thaqit normal se i pengon sali berisha dhe te gjithe politikanet tjer,sepse ai me mire e gjen veten kryeminister i drenices me 20 mij banor se sa politikan me shqiperine e madhe 7 milioneshe..ai e din se nuk ka ven pastaj ne politike e din takatin e vet qe sdin as 2 fjale bashk me i ba....ja qift gruja boten.
"Kosova nuk eshte krahine e Shqiperise",Kosova eshte pashallek i Thacit dhe profiterave si ai qe ne jete nuk paten as bicikleta(fatkeqsisht kjo) ,viti 1999 i gjeti edhe pa breke,sot jane multimilionera liderat e popullit me fukara ne Europe,ja tash pronesuan gjithe vendin, deshirojne ta c'bejne edhe historine .. bashibuzoku recidiv komunist me te zi se sllavokomunistat!
PO mer z.Thaci , Kosova eshte krahine e Shqiperise dhe ashtu edhe do te jete pa marre parasyshe tavolinen e bisedimeve Kosove -Serbi tavoline kjo qe ju shijon me shume se tryeza e vendit ame Shqiperise dhe Berishes!
Si i thone fjales mos tu rritet mendja, ende nuk e kupton kasabaja mesjetare e Ballkanit se nuk mund te jete shtet i pavarur!
Kosova dhe populli i saj mund te realizoje vetveten dhe frytet e lirise, realizoje zhvillimin ,perparimin,harmonine dhe lirine vetem si e bashkuar me vetveten- Shqiperine!
Rruget tjera jane vetem vendnumrim dhe frymezenje e nje zhvillimi kombetar ,jane nje vetevrasje per shqiptaret sot dhe jane nje vetevjedhje e poshtert e nje ardhmerie per brezin e ri shqiptar....
Perfundimisht t'ju them te gjitheve si ai qe synojne te pronesojne te pergjithshmen: cka s'eshte e jotja nuk behet e jotja kurre, vidhe ,merre me force ,nderroja emrin dhe idenditetin ne dac por,ne fund do te dale nga dora! kaq elementaren nuk e kane mesuar ne jete keta lidera,mos i merrni ne qafe trashigimtaret tuaj se ju shuani ardhmerine,nuk ju duhen milionat e vjedhur nga djersa dhe gjaku i nje populli ,ju duhet atdheu i bashkuar,i lire, i begate ...Ju duhet ardhmeria !
Me nderime,
bili99
I Ilirides jam Iliri,
dhe i lire dua me mbet.
Per cfardo xhevahiri,
Shqiperine se jap per jete
Fjalimi i Glauk Konjufcës në seancën e jashtëzakonshme për Marrëveshjet me Serbinë
15 KORRIK 2011 - E Premte 02:52
Një fjalë e urtë popullore thotë se me kënd rri ashtu bëhesh. Qeveria e Kosovës duke u takuar aq shpesh me atë të Serbisë, ka filluar të marrë karakteristika të njëjta me të. E kam fjalën për sindromin e mirënjohur serb, së paku që nga viti 1389, që humbjet të shpallen për fitore. Kështu edhe Qeveria jonë, marrëveshjet poshtëruese të arritura me Serbinë po mundohet të na I shesë si fitore të mëdha.
Si mund të quhen fitore disa marrëveshje të cilat e shkelin dhe mohojnë shtetësinë e republikës sonë ende të brishtë? Këto marrëveshje ashtu sikurse negociatat me Serbinë në përgjithësi, e kanë dhunuar përgjatë gjithë kohës parimin bazik të marrëdhënieve dhe respektimit të ndërsjellë të sovranitetit mes shteteve – e ky është parimi i reciprocitetit.
Parimi i reciprocitetit është më i rëndësishmi në marrëdhëniet ndërkombëtare. Përmes këtij parimi shtetet e trajtojnë njëri-tjetrin si entitete të barabarta. Në këtë mënyrë ato tregojnë respekt të dyanshëm për vullnetin politik të popujve të tyre. Në momentin që nuk ka reciprocitet, nuk ka barazi, por mosrespekt dhe mospranim. Kategoria e reciprocitetit është parimi kryesor që e themelon integritetin dhe dinjitetin kolektiv të një shoqërie politike. Nuk ka asnjë bashkësi politike në botë që ka mirëkuptim për poshtërimin, mospranimin dhe diskriminimin. Pabarazia nuk iu pengon vetëm njerëzve pa integritet. Populli i Kosovës është më i dinjitetshëm sesa koniuktura që po i përfaqëson.
