Nderron jete Leka Zogu I

[Hyllien]

Une se mbaj mend mire si ka qene puna ne 1997 me referendumin, po mesa po lexoj paska perfunduar afersisht me rezultat 70-30 kunder. Atehere paskan protesuar rreth 2000 vete per vjedhje votash. Kur erdhi Leka ne Shqiperi pastaj prap, eshte pritur nga 500 vete ne aeroport.

S'me duken shifra qe tregojne se shqiptaret donin mbret.

Për cilën 1997 flet ? Për atë që shkaktuan të tërrbuarit që deshën prap gjakderdhje ndërmjet Shqiptarëve po këtë vit ? Referendumi atëher u vodh ashiqare, atë që bëri Leka Zogu I me atë referendum qe një tentativ e dëshpëruar për të mbajtur shqipërinë të pavarur nga protektorati ndërkombëtar që imponuan mafiozët e Fatos Nanos për të hypur në krye, të njëjtën gjë që po mundohet të bëj sot një tjetër pinjoll i tyre Edvin Rama. Shqipëria pas 1997, dhe pas vjedhjes së referendumit humbi pothuajse përfundimisht autoritetin e vet për vetqeverisje dhe ju hapën dyert lloj lloj trupave ndërkombëtare e biznesmenë ballkanikë që ende zaptojnë sot pjesët kyce të vëndit me mafien e tyre.

Sali Berisha në fund të mbledhjes me qeverinë tha që ende nuk është thënë fjala e fundit rreth atij referendumi. Ai referendum është dhe do mbetet karta e fortë në sirtar e shqiptarëve kur ti vijë koha bashkimit dhe rithemelimit të gjithanëshëm kushtetues të vëndit si vënd sovran dhe që do përfaqësoj denjësisht interesat e Shqiptarëve në gjithë rrajonin. E ardhmja e bashkimit kombëtar është një forme monarkie konstitucionale dhe hapat e saj praktikisht janë kryer që tani, sic përmendi dhe Albo sipër. Dhe si Shqiptar as më bëhet vonë fare se cfarë thonë "gjaku blu" Europian rreth monarkisë Shqiptare.

[Station]

bravo berisha e qeveria per respektin qe ja bene princit Leka Zogu..

Ashtu them edhe unë që Berisha ka që nga viti 1993 që e respekton L.Zogun..
Dhe RD e ka respektuar rëndshëm në 1993_shin.
Rroft Sali rroft Berisha.

[Hyllien]

1. Eshte e qarte qe gjate qeverisjes si Minister i Brendshem, Kryeminister, President dhe Mbret, Zogu I nuk eshte impenjuar per asnje moment te bashkangjise Shqiperine Jugosllavise.

2. Mbreti Zog I nuk ka njohur asnje lloj dinastie Serbe, per me teper, pas rikthimit ne pushtet ai ka prishur marredheniet me Jugosllavine.

3. Jo vetem qeveria Jugosllave, per te gjitha qeverite europiane, sidomos ato perendimore kane njohur Mbretin Zog si legjitim.

4. Ministria e Luftes se Shqiperise nuk u anullua per asnje moment dhe nuk hoqi dore kurre nga krijimi i ushtrise kombetare.

5. Shqiperia ka patur vertet nje xhandarmeri te forte, te reformuar, qe i permbahej nje kodi civil e penal per here te pare Shqiptar. Por ne te nuk kishte kurrfare Jugosllavi. Ka patur ndihme nga Franca dhe Italia ne perpilimin e kodeve civile e penale, si dhe ka patur ndihme po nga keto 2 vende me oficere, por jo nga Jugosllavia.

6. Aq me pak oficere nga Rusia, nuk ka patur asnjehere ne Xhandarmerine Shqiptare, madje mund te them se pothuajse nuk ka patur marredhenie fare me Rusine si shtet.

7. E thashe dhe me lart, serbet nuk kane patur asnje ndikim ne Xhandarmerine Shqiptare te asaj kohe.

8. Doganat me Serbine kane ekzituar gjate gjithe qeverisjes se Mbretit Zog.

9. Eshte e ditur boterisht qe Shqiperia ka patur zyra diplomatike e konsullata ne te gjithe boten e nuk ka hequr dore nga politika e jashtme per asnje moment te vetem. Mjafton te permendim qe Mbreti Zog, caktoi ambasdor te Mbreterise Shqiptare ne SH.B.A kundershtarin politik me te madh te tij, Faik Konicen. Edhe ne shtetet e tjera caktoi diplomate, ambasadore e konsuj figura te spikatura.

10. Eshte mese e qarte qe Qeveria Shqiptare nuk ka deklaruar ne Konferencen e Ambasadoreve ne Paris qe heq dore nga territoret e veta. Kjo eshte nje sajese e komunizmit.

11. Kisha Ortodokse Shqiptare nuk levizi nga pozicionet e veta asnjehere. Per kete pike mund te flase me shume Albo pasi ka dhe informacione me te gjera se une ne kete pike.

12. Mbreteria Shqiptare nuk ka hequr dore kurre nga politika kombetare. Jo me kot mbreti Zog u quajt mbreti i Shqiptareve e jo vetem i Shqiperise. Ky eshte nje ndryshim thelbesor.

13. Shqiperia ka dhene shume konçensione Italise dhe per kete Jugosllavia as eshte informuar, pyetur apo ku di une çfare tjeter. Ka vendosur vete Parlamenti Shqiptar, pa patur nevoje qe te mare pelqime nga pale te tjera. Shqiperia ka qene nje shtet Sovran.

14. Jugosllavia ka patur mjaft konflikte si brenda, edhe jashte mbreterise se saj ne ato kohe, dhe eshte e ditur qe asnje Shqiptar nuk ka shkuar ushtar ne Jugosllavi.

