Shqiptarinë e kam si fe

[ganimet]

Gjatë viteve të 30-ta të shekullit –XV-të lugina e Shkumbinit dhe krahinat në afërsi të saj, që ishin nën zotërimin e Arianitëve, u bënë vatra kryesore te kryengritjeve antiosmane. Në pranverën e vitit 1432 kryengritja filloi në zotërimet e Arianitëve e drejtuar nga Gjergj Arianiti. Ai hyri në marrëveshje me krer të tjerë feudal. Kryengritësit dëbuan spahinjtë osman nga zona e tyre. Kryengritja u shtri në të katër anët e vendit dhe forcat osmane u paralizuan. Sulltan Murati –II-të dërgoi një ushtri prej 10.000 vetash të udhëhequra nga Ali beu, sanxhakbeu i sanxhakut shqiptar, njohës shumë i mirë i viseve shqiptare. Ishte ngarkuar që të shtypte kryengritjen, kur arriti afër Elbasanit, u sulmua prej luftëtarëve të Gjergj Arianitit dhe u mund keqas. Kryengritësit i tërhoqën forcat osmane deri në fshatin Buzurshek në luginën e Shkumbinit. Të rrethuara ato u shpartalluan plotësisht. Vetëm një pjesë me Alibeun mezi mundi të shpëtonte. Si fitore e parë e shqiptarëve, ajo i dha hov të mëtejshëm luftës çlirimtare në viset e tjera të vendit

Pershendetje .Te lumt per rrefimin e asj pjese te historis dhe qe tregoheni nji antiosman i devotshem .
Pajtohem me ju kure urreni pushtimin osman pore une ne kte pjes si i thon ta heq kapelen, pore qe shpesh ngatrroni pushtimin dhe thirrjen hyjnore te t'e derguarit.. mendoj ,qe nuk duhet ti fusim ne nji thes.
respekte Pa _dorza,

[General]

Kombi jem Shqiperia e Bashkume (Shqipnia,Kosova, e plot pjes te tjera)
Gjaku jem Shqiptar
Gjuha jem Shqip
Vllaznit dhe motrat e mij Shqiptar
Jeten dhe krejt i dha per Shqiptarin atdheun
Por feja jem asniher Shqiptaria (Besoj ne Zotin e plotfuqishem ashtu sic duhet,
falenderoj ate qe mi dha krejt ato me lart te permendura)

[fattlumi]

Tema eshte gabim...


Shqiptaria ska fe se pari,te tjerat jane zgjedhje personale dashurie nga Meka dhe Jerusalemi.

Shqiptaret kane egzistuar edhe para Muhamedit dhe Jezusit.

Mos me thuani se kete gje e mesuat tash nga une

[ganimet]

Tema eshte gabim...


Shqiptaria ska fe se pari,te tjerat jane zgjedhje personale dashurie nga Meka dhe Jerusalemi.

Shqiptaret kane egzistuar edhe para Muhamedit dhe Jezusit.

Mos me thuani se kete gje e mesuat tash nga une

Po mir fatlum kjo zgjedhja personale si Meke ,Jerusalem ,Palistin .pse ne ket mes mos te hyj edhe Prishtina.Pikrisht lashtsia e kti populli dhe dashuria matan deti ..thash me vete te marim pak dashuri andej kah vlora e prekazi se mos po na leshon takati se esht larg udhtimi gjer ne Jerusalem e sarrijm dote.Gjitha besimet kan ca rregulla ose sharte si i themi ne gjuhen e moqme ,andaj po druaj se pa shartin e par si i thon me ja dit hallin veti sna pranojn as ato fet tjera .Kjo shqiptaria ime esht si ushtari me gjitha paisjet ushtarake e kjo e Azlamit sikur me shku ne front veq me kapuq me yll pom duket..po pushk,pa shati ,helbet naj rov diku me maru bre.

[ganimet]

Dembeli

sa gjumash esht dembeli
djelli i lind gjithnji mbi Sallash,
dimrit bart dru me qerre,
e veres me saj.

Kur smetat mbyllin rruget
kerkon i mjeri kosemen ne livadh,
lojen shpesh fundin se arrin
kapuqas luajn deri ne agim,



Lamit ja kenda kungujt te zier ne kazan,
Rushitit ,Zekes e migjhes Ramadan.
gjum ne sy ska ter naten bali Lam,e thot ..
rrasjani gjume palla mos tu han.