Qeveria e Kosovës ka një mirëkuptim dhe tolerancë të habitshme karshi politikës mohuese të Serbisë. Në këtë pikë Qeveria jonë më së paku e përfaqëson vullnetin e qytetarëve të dinjitetshëm të vendit tonë të cilët kërkojnë barazi dhe respekt. Ne si qytetarë të Kosovës nuk mund ta paguajmë çmimin e një Qeverie kaq të papërgjegjshme ndaj interesit shtetëror. Një përshtatje kaq e lartë e qeveritarëve ndaj kërkesave të Serbisë nuk mund të shpjegohet me asnjë koncept politik racional, përveçse me atë të frikës, servilizmit e shantazhit, por herë-herë ndoshta edhe interesit. Një strategji e tillë e Kosovës është faktori kryesor pse Serbia është kaq agresive, dhe pse ajo edhe përkundër gjithë atyre luftërave që lanë qindramijëra viktima, gjendet para Shqipërisë e Kosovës në procesin e integrimeve evropiane.
Negociatat e Qeverisë sonë me Serbinë e kanë treguar qartë një gjë: që interesi për pushtet I kësaj Qeverie është bërë i kundërt me interesin shtetëror të republikës. Kjo Qeveri mund të mbetet në pushtet vetëm nëpërmjet koncesioneve që ia bën Serbisë. Dhe problemi është se kjo Qeveri e do më shumë pushtetin personal sesa shtetin e të gjithëve. Kurse BE-ja është përcaktuar që për ta marrë në gjirin e vet Serbinë t’i bëjë asaj koncesione në Kosovë. Ky është rendi negativ që duhet të ndryshohet.
Thyerja e parë e parimit të reciprocitetit nga ana e Qeverisë së Kosovës është vetë pranimi I negociatave me Serbinë. Qeveria për hir të interesit të vet për të mbetur në pushtet e ka sakrifikuar interesin e Kosovës për afirmimin e shtetësisë sonë. Serbia nuk na njeh kurse Qeveria jonë po e njeh Serbinë.
Thyerja e dytë e parimit të reciprocitetit është vetë fakti që Qeveria jonë ka pranuar që çështjet e brendshme të Kosovës t’i bëjë çështje të Serbisë, probleme për të cilat Serbia u bë bashkëvendimmarrëse. Në këto negociata po flitet për çështje brenda territorit tonë. Çfarë dokumentesh të Kosovës janë të pranueshme për Serbinë e çfarë jo, çfarë targash të Kosovës mund të hyjnë në Serbi, çfarë regjistrash civilë do të ketë Kosova, si do të rregullohet furnizimi me energji elektrike i pjesës veriore etj. – këto janë punë të Kosovës, për të cilat po vendos Serbia falë Qeverisë sonë. Kosova ka nevojë mbi të gjitha që të jetë e të bëhet republikë e mirëfilltë karshi Serbisë, para se të jetë republikë për ishujt e Oqeanit Paqësor.
Të gjitha çështjet që janë biseduar më Serbinë janë ose agjendë e BE-së ose e Serbisë, por këetu nuk ka asnjë agjendë të Kosovës. Kosova ka qenë aty për t’iu përshtatur agjendave tjera. Si dhe për ta krijuar imazhin e gënjeshtërt të një Serbie miqësore dhe dashamirëse ndaj Kosovës – saktësisht të kundërtën e fytyrës së vërtetë shekullore të Serbisë ndaj shqiptarëve dhe Kosovës.
Pastaj Serbia nuk mund të hyjë në BE sepse është shtet jodemokratik. Gjeliqi është zv.kryeministër për integrimim në BE, ky njeri që erdhi në Prizren dhe tha se Kosova është Serbi. Ky shtet nuk i respekton të drejtat e shqiptarëve dhe i terrorizon e i diskriminon ata. Ministrinë e Punëve të Jashtme e ka SPS-i i Milosheviqit. Po ashtu infrastrukturën si dhe arsimin. Ministrinë e Mbrojtjes e ka Tadiqi, kurse gjeneralët e tij thonë se duan të kthehen në Kosovë. Po ashtu Ministrinë e Pakicave, Ministrinë e Punëve të Jashtme, Ministrinë për Kosovën, atë të drejtësisë, financave dhe vetëqeverisjes lokale. Nga të gjitha këto politika sektoriale, shqiptarët e Luginës i janë nënshtruar një terrori dhe diskriminimi të paparë kombëtar, kulturor, arsimor dhe social. Programi i qeverisë serbe e udhëhequr nga Mirko Cvetkoviq, përbëhet prej 6 pikave. Dy pikat e para janë integrimi evropian dhe mospranimi i Kosovës.
Për çfarë finjinji të mirë po na flasin politikanët tanë qeveritarë? Për çfarë Serbie demokratike po na flet Brukseli?