15. Qe nga kohet e Ilirse, Shqiperia nuk i ka shpallur lufte asnje shteti tjeter, e kjo nuk ka ndodhur as gjate Mbreterise Shqiptare. Shqiptaret, qe ne koherat prehistorike nuk jane njohur asnjehere si popull okupator, por si popull sovran, qe pelqen marredheniet e fqinjesise se mire me fqinjet e tij.

16. Ky traktat eshte pjelle e mendjeve djallezore, me inteligjence te kufizuar, ekstremiste qe nuk shikon dot me larg se hunda e saj.

Bravo. Urime, post shumë informues që duhej në këtë temë që për pak po merr trajta komike e tragjike për nga obsesioni i disave për të përcarë, sunduar e krijuar gjakderdhje e revolucione.

[PLAKU]

Berisha: Mbrti Leka Zogu i Parë, mbështetës i lirisë së shqiptarëve

Parlamenti ka rivendosur një të drejtë historike në Protokollin Shtetëror dinjitoz, siç i përket Familjes Mbretërore


"Shqiptarët, në të katër anët kudo që jetojnë, janë të bashkuar në dhembjen dhe zinë për humbjen e Mbretit Leka I. Këtë bashkim e kanë të bazuar në kontributet historike të Tij, të Mbretit Zog, Mbretëreshës Geraldinë, të Familjes Mbretërore". Kryeministri Berisha, i shoqëruar nga bashkëshortja e tij, Liri Berisha, zhvilloi dje pasdite një vizitë ngushëllimi në familjen e Leka Zogu I, i cili u nda nga jeta një ditë më parë në moshën 72-vjeçare. Kryeministri Berisha i shprehu ngushëllime Princit Leka dhe familjarëve për ndarjen nga jeta të Leka Zogut I, një humbje e madhe kjo për mbarë kombin shqiptar dhe Shqipërinë. Duke shprehur nderimin e tij të thellë për veprën e Leka Zogut I, Kryeministri Berisha la dhe një shënim në librin e ngushëllimeve të çelur me këtë rast.

http://www.botasot.info/reklama/Dece...39-45foto5.jpg

"Dua t'i shpreh ngushëllimet më të sinqerta Princit Leka dhe Familjes Mbretërore për humbjen e Mbretit Leka Zogu I, një humbje e madhe kjo për mbarë kombin shqiptar dhe Shqipërinë", tha Berisha. Ai u shpreh se Mbreti Leka I u largua nga vendi i tij dy ditë pas lindjes, por përfaqëson një jetë të tërë atdhedashurie të pakufishme, përkushtimi të jashtëzakonshëm, mbrojtje të pamposhtur të lirisë së shqiptarëve, mbështetje të madhe të shqiptarëve në Kosovë në përpjekjet e tyre për liri kombëtare, mbështetje të madhe të shqiptarëve në Shqipëri në përpjekjet e tyre për t'u çliruar nga zgjedha e regjimit më barbar që vendi ka njohur në tërë historinë e tij. Gjithashtu, Kryeministri tha se është një nderim për kontributin e madh, historik, të Mbretit Zog, burrit që bëri pavarësinë e Shqipërisë të jetojë, shtetarit që më shumë se kushdo tjetër kontribuoi në ndërtimin e shtetit shqiptar, Mbretit që u largua nga Shqipëria pasi ajo ishte përcaktuar si viktimë e parë e agresionit nazifashist në Evropë, por që vazhdoi me vendosmëri të madhe luftën për çlirimin e Shqipërisë. Berisha tha se përpjekjet e legalistëve, qëndresa e tyre që në orët e para të pushtimit deri në ditën e fundit të çlirimit të vendit janë një faqe e ndritur atdhetarie, heroizmi dhe qëndrese. "Paslufte në Shqipëri ndodhi ndryshe nga vendet e tjera që dolën nga pushtimi barbar nazifashist, të cilat kurorat i rikthyen ose shpallën referendume në mënyrë që populli të shprehej. Në mënyrën më arbitrare, një kongres ndaloi monarkun e shqiptarëve të kthehej në vendin e Tij, gjë e cila zgjati, siç dihet, gjatë gjithë jetës së Tij dhe Mbreti vdiq në Paris në vitin '61. Më vonë, një referendum u bë dhe shqiptarët janë dëshmitarë, se ata shprehën masivisht qëndrimin e tyre në respekt të Mbretit Leka i Parë dhe në favor të tij, por, siç dihet, ai referendum u mbajt në kushte të një rebelimi të egër komunist. Dhe e vërteta është se askush nuk mund të thotë kurrë se rezultati ishte ai që u shpall. Kjo çështje nuk është e mbyllur. Unë i them të vërtetat ashtu siç janë, nuk mund të them gjë tjetër. Unë i them të vërtetat ashtu siç i perceptoj dhe siç kanë ndodhur. Kjo është detyra ime", tha Kryeministri ndër të tjera. I pyetur mbi heshtjen e opozitën për ndarjen nga jeta të Leka Zogut, Kryeministri tha se: "Unë nuk dua t'i jap asnjë karakter partiak. Ai ligj, i cili i ka dhënë dhe ka njohur statusin e Familjes Mbretërore është votuar në Parlament nga deputetë të të gjitha forcave politike. Kjo është e vërteta. Për të gjithë ata, të cilët kanë votuar atë ligj dhe shqiptarët në tërësi e kanë shumë të qartë që Familjet Mbretërore përbëhen nga Mbretërit, Mbretëreshat, Princërit, Princeshat, e kështu me radhë. Kjo është e vërtetë për Familjen Mbretërore shqiptare dhe Parlamenti ka rivendosur një të drejtë historike, duke përcaktuar me shumë të drejtë Protokollin Shtetëror dinjitoz, siç i përket Familjes Mbretërore. Nuk duhet të merremi me copëza të shkëputura, sepse kudo ka individë pro e kundër dhe kjo është normale".
Bota Sot

[halla mine]

Mbretit që u largua nga Shqipëria pasi ajo ishte përcaktuar si viktimë e parë e agresionit nazifashist në Evropë - tha Berisha

aaa.. tash po e kuptoj pse qenka larguar mreti nga Shqiperia.. dhe me plot arsye.
E si te mos largohej derisa vendi ishte viktime e nazifashisteve.. do mbetej edhe ai viktime.. e kush do mendonte me per popullin, mire ka bere.