[ganimet]

[ganimet]

referi besoi se e ke te rend per ta kuptuar kte teledram dhe vet meszhin qe dergon Blerta .mer durim dhe krejt ne fund shiqoje pak .

[KILI MERTURI]

Besoi që ganimeti e ka hapur temën që të gjithë të shkruaj dicka për shqiptarizmën si fe për shqiptarët mbi këto fet e huaja që na i kan sjell pushtimet e ndryshme barbare ndër sehkuj.

Ata që nuk u pëlqejn të jen në radh të parë shqiptarë e pastaj të pa fe apo që besojn në ndonjë fe jan në rregull.
Mos të prishet tema nga ata që nuk jan shqiptar në rradh të parë.

Në këtë shekull nuk do të duhej të ekzistonin fetë e shpikura (VETËM NJERZIT PRIMITIV DHE ATA QË ISHFYRTËZOJ KËTA PRIMITIV E KAN FENË TË PAREN, duke e shfrytëzuar për heaspe te veta!) . E mira është që shqiptarët e kan shqiptarizmën.
Ata që nuk jan për shqiptarizëm , le të kan dicka tjetër, është zgjidhja e tyre, por mos e njëllosni këtë temë.

Kili
SHQIPËRIA ETNIKE ËSHTË GJAKU IM QË NUK FALET!

[ganimet]

Besoi që ganimeti e ka hapur temën që të gjithë të shkruaj dicka për shqiptarizmën si fe për shqiptarët mbi këto fet e huaja që na i kan sjell pushtimet e ndryshme barbare ndër sehkuj.

Ata që nuk u pëlqejn të jen në radh të parë shqiptarë e pastaj të pa fe apo që besojn në ndonjë fe jan në rregull.
Mos të prishet tema nga ata që nuk jan shqiptar në rradh të parë.

Në këtë shekull nuk do të duhej të ekzistonin fetë e shpikura (VETËM NJERZIT PRIMITIV DHE ATA QË ISHFYRTËZOJ KËTA PRIMITIV E KAN FENË TË PAREN, duke e shfrytëzuar për heaspe te veta!) . E mira është që shqiptarët e kan shqiptarizmën.
Ata që nuk jan për shqiptarizëm , le të kan dicka tjetër, është zgjidhja e tyre, por mos e njëllosni këtë temë.

Kili
SHQIPËRIA ETNIKE ËSHTË GJAKU IM QË NUK FALET!

Kili flm per perkrahjen qe po me ipni .pore si duket e paskem hap ket tem koti..Si do qe te jet une sdua te shkruaj me 5 e 6nika pore vetem ket qe e kom.
Nuk esht nji tem qe do duhej ngritur aq pluhur e dikush te ndihet i fyer,sepse siq e that juve secili ka fen e tja dhe le ta mbaj ,ajo mua sme pengo .
Une s'jom njeri i letrave pore njeri qe kishte pelqyer nga vargjet e mija e cila per mua ishte sarkazem i kishte pelqyer jasht mase.
Dikujt i pengojn ti kendojm Naimit e Bregoreve pore duan skutave,llugavet,shpellavet ,,,me nji fjal veq shqiptaris jo.

Respekt KIli Merturi.http://static.forumishqiptar.com/images/icons/icon3.gif

[ganimet]

