FMN: Kosova jashtë binarëve, i pret qeverisë fondet për 2011

[halla mine]

KOHA QË UNMIK-EULEX-I DHE FAJT-DELLI TË IKIN NGA KOSOVA

Xhevat Bislimi

Privatizimi – trafikimi i pronës «shoqërore» (publike), i pasurisë kombëtare në Kosovë dhe koncesionet janë themeli, burimi dhe streha e sigurtë e korrupcionit, krimit të organizuar dhe mafias politike vendore e ndërkombëtare në Kosovë. Kësaj mund t’i shtohen edhe doganat, tenderët, etj. Superstruktura e këtij korrupcioni dhe krimi të organizuar është UNMIK-EULEX-i dhe një pjesë e madhe e klasës politike dhe institucionale në Kosovë. Kuptohet fabrika e korrupcionit dhe krimit të organizuar është UNMIK-EULEX-i por, asnjë politikan vendor nuk mund t’i ik përgjegjësisë pse ka pranuar dhe bashkëpunuar pa kushte, për «grada», pasuri dhe përfitime personale, që vendin e tij ta shndërrojë në lëndë të parë të kësaj fabrike! Pjesë integrale e këtij projekti antishqiptar ishte gjatë gjithë kohës dhe është Serbia me strukturat e saj të organizuara, të papenguara dhe financuara mirë në Kosovë. UNMIK-EULEX-i vazhdon të sillet (me fjalë) «asnjënës» përballë pavarësisë së Kosovës por, në fakt ai është kundër pavarësimit të Kosovës nga Serbia dhe nuk po lenë gur pa luajtur për ta mbajtur Kosovën të lidhur pas qerres serbe. UNMIK-EULEX-i është fajtor dhe përgjegjës direkt për humbjen e miliona eurove që i shkakton popullit të Kosovës vetëm për mosvendosjen e qëllimshme të doganave dhe kontrollin e kufirit në Veri. Ku e merr ky mision (UNMIK-EULEX-i) të drejtën morale, politike dhe ligjore për ta ndjekur dikend për korrupsion, krim të organizuar apo «krime lufte» kur dihet botërisht se vetë ky mision është fabrika dhe kupola e korrupsionit dhe krimit të organizuar. Brukseli dhe Uashingtoni duhet ta dinë (sigurisht që e dinë më mirë se ne) se nuk ka liri dhe të drejta të njeriut aty ku nuk njihen dhe aty ku shtypen të drejtat ekonomike të individit dhe të një populli. E pra këto të drejta nuk njihen, po luftohen dhe shtypen në mënyrë sistematike nga UNMIK-EULEX-i dhe qeveritë kolaboracioniste në Kosovë. Thelbi i të drejtave dhe lirive të njeriut është e drejta ekonomike, të nderuar zotërinj! Prandaj, po mohohet, luftohet dhe shtypet kjo e drejtë. Me këtë shtypje sistematike të të drejtave ekonomike rritet pakënaqësia e popullit, rritet mosbesimi te klasa e tij politike dhe institucionale, rritet pesimizmi dhe demoralizimi. Shkurtë, shkatërrohet fuqia e këtij populli, baza ekonomike nga e cila varet e gjithë superstruktura por, në fund të fundit edhe shkalla e lirisë dhe pavarësimit të Kosovës nga Serbia. Ky mision i (pa)drejtësisë duhet ta kuptojë, sa më shpejtë aq më mirë, se shqiptarët nuk do ta durojnë gjatë shtypjen, persekutimin dhe padrjetësinë e tij. UNMIK-EULEX-i të vetmin angazhim dhe përkushtim të shpirtit ka pasur dhe e ka ndjekjen e atdhetarëve dhe luftëtarëve të lirisë, të gjithë atyre që u përpoqën dhe përpiqen për shkëputjen e plotë të Kosovës nga Serbia, me qëllim që ta vras edhe shpirtin e tij liridashës dhe qëndresëtar. Arrestimet e fundit dhe fletarresti për nënkryetarin dhe deputetin e PDK-së, Fatmir Limën, dëshmojnë qartë përkushtimin e fundit të këtij misioni për ta shkatërruar jo një grup shqiptarësh, por imazhin që kanë shqiptarët dhe bota e civilizuar në sytë dhe mendjet e tyre për UÇK-në si forcë antipushtuese dhe clirimtare. UNMIK-EULEX-i dhe ata që janë prapa tyre duan të krijojnë një imazh tjetër për UÇK-në dhe Luftën Antipushtuese Çlirimtare të saj dhe të kombit shqiptar. Këtë luftë dhe UÇK-në duan ta paraqesin si «kriminale», nga e cila shqiptarët duhet të «turpërohen», kurse vendet që e përkrahën atë të «pendohen»!! Kështu krimet, masakrat, gjenocidi dhe holokausti shekullor serb mbi shqiptarët do të arsyetohejë dhe shpërlahej si më parë edhe tash. Turp! E gjithë kjo nuk bëhet vetëm për t’u hakmarrë ndaj këtyre figurave të luftës ose ndaj UÇK-së, që guxoi të luftonte kundër Serbisë vrastare por, edhe për t’u siguruar se kjo luftë nuk do të jetë burim frymëzimi dhe edukimi atdhetar për brezat që po rriten dhe që do të udhëhiqen nga betimi dhe platëforma e UÇK-së për clirimin dhe bashkimin e tokave shqiptare në një shtet të vetëm, në një Shqipëri. Prandaj, atdhetarët, luftëtarët e lirisë, institucionet dhe politikanët, që ende kanë gjak dhe zemë dhe populli shqiptar duhet të mbledhin veten, të mbledhin forcën dhe t’u thonë shporruni këtyre misioneve kusare dhe antishqiptare! Një rol të rëndësishëm në këtë luftë të madhe për lirinë dhe bashkimin e kombit shqiptar duhet të luajë inteligjencia shqiptare. Të përmbysen këto raporte të dëmshme dhe të rrezikshme për lirinë dhe të ardhmen e kombit shqiptar në Ballkan dhe të rindërtohen marrëdhënie të reja me Brukselin, që qëllim të fundit ka mbajtjen peng të kombit shqiptar, sidomos, nga Serbia dhe Greqia. Po këtë nuk munden dhe nuk do ta bëjnë ata politikanë e qeveritarë që ditën e arrestimeve dalin në ekran dhe pa fije turpi thonë se «nuk kemi ditur gjë», se «ishim të painformuar»!! Turpi bëhet edhe më i madh kur të nëjtit vazhdojnë të «qeverisin» sikur të mos kishte ndodhur asgjë!! Cila qeveri dhe cili qeveritar i një shteti do ta bënte këtë marre? Prandaj, qytetari ynë pyet më zëshëm se kurrë: Jemi apo nuk jemi shtet i pavarur, sovran e demokratik?　Apo jemi koloni e UNMIK-EULEX-it? Ka apo nuk ka qeveri ky vend?

[halla mine]

Zeus, ruaju nga Kryeministri!

Nga Arben Idrizi(Gazeta Express)

Libri i Tij i Shenjtë i ka veç pak formula magjike: integrim, liberalizim, prosperitet, falënderim për miqtë. S’do të kesh as edhe një shanse nga kjo namatisje.

Nuk mund të pretendosh se është përfaqësuesi Yt mbi tokë. As nuk mund të arsyetohesh me parimin klishe se duhet të ekzistojë e keqja, në mënyrë që të njihet e mira. E pat puna Jote!
Hera, jo Ti, ia ka dhuruar nofkën Gjarpër.
Sa herë na kafshon, e ndërron helmin në mënyrë që të mos bëhemi imunë.
I ka këmbët e padukshme dhe shtatë lëkura që i ndërron sipas nevojës.
Nëse na shkel, nuk mund ta dëshmojmë se na ka shkelur kur këmbë s’ka. Megjithëse e dimë se na shkel.
Nëse na shmanget me mjeshtri nga syri i vëmendshëm qytetar i kritikës dhe akuzës, është ngase e ka ndërruar lëkurën, se kështu e deshi nevoja e të qenit në Pushtet.