[PLAKU]

Ushtari i Atdheut


http://www.lajmishqip.com/wp-content...GU-248x300.jpg


Nga : Agron SEJAMINI

Lindja e tij, nuk ishte gëzim vetëm për familjen mbretërore, por në atë kohë, ngjarje e shënuar edhe për kombin. Më 5 prill 1939, shqiptarët uruan dhe festuan, ardhjen në jetë të princit trashëgimtar… Thënë ndryshe, Mbretin e ardhshëm. Mirëpo, ashtu ishte e shkruar! Të largohej nga Atdheu pa e parë ende me sy, e jo më ta mbretëronte. Gjithsesi, një gjë është e vërtetë. Ai fëmijë, kudo që jetoi, u rrit dhe u ushqye, vetëm me shqiptarizëm. Ai fëmijë pati një fëmijëri burrërore!I duhej që të ishte më i malluari, më i duruari, më i mënçuri, më i përkushtuari dhe më i privuari se gjithë fëmijët e botës.

Mësoi se ishte shqiptar dhe nuk kishte parë asnjëherë Shqipërinë, duke iu ndezur çdo ditë malli, krenaria dhe kërshëria për Atdheun. Ndërkohë, iu desh të mësonte qysh i vogël, disa gjuhë. Ngrohtësinë dhe dashurinë e nënës i ndjeu nëpërmjet gjermanishtes. Përkëdhelitë dhe këshillat e të atit i shkuan në theksin e gegërishtes që e dëshmon aq qartë edhe në të folurën e sotme. Në shkollë dhe mjedisin jashtë familjes, duhej të komunikonte në anglisht. Më pas, diktuar edhe nga rrethanat dhe kushtet e krijuara do të përvetësonte të tjera gjuhë, hungarishten, frëngjishten, italishten, arabishten dhe portugalishten.Ndryshe nga fëmijët e tjerë të familjeve mbretërore, ai nuk bëri rehat në asnjë shtet. Sepse motivet dhe përgjegjësitë që ndjente para kombit të vet, e detyroi atë familje fisnike të shkonte, atje ku gjente rehat… çështja shqiptare. Kështu në vitin 1946, “i hyjnë detit më këmbë”, duke lënë Anglinë për Egjiptin. Princi Lekë, në atë kohë ishte vetëm shtatë vjeç. Kujton atë det të trazuar që e turbulloi aq shumë, por nuk harruan as atë ndodhi të bukur që përjetoi në ngushticën e Gjibraltarit. Lufta e Dytë Botërore kishte mbaruar, por jo pasojat e saj… Edhe në këtë udhëtim të gjatë detar, para kësaj ngushtice, vapori me të cilin udhëtonin, ndali gati krejt shpejtësinë. Një skuadër marinarësh të specializuar për asgjësimin e minave, filluan asgjësimin e tyre për të çelur shtegun. Për syrin e një fëmije që përfiton nga mosha, këto skena ishin bukuri, ndërsa për të rriturit ankth dhe shqetësim.Krejt papritur, ftohen në këtë “argëtim” edhe oficerët që shoqëronin familjen mbretërore. Nuk kishte rast më të mirë për atë baba mbret që të bënte burrë fëmijën e vet. I zgjat armën dhe e pozicionon të qëllojë drejt një mine që përngjasonte me një rosë të zezë kur ajo pushkë angleze, ishte më e gjatë se vet ai fëmijë. Qëlloi, por mban mend se edhe nuk shënoi…
Natën vonë mbërritën në qytetin portual egjiptian, Port-Said. U mrekullua në agimin e asaj dite nga ajo pamje fantastike që iu shfaq para syve. Të gjitha ndërtesat e atij qyteti ishin të pushtuara nga bardhësia. Por, nuk ishte ajo bukuri dhe pastërti, kur ecje nëpër lagjet e tij. Kalimthi e përjetoi këtë ndjesi, sepse rezidenca e familjes ishte në Kajro, në një hotel tre katësh, më i miri i kryeqytetit për atë kohë. Si për të kompensuar gjithë peripecitë dhe vështirësitë që ai fëmijë kishte përjetuar deri më tani, këtu gjithçka ishte si në përrallë. Lulishtja e madhe dhe e hijeshuar me lule shumëngjyrëshe dhe mbi të gjitha piramidat që i shikonte nga ballkoni, ia bënë Egjiptin shumë herë më të bukur se Anglia. Por, edhe pse komoditeti ishte mbretëror, detyrimet dhe kërkesat e të ardhmes, e ftonin për t’u aftësuar dhe burrëruar sa më shpejt. Regjistrohet në një shkollë që shquhej për nivelin e lartë pedagogjik. E frekuentonin atë fëmijët e familjeve më të njohura të shteteve të Mesdheut. Aty nis miqësia që do të vazhdonte gjatë gjithë jetës, me mbretin e Bullgarisë dhe princin e Jordanisë, i cili më vonë do të bëhej mbret. Në gjuhën angleze bëhej mësimi, por iu krijua mundësia që të mësonte edhe latinishten apo arabishten. Zgjedhjen e bëri nëna