Ylli i kuq i Moskës dhe Guri i zi i Mekës
Nga Kastriot MYFTARAJ
Enigma e madhe e komunizmit fillon që nga simboli i tij, Ylli i kuq. Ky simbol u adoptua nga
Revolucioni Bolshevik në Rusi, për t’ u bërë pastaj simbol i komunizmit ndërkombëtar.
Përpjekjet për t’ ia atribuar Marksit dhe Engelsit janë krejt të kota. Ylli i kuq u adoptua si simbol
pas Revolucionit të Tetorit, madje kohë më vonë. Është interesante se as Lenini, as Stalini më
pas, nuk parapëlqyen që ta marrin autorësinë e këtij simboli. Arsyeja nuk është e vështirë që të
kuptohet. Ylli me pesë cepa, ndryshe pentagrami, ishte një simbol djallëzor që në Antikitet. Ai
përdorej dhe përdoret gjerësisht në magjinë e zezë. Gjithashtu ylli me pesë cepa është dhe një
simbol i freemasonerisë. Pse duhej që komunizmi ateist të adoptonte një simbol mistik,
reaksionar në fjalorin komunist? Kjo tregonte se komunizmi kishte një origjinë të errët, okulte,
dhe nuk ishte ideologji e proletariatit, sikur vetëshpallej.
Më pas u tha se Ylli i kuq simbolizonte pesë kontinentet, kur ato në fakt qenë gjashtë. Njeriu që
kishte përgjegjësinë për adoptimin e këtij simboli nga bolshevikët ishte çifuti Lev Bronshtajn
(Trocki). Por as ai vetë, më vonë, kur u largua nga Bashkimi Sovjetik si kundërshtar i Stalinit,
nuk tregoi ndonjë entuziazëm për ta marrë përsipër autorësinë e simbolit të komunizmit
ndërkombëtar. Në Bashkimin Sovjetik u krijua dhe një Urdhër i Yllit të Kuq, në vitet tridhjetë, që
ishte një dekoratë e lartë, por nuk u botua kurrë një libër për historinë e Yllit të kuq, si simbol.
Një gjë është e sigurt. Ylli i kuq u bë një simbol nën të cilën rreth gjysma e njerëzimit kaloi
vuajtje të tmerrshme në shekullin XX, duke përfshirë dhe shqiptarët. Ylli i kuq u shndërrua në
një simbol të mistikës ateiste, derisa me të u krijuan regjime të një teokracie të llojit të vet, me
sundimtarë-zota, të llojit të Stalinit, Enver Hoxhës, Mao Ce Dun etj. Regjimeve totalitare komuniste u përshtatej simboli i idhujtarisë djallëzore, Ylli i kuq.
Ylli i kuq është vetëm i fundit në radhën e simboleve pagane djallëzore, që iu janë imponuar
shqiptarëve me dhunë. Para tij qenë simbolet islamike të Gurit të zi dhe Gjysmëhënës. Guri i zi
është objekti më i shenjtë i fesë islame. Ai gjendet në qytetin e Mekës në tempullin Kaaba. Si
tempulli, ashtu dhe Guri i zi, i cili gjendet në të i përkasin periudhës para Muhametit. Tempulli
Kaaba dhe vetë Guri i zi i përkasin një kulti politeist (pagan) arab dhe mbaheshin si vend i
shenjtë, përkatësisht objekt i shenjtë, që shumë kohë para Muhametit. Në kohën kur arabët
qenë paganë, ata e adhuronin Gurin e zi si një objekt të shenjtë dhe mendonin se ai ndrynte
imazhin e 360 zotave (meshkuj dhe femra). Në fakt Guri i zi ishte një meteor i rëndomtë. Kur
Muhameti krijoi fenë islame, ai u tregua shumë praktik, si tregtar që ishte. Derisa ai shpalli me
fjalë ndalimin e idhujtarisë, me vepra i inkorporoi objektet e shenjta të kulteve idhujtare në fenë
e re.