Ne vetë ia kemi deleguar Pushtetin.
I ka nën këmbë të gjitha subjektet politike që e urrejnë dhe të drejtat për ta formuar Qeverinë. Secilit hakun sipas ambicies së tij, është maksima e tij. Secilit ia hedh para hundësh ashtin që i takon.
Nuk ka post tjetër pos atij të Kryeministrit që i përshtatet shtatit të ambicies së tij, për një sistem politik të leadershpit, që i mjafton më shumë se ai i tiranisë.
Epo, tashmë çdo pushtet është tirani.

Në njëqind ditët e qeverisjes së re nuk e ka pasur pothuajse as edhe një prononcim publik, ishte dimër i vështirë dhe i duhej të strukej në birucë. E diela e pushimit hyjnor i bie të jetë të hënën.
Në bashin e Partisë i ka do tipa me duar të papastra, por ai vetë s’ka duar hiç. Kaq mjafton të mos e çajë kokën. Për çdo rast, i mjafton t’i fsheh këmbët e veta.

Zeus, ruaju nga Kryeministri!

I ka nën këmbë edhe sindikatat e pavarura të punëtorëve, cilëndo, kudo. I ka nën këmbët e veta gjykatat, policinë. I ka zgjatur këmbët edhe aq sa nuk i mbërrin jorgani, sall ai mund ta bëjë këtë! Në çdo institucion i ka në krye njerëzit e Partisë së vet. E ka kabinetin më të madh qeveritar në planet. E ka popullatën më të varfër dhe më të humbur në planet. Në vendin e Tij as kruese të dhëmbëve nuk prodhohen, gjëja më e thjeshtë dhe e lehtë e mundshme. Edhe pse është vend i bagëtisë dhe bujqësisë, as lopët nuk rriten.
Askush s’do të mund ta arrinte këtë, andaj është i lumtur.
E ka administratën shtetërore më të korruptuar të mundshme. E ka ndërtuar sistemin më të pështirë politik me njerëz të papërgjegjshëm dhe të pamoralshëm. Për këtë, vendi i Tij është njëri ndër vendet më të izoluara në kontinent. Njëri ndër vendet më të përbuzura.

Zeus, ruaju nga Kryeministri!

Vetëm Kryeministrit i takon të premtojë dhe të mos e mbajë premtimin.
Vetëm Kryeministrit i takon të premtojë tolerancë zero ndaj krimit të organizuar, po ndërkohë vazhdimisht të propagandojë se në vendin e Tij nuk ka krim të organizuar.
Vetëm Kryeministrit i takon të premtojë rritje të pagave në kohë zgjedhjesh dhe për pasojë ta çojë vendin drejt krizës mbytëse.
Vetëm Kryeministrit dhe shpurës së Tij u përket të premtojnë sistem arsimor publik të mrekullueshëm e vetë t’i çojnë fëmijët e Tyre në shkolla private. Kaq i madh dhe i pakalueshëm është mosbesimi i Tyre ndaj premtimit të Tyre.

Është i ngjitur si me tutkall për Pushteti. Është i parrëzueshëm. Aq i pazëvendësueshëm është, sa që cilido që do të vinte në vend të Tij, do të ishte ai Ai. Cilado opozitë, është Ai.
Le që s’do të ketë protesta pakënaqësie ndaj mënyrës së qeverisjes së tij, por s’do të ketë as rrugë për protestë. E të gjitha sheshet janë të zëna me statuja heronjsh e heroinash sa s’do te kemi ku ta vëmë këmbën. E nëntoka është plot heroinë. E qielli është plot tym.

Tepër shumë është ndikuar nga çedukata e odave dhe folklorit.
Aq shumë e ka verbuar patriotizmi (mbase!) dhe karriera sa kurrë s’do të ketë kohë ta lexojë një poezi dashurie a paqeje.
E ka bërë luftën, e ka çliruar vendin. E ka shpallur pavarësinë. E gjitha është Meritë e tij dhe vetëm e Tij.

Zeus, ruaju nga Kryeministri!

Libri i Tij i Shenjtë i ka veç pak formula magjike: integrim, liberalizim, prosperitet, falënderim për miqtë. S’do të kesh as edhe një shanse nga kjo namatisje.

[halla mine]

Prapavija e mbijetesës së kryeministrit

Belul Beqaj. (Publikuar: 23.06.2011, Koha)

Politika e mbijetesës së deritanishme të kryeministrit, përkundër vlerësimeve të ndryshme, në esencë është makiaveliste. Krahas mbështetjes kundërthënëse ndërkombëtare, rol të veçantë po luajnë mediet të cilat ai i përdor kryesisht me dinakëri. Ndërsa e kundërta ndodh shumë rrallë. Kryeministri dhe mediet, megjithatë, nuk munden për të na gënjyer aq shumë sa qytetarët po shtiren se po u besojnë, pavarësisht se kryeministri obsesionin ndaj medieve e ka ngritur në nivelin alarmant. Mbase, është i bindur se mediet janë në gjendje që rrenën ta shndërrojnë në të vërtetë, përkatësisht të vërtetën në rrenë. Sa herë që dështon në vendimmarrje, fajin ia vesh dikujt tjetër, sa herë që bën dikush tjetër punë të mirë, ai suksesin ia dedikon vetes. Bashkëpunëtorët i ka përbaltur me natyrën e politikës së vet, ndërsa oponentët, dorën në zemër – s’e ka pasur shumë vështirë, duke i paraqitur me të këqij se ai vetë. Por , kjo politikë makiaveliste, zyrtarët vendorë dhe ndërkombëtarë i ka përbaltur, mbase, plotësisht. Rregullat e kësaj politike ndoshta i kanë toleruar politikat ndërkombëtare në Kosovë deri tashti, të shefit të ICO-s Piter Fejtit, nga Prokuroria Speciale, përmasat e dëmshme të kësaj politike janë afatgjate dhe ndoshta vështirë të riparueshme. Nuk po dështon vetëm shteti i Kosovës, por edhe miqtë ndërkombëtarë që vendosmërisht kontribuuan për formimin e shtetit të Kosovës dhe “përjashtimin” gjoja se nga qasja në pushtet të atyre që “janë duke u hetuar”.


Në Kosovë po krijohet përshtypja se të gjithë zyrtarët domethënës në politikëbërje janë objekt hetimi ose duhen hetuar. Parimisht, nuk ka asgjë të keqe të dyshosh. Përkundrazi, dyshimi ngrit mundësinë e qartësisë dhe pastërtisë morale politike dhe juridike. Problemi është te epilogu. Duke hetuar njëri- tjetrin, po viktimizohet e vërteta, përkatësisht imazhi i Kosovës. Kryeprokurori ndërkombëtar në largim i shfaqi dyshimet publikisht dhe filloi hetimet për shifra marramendëse ,deri në 80 milionë euro ndaj një ish-ministrit që është mbi një vit nën hetime .Qytetarët me arsye të plotë pritën epilogun e këtij hetimi . Por ,mjerisht epilogu ishte zhgënjyes. Derisa hetimet në rastin e shefit të ICO-s, Pier Fejtit ,përfunduan në fillim, hetimet edhe pas më shumë se një viti – vazhdojnë. Imazhi i Kosovës u përbalt, ministri vazhdon të lëçitet nga morali dhe pushtetbërja, ndërsa ish-kryeprokurori nuk tregoi arsyen e mirëfilltë të largimit, ndërsa objekt hetimi ishte edhe shefi i ICO-s. A është larguar ish-kryeprokurori pse ka dështuar, apo është hapur procesi i dyshimit ndaj Piter Fejtit pse “lufta kundër korrupsionit duhet të dështojë” ?! Në këtë kontekst, çfarë ishte roli i kryeministrit si subjekt që propozon dhe zbaton politikat e Kosovës. Është e qartë se shefat e ish-prokurorit dhe shefit të ICO-s formalisht janë në BE, por arsyet e largimit dhe hetimit ndërlidhen me punën që (s)e kanë kryer dhe (s)po e kryejnë në Kosovë. Besoj se porosia e mbijetesës së politikës së kryeministrit është makiaveliste . Kryeministri po u dëfton ndërkombëtarëve dhe popullit se oponentët nuk janë më të mirë se ai dhe nëse dikush dyshon në këtë gjykim , do të i bëjë ose do t’i paraqesë oponentët më të këqij se ai !

