Leter e Hapur per Presidentin Obama

[Maqellarjot]

Shoku Maqellara, sekretaret e rinise nuk linden ne te njejten kohe me repartin 326 te MPB. Kane lindur me lindjen e partise.

Sala nuk i ka gris njeriu pantallonat, as nuk i ka rrujt njeriu basetat apo favoritet.

Dhe nje sekretar organizate spitali, nuk mund te krahasohet me sekretar komitetesh ekzekutive, antare te presidiumit te kuvendit popullore, shefa sigurimi e xhelate hetuesie apo bijte e tyre.

A kupton or ti "i pervujaturi" i enverizmit ...

BlueBeron...

Perse ke futur fjalen I pervuajtur i enverizmit ne thonjeza???

[Maqellarjot]

coja kte leter o shoku maqo obames.

boll cuat per ti ndihur nexhit e ramizit e zylyftarave.


--


GJuliana Pervizi (Malaj): Unë “Beba”, që u futa në kamp 4 muajshe e dola 42 vjeçe
Une Gruaja e Dielë, Shtator 18th, 2011






Lek Pervizi gjatë punës në zdrukthtari, në një ndërmarrje në Plug të Lushnjës
Aty rifilloi gjithçka nga e para, thuajse në të njëjtat kushte. Na vendosën në një kasolle me kushte tejet të vështira për të jetuar, dhe aty ngrysnim ditët e netët tona. Mamaja nisi të punonte nëpër ara e nëpër fushat e Lushnjës, punë të detyruar, ndërsa unë në moshën 13-vjeçare fillova për herë të parë punën në një kombinat pularie. Pas pularisë, më dërguan për të punuar bashkë me nënën, ku duhej të prashisja e të vadisja tokat e arat. Përfundova arsimin tetëvjeçar, ndërsa të mesmen nuk më la njeri ta vazhdoja. Ndërkaq, nëna, pasi mori vesh vdekjen e Nikollës, babait, vendosi të rimartohej. Aty në Lushnjë ishte dhe një djalë tjetër me emrin Mirko, me kombësi jugosllave, i cili ishte internuar për shkak se politika e kishte cilësuar si agjent. Nëna ime u martua me të, por nuk kaluan shumë vite dhe ndërroi jetë. E goditi rrufeja brenda në shtëpi. Edhe kjo humbje ishte tragjedi për nënën time, së cilës nuk iu ndanë kurrë problemet e jetës.
Po aty ju do të njiheshit me bashkëshortin tuaj, një tjetër i persekutuar…
Jeta ime në kamp u bë edhe më e vështirë, në momentin që vendosa të martohesha me Lekën. Unë isha rreth 17 vjeçe në atë kohë, kisha hedhur shtat dhe shpeshherë tërhiqja vëmendjen e shumë meshkujve atje. Por, Leka më kishte tërhequr me pamjen dhe fizikun e tij. Një djalë i pashëm, i gjatë… Edhe pse 18 vjet më i madh se unë në moshë, vendosa të lidhja jetën me të. Nënën time e liruan nga kampi për të shkuar drejt e në Mal të Zi, e kur më pyetën mua se çfarë do të bëja, u thashë se e kisha zgjedhur fatin e jetës sime, do të qëndroja me Lek Previzin. Kalvari i vuajtjeve të tim shoqi ishte edhe më i tmerrshëm. Vjehrri im, gjenerali Prenk Pervizi, ishte arratisur nga vendi për shkak se e cilësonin si eksponent që punonte kundër regjimit komunist dhe u cilësua si dezertor i atdheut. Me arratisjen e tij, atyre iu dogjën shtëpitë dhe i internuan familjarisht. Në Plug të Lushnjës, unë u martova me Lekën dhe nga martesa jonë lindën tre djem, Leonardo, Doriani dhe Aureli.
A është e vërtetë se miqësia e vjehrrit tënd me ish-majorin Spiro Moisiu e shpëtoi tët shoq, Lekën, nga ekzekutimi?