Qeverinë e Kosovës ne e pyesim: pse ajo kurrë nuk guxon t’ia përmend Brukselit dhe Beogradit kërkesën për
a) Pendesën dhe kërkimfaljen e Serbisë për krimet e organizuara shtetërore shekullore në Kosovë
b) Njohjen e Kosovës si shtet sovran nga ana e Serbisë
c) Heqjen nga kushtetuta e Serbisë të pasusit të preambulës dhe nenit 182, që e definojnë Kosovën si pjesë të Serbisë, si dhe të nenit 114, ku presidenti i Serbisë betohet për Kosovën
d) Zhbërjen e Ministrisë së Serbisë për Kosovën.
e) Kthimin e menjëhershëm në Kosovë i të gjithë të të pagjeturve shqiptarë të rrëmbyer e të ekzekutuar nga forcat policore e ushtarake shtetërore të Serbisë
f) Shpërbërjen e strukturave paralele të Serbisë në Kosovë si dhe ndërprerja e financimit të tyre nga ana e Serbisë
g) Dorëzimin e dhjetaramijëra kriminelëve të luftës që kanë kryer krime në Kosovë
h) Zhdëmtimin material në formën e pagesave të reparacioneve të luftës që Serbia do të duhej t’i kryente ndaj Kosovës
i) Kthimin e fondit të vjedhur pensional dhe atij kulturor të Kosovës nga ana e Serbisë; si dhe
j) Zbatimin e marrëveshjes CEFTA
k) Reciprocitetin e të drejtave të shqiptarëve të Luginës me serbët e Kosovës
l) Çmilitarizimin e Luginës dhe ndalimin e terrorit shtetëror serb atje
m) Të drejtat e shqiptarëve për identitet, simbole, shkollim, punësim dhe përfaqësim institucional jodiskriminues dhe
n) Të drejtën e shqiptarëve për universitet
Çfarë Qeverie është kjo e cila kurrnjëherë nuk guxon t’ia vendos Serbisë hegjemonike bash asnjë kusht për asgjë? Kjo është Qeveri struci e cila përballë sfidave të mëdha e ka vetëm një zgjidhje – e fut kokën në zall, duke menduar që kështu problemet kaluan.
14 Korrik 2011
Grupi parlamentar i Lëvizjes VETËVENDOSJE!
http://www.vetevendosje.org/?cid=1,2,3131&author=0
BASHKIM KOSOVE ME SHQIPERINE DHE JO PAZARLLEQE ME SERBINE E GREQINE
me falni per cfar pavaresi e keni fjalen o forumista
Partizoni
thaqit po i afrohet laku ke fyti. dje ia kane arrestuar ne new york 30 ushtaret tu shit droge.
Postuar më parë nga bili99
http://youtu.be/Xp7mPjzpqcI
I Ilirides jam Iliri,
dhe i lire dua me mbet.
Per cfardo xhevahiri,
Shqiperine se jap per jete
Fjalimi i Albin Kurtit në seancën e jashtëzakonshme të Kuvendit të Kosovës me 14 korrik 2011.
Fjalimi i Albin Kurtit në seancën e jashtëzakonshme të Kuvendit të Kosovës me 14 korrik 2011 për bisedimet dhe konkluzionet e dakorduara me Serbinë në Bruksel
Deputetë të Kuvendit të Kosovës,
Platforma e qeverisë e cila është sjellur tash paraqet një dokument shumë të dobët, por edhe kështu e dobët siç është, ajo është shkelur qysh në titull. Thuhet “Platforma e Qeverisë së Republikës së Kosovës për dialogun teknik ndër-shtetëror midis Republikës së Kosovës dhe Republikës së Serbisë”, mirëpo dialogu nuk ka qenë teknik, nuk ka qenë ndër-shtetëror dhe nuk ka qenë ndërmjet Republikës së Kosovës dhe Republikës së Serbisë, për shkak se këtë gjë na e dëshmojnë këto tri konkluzionet e dakorduara. Pra, konkluzionet na dëshmojnë se nuk ka qenë i atillë dialogu.
