Hixhreti

[IslamInfo]

HIXHRETI I PROFETIT DHE PËRKUJTIMI I TIJ
SHKRUAN: ROALD A. HYSA


(A ka ardhur koha të bëjmë hixhret dhe si duhet ta përkujtojmë këtë ditë kaq të lavdishme për Islamin? Omeri e futi hixhretin në jetën e çdo muslimani dhe një gjë të tillë duhet ta bëjmë edhe ne, kur dihet mirë që dashuria për Profetin Muhamed alejhi selam është një nga themelet ku bazohet feja e çdo individi.)

1431 vjet më parë mbërriti në Medinën e Ndritshme burri më i lartë i të gjithë kohëve, ai që nuk pranoi asnjë titull njerëzor përpos atij që ia dha vetë Allahu i Lartësuar, “abduhu ue resuluhu –rob dhe i Dërguar i Allahut”. Në këto ditë ne të gjithë duhet të bëjmë hixhretin e Profetit Muhamed, duke bërë fillimisht një përmbledhje të asaj që shkoi dhe të vendosim se çfarë duhet të bëjmë në të ardhmen. Një nga pyetjet më shqetësuese që vazhdimisht duhet t’ia drejtojmë vetes tonë si muslimanë është: A kemi bërë atë që duhet dhe a po bëjmë atë që duhet? Konotacionet e kësaj ngjarje të jashtëzakonshme duhet të jenë sa më të dukshme në jetën tonë. Thjeshtësia e kësaj ngjarje është me të vërtetë solemne në historinë islame, saqë një nga sahabët më të mëdhenj dhe një shtyllë e Islamit, Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, e caktoi si ditën kur do të fillonte kalendari hënor hixhri. Ndryshimi që erdhi pas kësaj date të rëndësishme është si i natës me ditën. Një nga ngjarjet më të mëdha të hixhretit të Profetit tonë dhe që do shikuar me një vëmendje të posaçme është ajo e vëllazërimit midis Ensarëve dhe Muhaxhirëve. Me të vërtetë që ne sot nuk mund të vendosim analogjinë e duhur, porse vend për t’u vëllazëruar kemi. Një nga shumë rregullat e arta themelore të vendosura nga Islami është ndjekja e Traditës Profetike me fanatizëm, jashtë kësaj rruge çdo gjë e humb sensin e vet, sado që ne të mundohemi t’i japim një kozmetikë islame. Festa të tilla si viti i ri janë krejtësisht festa komerciale, të cilave ua shohin më tepër hairin dyqanxhinjtë dhe prodhuesit, se sa vetë festuesit. Ndërsa ne si muslimanë u shohim vetëm sherrin, sepse pa hyrë thellë në argumentet fetare, të cilat janë shpjeguar prej kohësh nga dijetarët dhe hoxhallarët muslimanë, neve vetëm humbasim dhe i largohemi traditave tona të bukura islame.

