Ramiz Alia nderron jete

[☆Angie☆]

Të nderuar miq. Dje u shua në moshën 86 vjeçare pasuesi i vetëm dhe i fundit i diktatorit Enver Hoxha, njeriu më i besuar i Hoxhës.

Sa me siguri të plotë niset ky artikull. Pasuesi i vetëm, por jo i fundit duhet të shkruante

[kthetrat]

http://www.lajmishqip.com/wp-content...hi-300x186.jpg



Nga: Agron TUFA
Askush nuk është (dhe nuk duhet) të jetë i dyzuar, kur bie fjala për diktatorin e fundit komunist, Ramiz Alinë. Një njeriu që ka fituar qoftë edhe një grimë ndërgjegje nën dritën e fakteve, dokumenteve, përvojës direkte nga përditshmëria komuniste apo argumenteve nuk i lejohet, sidomos dyzimi mbi domethënien thellësisht negative që ka luajtur Ramiz Alia në fatin tragjik të shqiptarëve përgjatë gjysmë shekulli. Si figura e dytë përgjegjëse e diktaturës, në të gjitha miratimet, aktet dhe vendimet e marra të diktatorit, Ramiz Alia ka qenë ai që ka ngritur gjithmonë dorën lart. Dhe këtë e ka filluar që nga çarmatosja e mandej masakra e 4900 partizanëve kosovarë në prill 1945, që nisi me itinerarin e tyre nëpër Shqipërinë e Veriut dhe sosi me kasaphanën e Tivarit, për të përfunduar me urdhrin e dhënë më 20 shkurt të vitit 1991, që të qëllohej mbi turmën e demonstruesve, mandej, në vazhdim, deri tek një prill tjetër i vitit 1992, që përmbyll kompozicionin unazë të krimeve të tij kur u qëlluan në Shkodër Arben Broci me shokë. Është një udhë e pandërprerë gjaku, vuajtjesh, torturash, lotësh, persekutimi klasor e gjenocidi ekonomik, nëpër të cilën ka shkelur figura e dytë e diktaturës komuniste, për të përfunduar si frikacak, zemërdobët, gënjeshtar e falsifikator në vitet kur Alia kishte pushtetin absolut në hierarkinë e udhëheqjes komuniste. Edhe vetë zakoni njerëzor, sipas të cilit “për të vdekurit nuk flitet keq”, nën zellin dhe ngutin e disa “ramizistëve” të rinj këto ditë, më duket i banalizuar e i pavend për një vampir, që i sosi ditët duke mashtruar, fshehur e akuzuar të tjerët, pa iu nënshtruar një tribunali si një ndër gjakësorët e krimeve kundër njerëzimit. Më duket e pavend dhe e pandershme për ta parë në dritën sentimentale njerëzore domethënien e kësaj monstre të përçudnuar pa asgjë njerëzore ndaj popullit, thuajse të vet.Po të hyjmë të kërkojmë episode të dobësisë njerëzore, ato mund t’i gjejmë edhe ndër xhelatët e torturave e pushkatimeve dhe, të tilla, mbase i gjen edhe tek Koçi Xoxe, Zoi Themeli, Bilbil Klosi, Aranit Çela apo Nevzat Haznedari etj., por të cilët ekzekutuan me dhe pa gjyq disa mijëra shqiptarë, intelektualë, nacionalistë të majtë e të djathtë. Ku qëndron pra sekreti i këtij parfumi nostalgjik e sentimental për “meritat” e Ramiz Alisë nga “diktatori i fundit” në “demokratin e parë” (!)? Dhe kush? Një pasardhës fanatik i Enver Hoxhës, që nuk lejoi të cenohet sistemi dhe paja e tij ideologjike; që nuk bëri absolutisht asnjë ndryshim kur e kishte në dorë; që vazhdoi luftën e klasave me po ato parime; që nuk lejoi edhe pas rënies së komunizmit të prekej figura e diktatorit; që firmoste deri në vitin 1988-1991 dënimet politike me varje e pushkatim dhe deri në fund të vitit 1990 mbushi kufirin “e paprekshëm” me të vrarë (“Qëllojini dhe vritini, ushtarët nuk mund të mbajnë përgjegjësi për ata që tentojnë të shkelin kufirin”, – ishte urdhri i R. Alisë, i cili pasohej me linçimin e kufomave ndër teatro makabre që sajonte Sigurimi nëpër fshatra); dhe ishte ky “udhëheqës” në krye të pushtetit komunist që rrënoi, varfëroi e shkretoi ekonominë shqiptare.Më kot parfumohet e vërteta, me spekulime të neveritshme se, gjoja, etiketimi i Ramiz Alisë është ngulitur si “udhëheqës” e jo si “diktator”. Për njeriun që kulturë qendrore ka studimin, arkivat, dokumentin dhe pasionin e ballafaqimit me faktet, Alia ka qenë, pa dyshim, një ndër diktatorët tipikë të Lindjes ish-komuniste, si: Stalini, Pol Poti e Çaushesku. Ndërsa për atë që raportet me të vërtetat i këmbejnë në tregje shëtitëse, kafene e lobingje ish-bllokmenësh, aventurierë e demagogë – e vërteta relativizohet sipas nivelit horizontal të cektësisë së spërkatur me kripëza, erëza e pluhurnaja broçkullash. Sipas këtyre retusheve, makiazheve e kozmetikave të pop-medias, Alia na serviret me merita të mëdha, të cilat (vini re!) “historia nuk mund t’i mohojë dot (!)”. Nuk e dimë për cilën histori (të paktën jo për atë të kafeneve), por për historinë tonë kombëtare, mjafton ta fusësh pak hundën në arkiva për të ndier si të shpon flegrat aroma e gjakut të pafajshëm. Por për apologjetët e rinj “ramizistë”, që interpretojnë shenjat e llurbës në filxhanët e kafesë, Ramiz Alia është pa dyshim “demokrati i parë”, që ka meritën për “zgjedhjet e para të ndershme e të lira (sidomos, meqë po më kujtohet, nën mitingjet/antimitingjet e mitingashët dhe refrenin e qindra shkollave që lëshoheshin ditën e zgjedhjeve si kryqëzatat e dikurshme të fëmijëve nëpër dyer e shtëpive me parullën “Parti-Ramiz, uniteti nuk lëviz!”)”; që si Presidenti i parë pluralist bëri “kalimin normal drejt institucioneve demokratike të një shoqërie të lirë”. Kështu thotë semiotika e broçkullitjes së kafeneve, sipas rastësisë me kë je ulur, por jo pesha tragjike e të vërtetave, prej të cilave shoqëria jonë nuk është çliruar ende.Por qytetari i vetëdijshëm shqiptar nuk ia fal Ramiz Alisë kryeneçësinë enveriste, kur ofertave miqësore të të dërguarit të Gjermanisë, Shtrausit, u tha “Jo, nuk pranoj!” Shtrausi këmbënguli sërish e sërish. Ja si e përcjell këtë situatë historiani M. Korça: “I ofroi Alisë, që Gjermania të ndërtonte brenda një viti e gjysmë autostradën Vermosh-Jergucat, që Shqipëria gjatë saj të shiste benzinën dhe naftën e saj, që në restorantet e motelet e saj që do të ndërtoheshin, të shiteshin mishrat, perimet e bulmeti i saj, të cilat me kosto aq të lartë e përfitim aq të vogël eksportoheshin, e R. Alia tha prapë “Jo, nuk pranoj!”. I ofroi Shtrausi të zhvilloheshin vende turistike malore e bregdetare që ta begatonin vendin sa hap e mbyll sytë, dhe përgjigjja gjithmonë qe e njëjtë: “Jo, jo dhe jo!”. Po çfarë i kërkoi Shtrausit ky imitues i madhështisë së diktatorit, që fytyrën djallëzore e fshihte pas buzëqeshjes dhe mirësisë së shtirë? I kërkoi raketa, raketa balistike ndërkontinentale! Dhe Shtrausi iku, iku. Shtrausi u kthye në Gjermani dhe vdiq. E gazeta gjermane shkruan se ai nuk vdiq nga Perëndia, por e plasi Ramiz Alia!” Si çdo diktaturë e diktator, edhe Ramiz Alia ka lënë trashëgiminë e tij. Të drejtpërdrejtë, të induktuar, të restauruar. Fakti i një numri të madh shkrimesh në mediat tona, që gati sa nuk na e ‘shenjtëruan djallin’ duke na e paraqitur thuajse si një gjyshe të ëmbël, të butë e zemërdhembshur, është tregues se do të na duhet ende kohë e gjatë për t’u pastruar nga fryma molepsëse “ramiziste”.

