Mahi të zgjedhura nga lufta/Shtypi

[komandosi]

Në kodër të qyqarëve
Gjatë ofenzivës së forcave serbo-çetnike, në verën
e vitit 1998, një familje nga Drenica shkoi në Prishtinë.
Kur u paraqit në Këshillin e Emergjencës, ata pasi e
shikojnë një listë, i thonë:
-E kemi një shtëpi të lirë në Kodër të Trimave, mund
t`ju vendosim nëse doni?
-Jo- ua ktheu drenicaku- mua ma gjeni një shtëpi
në Kodër të Qyqarëve, se po të isha trim, unë do
të isha tash në Drenicë, e jo këtu.

-Prej nga je?
Gjatë ofenzivës serbe të shtatorit të vitit 1998,
në malet e Qyqavicës u strehuan shumë familje
nga Drenica. Aty dëgjova këtë dialog:
-Kah të patëm oj shoqe?
-Nuk di as vet. Kam qenë e martuar në Polac.
Dy javë ndejta në Galicë, një muaj në Dubofc,
dy muaj në Kollë e qe tri ditë jemi këtu në
bjeshkë. E ti a po e din ti tash nga jam?

-Njëri nga Drenica gjatë luftës së 98-ës ishte
vendosur në një familje në Mitrovicë. I zoti i
shtëpisë e kishte pritur mirë, por një ditë
ishte ankuar tek mysafiri se fëmijtë kishin
nisur t`ia shkatrrojnë tapetat në mur.
Drenicaku ia ktheu:
- Qysh bre nuk po të vjen marre, mua ma
kanë djegur shtëpinë e nuk u bë nami e
ti ankohesh për tapetat, lëri burrë fëmijtë
le të luajnë.

-Një ushtar i UÇK-së nga Dërvari ishte plagosur
rëndë gjatë luftimeve të ofenzivës serbe të
shtatorit në Qyqavicë. Kur e gjejnë disa shokë
e tërheqin prej aty dhe e vendosin në një vend
të sigurt, i lajmërojnë edhe shokët tjerë.
Derisa vijnë të dytët, ushtarët i zë gjumi,
kurse ushtari plagosur nuk mund të flinte nga
dhembjet. Me të arritur, ata e pyesin:
-A nuk ke vdekur, a?
-Jo, unë jo, por këta shokët-iu përgjigjet
ushtari në shaka.

-Në Prekaz të Poshtëm, derisa ishte si zonë
më e lirë, ishin vendosur disa familje nga
fshatrat ku ishte më rrezik nga luftimet.
I zoti i një shtëpie që kishte shumë mysafirë
e kishte prerë një viç. Pas dy ditësh aty
shkoi edhe një nip nga Gllobari.
Daja po i thotë nipit:
-Rras mish se e kam prerë atë viçin që
i thosha të hëngërshin qentë.

-Uji në benzinë
Gjatë luftës, Qirezi ishte ende zonë e lirë
dhe e kontrolluar nga UÇK-ja. Aty bëhej
njëfarë tregu dhe njerëzit furnizoheshin
me artikuj të ndryshëm.
Njëri duke shprazur një kanistër me
benzinë, e mbante ombrellën sipër kapakut
të rezervoarit për të mos rënë pikat e shiut.
Njëri duke e shikuar këtë skenë i tha:
-O lum jarani, hiqe atë ombrellë, se uji ka hyrë
moti në kanistër.

- Andej ka përplot policë
Njëfarë Sadiku nga Kozhica, një ditë ishte
nisur këmbë për në Polac. Diku në rrugë e
takon njërin me veturë që shkonte në drejtim
të Qirezit. Ai u ndal dhe e pyeti plakun:
-A mund të shkohet për në Qirez?
-Çfarë Qirezi, more burrë, andej nga Beçiqi,
po vijnë forca të shumta. Ai e ktheu veturën,
e mori edhe plakun dhe kur arritën në Polac,
Sadiku po i thotë atij:
-Mua ndalma këtu se e kam një motër e po
zbres e ti nëse ke ndonjë punë shumë me
rëndësi, shko në Qirez, se ndoshta më kanë
bërë sytë se s`ka policë.

-Do të vdesim të gjithë
Gjatë kohës së bombardimeve të NATO-s mbi
caqet serbe, njerëzit e patën shumë vështirë
nga sulmet e parreshtura të forcave serbe.
Një plak që i kishte humbur shpresat se do të
shpëtonin gjallë, iu thotë disa ushtarëve të UÇK-së:
-Edhe nëse shpëtojmë nga granatat, të gjithë
do të vdesim nga uria.
-Jo, axhë, liria është afër, dy javë mbahemi
me qumësht.
-E pastaj- ç`bëjmë?- tha plaku.
-Pastaj edhe dy javë e shtyjmë me mish, i presim lopët.
-Jo, jo, të gjithë do të vdesim- këmbëngul plaku.
-Ishalla akshami nuk na pret-ia kthu njëri.
Atëherë plaku u kthjellua pak e tha:
-Mos bre djalë, mos fol ashtu, a e din që e kemi
zotin, ai na ruan e na shpëton.