Ne duhet të bëjmë hixhret nga moralet e ulëta dhe të liga të shoqërisë sonë moderne, duhet t’i largohemi të keqes masive që përhapet nga të gjitha mediet shekullariste, duhet të largohemi nga harami me trup, me shpirt, me zemër e me gjithë familjet tona, e për këtë duhet të vëllazërohemi me njëri-tjetrin sipas binomit ensar-muhaxhir. Si Ensarët, ne duhet të përkrahim këdo që kërkon të afrohet me këtë fe kaq të lartë dhe si muhaxhir, neve duhet të sillemi me këtë botë, në të cilën jemi mysafirë të sprovuar nga ana e Allahut të Lartësuar, se kush do të jetë nga vepërmirët. Fatkeqësisht festa të tilla si Viti i Ri dhe risitë që i përkasin kësaj feste janë futur nga regjimi i kaluar komunist, si kundërpërgjigje ndaj festave tona të nderuara, bajrameve vjetore dhe xhumasë. Kështu që ne kemi më shumë arsye për t’i kundërshtuar këto festa të kota e pagane, se sa t’i marrim si model. Gjithashtu jo pa qëllim kjo festë pompohet së bashku me festa të tjera, si ajo e Krishtlindjeve dhe shpesh i dëgjojmë rrugëve njerëzit të thonë “Gëzuar festat”, si pa gjë të keq. E gjithë kjo reklamë shumëngjyrëshe që po përjetojmë këto ditë në pamje të parë nuk tregon ndonjë synim, por jo më kot pompohen harmonia dhe toleranca ndërfetare ndër shqiptarët kudo ku janë. Ato janë pjesë e një projekti asimilues fetar të të gjithë atyre që janë të pandërgjegjshëm ndaj përkatësisë së tyre fetare. Kështu mund të jepnim argumente të pa fund nga jeta shekullare e shoqërisë tonë të ashtuquajtur moderne, të tilla që do të na e argumentonin edhe më tepër kundërshtimin e imitimit. Me të vërtetë që imitimi në shoqërinë moderne e ka humbur vlerën e sevapit. Nuk mund të fitojmë kënaqësinë e Allahut, duke imituar këta xhahilë, të cilëve Allahu u ka vënë ndër duar mjete tepër të vlefshme, por që nuk ua dinë vlerën e vërtetë. Si mund ta përkujtojmë hixhretin e Profetit tonë të dashur Muhamedit, alejhi salatu ue selam? Mund të gjinden shumë mënyra pa dalë nga kornizat tona islame. Përpjekja për të gjetur mënyrat e duhura është vetë një hixhret nga imitimet e verbra dhe të kota. Të mbahen mexhlise për hixhretin e Profetit tonë dhe moralet e tij të larta gjatë të gjithë muajve të vitit do të ishte një nga mënyrat më të mira për ta përkujtuar atë, alejhi salatu ue selam, dhe do të na rritej edhe më shumë dashuria, të cilën ne duhet ta bëjmë pjesë të fesë tonë në jetesën e përditshme.

[IslamInfo]

Kuptimi i Hixhretit nga këndvështrimi i Sheriatit
SHKRUAN: MUHAMED DËRMAKU

Tërësia e fakteve e ngjarjeve dhe e dukurive të rëndësishme e të lidhura ndërmjet tyre, që i përkasin së kaluarës së një populli, të një grupi shoqëror a të gjithë njerëzimit është histori. Ose shkenca që studion lindjen e zhvillimin e shoqërisë njerëzore, të një populli etj.

Qëllimi i historisë nuk është vetëm të studiohet ajo verbërisht, por të njihet e kaluara për ta ndërtuar të ardhmen, duke vazhduar apo jetësuar anët pozitive dhe duke mënjanuar anët negative të praktikave të mëhershme. Duhet mbajtur parasysh se, nuk është e thënë që çdo njeri të jetë në gjendje të kuptojë historinë dhe vlerësojë ndodhitë e ndryshme të zhvillimit të njerëzimit. Historia është ndriçuar shpesh nga All-llahu, përmes ndërhyrjes me profetë të njëpasnjëshëm ose duke reaguar me shpallje ndaj gabimeve të njerëzve në vendosjen e themeleve të analeve të historisë. Atë nuk mund ta bëjnë njerëzit e rëndomtë, e sidomos historianët, që mund të kenë qenë në shërbim të interesave të të tjerëve, qoftë me vetëdije apo pa vetëdije.

S’do mend që historia e bujshme islame është pjesë e kuadrit të historisë së njerëzimit. Në zhvillimin e Islamit, në intervalin njëzetetrevjeçar, ekzistojnë shembuj nga më të ndryshmit, pasi bëhet fjalë për një ndryshim drastik të zhvillimit të jetës, krejt ndryshe nga ajo që ishte në fillim të periudhës mesjetare...

Hixhreti është pa dyshim ndër ngjarjet më madhështore dhe bartës i kuptimit më themelor brenda vetë historisë së zhvillimit islam. Hixhreti është shpërngulja e Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, dhe ithtarëve të tij prej vendlindjes së tyre të dashur, Mekkës për në Medinë.

Ky punim i shkurtër rreh të hedhë dritë rreth mënyrës se si mund të lexohet kjo ngjarje kthesë nga këndvështrimi i Sheriatit.

Çfarë është Sheriat?