Ramiz Alia është i qetë, largohet i kënaqur, pasi ka parë zbatimin në jetë të direktivave që u dha pinjojve të tij trashëgimtarë, në mbledhjen me dyer të mbyllura të Byrosë Politike të vitit 1989, me fjalën programatike: “Kurrë nuk do të lejojmë restaurimin e pushtetit politik të armiqve tanë”, ku mes të tjerash, tha dhe këto: “Të sekuestruarve dhe të shpronësuarve do t’u japim nga një letër në dorë që t’u njihet prona, por asnjëherë nuk do t’u japim pronën e tyre dhe në forma të ndryshme do t’i ngatërrojmë me njëri-tjetrin. Ata do të kalojnë nëpër gjykata, ku do të zbatohet rotacioni nga Gjykata e Shkallës së Parë në të Dytën etj., dhe për “defekte teknike”, do të kthehen përsëri në të Parën… Ata që do të pretendojnë, kundërshtojnë apo do të këmbëngulin, do të lëndohen e do të ndëshkohen. Pasuria e tyre na përket neve… Nën një propagandë ekstreme kundër komunizmit dhe me disa ndëshkime të vogla, sa për sy e faqe ndaj nomenklaturës së lartë komuniste, ne komunistët reformatorë do të zbatojmë strategjinë tonë në ekonomi, sipas së cilës kapitalistët dhe pronarët e ardhshëm në një vend socialist, të jemi ne dhe njerëzit tanë. Me këtë strategji, brenda dy-tri legjislaturash, do të arrijmë që nga klasa komuniste të krijojmë klasën kapitaliste, e cila do të na përjetësojë në pushtetin politik të së ardhmes, që e kemi planifikuar dhe po e përgatisim vetë. Të jeni të sigurt që e ardhmja do të jetë jona…. E ardhmja e fëmijëve tanë do të jetë e mrekullueshme, për këtë kemi derdhur kaq gjak dhe do të derdhim përsëri po të jetë nevoja. Shqipërinë do ta gëzojmë ne dhe fëmijët tanë”.Nëse ka ndonjë sensacion tani, kur edhe vdekja e tij po shfrytëzohet për të ngjallur nostalgjitë simbolike dhe mobilizimin e kanaleve të energjisë së trashëgimtarëve të tij, i vetmi sensacion për një mendje të esëllt është ky: “Si ka mundësi që një kryekriminel i tillë vdiq nga mortja e vet, pa i dhënë llogari Drejtësisë?”. Asnjë prej diktatorëve, nga Hitleri deri tek Pinoçeti, nuk pati fund më të lumtur se Ramiz Alia. Dhe nëse në vdekjen e tij ka vend për një flamur në gjysmështizë, atë, para së gjithash, duhet ta mbajë Drejtësia shqiptare.
* * *
Duke parë reagimet mediatike në përcjelljen e diktatorit Alia, shumica sosh me veneracion e disa të tjerëve – duke iu përvjedhur nderimi pas dhëmbëve të shtrënguar; duke parë homazhet që iu bënë sot, sipas protokollit shtetëror në Qendrën Kulturore të Ushtrisë; duke parë zinë e disa politikanëve shqiptarë e kosovarë, të cilët justifikohen me rolin e Alisë në Luftën e ashtuquajtur Nacional-Çlirimtare dhe me gjoja urtësinë e tij në “ndërrimin historik të epokave”, ndiej trishtim të madh për instinktin përulës, përmasën mazokiste dhe njëherësh për turpin e këtij nderimi. Iluzioni se “historia e historianët do t’i japin atij vlerësimin e duhur”, tingëllon cinik dhe absurd, a thua se historia mbahet e tëra tek ndajfolja “ndoshta”. Por, kur veprat kriminale janë konkrete, të faktuara e të pandryshueshme, zor se Historia mund të shndërrohet në përrallë magjike, të rikthejë mbrapsht rrotën e saj e të ringjallë ata mijëra të vrarë, të internuar e të privuar vetëm e vetëm për hatër të Ramiz Alisë e të trashëgimtarëve të tij. Dhe historia këto krime nuk i zhbën dot as tani, as në perspektivën e saj të largët: krimi nuk do të bëhet kurrë i pranueshëm dhe damkën e krimit s’ka histori ta shlyejë! Po të gjykohet mbi natyrën abstrakte të vdekjes, gjithkush priret të mendojë se ajo në njëfarë mënyre humanizon gjithkënd, duke relativizuar shumëçka. Ndër to, edhe dhimbjen e viktimave që la pas Ramiz Alia. Por kurrsesi jo krimin në vetvete.Në një nga trevat e vendlindjes sime tregojnë se një herë, në po ato vite kur lindi diktatori Alia, kishte pasë vdekë një rob perëndie, edhe ky, me ermin Ramiz. Dhe kishte qenë ky katundari Ramiz një batakçi i formatit lokal, që kishte bërë nëntëdhjetë e nëntë poshtërsitë. Me respektin ndaj vdekjes në përgjithësi, katundarët i ishin lutë të vetmit njeri të dinte shkrim e këndim dhe të cilin e quenin Dijetar. Familjarët i shkuan në shtëpi Dijetarit me një pllakë varri dhe iu lutën të gdhendte në të dy rreshta fjalë të mira për të vdekurin. Ai u tha se nuk mund të shkruante fjalë të mira për të ndjerin, sepse të gjithë e dinin çfarë edepsëzi i madh kishte qenë. Pas shumë të luturash e shumë kundërshtimesh, Dijetari pranoi dhe gdhendi në pllakën e varrit për të nja dy rreshta. Gjindja ia çoi deri në fund shartet e varrimit dhe pllaka me mbishkrim qëndroi gjatë në varrin e të ndjerit, deri kur pasardhësit e katundarit Ramiz, bij e nipa, nxunë shkolla. Dhe vetëm atëherë kur mësuan të lexonin pasardhësit e Ramizit, por dhe gjithë krahina mbarë, u mor vesh se çfarë ishte shkruar në epitafin e varrit, gjithsej, dy vargje: “Vdiq Ramizi, ky farë horri,/ shyqyr vdekja që e mori!”. Dijetari nuk rronte më. Por, edhe nëse do të rronte, nuk do të bëhej ndonjë hata e madhe. Sepse brez mbas brezi fëmijët qenë rritur duke dëgjuar bëmat e batakçillëqet e tij, ndër to, edhe vetë pasardhësit e tij. Kështu që qeshën e qeshin edhe sot me vargjet e Dijetarit, sepse ai ua kishte thënë shumë kohë më parë të vërtetën e madhe, ndonëse trashëgimtarët e katundarit Ramiz nuk donin ta pranonin. U duhej kohë… Dhe historia, gjithsesi, u jep të drejtë Dijetarëve, jo Ramizëve… e sigurisht, as ramizistëve.

