Teuhidi

[ramazan_it]

TË AFRUARIT E NDALUAR ME SHERIAT

Të afruarit e ndaluar me sheriat është ai, i cili nuk ka bazë në fe, e ekzistojnë disa lloje, prej të cilave janë:

1. Të afruarit All-llahut me anë të të vdekurve dhe kërkimi i nevojës dhe ndihmës prej tyre

Siç ndodh sot, e këtë e quajnë tevessul (të afru arit e drejtë), që nuk është e vërtetë, ngase tevessuli kërkon që t’i drejtohemi All-llahut xh.sh. me anë të mjeteve të lejuara, siç janë veprat e mira, imani, përmendja e emrave të bukur të All-llahut... Ndërsa të drejtuarit e duave njerëzve të vdekur paraqet largim nga All-llahu, e që është shirk i madh, ngase All-llahu xh.sh. thotë:

“Dhe, përveç All-llahut mos iu lut tjetërkujt, të cilët nuk të sjellin as dobi as dëm, e nëse e bën këtë, ti atëherë, me të vërtetë, je nga pabesimtarët.” (Junus: 106)

2. Për sa i përket të afruarit All-llahu me anë të personalitetit të Pejgamberit a.s., kjo bën pjesë në bid’ate (risi), sepse as’habët nuk kanë vepruar kështu. Umeri r.a. iu ka afruar All-llahut xh.sh. me anë të duasë të Abbasit r.a. derisa ky ishte gjallë, e nuk e luste All-llahu përmes Pejgamberit a.s. pas vdekjes së tij.

Hadithi:

“Afrojuni All-llahut me anë të personalitetit tim”, nuk ka kurrfarë bazash, siç thotë Ibni Tejmiu.

Kjo mënyrë e re e të afruarit All-llahut shpie në shirk dhe atë nëse njeriu konsideron se duhet të ketë ndonjë ndërmjetësues në mes tij dhe All-llahut xh.sh., si p.sh. udhëheqësi, sundimtari, ngase kjo paraqet të barazuarit e krijesave me Krijuesin.

Ebu Hanifja ka thënë: “E urrej që t’i drejtohem All-llahut me anë të ndërmjetësve!”

3. Për sa i përket kërkimit nga Pejgamberi a.s. që të bëjë dua pas vdekjes së tij sikur dikush të thotë:

“O i Dërguar, lute All-llahun për mua!” - kjo nuk është e lejuar, ngase as’habët nuk kanë vepruar kështu dhe se Pejgamberi a.s. ka thënë:

“Kur vdes njeriu, sevabet i pushojnë t’i arri jnë, përveç në tri raste: sadakasë së përhershme, shkencës prej të cilës ka dobi njerëzia dhe fëmijës së mirë i cili lutet për të”.

E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!

[ramazan_it]

Torturat që duruan Sahabët për shkak se ishin të kapur pas Teuhidit

Sahabët e të Dërguarit të Allahut vuajtën format më të këqia të torturës për shkak se ishin të kapur pas akides së saktë dhe ngaqë e bënin adhurimin të pastër dhe me sinqeritet vetëm për Allahun, si dhe e refuzonin shirkun dhe kufrin.

Nga Abdullah Ibn Mes’udi i cili ka thënë:

“Njerëzit e parë që e deklaruan hapur Islamin e tyre ishin shtatë: I Dërguari i Allahut, Ebu Bekri, ‘Ammari dhe mamaja e tij Sumeja, Suhejbi, Bilali dhe Mikdadi.

Të Dërguarit të Allahut i dha mbrojtje Allahu nëpërmjet xhaxhait të tij, Ebu Talibi.

Ebu Bekrit i dha mbrojtje Allahu nëpërmjet njerëzve të tij.

Kurse sa i përket pjesës tjetër, ata i merrnin mushrikët dhe i veshnin me një parzmore hekuri dhe i vendosnin në diell për t’i përcëlluar e për t’i djegur.

