidhij turq e të kështerë,

Kërkoni lefterinë,

Përpiqij si tjatër herë,

E përzëni tyraninë.

Kjo përmbledhje që bëri arbëreshi Dhimitër Kamarda, ishte një shenjë mirënjohjeje dhe respekti për Dora d’Istria, një nga figurat e shquara të gjysmës së dytë të shekullit XIX që luajti një rol të rëndësishëm për kohën në lëvizjen tonë kulturore gjatë Rilindjes sonë kombëtare.
e 'av
'' X'' span>

Ip dorën, Dorë, gjind’s sate . Një kunorë,
Po t’falim na, po t’ njohim t’gjith’ për Zojë.
Thimi Mitko ka pëfshirë në këtë vëllim dy poezi: Poezia e parë titullohet “Të fortëndritçimesë Zonjësë Dora Istriadë”. Nuk ka ndonjë vlerë. Është më shumë një vlerësim për Dora d’Istrian e asgjë më tepër.
Poezia e dytë “Ende këtë vetë zonjë” është një poezi e shkruar me ndjenjë dhe frymëzim dhe është një nga krijimet më të bukura të Thimi Mitkos. Në një nga vargjet e kësaj poezie e quan Dora ‘Istrian “ Nishan për Shkypërinë”.
Më pas kemi një poezi të korçarit Jani Pema, i cili vlerëson kontributin e Dora d’Istrias për afirmimin e grues shqiptare:
Zgjove çupat e i ljevdove,
Një të drejtë u rrëfeve;
Shumë herë i qertove,
Që të hapim syjtë neve

Fjaljët tënde të vërteta,
Shqipëtari i ndëgjon,
Po ç’të bënjë, kur e shkreta,
Skllavëria e mundon.
Gjergj Driva nga ishulli Hidra i Greqisë shkruan poezinë me titull “Të ndriçimesë zonjësë Elenë Gjika (Dorë Istriadë), Hymnoa”. Dhe së fundi përfshihen në këtë përmbledhje krijimet kushtuar Dora d’Istrias nga arbëreshët e Italisë, si: Zef Serembe, F.A.Santori, Zef Kamarda dhe Dhimitër Kamarda.

Dhe kjo përmbledhje mbyllet me një poezi të njohur, si shtesë të Thimi Mitkos, që nis me vargjet:
O vëllezër shqipëtarë!
Pse duroni halldupnë?
Mblidhij turq e të kështerë,
Kërkoni lefterinë,
Përpiqij si tjatër herë,
E përzëni tyraninë.
Kjo përmbledhje që bëri arbëreshi Dhimitër Kamarda, ishte një shenjë mirënjohjeje dhe respekti për Dora d’Istria, një nga figurat e shquara të gjysmës së dytë të shekullit XIX që luajti një rol të rëndësishëm për kohën në lëvizjen tonë kulturore gjatë Rilindjes sonë kombëtare.
Botimet shqiptare

[fattlumi]

Pasi te uroj gjithe te mirat e kesaj bote, lerme te te kundershtoj vella mbi sa ke shkruar!!
Tema s'eshte gabim, perderisa behet fjale per "fè" e jo per religjion!! Ka nje ndryshim gati te pakapshem ndermjet kuptimit qe shprehin keto dy fjale, por eshte nje ndryshim rrenjesor! Feja s'eshte tjeter pos "vullnetit te hekurt e kembengules" per t'ia arritur nje qellimi te paracaktuar vetes!
Religjioni eshte rruga qe duhet te ndjeke "feja" per t'ia arritur atij qellimi!
Kemi "fè" te forte, por kurrsesi "religjion" te forte! Feja banon ne njeri, ndersa religjioni banon ne libra teistesh!
"Feja e shqiptarit eshte Shqiptaria" nuk ka asnjefare gershetimi me religjionet apo me librat fetare, por eshte thjesht shprehje e vullnetit te Shqiptarit per t'ia arritur barazise me popujt e tjere!(e jo me religjionet e popujve te tjere)! Te thuash se "shqiptari s'fè", eshte si t'i mallkosh stergjysherit tane, ata qe i dhane prinderit Lekes dhe Skenderbeut, Batos dhe Kostantinit, Mehmet Alise dhe Nene Terezes!
Pra, miku im i mire, per mua, te them se "Feja e Shqiptarit eshte Shqiptaria", eshte si te them se "Fatlumin e kam zemer se eshte para se gjithash Shqiptar"!!E gjithashtu edhe ganimetin...!