[Maqellarjot]

http://www.lajmishqip.com/wp-content...et-300x201.jpg





Ramiz Alia : Pushteti ka qene dhe do te mbetet i yni


Fjalimi Ramiz Alise ne vitin ’89 me Byrone Politike
Strategjia e ndryshimit….
“Partitë dhe te tjeret qe do te vijne të kontrollohen nga ne.”Sali Berisha, Fatos Nano jane dhe do te mbeten veglat tona besnike.
…

Pershendetje, Plaku

Me fal qe po shkepus vetem kete pjes nga Artikulli qe prure ketu. Por kjo eshte Pjesa me e Rendesishme e atij shkrimi.

Nuk e di se cfar Provash te tjera i duhet ketij populli te kuptojn se kush ne te vertet sundon ne Shqiperi!!!

[PLAKU]

[QUOTE=kthetrat;3226833]Ngordhi,,kjo fjale me shkoje nermend e para kur mora vesh ngordhjen e tij...


JA PSE KI ,,SI TE THUAC,,,U BE QENGJE ME VONE O BRARI,,TI E DI POR KA QE SE DINE SHIKOJENI VIDION POSHTE EDHE E MERNI VESHE QE KI RROJTI SHUNE DERI SOTE ,,,NDYRESIRA,,SE KISHTE SHUME NENA QE QAJNE AKO DJEMTE E TYRE VRARE KUFINJEVE ,,EDHE KY ESHTE PERGJEGJES PER TRZIRAR NE SHQIPERI ,KY BASHK ME SIGURIMIN E SHTETIT FUTEN ATE QE SOT QUHET MAFIE KETA ORGANIZUAN VRASJET , BANDAT PER TU TREGUAR POPULLIT SHIKONI C U PRURI DEMOKRACIA,

KI QENI ESHTE PERGJEGJES PER C FAR NE JEMI SOTE

NUK KA MESHIRE PER KETE SPECJE KAQ VAMPIRE ,,,

TRAZICIONIN KY E BERI ME TE VESHTIRE SE KUR BASHK ME ISH SIGURIMSAT

,KY FUTI FRYMEN E VRASJEVE TE SABOTAZHIT TE TE ASHTU QUAJTURES NE DREJTIM TE PADITUR ,

ISHALLA ZOTI MERET ME KETE TANI SE NE NA I NXIU JETEN KY VARMIRSI I BUTE,SHUSHUNJA
,QE PINTE GJAKUN U ZGERDHYER,,

KY KRIJOJ KETE KLASE POLITIKE QE KEMI SOTE

I SHIHNI KUSH JANE TE GJITHE TE LIDHUR ME ISH BYRON JANE KRUSHQER E MIQ ME NJERI TJETRIN,,,,

BRARI KY DESH DJEGUR NE 90 ME SHUME TE TJERE

,,NE ATE KOHE EDHE NAFTA KA QENE LIRE ME 100 LEK DIGJE GJITHE BYRON

EDHE KETO SPECIA QE AKOMA THITHIN GJAK,,,

SHQIPERIA S BEHET DERI SA 200 PETRITAT KAN LESHUR VEMJET E TYRE ,,

PTUUU RRACE VAMPIRASH MOS U KALBTE NE VARR KJO NDYRESIR

SHIKOJEN VIDION POSHTE


http://www.youtube.com/watch?feature...&v=XsRQP7TifME


Domethene se monstra e fundit i druhej skenes chaushesku!
Per dinak e servil sia kalonte tjeter. Ky dhe pandora e zeze jan dhe inicatoret kryesor udheheqesit shpirtenor i enveristave Kosoves LPK-istave shikas,qe i frymezuan si te hakmerren me vrasje te anti enveristave.

[PLAKU]

Maqellarjot, Saliu i futi ne burg,ramizin,nexhmijen,nanon, tjerat jan llafe,shpifje te metodes kuqaleshe, shpif perqaj vra e sundo. te gjithe jemi deshimtar si ndodhi ndryshimi ne Shqypni e kudo ne viset komuniste. Dinaku vrasesi tinzar ramiz dijti si ti shpeton skenes chaushesku!
Shqyptaret ku do qe jan ne shumice e din se ne luften e DB, anmiqet kryesor te enveristave fadilo titist ishen shqyptaret Nacionalist ne krye me Mithat Frasherin e Abaz Kupin.
Me nderrimin e pushteteve ne fillim viteve 90-ta e deri me sot anmiqet kryesor dhe te vetmit ishen Dr RUGOVA e Sali Berisha me perkrahesit e tyne. Nen dinakrin e kusarin e kryesis ppsh-es skenuan vrasje, dhe shum nga perkrahesit e doktoreve e psuan nga ramiz-nexhmije dhe llomi tyne njete si e psuan Nacionalistat e Muthat Frasherit dhe Abaz Kupit nga envero-titistat.
Tjerat jan llafe, shpifje metode komuniste, lufte per pushtet me cdo kushte,pa kursye jeten e njerzve. Te njetet ata qe i nxorren nga burgu kliken e mbetun kriminele ppsh-iste pa dhene llogari per krimet qe i bene, sot kerkojn pushtet dhe nuk len gje pa perdore!ju shkojen ne ngushellime i vajtojen ideolet e tyne!Salen fajsonje per dicka qe e meriton te fajsohet, por jo per shpifje te ishe sigurimesave dhe bjet e kriminelve qe e duan pushtetin pa llogarit jeten e tjereve.
Tema ashte per ishe diktatorin dinak jo per Sali Berishen.