Vjehrri im, Prenk Pervizi, përpara se të arratisej jashtë shtetit, ka qëndruar për disa kohë i fshehur familjarisht nëpër malet e Kurbinit. Siç më ka rrëfyer edhe Leka, kushtet e jetesës në mal ishin tepër të vështira, gjithmonë në rrezik asgjësimi dhe ata shpëtuan edhe falë besnikërisë vetëmohuese të njerëzve e miqve të krahinës së Kurbinit. Në prillin e vitit 1945, vjehrri im i drejton një letër fshehurazi ish-major Spiro Moisut, që ishte bërë gjeneral i regjimit komunist, me të cilin kishte miqësi të vjetër dhe e kishte pasur nën komandën e tij. Ai i kërkonte që të garantohej për dorëzimin e familjes Pervizi dhe të mos rrezikoheshin fizikisht. Gjë që Moisiu e kish pranuar, duke i ndihmuar e duke rrezikuar veten e tij. Sepse, po të diktohej se ai kishte pasur kontakte me një të arratisur të tillë, si Prenk Pervizi, armik i betuar i regjimit, pasojat do të ishin të rënda. Kështu, besa e Moisiut vlejti për të shpëtuar jetët e familjes Pervizi, dhe jo vetëm kaq. Ai i ndihmoi që të zhvendoseshin për në Tiranë, ku Leka, im shoq, ndoqi studimet në Liceun Artistik, kohë kur edhe e arrestuan për të kaluar 47 vite në internim, nga Porto Palermo, e në fund, në Plug të Lushnjës, ku edhe u njohëm bashkë.
E ndiet më shumë peshën e dënimit pas martesës me Lekën?
Leka ishte dënuar më shumë, për shkak të pozicionit të të atit, gjeneral. Arratisja e tij i kushtoi rëndë të gjithë familjes. Aty në Plug, Leka duhej të paraqitej tri herë në ditë në Apel, përpara ushtarakëve. Çdo ditë ai punonte pa u lodhur në një zdrukthëtari, bashkë me shokë të tjerë bashkëvuajtës. Unë punoja nëpër fusha dhe ara. Shumë herë fëmijët tanë nuk kishin me çfarë të ushqeheshin, çfarë të vishnin. Vetëm sepse në një letër që i kisha shkruar sime mëje, isha shprehur se fëmijët tanë rriten me ujin e pellgut, ku gëlojnë zhabat e gjarpërinjtë e kënetave të Lushnjës, më demaskuan përpara gjithë fshatit në një mbledhje që e kërkoi brigadieri i zonës. Në atë mbledhje nuk pranova asgjë, ndërsa mua më cilësuan si armike të brendshme të regjimit komunist. Persekutimi ndihej në çdo hap që hidhja…
Kaluat 42 vjet në kamp, ç’ju dhemb më shumë?
Fëmijëria dhe rinia ime vdiqën nëpër kampet e internimit ku këmba ime shkel, dhe fakti që i rezistova, do të thotë se dëshira dhe forca për të jetuar jetën ishte më e madhe se unë vetë. Në fillim të viteve 90’, kur perdja e hekurt e regjimit kishte rënë disi, familjarisht u zhvendosëm në Belgjikë, ku ende edhe sot jetojmë bashkë me Lekën dhe fëmijët. Im shoq zhvillon aktivitetin e tij letrar-artistik, si drejtor i revistës kulturore që botohet në Belgjikë, revista “Kuq e zi”. Përpos jetës atje, vijmë herë pas herë në vendin tonë Shqipëri, sepse na merr malli për miqtë e të afërmit tanë. Sot falënderoj Zotin që jam ende gjallë, që kam mundur t’i bëj ballë atij “tërmeti” të regjimit komunist.

ERMIRA ISUFAJ

---

Nuk e paskam vene re me hollesi kete artikull qe ke prure. Jame kujoz te dije nese i ke njohur keta njerez Personalisht!

Ndoshta ti dhe gjithe te tjeret ne kete forum meson jeten e tyre nepermjet artikujsh te tille, Une i kam perjetuar keto artikuj sepse jame Rritur me Ta.

Sikur te hiqje masken e Ariut besoj besoj se mund te flisnim pak me shkoqur per keto pune O Brari.

Ne raste te tille nuk ma ha mendja se mund te beje deklaratat qe ben lart e posht forumit.

Jo vetem kaq por disa Barona e Baronesha linden dhe u rriten ne mese te gjithe te mirave , sigurisht me standarted e asaj kohe, dhe aq me teper kur ne ate kohe i kishin akoma buzet me qumesht sote na tregojn se si kane qene gjerat dhe se kush ka vuajtur dhe pervuajtur ne ate kohe.