Fjala din–fe ka kuptim më të gjerë se fjala Sheriat. Me fe është për qëllim tërë ajo që All-llahu ua zbriti njerëzve dhe i obligoi të punojnë me të. Ky përkufizim për fenë, përfshin edhe besimin edhe ligjin.

Karakteristikë e Islamit është, që t’i ketë në vete besimin-adhurimin dhe ligjin. E tërë kjo quhet fe, sipas terminologjisë islame e jo edhe sipas asaj laike. Pra, çdo fe tjetër në botë është besim-adhurim pa ligj. Dhe çdo ligj tjetër në botë është vetëm rregullore në aspektin juridiko-shtetëror, pa ndërhyrje dhe sistemim të jetës fetare, besim-adhurimit. Nuk duhet të habitemi për këtë, sepse ligjdhënësi dhe sistemuesi i anës shpirtërore e fizike të kësaj feje është All-llahu i Madhërishëm, Krijuesi i gjithësisë. All-llahu e ka krijuar njeriun me saktësi kaq të madhe dhe përsosmërisht, vetëm Ai e di më së miri se si është gjendja e programit dhe e sistemit që ka hartuar për të? Duke qenë se ajrin, ujin si dhe ushqimet e tjera i ka bërë të përshtatshme që të mundësojë jetën dhe të shuajë etjen dhe urinë e njeriut, a thua fenë, me kuptimin e gjerë të saj, pra besimin dhe ligjin, e ka bërë të tillë, që t’i plotësojë njeriut nevojat jetësore të shpirtërores dhe trupores që mbart në vetvete? I Lartësuari në Kur’an parashtroi një pyetje dhe tha:”po për një popull që bindshëm beson, a ka gjykim (ligj) më i mirë se ai i All-llahut?(El-Maide, 50).

Andaj, fjala sheriat, në zhargonin e dijetarëve islamë, përfshin vetëm anën legjislative, qoftë ajo në rregullat e ibadeteve (adhurimeve si: namazi, agjërimi, haxhillëku etj.), apo marrëdhënieve ndërnjerëzore, ndërshtetërore etj. D.m.th. Sheriat është ligji i All-llahut, që përfshin obligimet dhe të drejtat e njeriut në raport me Krijuesin, me veten e tij, me shoqërinë si dhe me të gjitha krijesat e tjera.

Gjendja e Sheriatit para Hixhretit

Me shprehjen “gjendja e Sheriatit para Hixhretit” nënkuptohet gjendja e anës ligjore në periudhën prej fillimit të zbritjes së Kur’anit e deri para se të emigronte i Dërguari, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, në Medine. Pra, periudha trembëdhjetëvjeçare e thirrjes së Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, në Mekke.

Para Islamit, arabët ishin në gjendje kritike përsa i përket rregullimit të jetës së tyre, edhe pse këtë gjë nuk e vërenin. Ajo gjendje kaotike mund të përkufizohet në dy pika bazike;

- e para, idhujtaria – besimi në shumë zota dhe

- e dyta, paqenësia e ndonjë ligji që do të rregullonte jetën e tyre dhe do ta stabilizonte kaosin shoqëror të krijuar.

U mungonin pikërisht këto dy segmente që përfshin Feja Islame; besimi i pastër dhe ligji i lidhur ngushtë me atë besim.

Në fillim, Kur'ani u orientua në përmirësimin e besimit në përgjithësi, ngase besimi është baza, mbi të cilin ka kuptim ndërtimi i ligjit. Ky fillim zgjati gjatë tërë periudhës trembëdhjetëvjeçare sa i Dërguari qëndroi në Mekke.

Besimi i mirëfilltë është çështja më me rëndësi në Islam, andaj nuk duhet të habitemi se përse kjo periudhë ishte më e gjatë se ajo pas Hixhretit gjatë profetësisë së Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të.

Shpallja hyjnore, në periudhën mekase u përqendrua në nxjerrjen e njerëzve prej shirkut (rivalitetit ndaj All-llahut), dhe thirrjen në tevhidë (njësimineAll-llahut), në bindjen e njerëzve për të besuar të dërguarit e mëhershëm dhe atë që ata komunikuan. Kur’ani në këtë periudhë zbriti me shembuj e ngjarje historike që ndodhën me popujt dhe të dërguarit e mëparshëm. I nxiste njerëzit që të shikonin në argumentet natyrore, që shpalosin dhe dëshmojnë ekzistencën e Krijuesit Një. Të meditojnë në madhështinë e qiejve e të tokës dhe çka ka në mes tyre. Kur’ani kërkonte nga njerëzit që të mos i imitonin të parët e tyre në idhujtari dhe në traditat e tjera injorante të trashëguara si: vëllavrasja, amoraliteti, varrosja e vajzave të gjalla nga frika e amoralitetit etj.

Në periudhën mekase, Kur’ani i mësonte gjithashtu njerëzit në etikë e edukatë islame si: drejtësi, besnikëri, sinqeritet, bamirësi, që të ndihmoheshin në mes veti e në të mira e të mbara, e jo në mëkate e armiqësi. Ai i motivonte ata ta përdornin mendjen, me të cilën All-llahu i Madhërishëm i kishte dalluar prej krijesave të tjera. Kërkonte nga ta të bëheshin të dëgjueshëm për atë që urdhëroheshin, e të jetonin në respekt të parimeve dhe parisë islame, çka më parë nuk ekzistonte. Kështu, pra, Kur’ani në këtë periudhë nuk u qas shumë në anën juridike islame, që është qëllimi i tij i dytë, siç u pa në përkufizimin e fjalës “din-fe “.

Interesant është se tërë ibadetet apo shumica e tyre - prej shtyllave të Islamit -, nuk u obliguan derisa i Dërguari, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, qëndroi në Mekke, dhe e njëjta vlen më gjërat e tjera legjislative. Ajo që u obligua në Mekke para Hixhretit, kishte lidhje të ngushtë me çështjet e besimit, çka nuk mund të shtyhej për më vonë, si p.sh. ndalimi i ngrënies së cofëtinës etj.

Kësisoj, Kur’ani vazhdoi të zbriste derisa u rregullua besimi i shumë mekasve dhe u zhvesh nga çdo lloj pluhuri i dyshimit dhe i rivalitetit dhe, besimi i ri u ngulit fort dhe pushoi në zemrat e tyre, aq sa u bënë të gatshëm të ngarkohen me obligime të tjera madhore për ta përmirësuar jetën e tyre edhe në aspektin juridik, ashtu siç u përmirësua në aspektin e shpirtëror.

Ndërkohë që zemrat e idhujtarëve u bënë aq të ngurta në pranimin e të vërtetës së shpallur nga ana e All-llahut të Madhëruar, sa që në periudhën trembëdhjetëvjeçare e thirrjes së të Dërguarit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, në Islam, durimi tërë këtë interval i shumë muslimanëve, që e kishin pranuar Islamin më herët, nuk bëri dobi në ndryshimin e kaosit të tyre shpirtëror, adhurimin e idhujve. Përkundrazi, ata ushtruan trysni ndaj muslimanëve, nga më të ndryshmet, dhe e penguan shtrirjen e tyre me çdo metodë.

Si rezultat i kësaj gjendjeje të vështirë, muslimanët u detyruan të shpërngulen e të lënë vatrat e tyre, vendlindjen e tyre të dashur, pasuritë e tyre, e mbi të gjitha, ata u detyruan t’i kthejnë shpinën Qabës, që ishte tempulli i parë i ndërtuar në tokë për adhurim.Vend i përshtatshëm ku të vendosen muslimanët mekas, pas shumë hulumtimeve që u bënë në Abisini, Taif etj., u gjet Jethribi (Medina). Shumica e popullit të Medinës kishin pranuar Islamin para se të shpërngulej Muhamedi, lavdërimi dhe paqja e All-llahut qofshin mbi të, dhe me shumë vullnet e ambicie, i pranuan vëllezërit e tyre muhaxhirë që erdhën nga Mekka.

Gjendja e Sheriatit në Medinë

Pasi imani kishte pushuar dhe ishte ngritur mirë në zemrat e muhaxhirëve (emigrantëve mekas) dhe të ensarëve (vendasve të Medinës), shpallja e All-llahut, i Lartësuar qoftë gjithherë, u shndërrua më tepër në ligj juridik.