Kështu, tempulli pagan i Kaaba në Mekë u bë tempulli më i shenjtë i Islamit dhe Guri i zi,
objekti i shenjtë i fesë islame. Muhameti shpalli se Kaaba ishte vendi ku Zoti hodhi një gur për t’
i treguar Ademit dhe Havasë (Adamit dhe Evës) se ku duhej të ndërtonin tempullin e parë për
të. Sipas tij ky tempull u ndërtua dhe në të u vendos guri i hedhur nga Zoti, i cili në fillim qe i
bardhë, por u nxi se reflektonte mëkatet e njerëzve. Asgjë e tillë nuk thuhet në Testamentin e
Vjetër. Atje nuk thuhet as ajo që pretendonte Muhameti se tempulli dhe Guri u zhdukën gjatë Përmbytjes së Madhe, për t’ u gjetur më pas nga Ibrahimi (Abrahami), i cili urdhëroi djalin e vet
që të ndërtonte një tempull të ri në atë vend dhe të vendoste në të gurin e shenjtë. Kështu
supozohet që të jetë ndërtuar tempulli i Kaaba. Por, arkeologjia na thotë se Meka është më
hershme se shekulli IV pas Krishtit, ndërsa Abrahami kishte jetuar 2400 vite para kësaj kohe.
Në të vërtetë adhurimi i gurëve që supozohej se kishin rënë nga qielli ishte idhujtaria më e
përhapur ndër popujt semitikë, duke përfshirë edhe arabët. Çdo fis arab kishte Kaaba-n e vet,
me gurin e vet të shenjtë. Arabët mund ta pranonin një fe të re më lehtë në rast se ajo
integronte kultet e mëparshme idhujtare. Ky qe sekreti i suksesit të Muhametit.
Muhameti tregoi një fantazi të madhe për të integruar ritualet idhujtare në fenë e re, që
supozohet të ishte kundër idhujtarisë, në mënyrë që arabët idhujtarë të pranonin fenë e re.
Kështu, arabët idhujtarë e kishin zakon që të ecnin përreth tempullit shtatë herë. Muhameti e
përfshiu këtë rit në fenë e re, duke pretenduar se kështu kishte bërë Ibrahimi. Arabët idhujtarë e
kishin zakon që të puthnin gurët e tyre të shenjtë. Muhameti e përfshiu edhe këtë rit në fenë
islame, edhe pse kjo ishte idhujtari flagrante. Arabët idhujtarë e kishin zakon që të hidhnin gurë
gjatë ritualeve të shenjta. Muhameti e përfshiu këtë rit në fenë e re, duke pretenduar se Ibrahimi
kishte gjuajtur me gurë djallin. Arabët idhujtarë e kishin zakon që gjatë ritualit të vraponin mes
dy idhujve, Isaf dhe Naila. Muhameti e përfshiu dhe këtë rit në fenë e re, duke pretenduar se
Hagari vrapoi mes dy kodrave kur shkoi të mbushte ujë për Ismailin.
Pas pelegrinazhit në Kaaba arabët idhujtarë e kishin zakon që t’ i bënin një lutje të veçantë zotit
Hubal, i cili ishte kryezoti në panteonin prej 360 zotash, dhe paraqitej në trajtën e Hënës (trupit
qiellor). Adhurimi i Hënës është i kuptueshëm në popujt e shkretëtirës se Hëna ndriçon me
freski, ndërsa Dielli ndriçon duke sjellë edhe një vapë mbytëse në shkretëtirë. Në të vërtetë
tempulli i Kaaba i qe kushtuar Hubalit, Kryezotit-Hënë. Muhameti e ruajti simbolin e hënës, duke
e bërë gjysmëhënën simbolin e shenjtë të Islamit, i cili gjendet në kulmin e çdo xhamie. Kështu,
Muhameti i dha Allahut tiparet e Hubalit, madje duke ruajtur edhe lutjen përfundimtare për këtë
në fund të pelegrinazhit (haxh). Për arabët Allahu ishte Hubali.
