Teuhidi

[ramazan_it]

SHEMBULLI I ATIJ QË I DREJTOHET ME LUTJE DIKUJT TJETËR POS ALL-LLAHUT

All-llahu i Lartmadhërishëm thotë:

“O njerëz, ja një shembull, e dëgjojeni atë: “Ata të cilët, përpos All-llahut i adhuroni ju, nuk mund të krijojnë - kurrsesi as një mizë, madje - edhe nëse tubohen për këtë (krijimin e mizës). E, nëse miza u merr atyre diçka, nuk do të
mund ta marrin (ata) nga ajo. I dobët është adhuruesi (i tjetërkujt, pos All-llahut), por edhe i adhuruari - (pos All-llahut).” (El-Haxhxh: 73).

All-llahu xh.sh. me këtë ajet u drejtohet të gjithë njerëzve, që ta dëgjojnë këtë shembull, duke u thënë:

“Këta evlia, njerëz të mirë dhe të tjerët, të cilëve ju u drejtoheni me dua kur gjendeni në ndonjë vështirësi, duke kërkuar ndihmë prej tyre, këta as që janë në gjendje të krijojnë diç, madje as një mushkonjë. E, nëse mushkonja ua rëmben diç nga ushqimi dhe pija, ata nuk janë në gjendje ta shpëtojnë atë prej saj, që është argument i pafuqisë së tyre dhe dobësisë së mushkonjës. E si mundeni atëherë tua drejtoni atyre lutjet tuaja përpos All-llahut xh.sh?”

Ky shembull përmbanë qortim të ashpër atyre që u drejtohen me dua tjetërkujt pos All-llahut xh. sh., qofshtë Pejgamberëve apo evliave.

All-llahu i Lartmadhërishëm thotë:

“Vetëm për Të është lutja e vërtetë! E, ata (mohuesit) që i luten tjetërkujt - përpos All-llahut, nuk u përgjigjet atyre me kurrgjë, ashtu sikundër ai që i zgjatë dy duart tek uji (pranë pusit), për t’i ardhur te goja; por, ai, kurrsesi nuk i vjen. Lutja e mohuesve është e kotë.” (Er-Ra’d: 14)

Ky ajet aludon në atë se duaja, e cila bën pjesë në ibadet, duhet t’i drejtohet vetëm All-llahut xh.sh., dhe ata që i luten dikujt tjetër - përpos All-llahut, nuk kanë kurrfarë dobie prej atyre të cilëve u luten ngase ata nuk mund t’ua plotësojnë lutjen.

Shembulli i tyre është si shembulli i atij
që rri tek pusi dhe përpiqet të merr ujë me duar, porse nuk është në gjendje
ta bëjë këtë. Njeriun e tillë Muxhahidi (njëri nga komentuesit e Kur’anit) e
përshkruan kështu: “E thërret ujin me gjuhë dhe i zgjatë duart kah ai, porse
nuk mund ta arrijë.”

Pastaj All-llahu xh.sh. i shpallë si kafir ata të cilët ua drejtojnë duanë dikujt tjetër përpos All-llahut dhe na bën me dije se lutjet e tyre kanë dështuar, me këto fjalë:

“Lutja e mohuesve është e kotë.”

Andaj, vëlla i dashur, ke kujdes e mos ia drejto lutjen tënde dikujt tjetër përveç All-llahut xh.sh., e në këtë mënyrë të bësh kufër e të biesh në lajthitje dhe lutju vetëm All-llahut të Gjithëfuqishëm, në mënyrë që të jesh mu’min dhe ai që shpreh Njëshmërinë e All-llahut xh.sh..


E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!

[ramazan_it]

SI TA MUJOJMË SHIRKUN?


Shirku nuk mund të mujohet, pos nëse i mujojmë tri llojet e tij dhe
atë:

1. Shirkun - të përshkruarit All-llahut shok - në veprat e Tij

Sikurse dikush të konsiderojë që, përveç All-llahut, ekziston krijues tjetër dhe drejtues i Gjithësisë. Kështu, disa sufinj konsiderojnë se All-llahu xh.sh. ua ka dorëzuar disa gjëra disa evliave (aktabëve) që të qeverisin me to. Kësi bindje nuk kanë pasur as mush rikët para Islamit, gjë që e ka shënuar edhe Kur’ani:


“Dhe kush i drejton gjërat? Ata do të thonë: ”All-llahu!” (Junus: 31).

Në librin “El-kafi fir-reddi alel-vehabi”, shkrimtar i të cilit është një sufij, i kam lexuar këtë fjali: “Ekzistojnë robër të All-llahut të cilët thonë për ndonjë gjë: “Bëhu” dhe ajo bëhet!” Kur’ani i përgënjeshtron fjalët e këtij sufiji duke thënë:

“Dispozita e Tij (e All-llahut), kur dëshiron të bëjë diçka, është vetëm të thotë: “Bëhu!” - dhe ajo bëhet.” (Ja-Sin: 82).

Dhe thotë:

“Vetëm Ai krijon dhe sundon! (El-A’raf: 54).

2. Shirkun - të përshkruarit All-llahut shok - në ibadet dhe në dua Sikurse dikush të adhurojë dhe t’ia drejtojë duatë (lutjet) e veta dikujt tjetër - pos All-llahut.