Gerdaldinë, që i përcaktoi të parën, duke ia lënë arabishten vetëm gjuhë veshi, pra, për ta kuptuar dhe jo shkruar. Mban mend se nga shtëpia për në shkollë, ikte vazhdimisht me biçikletë. Veçse përherë ka qenë i shoqëruar nga punonjësit e gardës së familjes mbretërore. I gjithë ky efektiv përbëhej nga shqiptarë dhe kryesisht matjanë. Fjala vjen, princi Lekë, ka qenë vazhdimisht nën kujdesin e Qazim Prenit.I përhumbur në kujtimet e fëmijërisë, ndalet për një çast dhe pasi lëshon një buzëqeshje të lehtë, fillon të tregojë ndodhinë me mësuesin e matematikës. Ditën e premte, mësuesi u kishte dhënë detyrë shtëpie nxënësve, për të zgjidhur në pushimin e fundjavës disa ushtrime. Edhe pse në dispozicion kishte të shtunën dhe të dielën, Leka ikën të hënën i papërgatitur. Kur mësuesi i afrohet dhe i kërkon fletoren e detyrave, ai çohet më këmbë dhe i kërkon falje, pasi nuk i kishte zgjidhur ushtrimet. Por, kjo pendesa e nxënësit u keqpërdor. I thotë që të zgjati para të dy duart dhe fillon ta qëllojë me shkop… Vetëm të majtën se nuk arriti dot te dora e djathtë! Nxënësi shqiptar, shtatë vjeçari Leka Zogu, që në fakt ishte më i gjatë se mësuesi, rrëmben fshirësen e dërrasës së zezë, si për t’i zbutur goditjen, hap krahun dhe e rrëzon në dysheme. Mësuesin e çojnë direkt e në spital, ndërsa nxënësi qetë-qetë, del nga klasa. Para shkollës, e priste Qazimi, shoqëruesi i tij, i cili çuditet për këtë dalje të parakohshme nga mësimi. Rrugës për në shtëpi, i tregon atij me inat ende të pa shuar, për gjithçka kishte ndodhur. Pak i ndrojtur, por jo i frikësuar hyn i pari në sallonin e shtëpisë, duke çuditur të atin, të ëmën dhe hallat e tij, që në atë çast ishin të gjithë bashkë. Para se ata t’i sqaronte shoqëruesi, nis dhe tregon për çfarë kishte ngjarë…
- S’ka problem!-dëgjoi reagimin e menjëhershëm të të atit. Më pas, Ahmeti vazhdon qetë dhe më serioz:
- Familja jonë nuk pranon as shpullë dhe as shkop!
Heshtja mbështetëse dhe komplimentuese pushtoi gjithë sallonin. Sepse ai fëmijë, nuk ishte fëmijë, por trashëgimtari i një mbreti shqiptar. Janë të njohura tashmë, vetitë dhe virtytet e Ahmet Zogut. Dy prej tyre, trimëria dhe krenaria!Gjatë kohës që jetuan në Kajro, shumë mbresëlënëse për Lekën ka qenë edhe vizita që bëri në një teqe shqiptare. Kujton atë pritje shumë të ngrohtë që i bënë babai i tij dhe dy dervishët. Por edhe emocionuese ishte dhurata e çmuar. Një patllake e vendosur në kutinë e vet të zbukuruar hijshëm. Kthehet në shtëpi dhe gjëja e parë që i tregon të atit, ishte ajo dhuratë.
- Kjo është për këtu!,- iu drejtua Ahmeti, duke e vendos atë kuti, në njërin prej etazherëve të sallonit. Por, ka ardhur koha që edhe t’i të mbash armë! Dhe në çast, i zgjat një revolver anglez të kalibrit 45. Mund të tingëllojë pak si i çuditshëm ky xhest, por në mendjen dhe largpamësinë e Ahmet Zogut, qëndron përsosmërisht gjithçka. Nuk e dimë, nëse ishte thjesht një peshqesh apo amanet për të birin e vet, por është e vërtetë se Leka Zogu, asnjëherë nuk e hoqi nga brezi armën, në këtë jetë. E ku do të kishte më shumë hijeshi ai simbol burrërie dhe trimërie, se te ai shtatlartë i rritur me shqiptarizëm. Shtatë vjeç i vendosi të birit armën në brez dhe kur mbushi dhjetë vjeç, e bëri pjesëtar të detyrueshëm në të gjitha mbledhjet e takimet e punës.
-Dëgjo dhe mos fol!- i tha ditën e parë.
Kështu, veproi në dhjetra takime që Ahmet Zogu pati me mbretërit e disa shteteve dhe personalitete të tjerë të rëndësishëm, ku u shqua për largpamësinë e gjeopolitikës së tij.
Kështu, deri më 9 prill 1961, kur pas vdekjes së mbretit Ahmet Zogu, bëri betimin si Mbret i Shqiptarëve. Atëherë ishte 22 vjeç. Shumë i ri, por shumë i denjë dhe i aftë për të siguruar vazhdimësinë, sepse si rrallë kush, në fëmijëri kishte fituar pjekurinë dhe burrërinë…

Ky artikull eshte postuar me Thursday, 01/12/2011 ne oren 11:46 am tek kategoria Komente.