[Duaje Siveten]

Mos ia vini re atij dhe te tjereve tellalle si puna e tij. I kane bere cope dacibaot sipas oreksit te "nishit".

[BlueBaron]

Jo vetem kaq por disa Barona e Baronesha linden dhe u rriten ne mese te gjithe te mirave , sigurisht me standarted e asaj kohe, dhe aq me teper kur ne ate kohe i kishin akoma buzet me qumesht sote na tregojn se si kane qene gjerat dhe se kush ka vuajtur dhe pervuajtur ne ate kohe.

Une nuk i kam perjetuar kampet e punes dhe internimet farefisnore, si shume miliona shqiptare te tjere qe jetonin nen "mbrojtjen" e klonit.
Por mbaj mend rradhat kilometrike dhe vitrinat e zbrazura te dyqaneve. Mbaj mend preshin dhe lakrat qe hanim 5 muaj rresht çdo dite ne kopesht apo buken me çaj dhe djathe. E pra une beja pjese tek "njerzit e lire" dhe buzet i kisha me çaj.
Kur hodhen qelbesiren kam qene 8-vjeç. Prinderit me merrnin me vete dhe shkonim pothuajse çdo pasdite tek studentet. Te garantoj, nuk isha vetem une 8/9/10 vjeçar ne mes te asaj turme populli te Tiranes. Kishte plot buzeçaj si puna ime qe ishin bashke me prindrit e tyre aty.
Deri vone kam pasur ne shtepi numrin e pare te RD. Me vjen shume keq qe e kam humbur. Do t'a kisha dhuruar me shume deshire.
Ta kam shpjeguar qe vuajtjet e kampeve te perqendrimit i mesova me vone, kur u "riatdhesuan" te perndjekurit e pare, eshte e kote t'i rikthehemi diskutimeve te shkuara.

E pra, mgjs linda dhe u rrita mes te mirave dhe ne ato vite isha akoma nje buzeçaj (buzequmshat e atehershem jane ne rradhet e "opozitareve") nuk jam fans i atij sistemi apo asaj nomenklature qe sot eshte "Opozita".

Ndersa ti o Maqellare, mgjs paske vuajtur, paske njohur urine dhe paske qene nje buzeuje ngordh nga deshira te jesh pak "opozitare", ne te njejtin rresht me inkuizitoret e tu.

[BlueBaron]

Mos ia vini re atij dhe te tjereve tellalle si puna e tij. I kane bere cope dacibaot sipas oreksit te "nishit".

Ti DS, e mund poligrafin me noten 10/10.

[Maqellarjot]

Une nuk mund te jem kurre opozitar i ketij sistemi qe akoma shgenjen e percan popullin ne te njejten menyre, sic ben gjat gjithe diktatures. Sepse po te isha opozitar do te pranoja ate sistem si nji sistem legjetim. Dicka qe nuk ka qene nuk eshte dhe nuk do te jete persa kohe klyshat e komunisteve te kamofluar me flamuj dhe emera joshes te sundojn vendin.

Per mua dhe "llojin" tim jetegjatesia dhe suksesi i atij sistemi eshte nje Thike ne Zemer dy here sote me shume se kurre. Nje here: sepse jane bijet e Fundrrinave qe para 20 vjeteve te fusnin ne burg vetem nese permendje Emrin e Zogut, te njejtet Funderrinae die shpallen vdekjen e Leka Zogut dite Zije per gjith e Kombin Shqipetare, sa per te Majten as nuk ja vlen te permenden ne kete rast. Dy Here: kur populli qe ka vuajtur me shume ne rajon, ndoshta ne te gjithe evropen akoma vazhdone ti mbaj ison krimenelave, dhe trajton Krimin e Diktatures si dicka Tabo, ne rastin me te mire jane indiferent.

Ne shqiperi akoma nuk eshte pergjigjur asnnjeri per krimet qe u ben gjate diktatures. Gjeja e pare qe duhet te bente "Pishtari yt i demokracise", ne se ishte i tille i vertet, ishte te gjykonte fajtoret, te implikuarit direkt te sistemit kriminal te diktatures. Jo vete qe nuk beri nje gje te teille por perkundrazi na Udhezonte tia dinim per nder Shokut Ramiz!!!