P.sh. Pej gamberëve dhe njerëzve të mirë, e të kërkojë prej tyre t’i ndihmojnë dhe i thërret ata me dua, kur është në vështirësi apo në gjendje të begatë (mirëqenie). Mjerrisht, kjo dukuri është tejet e zgjeruar në ummetin islam, kurse mëkatin më të madh e bartin disa sheh lerë, të cilët e përkrahin këtë lloj të shirkut, duke e quajtur këtë të afruarit All-llahut (tevessul), e, që kjo, në realitet, nuk është, ngase tevessul (lidhje) do të thotë: të drejtuarit All-llahut xh.sh. me anë të lidhjes të lejuar me Sheriat. Mirëpo, atë që bëjnë ata është të drejtuarit e duasë dikujt tjetër pos All-llahut, si p.sh. kur thonë: “Shpëtim, o i Dërguari i
All-llahut, o Xhejlani, o Bedevi...” etj. Kjo lutje don të thotë t’i bësh ibadet dikujt tjetër pos All-llahut xh.sh., ngase kjo në realitet është dua, e Resulull-llahu a.s. ka thënë:

“Duaja është ibadet!”

Ndërsa shpëtim, ndihmë e të ngjashme, kërkohet vetëm nga All-llahu xh.sh., ngase Ai thotë:

“Dhe (All-llahu) do t’ju ndihmojë me pasuri dhe me fëmijë...” (Nuh: 12).

Në këtë lloj të shirkut bënë pjesë edhe të përshkruarit All-llahut shok në sundim, e kjo ndodh atëherë kur ndonjë sundimtar apo nënshtetas konsi deron se Ligji i All-llahut xh.sh. nuk i përshtatet kohës, apo konsideron se është e lejuar të gjykohet sipas ligjeve të tjera.

3. Shirkun - të përshkruarit All-llahut shok - në cilësitë e Tij

Sikurse dikush t’i përshkruajë disa nga krijesat (Pejgamberët, evliatë etj.) me cilësi të cilat janë veçori vetëm të All-llahut xh.sh., siç është të njohurit e gajbit e të ngjashme. Ky është element mjaft i zgjeruar te sufinjtë dhe tek ata të cilët kanë rënë nën ndikimin e tyre. Kështu Busajriu, duke lavdëruar Pejgamberin a.s., ka thënë:

“E nga mirësia yte është kjo botë dhe kursimi i saj, ndërsa nga dituria yte është dituria mbi Levhi Mahvudhin dhe pendën.”

Nga kjo pikëpamja janë në lajthitje edhe “dexh xhallët” (ata që i largojnë njerëzit nga rruga e drejtë), të cilët konsiderojnë se mund ta shohin Pejgamberin a.s. në gjendje të zgjuar (zgjëndërr) dhe të kërkojnë prej tij që t’i njoftojë se çka fshihet në zemrat e atyre që takohen me ta e të cilët dëshirojnë t’i bëjnë ithtarë të vet. E, dihet se Pejgamberi a.s. nuk ka ditur fshehtë sinë e zemrave njerëzore, derisa ka qenë gjallë.

Përkitazi me këtë All-llahu xh.sh. thotë:

“Thuaj: ”Unë nuk mund t’i sjellë vetes as dobi as dëm, përveç atë që don All-llahu. E sikur t’i dija fshehtësitë, do t’i shumëzoja të mirat dhe nuk do të më prekte asnjë e keqe. Unë jam vetëm paralajmërues dhe sihariques për njerëzit që besojnë.” (El-A’raf: 188).

E si do të mund t’i dnte këto fshehtësi pas vdekjes dhe pas transferimit te Zoti i vet? E, kur Pejgamberi a.s. me një rast ka dëgjuar një robëreshë duke thënë:

“Në mes nesh është Pejgamberi, i cili di se çka do të ndodhë nesër!”, ka thënë: “Mos fol ashtu, por fol siç ke folur edhe më parë!

Ndërkaq, ngandonjëherë All-llahu xh.sh. i ka informuar Pejgamberët për disa gjëra të gajbit. Përki tazi me këtë thotë:

“Vetëm Ai i di fshehtësitë dhe Ai nuk ia zbulon fshehtësitë e Veta askujt; përveç atij të cilin Ai e ka zgjedhur për ta dërguar (Pejgamber).” (El-Xhinn: 26-27).


E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!

[Al-Mustafa]

Perse i ka derguar Allahu te Derguarit ?

Allahu i ata i ka derguar qe ta ftojne njerezimin per ta adhuruar Ate dhe ta mohojne shirkun. Allahu thote :
"Ne derguam ne cdo popull te Derguar me qellim qe t'u thone : 'Adhuroni vetem Allahun ,e largohuni nga djajte' ".
Muhammedi alejhi selam thote : " Tee Derguarit jane vellezer ......feja e tyre eshte nje ."

[Al-Mustafa]

Ceshte njesimi i Zotit ?

Njesimi i Zotit eshte te vecuarit e Tij me veprat e Tij sic eshte krijimi , rregullimi etj. Allahu thote :
"Vetem Allahu , Zoti i boteve , meriton qe te falenderohet ."
Muhammedi alejhi selam ka thene : " Ti je Zot i qiejve dhe i tokes.... "

[ramazan_it]

KUSH ËSHTË MUVEHHID - MONOTEIST?