Por, kur kryepushtetari i hetuar (edhe për shkak të raportit të Martit) si mekanizëm përdor mediet për të mbrojtur veten duke shfaqur dyshime dhe akuzuar oponentët, atëherë kjo shndërrohet në një politikë eliminuese. Nëse përgjegjësi kryesor i “politikës së duarve të pastra” bëhet vetë objekt i hetimit ,atëherë në pyetje janë dy gjëra. Së pari, gjoja se në Kosovë ka ligjor të pavarur që është shumë vështirë të besosh, duke marrë parasysh se zgjidhjet kadrovike janë bërë nën trysninë e po kësaj politike. Së dyti, hetimet janë bërë kundërarmë e atyre që politikën e “duarve të pastra” e paraqitën si arsyetim për vete, të cilën gjë gjithnjë e më shumë po e demanton koha.

Si pasojë e një percepcioni të këtillë, me gjasë është krijuar bindja në politikën amerikane të ndërlidhura në qarqet e vendimmarrjes ndërkombëtare se në Kosovë të gjithë janë të njëjtë, prandaj duhet atje të dërgojmë zyrtarët ndërkombëtarë të ngjashëm me ta. Kosova falë lidershipit dhe ndërkombëtarëve po shndërrohet si vend i pashpresë. Prandaj, është më mirë të mbështesim kryeministrin, i cili, së paku, të gjitha obligimet që po i merr nga ne ” po i kryen me përpikëri, se sa të kërkojmë alternativa që nuk e kanë forcën e tij implementuese”!

Në këtë drejtim, trupat ndërkombëtarë kanë kontribuar shumë, derisa edhe zyrtarët ndërkombëtarë nuk u shndërruan vetë në cak të kësaj politikëbërjeje, qoftë me rastin e hajnisë ordinere të Trashlerit në KEK, ushtarëve dhe xhandarëve rumunë, ukrainas, largimin e pjesëtarëve të BND-së gjermane kohë më parë, qoftë me largimin e kryeprokurorit holandez, pavarësisht se mënyra,
Politika e mbijetesës së deritanishme të kryeministrit, përkundër vlerësimeve të ndryshme, në esencë është makiaveliste. Krahas mbështetjes kundërthënëse ndërkombëtare, rol të veçantë po luajnë mediet të cilat ai i përdor kryesisht me dinakëri. Ndërsa e kundërta ndodh shumë rrallë. Kryeministri dhe mediet, megjithatë, nuk munden për të na gënjyer aq shumë sa qytetarët po shtiren se po u besojnë, pavarësisht se kryeministri obsesionin ndaj medieve e ka ngritur në nivelin alarmant. Mbase, është i bindur se mediet janë në gjendje që rrenën ta shndërrojnë në të vërtetë, përkatësisht të vërtetën në rrenë. Sa herë që dështon në vendimmarrje, fajin ia vesh dikujt tjetër, sa herë që bën dikush tjetër punë të mirë, ai suksesin ia dedikon vetes. Bashkëpunëtorët i ka përbaltur me natyrën e politikës së vet, ndërsa oponentët, dorën në zemër – s’e ka pasur shumë vështirë, duke i paraqitur me të këqij se ai vetë. Por , kjo politikë
motivi dhe e as arsyet nuk janë të njëjta, por ndërlidhen me proceset e brendshme kriminale në Kosovë. Në njërën anë, duke mbështetur pa përjashtim makiavelizmin e kryeministrit krijuan në opinion përshtypjen e rrejshme se në Kosovë nuk ka njerëz të ndershëm dhe të aftë, së dyti, nëse nga bashkësia ndërkombëtare ka pasur të tillë që me ndershmëri kanë menduar të “luftojnë krimin e organizuar” është dashur t’i largojnë . Arsyeja pse po e shkruaj këtë vështrim qëndron pikërisht në faktin se riparimi i kësaj politike është bërë emergjent dhe domosdoshmëri, nëse nuk dëshirojmë të radhitemi mes shteteve të cilat ende pa e artikuluar veten me përformancë shtetërore po shkojmë rrugës së dështimit pavarësisht se sa do të kemi njohje të reja ! Vështirë mund të shpjegohet fakti se si shumë zyrtarë të afërt të kryeministrit vendor dhe ndërkombëtar u larguan ,janë nën hetime apo u shkarkuan, ndërsa ai mbijeton. Pengesa shumë serioze për realizimin e planeve tona nesër janë dyshimet serioze që po i shkakton politika e sotme. Ne kemi zgjedhur “rrugën e kombit” të shtetndërtimit, duke menduar se kemi zgjedhur në të njëjtën kohë edhe fatin e ndershëm të qytetarëve tanë, por nëse rezultatet janë zhgënjyese atëherë është çasti i fundit të ndërrohet rruga e shtetndërtimit, apo jo?

[Gogi]

Po keni qef ju me ra ne germin. Mirepo jo jo mos frikesoheni.

[drenicaku]

Po keni qef ju me ra ne germin. Mirepo jo jo mos frikesoheni.

Edhe une pajtohem qe nuk u ra,se per me ra eshte dashte nje her me qen ne kemb,

[halla mine]

ÇKA PO NGJANË ME “COREL DRAW” FLAMURIN E KOSOVËS AHTISARIANE?!

Adnan Abrashi, 16 qershor 2011

Nëse këtu i përjashtojmë institucionet tona shtetërore, në krahasim me ne “injorantët”, “folkloristët”, “nacionalistët”, “anarkistët”, “ekstremistët”, “ pro-serbët”, “armiqtë e pavarësisë”, ”antievropianët”, “antiamerikanët”, “talibanët”, “komunistat”, “enveristat:.. si duket, lidhja emocionale dhe besnikëria më e fuqishme ndaj simbolit tonë shtetëror – flamurit ahtisarian të Kosovës, ka mbetur vetëm tek disa (ba)analistë tanë “të arsyeshëm dhe parimor”, të cilët, me shkrimet e tyre (ba)analitike, shpesh të botuara nëpër disa medie që janë të afërta me pushtetmbajtësit, ngarendin të na ofendojnë me “turli-turli” epitete arkaike, letrare, popullore, sinonime stilistike, artistike, parabolla sarkazmatike, politike... ATA , ashtu të inatosur dhe të irnosur në ne, kurrqysh nuk po e kanë të qartë se pse nuk po jemi së paku të vetëdijshëm që: “Kosova tanimë është shtet i pavarur dhe sovran”, “i njohur nga 76 shtete tjera”, “se sipas drejtës ndërkombëtare ajo detyrimisht duhet ta ketë flamurin e vet shtetëror”... etj., etj,.
Emrat se kush janë këta publicistë dhe (ba)analistë të falshëm, nuk do t’i ceki as me këtë rast, ngase, ata me logjikën e tyre megalomane dhe figurës së idealizuar që kanë për veten e tyre, marrja e vegjëlisë sime intelektuale me ta, edhe mund t’i ofendoj rëndë!
A thua, fajet si gjithnjë për këtë gjendje i ka lëvizja VETËVENDOSJE!?!
“Ajme! Ajme! Ajme! Kohë kameleonësh”- do të thoshte Rexhep Qosja.
“Të gjitha historitë tona kanë qenë kohëra kameleonësh - do të thosha unë "injoranti"!