Nuk pati njëri prej tyre që të mos u përgjigjej përveç Bilalit ngaqë atij iu bë vetja sikur të mos ishte gjë fare për hir të Allahut dhe njerëzit e tij nuk patën fare respekt për të. Pastaj, ata ua dhanë fëmijëve të cilët e tërhiqnin zvarrë nëpër rrugët e Mekës ndërsa ai thoshte vazhdimisht:

“(Ai që ka të drejtë të adhurohet është) Një, Një.”[1]

Në Historinë e Ibn Hishamit [2] thuhet:

“Umejje Ibn Khalf e nxirrte atë (Bilalin) në nxehtësinë diellit mu në mes të ditës dhe e hidhte me shpinë në dheun e luginës së Mekkes. Pastaj jepte urdhër që t’i vendosnin mbi kraharor një shkëmb të madh. Atëherë, ai i thoshte:

“Pasha Allahun, do të mbetesh kështu derisa të vdesësh, përveç nëse e mohon Muhamedin dhe adhuron Latin e Uzan.” Kurse ai thoshte, ndërsa ishte në atë gjendje:

“(Ai që ka të drejtë të adhurohet është) Një, Një.”


Sumejje u torturua derisa vdiq për shkak të akides së teuhidit e jo se ajo ishte një udhëheqëse politikane. Nga Muxhahid, i cili ka thënë:

“Dëshmori (shehidi) i parë në Islam ishte Sumejja, mamaja e ‘Ammarit. Ebu Xhehli i nguli asaj një heshtë në bark.”[3]

Ibn Sa’d ka thënë: “Ajo e pranoi Islamin herët në Mekë dhe ishte një prej atyre që u torturuan për t’i detyruar që ta lëshonin Fenë e tyre. Por ajo duroi dhe nuk u dorëzua derisa erdhi Ebu Xhehli dhe i nguli heshtën në bark dhe ajo vdiq.”[4]

Fundnota:

[1] Transmetuar nga Hakimi në el-Mustedrak (3/284) dhe e ka deklaruar sahih. Dhehebiu e ka përmendur atë në Sijer A’lamun-Nubela (1/348) dhe ka thënë: “Ai ka një zinxhir të saktë transmetimi...”
[2] Sirah Ibn Hisham (1/318).
[3] Tabakat Ibn Sa’d (8/264/265). Ai ka thënë: “Isma’il Ibn ‘Umer, Ebul-Mundhir na ka trguar se Sufjan eth-Theuri na ka transmetuar nga Mensuri, nga Muxhahid, i cili ka thënë...” Ky është një zinxhir transmetimi i saktë tek Muxhahidi.
[4] Tabakat Ibn Sa’d (8/264).

[bacimil]

aa
paske kalue ne anen e dervishve a?
se ata bajne panderpre teuhid
edhe veq e veq por edhe se bashku
bravo

[IslamInfo]

bacimil: pse ja fut kot o injorant. Kjo teme eshte therre ne syt e dervisheve, ska te beje me dervishet asgje.

[ramazan_it]

aa
paske kalue ne anen e dervishve a?
se ata bajne panderpre teuhid
edhe veq e veq por edhe se bashku
bravo

Bravo i thuajnë gomarit, kur del prej balte, o bacimil!

" Po fol diçka të hajrit në rastëse ke për të thënë, ose hesht. "( hadith )


Ti me ato postimet e tua të pakta që i kishe, u tregove se qenke shum i vobegët nga diturija Islame edhe pse ndoshta e quan veten musliman.

Po tregona nji çik se, ku e kuptove ti se kjo që kam sjellur, unë është e barabartë me atë që bëjnë të devijuarit " dervishët ", apo ja fute ashtu si të erdhi?

Por ti se paske kuptuar farë atë që është folur për Teuhidin, dhe shihet qartë se ti të mungon ai.

Po pse o bacimil, nuk e mer njiherë me rend me e lexue me vëmendje temën dhe pastaj eja dhe thuaj atë që ke për të thanë?

Apo ju duket më e lehtë me fol ashtu kot?

Ti bacimil, kur ta kupton se pa teuhid nuk ka xhennet, atëherë do të ndrosh mendimin dhe nuk do shkruash më sikurse ke shkruar më sipër.

Të këshiloj: Mos e mer me të tallme çështjen e teuhidit dhe në rastëse don me qenë prej të shpëtuarve: kape atë " Teuhidni " dhe studjoje natë e ditë dhe mos të jetë asnjëherë për ty e mjaftueshme. Se njeriun që e shpëton në Ditën e Gjykimit, do të jetë " Teuhidi ".