Në faqen 3 të kësaj platforme thuhet që dialogu teknik ndërshtetëror ndërmjet Republikës së Kosovës dhe Republikës së Serbisë është konform rezolutës së Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së të datës 9 shtator 2010. Mirëpo, kjo rezolutë, nuk e quan dialogun as teknik, as ndër-shtetëror dhe as ndërmjet Republikës së Kosovës dhe Republikës së Serbisë. Tash pra, platforma bie në kundërshtim edhe me vet rezolutën e OKB-së, të cilës i referohet si pikënisje dhe si obligim ndërkombëtar. Në të njëjtën faqe thuhet se “me këtë dialog ne synojmë zgjidhjen e çështjeve teknike që kanë rënduar marrëdhëniet midis Kosovës dhe Serbisë që nga periudha e luftës”. Marrëdhëniet e rënduara nuk janë për shkak të çështjeve të pazgjidhura teknike, por politike. Mandej, thuhet se “duke gjetur zgjidhjet, Kosova do të përshpejtojë realizimin e synimeve të saja evropiane dhe atlantike”. Sërish, vetëm me zgjidhje të çështjeve teknike nuk ecet përpara sepse problemet janë politike. Ne s’kemi ngecur teknikisht por, para se gjithash, kemi ngecur politikisht. Mandej, thuhet edhe se “dialogu teknik midis Kosovës dhe Serbisë, do të konsolidojë pavarësinë dhe sovranitetin e Kosovës”. Kjo është një fjali shumë e rëndësishme, për shkak se qeveria kështu e pranon se pavarësia dhe sovraniteti na qenkan të pakonsoliduara, e mandej kjo gjë vjen në kundërshtim me faktin që theksohet më vonë se pavarësia e sovraniteti nuk do të preken. Po ashtu, në faqen tre, kemi shprehjen se “ky dialog do ta bëjë përshpejtimin e integrimeve evropiane dhe euro-atlantike”. Nuk mund të jetë problemi te shpejtësia për dicka që realisht s’ka filluar. Deri tani, ne nuk kemi pasur proces të integrimit të Kosovës në BE, por proces të integrimit të BE-së në Kosovë: më herët në formën e shtyllës IV të UNMIK-ut dhe tash në formën e EULEX-it. Pra, sfidat dhe vështirësitë janë si të integrohet BE-ja në Kosovë, e jo Kosova në BE, sepse kjo gjë s’ka filluar ende duke qenë se pesë shtete të BE-së nuk na njohin.
Në faqen 4 kemi frazën “duke krijuar marrëdhënie të fqinjësisë dhe bashkëpunimit të mirë me të gjitha shtetet fqinje”. Të gjitha shtetet fqinje, s’janë kurrsesi të njëjta për t’i futur në një thes. Kjo platformë, i barazon Shqipërinë, Malin e Zi, Maqedoninë dhe Serbinë si shtete. Ky mund të jetë pikëvështrimi i Brukselit ose i Nju Jorkut, por jo edhe i Kosovës. Gjatë tërë kësaj platforme, vazhdimish flitet për ‘dialog teknik’, e rrallë për çështje teknike. Thuajse, e pavetëdishmja e qeverisë tregon se çështjet që bisedohen, pra temat e dialogut, janë politike por karakteri i dialogut është teknik. Sepse po bëhet fjalë për dialog i cili thuhet se është teknik, apo jo? Ky dialog teknik, nënkupton se dialogu politik tashmë ka përfunduar. Pra, po bëhet dialog teknik sepse është kryer dialogu politik. Dhe ai dialog politik, kanë qenë takimet e kryeministrit Thaçi me baroneshën Ashton dhe këshilltarin e saj Robert Cooper, në vjeshtën e vitit të kaluar. Pra, ai ka qenë dialogu politik, sepse atje i kanë përcaktuar temat e këtij dialogu, e kanë përcaktuar renditjen e atyre temave, që të gjitha ato, çështje të brendshme të Kosovës. Dhe prandaj kryeministri Thaçi nuk u pat përgjigjur në asnjërën prej shtatë pyetjeve, që ia patëm bërë në interpelancën e 5 majit. Sepse ai dialog që e ka bërë ky me baroneshën Ashton dhe me këshilltarin e saj Cooper, është shumë më i rëndësishëm se ky dialog teknik, i zv.kryeministres Tahiri. Atje është përcaktuar korniza, baza, temat, renditja e tyre. Ajo ka qenë pjesa kryesore e bisedimeve.