Shëtis rrugëve të qytetit të stolisur të Prizrenit për festat e Qershorit (10 dhe 12). Në sheshin e saj kryesor, vërej se nga shumë shitësit ambulant të flamujve, si të dominuar në tezgat e tyre atë kombëtare – Kuq e Zi. Ndërsa, tek disa shihej nga një, apo tek shumica asnjë të flamurit kaltër-verdhë ahtisarian i Kosovës.
- “E dua një flamur të Kosovës”- e provokoj një shitës i cili, nga shumë oferta të flamujve të shteteve tjera evropiane që kishte në shitje, ne tezgën e tij nuk e kishte fare atë të Kosovës.
- “Mos më keqkupto, mik!” - mu përgjigj me keqardhje te sinqertë shitësi – “Jo se kam diçka kundër këtij flamuri, por, krahasuar me vitet tjera, nuk e lyp më kurrkush me e ble atë”!
Dhe...vërtetë një realitet ndryshe i çasjes së popullit ndaj këtij flamuri?!
- Flamujt kaltëroshe të Kosovës, kaherë nuk valojnë më nëpër stadiumet e garave të mëdha sportive;
- Këtë vit, edhe dasmorët bajraktar nuk e shoqërojnë më atë si dikur paralelisht me flamurin kombëtar;
- Nga fushata e kaluar zgjedhore, nuk mbaj mend ndonjë parti politike, në tubimin e tyre, përveç atyre kombëtare dhe partiake, ka pasur së paku një flamur të Kosovës ahtisariane?!
Jo vetëm kaq!
- Sikur dikur që ishte rregull që paralelisht flamurit tonë KUQ E ZI, pranë çdo lapidari dëshmorësh të UÇK-së, të valonte edhe ai ahtisarian, tashmë nuk është ashtu. “Janë zgjuar nga varri dëshmorët dhe e kanë grisur atë!”- më tha një herë në shaka një bashkëbisedues;
- Para disa ditëve, 6 aktivist të lëvizjes VETËVENDOSJE!, të burgosur nga policia e Kosovës, me aktakuzë se, më 10 Qershor 2011 (ditën e kremtes së 133 vjetorit të LSHP) kishin larguar me dhunë nga shtyllat e qytetit flamujt kaltërosh të ahtisarit, me të liruar nga gjykatësi i procedurës së shpejtuar për kundërvajtje, ata prej popullit të tyre u priten si hero: “Ju lumtë djema”- ishte urata më e shpeshtë që ju bëhej atyre atë ditë.
Këtë realitet tashmë po e shohim të gjithë. Fenomeni i pritur i injorimit masovik nga populli i këtij flamuri të imponuar (kontrabanduar) , tashti po ndodh ngadalë por sigurt. Si një vazhdimësi e pandalshme...
Këtë dukuri sot po e shohim të gjithë, por jo edhe ata intelektual publicist (ba)analist që, mbase për të qëndruar edhe ndonjë ditë në qendër të vëmendjes së opinionit, ende me artikujt e tyre (ba) analitike derdhin lot krokodili për këtë “Corel Draw” dizajn alla flamur...
A thua, fajet si gjithnjë për këtë gjendje i ka lëvizja VETËVENDOSJE!?!
“Ajme! Ajme! Ajme! Kohë kameleonësh”- do të thoshte Rexhep Qosja.
“Të gjitha historitë tona kanë qenë kohëra kameleonësh - do të thosha unë "injoranti"!

[halla mine]

Hashimi dhe vera e nxehtë kosovare!

Fadil Lepaja, 23 qershor 2011

Një rrëfim që qarkullon nëpër kryeqytet flet për udhëheqësin që ka shkuar në kodër dhe ka thënë: “nuk mundem ma”. “Mundesh, mundesh”, ka folë kodra, “duhet të kryesh atë që ke marrë përsipër kur ta dhamë pushtetin”. Nëse mendoni se është fjala për një rrëfim biblik, dijeni se është veç një supozim i gabuar. Është fjala për Kosovën dhe kodra paraqet simbolikisht dhe faktikisht olimpin politik të saj. Kush shkoi te kush? Pse, aq vështirë është t’ia qëllojmë?

Një i ri, i mbushur frymë, po dështonte për të satën herë më kot të shqiptonte emrin e kryeministrit tonë, tashmë të famshëm në gjithë globin për aftësinë e tij me e injoruar dhe manipuluar vullnetin e qytetarëve të këtij vendi. Çuni pasi u shfry disa herë ‘ha-ha-ha’, mezi e shqiptoi emrin e plotë të kryeministrit, i cili siç po duket krejt qartë, ka hapur më shumë probleme se sa që do të mundet me i mbyllë, qoftë edhe me ndihmën e “bab’s” së madh, të cilit edhe ashtu në fund të verës pritet t’i skadojë mandati.
Karvani i oligarkëve po ecë përlotë arrogancë nëpër shkretëtirën e quajtur Kosovë, produkt i një qeverisjeje të paskrupullt dhe përfituese. Kazani social është para shpërthimit, edhe përkundër lojërave me paga dhe veçanërisht lojërave me sindikatat vasale

Protesta e nënave
Nuk ke si të durosh pa tu mbushur sytë me lot duke kaluar pranë fotografive gati krejtësisht të shlyera të personave të zhdukur të cilat tashmë 12 vite varen në gardhin e metaltë të parlamentit, e njëkohësisht edhe në ndërgjegjen e pushtetarëve të cilët fare pak deshën apo arritën të bëjnë për të zbritur ato fotografi, dinjitetshëm nga grilat e metalta. Një çift i ri ishin lëshuar në gjunjë e po shikonin një fotografi në fund të rreshtit dhe po gëlltisnin lotët, për arsyen që mund të merret me mend.

Protesta e ish-luftëtarëve
Veç pak hapa më tutje një pamje sa e rëndë po ashtu aq edhe e pakuptueshme. Një grup i luftëtarëve ka filluar tash disa javë një grevë urie, duke ngritur kampin e tyre në mes përmendores së heroit kombëtar, Gjergj Kastriotit - Skënderbeut dhe një godine e cila vështirë se mund të ia marrë shkëlqimin asaj, përkundër xhamave me të cilët është mbështjellë. Kjo ndërtesë, po thoshte një qytetarë, që në fillim është projektuar mbrapsht dhe nuk i ka ecur mbarë asnjëherë.
Edhe dymbëdhjetë vjet pas lufte, në kohën kur drejtori politik i ushtrisë së tyre, tash ushtron mandatin e dytë në njërin nga katet e kësaj godine të qelqtë, duke mbajtur me duart që i dridhen frenjat e një eshaloni të pafund të trojkave politike, ende nuk është arritur asnjë kompromis politik, për nxjerrjen e një ligji për luftën për çlirim dhe luftëtarët, luftë e cila e shkretoi këtë vend dhe i la shumë të vrarë, invalid, e pse jo edhe raste sociale.
Njerëz të veshur pjesërisht me uniforma kamuflazhi, e pjesërisht me një rrobë të varfër, po qëndrojnë në grevë përballë indiferencës së përgjithshme qeveritare dhe ish komandantëve të tyre.

Protesta e deputetëve të VV dhe qytetarëve
Ditën kur po e shkruaj këtë shkrim, në sheshin përballë teatrit Kombëtarë dhe ndërtesës së mbrapshtë të qeverisë së Kosovës u mbajt edhe një protestë kundër hajnisë, siç u shprehën organizatorët e lëvizjes Vetëvendosje. Derisa retorika e protestuesve, (të cilët sipas policisë ishin 1500, e sipas organizatorëve rreth dhjetë mijë) përdorte shprehje krejtësisht popullore nga frika se nuk po kuptohen se çka janë duke thënë, njëri nga zv.Kryeministrat e shumtë sikur tha se kot flisni kur nuk arrini të na e dëshmoni. Dërgoni faktet në gjykata, po thoshte ai. Protestuesit definitivisht nuk duket se planifikojnë që teatrin politik verorë me e bartë në gjykatat, të cilat konsiderohen si pjesa më e korruptuar e sistemit.