Leri menjanë bektashitë dhe mos na i përzij këtu tek ky nënforum, sepse ata janë shumë larg teuhidit.

Me respekt.

Ramazani.

[ramazan_it]

Të kuptuarit e Teuhidit

Marrë nga shpjegimi i shejh Salih Ali-Shejh rreth "Keshf esh-Shubuhat"

Shejh Muhamed ibn Abdul-Uehab ishte me studentët e vet, pasi kish përfunduar studimin e librit të vet "Kitab et-Teuhid" [Libri mbi Njësinë e Allahut], dhe dëshiroi ta përsëriste prapë studimin, për të tretën apo të katërtën herë.

Studentët reaguan:"O shejh, duam ta studiojmë një libër tjetër, një libër fiku apo hadithi".

"Përse [doni të studioni libër tjetër]?" – pyeti shejhu.

Ne, në fakt, e kemi kuptuar Teuhidin. Duam ta studiojmë një shkencë tjetër" – u përgjigjen ata.

"Pritni. Do të shohim më vonë se si qëndron puna" – tha shejhu.
Disa ditë më vonë, shejhu erdhi në orën e mësimit, dukshëm i shqetësuar. Studentët pyetën për arsyen e gjendjes së tij. Shejhu shpjegoi që kishte hasur në diçka që e kishte vrerosur. Studentët u interesuan rreth kësaj.

"Më qe thënë që banorët e një shtëpie kanë bërë kurban një gjel [për një xhin], në prag të shtëpisë së tyre dhe dërgova dikë për ta vërtetuar këtë" - shpjegoi shejhu.

Pas një kohe, studentët e pyetën lidhur me rastin që ua kishte përmendur.
Shejhu u përgjigj:"Në fakt, banorët e kësaj shtëpie nuk kishin bërë kurban për dikë tjetër përveç Allahut, por ishte dikush që bëri kurvëri me të ëmën".
"Kërkojmë shpëtim tek Allahu! Ka bërë kurvëri me të ëmën?! Kërkojmë shpëtim tek Allahu! Ka bërë kurvëri me të ëmën?!..." - bërtitën studentët e tij, të tronditur.

Pasi përmendi këtë rrëfenjë, shejh Salih shpjegoi që shejh Muhamed ibn Abdul-Uehab e ka thënë këtë për t'ua bërë me dije që thënia e tyre "Ne e kemi kuptuar Teuhidin" është injorancë dhe është një nga dredhitë më të mëdha të shejtanit.

Ata, në të vërtetë, e bënë një mëkat të madh [kurvëria me të ëmën] më të madh sesa shirku që përjashton nga Islami. Vërtet, zemrat e tyre nuk u vrerosën, kur u përmend shirku që përjashton nga Islami. Kjo, po ashtu, ndodh edhe sot, kur disa injorantë vërejnë mëkate të mëdha dhe zemërohen, por kur dëgjojnë për shirk të madh, apo i shohin njerëzit të bëjnë shirk, si të bërit kurban për dikë tjetër, përveç Allahut, etj., kjo nuk i lëviz zemrat e tyre. Kjo dëshmon për injorancën e tyre dhe për atë se ata nuk e kanë kuptuar Teuhidin.

[ramazan_it]

Kuptimi i dëshmisë “La ilahe il-lAllah” dhe kushtet e saj.

Me emrin e Allahut, të Gjithmëshirshmit Mëshirëplotit.

Me të vërtetë falënderimet i takojnë Allahut, vetëm Atë e falënderojmë dhe vetëm prej Tij ndihmë dhe falje kërkojmë. I lutemi Allahut të na ruajë prej të keqes së punëve dhe vetveteve tona. Atë që e udhëzon Allahu nuk ka kush ta humbasë dhe atë që e humbet nuk ka kush ta udhëzojë përveç Tij. Dëshmoj e deklaroj se nuk meriton të adhurohet veçse Allahu dhe dëshmoj e deklaroj se Muhamedi është rob dhe i Dërguar i Tij.

O vëllezër : Robër të Allahut!

Akidja së pari nëse doni ta dini.