-Çka po sheh?
Një ushtar i UÇK-së që kishte dylbi përpiqej
t`i përcillte fluturimet e avionëve të NATO-s.
Një shok i tha:
-A po sheh diçka?
-Po-iu përgjigj ai-piloti e ndezi një dunhill,
kurse unë e ti po pimë dushk mali të mbështjellë
me letër të thasëve.

- Abeja ia sosi prapanicën policit
Katër pesë shokë, ushtarë të UÇK-së kishin
zënë pozitë të mirë përballë një punkti të policisë
serbe, por nuk kishin armë të tjera pos
kallashëve. Ata gjuanin në drejtim të policisë,
por pasi që plumbat nuk arrinin deri atje, policët
ua shplonin prapanicën dhe talleshin me ta.
Pas pak aty arrin Bekim Berisha-Abeja dhe kur
i sheh të mërzitshëm i pyet:
-Çka keni, mos iu kanë mbytur xhemitë në deti?
-Jo, i thanë ata-por këta kallashët tanë nuk po
na bëjnë punë.
-Hajt gjuani ju njëherë-iu tha Abeja.
Ata gjuajtën, kurse polici që u zhvesh, më nuk
u ngrit në këmbë, nga snajperka e Abesë.

-A po mundesh me ikë o vëlla
Vëllai tepër i merakosur për fatin e familjes
në Kosovë, thërret të vëllain në telefon nga Zvicra.
-A jeni gjallë o vëlla?
-Po, po gjallë jemi edhe pak.
-A po mundeni të ikni nëpër male, o vëlla?
-Po ikim ngapak, po ikim por jo aq larg sa ti
o vëllau i jem trimi.

S`e vrau shkaun që pinte birrë
Zukë Dajakut i kishin thënë shokët
se do t`ia jepnin një snajperkë, po qe
se do ta vriste një shka që shihej nga
larg në oborrin e vet.
Zuka e pranoi kushtin, por kur përmes
dylbisë së snajperkës e vërejti se
shkau po e pinte një birrë, iu tha shokëve:
Burra, unë nuk mund ta vras. Qenka duke
pirë birrë. Gjynah.

-Shokët e Bunkerit, nuk i zë tash as kulla e Ademit
Një grup gazetarësh ishin ofruar tek
bunkeri ku kishte qëndruar Adem Jashari
para e gjatë luftës. Pasi i bënë disa
fotografi po e pyesin një vendës.
-E dini ju zotri, kush ishin shokët e
Adem Jasharit që kanë qëndruar në
këtë bunker?
-More zotni gazetar, siç po e shihni
këtu është bukur ngusht, por siç po
flasin tash njerëzit, ata që kanë
qenë në bunker me komandantin,
tash nuk i zë as kulla e Jasharëve.

-O ti djalë, merr edhe ti najsen !
Lufta kishte mbaruar. Naimi nga Drenasi
që kishte qenë luftëtar i UÇK-së, ishte
kthyer nga mali në shtëpi. Mezi kishte hyrë
brenda nga kuterbimi i një qeni të vrarë kaherë,
po brenda gjeti një grua me disa fëmijë duke
marrë gjësende.
Ajo duke mos e njohur, i thotë Naimit:
-O ti djalë, merr edhe ti najsen se këtu paska gjithçka!

-T`parat le të vijnë ato qëjanë kallë
Pas luftës, një ditë në shtëpinë e shëndetit
në Skënderaj para ordinancës së mjekut
pritnin përplot njerëz.
Mjeku, pa të keq, por duke dashur t`iu jep
përparësi pacienteve me shtëpi të djegura,
del e thotë:
-Ju lutem burra, lironie rrugën për gratë që janë kallë.

- O babi, po ecën kapela e UÇK-së
Një familje nga Runiku ishte kthyer
pranë shtëpisë së djegur. Derisa të
rriturit përpiqeshin të bëjnë pak vend
për të hyrë brenda një voglush 4 vjeçar
uante nëpër oborr. Kur e kishte vërejtur
një breshkë, ai me zë të lartë e kishte
thirrur babain:
-O babi, eja shih si po ecën një kapelë e UÇK-së.


-Shtëpitë kabriolet
Pas mbarimit të luftës, në pjesën
jugore të Mitrovicës, derisa ecnim me
Hamdi Miftarin, një serb nga
Runiku që shkonte nën përcjelljen e
KFOR-it, prej së largu po e pyet Hamdiun:
-Komsho, a din qish i kena shpijat atje në Runikë?
-Aaaa, komsho, mos vet, shumë bet, sikur
tonat, kabriolet-iu përgjigj Hamdiu.

Serbët pam-pam
Gjatë ofenzivës së shtatorit të vitit 1998, një ushtar i UÇK-së, ishte
plagosur rëndë në malet e Qyqavicës.
Pas luftës shkon në Tiranë për një
kontroll tek mjekët italianë. Duke hyrë
në portën e spitalit, njëfarë aparati nisi
të fishkëllojë. Roja e ndali. Hilmiu
nxjerr nga xhepat gjithçka që kishte,
por aparati prapë fishkëllonte.
Hilmiu atëherë nisi t`iu shpjegonte italianëve:
-Serbët, pam-pam, dhe bënte me dorë nga këmba.
Kur e fotografuan në aparat të rentgenit, i thanë:
-Ti vërtet armë nuk paske, ama pam-pam municion po.

[Nete]

Interesante a......