Kompanitë publike si plaçkë e oligarkëve
Edhe analfabetët e kanë kuptuar interesin gruporë (ndërkombëtarë/vendorë) për privatizimin e shpejtuar të krejt çka ka vlerë nga asetet e kësaj shoqërie të varfër, më të varfrës në Evropë. Mund të kuptohet disi se shiten objektet dhe kapacitetet që janë jashtë funksionimit apo operojnë me humbje, por pakkush nga ekspertët dhe qytetarët e këtij vendi po e kupton pse të shiten me gjysmë çmimi (lexo: falen) ato që gjenerojnë të hyra të rëndësishme për buxhetin e vendit.

Krijimi i krizave bëhet me plan, për ta bërë të detyrueshme shitjen e tyre (kujto aprovimin e buxhetit dhe modelin e shitjes së PTK) zbulon korrupsionin në nivele strategjike të vendimmarrjes në Kosovë, vendore dhe ndërkombëtare. Në fakt, vendimmarrja vendore falë një qeverisje kukull, është shndërruar veç në një transmision i interesave më të gjera korporative në vorbullën e të cilave po përpëlitet ky vend i vogël i cili ende nuk i ka marrë këmbët.
Krejt procesi i privatizimit, tërësisht i korruptuar, si çdokund në vendet post-socialiste ka rrjedhë me grabitje të mëdha, por në Kosovë kjo po tronditë themelet e shtetit dhe shoqërisë, sepse ekonomia e saj është shumë afër zero-s.

Protestat e besimtarëve islam
Në sheshin tjetër, vetëm pak ditë përpara një grup besimtarësh myslimanë, të indinjuar me mungesën e një xhamie të madhe në qendër të qytetit, në shenjë proteste e bënë faljen e tyre në sheshin ku qëndron përmendorja “Vëllazërim Bashkim”, e vendosur nga nomenklatura komuniste e dikurshme. Veshja e tyre e veçantë, dukja, dhe aktivitetet e mëhershme u shikuan me shqetësim nga opinioni. Me shqetësim të tillë ishin pa edhe protestat e mëhershme agresive në qendër të kryeqytetit, të cilat për nga stili dhe ngjyrosja më tepër ngjanin me një protestë në qendër të Kajros se sa në qendër të Prishtinës.
Se si mund të devijojë kompromisi joparimorë social, i cili po bëhet përditë në këtë vend, mund të shihet nga shumë raste të cilat viteve të fundit implikuan kosovarë në veprime anticivilizuese kundër interesave të orientimit strategjik të vendit kah civilizimi perëndimorë. Koalicionet joparimore, për shkak të numrave politik me të cilin rast u nënshkruan marrëveshje që prekin themelet sekulare të shoqërisë dhe shtetit, e zbulojnë mungesën e plotë të vizionit të kësaj qeverisjeje ad hoc çka po grumbullon aq shumë probleme të cilat një ditë do të shpërthejnë me fuqinë, e cila vështirë do të jetë e kontrollueshme.

Sindikatat e manipuluara
Pensionistët, punonjësit e organizuar në sindikata përplot ankesa po ballafaqohen me intrigat e të infiltruarve nga strukturat joinstitucionale në funksion të partisë në pushtet dhe grupit të oligarkëve. E paaftë të organizoj shërbimet publike, qeveria ka vendosur të shes çdo gjë që mund të shitet. Shoqëria civile e cila po zbulonte marren e kësaj loje, u shpartallua dhimbshëm, duke u tërhequr në një politikë konfuze apo nëpër kabinete si këshilltarë të pushtetarëve pa pushtet.
Ndërkohë, kushdo që ka arritur të bëjë tubë disa qindra euro, ka ikur ose po përgatitet të ikë përmes Kalimashit në bregun e gjatë të detit shqiptarë dhe të harrojë sadopak krejt këtë dergjë sociale dhe politike të kapur për shtatin e brishtë të shtetit më të ri në planetin e vogël të quajtur Tokë.
Pushtetarët dhe oligarkët përplot para do të ikin në hotele All inclusive me pishina të gjera dhe toboganë, larg syve të votuesve të vet ku do të vazhdojnë lojën e tyre fëmijërore, të cilën nuk e kishin pasë nën okupim dhe nën varfërinë e para pak viteve. Dorën në zemër atje nuk ka ndonjë det për të qenë, por fundja një politikë pa krip edhe ashtu duket se flladitet nëpër pishina me ujë të ëmbël.

Lodhja e përgjithshme
Janë lodhur pozita edhe opozita. E sidomos populli. Klasa e re politike e cila shpresohej të përhapte frymën e re, u rrokullis ende tatëpjetës kosovare ende pa i marrë këmbët. Simbolet e kësaj lëvizjeje shpresëdhënëse u shkapërderdhën bashkë me doktoratat e tyre ndërkombëtare nëpër subjektet ekzistuese, apo nëpër institucione formale të pushtetit pa pushtet.
Një rrëfim që qarkullon nëpër kryeqytet flet për udhëheqësin që ka shkuar në kodër dhe ka thënë: “nuk mundem ma”. “Mundesh, mundesh”, ka folur kodra, “duhet të kryesh atë që ke marrë përsipër kur ta dhamë pushtetin”. Nëse mendoni se është fjala për një rrëfim biblik, dijeni se është veç një supozim i gabuar. Është fjala për Kosovën dhe kodra paraqet simbolikisht dhe faktikisht olimpin politik të sajë. Kush shkoi te kush? Pse, aq vështirë është t’ia qëllojmë?
(telegrafi.com)

[halla mine]

SHTETET E BASHKUARA TË KOSOVËS TË INTEGRUARA NË BE!

Shkruan: Behxhet Sh. SHALA - Prishtinë, 24. 06. 2011

“Bisedimet”, qëndrimet dhe kalkulimet
- A do të ndahet Mitrovica dhe a do të bashkohet me Serbinë së bashku me komunat e tjera me shumicë serbe në Kosovë, të decentralizuara, të padecentralizuara dhe ato që do të decentralizohen?
- A do të bashkohet Lugina e Preshevës me Kosovën, si çmim për “heqjen“ dorë nga Mitrovica dhe territori i Kosovës që administrohet nga Serbia dhe Lamberto Zanier?
- A do të ndahet Sanxhaku nga Serbia dhe a do të bëhet Serbia Pashallëku i Beogradit?
- A do të bëhet Serbia e Vogël dhe Shqipëria e Madhe?
- Çka do të bëhet me Maqedoninë dhe a do të rrëzohet nga kali Leka i Madh, në qendër të Shkupit?
- Ulqini dhe Tivari, Hoti dhe Gruda a do të mbesin në Mal të Zi apo do të bashkëjetojnë me Tiranën?
- Mos është çasti që Çamëria të bashkohet me Shqipërinë në kohën kur Sali Berisha dhe Edvin Rama po e luajnë “lojën e korbave“ duke bërë përpjekje t’i nxjerrin sytë njëri - tjetrit?
- A do të na mpihen dhëmbët “te molla e kuqe“ duke hëngër dardha kakiqke dhe duke mbledhur “qershi të pëshurrta“?