Të xhumanë e kaluar folëm për teuhidin Uluhije dhe thamë se kuptimi i tij është se muslimani e ka detyrë të besojë me zemrën e tij se vetëm Allahu meriton të adhurohet; pra : S’ka të adhuruar tjetër me të drejtë përveç Allahut, dhe ky është edhe kuptimi i shehadetit.

Ndërsa sot do të flasim për dëshminë “La ilahe il-lAllah”

Vëllezër muslimanë!

Kjo frazë “La ilahe il-lAllah” është dëshmia e njësimit, për shkak të së cilës Allahu krijoi krijesat. Allahu i Madhëruar thotë :

“Dhe nuk i krijova xhinët dhe njerëzit veçse për të më adhuruar” [Dharijatë : 56]

Kjo frazë “La ilahe il-lAllah” është dëshmia e njësimit, për shkak të së cilës luftoi i Dërguari i Allahut {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të}dhe për të ranë dëshmorë Sahabët (Allahu qoftë i kënaqur prej tyre).

Ka thënë Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} :

“Jam urdhëruar ti luftoj njerëzit derisa të dëshmojnë “La ilahe il-lAllah” se “Nuk meriton të adhurohet veçse Allahu” dhe se unë jam i Dërguari i Allahut, e nëse ata e bëjnë këtë, atëherë i kanë të shenjta gjakrat dhe pasuritë e tyre, veçse për të drejtat e saj, dhe llogaria e tyre i takon Allahut” [Sahihul Xhami' : 1370]

“La ilahe il-lAllah” është dëshmia e njësimit, që nëse dikush e thotë atë duke dëshmuar gjithashtu se Muhamedi është i dërguari i Allahut atëherë, ai hyn në Islam dhe konsiderohet prej muslimanëve. Pas kësaj ai i ka të shenjta (të paprekshme) gjakun dhe pasurinë.

Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} ka thënë :

“Kush thotë “La ilahe il-lAllah” dhe mohon çka adhurohet veç Tij, ai i ka të shenjta gjakun dhe pasurinë, ndërsa llogaria e tij i takon Allahut” [Sahihul Xhami' : 6314]

“La ilahe il-lAllah” është grada më e lartë e besimit.

Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} ka thënë :

“Besimi është gjashtëdhjetë e disa grada (shkallë), më e larta e tyre është “La ilahe il-lAllah” ndërsa më e ulëta është “heqja e një papastërtie nga rruga”, edhe turpi është nj gradë prej besimit” [ Buhari ]

“La ilahe il-lAllah” është dëshmia e njësimit, që nëse dikush e thotë atë kur gjendet në shtratin e vdekjes, e pastaj i del shpirti, atëherë, ai hyn në Xhenet.

Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} ka thënë :

“Ai njeri që fjalët e fundit të tij janë “La ilahe il-lAllah” do të hyjë në Xhenet ” [Sahihul Xhami' : 6355]

“La ilahe il-lAllah” është dëshmia e njësimit, e cila bëhet shkak që thënësi i saj të mos jetë përjetësisht në zjarr.

Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} ka thënë :

“Allahu ia ka bërë haram zjarrit (ia ka ndaluar) atë që ka thënë “La ilahe il-lAllah” duke shpresuar me të shpërblimin e Allahut” [Muslimi]

Ndërsa në hadithin e ndërmjetësimit, Allahu i Madhëruar u thotë engjëjve :

“Nxirrni nga zjarri këdo që ka pasur në zemrën e tij qoftë edhe një thërrmijë besim” [Mutefekun alejhi]

Vëllezër muslimanë!

Dijeni se dëshmia “La ilahe il-lAllah”, dëshmia e njësimit, është ajo me të cilën ka dëshmuar Allahu për Veten e Tij, dhe me të dëshmuan për Allahun edhe engjëjt e dijetarët.

Allahu i Madhëruar thotë :

“Ka dëshmuar Allahu se nuk meriton të adhurohet askush përveç Tij, dëshmuan për këtë edhe engjëjt e dijetarët … Nuk meriton të adhurohet askush përveç Tij, e Ai është Krenari, i Urti” [Ali Imranë : 18]

Vëllezër besimtarë!