BlueBaron te lutem mos me Ofendo, kur mundohesh te rreplikosh me mua per tema te tilla. Une e kuptoj qe ti Ke nje arsye te fort, cilido arsya per mua ka pak rendesi.

[Marinari]

02-01-2012, 18:48

#113




Maqellarjot

AKA-MANO






Anëtarësuar: 16-06-2011

Vendndodhja: USA

Postime: 819








Citim:




Postuar më parë nga Marinari

Bisede permes vargjeve per Enver Hoxhen me Blendi Fevziun - Toptanin

Arben Duka





Tani mushkën bëjnë me barrë,

E s’u luan hiç sheqeri,

Del Fevziu e bën libër,

“Paska qenë homo Enveri” (!)



Enverist unë kurrë s’kam qenë,

As kur qe Enveri gjallë,

Po aspak nuk është e thënë,

Të besoj tani çdo prrallë!



Unë jam fare i paanshëm,

rob i fjalës dhe i nderit,

O Fevzi, s’bëhesh shkrimtar

Se i hedh qymyr Enverit!



Ti shumë homo ke në mend,

Se rrethuar je me djem,

Dhe ta thuash për çdokënd,

Nuk e paske hiç problem!



Ti nuk turpëron Enverin,

Se i ngjite ligësinë,

Por ti Librit i nxin nderin,

Poshtëron gjithë historinë!



Po të pyes me lezet,

Përgjigju me fjalë të nderit,

Mendon ti, kish’lindur burrë

t’i ngrihej para Enverit?!



S’e duroj unë dot pisllëkun,

dhe pisllëk është gjithë ky rast,

Por s’më shkon në mend të them,

“O Fevzi je pederast!”



Kurse ti del reciton,

edhe hiç s’të dridhet syri,

se e di që s’të pickon,

as Sokoli, as Iliri!



Asnjëherë o Fevzi djali,

S’të kam dashur e s’të dua,

Po s’rrëzohet Enver mali,

Nga ato pordhët e tua!



Rri aty tek “Opinioni”

rri aty ku pate fatin,

se Enveri, o Fevzi,

sa ç’je ti, kishte Hallatin!


Ahhhhhh sa qejf do te kisha te Takoja nje Here Njerez te Tille. Do te Kisha "Biseduar" me shume Endje dhe Gjalleri!!!! Nje bised e tille do te me kishte Nxjer "Mallin". Do tia kisha bere hallal cfare do qe te vinte si Pasoj e asa Bisede.
_____________

Daku!

E pate muhabetin me mua, atje ne ate temen per Fevzon?

Marinari

[BlueBaron]

Une nuk mund te jem kurre opozitar i ketij sistemi qe akoma shgenjen e percan popullin ne te njejten menyre, sic ben gjat gjithe diktatures. Sepse po te isha opozitar do te pranoja ate sistem si nji sistem legjetim. Dicka qe nuk ka qene nuk eshte dhe nuk do te jete persa kohe klyshat e komunisteve te kamofluar me flamuj dhe emera joshes te sundojn vendin.

Per mua dhe "llojin" tim jetegjatesia dhe suksesi i atij sistemi eshte nje Thike ne Zemer dy here sote me shume se kurre. Nje here: sepse jane bijet e Fundrrinave qe para 20 vjeteve te fusnin ne burg vetem nese permendje Emrin e Zogut, te njejtet Funderrinae die shpallen vdekjen e Leka Zogut dite Zije per gjith e Kombin Shqipetare, sa per te Majten as nuk ja vlen te permenden ne kete rast. Dy Here: kur populli qe ka vuajtur me shume ne rajon, ndoshta ne te gjithe evropen akoma vazhdone ti mbaj ison krimenelave, dhe trajton Krimin e Diktatures si dicka Tabo, ne rastin me te mire jane indiferent.

Ne shqiperi akoma nuk eshte pergjigjur asnnjeri per krimet qe u ben gjate diktatures. Gjeja e pare qe duhet te bente "Pishtari yt i demokracise", ne se ishte i tille i vertet, ishte te gjykonte fajtoret, te implikuarit direkt te sistemit kriminal te diktatures. Jo vete qe nuk beri nje gje te teille por perkundrazi na Udhezonte tia dinim per nder Shokut Ramiz!!!