[PLAKU]

http://www.lajmishqip.com/wp-content...reti-zog-1.jpg



Nga : Besi BEKTESHI
Disa herë, të huajt janë dorëzuar përpara faktit mbi regjimin e mundshëm të shqiptarëve. Normalisht që është e qartë, se as heroi i madh i mesjetës Gjergj Kastrioti, nuk arriti të jetë botërisht, por edhe si koncept shqiptar i përbashkët një mbret, por ama shqiptarëve jo se nuk u ka shkuar mëndja.Nuk kanë arritur dhe kjo vlen për t’u diskutuar, por…! Por, sot në fakt është shuar trashëgimtari i asaj Monarkie, e cila me datën 1 shtator të vitit 1928 vendosi në një ditë të shtunë me anë të Asamblesë Kushtetuese që kishte dalë nga votimet e 16 gushtit, për ndërrimin e formës qeverisëse dhe kalimit të saj në Monarki, duke i dhënë kurorën e Shqipërisë, Ahmet Zogut. Më parë, fuqitë e mëdha ja kishin dhënë kurorën Princ Vidit dhe patjetër që ishin menduar pse duhet të ishte Monarki, ndërsa më pas, kurorën kanë dashur t’ia vendosin në kokë edhe konservatorit britanik Herbert, i cili e ka refuzuar dy herë. Leka Zogu I është shuar dhe është trashëgimtari më i pafat edhe ndër renjantët e tjerë në Europë, sepse ishte vetëm dy ditësh, kur Italia fashiste e Duçes dhe Cianos, ndërprenë një qeverisje dhe një formë regjimi që po konsolidohej përditë, duke marrë edhe kurorën e Mbretërisë Shqiptare, për t’ia vënë në kokë një “pinuci” që për më tepër kishte grua nga Mali i Zi. Një diktaturë ushtarake po e hiqte nga froni Zogun, për t’ia lënë vendin më pas diktaturës akoma më të keqe të komunistëve shqiptarë, të cilët nën pushtimin e italianëve që nuk ishin për luftë, arritën ti forcojnë komunistët në kulmin e tyre, duke i bërë edhe nacionalistë… dhe të lejojnë në mënyrë amatoreske të bolshevizojnë vendin, në saj të një pushtimi të turpshëm dhe idiot. Po kaq idiot, sa vetëm në luftën me grekët jo vetëm që lanë mbi 25 mijë të vdekur, por nuk arritën të pushtojnë vendin që bënte transport me gomerë dhe luftonte me pushkë të Luftës së Parë Botërore.Po si u arrit që në shtatorin e vitit 1928, jo vetëm shqiptarët të kalonin në Monarki, por edhe të huajt ta njohin këtë monarki të shqiptarëve? Kjo është një ngjarje tepër e përfolur midis dy kampeve në Shqipëri. Ka pasur debate të mëdha dhe ka edhe sot e kësaj dite. Mirëpo, ka apo nuk ka debate, Monarkia ka bërë 15 vite jetë dhe në krahasim me qeverisjen e mëparshme, ishte shumë më mirë, kurse në krahasim me komunizmin ishte si dita me natën dhe “dikush që nuk është pak kush” mendon se ajo pjesë e qeverisjes në Monarki, është më e mira e realizuar nga shqiptarët për këto 99 vite Pavarësi. Ishte dhe është, sepse shteti ishte më komb se asnjëherë tjetër. Normalisht, kishte edhe në atë kohë mangësi territoriale, por ishte shteti-komb i vetëm që shqiptarët kanë pasur. Kishte një flamur, kishte një himn, kishte një sovran, kishte një qeverisje, kishte zgjedhje gati të lira dhe demokratike dhe nganjëherë më të mira se sa sot, kishte monedhë të nderuar në botë, kishte kufij të lirë, kishte kushtetutë më të respektuar, kishte drejtësi që ishte më e drejtë, kishte afrim me perëndimin dhe në fund, martesë të Mbretit me një renjante europiano-amerikane. Normalisht në ditët e sotme, shqiptarët, edhe pse historiografia e këtij vendi është fërtele nga ideologjia e dikurshme dhe modelet e sotme delirante, e dinë mirë se ligji dhe mbretërimi i Zogut, ose babait të të ndjerit Leka i Parë, kanë qenë më shqiptarët dhe më të respektuarit në çdo kohë, edhe pse ka shumë për të treguar në të vërtetën e madhe.Ka shkrime të shumta që vijnë nga viti 1925 që tregojnë mungesën e stabilitetit të madh të vendit në saj të modelit kryengritje dhe mungesën e disiplinimit ose mosbindjen, që po impononin edhe ndërrimin e regjimit. Normalisht, edhe në analet e historiografisë botërore ka shumë të dhëna se idea e tyre e dikurshme e Shqipërisë me një mbretëri kushtetuese… mund të funksiononte, por këto janë diskutime për një shkrim tjetër. Në fakt u bë shtimi i një paragrafi në Statutin e Republikës. Ahmet Zogu, për të shkuar në formën e regjimit Monarkik dekretoi datën 5 gusht 1928, si ditë për mbledhjen e Asamblesë Kushtetuese, ku do të bëhej një rishikim i mundshëm i Kushtetutës në fuqi. Kështu, të dyja dhomat e legjislativit, Senati dhe Dhoma e Lartë e Deputetëve, në bazë të dëshirave që po shfaqnin shqiptarët dhe duke ndier nevojën e një rishikimi të përgjithshëm të statutit, me qëllim edhe për ta bërë atë më të përshtatshëm, në