Një pyetje mund te brejë vetvetet tona kur flasim për këtë temë ; Vallë, kushdo që thotë “La ilahe il-lAllah” do të përfitojë prej saj në dynja dhe në ahiret dhe konsiderohet prej ithtarëve të saj? Përgjigja është jo! Pse? Sepse munafikët, në çdo vend dhe kohë thonë “La ilahe il-lAllah” dhe dëshmojnë se Muhamedi është i Dërguari i Allahut, por edhe pse veprojnë kështu ata do të jenë në shtresën e fundit të zjarrit.

Allahu i Madhëruar thotë :

“Munafikët do të jenë në shtresën e fundit të zjarrit, e nuk mund të gjesh për ta ndihmues” [Nisa : 145]

Dhe në këto kohëra të habitshme, shumë prej njerëzve thonë “La ilahe il-lAllah” dhe dëshmojnë se Muhamedi është i Dërguari i Allahut por, kjo dëshmi është e pastër prej tyre dhe larg nga ata, madje ata do të jenë në shtresat e fundit të zjarrit, për shkak se ata e thonë me gjuhët e tyre por e mohojnë me zemra; thotë i Madhëruari :

“Thonë me gjuhët e tyre atë qe nuk e kanë në zemra” thonë “Besuam në Allahun dhe në Ditën e fundit por ata nuk janë besimtarë. Ata mundohen të mashtrojnë Allahun dhe ata që besuan por nuk mashtrojnë veçse vetvetet e këtë nuk e ndiejnë” [Bekare : 8-9]

Ata thanë “La ilahe il-lAllah” me gjuhë, por e përgënjeshtrojnë me zemra, madje edhe urrejnë dëshmuesit e saj.

Ndërsa ai që thotë “La ilahe il-lAllah”, përmbush kushtet e saj dhe punon me domethënien e saj, do të përfitojë prej saj në dynja dhe në ahiret, e do të konsiderohet nga ithtarët e kësaj dëshmie.

Vëllezër muslimanë!

Dëshmia islame “La ilahe il-lAllah” përmban tetë kushte, që nëse dikush i përmbush ato dhe punon me domethënien e tyre, do të ketë dobi nga kjo dëshmi në dynja dhe në ahiret dhe do të hyjë në rrethin e muslimanëve. Këto kushte do ti përmend para jush dhe do tu pyes për to përpara Allahut Ditën e Gjykimit, prandaj kush dëshiron të shpëtojë nga dënimi i Allahut le ti mësojë këto kushte dhe ti zbatojë ato në mënyrë që të konsiderohet nga ata që e përmbushin domethënien e kësaj dëshmie.

Kushti i parë : Të dish kuptimin e saj :

Është detyrë për këdo që thotë “La ilahe il-lAllah” që të dijë kuptimin e saj. Shumë njerëz e thonë këtë dëshmi por pak janë ata që e kuptojnë.

Allahu i Madhëruar thotë :

“Dije se nuk meriton të adhurohet me të drejtë veçse Allahu, dhe kërko falje për gabimet e tua, të besimtarëve dhe të besimtareve. Allahu i di mirë veprat dhe vendqëndrimet tuaja” [Muhamed : 19]

Dhe ka thënë Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të}:

“Kush vdes duke e ditur se “Nuk meriton të adhurohet veçse Allahu” do të hyjë në Xhenet” [Muslimi]

Dije o rob i Allahut se dëshmia “La ilahe il-lAllah” përmban mohim e pastaj pohim ; “La ilahe” (nuk ka të adhuruar) është mohim, ndërsa “il-lAllah” (përveç Allahut) është pohim. Prandaj e ke detyrë që të mohosh të drejtën e adhurimit nga kushdo që adhurohet, pastaj ta pohosh atë vetëm për Allahun e Vetëm e të pa shok, sepse Allahu është i Vërteti, ndërsa ata që adhurohen përveç Tij janë të kotë.

Vëllezër muslimanë!