[prenceedi]

Maqellarjot, Saliu i futi ne burg,ramizin,nexhmijen,nanon, tjerat jan llafe,shpifje te metodes kuqaleshe, shpif perqaj vra e sundo. te gjithe jemi deshimtar si ndodhi ndryshimi ne Shqypni e kudo ne viset komuniste. Dinaku vrasesi tinzar ramiz dijti si ti shpeton skenes chaushesku!
Shqyptaret ku do qe jan ne shumice e din se ne luften e DB, anmiqet kryesor te enveristave fadilo titist ishen shqyptaret Nacionalist ne krye me Mithat Frasherin e Abaz Kupin.
Me nderrimin e pushteteve ne fillim viteve 90-ta e deri me sot anmiqet kryesor dhe te vetmit ishen Dr RUGOVA e Sali Berisha me perkrahesit e tyne. Nen dinakrin e kusarin e kryesis ppsh-es skenuan vrasje, dhe shum nga perkrahesit e doktoreve e psuan nga ramiz-nexhmije dhe llomi tyne njete si e psuan Nacionalistat e Muthat Frasherit dhe Abaz Kupit nga envero-titistat.
Tjerat jan llafe, shpifje metode komuniste, lufte per pushtet me cdo kushte,pa kursye jeten e njerzve. Te njetet ata qe i nxorren nga burgu kliken e mbetun kriminele ppsh-iste pa dhene llogari per krimet qe i bene, sot kerkojn pushtet dhe nuk len gje pa perdore!ju shkojen ne ngushellime i vajtojen ideolet e tyne!Salen fajsonje per dicka qe e meriton te fajsohet, por jo per shpifje te ishe sigurimesave dhe bjet e kriminelve qe e duan pushtetin pa llogarit jeten e tjereve.
Tema ashte per ishe diktatorin dinak jo per Sali Berishen.

Keto deklarata i ka bo Sala PLAKO as une as ti e askush tjeter
O PLAKO.....te gjithe njesoj jane e mos u mundo te ngresh njerin e te ulesh tjetrin.

Pfffffffffffffffff...pseudodemokrate.

[PLAKU]

Ase plaku ase ti ase kerkush tjeter nuk mund ta ngren ase ta ule diken.
Ato fjalime ne ate kohe historia ka me i studju mire,sa ashte mund te folet per demokraci ne ate kohe tregojen skenat e vrasjeve nga ai regjim. Amerika dhe krejte bota demokratike mundohej te bashke punon me pushtetaret gjakatar te asaj kohe, qellimi ishte te thyhej akulli i ngrim ne ate vend ku sundonte e keqja e nuk qemohej jeta e njeriut.

[Kavir]

te njejten gja thone edhe per grate e fisit tand, por pa zogj.
duhet te kene ardhe shpesh ktej nga shkodra ato, prandaj te kruhet betha kaq shume ty

............

[Brari]

nuk e di a solli kush librin ose pjese te librit te ramizi ketu ne forum?

jam kurioz deri ku ka shkuar reflektimi ose tregimi i gjerave.

me pak sa pashe ne liber.. ai ishte genjeshtar kur fliste per fillimet ne levizjen nac-cl.

ose nuk tregonte emra personash ose u vinte emra te te tjereve.

kurse nexhi kishte nje zakon tjater ne kto kujtimet.

ajo nuk u a permendete emrat ish shokve te luftes por.. perdorte nickun.. vajta me nje shok..me percolli nje shok.. etj.. pra pa ja then emrin..

kuptohet se pse..

sepse ai shoku qe dikur e percolli e rrezikoj koken per ta cuar nexhin ne x vend.. gjat luftes mal me mal e shkrep me shkrep.. me von kur nexhi u be mretneshe.. vate burgjeve ose pushkatimeve e nexhi e e vendosur te mos pendohet si ramizi..mjaftohet te thote..nje shok..apo nje shoqe..

nejse.. fal azem hajdarve sot u a themi muterve ato cka mendojme..

--

ja dhe nomenklatura stalinoiste.. ..ka pasur rastin kto dite te takonen hapur jo neper rrënxa..

ja cthote gazeta e nomenklatures..gsh..

GSH


Homazhet, përlotet Fatos Nano,Liri Lubonja pjesë në ceremoni
» Dërguar më: 10/10/2011 - 14:37