Kush i mujon këto tri lloje të shirkut, nuk i përshkruan All-llahut shok dhe All-llahun xh.sh. e konsideron të Vetmin në qenien e Tij (dhat), në cilësitë e Tij, dhe vetëm Atij i drejtohet me dua dhe me ibadet, ai quhet muvehhid - monoteist, dhe ai do t’i gëzojë të gjitha nderimet që janë paraparë për muvehhidët. Ndërsa, ai i cili shpreh Njëshmërinë e All-llahu vetëm në disa aspekte, e jo në të gjitha, nuk konsiderohet si muvehhid dhe të tillit i përkasin këto fjalë të All-llahut xh.sh.:

“...E, sikur t’i bënin shok Atij, do t’ju humb çdo gjë nga ajo që kanë punuar.” (El-En’am: 88).

“...Nëse i përshkruan All-llahut shok, me siguri do të humbin punët tuaja dhe do të jesh ndër ata që janë shkatërruar.” (Ez-Zumer: 65).

Ai i cili pendohet dhe e mujon shirkun, ai konsiderohet si monoteist - muvehhid. O All-llahu ynë! Na bën prej atyre që në çdo gjë Të konsiderojmë të Vetmin, e mos na bën mushrikë!



E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!

[ramazan_it]

SHIRKU I VOGËL DHE LLOJET E TIJ

Në këtë shirk bën pjesë çdo mjet (rrugë) që shpie në shirk të madh, porse nuk është në rangun e ibadetit dhe nuk nxjerrë nga imani (Islami). Mirëpo ky bënë pjesë në mëkate të mëdha.

Në shirkun e vogël bënë pjesë:

1. Hipokrizia e vogël dhe të shtirët para njerëzve siç është, ai i cili punon në emër të All-llahut dhe falet në emër të All-llahut, mirëpo, këto vepra dhe namaze i bënë në mënyrën më të mirë vetëm për t’i lavdëruar njerëzit. All-llahu xh.sh. thotë:

“...Kush shpreson takimin me Zotin e vet, le të punojë vepra të mira, dhe, le të mos i bëjë shok askë në të adhuruarit e Zotit të vet!” (El-Kehf: 110).

Kurse Muhammedi a.s. ka thënë:

“Gjëja prej së cilës më së shumti kam frikë për ju është shirku i vogël - ‘rija (të shtirurit). Në Ditën e gjykimit, kur do t’i shpërblejë njerëzit për veprat e tyre, All-llahu do të thotë:

“Shkoni tek ata para të cilëve jeni treguar dhe shikoni se a do të keni shpërblim prej tyre!”

2. Përbetimi me diç tjetër, përveç All-llahut xh.sh.

Ibni Abbasi këtë lloj të shirkut e ka shpjeguar me shembullin kur njëri i thotë mikut të vet:

“Atë që ka dashur All-llahu dhe që ke dashur ti!”

Në këtë shirk bëjnë pjesë edhe fjalët:

“Sikur të mos ishte All-llahu dhe filan njeriu!”

Ndërsa është e lejuar të thuhet:

“Sikur të mos ishte All-llahu , e pastaj filan njeriu!”

Pejgamberi s.a.v.s. ka thënë:

“Mos thuani: ‘Si ka dashur All-llahu dhe si ka dashur filani’, por thuani: ‘Si dëshiron All-llahu e pastaj filani’.”



E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!

[ramazan_it]

DISA TRAJTA TË MANIFESTIMIT TË SHIRKUT


Trajtat e shirkut, sot të përhapura në botën isla me, janë shkaktarë kryesorë për fatkeqësinë e mysli manëve dhe asaj që është duke u ndodhur atyre, siç janë tërmetet, luftërat, çrregullimet dhe të gjitha llojet e vuajtjeve të cilat All-llahu xh.sh. i ka lëshuar mbi myslimanët për shkak të largimit nga teuhidi dhe të paraqitjes së shirkut në besimin dhe sjelljen e tyre.

Argument për këtë, janë trajtat e ndryshme të manifestimit të shirkut, në shumicën e vendeve myslimane, të cilat shumë myslimanë i numërojnë ndër vendet islame. Është e njohur se Islami ka ardhur për t’i shkatërruar të gjitha aspektet e shirkut apo dukuritë të cilat shpiejnë në shirk.

Aspektet kryesore të manifestimit të shirkut janë këto:

1. Të drejtuarit e duasë dikujt tjetër përpos All-llahut xh.sh..

Veçanërisht, kjo është e dukshme në kaside dhe në ilahi, të cilat këndohen gjatë mevlydit ose festave të tjera të rastit. Me një rast pata dëgjuar këtë ilahi:

“O i pari i Pejgamberëve, o mbështetje ime, ti je portë e All-llahut dhe shpresa ime. Edhe në dynjallëk edhe në Ahiret, o Pejgamber i All-llahut, më merr mua për dore. Askush vështirësitë nuk do t’mi largojë me lehtësi, përveç teje, o kurorë respekti!” (taxhul-hedreti).

Sikur të kishte dëgjuar këtë Resulull-llahu a.s., nuk do të kishte asgjë me këtë, sepse askush nuk mund t’i lehtësojë vështirësitë përveç All-llahut xh.sh. Të ngjashme janë edhe vjershat që shkruhen nëpër gazeta, revista dhe libra të ndryshme, në të cilat kërkohet ndihmë, mbështetje dhe fitore nga Pejgamberi a.s., nga evliatë dhe njerëzit e mirë, të cilët janë të pafuqishëm të ofrojnë ndonjë ndihmë.

2. Varrimi i evliave dhe njerëzve të mirë në xhamia

Në shumë vende islame mund të shihen në disa xhami varre të mbuluara me qemerë, e disa njerëz luten dhe kërkojnë përmbushjen e lutjeve nga ata që janë varrosur në to.