Këto janë vetëm disa persiatje të analistëve politikë në Prishtinë, Tiranë, Shkup etj., si dhe disa politikanëve të lahutës dhe çiftelisë që po mrizojnë për vite të tëra duke ridizejnuar gjeografinë, përkatësisht duke i rivizatuar kufijtë kombëtarë dhe shtetërorë si dhe duke kërcënuar se do të prodhojnë dridhje katastrofale për sigurinë globale! Me një fjalë, duan ta ndryshojnë raportin gjeostrategjik dhe balansin e mbindërtuar nga superfuqitë botërore. Në kalkulimet e tyre nuk kanë lënë vend për dilema fare; nëse rrezikohet veriu atëherë e morëm Luginën e Preshevës! Nëse rrezikohet integriteti territorial i Kosovës në shkallë të gjerë (nuk po e them Republikës sepse mund të hidhërohen Edita Tahiri dhe Borkoja) atëherë e pati puna e Maqedonisë, Malit të Zi, Greqisë (së falimentuar edhe ashtu) dhe madje do të rrezikohet edhe Tanzania së bashku me shtetet ku po bën biznes me para të buxhetit të Kosovës, zëvendëskryeministri i parë i Kosovës i ngarkuar për “Lobim” dhe thithjen e investimeve (personale krejt), Behgjet Pacolli, varianti kosovar i Ostap Benderit dhe trashgimtar i denjë i fronit të Baronit Minhauzen (nuk është në raporte familjare me Baroneshën Katerine Ashton)! Qendrat e vendimmarrjes ndërkombëtare i kanë marrë shumë seriozisht analizat e analistëve kosovarë dhe shqiptarë si dhe kërcënimet e politikanëve për destabilizim të situatës në planin global andaj po nguten të na sigurojnë se nuk ka ndarje të Kosovës dhe as lëvizje të kufijve. Këtë e tha edhe miku i madh i Kosovës nga Amerika, z. Filip Gordon i cili tha se kufijtë mbesin aty ku janë por se duhet të zbatohet një mënyrë tjetër për integrimin e veriut dhe komunave tjera që janë rebeluar ndaj institucioneve të Kosovës. E që nënkupton krijimin e Shteteve të Bashkuara të Kosovës (entitetetet politike dhe etnike të serbëve dhe shqiptarëve, federalizimin e Kosovës) si kusht që pastaj të pranohen dhe integrohen në BE. Ky ka qenë parashikimi im fillestar nga i cili nuk kam hequr dorë kurrë andaj nuk kam pasur frikë se do të ndahet Kosova duke lëvizur kufijtë. Në fakt, deri më tani kufijtë kanë lëvizur vetëm në dëm të Kosovës përmes demarkacionit të tyre (ishte rasti me Maqedoninë, së shpejti do të përsëritet me Malin e Zi, Serbia po i vizaton ata ku po donë ndërsa Shqipëria nuk ndonjë interes për lëvizjen e kufijve në “dëm” të Kosovës dhe në dobi të saj). Duket se Kosova do t’i ruaj kufijtë vetëm me Slloveninë dhe Kroacinë sepse nuk kufizohet me to!

Irredentizmi “shqiptar“ nën flamurin e Serbisë!
E pranoj se jam përkrahës i madh dhe i pakompromis i bashkimit kombëtar e që nëkupton bashkimin e Kosovës me Shqipërinë. Më duket se nuk ka asgjë më normale në këtë botë se realizimi i kësaj dëshire dhe për mua nuk është me rëndësi se si bëhet ky bashkim por se duhet të bëhet! Krizat e mëdha prodhojnë ndamje të mëdha dhe të dhimbshme. E kemi pasur Gjermaninë, Vietnamin, Korenë, Tajvanin dhe shumë shtete tjera në botë. Disa janë bashkuar, të tjerat do të bashkohen patjetër! Bashkimi i dhunshëm gjithmonë përcillet me ndamje të dhunshme (ish Bashkimi Sovjetik, ish Jugosllavia etj.) ndërsa ndamja e dhunshme në të shumtën e rasteve përfundon me bashkim paqësorë! Shpresoj se kështu do të ndodhë edhe me Kosovën. Për këtë arsye i kam përkrahur edhe rilindasit shqiptarë, Adem Demaçin, Metush Krasniqin, Ukshin Hotin dhe Albin Kurtin. Vëllezërit Kuzhnini, Hazir Shalën dhe Jakup Krasniqin nuk i kam përkrahë se donin t’i bashkonin “trojet shqiptare“ deri në Mongoli! Më duhet të bëhem i sinqert dhe ta pranoj se tash të lartpërmendurit nuk po i përkrah sepse e kanë humbur kondicionin në maratonën e quajtur bashkimi kombëtar. Tash, në skenën politike kanë dalur do lojtarë tjerë që po angazhohen për bashkim kombëtar. Boris Tadiq dhe Ivica Daqiq! Po del se Ivica Daqiqi qenka irredentisti më i madh shqiptar. Është një fat i madh për Ivicën që kanë vdekur Mehmet Maliqi, Ali Shukria, Kolë Shiroka dhe Fadil Hoxha. Sepse, po të ishin gjallë këta, ky do të dënohej nja 20 vite burg dhe nëse nuk do ta ndërronte qëndrimin do të ishte shumë afër t’i bënte konkurrencë Adem Demaçit për kohëzgjatje vuajtjeje në burgje për irredentizëm dhe separatizëm! Diferencimin do t’i bënte Azemi pa asnjë problem ndërsa akomodimi do të bëhej sipas parimit: “bira e miut, 300 groshë”!

“Vijat e kuqe” dhe faqja e zezë
Ekipi “negociator“ i Kosovës është shumë i fortë dhe i vendosur për ta zbatuar në vepra nismën e Baroneshës Ashton dhe “lehtësuesit“ (nja 100 kg.i rëndë), Robert Kuper. I ka caktuar vijat e kuqe që nënkuptojnë se mund të bisedohet për statusin e Mitrovicës së Veriut por në asnjë rrethanë e nën asnjë kusht nuk do të pranohet të bisedohet për statusin e Koresë Veriore! Se do të lejohet që Telekomi i Serbisë të jetë funksional në enklavat serbe në Kosovë por se me asnjë kusht nuk do të lejohet që telekomi i Brazilit të jetë i pranishëm në enklavat në Kosovë! Mund dhe do të lejohet që Elektroprivreda Serbije të ofrojë shërbime dhe të faturojë shpenzimet e rrymës për serbët dhe shqiptarët në enklava mirëpo kjo nuk do t’i lejohet Korporatës Energjetike të Kosovës! Në tregti me Republikën e Kongos, mallin nga ky shtet do ta doganojmë me vulat e Doganës së Republikës së Kosovës ndërsa me Serbinë do të jenë vulat me mbishkrimin Doganat e Kosovës, Republika Serbija, Autonomna Pokrajina Kosova i Metohije. Për këtë nuk do ta përdorim modelin GYMNIK por modelin SHTERPCE sepse është treguar funksional dhe i qëndrueshëm edhe 12 vite pas përfundimit të luftës! Me Serbinë mike nuk ka nevojë ta luajmë shtetin aq më parë që kufijtë i kemi administrativ e jo shtetërorë! Pastaj, pse kemi nevojë ta bëjmë problem çështjen e targave të automjeteve. Po Kosova është shtet multietnik ku diversitetet janë cilësi që na bashkojnë dhe jo që na ndajnë! Edhe ashtu kemi tabela: KM, UR, PR, 000KS001, AB02LK, 01PDH02KR etj.etj. Mos e bëni të madhe këtë punë, për hir të multietnicitetit dhe marëdhënieve të mira midis fqinjve! Çka na duhen librat për regjistra civilë origjinalë në kohën kur shumicën e titujve akademikë dhe shkencorë i kemi të fotokopijuara (vjedhura) nga autorët e vërtetë! Kjo vlenë edhe për regjistrat kadastralë! Pastaj, edhe pasaporta është e tepërt kur udhëtojmë për Serbi. Ata që i kanë shërbyer Serbisë dhe i shërbejnë ende janë të pajisur me pasaporta biometrike dhe pasaporta zyrtare, diplomatike etj. Ne të tjerët në kufi pajisemi me pasaporta të formatit A4. Në kufij administrativ nuk tregohet pasaporta por letërnjoftimi ose thjesht thuhet: ”dobar dan junaci“ (mirë dita trima)! Mund të rikthehen edhe pasaportat e UNMIK’ut të vitit 1999! Atëherë të lëshohej një dokument udhëtimi në një letër të thjeshtë të formatit A 4 dhe në atë fletë udhëtimi vendosej viza. Mbaj në mend se këso “pasaporta“ u lëshoheshin kafshëve në kohën e ish Jugosllavisë. Në vitin 1999 Administrata e atëhershme ndërkombëtare më pati lëshuar një “pasaport“ dhe me atë fletë udhëtimi u pajisa me vizë në ambasadën e Danimarkës në Shkup. Nga ky udhëtim përfitova dy të mira. 1. E vizitova vendin e Hamletit, Danimarkën. Dhe 2.e bëra për të qeshur nja 15 minuta një polic danez në sportelin ku kontrolloheshin pasaportat. Sepse, me të parë “pasaportën” time, polici danez dridhej duke qeshur. Fati që isha i fundit në radhë prandaj edhe i doli kohë për argëtim këtij polici! Po e shihni që kemi një ekip të vendosur negociator andaj e shoh të tepërt insistimin e kryeparlamentarit Jakup Krasniqi që amazona në krye të këtij ekipi, znj. Edita Tahiri, t’i raportojë Jakupit dhe Kuvendit të Kosovës. Jakup Krasniqi duhet ta ketë të qartë se Edita Tahiri nuk ka shkuar në Bruksel për piknik por se të gjitha këto sakrifica po i bënë për Kosovën dhe qytetarët e saj. Për këtë arsye nuk pajtohem për herë të dytë me Jakupin. Në fund të fundit Edita nuk ka se çfarë t’i tregojë Jakupit sepse as ajo nuk ka lidhje se çka do të bisedohet dhe kur do të bisedohet. Pastaj, as shefi i saj Hashim Thaçi, për Zotin e Madh nuk e di se ku do të ndalet “një tren për Perzeren” në të cilin nuk kanë hypur me vullnet por i kanë hypur miqtë ndërkombëtarë! Mund edhe ta kem gabim sepse jemi duke jetuar në kohën e “demokracisë”, Dellokracisë dhe Fejtokracisë!