Muhametit i duheshin këto kompromise me idhujtarinë se ai ishte një politikan para së gjithash,
i cili po krijonte një ideologji për ndërtimin e një kombi dhe të një shteti. Në të vërtetë Muhameti
është krijuesi i kombit arab. Islami u bë ideja nacionale arabe. Ajo që bëri Muhameti ishte të
shartonte Judaizmin dhe Krishterimin, duke krijuar mbi bazën e tyre një fe të re, një
Judeo-Krishterim të arabizuar. Vepra e Muhametit është e ngjashme me atë që bëri Sava në
Serbinë e shekullit XIII, të cilin serbët e mbajnë si shenjtin e tyre. Sava krijoi variantin serb të
Krishterimit, ai e serbizoi Krishterimin, në dobi të kombndërtimit serb. Madje serbët edhe fenë e
krishterë e quajnë pravoslava. Një gjë të ngjashme bëri Henry VIII i Anglisë në shekullin XVI,
duke krijuar Anglikanizmin, si Krishterimi në version anglez. Islami ngjan shumë me
Anglikanizmin dhe Pravoslavizmin, dhe mund të quhet Arabokanizëm, në analogji me
Anglikanizmin.
Dilema, a kombi a feja u është paraqitur të gjithë kombeve. Disa prej tyre e zgjidhën në të mire
te fesë, disa në të mirë të kombit. Kombet më solide janë ata që nacionalizuan fenë, duke
krijuar versionin nacional të saj, si anglezët, serbët, rusët, arabët, japonezët, grekët. Kombet që
nuk e bënë dot këtë vuajtën shumë nga luftrat fetare si gjermanët, francezët, çekët etj. Arabët
nuk e ruajtën dot gjatë arritjen e Madhe të Muhametit dhe u ndanë në sunitë e shiitë, të cilët që
atëherë bëjnë lufta të përgjakshme mes tyre. Kjo tregon se arritja e Muhametit ishte iluzore.
Ne shqiptarëve nuk na lidh veçse një aksident historik me fenë e shpikur nga Muhameti, për të
bashkuar arabët në një komb dhe një shtet. Ky aksident historik ishte pushtimi osman dhe
fekthimi i dhunshëm që ushtroi ai tek shqiptarët. Është absurde që edhe sot të ketë shqiptarë,
për fat të mirë një pakicë tek kombi shqiptar në dy anët e kufirit, të cilët ende besojnë tek një fe
si Islami, e cila nuk është tjetër veçse një përzierje ritesh idhujtare dhe fragmentesh të kopjuara
nga librat e shenjtë të Judaizmit dhe Krishterimit. Ne shqiptarët jemi një komb europian, jetojmë
në Europë, të ardhmen e shohim të lidhur me Perëndimin, ndërsa Islami na tërheq kah
shkretëtirat, si një magjistar i keq. Islami prish koherencën nacionale shqiptare. Derisa serbi e
quan veten serb i krishterë dhe jo i krishterë serb, muslimani praktikant nuk e quan veten
shqiptar musliman, por musliman shqiptar. Kjo do të thotë se shqiptarizmi i tij është fiktiv. Kur e
pyet nëse e quan veten shqiptar musliman apo musliman shqiptar, tek ai befas shfaqet arabi.
Gërvishte pak praktikantin musliman dhe pas shqiptarit në dukje tek ai do të dalë arabi. Për
mua muslimani shqiptar është armiku, me të nuk kam ç’ të diskutoj, dhe me të as mund të
diskutohet. Ai shfaq një barbari të thellë. Unë e urrej atë, se ai është bartës i një feje që shfaq
hapur armiqësinë ndaj kombit shqiptar.