një mbledhje të përbashkët që kishte formën e një asambleje legjislative, e cila u mbajt më 6 qershor të atij viti, vendosi me unanimitet të plotë për shtimin e një paragrafi në nenin 141 të Statutit të Republikës, në të cilin thuhej: “Rishikimi i përgjithshëm i statutit i përket vetëm Asamblesë Konstituente”. Shtimi i këtij paragrafi në statut bëhej me qëllim që kur të shtrohej nevoja e rishikimit të përgjithshëm të statutit, të dy dhomat, konsideroheshin automatikisht të shpërndara dhe menjëherë dekretoheshin zgjedhjet për Asamblenë Konstituente”. Dekretimi i zgjedhjeve të reja u bë me 17 gusht 1928. Në po atë mbledhje të datës 6 qershor, të dy dhomat morën vendimin unanim për shpërndarjen e tyre, duke i hapur rrugë Asamblesë Konstituente, që të hartonte e të votonte një statut të ri. Në mbështetje të këtij paragrafi të shtuar në statut dhe vendimit të marrë prej Asamblesë Legjislative për shkrirjen e dy dhomave, u dekretuan zgjedhjet për t’u mbajtur më datën 17 gusht 1928. Këto zgjedhje u zhvilluan në afatin e ditën e caktuar dhe me një rregull e qetësi pothuaj perfekte për t’u lavdëruar, gjë e cila nuk kishte ndodhur kurrë më parë në zgjedhjet e zhvilluara që nga hapja e Parlamentit të parë shqiptar, në 21 prillin e vitit 1921. Ato zgjedhje u zhvilluan me proporcionin: Një asamblist për 15.000 banorë dhe për çdo fraksion që kalonte numrin e 7.500 banorëve, me votim indirekt, duke bërë kështu zgjedhje për atë kohë korrekte në të gjitha prefekturat e Shqipërisë, si: Shkodra, Kosova, Dibra, Durrësi, Elbasani, Berati, Korça dhe Vlora.Një javë më vonë, më 25 gusht 1928 u hap Asambleja me mesazhin e Kryesisë së Shtetit, i cili u lexua nga ministri i Drejtësisë, Hiqmet Delvina. Ai, në fund tha: “Kryesija e Shtetit dhe gjithë organet e sajë duke pasur respektin ma të madh kundrejt sovranitetit të pacenuem të popullit shqiptar, çfaq edhe njëherë në mënyrën ma formale se ju përfaqësuesit do të bisedoni mbi fatet e këtij kombi që ju përfaqësoni, si ta gjykoni e ta dëshironi, si ma të arsyeshme për lumturinë e Shqipnis. Vullneti i popullit asht vendimi i Zotnisë Juej, i cili ka me qenë një udhën i pandryshueshëm dhe do të caktojë drejtimin e jetës shtetnore duke përdorur sypranin e vullnetin e Kombit”. Pas mbledhjes së dytë të Asamblesë, u mbajt edhe një mbledhje tjetër më datën 27 gusht, ku si në mbledhjen e parë (atë të datës 25 gusht), u bë legalizimi i kredencialeve dhe betimi i të zgjedhurve. Po kështu u zgjodh edhe kryesia e Asamblesë me kryetar Pandeli Evangjelin. Në mbledhjen e tretë të Asamblesë u lexua një numër shumë i madh telegramesh që kishin ardhur nga të gjitha krahinat dhe prefekturat e Shqipërisë, ku shprehej në masë të madhe solidariteti për krijimin e Monarkisë dhe proklamimi i Ahmet Zogut si Mbret i Shqiptarëve.Në të vërtetë u shqyrtuan për kohën dy momente qeverisjeje si teori “Demokracia e plutokracia”… Nga këto, Demokracia ndahet në dy lloje: Në demokraci republikane dhe demokraci monarkike. Sot vetëm këto dy forma ekzistojnë dhe këto dy forma burimin e kanë tek populli. Fjala e parë ka qenë e deputetit Abdurrahman Dibra dhe pastaj kanë diskutuar Fejzi Alizoti i Prefekturës së Gjirokastrës, Spiro Papa i Beratit, Mihal Kaso i Gjirokastrës (bashkë me Javer Hurshitin), Sulejma Starova dhe Xhefar Ypi të Korçës, duke vazhduar më pas me diskutimet e tyre: F. Rusi, H. Myftiu, K, Kosturi, N. Kici, Dr. S. Pojani, Dr. Simonidhi, H. Papadhopulli, K. Mjeda, Z. Poga, H. Vrioni, A. Beca, M. Kapidani, R. Matja, M. Bushati, Th. Papapano, Z. Begolli, duke i mbyllur diskutimet deputeti i Skraparit, Ferid Vokopola. Më datën 1 shtator të vitit 1928 (që ishte ditë e shtunë), në ora 09:00 paradite, u hap mbledhja e katërt e Asamblesë nga Kryetari Pandeli Evangjeli, që ia dha fjalën për diskutim deputetit të Dibrës, Kol Mjeda… shkodran… i cili, tepër i impresionuar iu drejtua asamblistëve me këto fjalë: “Zotnij, në këtë stinë pesë shekuj ma parë, miset e popullit (përfaqësuesit e popullit ishin mbledhur në Lesh, në vendin teorik për t‘i dhuruar të madhit Skënderbe, Kunorën e Shqipnis, edhe sot Asambleja Konstituente asht mbledhur me i dhurue shpëtimtarit të kombit Kunorën e Mbretnis të madhit Skënderbe (salla shpërthen në duartrokitje). Conju ju o burra, conju ju o Lekë, coju o Pirro, coju u Shqiptarë, afroju këtu o i madhi Skënderbe, shif e gëzou se shqiptarët e cuen dëshirën tënde në vend, që ti pesë shekuj ma