Arsyet për hidhërim dhe gëzim
Po gëzohem shumë që parimi i vetvendosjes po gjen zbatim në “VETËVENDOSJE!“ duke e zgjedhur Alin Kurtin kryetar të saj në votime shumë demokratike! Pa kundërkandidat! Po gëzohem shumë që Ban ki Muni e fitoi edhe një mandat si Sekretar i Përgjithshëm i OKB’së. Për netë të tëra nuk kam vënë gjumë në sy nga meraku se ç’do të bëhet me Banin. Nuk e kisha problemin te Bani por te Tadiqi, Jeremiqi dhe Slobodani! Më vjen gjithashtu mirë që u rehatua edhe don Lamberto Zanier, së paku tash vendin e punës do ta ketë më afër. I gjori, jetonte me familje në Zagreb dhe nga atje detyrohej ta udhëheq misionin e UNMIK’ut në Mitrovicën e Veriut! Tash, si boss i ardhshëm i OSB’së vendin e punës e ka më afër. Në Vjenë! Edhe “gjinekologu“ i EULESH’it, Johanes Versvijk po largohet nga Kosova pa peshkuar “peshqit e mëdhenj“. Pa e zënë madje as një peshk a zhabë! Haram i qoftë buka e Kosovës, uji i Kosovës dhe ajri i Kosovës! E ka bërë punën “lesh“ dhe tash po ikën me bisht ndër shalë! Edhe “peshku“ i madh i Brukselit, Piter Fejt i shpëtoi sharrës së Ksavier Bu de Marnakut. Arsye shtesë për t’u gëzuar! Pasi që aq shumë jam gëzuar, më duket se ka ardhur koha pak për të pushuar. Sepse, nuk po zhgënjehem shumë me disa miq ndërkombëtarë por me disa miq kosovarë! Intelektualë me tituj alamet, por pa kurriz, fytyrë dhe dinjitet! Politikisht të profilizuar, kombtarisht dhe moralisht të degjeneruar! Prandaj, më duhet të shkruaj për këta minj të nëntokës dhe llaskucë të mbitokës!

[halla mine]

Ky shkrimi me siper i Behxhet Shales nuk ben te mos lexohet, s'ka falje.

[halla mine]

Tredhim miza në emër të miqësisë me Amerikën

Enver Robelli, 26.06.2011

“Bechtel” është një firmë amerikane, por nuk është Amerika. Asnjë vjedhje e parave të buxhetit të Kosovës nuk duhet të arsyetohet me miqësinë me Amerikën, sepse kjo është fyerje për demokracinë amerikane. “Bechtel” kudo ku ka punuar në rajon prapa ka lënë gjurmët e dyshimeve për keqpërdorime. Gjuha me të cilën fyelltarët e Qeverisë e mbrojnë kontratën e keqe për ndërtimin e autostradës është fyese për çdo qytetar të Kosovës

Kur i dëgjon njeriu fyelltarët e Qeverisë së Kosovës se si pa fije turpi i kallajisin keqpërdorimet, atëherë s’ka se si të mos shkojë mendja se kemi të bëjmë me një trupë argëtuese, e cila bën muzikë me qyngje dhe me zor dëshiron ta bëjë të lumtur këtë shoqëri. Mes rreshtave sikur thonë: “Ne gjithsesi e kemi ndërmend t’ju bëjmë të lumtur, qoftë edhe me detyrim”. Problemi, sipas kësaj logjike, është te shoqëria që nuk po i beson këtij altruizmi; në shënjestër të fyelltarëve qeveritarë janë sidomos ata zëra të paktë publikë, të cilët kanë refuzuar sheqerkat e helmuara të pushtetit, sepse besojnë se vendosmëria dhe përkushtimi për të vërtetën janë punë më fisnike sesa ecja poshtëruese në gjunjë. Për të ecur në gjunjë duhet të plotësosh disa kushte: të jesh i zhveshur nga çdo ndjenjë e drejtësisë, të jesh aq i paskrupullt saqë gënjeshtrën ta shesësh si të vërtetë finale, të jesh i gatshëm të gënjesh në çdo rast, madje edhe në mëngjes, kur nga “instancat e larta” kërkohet që ëndrrat që i ke parë natën t’i dallosh në pasqyrë si lajme të vërteta dhe si të tilla të provosh t’i plasosh në publik. Për t’i bërë të gjitha këto duhet të bartësh me vete një kusi të mbushur me cinizëm, të cilën ia derdh opinionit në çdo paraqitje publike.

Rasti mbase më eklatant i përpjekjeve për të fshehur keqpërdorimet, ose thënë më butë për t’i ikur transparencës, është projekti për ndërtimin e autostradës Vërmicë-Merdar. Nuk di sa herë duhet të përsëritet se në Kosovë pothuaj askush nuk është kundër ndërtimit të rrugëve. Përralla e fyelltarëve se ata që kritikojnë mënyrën e dhënies së tenderit qenkan kundër rrugës është edhe një përpjekje e kotë për t’i hedhur opinionit hi syve. Një përrallë dhe pyetje tjetër është kjo: “Si mund të kritikohet një firmë e respektuar amerikane?” Kështu tentohet që “firma amerikane” të barazohet me shtetin amerikan, i cili ka qenë prijës për çlirimin e Kosovës. Thuhet se nuk bën të kritikohet “Bechtel”, sepse në pozitë udhëheqëse në këtë firmë qenkësh Dick Cheney, ish-nënpresident amerikan. (Përndryshe në vitin 2010 drejtësia në Nigeri ngriti aktakuzë kundër Cheneyt për komplot, ryshfetdhënie dhe pengim të gjyqësisë; ai konsiderohet fajtor për këto vepra të kryera në funksionin e tij të dikurshëm si shef i firmës “Halliburton”, e cila kishte ndërtuar një impiant gazi në Nigeri. Ndonëse Cheney i ka hedhur poshtë akuzat, “Halliburton” ka pranuar të paguajë një gjobë prej 579 milionë dollarësh në lidhje me skandalin e njëjtë të korrupsionit).