Te parimet e dialogut teknik në këtë Platformë thuhet “Republika e Serbisë”. Kosova pra, po e pranon Republikën e Serbisë. Kjo qeveri e Kosovës, e ka pranuar Republikën e Serbisë. Ky është qëndrimi zyrtar i saj në platformë. Por, për shkak të Kushtetutës së Serbisë, kjo do të thotë se kjo qeveri e konteston Republikën e Kosovës. Sepse nuk mund ta njohësh Republikën e Serbisë, nga pozita e zyrtarit të Republikës së Kosovës, pa e kontestuar Republikën e Kosovës për shkak të Kushtetutës së Serbisë, e cila thotë se Kosova është pjesë e Serbisë. Mandej, në faqen 5, thuhet që “ky dialog nuk do ta prekë në asnjë rast sovranitetin e Kosovës, pavarësinë, integritetin territorial etj.”. Pra, kjo tash bjen në kundërshtim me atë që u tha në faqen 2 se “ky dialog do të përdoret për konsolidimin e pavarësisë dhe sovranitetit”. Nëse nuk janë të konsoliduara pavarësia e sovraniteti dhe dialogu na qenka mënyra për konsolidimin, atëherë pikërisht po preket sovraniteti për t’u konsoliduar. E nëse është i konsoliduar, siç fillim thuhet se nuk është, atëherë do të mund të thuhej që nuk po preket. Mirëpo, këtu pra po preket sovraniteti dhe pavarësia, sepse kjo qeveri e Kosovës, beson se duke e prekë me dialog pavarësinë dhe sovranitetin do t’i konsolidojë ato, pasi që në faqen 3 thotë se janë të pakonsoliduara. Pra, krejt këto janë ato problemet e mëdha logjike të cilat e shpërfaqin diku moskokëçarjen e diku qëndrimin negativ të kësaj qeverie. Më tutje, në pikën 5 të faqes 5 thuhet “udhëheqësi i delegacionit të Republikës së Kosovës per dialogun me Republikën e Serbisë, do të ofrojë raporte, do të informojë në baza të rregullta Komisionin për Politikë të Jashtme”. Zv.kryeministrja, Edita Tahiri, ka qenë vetëm një herë në Komisionin për Punë të Jashtme, me datë 8 prill, dhe mandej e ka anuluar pjesëmarrjen në takimin e rradhës, me datën 24 qershor. Më pak se një ditë para se të ndodhë ai, ajo e ka anuluar pjesëmarrjen. Kjo tregon edhe një herë që s’ka transparencë. Me 8 prill e kemi kuptuar këtë gjë. Në fillim na tha “mos na i kërko transkriptet dhe procesverbalet”, mandej kur unë e pyeta se a do të thotë kjo se ato ekzistojnë, zv.kryeministrja Edita Tahiri më tha “nuk mund të përgjigjem në këtë pytje”. Pra, absolutisht s’ka pasur transparencë rreth këtij procesi e përgjatë tij dhe prej këtyre konkluzioneve po shihet se nuk kanë qenë të interesuar të shihet se çfarë po bëhet, për shkak se u bë kjo gjë kaq e keqe.
Gjithashtu duhet t’ua them një përshtypje personale. Unë e kam vërejtur një shpërputhje midis dijes e mençurisë së zv.kryeministres Edita Tahiri dhe bindjes së saj për mençurinë dhe dijen e saj. Nuk po them që është e pamençur, nuk po them që është e paditur, por mendimi që ka kjo për veten, për dijen e saj, për mençurinë e saj, besoni, është në shpërputhje me atë që e ka. Dhe a e dini pse është problemi këtu – sepse kjo është një çështje shumë serioze – problemi është se pikërisht kjo shpërputhje midis asaj që njeriu mendon për veten dhe asaj që njeriu është, e prodhon një vetëbesim artificial që ia sheh krejt populli sherrin, atëherë kur ai njeri është zv.kryeministër. Pra, ky vetëbesim, kjo megallomani, ky fodullëk, na i bjen këto konkluzione. Sepse zv.kryeministrja thotë ‘unë e di, jam e mençur, s’keni çka me tregoni ju të tjerët sepse unë e di teorinë e negociatave etj.’. Ky vetëvlerësim i madh, ky inflacion i sedrës, na i sjell mandej këto konkluzione të dakorduara me Serbinë.
Është shumë interesante qysh në faqen 7, kur vjen te agjenda e dialogut, pushon së përmenduri Republika e Kosovës. Deri në faqe 7 thuhet “Republika e Kosovës” dhe “Republika e Serbisë”, prej faqes 7 për dialogun thuhet “Kosovë” dhe “Serbi”. Gjithashtu, pikërisht në faqen 7, kur flitet për çështje teknike eliminohen emërtimet politike. Përveç që nuk thuhet më “Republikë”, po ashtu nuk thuhet më as “shtet” por “vend”. Dhe, flitet për “periudhën e luftës dhe të pasluftës”. Pra, për periudhën e paraluftës, amnistohet Serbia. Nuk kanë nisur problemet tona me Serbinë, vetëm në luftë dhe në pasluftë. Këtë mund ta thoshin Kroacia, Bosnja e Sllovenia të cilat kanë pasur probleme me Serbinë vetëm gjatë luftës edhe pas luftës. Kosova ka pasur probleme me Serbinë prej shekullit XIX. Të thuhet që problemet teknike na janë krijuar në periudhën e luftës dhe të pasluftës është e pa ndershme, kjo do të thotë ta mohosh e ta zhdukësh historinë. Problemet tona janë shumë më të hershme se sa të luftës. Veç kujtone apartheidin e viteve të ‘90-ta, dëbimet e shqiptarëve, kolonizimi, reforma agrare, periudha e Rankoviqit, planet e tyre shfarosëse në shek.XIX. Të gjitha këto hiqen në emër të asaj që kemi pasur vetëm probleme të luftës. Jo, lufta është kulmi i problemeve, kurrsesi pikënisja e tyre. Tjetër, thuhet të bëhet “kthimi i dokumentacionit të marrë nga Serbia”. “Dokumentacioni është marrë”, po thuhet sipas kësaj qeverie, nga Serbia, në kohë të luftës. Dhe natyrisht që mandej kthimi na del si çështje teknike. Nuk është marrë dokumentacioni, por është plaçkitur, është vjedhur. Këta duan që aktin kriminal të Serbisë ta zhveshin nga motivi kriminal dhe politik i saj dhe kësisoj të bëhet çështje teknike ajo. Shërbim më të mirë Serbisë nuk mund t’i bësh. Mandej për kthimin e “eksponateve të trashëgimisë kulturore të marra/të huazuara”. Qysh na i paskan marrë hua trashëgiminë kulturore!? Dhe çka tash, duhet të na paguajnë qira që i kanë mbajtur gjatë kësaj kohe?! Pra, a po e kuptoni se si po e bëjnë depolitizimin e bisedimeve dhe problemeve vetë këta në dëm tonin?
