jemi nje grup studentesh shqiptar ne nje qytet te italis... kemi ardhur ne kohe te ndryshme por me te njejtin qellim... arsimi... ne fillim cdo gje fush me lule... uau njoha nje qe flet shqip edhe mendon gjeta dike qe ka te njejt qellim si un.. nuk jam me vetem... hahahahahha ironik mendimi... se shqiptari qe gjete te flet pas krahve edhe me vjen serisht te qesh kur degjoj ato thashethemet sikur te jemi ne nje fshat te vogel... cudi ku e gjejne kohen... bho nuk arrij ti kuptoj... gjithsesi nje pershendjetje nuk i mohohet askujtpershndet edhe ik ... kjo eshte zgjidhja se po the 2 fjale me sh do behet legjend,perralla e darkes x femijet,mhb i tryezes etj etj... argetohem kur shajne dike edhe e shajne ne gjuhen qe ata e kuptojne... argetohem edhe acarohem ne te njejtin moment kur bejne nje lemsh gjuhesh qe nuk kuptohet 1 fjale shqip, 2 italish edhe 4 anglisht... me vjen turp kur mohojne origjinen... duke mohuar origjinen,mohojne veten te pakten ky eshte mendimi im... un nuk mendoj se do kthehem me ne shqipri se tashme atje kam vetem familjaret e asgje tjeter... por nuk mund te them qe sjam shqiptare kur me pyesin se cfare origjine ka emri im... shpesh thon qe nuk arrijne te dallojne qe jam e huaj... nje genjeshte ... un kam theksin si cdo person qe flet nje gju te huaj... eshte bukur te jetosh duke njohur por ne te njejeten kohe eshte e hidhur te jetosh vetem... koha qe kemi qendruar larg na ka shendruar... na ka ftohur... na ka bere mos besues...
Krijoni Kontakt