Islami është armik i kombit shqiptar dhe bota islame e urren kombin shqiptar. Kjo u provua kur
Kosova shpalli pavarësinë në 2008. Ishte pritur që vendet islamike do të qenë ndër të parat që
do ta njihnin në bllok pavarësinë e Kosovës. Por jo. Vendet arabe shfaqën një mungesë të qartë
dëshire për ta njohur pavarësinë e Kosovës. Vendi i parë arab që e njohu pavarësinë e
Kosovës, ishte i pesëdhjeti në radhën e atyre që e bënë këtë dhe ky vend qenë Emiratet e
Bashkuara Arabe. Ky vend është një protektorat amerikan dhe kuptohet se këtë gjë e ka bërë
pas presionit të fortë amerikan, jo me vullnetin e vet. Arabia Saudite, vendi i Mekës, Kaaba-s,
dhe Gurit të zi, ishte vendi i pesëdhjetëetetë në radhën e atyre që e njohën pavarësinë e
Kosovës, çka tregon se kjo u bë pas presionit amerikan. Kur shikon se Kosta Rika, në Amerikën
Qendrore dhe Peruja në Amerikën Jugore qenë vendi i shtatë, përkatësisht i gjashtëmbëdhjeti
që njohën pavarësinë e Kosovës, e kupton më qartë armiqësinë e botës islame ndaj Kosovës,
çka është shfaqje e armiqësisë ndaj kombit shqiptar. Vendet vërtet të pavarura islamike si Irani,
Siria, Libia, Indonezia, Pakistani, Algjeria, nuk e kanë njohur pavarësinë e Kosovës. Turqia
vërtet e njohu pavarësinë e Kosovës, por kur në tetor 2009 Presidenti turk Abdullah Gul vizitoi
Serbinë ai bëri deklaratën e bujshme: “Serbia është vendi kyç në Ballkan”.(Deklarata e Gul
citohet sipas faqes zyrtare on-line të Presidentit të Turqisë: http://209.85.229.132/search?q=cache...iframes/Haberler/HaberArsiv/HaberDetay.aspx%3Fid%3D921)
Kjo nuk ka kuptim tjetër veç atij se Turqia e ka njohur Kosovën nën presionin amerikan. Në
mars 2010 ambasadori turk në Serbi, Ahmet Suha Omar bëri një deklaratë që u pasqyruar edhe
në website zyrtar të Ministrisë së Punëve të Jashtme të Serbisë:
Pas njohjes së pavarësisë së njëanshme të Kosovës Turqia nuk ka bërë asnjë veprim tjetër që
do të dëmtonte Beogradin, çka është çmuar shumë nga autoritetet serbe.(Deklarata e diplomatit
turk citohet sipas website zyrtar të Ministrisë së Punëve të Jashtme të Serbisë: http://www.mfa.gov.rs/Pressframe.htm)
Në gjuhën diplomatike kjo do të thotë se Turqia e njohu Kosovën e detyruar nga SHBA-të, por
nuk ka ndërmend të bëjë hapa të tjerë për ta mbështetur atë. Serbia e shprehu kënaqësinë dhe
dha sinjalin se e kishte marrë saktë kumtin, duke e pasqyruar deklaratën e diplomatit turk në
website zyrtar të Ministrisë së Punëve të Jashtme. Është e vërtetë se pavarësinë e Kosovës
nuk e ka njohur edhe Vatikani, por ai e ka bërë këtë se Kosovën e sheh si vend islamik.
Sot deislamizimi është sfida historike për shqiptarët, në dy anët e kufirit. Në trojet shqiptare
duhet të zhbëhet çdo shenjë e Islamit. Islami nuk mund të ketë të njëjtin status si Krishterimi në
hapësirën shqiptare se është fe e sjellë nga pushtuesi. Sot Islami bojkotohet nga pjesa më e madhe e shqiptarëve paraardhësit e të cilëve u kthyen dhunshëm dikur në fenë islame, dhe
mbijeton vetëm falë një pakice aktive, militante.
Ne shqiptarët duhet të ndahemi me Islamin me anë të një referendumi mbarëkombëtar, ku njerëzit duhet të pyeten për ndalimin e tij. Ky referendum duhet të bëhet me votim të hapur, si një rast i veçantë, se kur osmanët e pushtuan Shqipërinë dhe e imponuan Islamin nuk u dhanë njerëzve lirinë e shprehjes. Çdo njeriu që do të deklarohet si musliman duhet t’ i hiqet shtetësia e Republikës së Shqipërisë, eventualisht e Kosovës dhe të marrë statusin e emigrantit, duke u quajtur emigrant arab. Derisa në Shqipëri dhe Kosovë ka një komunitet të sajuar egjiptian, le të ketë dhe një komunitet emigrantësh arabë. Me këtë rast zgjidhet edhe statusi i egjiptianëve dhe romëve, një pjesë e madhe e të cilëve mbushin sheshet gjatë faljes së Bajramit për të përfituar nga xhamitë miell, vaj dhe
sheqer.