Në këto çështje të krijuara në periudhat e luftës dhe të pasluftës askund s’përmenden strukturat ilegale të Serbisë, shtypja e shqiptarëve në Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc, vjedhja e depozitave bankare të qytetarëve të Kosovës, krimet e luftës, krimet e agresionit dhe okupimit. Neve këtu, kryemnisitri Thaçi dhe qeveria, na flasin për Luginën e Preshevës. Mos na flisni neve këtu, por flisni atje n’Bruksel për Luginën e Preshevës; e atje, se keni çelur gojën kurrë. Neve na flasin tash këtu për Preshevë, Medvegjë dhe Bujanovc. Neve na flasin për bashkim kombtar. Kurse çka flasin këta për bashkim kombtar, na e kallëzoi Wikileaks-i. Këta thonë “aman amerikanë na e mbani Shqiprinë mos t’përzihet”. Kjo e ka treguar se çka flasin këta me ndërkombtarët. Para se të dalin ndërkombëtarët kundër kundër bashkimit kombtar, janë këta që në takimet me ndërkombtarë dalin kundër bashkimit kombtar. Prandaj jemi në këtë gjendje.
Më tutje, në faqen 10, unë nuk besoj që këtë e kanë bërë me qëllim, por fillojnë të flasin për çështje praktike. Deri atëherë çështjet janë teknike, mandej bëhen praktike. Praktike, të cilat natyrisht, nuk janë më jopolitike. Pra, ky joprecizitet tregon moskokëçarjen dhe është thjesht shprehje e këtij fodullëku, e asaj megallomanie të delegacionit negociator. Pra, këta nuk janë precizë, e pastaj pasojat i shohim më vonë. Dikund thuhet çështje teknike, dikund çështje praktike, s’ka rëndësi për ta. Dhe, së fundi sa i përket kësaj, ashtu qysh ka filluar dialogu me 8 mars para rezolutës së Kuvendit dhe pa rezolutë, ngjajshëm na erdhën konkluzat e dakorduara para platformës. Edhe e keni parë të gjithë qysh konkluzionet janë më herët në këtë letër që na e sollën e mëpastaj është platforma. Se platforma është e shkruar vonë, e dëshmon edhe atribuimi i presidentes, pra në gjininë femërore, që do të thotë se deri më 7 prill, për një muaj së paku, me siguri s’ka pasur platformë.
Qeveria e Kosovës nuk ka ide për Kosovën. Qeveria e Kosovës nuk ka alternativa për Kosovës. Andaj qeveria e Kosovës nuk paraqet alternativë për Kosovën. Kjo qeveri, pikërisht për shkak se nuk ka ide se çka të bëjë me pavarësinë, pse nuk di ta bëjë pavarësinë edhe sovranitet, demokraci e zhvillim ekonomik, shkon e bisedon me Serbinë për çështje të brendshme të Kosovës. Pra, nuk janë bisedat me Serbinë ide – ato janë mishërim i mungesës së idesë. Duke mos pasur ide shkojnë në bisedime. Po të kishin ide do ta kishin bërë pavarësinë sovranitet, zhvillim ekonomik e kështu me rradhë.
Serbia i do bisedimet me Kosovën sepse e di që qeveria e Kosovës ka qëndrime të ndryshme prej popullit të Kosovës, të cilit nuk i ndryshon qëndrimi. Sikur Serbia ta dinte që qeveria e Kosovës ka qëndrime të njëjta me popullin, atëherë sigurisht se nuk do t’i dëshironte bisedimet. Por ajo e di që nuk është kështu. Kurrë këto bisedime nuk do të kalonin në referendum, e aq me pak këto konkluzione. Bisedimet me Sebinë po i bënë qeveria e shumicës parlamentare, e cila nuk është shumicë popullore. Vetëm përmes ulëseve të siguruara për deputetët serb, të cilat janë plotësisht jodemokratike, ka arritur të sajohet kjo qeveri, e cila tash bën pazare me Serbinë. Serbia ka shumë shpresa në qeverinë Thaçi sepse qytetarët e Kosovës nuk kanë më shpresa në qeverinë Thaçi. Kjo qeveri ia ka premtuar Serbisë gjashtë marrëveshje për çështje të brendshme të Kosovës.