http://youtu.be/3VKg_XOLgxQ

Rapo Hekali ka qenë udhëheqës kryesor i kryengritjes antiosmane të vitit 1847. Lindi në fshatin Hekali të Mallakastrës në një familje të varfër fshatare. Që në rini u dallua për qëndresën kundër shtypjes kombëtare dhe shoqërore osmane. Si udhëheqës i kryengritjes së vitit 1847, krahas Zenel Gjolekës, Rapo Hekali u shqua sidomos në luftimet për çlirimin e Beratit dhe të Greshicës.
Pas shtypjes së kryengritjes nga një ekspeditë e madhe ushtarake osmane, Rrapo Hekali u kap në befasi në fshatin Qesarat. Ai mbajti një qëndrim burrëror para komandantit të Rumelisë dhe i deklaroi që luftonte për fakir-fukaranë.
Vdiq në natën e 31 dhjetorit të 1847 në burgun e Manastirit, sipas gojëdhënës popullore i helmuar nga autoritetet osmane.
Emri i vërtetë i Rrapo Hekalit ishte Rrapo Hasani. Ai rridhte nga një familje me origjinë nga fshati Hekal. Pasi shërbeu për një kohë të gjatë si ushtarak në ushtrinë turke në Arabi, Rrapua bëri karrierë ushtarake duke u graduar oficer, ku grumbulloi një farë pasurie. Me këto para ku u kthye në atdhe dhe bleu një çiflig ne Levan (Fier). Në fillimet e Tanzimatit Rrapo Hekali u pozicionua si kundërshtar i tij. Fillimi i rekrutimit ushtarak dhe taksa e xhelepit, bëri që në maj te vitit 1847 te shpërthente kryengritja antiturke, ku ai luajti një nga rolet kryesore. Gjatë zhvillimit të saj Rrapua thirri kuvendin e quajtur Besëlidhja e Sinjës, në të cilën mori pjese paria e Mallakastrës dhe krahinës së lumit të Vlorës.
Në Sinjë u mblodh ordhia
seç u mblodhë pleqësia.
Pleqtë e Kuçit gjithë vanë
u mbush me nizamë
topat rrebeshirë vanë.
Këtu komanda qendrore iu caktua Rrapo Hekalit, i cili do të drejtonte formacionet e kryengritjes. Pas kësaj mbledhjeje Rrapua shkoi në fshatin e lindjes në Hekal dhe aty mblodhi popullin e fshatrave Aranitas, Klos, Kalenjë, Cakran. Kjo mbledhje u pasua nga ajo e Povlës ku u bë bashkimi i luftëtareve te Mallakastrës, Myzeqesë dhe lumit te Vlorës. Autoritetet turke të Beratit vendosen që në kushtet e zgjerimit të kryengritjes ta shtypnin atë, duke dërguar trupat e tyre drejt Mallakastrës së Sipërme, ku ndodhej qendra e lëvizjes.
Në fillim të zbatimit të reformave autoritetet turke organizuan një mbledhje në Berat me gjithë parinë e krahinës së Mallakastrës,Vlorës e Labërise, me synimin per ti bindur ata që të pranonin reformat e tanzimatit te shpallura me aq bujë nga Sulltani . Por ndryshe nga sa kishin parashikuar autoritetet turke, krerët e kazasë së Mallakastrës, Vlorës dhe Labërise jo vetëm që nuk i pranuan reformat e tanzimatit, por e paralajmëruan bimbashin që të mos tentonte, të dërgonte njeri për të mbledhur taksat dhe detyrimet si dhe nizamë në këto krahina. Në këtë kuvend morën pjesë Kapedanët Rrapo Hekali, Sulo Zeneli, Dervish Aliu, Tartar Memush Ruka, Hajder Kanina, Zenel Xhafoja, Orhan Bardhaj, Lulo Duraj dhe shumë agallarë të tjerë të Mallakastrës dhe të lumit të Vlorës, të cilët në përfundim të mbledhjes e paralajmëruan edhe një herë Bejleret dhe turqit që të mos shkelnin në këto krahina. Me gjithë paralajmërimin në mbledhjen e Beratit, administrate turke dergone ne Greshicë një taksambledhës të quajtur Latif Salanji me dy zaptije (ushtarë) , të cilët u vranë në Greshicë.
Xhelepe e tymjake s’ka
është vendi fukara
jetojmë me lakëra
katër shtëpi me një ka.
Pas vrasjes në Greshicë turqit organizuan një operacion të gjerë me dy taborrë të armatosur deri në dhëmbë me armët më moderne te kohes, topa, Havana, karabina të reja me bajoneta, me kavaleri dhe këmbësori të rregullt, të stervitur për luftë sipas modeleve të fundit të ushtrive europiane. Si e kaloi urën e Goricës në Berat ushtria turke , lajmi u përhap në gjithë zonën duke kaluar gojë më gojë e fshat më fshat se turqit ishin nisur në drejtim të Mallakastrës. Në krye të kësaj ushtrie ishin bejlerët Vrionas.
Isuf be o Isuf be
nga Berati kur dolle
me topa me xhepane
me të zezën kabine
dolle në Sinj’e pyete
-Mallakastra ku bie?
Rrapo Hekali ku je?
Në qafën e Sinjës ushtria turke u nda në dy pjesë, një pjesë për në Aranitas dhe pjesa tjetër në drejtim te Greshicës. Greshiciotët pasi u lajmëruan për mbërritjen e ushtrisë turke morën masa për boshatisjen e fshatit sidomos nga hyrja e Goricës prej nga vinte ushtria turke. Në të njëjtën kohë komandanti Sulo Zeneli bëri organizimin e cetës së Greshicës dhe ndau detyrat, për të gjithë luftëtarët të cilët me gjithëse të armatosur keq, deri edhe me cfurqe e sopata, ishin të vendosur per të luftuar deri në pikën e fundit të gjakut, për të mbrojtur vendin. Ndërkohe populli i Greshicës dërgoi një përfaqësi në komandën e ushtrisë turke, të kryesuar nga Sheh Hyseni, për të marrë vesh misionin e tyre. Bisedimet u zhvilluan në një klimë shumë të acaruar dhe krerët e ushtrisë turke i kërcënuan Greshiciotët se do te marrin për cdo shtëpi nga një dash dhe nga një vashë. Në këtë kohë sheh Hyseni ju përgjigj me ironi : “Po në mëngjes do ti keni gati këto që kërkoni” dhe ikën.
Isuf be, o Isuf be
na Berati kur dolle
me topa me xhephane
në Greshicë ardhe e re
kërkoje çupa meze.
Ndeshja kryesore midis forcave osmane të drejtuar nga komandanti i tyre Hysen Pashë Vrioni dhe kryengritësve të drejtuar nga Rrapo Hekali, u bë në korrik 1847 në fshatin Greshicë. Pozicionet midis dy forcave kundërshtuese kalonin në një front prej 3.5 km. Forcat osmane kishin një efektiv prej 2400 ushtarësh, kurse forcat e kryengritësve arrinin ne 800 veta. Luftimet në Greshicë zgjatën 3 ditë e 3 netë dhe përfunduan me thyerjen e ushtrisë turke.
Moj Greshica maja maja
të rreh topi e kumbaraja.
Moj Greshica gropa-gropa
hëngre teqind e ca koka.
Komandanti Sulo Zeneli, pas ditës së parë të luftimeve kishte marrë masa për të njoftuar krerët e kazasë së Vlorës si dhe të gjitha çetat e Mallakastrës. Në ditën e dytë të luftimeve erdhën cetat e Mallakastrës drejtimin e të cilave e merr kapedan Rrapo Hekali dhe çetat e lumit të Vlorës të drejtuar nga kapedanet Dervish Aliu, Tartar Memushi, Dule Zoto, Hajder Kanina etj. Poeti popullor për ta përjetësuar këtë ngjarje dhe per të vlerësuar pjesëmarrjen e luftëtarëve të Vlorës ka kënduar
Del o lumi i Vlorës–o
Del, se do dalim–o
Të mëdhenjë të vegjël-o
Të pjekur në Povel-o
kemi punë me Vrion-o
na kërkon xhelepet-o
tym e havajetet-o.
Çeta e Smokthinës e drejtuar nga kapedanët Tartar Memush Ruka e Dule Zoto zunë pozicionet, në pjesën jug lindore te Greshicës dhe zhvilluan luftime ku ishte vendosur një pjesë e shtabit te ushtrisë turke. Në këtë përpjekje u vranë shumë ushtarë turq, u vranë edhe 60 djem smokthiniotë. Çeta e Dukatit mori drejtimin për nga ana veri perëndimore e Greshicës, kurse në qender lufton ceta e Greshicës dhe ato të Mallakastrës. Ushtria turke po shpartallohej pjesë pjesë. Çetës së Çorrushit të komanduar nga Muhamet Hodua ju dha detyra që të mbyllte rrugëkalimin Greshicë-Aranitas- Sinjë – Berat ne Qafën e Veshave. Në këto kushte ushtria turke me Isuf Vrionin, mbeti e rrethuar dhe në mëshirën e plumbave dhe jataganëve të luftëtarëve Mallakastriotë e lebër. Beteja më e madhe u zhvillua në qendër të fshatit, pranë shtëpisë së komandatit Sulo Zeneli. Por humbje te shumta pati edhe nga forcat kryengritese, sipas gojedhenave thuhet se nga forcat kryengritëse ranë në fushën e betejës rreth 300 luftëtarë.
Juve gratë nga Greshica
bëfshi djemëna përdita.
O moj Mallakastr’e mjerë
ç’u vratë nga dy për derë.
