Shkrim interesant qe te ben te reflektosh, qe ka filozofi, fantazi por ku mungon pragmatizmi.
Nuk dua te futem ne cdo detaj, por ajo qe me vjen ne mendje ne kete moment eshte qe autori permend Nacionalizmin Serb dhe Nacionalizmin Shqiptar si partnere te mundshem ne te ardhmen.
Me fal por une nuk njoh ndonje Nacionalizem Shqiptar me perjashtim te Shqiptareve te Kosoves dhe duke patur parasysh se cfare ka ndodhur keto vitet e fundit midis tyre dhe serbeve, zor se mund te shoh ndonje aleance te mirefillte.
Me cfare di nga ato qe kam lexuar, Turqia po ben te kunderten e asaj qe thote autori i shkrimit. Pas mohimit te futjes se saj ne Komunitetin Europian, qeveria turke u spostua drejt lindjes dhe po shtrin fushen e influences atje deri ne piken ku tani ka shume vende te botes qe shohin Turqine si zedhenese te botes islame.
Turqit e dine qe nuk kane mundesi per te influencuar Ballkanin apo te merren me Adriatikun dhe kjo per tre arsye:
1. Turqit kane dalje ne detin Mesdhe
2. Turqit nuk kane aleate ne Ballkan, me perjashtim te shume pak Shqiptareve dhe Boshjakeve qe ndofta perbejne nja 5% te popullsise se Ballkanit. Pjesa tjeter 95% i urren per vdekje.
3. Europa nuk mund te lejoje qe turqit te influencojne Ballkanin.
Ky shkrim eshte shume fantazioz dhe pa baza pragmatiste.
Krijoni Kontakt