Unë jam i sigurt se në Republikën e Shqipërisë Islami do të marrë 2% të votave. Nuk mund ta
them sa do të marrë në Kosovë dhe në pjesën shqiptare të Maqedonisë. Unë kam bindjen se
në Kosovë Islami nuk do të fitojë në një referendum. Nëse fiton në pjesën shqiptare të
Maqedonisë atëherë këta njerëz le të shkojnë në dreq, le të shkojnë tek guri i zi i Mekës, se nuk
kanë çka i duhen kombit shqiptar. Për mua ata është njëlloj sikur të jenë në Arabi.
Shqiptarët mund të besojnë tek Zoti pa pasur nevojë për këtë surrogat-fe të shkretëtirave, çka
është Islami. Islami shqiptarëve nuk u ka sjellë veçse të këqija, dhe të këqija më të mëdha do t’
u sjellë edhe në të ardhmen. Islami nuk i lidh shqiptarët me Zotin, por me idhujtari antike të
shkretëtirave.
Ne shqiptarët jemi një komb i vogël dhe si i tillë ne duhet të ecim me shembuj, me modele. Ne
kemi afër serbët, të cilët e kanë kombëtarizuar fenë dhe janë më mirë se ne. Edhe ne shqiptarët
kemi nevojë për fe që flasin shqip, të cilat pse jo kanë edhe shenjtorë shqiptarë. Kështu feja do
të bëhet konstituentë e nacionit (kombit). Parakushti për këtë është deislamizimi i shqiptarëve, i
cili do të sjellë që kombi shqiptar të çlirohet edhe nga kulte të tjera të huaja siç është Krishterimi
Ortodoks Grek, i cili u ka imponuar shqiptarëve si shenjtorë oficerë të zbulimit të Rusisë, si
Kozma Etolioti, i shpallur si Shën Kozmai, apo sundimtarë dhe pushtues serbë të trojeve
shqiptare, si Jovan Vladimiri, kulti i të cilit mbahet nga Kisha Ortodokse e uzurpuar e
Shqipërisë, në mes të Shqipërisë, në Elbasan. Nëse do të bëhet deislamizimi i shqiptarëve, do
të jetë shumë e lehtë që të dehelenizohet dhe të deserbizohet Krishterimi shqiptar, duke u shpallur shenjtorë në vend të Kozmait dhe Jovan Vladimirit, pishtarë të Shqiptarizmës si Papa Kristo Negovani, Fan Noli etj.
Në hapësirën shqiptare në dy anët e kufirit ka një pakicë aktive islamike, e cila bën gjithçka që
t’ u japë trojeve shqiptare profil islamik. Këta, derisa qarkullojnë dhe përhapin me zell literaturë
ku thuhen gjithë të zezat për Krishterimin, reagojnë me nervozizëm kur vihet në diskutim feja e
tyre. Këta duan të imponojnë në debatin shqiptar Sheriatin, gjoja në emër të tolerancës fetare
dhe të ndalojnë kritikën për Islamin. Por nuk mund të ndalohet kritika për një fe libri i së cilës,
Kurani, ka ardhur në Shqipëri në majë të jataganit osman. Këta janë versioni islamik i
stalinistëve. Ylli i kuq dhe Guri i zi takohen si simbole të së keqes. Ne nuk mund të lejojmë që
fati i kombit shqiptar të rrijë edhe më tej i ndryrë si në një magji të zezë tek Guri i zi në Mekë.
Islamikët pretendojnë se feja e tyre ofron norma morale për njeriun, për ta bërë botën të
përkryer, por a nuk pretendonte dhe komunizmi të njëjtën gjë? Komunistët nuk i përgjigjeshin
pyetjes se si ishte e mundur që një doktrinë e cila pretendonte të ishte zgjidhja morale për
njerëzimin, kishte si simbol atë të mistikës djallëzore. Të njëjtës pyetje nuk i përgjigjen edhe
islamikët, të cilët kanë si simbole ato të idhujtarisë së shkretëtirave.
Bashkimi Europian ka deklaruar se zgjerimi i tij në Ballkan do të pezullohet për të rifilluar pas
vitit 2020, duke u bërë një përjashtim vetëm për Kroacinë. Kjo do të thotë se Bashkimi Europian
do të lerë jashtë derës së tij vetëm pesë (gjashtë) vende, me popullsi konsistente muslimane, të
cilët janë Serbia, Bosnjë-Herzegovina, Shqipëria, Maqedonia, Kosova dhe Mali i Zi. Serbia
është vend i krishterë me një minoritet musliman, por derisa nuk e njeh pavarësinë e Kosovës
dhe e quan këtë pjesë të territorit të saj, atëherë vetëdeklarohet vend me një popullsi të madhe
muslimane. Në të vërtetë ekziston një lidhje e qartë mes qëndrimit të Bashkimit Europian
kundër anëtarësimit të Turqisë në BE, dhe qëndrimit kundër anëtarësimit në BE të vendeve
ballkanase ku ka popullsi konsistente muslimane, të krijuar në kohën e pushtimit osman.
Pezullimi i zgjerimit të Bashkimit Europian në Ballkan deri në një datë të pacaktuar pas vitit
2020, kur nuk ka asnjë garanci se pas vitit 2020 do të rifillojë zgjerimi i Bashkimit Europian në
Ballkan, pritet që të ketë një efekt të madh në vendet që mbeten jashtë. Ato do ta përjetojnë
këtë sikur u bëhet për shkak të muslimanëve, të cilët u kanë zënë derën. Kjo do të bëjë që
shoqëritë e këtyre vendeve të radikalizohen dhe të ndërmarrin veprime për t’ u çliruar nga
muslimanët e tyre. Kjo do të ndodhë edhe në Shqipëri, ku pjesa e krishterë e popullsisë do të
fajësojë edhe më fort pjesën muslimane për mbetjen e vendit jashtë Bashkimit Europian.
Kështu Islami kërcënon kohezionin nacional shqiptar.
Vendet e fqinje të krishtere të mbetura jashtë Bashkimit Europian, duke e kuptuar shkakun e
refuzimit, do ta përdorin atë për të pastruar territorin e tyre dhe territorin shqiptar që pretendojnë
nga këto mbetje osmane, çka ata i quajnë muslimanët. Kombi shqiptar me profil islamik është ai
çka u duhet serbëve e grekëve që në një situatë të favorshme ta palestinizojnë hapësirën
shqiptare, duke e bërë Shqipërinë si Bregun Perëndimor, dhe Kosovën si Gazën, ku do të futin
ushtritë për të luftuar kinse terrorizmin islamik. Për një pakicë shqiptarësh që besojnë tek Islami
kjo nuk ka rëndësi, se ata në fillim e quajnë veten muslimanë, pastaj edhe shqiptarë. Për ta
atdheu i vërtetë është Arabia, ndërsa në Europë e shohin veten si “kolona e pestë” e Islamit, si
pararoja e tij. Islamikët nuk e fshehin kënaqësinë që Shqipëria po mbetet jashtë Bashkimit
Europian.
Islami i ka shpallur luftë kombit shqiptar, duke synuar që ta mbajë të ndarë nga Perëndimi. Në
këtë luftë xhamitë janë fortesat e ushtrisë armike, minaret janë tytat e topave të ushtrisë armike,
islamikët praktikantë janë ushtarët armiq. Strategjia është që hapësira shqiptare të shfaqet me
një profil islamik, në shpërpjestim me numrin e muslimanëve praktikantë. Prandaj altoparlantët
e minareve ulërinë arabisht, sikur kumtojnë triumfin islamik në këtë luftë. Ose kombi shqiptar do
të ndahet nga Islami, duke u vetëdeislamizuar, ose Islami do ta mbysë kombin shqiptar.
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga agimbeluli
Krijoni Kontakt