Injoranca ndaj kësaj fjale i ka bërë shumë prej njerëzve që të bien në shirk, duke menduar se i përsosin veprat që bëjnë. Ja populli i Musës {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} pasi Allahu i shpëtoi prej armikut të tyre, dhe pasi kaluan detin dhe dolën në bregun tjetër, kaluan pranë një populli që përuleshin para idhujve të tyre duke bërë kështu shirk ndaj Allahut të Madhëruar. Atëherë populli i Musës thanë :

“O Musa, na bëj edhe ne një idhull ta adhurojmë ashtu siç kanë ata idhuj që i adhurojnë! Tha : – Ju jeni popull injorant! Vërtet, ai popull (që po adhuron idhuj) është i shkatërruar në atë (adhurim) dhe ajo që vepruan është e asgjësuar (s’ka dobi). Musa tha : – A të kërkoj për ju një zot tjetër veç Allahut, duke e ditur se Ai ju vlerësoi mbi njerëzit e tjerë?!” [A'rafë : 138-140]

Pra ai që thotë “La ilahe il-lAllah” por u lutet të tjerëve përveç Allahut, ai është injorant ndaj kësaj dëshmie. Ai që thotë “La ilahe il-lAllah” por bën tauaf rreth varreve të Sahabëve e Tabiinëve, është injorant ndaj kësaj Fjale. Prandaj është detyrë për dëshmuesin e saj që ti dijë kuptimin.

Kushti i dytë : Siguria në të, që nuk përmban dyshim :

Duhet që dëshmuesi i kësaj Fjale ta thotë atë, duke qenë i sigurt në zemrën e tij. Allahu i Madhëruar i ka cilësuar robërit e Tij besimtarë në Kuran si njerëz të pa lëkundur, pra që nuk dyshojnë.

Ai thotë :

“S’ka dyshim, se besimtarët janë ata të cilët kanë besuar Allahun dhe të Dërguarin e Tij, e nuk janë lëkundur. Madje ata luftojnë në rrugën e Allahut me pasuritë dhe vetët e tyre. Të tillët janë besnikë” [Huxhuratë : 15]

Dhe ka thënë Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} :

“Dëshmoj se nuk meriton të adhurohet me të drejtë veçse Allahu dhe se unë jam i Dërguari i Allahut ; nuk ka rob që e takon Allahun me këtë dëshmi pa dyshuar në të, veçse do të hyjë në Xhenet” [ Sahihul Xhami' : 1009]

Dhe ka thënë Ebu Hurejres :

“Këdo që të takosh pas këtij muri që dëshmon “La ilahe il-lAllah” duke qenë i sigurt për të në zemrën e tij, përgëzoje atë me Xhenet”

Allahu i ka cilësuar munafikët si njerëz që dyshojnë në këtë Fjalë, prandaj ka thënë Allahu i Madhëruar :

“..e u lëkundën zemrat e tyre, prandaj ata përpëliten në dyshimet që kanë ” [Teube : 45]

Prandaj munafikët janë të lëkundur, as me njërën palë e as me tjetrën.

Allahu i Madhëruar thotë :

“Ata janë të lëkundur mes tyre (besimit dhe mosbesimit) e nuk janë as me ata (me besimtarët) as me ata (me jobesimtarët). E atë që e humb Allahu ti kurrsesi nuk mund ti gjesh atij rrugë shpëtimi” [Nisa : 143]

Kushti i tretë : Pranimi i kësaj Dëshmie :

Dhe i gjithçkaje që përfshin ajo, duke i pranuar ato me zemrën, gjuhën dhe gjymtyrët e tua. Allahu i Madhëruar i ka cilësuar robërit e Tij besimtarë se ata para kësaj Dëshmie thonë : – Dëgjuam dhe u bindëm.

Thotë i Madhëruari :

“Fjala e besimtarëve të vërtetë kur ata thërriten për tek Allahu dhe i Dërguari i Tij në mënyrë që të gjykojë (i Dërguari) mes tyre, është që të thonë “dëgjuam dhe u bindëm”. Të tillët janë të shpëtuarit” [Nur : 51]

Dhe i ka cilësuar ata që përgënjeshtrojnë se kur u thuhet atyre : – Thoni “La ilahe il-lAllah” , ata tregohen mendjemëdhenj.

Allahu i Madhëruar thotë :

“Ata ishin që kur u thuhej “La ilahe il-lAllah” tregoheshin mendjemëdhenj” [Safat : 35]

Sa ka prej njerëzve në këtë kohë që kur u thuhet atyre : – Thoni “La ilahe il-lAllah”, gjykohuni tek ajo, jetoni nën hijen e saj, luftoni për hir të saj, ata tregohen kryelartë dhe mendjemëdhenj?! Thonë : – A ti lemë të adhuruarit tanë për shkak të disa ekstremistëve mendjelehtë që e shtrëngojnë dhe vështirësojnë fenë?! Nuk ka as ndryshim e as fuqi veçse me ndihmën e Allahut, Zotit të botëve.