Resulull-llahu a.s. këtë e ka ndaluar me fjalët:

“All-llahu i ka mallkuar çifutët dhe të krishterët, që varret e Pejgamberëve të tyre i kanë shndërruar në mesxhide!”

Nëse nuk është e lejuar që Pejgamberët të varro sen nëpër xhamia, atëherë si është e mundur të jetë e lejuar që në to të varrosen shehlerët dhe ulemaja?

Duhet të kihet parasysh se këtij të vdekuri ngando njëherë i drejtohet duaja, pos All-llahu xh.sh., që shkakton shirkun, ndërsa Islami ndalon shirkun dhe rrugët që shpiejnë në të.

3. Zotimi evliave

Disa njerëz zotohen se do të flijojnë (bëjnë kur ban) apo do të dhurojnë të holla për ndonjë evlia, që bën pjesë në shirk, dhe nuk është e lejuar përmbushja e këtij zotimi, ngase zotimi bën pjesë në ibadet, ndërsa ibadetin e meriton vetëm All-llahu xh.sh.

All-llahu xh. sh. thotë :

“Zoti im, unë Ty të kam përgjëruar (qëlli muar) atë që është në barkun tim, që të shërbejë vetëm Ty; andaj, pranoje prej meje! Se Ti, me të vertetë, dëgjon dhe
di çdo gjë.” (Ali Imran: 35).

4. Flijimi (bërja kurban) tek varret e Pejgamberëve dhe evliave Edhe sikur nijeti (qëllimi) gjatë flijimit të këtillë të bëhej në emër të All-llahut xh.sh., edhe atëherë kjo ve për do të bënte pjesë në veprat e mushrikëve (polite istëve), të cilët kanë bërë flijime para figurave të idhujve të tyre, të cilët paraqesin evliatë (mbrojtësit) e tyre. Argument për këtë, janë fjalët e Resulull-llahut a.s.:

“All-llahu e ka mallkuar atë, i cili therë kurban në emër të dikujt
tjetër, përveç All-llahut!”

5. Tavafi - të sjellurit rreth varreve të Pejgamberëve dhe evliave

Siç është të sjellurit rreth varreve të Xhejlaniut, Rifaiut, Bedeviut, Huseinit etj., ndërsa tavafi bën pjesë në ibadet andaj është i lejuar të bëhet vetëm rreth Ka’bes, gjë që e argumentojnë fjalët e All-llahut xh.sh.:

“Pastaj le t’i heqin ndotësirat nga trupi i tyre, le t’i kryejnë zotimet e tyre dhe le të sillen (bëjnë tavaf) rreth faltores se lashtë.” (El-Haxhxh: 29)

6. Kryerja e namazit kthyer kah varri nuk është i lejuar, ngase

Muhammedi a.s. ka thënë:

“Mos u ulni në varreza dhe mos u falni kah ato!”

7. Udhëtimi me qëllim që të vizitohen varrezat

Udhëtimi me qëllim që të vizitohen varrezat për shkak të bereqetit dhe kryerjes së namazit në to, nuk është i lejuar, ngase Resulull-llahu a.s. ka thënë:

“Nuk ndërmirren udhëtimet pët t’u vizituar xhamitë, për veç tri xhamive: Mesxhidul-Haram (Ka’bja), xha mia ime (në Medinë) dhe Mesxhidul-Aksa.”

Nëse do të dëshironim të udhëtonim për në Medinë, do të themi:

“Po shkoj të vizitojë xhaminë e Pejgamberit a.s., e pastaj ta përshëndes atë.”

8. Sjellja sipas ligjeve që nuk janë nga All-llahu xh.sh.

Sjellja sipas ligjeve që nuk janë nga All-llahu xh. sh., siç janë ligjet e njerëzve, të cilat janë në kundërshti me Kur’anin dhe Sunnetin autentik, duke konsideruar se është e lejuar sjellja sipas tyre. Kësaj i ngjajnë edhe fetvatë që i japin disa shehlerë, që janë në kundërshtim me Islamin, si p.sh. qëllimisht të proklamohet se kamata është e lejuar, për të cilën All-llahu xh.sh. u ka paralajmëruar luftë atyre që e marrin atë.

9. Të bindurit sundimtarëve, alimëve dhe shehlerëve në gjërat që janë në kundërshtim me Kur’a nin dhe me Sunnetin autentik.

Kjo quhet shirk në bindshmëri (përulje), por nëse ai që i bindet cilit do prej këtyre konsideron se të bindurit (përulja) e tillë është e lejuar.

Muhammedi a.s. ka thënë:

“Nuk ka bindshmëri (përulje) ndaj krijesës që mëkaton ndaj Sunduesit.”

All-llahu xh.sh, thotë:

“Ata, përpos All-llahut kanë konsideruar për zot dijetarët e tyre dhe murgjit e tyre dhe Isain - të birin e Merjemës, kurse u është urdhëruar që të adhurojnë vetëm një Zot, - s’ka zot tjetër përveç Tij. Ai është shumë lartë nga ata të cilët i barazojnë me Të.” (Et-Tevbe: 31).

Të adhuruarit e priftërinjve dhe murgjve nga ana e çifutëve Hudhejfe e ka komentuar si bindje (përulje) ndaj tyre në atë që kanë ndaluar dhe që kanë lejuar ata (d.m.th. diç e kanë bërë haram e diç hallall).



E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!

