Postuar mė parė nga
s0ni
Citrusse, kam shoqe qe kaloi depresion. Une e njoha mbasi e kishte kaluar dhe nuk dija gje. Me tha ja tre here si larg e larg pastaj nje here tjeter troc qe me duhet te shkoj te rimbush ilacet. Ketu krijova idene qe vuan nga dicka por edhe kesaj here nuk i vura shume rendesi sepse si tip nuk pyes te tjeret per gjera personale. Studionim shume bashke dhe njera nga keto ditet e lam takimin tek apartamenti im dhe ate nate ndejti tek tek une. Duke studiuar e merr i ati ne telefon, mbasi flet me thote mua gjithe qejf me tha babai "Dita me e lumtur per mua do te jete kur te marresh ti diplomen". Une i thashe po normale qe flet ne kete menyre, prinderit jane te tille. Ajo "jo babi im, i cili me ka luftuar gjate gjithe kohes cte duhet doktorata". U cudita, thashe ta perseriste prap se s'me duket normale.
Pastaj filloi vete te me tregonte sesi pa perkrahjen e asnjerit mbasi mbaroi Bachelors degree aplikoi dhe filloi doktoraturen qe duhet ta ndiqte larg qytetit qe jetonte. I fejuari ankoheshe tek i ati dhe vellai i saj dhe te 3 i benin presion ta linte shkollen. Kur i merrte ne telefon apo kur ikte ne shpi cdo 4 muaj per te pare njerezit degjonte llafe si mos ik me, rri ne shpi dhe martohu. E di qe te duket e pa besueshme, kam ndejtur tere naten zgjuar duke folur me te se s'kisha degjuar qe ne Amerik te beheshin gjera te tilla. Te kisha pasur une te fejuar fanatik te tille babi im e kish nxjerre me shkelma jashte shtepise. Kurse asajt i kishte ndodhur e kunderta....je fejuar dhe ky eshte fati yt, bej c'thote burri, mos fol cfare ke ne mendje, rri urte, burri te do pa shkolle rri pa shkolle. Prej kesajt u kthye ne shtepi per nje vit dhe gjate kesaj kohe u nda nga i fejuari, i ati u cmend fare, e ema ishte e kontrolluar totalisht nga i ati, pra s'kishte perkrahje. Dhe nga gjithe kjo kaloi depresion.
Iku tek mjeku per vizite se nuk ndiheshe mire dhe i rekomanduan psikologjistin. Psikologjisti ne kulturen e saj, (eshte nga Guyana e Amerikes se jugut) eshte per "njerezit e cmendur" prandaj hezitoi. Por e ndjehu qe per te ishte o psikologu o rruga tjeter "it was either the psychologist or the other way". Me kete "other way" nenkuptohet vetevrasja. Ncnc me kujtohet vetja kur degjova kete, sa me hyri frika, nuk me punonte as mendja nga emocionet. Nuk doja qe ta zgjaste me shume ate "other way" se do isha gati ti thoja hajde ti lutemi zotit. Po te tregoj kete histori per te thene qe nga menyra sesi fliste ajo une ndjehja cdo gje qe kaloi ajo dhe nga kjo eksperience kuptoj pak nga cfare ndjen dhe ti. Po ashtu dua te them qe kjo historia e shoqe sime ka happy ending.
Kur iku tek psikologu i dhane mjete (menyre) per ta mesuar sesi te mendoj pozitivisht, sesi ti shmanget njerezve qe e bejne te ndihet keq, sesi te flas me babane e saj ne nje menyre qe ai ta kuptoje...dhe gjithe kjo e ndihmoi jashte mase dhe ta njohesh sot nuk te duket fare qe ka pasur nje te kaluar te tille. Shume e gezuar, i ati po ashtu filloi te ndryshoje shume dhe ta perkrah ne menyre qe s'ka bere me perpara. Prandaj ishin aq domethenese ato fjalet "Dita me e lumtur per mua eshte kur te marresh ti diplomen". Prandaj dhe njerezit qe e njohin tani s'dine qe ajo ka pasur nje te kaluar te tille. Prandaj Citrusse me beso qe mbasi te marresh ndihmen e duhur nga psikologu, qofte dhe ilace, kur te ja hedhesh kesajt do thuash me veten tende ku kam qene me para. Nuk eshte turp. Une shoqen vazhdoj ta trajtoj njesoj dhe mbasi ajo me tregoi kete ngjarje. Historia jote eshte ndryshe nga kjo e shoqes sime por me ndihmen e duhur edhe ti do ndihesh normal si te tjeret dhe s'ka pse te mungoj vetja jote e meparshme. Ndryshimi eshte i ngadalshem, nuk ndodh tak fakt menjehere, do durim dhe perkushtim. Avash avash dhe ti do te gjesh mjetet e duara per te ndryshuar nese kerkon ndihmen e duhur. Nuk e di sa do te ndihmoje kjo histori por shpresoj qe te jap force te kerkosh ndihmen qe te nevojitet.
Good luck!!
Pėrgjigju Duke Cituar
. 
me menyrat qe do te ti shpjegoje doktori....
Krijoni Kontakt