parë deshe me e ba. O Skënderbe, në këtë minut, stërnipi yt, Zogu, po xen vendin tand, që, me gjoks të vet e me shpat të vet e fitoi. A je kund Naim, po ti Vaso ku je? Eja këtu e nxirri dy vjersha prej zemrës sate e rrëfej botës se populli shqiptar është mbledhur pranë fronit të madhit Skënderbe dhe sot po krenohet se po kryhet ëndrra jote e vjetër”. E të gjithë kanë thirrur “Rroftë Zogu Mbret i Shqiptarëve”. Pastaj kanë vazhduar proçedurat dhe kurorëzimi dhe fjala e Ahmet Zogut ishte: “Zotërinj… Në mesazhin që iu dërgova para disa ditëve ju përshëndetshe tuj ju urue suksese Ju Etënve të Kombit. Sot, po ju drejtohem si shok, si bashkëpunëtor të idealit të përbashkët. N’asht se në fjalimin tem nuk do të gjeni fjalët e nalta të krenve të ndershëm të stolisun me kunorë, të mos çuditeni. Se unë shof në kryesinë e Shtetit Shqiptar, në të cilën titull qoftë shëmbëlltyrën besnike të popullit dhe shërbyesin e palodhur të popullit. Sot në minutën kur ngarkohem me detyrën e randë dhe të naltë të shtetit prej vullnetit dhe dëshirës së popullit të çfaqun me vendimet e ndërgjegjes s’uaj, do të veproj tuj marrë parasysh resposabilitetin moral të cilin herët ose vonë, dinë ta ç‘moj populli shqiptar për naltësimin e vendit. Bota e ka marrë lajmin se dhe ne bijt e shqipes mund të krijojnë një shtet. Mbas sodit detyrën e kemi ma të randë se duhet t‘i tregojmë botës se edhe shqiptari si çdo popull i qytetnuem mund të marri kulturën e cila asht pasunija e të gjithëve dhe ideali i botës mbarë. Vetëm në këtë mënyrë tuj i sigurue vendit t’onë një të ardhme të mirë mund ta paguejm një detyrë historike. Në regjimin e ri Shqipnia ka me qenë një faktor paqeje në Ballkan. Relacionet që ekzistojnë sot me shtetet fqinje e dashamire do t‘i forcojmë akoma dhe ma tepër. Zogu me shokët e vet jo vetëm do të respektoj të drejtat kombëtare, por edhe kur të jetë nevoja, me dorë të naltë të atij ideali që na ka falë natyra edhe na i ka shënue historija, tue plotësue edhe vendin në sheshin e qytetnimit. Si të mbaroni detyrën e shenjtë, të ktheheni në vendet e juaja dhe t‘i thoni popullit sovran se Prisi i tij, e shef botën si çdo shqiptar edhe se me sa shpejtësi e entuziazëm e keni vu në fronin e Kastriotit, aq me shpejtësi e kënaqësi keni me e gjet gjithmonë gati, për me i sakrifikue të gjitha, më asht nevoja dhe jetën, mbas dëshirit të tij dhe për të mirën e vendit. Zotnij, dalshi faqebardhë përpara historisë”.Mbretërimin e Zogut e përshëndetën shpejt italianët me ambasadorin Ugo Sola dhe Italia njohu shtetin dhe regjimin Monarkik. Por në adresë të Zogut erdhën shumë telegrame në mes tyre nga: Hungaria, Greqia, Jugosllavia, Uruguaj, Bullgaria, SHBA-ja, Franca, Hollanda, Belgjika, Zvicra, Spanja, Polonia, Lituania, Letonia, Suedia, Finlanda, San Marino, Ekuadori, Egjipti etj. Mustafa Qemal Ataturku, nuk e njohu Zogun Mbret, ndërsa Monarkia Shqiptare dhe Mbreti Zog u njoh zyrtarisht nga një numër i madh shtetesh të botës, të cilat siç edhe më lart i dërguan edhe telegramet e urimit. Monarkia shqiptare është denigruar nën regjimin despotik dhe kriminal të Hoxhës, por ajo në fakt ka mbetur akoma e vetme si krijuesja e ushtrisë normale, gjykatave, pushtetit lokal, arsimit më modern, ambasadave dhe konsullatave në të gjithë botën, xhandarmërisë në mësimin e të huajve perëndimorë, bankës së shtetit shqiptar, modelin e ministrive dhe drejtorive të ndryshme. Nën Monarkinë e babait të Leka Zogut të Parë, është vendosur kontrolli mbi kufijtë dhe territorin shqiptar. Ka filluar lulëzimi i kulturës, shtypit dhe tregtisë, por edhe i industrisë së vogël. Pluralizmi në Monarki ka pasur shumë detaje që duhen akoma të sqarohen, por ama dihet se shumë e shumë emra të lartë të politikës shqiptare janë përfaqësuar denjësisht si brenda dhe jashtë vendit. Ato pika të errta që ka janë objekte diskutimi dhe polemikash, por ama shteti shqiptar ishte mbrojtës i të gjithë kombit. Vetëm Pavarësia e Kosovës dhe futja e vendit si anëtar i NATO, ka filluar barazimin e shtetit shqiptar dhe kombit me atë monarki, e cila tentoi të kishte peshën e madhe të një shteti shqiptar. Vdekja e Leka Zogut të Parë është një humbje e madhe e pinjollit të parë të kësaj Monarkie, akoma jo e respektuar historikisht si duhet në trevat e shqiptarëve. Në fund të fundit, i ati ishte Mbret i Shqiptarëve dhe jo Mbret i Shqipërisë, sepse kështu ishte forma e shtetërimit të shtetit komb shqiptar.