[ramazan_it]

TYRBET DHE VARREZAT (QË VIZITOHEN)

Tyrbet, të cilat gjenden në vendet islame, në Sham, Irak, Egjipt etj., nuk janë në ujdi me mësimet islame, ngase Muhammedi a.s. ka ndaluar të ndër tohen objekte përmbi varre.

Në një hadith autentik qëndron:

“I Dërguari i All-llahut ka ndaluar stolisjen e varreve, të ulurit në varre dhe muratimin mbi varre.”

Në një hadith tjetër autentik, të cilin e shënon Tirmidhiu, qëndron:

“Dhe të shkruhen mbishkrime në varre...” (fjalë nga Kur’ani, poezi e të ngjashme).

1. Vendet ku gjenden këto varre, tyrbe dhe shenja të tjera, në raste të shumta janë të rrejshme. Kështu Huseini, i biri i Aliut r.a., ka rënë shehid në Irak dhe trupi i tij nuk është bartë në Egjipt. Prandaj varri në Egjipt, i cili konsiderohet si varri i tij, në realitet - nuk është. E argumenti më i fuqishëm për këtë është ekzistimi i “varrit të tij” në Irak, Egjipt dhe Sham. Argumenti i dytë është se as’habët kurrënjëherë nuk i kanë varrosur të vdekurit në xhamia, ngase Resulull-llahu a.s. ka thënë:

“All-llahu i ka mallkuar çifutët dhe të krishterët, që varret e Pejgamberëve të tyre i kanë shndërruar në mesxhide!”

Urtësia (hikmeti) i kësaj është që xhamitë të mbeten tërësisht të pastra nga politeizmi.

All-llahu xh.sh. thotë:

“Xhamitë i janë kushtuar All-llahut, dhe mos iu lutni askujt, përveç All-llahut!” (El-Xhinn: 18).

Dihet pa dyshim se Resulull-llahu a.s. është varrosur në shtëpinë e vet e jo në xhami, kurse emevitë e kanë zgjeruar xhaminë, në strukturë të cilës ka hyrë edhe varri i tij, e shumë më mirë do të ishte sikur të mos e kishin bërë këtë!

Varri i Huseinit tani gjendet në një xhami dhe njerëzit sillen rreth e rrotull tij duke kërkuar plotësimin e lutjeve të tyre, të cilat do të duhej t’i drejtohen vetëm All-llahut xh.sh. dhe askujt tjetër. Kështu disa kërkojnë shërim, largimin e mynxyrave etj., kurse feja jonë kërkon prej nesh që vetëm All-llahut t’ia drejtojmë lutjet dhe që të bëjmë tavaf vetëm rreth Ka’bes.

All-llahu xh.sh. thotë:

“...dhe le të sillen (bëjnë tavaf) rreth Faltores së lashtë (të nderuar).” (El-Haxhxh: 29)

. Varret e Zejnebes, vajzës së Aliut r.a. në Egjipt dhe në Damask janë të rrejshëm, e argument për këtë është se ajo nuk ka vdekur as në Egjipt as në Sham.

3. Islami ndalon ndërtimin e kubesë mbi varre, madje edhe nëse është fjala për varre të vërteta, siç është varri i Huseinit në Irak, i Xhejlaniut në Bagdad, i Shafiut në Egjipt, për shkak të hadithit të përmendur, ndërsa lejon ndërtimin e kubesë mbi xhamia.

Më ka rrëfyer një plak (sheh) i sinqertë se e ka parë një njeri të kthyer kah varri i Xhejlaniut (Abdul Kadrit), e jo kah Ka’bja. Plaku e ka këshilluar njeriun që të mos veprojë kështu, kurse ai i është përgjigjur: “Ti je vehabist!” Sikur të mos kishte dëgjuar për hadithin e Pejgamberit a.s.

“Mos u ulni në varreza dhe mos u falni kah ato!”

4. Shumicën e tyrbeve në Egjipt i ka ndërtuar dinastia fatimijë. Ibni Kethiri, në librin “El-bidaje ven-nihaje”, në vëllimin e 11, faqe 346, thotë për ata: “Kafirët, fasikët, mëkatarët, ateistët dhe paganët mohojnë Islamin ndërsa drejtimin e adhuruesve të zjarrit e konsiderojnë si korrekt.”

Këta jobesimtarë janë pikëlluar kur i kanë parë xhamitë përplotë falës, ngase i urrejnë myslimanët, andaj kanë menduar se si t’i largojnë ata nga xhamitë dhe kanë ndërtuar varre, kube dhe tyrbe të rrejshme duke gënjyer se aty janë të varrosur Huseini dhe Zejnebja. Pastaj kanë organizuar ceremoni madhë shtore të rastit në mënyrë që t’i joshin njerëzit, ndërsa veten e kanë quajtur fatimijë, duke u fshehur pas emrit të Fatimes. Pastaj myslimanët kanë pranuar prej tyre këtë bid’at (risi në fe), i cili i ka shpjer në shirk dhe për këtë kanë shpenzuar para të mëdha, të cilat iu kanë nevojitur për blerjen e armëve në mënyrë që ta mbrojnë fenë dhe nderin e vet nga armiqtë.

5. Nga pasuria, që e kanë dhënë myslimanët për ndërtimin e kubeve, varrezave, përmendoreve të përmor tshme etj, të vdekurit nuk kanë kurrfarë dobie. E, sikur këtë pasuri t’ua kishin ndarë të varfërve, prej kësaj do të kishin pasur dobi edhe të gjallët edhe të vdekurit, e të mos flasim se çdo ndërtim përmbi varre është rreptësisht i ndaluar, për çka kemi bërë fjalë.

Muhammedi a.s. i ka thënë Aliut r.a.:

“Mos e le ndonjë idhull e të mos e rrënosh dhe mos kalo pranë ndonjë varri të ngritur e të mos e rrafshosh me tokë!”

Islami lejon që varri të jetë pakë i ngritur në mënyrë që të dihet për të.

6. Amanetet (të hollat etj.), të cilat përmbushen ndaj të vdekurve dhe lihen nëpër varre ose tyrbe, bëjnë pjesë në shirk të madh. Këto të holla me haram i marrin ata të cilët kujdesen për pastërtinë dhe mirë mbajtjen e këtyre vendeve, e të cilët ngandonjëherë këto të holla i shpenzojnë duke bërë mëkate dhe duke i kënaqur epshet e veta, e në këtë mënyrë, edhe ai që i jep këto të holla, ngase është zotuar, edhe ai që i merr këto marrin pjesë në mëkat. E, sikur këto të holla t’ishin dhënë si sadaka të varfërve, nga kjo do të kishin pasur dobi edhe të gjallët edhe të vdekurit, ndërsa atij që jap sadaka, dhashtë Zoti, do t’i plotësohen duatë e bëra!

O All-llahu ynë! Na bën të shohim të vërtetën të vërtetë dhe na udhëzo që ta pasojmë atë dhe ta duam atë, dhe na bën të shohim lajthitjen lajthitje dhe na udhëzo që t’i largohemi asaj dhe ta urrejmë atë!


E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!

[ramazan_it]

DËMI NGA SHIRKUT DHE TURBULLIRAT QË SHKAKTON AI

Shirku është i dëmshëm për jetën e individit dhe shoqërisë në tërësi, ngase shkakton çrregullime dhe turbullira në tokë.

Dëmi i shirkut pasqyrohet më sa vijon:


1. Shirku është poshtërim për njerëzimin

Shirku paraqet poshtërim e nënçmim për dinjitetin njerëzor dhe zvogëlimin e vlerës dhe rolit të njeriut. All-llahu xh. sh. e ka bërë njeriun mëkëmbës në Tokë, e ka nderuar atë dhe ia ka mësuar emërtimet e të gjitha sendeve, ia ka nënshtruar atij çdo gjë që ekziston në qiell dhe në Tokë dhe ia ka mundësuar të disponon me çdo gjë që ekziston rreth tij.

Mirëpo, njeriu shpeshherë nuk e njeh vlerën e vet, dhe disa pjesë të Gjithësisë i ka marrë për hyjni të vet duke iu nënshtruar dhe përulur atyre.

A ekziston poshtërsi më e madhe për njeriun se sa ajo që sheh se me miliona njerëz në Indi edhe sot e kësaj dite adhurojnë lopën, të cilën All-llahu xh.sh. e ka krijuar për t’i shërbyer njeriut, gjersa është gjallë, dhe ta hajë mishin e saj, pasi që të prehet.

Nga ana tjetër, disa myslimanë qëndrojnë tek va rret dhe duatë e tyre ua drejtojnë të vdekurve, të cilët janë vetëm robër të All-llahu xh.sh. dhe nuk mund të sjellin as dëm as dobi. Huseini r.a. nuk ka mundur ta pengojë vrasjen e vet, e si atëherë të ketë mundësi t’ua largojë të tjerëve mynxyrat apo t’u sjellë ndonjë
dobi?

Të vdekurit kanë nevojë për duatë tona, të cilat për ta do t’ia drejtojmë All-llahu xh.sh., e nuk do t’ia drejtojmë atyre, pos All-llahut xh.sh. All-llahu i Lart madhërishëm thotë:

“E, ata (idhujt) që adhurojnë (idhujtarët), pos All-llahut - nuk krijojnë asgjë; ata vetë janë të krijuar; janë të vdekur e jo të gjallë, dhe ata nuk e dinë se kur do të ringjallen (adhuruesit e tyre). ” (En-Nahël: 20-21).

Dhe thotë All-llahu i Lartmadhërishëm:

“...Kush i bënë shok All-llahut, ai i ngjanë atij që bie nga qielli e që e rrëmben zogu ose që stuhia e erës e ka hedhur në vende të largëta.” (El-Haxhxh: 31).

2. Shirku është tokë pjellore për legjenda, dokrra e bestytni

Ngase arsyeja e atij që beson se ekzistojnë fuqi tjera të cilat veprojnë (ndikojnë) në Gjithësi, pos All-llahut xh.sh., siç janë yjet, xhinnët, demonët dhe lugatët, bëhet tërësisht e gatshme t’i pranojë të gjitha trillimet dhe t’i besojë çdo gënjeshtari. Në këtë mënyrë, malli i shortarit, magjistarit, fallxhiut, sehirxhiut e të tjerëve, të cilët pohojnë se kanë njohuri për gajbin, që e di vetëm All-llahu xh.sh., ka shitje tejet të mirë në shoqëri. Në shoqëri të tillë është shumë e përhapur trashëgimia e ligjeve të kauzalitetit (shkaktueshmërisë) dhe pasojave.