Qysh mos t’ketë shpresa Serbia në ta? Tri vjet e gjysëm pas shpalljes së pavarësisë, qeveria e Kosovës po ia trashë Kosovës varësinë prej Serbisë. Para se të jetë problemi te temat e dialogut me Serbinë, problemi është që dialogu është tema – sa herë t’i teket Serbisë, qeveria e Kosovës i shkon n’bisedime.
Këto konkluzione u cilësuan nga zv.kryeministrja Edita Tahiri si një hap përpara drejt njohjes së Kosovës nga Serbia. Për një hap u deshën tri marrëveshje. Sa hapa të tjerë kanë me qenë? Dhjetë? Pesëmbëdhjetë? Njëzetë? Tri marrëveshje ishin një hap. Kjo qeveri e Kosovës po përpiqet ta çojë sa ma shpejtë Serbinë në BE. Këtë e kanë thënë edhe publikisht. A e dini pse? Sepse këta mendojnë që Serbia pak para se të shkojë në BE, na njeh neve, se rrugë tjetër s’ka. Pra, rruga e Serbisë për në BE është e njejta rrugë për njohjen e Kosovës nga Serbia. Kjo është premisa fundamentale e tyre. Mirëpo këta harrojnë një gjë. Se Milloshevici e ka njohur Bosnjën jashtë Serbisë, atëherë kur e ka njohur Alija Izetbegoviqi Serbinë brenda Bosnjës. Deri sa të bëhet puna Serbia të shkojë para portës së Brukselit, ajo këtu do ta sajojë një Republikë Serbe. Pyetni tash boshnjakët edhe kroatët cili është problemi kryesor i tyre. Sërish është Serbia, edhe pse i njeh, edhe pse Bosnja e ka ulësen në OKB.
Thonë “aleancat me perëndimin, partneriteti me të”, por përvoja ime dhe analiza ime ma ka dëshmuar një gjë përgjatë këtyre viteve sa merrem me politikë. Aleanca dhe partneriteti i tyre është taktiko-financiar dhe jo strategjiko-kombëtar. Pra, nuk është problemi te aleanca, te partneriteti, por te karakteri i aleancës, te karakteri i partneritetit. E, ky është taktiko-financiar. Nuk është strategjiko-kombtar. Askush prej këtyre ministrave, nuk ka shkuar në Pentagon, në Ëashington, në Bruksel etj. të bëjë plane se ku do të jetë shteti e kombi jonë pas 15, 20 apo 30 vjetëve. Këta mendojnë sot eventualisht per muajin gusht. Shtatori s’dihet. Taktiko-financiare i kanë aleancat, këtu është problemi. Nuk është puna vetëm të keshë aleat, e me qenë partner, por çfarë karakteri ka ai partneritet. Mandej, kur kryeministri apo ndonjë ministër thonë “koordinim me ndërkombtarët” vetëm zëvendësojeni fjalën “koordinim” me fjalën “subordinim” dhe fjalia mandej bëhet shumë më e saktë. Ose, kur thonë “partneritet” veç zëvendësojeni me fjalën “servilitet” edhe mandej fjalia po ashtu bëhet shumë më e saktë.
Nëse ne paskemi marrëdhënie shumë të ngushta me bashkësinë ndërkombtare, partneritet të shkëlqyeshëm, aleancë të fuqishme, pse e kemi këtë varfëri, këtë papunësi edhe e kemi Mitrovicën e ndarë? Si bëhet që na i kemi marrëdhëniet kaq të mira me bashkësinë ndërkombtare dhe e kemi Mitrovicën e ndarë? Këtu dikush po rren. E ju s’keni nevojë për imagjinatë shumë të zhvilluar për ta marrur vesh se kush po rren këtu. Pra, këta qeveritarë marrëdhëniet me ndërkombtarët i kanë taktiko-financiare dhe për pushtet, e jo për shtet. Prandaj përkundër marrëdhënieve të shkëlqyeshme e kemi varfërinë më të madhe në Evropë, e kemi papunësinë më të madhe në Evropë edhe e kemi Mitrovicën e ndarë, 12 vjet pas luftës. Nëse i kemi marrëdhëniet e shkëlqyeshme, pse s’u bashkua Mitrovica? Se marrëdhënie të shkëlqyeshme kanë këta për vete, jo për popullin tonë e për shtetin tonë.
Me këto marrëveshje, Serbia po fiton nga Kosova pa i premtuar asgjë asaj, ndërkaq Kosova po fiton premtime nga BE-ja pa hyrë në kurrfarë marrëveshje me të.