Rezarta Delisula

Pranë Semiramisit, në jetë dhe në vdekje. Ramiz Alia, ish-presidenti i parë pluralist u përcoll dje në banesën e fundit, Sharrë, aty ku prej shumë vjetësh prehet gruaja e tij e bukur, Semiramisi. Janë thuajse në të njëjtën parcelë por jo bashkë, sepse nuk kishte vend. Mes lotësh, dhimbjesh, kujtimesh dhe vlerësimesh, Ramiz Alia, një nga eksponentët e historisë shqiptare, u shoqërua në botën e heshtjes, duke lënë shumë komente pas.
Personazhet
dhe shoqja Nexhmije
Për shkak të moshës, në pritje të 91 vjetorit dhe shëndetit delikat, shoqja e luftës dhe punës, e Ramiz Alisë, Nexhmije Hoxha, nuk mundi të vinte në varrimin e tij. Përmes telefonit ajo ka ngushëlluar dy vajzat e djalin e Alisë, ndërsa nuk kanë munguar komentet pozitive për atin e tyre. E kontaktuar nga Gazeta Shqiptare, Nexhmije Hoxha tha se nuk mund të shprehte asgjë, tani pas ikjes së tij, por ne mundëm të siguronim disa foto ekskluzive të miqësisë së Enverit dhe Ramizit, një miqësi më shumë se familjare dhe e protokollare. Në foto janë dy çiftet Enver Hoxha me Gruan dhe Ramizi me Semiramisin dhe djali i këtij të fundit Beni, ndërsa në tjetrën është edhe mamaja e ish-presidentit të ndjerë. Por edhe pse nën hije, edhe pse larg kamerave të televizioneve, një pjesë e madhe e atyre që janë gjallë sot e që kanë qenë me atë në luftën për socializëm, ishin prezent në homazhet e zhvilluara në Shtëpinë Qendrore të Ushtrisë. Ndër të parët që ka mbërritur edhe pse ora nuk shënonte ende 10.00 ashtu siç ishte parashikuar nisja e homazheve, ishte Xhelil Gjoni, ish-sekretar i Komitetit Qendror të Partisë. I ndryshuar, duke mbajtur nën supe peshën e moshës dhe të historive, ai ndaloi për disa sekonda para trupit të pajetë të Ramiz Alisë. Më pas mbërriti ish-kryetari i Komitetit Ekzekutiv, Llambi Geg Prifti, Muho Asllani sekretar i Durrësit dhe rreth orës 10.20 minuta, erdhi njeriu që i qëndroi më shumë besnik Enver Hoxhës, besnik deri në vdekje, Sulo Gradeci. "Ai ka qenë një njeri që gjatë jetës së tij ka dhënë kontributin e tij në Partinë e Punës dhe më pas"- thotë sulo Gradeci duke shprehur ngushëllimet e tij për familjen, ndërkohë që Muho Asllani e zhvendos historinë e Alisë më parë, në origjinën e tij. "Nuk kam pasur marrëdhënie të drejtpërdrejta me të, edhe pse 10 vjet kam qenë anëtar i byrosë politike dhe sekretar i parë në 6 rrethe të vendit, por si shkodran, e duke njohur rrënjët e tij atdhetare e patriote, jam këtu për t'i bërë homazhe këtij njeriu të kulturuar, jo prepotent dhe punëtor. Ai ka qenë nxënës i Enver Hoxhës, mik i tij. Kjo është një humbje e madhe për të gjithë ne", thotë Asllani.
Të "thjeshtët"
"E kam takuar Ramiz Alinë në mars të vitit `1953 në Moskë, kur vdiq Stalini. Unë kam qenë dhe kam dalë në pension ushtarak por ushqej respekt të madh për të", thotë Rifat Vrenozi. Sipas tij, Ramiz Alia ka qenë njeri i sjellshëm, jo prepotent dhe mbi të gjitha që i hapte dyert gjithkujt. "Sikur ta shfrytëzonin këta të sotmit rendin që la ai regjim gjërat sot do të ishin më ndryshe, e ne s'do të kishim argumente kundra. Por e ardhmja nuk ngrihet duke shkatërruar të shkuarën", thotë ushtaraku në pension Rifat Vrenozi. Një tjetër personazh që takuam gjatë homazheve për ish-presidentin Alia, ishte dhe Hatlli Hoxha, ish-sekretar i parë në Peshkopi. "Ramiz Alia edhe pse sot nuk është më, do të jetojë ndër breza, sepse ka lënë gjurmë në historinë e popullit shqiptar. Atë nuk do e kujtoj vetëm unë, por edhe nipërit e stërnipërit tanë, për kontributin që ai ka dhënë në ndërtimin e shtetit shqiptar", thotë Hoxha. Në ceremoni na bëri përshtypje mungesa e grave të byrosë, si Tefta Cami, Themie Thomai e Vito Kapo. Por për këtë të fundit na thanë se ka qenë për vizitë në familjen e Ramiz Alisë ditën e shtunë, pra një ditë para homazheve.
Të veçantët
Eisa Bin Nasser. Kështu quhet njeriu me veshje sheiku, i cili binte shumë në sy, në ceremoninë përcjellëse të Ramiz Alisë. "Jam njohur me të që prej 25 vjetësh. E kam pasur shumë mik, e sapo mora vesh humbjen e tij, erdha menjëherë nga Dubai. Herën e fundit që e takova ishte këtë gusht kur erdha në Tiranë gjatë muajit të Ramazanit", thotë Eisa Bin Nasser. Sipas tij ai dhe Ramiz Alia shiheshin 2-3 herë në vit, ku në pjesën më të madhe të kohës, Ramizi ishte miku i tij në Dubai. Sipas tij, vdekja e Ramiz Alisë është e dhimbshme, është humbje e një miku të mirë. Në shkallët e Shtëpisë Qendrore të Ushtrisë, na zuri syri Liri Lubonjën, një grua të rrallë që bashkë me të shoqin e fëmijët kanë vuajtur burgosjen e internimin gjatë regjimit të Enver Hoxhës. "Nuk mund të flas, nuk jam në gjendje", tha ajo, ndërsa sipas historisë, Ramiz Alia dhe burri i saj Todi Lubonja kanë qenë shumë miq, madje siç tregojnë, gjatë një vizite që Alia bëri në burg, i dha dorën publikisht shokut të tij, Todit, edhe pse ky veprim mund ta bënte me fjalë.
Politikanë me lot
Në hyrje të sallës së homazheve, një ushtar i vinte nga një rrip të zi në krah në shenjë zije, të gjithë deputetëve dhe funksionarëve. Pyetëm dhe ai na u përgjigj se është pjesë e protokollit. Nga e majta ishin prezent, Gramoz Ruçi, Namik Dokle, Ilir Beqja dhe Servet Pëllumbi. Ilir Meta ishte i pari që bëri ngushëllimet publike për familjen e padyshim që ishte pjesë e homazheve bashkë me Spartak Brahon dhe Luan Ramën, por sjellja e Fatos Nanos ishte e paimagjinueshme. Shumë i emocionuar, si kurrë ndonjëherë, ndryshe nga përditshmëria e tij e të sjellurit, ai u fut në heshtje në sallën ku qëndronte i pa jetë Ramiz Alia, njeriu i cili kishte besuar shumë te ai. I prekur ai qëndroi disa sekonda radhazi me dorën në fytyrën e të ndjerit. Sytë iu skuqën por e mblodhi veten. Vetëm pasi takoi familjen e po zbriste shkallët, ai lëshoi lot. Me të dalë nga dera, ku jashtë qëndronin shumë kamera, vuri syzet e diellit, e vetëm pasi u qetësua, foli për të, Ramiz Alinë. Ndërkaq presidenti i Republikës Bamir Topi i cili ndodhej në Turqi për një vizitë pune, përmes këshilltarit të tij dhe një kurore me lule, i shprehu ngushëllimet familjes dhe bëri adetet e fundit, ndërsa nga qeveria, nuk ishte absolutisht asnjë i pranishëm. Pas homazheve trupi i pajetë u përcoll në varrezat e Sharrës. Ceremonia u mbyll me një drekë mes familjarëve të ngushtë, për të mos i mbetur hatri askujt, sepse pjesëmarrësit në varrim ishin me qindra.

gsh


-


panorama
-

I biri i Ramiz Alise: Babai të kujtohet në histori për tolerancën
Argumente Hënë, Tetor 10th, 2011






Arben Alia, djali i ish-presidentit, dje gjate ceremonise mortore



Arben Alia: Nuk jam historian, por përpjekja e tij e vazhdueshme ishte që gjërat të mos shikohen bardhë e zi

Arben Alia, djali i ish-liderit të fundit komunist dhe i presidentit të parë pluralist, ka thyer heshtjen familjare në ditën e tretë të zisë. Si fëmija i vetëm djalë dhe vëllai i dy motrave, Zana dhe Besa, Arbeni ka qenë i zgjedhuri i familjes për të folur diçka për babanë e tyre pas vdekjes. Një letër e shkurtër me shkrim dore, e cila vjen ekskluzivisht për gazetën “Panorama”. Janë disa fjali të thjeshta në renditje, ku shprehet dhimbja e madhe familjare, ndërsa nuk janë përzier në rolin e babait të tyre në historinë e Shqipërisë. Ndërkaq, për tri ditë me radhë, fëmijët e ish-presidentit janë përpjekur që ta mbajnë sa më larg vëmendjes mediatike fatkeqësinë familjare, duke kërkuar mirëkuptim. Për më tepër, dy prej tyre, Arbeni dhe Besa, janë kthyer nga udhëtime të lodhshme dhe mezi e kanë mbledhur veten nga lajmi i zi; përkatësisht ai nga Franca ku jeton e punon, ndërsa ajo nga Argjentina për shkak të një shërbimi, edhe pse vendqëndrimi i saj është Suedia. Jo më pak e lehtë ka qenë për Zanën, vajzën e Alisë që jeton në Tiranës, së cilës i është dashur të përballet ditën e parë me të gjitha përgjegjësitë familjare, deri në mbërritjen e Arbenit dhe Besës.
Mesazhi
Respekt e falënderime për të gjithë! Në fillim të mesazhit të tij, Arben Alia, djali i vetëm ish-presidentit që ndërroi jetë ditën e premte, përshëndet ata që morën pjesë në ceremoninë mortore, duke e vlerësuar të paçmuar mbështetjen e tyre në këtë ditë të vështirë për familjen Alia. Duke e konsideruar


Femijet e ish Presidentit Ramiz Alia , djali Arben dhe vajzat, Besa e Zana

veten me fat që është rritur nga një baba që i ka ngulitur aq shumë vlera njerëzore e morale, Arbeni thekson se është pikërisht edukimi i të atit që e ka bëtë atë të jetë “njeriu që jam sot”. “Mënyra e tij e veçantë e kthimit të raporteve nga ato mes babait dhe birit në ato të dy shokëve, me kalimin e viteve do të dëshiroja t’i kisha po aq të suksesshme me fëmijët e mi”, thekson djali i vetëm i familjes Alia. Ndërkaq, ashtu si edhe pjestarët e tjerë të familjes Alia, Arbeni heziton prerazi të shprehet për profilin politik të të atit. Sidoqoftë, në asnjë rast nuk i shmanget përgjigjes për dimensionin njerëzor e qytetar të tij, së paku për aq sa perceptohet nga familjarët dhe miqtë e tyre. “Unë nuk jam historian dhe nuk pretendoj të jem shkrues i saj”, thotë Arben Alia, “por në rast se do të dëshiroja një gjë për të cilën Ramiz Alia do të kujtohet, me siguri do të përmendja tolerancën dhe respektin ndaj njerëzve dhe ideve, një përpjekje e vazhdueshme e tij që gjërat të mos shikohen bardhë e zi, por që gjithkush të mundohej të kuptonte e respektonte tjetrin. Dikush ka thënë se jeta e një njeriu është aq e gjatë, sa zgjasin kujtimet që njerëzit ruajnë për të. Kjo përputhet shumë mirë me historinë e jetës së babait: Ai do të rrojë aq gjatë sa do vazhdojnë kujtimet për të dhe vlerat njerëzore që ai u përpoq të transmetojë”.

Dorëshkrimet
Ramiz Alia ka lënë disa dorëshkrime personale, por që nuk do të botohen. Guro Zeneli, ish-sekretari në Presidencën e Ramiz Alisë, thotë se janë disa shënime që ai ka pasur dëshirë që t’ua linte fëmijëve, vetëm për t’i parë, pra rrethit familjar, dhe se nuk i kishte për botim. “Se çfarë janë, unë nuk di ta them, sepse vetëm kaq kemi biseduar”, shprehet ai.

Pëllumb Xhufi: Alia nuk ishte njeriu i gjesteve të forta



Pëllumb Xhufi gjatë fjalimit të lamtumirës

Ashtu siç ishte parashikuar, Pëllumb Xhufi mbajti fjalimin e rastit në varrezat e Sharrës për të ndjerin Ramiz Alia. I zgjedhur nga familja, ai ka bërë një rezyme të Alisë si ish-luftëtar, ish-drejtues komunist dhe si ish-president i parë i pluralizmit shqiptar. “Vlerat intelektuale, morale e njerëzore e sollën Ramiz Alinë, fare të ri, në krye të rinisë komuniste e të formacioneve partizane. Si Komisar i Divizionit V, drejtoi operacionet e Ushtrisë Nacionalçlirimtare jashtë kufijve të atdheut”, tha Xhufi. Sipas tij, nën kujdesin e drejtpërdrejtë të Alisë, u zhvilluan shkëmbimet e para me Kosovën, në fushën e shkencës, kulturës e sporteve, duke sjellë më afër dy pjesët e ndara të kombit. Më pas, Xhufi tregoi për arritjet e Alisë kur ishte në krye të sektorit të propagandës, të artit e të kulturës. “Nëse Tirana pati edhe ajo, për disa vite “pranverën” e saj, njëlloj si “pranvera e Pragës”, kjo është padyshim edhe meritë e pamohueshme e Ramiz Alisë”, theksoi ai. Duke vijuar për rolin e Alisë në ndërrimin e sistemeve në vitin 1990, Xhufi u shpreh se “mund të kishte vënë në lëvizje mekanizmin represiv të shtetit, siç dhe ia kërkuan, por nuk e bëri. Përfaqësues i një sistemi të mbyllur monist, i kuptoi aspiratat e të rinjve për një Shqipëri të hapur europiane, i toleroi dhe më në fund i lejoi ato, duke u bërë edhe presidenti i parë i pluralizmit shqiptar. E ruajti dinjitetin e vet e të shtetit që drejtonte edhe në momentet më të vështira: refuzoi me krenari e ashpërsi kërkesat shovene të një kryeministri fqinj, që në janar 1991 gjeti momentin më të vështirë të presidentit Alia për të shkëputur


Ilir e Teuta Hoxha, gjatë homazheve

prej tij koncesione poshtëruese. Nuk ishte, dhe nuk mund të ishte ai, por të tjerë presidentë e kryeministra shqiptarë, ata që patën faqen e zezë të nxjerrin në ankand interesat e vendit. Ramiza Alia nuk ishte njeriu i gjesteve të forta e i toneve të ashpra, siç ishin shumica e drejtuesve komunistë. Ishte i qetë, i sjellshëm, modest, intelektual. I tillë ishte vetë, të tillë e kishte edhe shoqen e tij të jetës, Semiramis, bijë e gjuhëtarit të madh Aleksandër Xhuvani, së cilës Ramizi i qëndroi besnik edhe pas vdekjes së parakohshme në 1985”, u shpreh historiani. Një vëmendje të fundit, por jo nga rëndësia, Xhufi dha edhe për fëmijët e Alisë. “Të tillë, të thjeshtë, të sjellshëm, modestë janë edhe fëmijët e tij, aq shumë të ndryshëm nga modeli negativ i “fëmijëve të Bllokut” që jemi mësuar të dëgjojmë. Këtyre, në radhë të parë, u shkojnë sot ngushëllimet tona më të sinqerta për humbjen e babait të tyre të dashur. I qoftë e lehtë toka dhe i paharruar emri”, theksoi ai.

Sheikët
Kanë rënë në sy jo vetëm për veshjen tipike të besimit mysliman, por edhe për faktin se nuk janë larguar asnjë moment nga homazhet, si dhe e kanë përcjellë Alinë drejt Sharrës. Bëhet fjalë për dy sheikë, biznesmenë të fuqishëm të makinave dhe naftës, që sipas informacioneve pranë familjes, kanë ardhur apostafat me çarter nga Emiratet e Bashkuara Arabe. Gjithashtu, mësohet se ata dhe Alia janë miq të vjetër dhe vjet kanë kaluar një muaj pushime bashkë në Dubai, ku i ndjeri ka bërë njëkohësisht edhe disa vizita mjekësore.