Shtabi i kryengritjes vendosi që varrimi i luftëtarëve që ranë në këtë betejë, të bëhej në vendin më të përgjakur, tek kodra e Mucajve, në afërsi të shtëpise së komandantit të çetës së Greshicës Sulo Zenelit. Që nga ajo kohë, ndoshta edhe në shenjë respekti e kujtimi për ata trima që falën jetën në luftë kundër pushtuesve turq kjo kodër e bukur në qendër të Greshicës, nga ku mund te shohësh gjithë Mallakastrën, por edhe malet e Labërisë së Vlorës, dhe detin u quajt “Varret e Lebërve”.
Pas luftimeve te ashpëra dhe të pa barabartë, forcat kryengritëse arriten të kapin të gjallë Isuf Vrionin bashkë me dy kushërinjtë e tij Lamce e Sulçe benë të cilët pasi i gjykuan në qafë të Sinjës edhe i ekzekutuan. Sic edhe thuhet aktin e ekzekutimit e kane bërë Sulo Zeneli nga Greshica dhe Tartar Memushi nga Smokthina.
Doli Rrapua në Sinjë
-Prim’o Isuf beu primë
në të zënça s’ke të mirë
gjakun të kam për të pirë
me vete ta kam qefinë.
Isuf beu e Lamçe beu
Tartar Memushi i preu.
Tartar Memushi Smokthinë
preu bejlerët në Sinjë.
Pas këtij suksesi kryengritesit ju drejtuan Beratit, të cilin e pushtuan në 1 Gusht 1847. Kjo ishte një tjetër arritje e rëndësishme e kësaj lëvizjeje popullore, më e suksesshmja ngjarje e kryengritjes se Shqipërise së Jugut kundër Tanzimatit. E shqetesuar për përpjestimet e luftimeve, Porta e Larte mori masa emergjente, duke dërguar kundër kryengritësve te Rrapo Hekalit, Serasqerin e Rumelisë Derbihor Reshit Pashën. Ai u nis nga Manastiri në krye të 15 000 ushtarëve te inkuadruar në 7 divizione, dhe të paisur me artileri të lehtë malore.
Tre pashallarë e myzhyri
u ngrenë nga Manastiri
përposh Beratit i ryri
kumandar ishte Veziri
bymbash Sulejman Tahiri
Hysen pashë myzeviri.
Pas luftimeve te pabarabarta kryengritësit e braktisën qytetin e Beratit dhe u shpërndane për të vazhduar qëndresën të organizuar në çeta. U shquan trimat e Dukatit nën udhëheqjen e Dervish Aliut, Zenel Xhafua, Orhan Bardhua etj.
Tunde Zenel Xhafua tunde
topi bam e ti po tutje
të shkojnë plumbat mbi supe
hipur në mushkë të kuqe
vetëtin palla me lule.
Tunde xha Zeneli tunde
ç’e zure Qishën e kuqe
Kjo kryengritje dështoi si pasojë e tradhëtise së brendeshme të disa bejlereve. Lufta u ndërpre për disa ditë. Kështu u dha kohë turqve të organizoheshin dhe të mbylleshin në kalanë e Beratit.
Ah moj dhelpëra e Marsit-a
Shaban Peshtani qerrata
shokët tanë i tradhtove
me bejlerët u bashkove.
Shaban Peshtani duhej të përballej i pari me forcat turke që vini nga Manastiri, por nga frika e numrit të tyre rë madh u hodh nga krahu i turqve, kjo këngë e përbuz atë që bëri.
Me shtypjen përfundimtare të kryengritjes së vitit 1847 në Shqipërinë e Jugut autoritetet turke mundën të arrestonin Rrapo Hekalin. Pasi e burgosën në burgun e Manastirit atë e ekzekutuan mesnatën e 30 Dhjetorit 1847. Versioni zyrtar për vdekjen e tij ishte se ajo u shkaktua nga sëmundja e tifos, por populli thotë që e helmuan.
Pas shtypjes së kryengritjes ushtria turke bëri raprezalje te rënda në Mallakastër, duke djegur fshatra te tillë si: Greshica, Klosi dhe Fratari.
Dolli marsi e hyri prilli
s’këndon qyqja e as bilbili
Rrapon e ngriti veziri
e shpuri nga Manastiri.
As e vrau e as e farkoi
veç me helm e helmoi.
- Rrapo Hekali ku je ?
Keq për ty e keq për ne
na mbeti vendi raje !


sinja eshte nje fshat i mrekullueshem nen shpatin e malit shpirag dhe eshte fshati nga ku kam origjinen , dhe patjeter qe te paret e mi kane kuftuar perkrah RRpo hekalit .

histori e bukur te lumt.vazhdoni sipas kohes dhe mundit sepse ishte mburrje dhe gjallrim per shpirtin tim pore edhe te atyre qe frymzohen nga penda e pushka e shqiptarit e cila ishte brum per brezat e tashme e te ardhshme.