Në fund, me lejoni të them diçka për projektin e Bashkimit Evropian në Kosovë, mbi atë se ku qëndron problemi thelbësor. Prej takimeve që i kam pasur me ta, me zyrtarët e ndryshëm të Brukselit, përshtypja ime përfundimtare është kjo: ata shtetndërtimin në Kosovë, nuk e shohin si ndërtim të shtetit, por si ndërtim të shtetit anëtar të BE-së. Kjo tingëllon mirë, por nuk është mënyra e duhur. A e dini pse? Sepse përputhet me deklaratën e Peter Feith-it, para gati dy vjetëve, kur pat thënë se Kosova do të jetë sovrane vetëm për një ditë – atë ditë kur do ta shfrytëzojë sovranitetin për delegimin e sovranitetit në BE. Pra, tërë kohën kemi me qenë josovran, një ditë sovran, dhe në BE. Pra, kemi me qenë sovran vetëm kur do ta delegojmë sovranitetin. Kjo do të thotë se do të jemi tërë kohën të gjymtë, deri kur t’hymjë në BE. Nuk bën kështu – sekuencë e gabuar është kjo. Ne duhet të bëhemi shtet sovran para se të hymjë në BE në mënyrë që në BE të hyjmë sa më të fuqishëm. Sepse BE-ja është hierarki: mund të hysh atje te Greqia e Bullgaria, mund të hysh dikund më afër mesit, e te Gjermania e Franca, normalisht që s’mundesh. Nuk është BE-ja organizëm i sheshtë; është piramidë. Sa ma i fuqishëm që t’hysh, aq më mirë i ke punët edhe aty pastaj. Mirëpo, nëse ne do ta kemi vetëm një ditë sovranitet, atëhere ne do të humbim shumë. Prandaj është me rëndësi që në këto vite, të bëhemi shtet sovran, me zhvillim ekonomik, në mënyrë që të kemi shumë vite sovranitet para se të hymjë në BE, e që s’duket se ka gjasa me ndodhë në këtë dekadë. Pra, ky është dallimi në qasje që duhet ta kemi ne, si shtetndërtues vendor, me BE-në. BE-ja synon të ndërtojë shtet-antar, ne duhet të synojmë të ndërtojmë shtet. Këtu është njëfarë tensioni, të cilin ne mund ta tejkalojmë vetëm nëse kemi qeveri të pavarur dhe sovrane në një shtet të pavarur. E nëse e kemi qeverinë e varur në shtet të pavarur, qeveria e varur do ta varë edhe shtetin.
http://www.vetevendosje.org/?cid=1,2,3133&author=0
BASHKIM KOSOVE ME SHQIPERINE DHE JO PAZARLLEQE ME SERBINE E GREQINE
Krejt kjo ashte ne rregull Sovraniteti per nji dit.Pore kujt ti tregojsh majmunave,ne politike,skane dijuni per kurgja,europa thote ndertoje ekonomin,pastaj ska problem.pore per 12 vjet ,miliona njerez te pa pune,ketu ashte problemi,papunsia,kurseme nji miliard euro munden te gjejne pune 1 milion shqipetar,me 1 miliard,e kure kie ekonomin e punesimin atehere europa hesht.Keshtu,Mielli,prej serbis==ska nevoj,Duhani prej serbis===ska nevoje,mose te folim per ndertimtari ku gjdo tjegull dhe material na vjen prej serbije.Qumeshti dhe mishi,prej serbije,edhe airi prej serbije,1 miliard na shkojne ne serbi dhe kojshi ,kurse shesim 10 milion mall.Kush ka faje,sigurisht politika edhe vet populli,qe nuke din te bahet shtet.nuke dine se njerzit pa shkolla e udhehqin.Ketu ashte thelbi,te projektet e punesimit,e jo te privatizimit.Aty ku ka fuqi punetore,ne prishtin,ska kurgja vetem shkolla e politika,disa qytetet nuke kane bile ase vend per ruejtjen e mallit,shpesh hajme mallet te ushqimit te skadueme me muej dhe vjet,mos tefolim sistemin shendetesor dhe barnat,po afrika na ka kalue,nuke kemi kurgja,jemi ne shekullin e 18,pa rryme pa kurgja eh. politika...
A e din kush eshte fajtor per kete gjendje..?
Krejt Albin Kurtoviqi..tadiqi..daqiqi..qysh duesh thuj..
Mos me kan Albini kta te qeveris moti i kishin rregullu senet.. merre me mend ni njeri qa po ju ban.. ky nuk po i len..
Asnjë kompromis, kurr asnjëher.. deri n'apokalips!
BCB mos shaj se te perjashtojne qenat..
Asnjë kompromis, kurr asnjëher.. deri n'apokalips!
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt