Probleme me stabilitet!!!!

[citrusse]

Ajo qe me shqeteson ne keto momente eshte, qe, tani, pas depresionit te gjysme kaluar, filloj cdo dite me endrra duke menduar se kam cdo gje ne dore dhe behem shume optimist per ardhmerine, perkunder faktit qe do t'i mbush 28 vjec, dhe nuk kam filluar akoma universitetin, qe ne vitet e adoleshences kam pasur shume endrra se sa i sukseshem do te isha, por i tere ai optimize me shkaterrohet kur me rastise te degjoj per moshataret e mi se ku e ku kane arritur. P.sh. ketyre diteve e pashe nje moshatare timen qe kishte dale ne televizion, qe punonte ne profesion te vetin qe kishte arritur, kishte bere kete e ate...dhe kur perplasem me situata te tilla, jo qe me bie optimizmi, por dhe filloj te ndjej djerse te ftohta ne trup. Thjesht, nuk jam stabil me gjenddjen time. Sapo degjoj per ndonje moshatar timin, per ndonje sukses te tyre, me duket qe edhe ai pak optimizmi qe e kam krejt i kote, i kote. Ndihem sikur misioni im ne kete jete ka mbaruar

[Fleur Blanche]

Misioni yt ne jete, nuk ka pse te jete i lidhur me misionin e te tjereve, aq me teper qe suksesi yt nuk ka pse te varet nga ai i te tjereve. Nese do e masesh me kete tregues, nuk do jesh asnjehere i qendrueshem, sepse jo te gjithe kane te njetat mundesi, aq me teper qe jetojme ne nje vend ku arritja me shume varet nga llogaria qe ke ne banke apo miku i forte, servilizmi eshte "virtyti" me i larte sot ne raste te tilla.
Te gjitheve na ndodh qe te shohim moshataret tane qe kane bere nje emer, jo domososhmerisht ne saj te merites, psh nese ty te ngallin admirim shoket e tu, ne rastin tim kur shoh qe pjese shoqerore e imja nuk ka qene e afte te lidhe as dy fjale, dhe eshte bere dikush ne kete sistemin e idokracise, me vjen per te buzeqeshur.
Ndersa kur shoh qe dikush ka ecur me forcat e tij ne jete, me ngjall admirim dhe ndjej kenaqesi qe ka arritur deri aty, dhe e marr si shembull, si pike referimi, dhe jo si nje element qe me ben te ndihem keq dhe qe me fut ne depresion.
Me irriton kur ecin te pafatit, jo kur ecin te aftit, nese shoh qe idokracia eshte ajo qe po ben karriere, thjesht me idinjon por jo te me beje te ndihem deshtake...

Ti citrusse, nese ke arritur te kalosh faze te veshtira te jetes, dhe tani ke deshiren te ecesh edhe ti ne jete, kjo eshte ne fitore me vehte. Kjo duhet te sherbeje si shtyse qe te ecesh, mos ndalesh duke shikur se kush eci ne jete dhe u be dikush, duhet te jesh idividualist, te kerkosh tek vetja, jo te shohesh nga te tjeret. Duhet ta dish qe jeta nuk eshte e drejte, por kjo nuk na pengon ta duam Drejtesine, dhe te ecim perkrah saj, qe do thote nese t'i ecen me deshiren e te jesh dikush ne jete me forcat e tua, eshte nje fitore edhe kjo, pak rendesi ka nese u bere dikush me emer apo jo, i njohur apo jo. Nuk eshte arsye kjo per mosstabilitetin e njeriut. Njeriu eshte krijese luftarake dhe individualiste, nuk ka pse te marre reference emrin e tjetrit, kur nje dite mund ta ndertosh vete. Personaliteti ndertohet duke pare tek vetja jote, jo duke pare te tjeret.

[iktuus]

Epo qe te ishte YES edhe psikologe nuk e dija, eshte njesoj si kulmi i durimit, te pastrosh orizin me doreza boksi.
Citrusse je ambicioze prandaj ke kete gjendje instabile. Analizo njehere faktin qe pse nuk ke arritur ate qe deshiron. Nese varet per shkak te paaftesis ateher ngushello vetveten dhe lere te svanitet xhelozia jote kundrejt te tjerve.

[loneeagle]

Problemi i vetem qe ke eshte "krahasimi" mos e krahaso veten me asnje. Ti je ti edhe ata jane ata. Ashtu si jeta jote eshte e jotja edhe jeta e atyre eshte e atyre. Pastaj nuk ka te thoj qe kush ka arritur shume eshte i lumtur. Kenaqu qe te jesh shendosh e mire te gjitha te tjerat shkojne & vijne. Good luck edhe shpresoj qe do ndihesh me mire. Gjithashtu keep in mind gjithmon ka me mire, por ka edhe shume here me keq.

[iktuus]

problemi i vetem qe ke eshte "krahasimi" mos e krahaso veten me asnje. ti je ti edhe ata jane ata ashtu si jeta jote eshte e jotja edhe jeta e atyre eshte e atyre. pastaj nuk ka te thoj qe kush ka arritur shume eshte i lumtur. kenaqu qe te jesh shendosh e mire te gjitha te tjerat shkojne & vijne. good luck edhe shpresoj qe do ndihesh me mire. gjithashtu keep in mind gjithmon ka me mire por ka edhe shume here me keq.

Para se te japesh keshilla kujdesu edhe per tekniken e ortografis (ne fund te fjalis kur fillon nje tjeter fjali fjala e pare nise me shkronje te madhe). Estetika e shkrimit dhe renditja mire e mendimeve eshte shenj inteligjence.
Kritika ime eshte miredashese, prandaj nguro te me citosh ne menyren e nje personi qe nuk i pelqen kritika.
Me respekt dhe dashamirsesi nga une!

[loneeagle]

Ahaha e di qe kam shume probleme te tilla. Te premtoj qe do ndryshoj. Btw vetem 8 klase kam bere ne shqip me falet .

[*~Rexhina~*]

Me perpjekje dhe ti do gjesh suksesin tend, vec duhet te shikosh perpara dhe mos prit gje pa u perpiqur. Disa e gjejn suksesin me perpara disa me vone. Kjo sdo te thote qe ata jan me te afte, ka shume faktore qe bejn pjes. Dikush ka njerez te afert qe i bejn rruge, disa skan pasur disa probleme si psh financiare apo family related...prandaj dhe them qe suksesi i tyre nuk harriet aq shpejt sa moshataret e tyre..cdo njeri ka kohen e tyre.

[Fleur Blanche]

Epo qe te ishte YES edhe psikologe nuk e dija, eshte njesoj si kulmi i durimit, te pastrosh orizin me doreza boksi.

Nuk me duket se dhashe ndonje mendim psikologu, aq me teper qe ne ato momente isha edhe duke u bere gati te dal, dhe ne nje kohe kur po degjoja ne shtepi pa pushim : "he moj u bere gati, si gjithmone dy ore ben ti", merre me mend sa ne gjendje isha per te psikologjisur njeri!
Por te jem e sinqerte bie dakort me Ty, ne lidhje me durimin qe ka nje psikolog. Kur mbarova gjimnazin isha ne mes dy zgjedhjeve : juridik apo psikologji, zgjodha te paren sepse e dija qe nuk mund te jem kurre nje psikologe, ngaqe nuk kam durim dhe ndihem keq kur degjoj per problemet e te tjereve.
Durimi dhe vullneti jane dy "elemente" qe me mungojne, ose me mire nuk i kam fare.

[Izadora]

Ajo qe me shqeteson ne keto momente eshte, qe, tani, pas depresionit te gjysme kaluar, filloj cdo dite me endrra duke menduar se kam cdo gje ne dore dhe behem shume optimist per ardhmerine, perkunder faktit qe do t'i mbush 28 vjec, dhe nuk kam filluar akoma universitetin, qe ne vitet e adoleshences kam pasur shume endrra se sa i sukseshem do te isha, por i tere ai optimize me shkaterrohet kur me rastise te degjoj per moshataret e mi se ku e ku kane arritur. P.sh. ketyre diteve e pashe nje moshatare timen qe kishte dale ne televizion, qe punonte ne profesion te vetin qe kishte arritur, kishte bere kete e ate...dhe kur perplasem me situata te tilla, jo qe me bie optimizmi, por dhe filloj te ndjej djerse te ftohta ne trup. Thjesht, nuk jam stabil me gjenddjen time. Sapo degjoj per ndonje moshatar timin, per ndonje sukses te tyre, me duket qe edhe ai pak optimizmi qe e kam krejt i kote, i kote. Ndihem sikur misioni im ne kete jete ka mbaruar

Duhet te kesh me shume besim ne veten tende dhe mos be krahasime me te tjeret.
Jeto me kemb ne toke . Be nje eksperiment te vogel me veten (marrim shkollen ):
Merr nje leter format A4
Shkruaj me pika
1) C'fare deshiron , cila dege te pelqen ose ke me shume prirje.
-
-
-
2) Rruga qe duhet te ndjekesh , qe ta realizosh kete enderr
-
-
-
3) Ana financiare . Mundesit e mundshme qe ke per momentin .
-
-
-
ect ect
Ngjite letren tek koka e krevatit dhe cilen nga pikat qe ke realizuar gjate kohes, i kryqezon -
Kuptohet jo per c'do penges duhet te ngresh duart perpjete. Ekziston gjithmon nje alternativ tjeter per ta zevendesuar ate te ''pamundeshmen''. Trego pak shpirt luftarak .

Ps. Moshataret e tu qe kane arritur ti realizojne endrrat , duhet te ta shtojne deshiren per te realizuar endrren tende.Mos vajto kohen qe iku se nuk kthehet me , shiko vetem perpara .

[PINK]

Ajo qe me shqeteson ne keto momente eshte, qe, tani, pas depresionit te gjysme kaluar, filloj cdo dite me endrra duke menduar se kam cdo gje ne dore dhe behem shume optimist per ardhmerine, perkunder faktit qe do t'i mbush 28 vjec, dhe nuk kam filluar akoma universitetin, qe ne vitet e adoleshences kam pasur shume endrra se sa i sukseshem do te isha, por i tere ai optimize me shkaterrohet kur me rastise te degjoj per moshataret e mi se ku e ku kane arritur. P.sh. ketyre diteve e pashe nje moshatare timen qe kishte dale ne televizion, qe punonte ne profesion te vetin qe kishte arritur, kishte bere kete e ate...dhe kur perplasem me situata te tilla, jo qe me bie optimizmi, por dhe filloj te ndjej djerse te ftohta ne trup. Thjesht, nuk jam stabil me gjenddjen time. Sapo degjoj per ndonje moshatar timin, per ndonje sukses te tyre, me duket qe edhe ai pak optimizmi qe e kam krejt i kote, i kote. Ndihem sikur misioni im ne kete jete ka mbaruar

ca te duket vetja si loser? It's ok, rendesi ka qe ke deshiren te fillosh dhe ja di rendesine. Se ka dhe nga ato qe rrine ne universitet dhe nuk e mbarojne kurre, ato jane me keq, e zvarrisin e zvarrisin... jepi vetes, kurajo dhe optimizem. Nje dite dhe ti do ja dalesh mbane. Do e mbarosh dhe do besh dicka me jeten tende, do i japesh formen dhe kuptimin qe ti mendon qe eshte right. o burra, u can do it. Nese ato (shoqeria) ja dolen mbane, dhe ti do ja dalesh. Ne kete jete, ka vend per secilin nga ne. Po ishe i zoti, do arrish lart, pavarisht sesi te ka ardhur jeta deri tani. Kurajo, dhe nese i shikon te tjeret, perdori per qellimin tend, ambicie te arrish aty ku do (dhe jo te vesh veten poshte), ndoshta dhe me lart.Asnjehere nuk eshte vone.