Ministri me mistri
Një mizori tjetër që kjo Qeveri ia ka shkaktuar shoqërisë së Kosovës është mospublikimi i kontratës për ndërtimin e autostradës. Nuk ka asnjë arsyetim, as moral, as politik, as juridik, për mospublikimin e kontratës. Këtë mund ta bëjë kryeministri i Kosovës, Hashim Thaçi, sepse prapa vetes ka një grup deputetësh, shumica e të cilëve mandatin në Kuvend e shohin si shansin e tyre jetësor për të qenë pjesë e institucioneve të vendit. Ky është shansi i tyre jetësor për ta parë veten në televizor me kravatë dhe jo me atë kostumin me vija bardh-zi. Për hyrjen e tyre në Parlament kryeministri nuk ka vendosur asnjë prag, as moral, as juridik, as etik. Parlamenti i Kosovës është ndoshta i vetmi në Evropë, ku anëtarë të tij përmenden për krime të rënda, për vrasje, për manipulime tenderësh, për veprimtari ilegale spiunazhi. Është punë e drejtësisë të merret me këto çështje, por diçka e tillë as që mund të merret me mend në Kosovë. Prandaj për çdo ditë dhe në të gjitha ekranet njëkohësisht e shohim zëvendëskryeministrin Hajredin Kuçi duke u tallur dhe duke kërkuar që të sillen fakte për korrupsion dhe krime. Hajredin Kuçi, ministri për t’u rënë me mistri krejt fëlliqësive, e di shumë mirë se problemi nuk është te mungesa e fakteve, por te frika, te dembelizmi dhe te mungesa e profesionalizmit nëpër gjykata, përfshirë këtu sidomos ndikimin e politikës. Hajredin Kuçi e di shumë mirë se nuk mund të ketë drejtësi, kur prokuror në Prishtinë me vite të tëra ka qenë Osman Kryeziu, i cili gjatë luftës së Kosovës në Kukës është dëshmuar si patriot i vërtetë, duke ua mbajtur fenerin atyre që torturonin njerëz në emër të lirisë, çlirimit, përparimit, gëzimit, harmonisë, civilizimit. Dhe sot të tillët gjenden para gjyqit. Pse s’kanë dalë më herët para drejtësisë? Sepse prokuror ka qenë dosti i tyre Osman Kryeziu. Shumë osmankryezinj dhe supermenë ka edhe sot në institucionet e Kosovës, sidomos në polici dhe drejtësi, shumica militantë të Partisë Demokratike të Kosovës, por edhe të partive të tjera. Aq i madh është ndikimi i politikës në institucionet që do të duhej të ishin të pavarura saqë policia njëherë detyrohet të njoftojë se në një demonstratë të një partie opozitare morën pjesë 1 500 veta, pastaj bënë të ditur se kanë qenë 4 500. Nëse policia manipulohet nga pushteti edhe për gjëra të tilla, atëherë vetëm mund të merret me mend se si keqpërdoret për mbulimin e krimeve dhe korrupsionit.

Hajrije Spikericat e Hashim Thaçit
Në këto rrethana mospublikimi i kontratës për ndërtimin e autostradës është vetëm vazhdimësi e punës së sistemit keqbërës. Këtë mizori dhe shumë të tjera dalin dhe i mbrojnë në televizion dhe me shkrime daullexhinj të Hashim Thaçit, gjithnjë duke përdorur gjuhën erionbraçski dhe duke demonstruar një përulësi, të cilën e kemi parë vetëm në kohën kur në Radiotelevizionin e pushtuar të Prishtinës lajmet i lexonte Hajrije Spikerica. Nganjëherë njeriu edhe mund të ndiej keqardhje për persona të tillë, të rritur dhe të aftë për të menduar me kokën e tyre, të cilët pranojnë të degradohen kështu, të shndërrohen në Hajrije Spikerica të pushtetit, i cili i përdor për ndotje të debatit publik. Nuk është se janë budallenj dhe nuk e dinë se po keqpërdoren. Këtu qëndron edhe tragjedia personale e këtyre njerëzve: gatishmëria për t’u keqpërdorur. Sa më herët që e kuptojnë se edhe në Partinë Demokratike të Kosovës ka shumë zyrtarë të lartë që po habiten dhe po tallen me këtë mbështetje publicistike të fyelltarëve, aq më të mëdha janë gjasat për një kthim nga logjika e shëndoshë. Po u vazhdua kështu s’do të ishte befasi sikur fyelltarët të dilnin një ditë dhe të thoshin jo vetëm kontrata jotransparente me “Bechtelin” është në shërbim të miqësisë me Amerikën, por edhe tredhja e mizave gjithashtu. Nga ana tjetër: a mund të kërkohet nga deputetët e një partie politike që të angazhohen për transparencë kur në shtëpinë e popullit kanë hyrë tinëz, me vota të vjedhura dhe të manipuluara? Sa i përket “Bechtelit”: nuk është trup të kërkohet transparencë. Në Kroaci, në vitin 2004, qeveria konservative anuloi një tender që ia kishte dhënë firmës “Bechtel” pas kritikave nga Komisioni Evropian, nga shoqëria civile dhe nga organizatat ndërkombëtare për luftimin e korrupsionit. Në vitin 2000, qeveria socialdemokrate e kishte quajtur “të dëmshëm për Kroacinë” një kontratë me firmën “Bechtel” dhe e kishte anuluar tenderin për rrugën Zagreb-Sisak, duke e përgjysmuar çmimin e tenderit. Po ashtu ishte shlyer edhe ajo pjesë e marrëveshjes, ku thuhej se në rast të ndryshimit të kontratës “Bechtel” duhet të kompensohet me një kontratë tjetër. “Bechtel” nuk u ankua për këtë ndryshim të kontratës. Askush nuk mund të thotë se kroatët janë antiamerikanë. Në Rumani “Bechtel” kishte arritur të fitonte pa konkurrencë fare një tender për të ndërtuar një autostradë. Me gjithë protestat nga Bashkimi Evropian, nga organizatat kundër korrupsionit dhe nga shoqëria civile, Qeveria rumune nuk e kishte anuluar kontratën dhe kështu mbetën dyshimet për korrupsion. Sa i përket Shqipërisë tashmë dihet se çfarë akuza janë ngritur për rrugën e kombit. Emri patriotik s’e ka bërë këtë rrugë transparente, auditorët në Tiranë dyshojnë se janë avulluar nja 250 milionë dollarë. Drejtësia ka heshtur. Më 16 gusht 2004 “Frankfurter Allgemeine Zeitung”, duke shkruar për skandalin e autostradës në Rumani, nënvizonte: “Rumania nuk është e vetmja; sidomos në projektet e autostradave edhe në vendet e tjera të Evropës së Mesme dhe Lindore mund të vërehet se si elitat politike përpiqen t’i mbushin xhepat”. Helbete, fyelltarët e Qeverisë tash mund ta shpallin edhe këtë gazetë gjermane si antiamerikane. Në vitet ‘90 qarqet nacionaliste në Beograd thoshin: “Frankfurter Allgemeine Zeitung” dhe korrespondenti i saj i atëhershëm Viktor Meier e shkatërruan Jugosllavinë. Sëmundjet më të rrezikshme të kokës shkaktohen prej ideve destruktive. Kjo vlente në vitet ’90, në rastin e Jugosllavisë. Kjo vlen edhe sot në rastin e Kosovës. Nëse çmimi i tregut i zhavorrit për autostradë është 11.5 euro dhe nëse Qeveria e paguan 26.5 euro, atëherë a mund të thuhet se gjithçka është në rregull? Kësaj i thonë: tredhim miza në emër të miqësisë me Amerikën. Asnjë vjedhje e parave të buxhetit të Kosovës nuk duhet të arsyetohet me miqësinë me Amerikën, sepse kjo është fyerje për demokracinë amerikane.
robelli@bluewin.ch