Në Medine filloi një jetë krejtësisht tjetër. Muslimanët u ndien të lirë. Ata filluan të ndërtojnë xhami dhe të ndërtojnë jetën e tyre në përgjithësi. Natyrisht që, për t’u ndërtuar jeta në baza të reja të besimit, nevojiteshin edhe rregulla të reja, sistem i ri juridik, që përputhej me besimin në All-llahun Një.

Në Medinë, muslimanët përveç ëmbëlsisë së besimit që e patën shijuar, patën mundësi që ta shijojnë edhe rehatinë e hierarkisë shtetërore, të dalë nga i njëjti burim dhe me të njëjtat përmasa të drejtësisë, arsyes, objektivitetit, racionalizmit etj. që i kishte besimi i tyre. Në Medine filloi të normalizohej jeta tërësisht. Pasuria kishte vlerën e vet, siguria e brendshme ishte në nivel të paparë ndonjëherë më herët. Besa edhe luftërat mund të thuhet se e kishin shijen e vet, pasi që tanimë dihej pse miqësoheshin të tjerët dhe pse armiqësoheshin. Me fjalë të tjera, funksiononte normal shteti i parë juridik me drejtësi absolute të shpallur nga Krijuesi dhe Pushtetploti i gjithësisë. Tash ishin pjekur kushtet që në fundin e kësaj etape dhjetëvjeçare të shpallet edhe publikisht përsosja dhe kompletimi i dhuntisë së All-llahut, Islamit.

Namazi, agjërimi i Ramazanit, dhënia e zekatit dhe haxhillëku u bënë obligim në Medine. Mandej dispozitat e tjera, si ato që kanë të bëjnë me të drejtën personale; martesën, shkurorëzimin, origjinën familjare, trashëgiminë etj., pastaj dispozitat e lidhura me të drejtën civile; shitblerjet, qiratë, hipotekat, kreditë, shoqëritë aksionare etj., pastaj e drejta penale; përcaktimi i masave ndëshkuese të ndryshme etj., e drejta e procedimit gjyqësor; akuzat, përndjekjet, dëshmitë, kodi i procedimit penal, civil etj., e drejta kushtetuese; sistemi qeverisës, raporti i udhëheqësve me të udhëhequrit etj., e drejta ndërkombëtare; raportet e shtetit islam me shtetet e tjera në të gjitha situatat, si dhe e drejta ekonomiko-financiare; obligimet financiare të qytetarëve ndaj shtetit dhe anasjelltas, burimet e buxhetit shtetëror, pasuritë e shtetit etj. Të gjitha këto norma juridike morën formën e vet përfundimtare në periudhën dhjetëvjeçare të profetësisë së Muhamedit, lavdërimi dhe paqja e All-llahut qofshin mbi të, në Medine.

Vetëm atëherë, kur feja e All-llahut Fuqiplotë u kompletua dhe u përsos në aspektin e besimit dhe ligjit, si dhe urës lidhëse të këtyre dy subjekteve, adhurimit, atëherë All-llahu i Lartësuar zbriti ajetin deklarativ për përsosjen e kësaj feje. Ai tha: ”Sot jua përsosa fenë tuaj, e plotësova ndaj jush dhuntinë time dhe zgjodha për ju Islamin fe” (El-Maide, 3).

Ky ajet nuk u zbrit në trembëdhjetëvjeçarin mekas, e as në fillimin e dhjetëvjetëshit në Medine, por u zbrit kur shpallja e All-llahut, azze ve xhel-le, drejtuar njerëzimit, arriti kulmin e ndërtimit të jetës së tyre në aspektin shpirtëror e trupor, që nuk e kishin pasur asnjëherë më herët e as më vonë me ndonjë fe a sistem tjetër si me kushtetutën e All-llahut të Madhëruar.Andaj All-llahu me të drejtë dhe duke u bazuar në dhuntinë e Tij (Islamin), që ua kishte ofruar njerëzimit, tha: ”E kush kërkon fe tjetër përveç fesë islame, atij kurrsesi nuk i pranohet dhe ai në botën tjetër është nga të dëshpëruarit.”(Ali Imran, 85).