3. Shirku është zullum i madh

Zullum ndaj të vërtetës, ngase e vërteta më e madhe është se nuk ka zot tjetër përveç All-llahut, dhe nuk ekziston Pronar dhe Sundues përveç Tij. Mirëpo, politeisti (mushriku) konsideron se ekziston hyjni tje tër, pos All-llahut xh.sh. dhe për sundues e konsi deron dikë tjetër, pos Tij.

Zullum ndaj vetvetes, ngase politeisti e ka bërë veten skllav ndaj krijesës siç është edhe vetë, ose madje edhe më pak të vlefshëm se ai, ndërsa All-llahu xh.sh. e ka bërë tërësisht të pavarur.

Zullum ndaj njerëzve të tjerë, ngase ai i cili dikë tjetër e konsideron për zot, pos All-llahut xh.sh., i bënë zullum edhe atij, sepse i ka dhënë më shumë të drejta sesa i posedon në realitet.

4. Shirku është burim i frikës dhe i lajthitjeve

Ai i cili arsyeja e tij i pranon trillimet dhe u beson lajthitjeve - ndien frikë nga të gjitha anët, meqë i mbështetet hyjnive të shumë, të cilët nuk janë në gjendje t’i prokurojnë vetes ndonjë dobi, apo të largojnë nga vetja ndonjë dëm. Prandaj, në atmosferën ku mbretë ron shirku, përhapet bestytnia dhe frika, pa kurrfarë shkaku të dukshëm.

All-llahu xh.sh. thotë:

“Ne do të mbjellim frikë në zemrat e mohues ve, sepse ata i bëjnë shok All-llahut, për çka Zoti nuk ka dhënë kurrfarë argumenti. Vendbanimi i tyre do të jetë zjarri, e sa vendbanim i shëmtuar është ky për mohuesit!” (Ali Imran: 151).

5. Shirku pengon përparimin e veprave të dobishme

Ngase ai i mëson njerëzit t’u mbështeten ndër mjetësve dhe ndërhyrësve, dhe kështu i braktisin vep rat e mira e bëjnë mëkate, duke
konsideruar se këta do të angazhohen për ta tek All-llahu xh.sh. Kjo bindje ka qenë e pranishme edhe tek arabët paraislamik, për të cilin All-llahuxh.sh. thotë:

“Ata adhurojnë - përveç All-llahut - atë që as nuk u bënë dëm, as nuk u sjell dobi dhe thonë: “Këta janë ndërmjetësit tanë tek All-llahu!” Thuaj: “A mundeni ju t’i tregoni All-llahut se në qiej dhe në Tokë ekziston diçka që nuk e di Ai?” Qoftë lavdëruar Ai dhe lartë qoftë nga ajo që i bëjnë shok Atij!” (Junus: 18).

Të krishterët i bëjnë disa vepra të palejuara, duke konsideruar se Mesihu (Jezu Krishti) i ka shpenguar mëkatet me rast të kryqëzimit me gozhda, disa myslimanë i braktisin vaxhibet - obligimet - dhe bëjnë vepra të ndaluara, duke u mbështetur në shefa’atin (ndër mjetësimin) e Muhammedit a.s., përkundër faktit se Pejgamberi fisnik i ka thënë madje edhe vajzës së vet, Fatimes r.a.:

“Oj Fatime, e bija e Muhammedit, kërko nga pasuria ime sa të duash, e tek All-llahu asgjë nuk mund të të ndihmoj!”

6. Shirku shkakton qëndrim të përhershëm në Xhehennem

Shirku është shkaktar i shkatërrimit njerëzor në dynjallëk dhe i vuajtjes së përhershme në Xhehennem.

All-llahu xh.sh. thotë:

“...Se, me të vërtetë, kush i bënë shok All-llahut, All-llahu ia ndalon atij Xhennetin dhe strehim i tij është Zjarri. Dhe për zullumqarët nuk ka ndihmëtarë.” (Maide: 72).

Ndërsa Muhammedi a.s. ka thënë:

“Kush vdes duke i përshkruar All-llahut shok, do të hyjë në zjarr (në Xhehennem).”

7. Shirku shkakton përçarjen e ummetit islam

All-llahu xh.sh. thotë:

“...Druajuni Atij dhe falni namazin e mos u bëni si ata që i bëjnë shok Atij, si ata, që fenë e vet e kanë përçarë dhe janë ndarë në grupe, e çdo grup është i kënaqur me atë që ka para veti.” (Er-Rum: 31-32).


E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!

[ramazan_it]

REZYME

Nga kjo që përmendëm shihet qartë se shirku është dukuri tejet e rrezikshme, nga e cila duhet ruajtur dhe shmangur, dhe duhet frikësuar që të mos bihet në të, sepse ai është mëkati më i madh dhe se i shkatërron të gjitha veprat të cilat i bën njeriu, për ummetin dhe për tërë njerëzimin.

All-llahu xh.sh. thotë:

“Dhe, Ne - do t’i qasemi veprës që kanë punu ar ata dhe do ta shndërrojmë atë në pluhur të shpërndarë.” (El-Furkan: 23).

Pastaj thotë:

“O besimtarë! Kini frikë All-llahun dhe përpiquni që t’i afroheni Atij me vepra të mira, dhe luftoni në rrugën e Tij për të shpëtuar!” (El-Maide: 35).

Nganjëherë thotë:

“Afrojuni All-llahut me bindje dhe me vepra me të cilat
është i kënaqur Ai!”

Mënyra e të afruarit All-llahut e lejuar me sheriat, është ajo që e urdhëron Kur’ani dhe Pejgamberi a.s. dhe ashtu siç kanë vepruar as’habët.