Kushti i katërt : Dorëzimi dhe bindja ndaj kësaj dëshmie :

Pra; është detyrë për dëshmuesin e kësaj Fjale që ti dorëzohet asaj dhe gjithçkaje që ajo përfshin.

Thotë Allahu i Madhëruar :

“E kthehuni tek Zoti juaj dhe dorëzojuni Atij, para se t’ju vijë juve dënimi e pastaj të mos ndihmoheni” [Zumer : 54]

Dhe thotë :

“Dhe kush e dorëzon veten e tij tek Allahu, duke qenë i devotshëm, i tilli është kapur për lidhjen më të fortë, e tek Allahu do të jetë përfundimi i çështjeve ” [Lukman : 22]

Pra, i bindet Allahut duke qenë njësues, e nëse vepron kështu, atëherë ai është kapur për lidhjen më të fortë, e cila është Fjala “La ilahe il-lAllah”.

Kushti i pestë : Besnikëria, e kundërta e përgënjeshtrimit :

Thënësi i kësaj dëshmie duhet ta thotë atë me besnikëri nga zemra e vet, sepse shumë prej njerëzve thonë “La ilahe il-lAllah” por ata janë prej mashtruesve më të mëdhenj.

Allahu i Madhëruar thotë :

“Elif, lam, mim. A menduan njerëzit se do të lejoheshin të thoshin besuam dhe se nuk do të sprovoheshin? Ne kemi sprovuar ata që ishin para tyre, e kjo, në mënyrë që të shfaqen ata që qenë besnik (në thënien e tyre) dhe të shfaqen mashtruesit” [Ankebutë : 1-3]

Dhe ka thënë :

“E ka prej njerëzve që thonë – Besuam në Allahun dhe në Ditën e Fundit, por ata nuk janë besimtarë” [Bekare : 8]

Dhe ka thënë Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të}:

“Nuk ka njeri që dëshmon se nuk meriton të Adhurohet veçse Allahu dhe se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij me besnikëri nga zemra, veçse Allahu e bën atë haram për zjarrin” [Mutefekun alejhi]

Kushti i gjashtë : Sinqeriteti :

Dëshmuesi i kësaj Fjale duhet që adhurimin e tij t’ia dedikojë vetëm Allahut, e jo të tjerëve përveç Tij, sepse nëse adhurimi u dedikohet të tjerëve përveç Tij atëherë, konsiderohet shirk.

Ka thënë Allahu i Madhëruar :

“Allahut i takon feja e pastër” [Zumer : 3]

Dhe ka thënë :

“Dhe nuk u urdhëruan për tjetër, veç që ta adhurojnë Allahun me sinqeritet dhe pastërti, të falin namazin, të japin zekatin, e kjo është feja e drejtë” [Bejine : 5]

Dhe ka thënë Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} :

“Njeriu më i lumtur nga ndërmjetësimi im Ditën e Gjykimit do të jetë ai që ka thënë “La ilahe il-lAllah” me sinqeritet nga zemra e tij” [Buhari]

Dhe ka thënë :

“Allahu ia ka bërë haram zjarrit atë njeri që ka thënë “La ilahe il-lAllah” duke e bërë këtë për hir të Allahut” [Muslimi]

Kushti i shtatë : Dashuria për ithtarët e saj :

Allahu i Madhëruar thotë :

“Ka prej njerëzve që zgjedhin në vend të Allahut idhuj, që i duan (i madhërojnë) ata ashtu siç (besimtarët e vërtetë) duan Allahun, por ata që besuan kanë më shumë dashuri për Allahun. E sikur ta dinin ata që bënë mizori se kur ta shohin dënimin (në botën tjetër) do të binden se e tërë fuqia i takon vetëm Allahut (e jo idhujve) dhe se Allahu është ndëshkues i rreptë” [Bekare : 165]

Dhe ka thënë i Madhëruari :

“Thuaj : -Namazi im, kurbani im, jeta ime dhe vdekja ime janë vetëm për Allahun, Zotin e botëve. Ai nuk ka shok, prandaj unë për këtë jam urdhëruar dhe jam i pari i muslimanëve (të dorëzuarve)” [EnAmë : 162]

Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} ka thënë :

“Nëse tre gjëra gjenden tek dikush atëherë ai ka gjetur me to ëmbëlsinë e besimit ; Të jenë Allahu dhe i Dërguari i Tij më të dashurit për të nga çdokush tjetër; Të dojë dikë vetëm për hir të Allahut; Dhe të urrejë kthimin në kufër (mohim) pasi Allahu e shpëtoi prej tij ashtu siç urren të hidhet në zjarr” [Sahihul xhami' : 3040]

Kushti i tetë : Mohimi i tagutit :

Tagut quhet çdokush që adhurohet veç Allahut, me dëshirën e tij. Prandaj nëse dikush adhurohet nga njerëzit me dëshirën e tij, atëherë ai quhet tagut.

Allahu i Madhëruar thotë :

“Nuk ka imponim në fe, është sqaruar e vërteta nga e kota, prandaj kush mohon tagutin dhe beson Allahun, ai është kapur për lidhjen më të fortë e cila nuk ka këputje. Allahu është Dëgjues dhe i Gjithëdijshëm” [Bekare : 256]

Profeti {Paqja dhe lavdërimet e Allahut qofshin mbi të} ka thënë :

“Ai që dëshmon “La ilahe il-lAllah” dhe mohon çdo gjë që adhurohet veç Allahut, i ka të shenjta gjakun dhe pasurinë e tij, e llogaria e tij i përket Allahut” [Muslimi]

I lutem Allahut të na bëjë të gjithëve të kuptojmë më së miri dëshminë “La ilahe il-lAllah” dhe të na bëjë prej ithtarëve të saj.

Marrë nga libri me hutbe i shejhut të nderuar

Salih bin Taha Abdul Uahid ( Ebu Islam)
Nxënës i shejh Albanit Allahu e mëshiroftë.

“El Akidetu Euelen” 1/97-102

Përktheu :
Mirandi Shehaj


Marrur nga:
www.Udha e Besimtareve.com

[ramazan_it]

Realizimi i Teuhidit

TEUHIDI DHE PASTRIMI I TIJ NGA SHIRKU


Realizimi i Teuhidit është pastrimi i tij nga shirku, dhe kjo nuk mund të realizohet vetëm se me tri gjëra:

E para:

Dija. Nuk mund të realizosh diçka para se ta dish atë. Patjetër duhet të kesh një përfytyrim në dijen tënde për atë çështje.

Allahu i Madhëruar thotë:

“Dhe dije se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut.” [Muhammed: 19]

E dyta:

Besimi. Nëse ti e di, porse nuk beson dhe bëhesh mendjemadh, nuk e ke realizuar Teuhidin.

Allahu i Madhëruar thotë për kafirat:

“A i bëri të adhuruarit një të adhuruar (të vetëm)?! Me të vërtet kjo është gjë e çuditshme.” [Sad: 5]

Këta nuk e besuan veçimin e Allahut me adhurim (ibadet).

Nënshtrimi. Nëse ti e mësove dhe e besove, porse nuk u nënshtrove, nuk e ke realizuar Teuhudin.

I Lartësuari thotë:

“Ata ishin që, kur u thuhej: “Nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut”, bëheshin kryelartë dhe thoshin: “A t’i braktisim të adhuruarit tanë për shkak të një poeti të çmendur?!” [esSafat: 35-36]

Nëse e arrin këtë dhe e realizon Teuhidin, me të vërtet Xheneti është i garantuar për të pa dhënë llogari, dhe nuk themi inshaAllah, sepse ky është një gjykim i cili qëndron padiskutueshëm në Sheriat. Prandaj autori - Allahu e mëshiroftë - ka pohuar në mënyrë te prerë në këtë çështje pa thënë inshaAllah. Ndërsa në lidhje me ndonjë person të caktuar ne themi inshaAllah.


Burimi: El-Kaul el-Mufid ‘ala Kitabit-Teuhid, vëllimi 1, faqe 91.
Nga Shejhu i nderuar: Muhamed ibn Salih el-‘Uthejmin (RahimehUllah)
Përkheu: Muhamed Kallashi, Medine.

[ramazan_it]

[ramazan_it]