Misioni profetik vazhdon me dy anët e Fesë në një kohë

Nga kjo që u tha shihet qartë se Hixhreti ka luajtur rolin shumë vendimtar në aspektin e Sheriatit, pra në rregullimin e anës ligjore të mbarëvajtjes së jetës së muslimanëve. Ligj ky që i shërbeu pjesëtarëve të besimit islam jo vetëm në kohen e Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, por edhe gjeneratave të mëvonshme e edhe neve sot, por edhe të gjithë atyre, që do të ekzistojnë në këtë tokë si muslimanë deri në Ditën e Kiametit. Po jo vetëm kaq. Shteti islam i formuar në Medine, u mësoi edhe jobesimtarëve të shërbehen me mësimet islame në ngritjen e bazave shtetërore, që i kopjuan duke deklaruar se ndërtojnë shtet laik dhe duke e fshehur modelin se ku e kishin marrë. Për këtë çështje më gjerësisht mund të deklarohen vet juristët e sinqertë.

Një gjë duhet theksuar patjetër. Fakti se Kur’ani në Medine zbriste për çështje juridike më tepër edhe për stabilizimin e jetës së muslimanëve, nuk do të thotë se thirrja e Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, te jobesimtarët u ndal. Jo krahas anës ligjore, që Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, ua komunikonte muslimanëve, ai i ftonte të tjerët në Dritën e All-llahut, sepse ai ishte dërguar mëshirë për mbarë njerëzimin. Ai më vonë i ftoi edhe perandorët e udhëheqësit e superfuqive të atëhershme, që ta pranojnë komunikatën e All-llahut. Përmenda më herët se Islami është fe, jo si fetë e tjera, është ligj, por jo si ligjet e tjera. Islami ka tubuar fenë dhe ligjet si dhe Dynjanë dhe Ahiretin. Andaj thirrja e Muhamedit a.s. nuk kishte për qëllim ngritjen e vetvetes, por synonte që njerëzit t'i shpëton në Dynja për kah besimi dhe puna, si dhe ti ruaj nga zjarri i Xhehenemit në jetën e Ahiretit. Prandaj si të ndalej thirrja profetike në shpëtimin e njerëzve në te dy botët, në një kohë prej kohëve, kur dihet se All-llahu është Krijues i të gjithëve në mënyrë të barabartë.

Njerëzve duhet ofruar rrugën e shpëtimit, në të cilën i ka thirrur Krijuesi i tyre. Në rast se ata nuk e pranojnë shpëtimin (Islamin), atëherë All-llahu thotë në Kur’an në lidhje me ta:”Ne nuk u bëjmë atyre padrejtësi, por ata vetvetes i bëjnë padrejtë”. (Hudë, 101)

Çka na thotë ne Hixhreti?

Në shtjellimin e çështjes se ç'domethënie ka Hixhreti në aspektin e Sheriatit, përmenda se ngjarjet historike luajtën rol të rëndësishëm në kuptimin e jetës. E sidomos vura në theks ngjarjet historike islame, të cilat kanë qenë me dijen, përcjelljen dhe dirigjimin e të Plotfuqishmit All-llah, gjë që nuk mbetet vend, që për ato ngjarje të gjykojnë njerëzit, se ishin të arsyeshme apo jo. Pasi të kemi pohuar se nuk dyshohet në vërtetësinë dhe saktësinë e atyre ngjarjeve e që në fjalë është Hixhreti dhe pasi të kemi kuptuar rolin që ai luajti në formimin e shoqërisë islame dhe shtetit islam me ligjin kur’anor të zbritur në periudhën e pas Hixhretit, vijmë në përfundim se:

Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, edhe pse ishte i dërguar për të gjithë njerëzit e në radhë të parë për të gjithë mekasit, nuk priti që hapin e dytë të fesë (anën ligjore) ta vonojë derisa të besojnë të gjithë mekkasit. Resulullahu, me njerëzit që e kishin kaluar fazën e parë, pra kishin besuar, nuk u zmbraps nga thirrja e tij në Islam dhe nuk u mjaftua vetëm me njohjen dhe besimin e All-llahut, por përkundër trysnive, sfidave, kërcënimeve, maltretimeve etj. nga ana e axhëve, kushërinjve, bashkëvendësve dhe bashkëkombësve, vazhdoi rrugën me ta për fazën e dytë, duke ftuar njëkohësisht edhe gjenerata të reja për në fazën e parë.