Pershendetje dhe urime vitin e ri.

Ate qe desha ta them ne ata tre rreshta shkrim e ke thene ti me keto fjale.
E thashe se tema eshte gabim sepse shqiptaret nuk kane nevoje per "fe"te huazuara kur kane
madheshtine e vet,e kjo madheshti eshte te qenurit shqiptar ne rrenje.Shqiptaret nuk kane nevoje per
idole dhe idhuj te huazuar.Kemi mjaft tanet,skemi nevoje per te huajt.
Une nuk e quaj shqiptarine si "fe"ne kuptimin e ngushte te fjales,por e quaj madheshti dhe krenari.

P.S.Hylltar ,besoj se edhe ti e more pergjegjen time.

[ganimet]

Pershendetje fattlumi., termi "fe"s'do duhej aq ngusht te kuptohet, si thirrje ne religjion por si nji sinonim,ku unë kam dashur ta ngris si metafor per ta rreshtuar si nji fe per te treguar se ne shqiptaret kemi krenarin per të.Shqiptarizmen ne kuptimin morfologjik dhe praktik ..jo vetem qe ska nji baze logjike si nji religjion ,por aty sishte qellimi i hapjes se kesaj teme por shprehja e gjithqaje shqiptare qe na rrethon.. si natyra,tradita ,historia etj .


Shkrimet me lart i lexova .. dhe mbeta i knaqun me ato qellime fisnike ,te madhrimit te kombit ton te shum vuajtur.U tregua respekti per kombin dhe kjo esht ajo qe thrret tema pa perzier ndikimin e religjionit .

Respekti ,madhrimi i virtytit te shqiptarit,kujtimi i historis se lsht e te lavdishme shqiptare u takon gjith shqiptarve pa dallim besimi e feje.
Kjo sherben si baz e fort per te ngritur vetëdijsimin shoqror dhe sjell nji perafrim dhe nji forcimte dinjitetit kombtar.

Toni 77 toni !ma keni kujtuar ate kengen :
pa u sprovu nuk njihet trimi 5 i vrau Xheladini.Respekt per ju gjith te mirat flm per postim shum domethenes.
Flm Jarigas.maratonomak,fattlumi,Kili,dhe gjith ata qe ngren me lart murin e kalas Shqiptarizm.
Respekt.

[ganimet]

Me lotet e dhembjes s' nenave shqiptare
per djemt që kishin ushtar matan deteve t'Iliris,
me namin e fushbetejave te shpates e penes,
brenda e jasht Shqiperis ,do ti kendoj lavdis.

Dua ta zhduk faren e perqarjes,
me kenget e lahutes se malsis.,
me krismat e Avniut në Paris..
me telat e qiftelis dhe fyellin e bariut.

Dua ta mbjell faren e dashuris
per kombë e at'dhe ,
me bacen Adem e me te madhin Skenderbe,
dhe me Marigon qe na ben fole.

Perendis do ti flas shqip
per lavdi ..e per te qajt halle
si gjuhe engjullore gjuha jon shqiptare ,
e madhe sa qelli,e bukur si sorkadhe.

[ganimet]

[ganimet]

[iliria e para]

midis shume fatkeqesive qe i kane ndodhur popullit tim , me te keqijat jane 3 prej tyre ;


dyndjet sllavo barbare
skllaverimi 500 vjecar otoman
diktatura 45 vjecare komuniste .

Ke harruarPerendorine Rromake dhe Greket?