[PLAKU]

http://www.lajmishqip.com/wp-content...ka-Zogu-I-.jpg


Nga : Namir LAPARDHAJA

Ditën e djeshme oborri mbretëror njoftoi vdekjen e pretendentit të fronit mbretëror,NMT Leka Zogu I. Sikundër i ati, mbreti Zog, edhe pasardhësi, i biri, Leka I, tashmë i përkasin historisë dhe nuk ka gjykatës më të mirë se sa koha. Do të jetë koha dhe vitet ato që në realitet do të tregojnë për këto dy personalitete të kombit shqiptar. Dhe kam bindjen dhe besimin e plot se të dy personazhet do të qartësohen nën një optikë objektive dhe të paanshme.Në fakt, doja të ndalesha vetëm në një aspekt mjaft të rëndësishëm të figurës dhe të asaj se çfarë përfaqësonte në të vërtetë NMT Leka Zogu I. Nëse do të hedhin vështrimin pas në kohë, do të shohim se Leka I ishte vetëm dy ditësh kur u largua nga Shqipëria, në prag të pushtimin nga Italia fashiste, dhe rreth pesëdhjetë e ca vjeç kur u kthye për herë të parë në atdhe.Një jetë dhe një formim totalish jashtë atdheut, Shqipërisë, i brumosur me një kulturë të gjerë evropiane, i arsimuar në Francë e në shkollat angleze të Egjiptit, i rritur në ambiente tërësish perëndimore, me shije e sharm perëndimor, stil jetese e mënyrë të sjelluri perëndimore. Por jo vetëm kaq: i gjithë ingranaxhi i filozofisë së tij për Shqipërinë nuk mund të shihet jashtë optikës dhe mekanizmit perëndimor të ndërtimit të shtetit. Fatkeqësisht, më rezulton se prej ’45 e në ditët e sotme pikërisht dhe mjerisht kjo mënyrë të menduari e të sjelluri i ka munguar Shqipërisë.Ndaj, edhe pse sot kemi shumë e shumë të rinj e të reja që kanë studiuar në perëndim dhe që angazhohen politkisht, sheh një tjetërsim sapo hedhin hapat e parë të karrierës së tyre në politikë, dhe në ta humbet çdo shenjë e oksidentit në formimin e tyre. Çfarë ndodh? Asgjë, përveçse helmimit të marrë që në hapat e para të jetesës në vend.Nuk i përkas atij grupi njerëzish që janë fatalistë e që mendojnë se ky vend nuk mund të bëhet, përkundrazi: mendoj që ky vend mund të bëhet në shembullin e në rrugën e njerëzve të tillë, që shkrinë tërë mundin e jetën e tyre për të mirën e këtij vendi me emrin Shqipëri.
Në një prononcim të kohëve të fundit të të ndjerit ai u shpreh se unë jam këtu dhe, nëse një ditë shqiptarët do të vendosin për mua, unë do të jem i gatshëm t’i udhëheq e drejtojë ata.E thjeshtë si ide, por që mbart brenda saj një filozofi e botëkuptim të tërë të thelbit të demokracisë perëndimore, të cilën aq shumë po mundohemi ta jetësojmë.Përpara pak ditësh festuam 99-vjetorin e krijimit të shtetit shqiptar dhe në rrjetin më të përhapur social facebook lexova gjithandej një sensibilizim në dukje nacionalist që na kap sa herë kemi festa të karakterit nacional ose sa herë fqinjtë tanë të vegjël e inatmëdhenj hedhin parrulla raciste dhe nacionaliste kundër nesh.Në fakt, ky sensibilizim, sipas meje, i pakuptimtë dhe shterp, në thelb fiktiv, nuk zgjat shumë dhe nuk ka asgjë të përbashkët me ëndrrat e atyre që e ëndërronin Shqipërinë ta shihnin zonjë të rëndë. Sepse e përkthyer në gjuhën e kohës, Shqipëria do të ndihej zonjë në funksionimin total dhe forcimin e shtetit ligjor, në respektimin e institucioneve kushtetuese dhe në luftimin pa kompromis të çdolloj korrupsioni në çdo kapilar të shtetit.E i fundit dëshërimtar që ëndërronte ta shihte Shqipërinë zonjë ndërroi jetë dje.

Iu preftë shpirti në Paqe!

[BROZALINI]

Leka Zogu e fitoi referendumin e '97, sot Shqiperia do ishte mbreteri e ai i ndjeri do kishte qene mbreti. Po zagaret si puna jote nuk e njoften voten popullore. Le qe ku njifni vota ju, çfare shkruaj edhe une ...

Me thuaj nje monark qe ndejti ne fron gjate LIIB kur ju sulmua mbreteria ???

"Mbreti" ne '97 ka fitue si Pirroja... Te duash "mbret" sot asht nji marri. Edhe neper bote mbretnit sot jane formale, se sipas adrenalines qe kane, "jane gjak mbretnor". Napoleon Bonaparti, se zhduku monarkite n'Evrope, ka merita. Ne, me 1928 bahemi monarki, vetshpallet mbret dhe e pranojne disa shtete qe kishin nevojen e Shqipnise. Jo me kot Fan Noli perktheu "DON KISHOTIN E MANCES", per te diftue se n'Shqipni po kthehej rrota e historise mbrapsht, si Don Kishoti qe lufton me shpate kunder mullinjve te eres duke i marre per vigane. Ka ba disa rreforma Zogu, po ka kene diktator si E.Hoxha. S'kemi pse t'merzitemi per monarkine. Kjo po na ndodh edhe sot, qe kryeministri mundohet te sundoje si monark... Sa t'kemi mendjen e zemren te bajraktarizmi, kurre s'do te ecim perpara e s'do t'na pranoje Evropa me mentalitet. Noli do ta quente mbretin "sternip te Kainit" qe pati mbyt Jezusin...

[PLAKU]

I nderumi BROZALIN, nuk ka baza te krahasohet Mbreti Zog me diktatorin anti shqyptar enver hoxhen.
Mund ta kritikosh ne mangesit eqe ak pas, por ta krahasosh me diktatorin gjakatar dhe trathetarin te gjithe koheve, kjo nuk shkon fare. Une bazohem nese gjykojem drejte pa ngjyrime ideologjike, nuk krahasohen, gjykohen njete keta dy figura.