Shpenzimet: Ish-presidenti, kostoja e funeralit 250 mijë lekë
Duhet të jetë ish-presidenti që i ka “kushtuar” më pak një shteti pas vdekjes. Varrosja e tij ka pasur koston zero në arkën e qeverisë. Zyrtarisht, për ish-udhëheqësin e fundit të regjimit komunist dhe ish-presidentin e parë pluralist pas viteve ‘90, Ramiz Alia, u rezervua një ceremoni shtetërore, por gjithçka lidhur me shpenzimet e varrimit është vënë në llogarinë e familjes. Siç është shuma prej 250 mijë lekësh vetëm për funeralin e djeshëm, pa llogaritur drekën apo përgatitjet e tjera familjare, sipas traditës. Megjithatë, për familjarët kjo është konsideruar si diçka e parëndësishme përpara humbjes së të dashurit të tyre dhe kanë refuzuar çdo dëshirë tjetër nga ana e shumë miqve të tjerë për të kontribuuar për shpenzimet e varrimit. Nga miq pranë familjes, mësohet se një dëshirë të tillë ka shfaqur edhe kreu i LSI-së, Ilir Meta dhe ministri i Shëndetësisë, Petrit Vasili, gjatë vizitës ngushëlluese që patën dy net më parë në familjen Alia, por që janë përcjellë me një falënderim dhe mirënjohje nga ana e tyre, pa pranuar ndihmë financiare.

AFRIM IMAJ/ ELISABETA ILNICA

-

Ruçi e Dokle thyejnë heshtjen e PS-së, Nano: Kontribut në histori
Aktualitete Hënë, Tetor 10th, 2011


Dokle e Ruçi dje gjatë ceremonisë, Foto: Vlasov Sulaj

Për disa diktatori i fundit, për të tjerë presidenti i parë i pluralizmit, por për shumicën e personave që morën pjesë dje në homazhet dhe varrimin e Ramiz Alisë, ai ishte një mik i mirë. Të ardhur kryesisht nga rrethet e Shqipërisë, por edhe nga Kosova e Maqedonia, ata mbajtën radhë për t’i dhënë lamtumirën të ndjerit, ndryshe nga politikanët e paktë që arritën të fundit dhe ikën të parët. Ndryshe ishte dje edhe për ish-bllokmenët, që pas heshtjes për dy ditë me radhë dhe mungesës së vizitave në shtëpinë e familjarëve Alia, u shfaqën dje të penduar në homazhet që u zhvilluan në Qendrën Kulturore të Ushtrisë. “Bëra gabim që nuk vajta për ngushëllim në shtëpinë e shokut Alia, e di, por jam këtu për t’u korrigjuar. Unë dhe ish-anëtarët e tjerë të Byrosë Politike nuk jemi më në gjendje të mirë shëndetësore dhe shumica jetojmë në rrethe. Për moshën e thyer që kemi, ne edhe na falet, sepse sot ja ku jemi, të gjithë këtu. Po këta “bllokmenët e rinj”, politikanët socialistë, por edhe ata demokratë, që ai i ngriti, ku ishin këto tri ditë dhe ku janë? Ku janë zyrtarët që duhet ta kishin nderuar sot shokun Ramiz si President”, pyet ish-anëtari i Byrosë Politike, Muho Asllani, dhe aty për aty, përgjigjjen e jep po vetë: “Kanë frikë të vijnë këtu, ca nga Rama e ca nga Berisha. Prapë se prapë, ne shokët e vjetër erdhëm”. Për nga mosha e pjesëmarrësve në ceremoni, duket se ish-sekretari i parë për Durrësin dhe Shkodrën, Asllani, ka të drejtë, ashtu si edhe për ish-kolegët. Në radhën e gjatë, ish-ministret Tefta Cami dhe Themie Thomai mbajnë tufa lulesh në duar, ndërsa ish-nënkryetarja e Presidiumit të Kuvendit Popullor, Mine Guri, e ardhur posaçërisht nga Berati, takohet me familjen. Fjalë të shkëputura dëgjohen mes tyre, por ajo çfarë lë të kuptohet nga biseda, duket se Vito Kapo nuk ka qenë mirë me shëndetin për të ardhur në homazhe. E njëjta arsye që u përdor edhe për Nexhmie Hoxhën, e cila kishte “deleguar” djalin Ilir dhe bashkëshorten Teuta. Kjo e fundit, njëkohësisht edhe mbesa e Ramiz Alisë. Edhe pse ishte një ceremoni e planifikuar si zyrtare, përveç katër rojave të nderit (tokësore e ajrore) dhe një kurore me lule nga Presidenca, asnjë element tjetër nuk të linte një përshtypje të tillë. Arkivoli i të ndjerit ishte vendosur në mes të sallës dhe ishte lënë paksa hapur, ku dallohej qartë fytyra e munduar dhe shenjat e mbetura mbi të, të shkaktuara nga tentativat e fundit mjekësore për ta mbajtur në jetë. Në krah të djathtë, qëndronin familjarët më të afërt me bashkëshortët e tyre, tre fëmijët, Zana, Besa dhe Arbeni, dy motrat, nipërit e mbesat, drejt të cilëve shkuan të gjithë pjesëmarrësit për ngushëllime. Minutë pas minuti, lulet u shtuan pranë trupit të pajetë të Alisë, ku spikatnin për nga madhësia e kurorave trëndafilat e kuq të ish-kryeministrit Fatos Nano, ato bardhë e kuq të liderit të LSI-së, Ilir Meta dhe ato krejt të bardhë të Presidentit aktual, Bamir Topi. Dy të parët i vunë vetë, duke mbajtur edhe fjalimet përkatëse, i treti i kishte deleguar në heshtje… Ashtu siç ishte parashikuar, homazhet zgjatën për një orë dhe rënia e kambanave të Kishës Katolike aty pranë, përkoi me mbarimin e ceremonisë. Pa të shtëna armësh, pa bandë, pa “lojëra” të truprojave të nderit, por me një duartrokitje të gjatë nga të pranishmit, trupi i të ndjerit u nxor nga salla në orën 11:00. Çuditërisht, jashtë prisnin dy makina funerali, ku njëra u përdor për transportin e trupit dhe tjetra për lulet. Kështu, pas një ore homazhesh, kortezhi i gjatë i automjeteve u nis për në varrezat e Sharrës, për të çuar drejt banesës së fundit ish-presidentin e parë pluralist, por edhe amanetin e tij. Atje, pas një falënderimi të shkurtër për pjesëmarrësit nga ana e djalit të Alisë, Arbenit dhe një fjalimi të Pëllumb Xhufit si historian, i ndjeri u varros pranë nënës së tij dhe bashkëshortes Semiramis. Ashtu siç edhe ishte dëshira e tij e fundit….