A nuk është ky një mësim i madh për ne në këtë kohë? Ky mësim madje i nxjerrë prej vetë jetës së mësuesit të njerëzimit Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të?

Sa ka në mesin tonë prej njerëzve që kanë përvojë të gjatë në Islam, e nuk dinë nga feja e tyre asgjë tjetër pos si të falen apo agjërojnë.

Se sa veprime të ndaluara i bëjnë nga injoranca për hallallin e haramin, vetëm All-llahu e di.

Sa dispozita të Sheriatit i anashkalojnë duke mos ditur gjë për to. Besimin ndoshta e kanë të "mirë", por arin e bartin edhe pse janë meshkuj, gjë që është haram.

Për Zekatin ndoshta nuk kanë mësuar asnjëherë, ndonëse është shtyllë e Fesë.

Se në Islam edhe femrat kanë hise në pasurinë e trashëguar nga prindi, bashkëshorti, etj. nuk bisedohet fare.

Sa ka prej burrave, të cilët krijojnë familje me gratë, të cilat i kanë shkurorëzuar edhe herën e tretë (pas të cilës nuk ka më kthim të asaj gruaje), duke menduar se kanë bërë shaka, nga injoranca se edhe me shaka shkatërrohet jeta martesore.

Sa ka prej djemve muslimanë, që martohen ndoshta me motrat e tyre nga gjiri duke mos e ditur se çka ndalohet prej gjakut, ndalohet edhe prej gjirit.

Sa shitblerjen e ndaluar e bëjnë muslimanët, duke mos konsultuar dispozitat e All-llahut për atë që vepron, dhe bie në të ngrënit e kamatës pa dije.

Këto janë disa pak shembuj nga realiteti që dominon në shoqërinë tonë islame.

E gjithë kjo, duke menduar se të mësohen këto gjëra, nuk e ka kohën ose duke u arsyetuar se shumica nuk dinë të besojnë. Në rregull, nuk po akuzoj për ata që nuk besuan dhe zgjodhën shekullarizimin, apo diç tjetër, për program jete, por për ata që me vite janë xhematlinjë të rregullt në xhami. Si mund të thuhet p.sh. që nxënësit, që e kanë përfunduar klasën e parë, duhet të përsërisin për hir të atyre që kanë ngelur në po atë klasë. Si arsyetohet që pacientit të nevojshëm për operim, t’i thuhet se nuk është koha, apo nuk është plotësuar numri i pacientëve për operim-shërim, kështu që të mbetet i sëmurë tërë jetën?!!!

Nga kjo që u tha shihet qartë se Hixhreti ka luajtur rolin shumë vendimtar në aspektin e Sheriatit, pra në rregullimin e anës ligjore të mbarëvajtjes së jetës së muslimanëve. Ligj ky që i shërbeu pjesëtarëve të besimit islam jo vetëm në kohën e Muhamedit, lavdërimi dhe shpëtimi i All-llahut qofshin mbi të, por edhe gjeneratave të mëvonshme e edhe neve sot, por edhe të gjithë atyre, që do të ekzistojnë në këtë tokë si muslimanë deri në Ditën e Kiametit.

10 vjet pas emigrimit të muslimanëve nga Mekka, të gjithë mekkasit e pranuan Islamin dhe Mekka u bë pjesë e muslimanëve. All-llahu një gjë të tillë e ka ditur se një ditë do të kthehen të gjithë të nënshtruar All-llahut Një. Shtrohet pyetja pse i dha urdhrin të Dërguarit, lavdërimi dhe paqja e All-llahut qofshin mbi të, që të emigrojë me muslimanët kur aty kishte vetëm një vonim për tu fut në Islam të gjithë mekasit?Përgjigja është se nuk ka kohë, që të prolongohej plotësimi i pjesës ligjore të Islamit deri sa të bëhen të gjithë muslimanë. Loja vazhdon me lojtarët që janë në fushë dhe luhet. Andaj mund të themi se Hixhreti nënkupton të vazhdohet puna në ndërtimin e personalitetit të muslimanëve, qoftë edhe duke sakrifikuar vendin dhe pasurinë, për pa u bë pengë të atyre që ende nuk janë bind për atë ndërtim.