Ekzistojnë shumë lloj afrimesh All-llahut xh.sh. e më kryesoret janë:

1. Të afruarit All-llahut me anë të imanit

All-llahu xh.sh., duke përmendur të afruarit e robërve të Vet me anë të imanit, thotë:

“O Zoti ynë! Na dëgjuam grishtarin që na thërriste në besim: “Besoni Zotin tuaj!” E, besu am. O Zoti ynë! Falna mëkatet tona dhe shkar kona nga gabimet, e pas vdekjes na radhit me të mirët.” (Ali Imran: 193).

2. Të afruarit All-llahut me anë të shprehjes (shfaqjes) së Njëshmërisë së Tij - Teuhidi

Siç e ka lutur Junusi a.s. All-llahun xh.sh., atëherë kur është gjendur në barkun e balenës:

“...andaj thirri nga errësira: “S’ka zot tjetër përveç Teje! Ti je i lavdëruar! Me të vërtetë, unë kam gabuar (ndaj vetes)!” Ne iu gjegjëm atij dhe e shpëtuam nga brengosja. Kështu, Ne i shpëtojmë besimtarët.” (El-Enbija’: 87-88).

3. Të afruarit All-llahut me anë të emrave të Tij të bukur

All-llahu xh.sh. thotë:

“All-llahut i përkasin emrat më të bukur, andaj thirreni Atë me ta (dhe lutjuni), e shmanguni atyre që i shtrembërojnë emrat e Tij. Ata do të ndë shkohen ashtu si kanë vepruar.” (El-A’raf: 180).

4. Të afruarit All-llahut me anë të atributeve të Tij

Siç janë fjalët e Muhammedit a.s.:

“O i Gjallë dhe Furnizues i çdo gjëje! Me më shirën Tënde prej Teje kërkoj ndihmë!”

5. Të afruarit All-llahut me anë të veprave të mira

Siç janë: namazi, dëgjesa ndaj prindërve, res pektimi i të drejtave të tjerëve, amaneti, sinqeriteti, përmendja e All-llahut, leximi (këndimi) i Kur’anit, të dërguarit salavat Pejgamberëit a.s., dhe dashuria ndaj tij dhe as’habëve të tij, etj.

Muslimi në Sahihun e vet shënon rrëfimin autentik mbi tre shokë të cilët kanë mbetur të mbyllur në një shpellë e çdonjëri prej tyre i është mikluar All-llahut xh.sh. me veprat e mira që i kanë bërë. Njëri i ka respektuar të drejtat e rrogëtarëve të vet, i dyti është kujdesur për prindërit e vet ndërsa i treti i është frikësuar All-llahut e është ruajtur nga zinaja. Për shkak të veprave të tyre të mira All-llahu xh.sh. ua ka hapur daljen nga shpella.

6. Të afruarit All-llahut duke i ikur mëkateve

Siç janë: alkooli, zinaja dhe vepra të tjera të nda luara, ndërsa në shembullin paraprak përmendëm se si njëri prej tre shokëve të mbyllur në shpellë i është afruar All-llahut xh.sh. duke braktisur zinanë.

7. Myslimanët e sotëm

Myslimanët e sotëm i kanë braktisur veprat e mira dhe të afruarit All-llahut me anë të tyre, ndërsa All-llahut i afrohen me veprat e njerëzve të tjerë, të cilët tanimë gjenden në mesin e të vdekurve, duke vepruar kështu ndryshe nga porosia e Pejgamberi a.s. dhe procedimet e as’habëve të tij.

8. Të afruarit All-llahut duke kërkuar nga Pejgamberi dhe njerëzit e tjerë, me kusht që ata të jenë të gjallë, t’i luten All-llahut për ty.

Transmetohet se një njeri i verbër ka vajtur tek Pejgamberi a.s. e i ka thënë:

“Lute All-llahun që të më shërojë!”

Pejgamberi a.s. i ka thënë:

“Nëse don, unë do ta lus All-llahu, e nëse don të durosh, kjo është më mirë për ty!” Njeriu i tha: “Lute!” Pastaj Pejgam beri a.s. i urdhërojë që të merr abdest, t’i falë dy rekate namaz, e pastaj të shqiptojë këtë lutje: “ O All-llahu im! Të lutem dhe të drejtohem Ty me anë Pej gamberit Tënd, Pejgamberit të mëshirës!” “O, Muhammed, unë me ndihmën tënde i drejtohem Zotit tim për shkak të nevojës sime. O All-llahu im! Pranoje ndërmjetësimin e tij për mua dhe ndër mjetësimin tim për të!” Njeriu ka vepruar kështu dhe është shëruar.

Në këtë hadith flitet se Pejgamberi a.s. i është lutur All-llahut xh.sh. për një njeri të verbër, por edhe e ka urdhëruar të verbëtin që ta lusë All-llahun për vetvete dhe për pranimin e shefa’atit të Pejgamberit a.s., e All-llahu xh.sh. ia ka pranuar lutjen. Kjo dua përmes Pejgamberit a.s. ka pasur vlerë vetëm derisa ka qenë gjallë Pejgamberi a.s., por pas vdekjes së tij më nuk mund të bëhet duaja përmes tij, ngase as as’habët nuk e kanë bërë këtë.


E lusim All-llahun xh.sh. që fjalët e teuhidit të jenë të fundit të cilat do t’i shqiptojmë në dynjallëk dhe që të gjithë myslimanët t’i tubojë rreth këtyre fjalëve!