Nano: Alia, kontribut në historinë tonë


Nano, dje gjatë homazheve

Ish-kryetari i Partisë Socialiste, Fatos Nano, vlerësoi dje kontributin e Ramiz Alisë në etapa të rëndësishme, sipas tij, të historisë. Nano nuk preferoi të jepte një ngushëllim me shkrim për ish-presidentin e parë pluralist në Shqipëri, por ishte vetë dje në Shtëpinë e Ushtarakëve për të bërë homazhe për ndarjen nga jeta të Ramiz Alisë. “Në respekt të një epoke historike, e cila ka pasur protagonistët e saj, të shprehet respekt për kontributet e personaliteteve të Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare, si dhe të rindërtimit të vendit pas saj. Në rastin e homazheve, për presidentin Alia dua të shpreh vlerësimin tim për kontributet e tij në etapat e rëndësishme të historisë kombëtare, deri në institucionalizimin e pluralizmit dhe të demokracisë që gëzojmë sot”, u shpreh Nano në përfundim të homazheve. Ish-kreu i PS-së vendosi një kurorë pranë arkivolit të Ramiz Alisë, me mbishkrimin “Ramiz Alisë, për kontribute historike të rëndësishme!”. Fatos Nano, i cili shoqërohej nga miku dhe bashkëpunëtori i tij i afërt, Ilir Kulla, pasi takoi të gjithë të afërmit dhe familjarët e ish- presidentit Alia, qëndroi për pak sekonda, më shumë se çdo tjetër, pranë trupit të pajetë e më pas u largua që t’u lërë radhën dhe qytetarëve të tjerë për të bërë homazhet. Nano është përshëndetur gjatë homazheve të djeshme nga shumë veteranë dhe socialistë, të cilët kishin mbërritur për të bërë homazhet për ish-drejtuesin e fundit të sistemit komunist në Shqipëri. Marrëdhënia e Fatos Nanos me Ramiz Alinë daton që gjatë kohës kur Nano ishte nëndrejtor në Institutin e Studimeve Marksiste-Leniniste e më pas u emërua nga Alia si sekretar i Përgjithshëm i Kryeministrisë, e cila drejtohej nga Adil Çarçani. I spikatur si politikan dhe ekonomist i njohur, në kohën e përpjekjeve për të ndryshuar imazhin e qeverisë socialiste, e cila do të ndërmerrte reforma të thella rinovimi, Ramiz Alia, në atë kohë sekretar i Parë i Komitetit Qendror të Partisë së Punës, emëron Nanon kryeministër të qeverisë së asaj kohe, derisa në krye të qeverisë do të vinte Ylli Bufi në qeverinë e përkohshme, deri në zgjedhjet e para pluraliste. Por, Ramiz Alia do ta propozonte Fatos Nanon për kryetar të Partisë Socialiste të Shqipërisë në qershor 1991, e cila ishte vazhduese e Partisë së Punës. Nano dhe Alia do të përfundojnë të dy në burg nga presidenti Berisha, i pari për korrupsion me ndihmat italiane në Shqipëri dhe i dyti për shpërdorim detyre, bashkë me byroistë të tjerë si udhëheqës të shtetit komunist.

Kreu i LSI, në homazhet për ish-Presidentin
Meta: I pari që dha dorëheqjen, pasi partia e tij humbi zgjedhjet


Meta, dje gjatë homazheve

Kryetari i Lëvizjes Socialiste për Integrim, Ilir Meta, vendosi dje në emër të partisë që ai drejton një kurorë me lule në arkivolin e ish-presidentit. Meta mbërriti në ceremoni në orën 11:00 dhe, pasi nderoi ish-kreun e shtetit, iu përgjigj interesimit të mediave. Në fjalën e tij, kreu i LSI-së e vlerësoi Ramiz Alinë si një figurë të rëndësishme të Luftës Antifashiste. Sipas tij, Alia ishte edhe politikani i parë në vend që dha dorëheqjen nga partia pasi humbi zgjedhjet. “Mendoj se nderimin më të mirë për çdo figurë politike e bën historia. Dua të vlerësoj figurën e zotit Alia si një figurë e shquar e Luftës Antifashiste, dhe për përpjekjet e tij për të mirëkuptuar aq sa mundej pluralizmin politik. Në fund të fundit, është presidenti i parë i Shqipërisë pluraliste, i pari personalitet politik që jep dorëheqjen pasi partia e tij humb zgjedhjet”, ka theksuar Meta. Në ceremoninë që u zhvillua për rreth 60 minuta në Shtëpinë Qendrore të Ushtrisë, kreu i LSI-së ishte i shoqëruar nga ministri i Shëndetësisë, Petrit Vasili, sekretari për çështjet zgjedhore, Spartak Braho, sekretari i Përgjithshëm, Luan Rama dhe ish-deputeti i kësaj partie, Nikollaq Neranxi. Kryetari i Lëvizjes Socialiste për Integrim, Ilir Meta, ishte i pari që dërgoi një mesazh ngushëllimi dhe më pas bëri vizitë në shtëpinë e ish-presidentit. Ai ishte edhe zyrtari më i lartë i koalicionit qeverisës, që mori pjesë në homazhet për Ramiz Alinë, ndërkohë që asnjë figurë nga e djathta nuk është shprehur për këtë ngjarje. Kryeministri Sali Berisha ishte dje në Korçë dhe, në fjalimin e tij rreth 20 minuta, nuk u ndal në asnjë moment në ndarjen nga jeta të Alisë.

Presidenti Topi, kurorë për Ramiz Alinë



Kurora e Presidentit Topi

Presidenti i Republikës, Bamir Topi, dje ndodhej në Turqi për një vizitë treditore. Ndonëse nuk ndodhej në Shqipëri, kreu i shtetit ishte kujdesur që në homazhet në nderim të ish-presidentit Alia të mos mungonte kurora e kreut të shtetit. Me shiritin e kuq, “Presidenti i Republikës Bamir Topi!”, kurora e kreut të shtetit qëndronte pranë kurorës së Fatos Nanos dhe Ilir Metës, të cilët e depozituan personalisht vetë gjatë homazheve të djeshme. Si ish- presidenti i parë pluralist, Ramiz Alia mori nderimet zyrtare përmes protokollit shtetëror, duke organizuar me urdhër të Kryeministrit Berisha një ceremoni jo shumë të ngjeshur në detaje, ku nuk munguan Garda e Republikës dhe kortezhi zyrtar.

VETERANËT



Ish-ministri Shane Korbeci gjatë homazheve

Veteranë të të gjitha trojeve shqiptare, bashkohuni! I tillë mesazh


Muho Asllani gjatë homazheve

të vinte në
mendje teksa shikoje në homazhe dhe varrim qindra persona në moshë të thyer, të ardhur nga brenda dhe jashtë Shqipërisë. Disa e kishin pasur mik, disa të tjerë thjesht i kishin dhënë dorën njëherë në jetë, por kishte prej atyre që nuk e kishin takuar kurrë Alinë. E megjithatë, të gjithë vajtonin njësoj për ishpresidentin. Sa u përket të rinjve, nuk kishte të tillë në homazhe, përveçse ata që i lidhte gjaku…

ARISTIR LUMEZI

--

[malesori1234]

Ok , po nqs ramizi do merrte nje hap tjeter e te zgjidhte dhunen?
Me mijera do kishin vdek , ai do ekzekutohej , e shume familje do vajtonin.
Kjo per mua vetem si akt eshte merite po ta llogarisesh me mentalitetet kafsherore te cilet kishin apasionantet e rregjimit enverist .

Ai smund te ndermerrte dhune se do te perfundonte si Caushesku.Ai ka qene frikacak dhe gjate gjithe karrieres se tij nuk ka ndermarre veprime qe mund ta rrezikonin ate dhe poziten e tij.