Këtu apeloj te të gjithë kolegët hoxhallarë, që lëndët fetare, t’i fusin nëpër xhamia e t’ua mësojnë besimtarëve të denjë hallallin dhe haramin, të cilët po t’i dinin dispozitat e Sheriatit, besoj se do t’i praktikonin. (vërejtje: këto janë dy boxe të ndara M.Dërmaku)

Ta përkujtojmë fjalën e All-llahut xh.sh. ku thotë: ”O ju që besuat, pranojeni Islamin me të gjitha rregullat e tij dhe mos shkoni gjurmëve të djallit, sepse ai është armiku i juaj i përbetuar. E nëse devijoni pasi që u kanë ardhur argumentet e qarta, dijeni se All-llahu është i Plotfuqishëm dhe i Urtë.” (El Bekare, 208 dhe 209).

[IslamInfo]

Viti i ri Hixhri
VALDET KAMBERI

Fillimi i Vitit të ri Hixhri është moment i duhur për muslimanin që të ndalet me vetveten dhe të bëjë një llogaritje të shpejtë dhe precize.

Nga kjo llogari shtrohet rruga e shpëtimit dhe udhëzimit, i zgjuar është ai i cili e vë nën kontroll nefsin, dhe punon për jetën pas vdekjes, dhe njëherit syçelë është ai që e shpie nefsin e tij drejt rrugës se punëve të mira dhe e ndalon atë me frenat e sheriatit islam.
Njeriu nuk mund t’i shmanget dy gjendjeve : nëse është bëmirës e shton bëmiresinë , e nëse është mëkatarë pendohet dhe kthehet tek Allahu .
Allahu ka thënë :” O besimtarë , frikësohuni Allahut dhe secili le të shikojë se çka ka bërë për nesër , … “ Hasher 18.
Ibën Kethiri, Allahu e mëshiroftë duke komentuar këtë ajet ka thënë:” Llogaritni veten tuaj para se të llogariteni , dhe shikoni se çka keni deponuar për vetveten tuaj nga punët e mira, në ditën kur do të dilni para Zotit tuaj”.
Ibën Kajimi, Allahu e mëshiroftë na ka treguar rrugën dhe formën e llogaritjes së punëve tona:”
E para, të llogarisë vetveten e tij në obligimet- farzet, nëse i kujtohet se i ka ikur diçka, e kompenzon.
E dyta, të llogarisë veten e tij në ndalesat- haramet, nëse i kujtohet se ka bërë ndonjë mëkat, të shpejtojë me pendim dhe kërkimfalje-istigfarë, dhe ti shlyej ato me bërjen e punëve të mira.
E treta, të llogarisë veten nga shkujdesja , e nëse e sheh se ka qenë i shkujdesshëm nga ajo për të cilën është krijuar , le ta arrinë me dhikër-përmendje të Allahut dhe duke u kthyer tek Ai.
Vëlla/ Motër muslimane shpejto me mëngjesin e ketij Viti të Ri me pendim dhe kthim tek Allahu, sepse fletat janë të bardha dhe asgjë nuk është shkruar në to.
Largqofshi nga mbushja e tyre me mëkate dhe gjynahe.
Llogarite veten para se të llogaritesh, shtoje përmendjen e Allahut, kërko falje-istigfar, shoqërohu me njerëz të mirë që të udhëzojnë drejt të mirave.
Allahu e bëftë këtë vit të mbarë për islamin dhe muslimanët , na shtoftë jetën , na bëftë të vdesim duke bërë punë të mira, na largoftë nga punët e këqija dhe na bëftë prej banorëve të Xhennetit. Amin.