Maqellare, dibranet e njohin nderin e te miren. Po te mos ishte Sala dhe ata qe e mbeshteten sot e kesaj dite do ishe atje ku jetoje me friken e operativit te sigurimit, qe ju dinte edhe sa dhembe te prishur kishit ne goje. Pyet nenen tende me sa mundime e siklete te ka rritur, sa sakrifica ka bere per te te mbajtur gjalle me shpresen se diçka do te ndryshonte dhe mund te shpetoje nga ferri ku jetoje.
Ndersa Leka Zogu sot mund te prehet i qete ne atdheun e vet, ndersa gjyshes se tij ia hodhen ne ere me dinamit varrin, baballaret e operativeve te sigurimit qe ju rrinin si hije atje ku jetonit.

BlueBaron te lutem mos me Ofendo, kur mundohesh te rreplikosh me mua per tema te tilla. Une e kuptoj qe ti Ke nje arsye te fort, cilido arsya per mua ka pak rendesi.

Ku te ofendova o Maqellare ??? Kur te thash, buzeuje ??? Po buzeuje ke qene or djale. Ndonjehere pije çaj, kur mblidhje ne ndonje monopat mali ndonje barishte çaji. Qumshi jam i sigurte qe te dilte vetem ne enderr.

Edhe te lutem me thuaj arsyen e forte qe paskam ???

[2043]

Arben Duka





Tani mushkën bëjnë me barrë,

E s’u luan hiç sheqeri,

Del Fevziu e bën libër,

“Paska qenë homo Enveri” (!)



Enverist unë kurrë s’kam qenë,

As kur qe Enveri gjallë,

Po aspak nuk është e thënë,

Të besoj tani çdo prrallë!



Unë jam fare i paanshëm,

rob i fjalës dhe i nderit,

O Fevzi, s’bëhesh shkrimtar

Se i hedh qymyr Enverit!



Ti shumë homo ke në mend,

Se rrethuar je me djem,

Dhe ta thuash për çdokënd,

Nuk e paske hiç problem!



Ti nuk turpëron Enverin,

Se i ngjite ligësinë,

Por ti Librit i nxin nderin,

Poshtëron gjithë historinë!



Po të pyes me lezet,

Përgjigju me fjalë të nderit,

Mendon ti, kish’lindur burrë

t’i ngrihej para Enverit?!



S’e duroj unë dot pisllëkun,

dhe pisllëk është gjithë ky rast,

Por s’më shkon në mend të them,

“O Fevzi je pederast!”



Kurse ti del reciton,

edhe hiç s’të dridhet syri,

se e di që s’të pickon,

as Sokoli, as Iliri!



Asnjëherë o Fevzi djali,

S’të kam dashur e s’të dua,

Po s’rrëzohet Enver mali,

Nga ato pordhët e tua!



Rri aty tek “Opinioni”

rri aty ku pate fatin,

se Enveri, o Fevzi,

sa ç’je ti, kishte Hallatin!

Bejtet e Arben Dukes vetem eksitojne ata qe pelqejne kete rryme ne letersi e cila ka mberdhif qe para 100 vjetesh.
Arben Duka per dijenine e atyre qe nuk e kan njohur, ka qene oficer dhe turpi i ushtrise. Pijanec qe nuk e gjeje kurre esell. Njeri te cilin e kane rrahur edhe duke qene me uniforme (jam deshmitar).
aresyeja perse Arben Duken nuk e perjashtuan nga ushtria me gjithe veset dhe perversitetet qe kishte, ishte se shkruante vetem per partine dhe shokun Enver.
kushdo qe do e njihte nga afer do i vinte ndoht nga vetja nga ky pis qe ben pis cdokend te cilit i permend emrin.
Le te thote sa te doje se nuk eshte Enverist. Le te ma thote mua ne sy po te doje. Turp te lexosh pislleqet e nje pisi, por mesa duket vetem keto ju frymezojne ne rrugen tuaj te ndritur

[Marinari]

Nuk e njoh Arben Duken, nuk e kam takuar kurre, prandaj nuk mund te paragjykoj!

Por, nje gje di te them: me Fevzon duhet biseduar me kete gjuhe, sepse Fevzoja eshte medioker i lindur!